W cieniu wierzb. Cykl żuławski. Tom 3

Na polskim rynku wydawniczym przewija się wiele nazwisk polskich autorek. A jednak wciąż brakuje czasu, by czytelnicy mogli skreślić wszystkie pozycje ze swojej listy tytułów do przeczytania i poznać prozę każdej, wartej uwagi pisarki. Już od jakiegoś czasu chodziło za mną nazwisko Sylwii Kubik, której książki jakże bardzo chciałam poznać. Zawsze było mi jednak nie po drodze. Aż do dziś. Dzięki uprzejmości księgarni TaniaK[Adres usunięty] dotarła do mnie powieść „W cieniu wierzb”, wydana nakładem wydawnictwa Otwartego. Wreszcie miałam okazję, przysłowiowo, liznąć trochę pióra pani Sylwii. Co z tego wynikło? Dziś zabieram Was na recenzję historii rozegranej w klimacie polskich Żuław.

ZARYS FABUŁY

Nie tak łatwo odciąć się od przeszłości. Jeszcze trudniej otworzyć się na szczęście i zrzucić z serca przytwierdzony do niego kamień. Ewa doskonale o tym wie, a ucieczka przed tym, co było, nie wyszła jej na dobre. Jak zbudować dobrą przyszłość w momencie, kiedy niesie się na swoich barkach aż nader ciężki balast? Konfrontacja ze wspomnieniami i odważne wyjście naprzeciw życiu wydają się jedyną sensowną opcją. Czy Ewę będzie na to stać? Nie brak dodatkowych ciosów fundowanych przez los. Wypadek Kamila, niepewność, ale – z drugiej strony - i ludzie, którzy w chwili kryzysu są w stanie wyciągnąć pomocną dłoń. A to wszystko w cieniu wierzby, krajobrazów skąpanych w klimacie Żuław.

WIARYGODNE POSTACI

Główna bohaterka powieści to kobieta, która sporo w życiu przeszła. Uczuciowa, zwyczajna osoba. Swojska babka, której z pewnością chce się kibicować. W szczególności znając jej historię. Trudne doświadczenia bywają przeszkodą, a Ewa niewątpliwie ma ich na swoim koncie wiele. Ma jednak dla kogo żyć. Jest Kamil. Mężczyzna ulega wypadkowi, po którym również będzie musiał się pozbierać. Postaciom przytrafiają się jakże ludzkie sprawy, a bohaterowie reagują na nie tak, jak zareagowałaby większość z nas. Dlatego historia ma tak życiowy i wiarygodny wydźwięk. To jednak nie jedyne postaci, które odgrywają istotne role. Jest Anastazja, która przechodzi przemianę. Dorasta, staje się lepszym człowiekiem, w co Ewa początkowo zdaje się wątpić. Antek, Rozalia, Matylda czy Małgorzata, a każda z tych osób zdaje się być nieodłącznym elementem zgranej całości.

TRZECI TOM I SWOJSKIE KLIMATY

Bardzo ubolewam nad tym, że poczyniłam słaby research i sięgnęłam po trzeci tom cyklu bez znajomości poprzednich części. Jako że na okładce nie widnieje słowo „część” ani właśnie „tom”, poszłam na łatwiznę i uznałam historię za samodzielni funkcjonującą. A przy tym sporo straciłam. Poznałam słodki smak finału bez odpowiedniego rozkręcenia. Przeczytałam opisy i parę recenzji, które dały mi jakiś tam pogląd na poprzedniczki, niemniej jednak obiecałam sobie wszystko nadrobić. Warto chyba będzie, bo styl i przekaz autorki naprawdę mnie kupił. Książka ma piękne, swojskie, wiejskie tło. Są serdeczni i otwarci ludzie, mały kościółek dekorowany kwiatami, dożynki. Widać, że w z takim tłem Sylwia Kubik czuje się dobrze i ja także podobnie się dzięki temu poczułam.

OGÓLNE WRAŻENIA

„W cieniu wierzb” to powieść obyczajowa, trzeci tom serii, a zarazem słodko-gorzka historia, która niesie ze sobą nadzieję i motywuje do walki o lepsze jutro. O przemocy domowej, w którą niektórym ciężko uwierzyć, a która wciąż w wielu rodzinach funkcjonuje, o tkwieniu w patologii z przyzwyczajenia i naiwnej wiary w lepsze jutro. Ale przede wszystkim książka o miłości, o przyjaźni, istocie rozmowy i zwierzeń. Dla czytelników raczej dojrzalszych. Dotąd w kategorii książek o tych prawdziwych odcieniach życia dominowała Magdalena Majcher. Teraz widzę, że Sylwia Kubik ma bardzo wyrównane szanse. Muszę jeszcze tylko dać szansę innym jej powieściom i przekonać się, czy są równie dobre, jak ta. Polecam.

"Twoim przeznaczeniem jest miłość..."

Mam dla Was ostatnia część trylogii Pani Sylwii Kubik. Czekałam na nią z ogromną niecierpliwością, ponieważ druga część skończyła się "fatalnie" i chciałam jak najszybciej dowiedzieć się co wydarzy się dalej...

Autorka porusza w książkach bardzo smutny temat - przemoc fizyczną i psychiczną względem kobiet.

W pierwszych częściach dowiadujemy się o losach Ewy, ktora najpierw doświadczyła przemocy ze strony ojca, a następnie od swojego partnera.. ten typ był kompletnie wyprany z uczuć!

Nie wiadomo również było co stało się z jej matką. Ojciec ciągle twierdził, że mama Ewy odeszła bo jej nie chciała...

A jak byli naprawdę?

W tej części poznajemy prawdę, która mną wstrząsnęła...

Zastanawiam się czy zawsze musi tak być? Czy jak matka doswiadczy w przeszłości przemocy to córka później przechodzi przez to samo? 😔

Nie będę Wam opowiadać fabuły, bo jeżeli ktoś z Was zdecyduje się na te trylogię, to nie będę spoilerować...

Smutne jest to, że przemoc i wykorzystywanie kobiet ciągle gdzieś się dzieje... A my czasami nawet nie mamy o tym pojęcia 😔

Oprócz tego w powieści znajdziemy miłość, przyjaźń, zaufanie... Pomimo tych smutnych aspektów książka jest rewelacyjna, ponieważ nie każdy potrafi napisać historię, która dotyka tak ważnego problemu...

Gratuluje pani Sylwii!

I zachęcam Was dziewczyny by poznać losy tych bohaterów, a gwarantuje ze nie pożałujecie!

Ewa po ostatnich wydarzeniach wie, że ucieczka przed przeszłością jest bezsensu. Chce czy nie, w końcu będzie musiała się z nią rozliczyć. Kamil stara się dojść do siebie po wypadku. Nie ułatwia mu tego jego matka, Małgorzata. Anastazja jak może stara się pomóc bratu dlatego zakasa rękawy i zaczyna pomagać w miejscu, które stworzył Kamil. Antek odkrywa, że siostra Kamila staje się mu coraz bliższa. Czy Ewa zdoła wyjawić Kamilowi wszystkie swoje tajemnice? Czy Antek i Anastazja mają szansę na wspólną przyszłość?

Po emocjonującej końcówce drugiej części cyklu żuławskiego z niecierpliwością wyczekiwałam dalszych losów Ewy, Kamila, ich bliskich oraz przyjaciół. I kiedy miałam już szansę by je poznać nie wahałam się ani minuty. Oczywiście tak jak podejrzewałam, nie zawiodłam się na niej. Książka napisana przez tę autorkę dostarczyła mi wiele różnorakich emocji. Raz śmiałam się z bohaterami, innym razem płakałam. Naprawdę ta książka to istny rollercoaster, bo autorka ani na chwilę nie oszczędziła bohaterów.

W cieniu wierzb podobnie jak wcześniejsze części cyklu porusza ważne tematy. Może nie będę oryginalna, bo z pewnością inni także dostrzegą ten ważny, niestety często wstydliwie pomijany temat jakim jest przemoc domowa, ale nie mogę go nie poruszyć. Cykl żuławski poruszył go po raz kolejny i bardzo się z tego cieszę. To poważny problem i trzeba mówić o nim głośno i często. Tylko tak możemy uwrażliwić społeczeństwo na to zagadnienie. Może dzięki temu ofiara przemocy domowej zdecyduje się szukać pomocy? Może postara się zawalczyć o swoje życie jak to ostatecznie zrobiła Ewa? Chciałabym w to wierzyć.

Nie chcę zdradzać zbyt wiele, ale muszę z przyjemnością przyznać, że miło zaskoczyła mnie mama Kamila i Anastazji. W dwóch poprzednich częściach i na początku tej części kreowała się na prawdziwą heterę. Tymczasem kiedy zrozumiała swój błąd okazało się, że to całkiem sympatyczna osoba. To swoisty paradoks, bo Małgorzata na pierwszy rzut oka była osobą niesympatyczną i zadzierającą nosa, ale okazało się, że pod twardą skorupą ma miękki środek. Tymczasem są ludzie na pierwszy rzut są mili, nieszkodliwi, do rany przyłóż, którzy okazują się osobami pragnącymi żerować na innych i nie widzą w tym nic złego. I tak naprawdę to takich ludzi trzeba się wystrzegać.

W cieniu wierzb to książka niezwykła. Po raz kolejny zabiera nas w fantastyczną podróż na Żuławy. Po raz kolejny kusi smakami i zapachami a także obrazami, którymi nie da się nie zachwycić. Po raz kolejny autorka czaruje słowem tworząc niesamowicie wciągającą, wzruszającą, momentami trzymającą w napięciu historię. To ważna pozycja, zawierająca w sobie szereg ważnych tematów, których rozwiązanie nasze społeczeństwo powinno przepracować. Szczerze powiedziawszy żałuję, że to już ostatnia cześć cyklu. Naprawdę polubiłam bohaterów, których tutaj spotkałam i z przyjemnością odkrywałam tajemnice, z którymi się spotkali.

Ewa i Kamil przeżywają właśnie ciężki czas. Młoda kobieta będzie zmuszona zmierzyć się z problemami z przeszłości, by zacząć od nowa budować swoją przyszłość. Z jakimi przeciwnościami będzie musiała się zmierzyć Ewa? Czy w końcu będzie szczęśliwa?

"W cieniu wierzb" to trzeci tom cyklu Żuławskiego, muszę przyznać, że nie mogłam się doczekać kiedyś znów będę mogła odwiedzić Kamila, Ewę oraz resztę bohaterów tej serii na Żuławach i już ubolewam, że to koniec naszej przygody! Już od samego początku skradli oni całkowicie moje serce! Tym razem oczywiście również nie mogłam się oderwać od historii młodych bohaterów, ta historia jest na wskroś prawdziwa i jestem pewna, że każdy z Nas znajdzie jakieś wspólne cechy z Ewą, Kamilem, Anastazją, Antkiem i innymi postaciami w tej powieści.

Oprócz losów głównych bohaterów dowiemy się również co słychać u Anastazji i jak ta młoda dziewczyna się na naszych oczach zmieniała, podumamy z Panem Bronkiem oraz Babcią Matyldą oraz posłuchamy narzekań Małgorzaty - mamy Kamila. Nastąpi również wiele niespodziewanych zmian w życiu Ewy, które zmienią jej postrzeganie świata i pozwolą zawalczyć o siebie oraz uczucie jakim darzą się z Kamilem! Gwarantuje, że nie zabraknie wzruszeń oraz ogromu emocji i najważniejszych fundamentów jakimi są - zaufanie, przyjaźń, wsparcie, troska, wybaczenie i miłość.

Warto poraz kolejny wspomnieć o problemie przemocy psychicznej i fizycznej oraz manipulacji, która jest jednym z głównych tematów tej książki - Kochane, walczcie o siebie i tych, których kochacie, nie dajcie sobie wmówić, że jesteście słabe! Jak napisała autorka w "Liście do czytelniczek" - ...znajdźcie w sobie siłę, żeby zmienić swoje życie" tak jak zrobiła to Ewa!

Jeśli jeszcze nie znacie tej serii to nadrabianie, jestem pewna, że będziecie zachwyceni tak jak JA!

Chciałam przeczytać tę książkę i jednocześnie czułam żal, bo nie chciałam się rozstawać z ta historią.

Przy jakiej książce ostatnio mieliście takie odczucia? Koniecznie dajcie znać! 🤓📚

Los nie był łaskawy dla Ewy. To nieszczęśliwy przypadek, zrządzenie losu czy klątwa? Ewa musi zmagać się z przeszłością, tym razem nawet spokój żuławskiej wsi nie jest w stanie tego zatrzymać, a może to ON to powoduje? Kobieta przez wiele lat marzyła o odnalezieniu matki. Bardzo brakowało jej ciepła i bliskości rodzicielki. Potrzeby bezpieczeństwa nigdy nie zapewnił jej ojciec który ją gnębił, ani mężczyzna który ponoć ją kochał z którym się związała. Teraz Ewa znalazła miłość, taka prawdziwa, ale czy potrafi jeszcze komuś zaufać? Szczególnie teraz gdy jej dobre imię zostało zszargane?

W Krasnymstawie spotkamy po raz kolejny surowa i wymagającą Rozalię, która rozmieścili wasze podniebienia żuławskimi smakami. Poznamy bliżej Anastazję, która odkryje swój talent, znajdzie życiową drogę ale również miłość. Pracowitego i pomocnego Antka, który zrozumie że nie chce zatracić się w nieodwzajemnionej miłości. Kochana babcie Matyldę która potrafi wspierać jak mało kto, mądrego Bronisława który nie jedno widzial i przeżył, choć nie zamierza rezygnować że swojego szczęścia, nawet w starszym wieku. Oczywiście nie zabraknie Małgorzaty - władczej kobiety, która musi się pogodzić z tym że jej dzieci dorosły, oraz jej męża Grzegorza, który w końcu ma odwagę przeciwstawić się żonie, aby wspierać dzieci. No i nie mogę zapomnieć o Kamilu, ich synu. Mężczyzna staje na nogi, chce być godnym zaufania i wspierającym partnerem!

Nie chce wam zdradzać fabuły tej książki i poprzednich tomów, ale to bardzo trudne! Autorka pokazała że należy walczyć o swoje szczęście. Trzeba budować relacje, zaufanie i miłość. Nic samo nie przyjdzie, na wszystko trzeba zapracować. Pojawia się też temat przemocy w rodzinie, między rodzicami i ich dziećmi. To jak wpływa na nasza psychikę, postrzeganie świata, nasze relacje z innymi.

Ta książka jest pełna emocji. Taka prawdziwa, realistyczna, pełna życia! Lekkie pióro autorki i klimat Żuław wciągnie Was do tego stopnia że nie będziecie chcieli stamtąd wyjeżdżać!❤

Całkiem niedawno rozpoczynałam lekturę pierwszego tomu Cyklu Żuławskiego, zdążyłam zżyć się z bohaterami , a już przyszło mi się z nimi pożegnać. Choć ostatni tom dostarczył wyjaśnienia tajemnic rodzinnych, przyniósł ukojenie nieodwzajemnionej miłości sprzed wielu lat nie zabrakło tutaj emocji, kolejnych zawirowań miłosnych ale też powrotów do przeszłości. Przeszłości, która snując niespieszne opowieści potrafi wzruszyć.

„W cieniu wierzb” autorka porusza też tematy, które jeszcze nie tak dawno uchodziły za tabu, za coś o czym nie mówi się poza murami domu. Zarówno przemoc domowa, łatwowierność odnosząca się do miłości czy trwanie w toksycznym związku niestety jest odzwierciedleniem wielu współczesnych kobiet. I nawet jeśli dotyczy to ich przeszłości – wraca… Wcześniej czy później, nawet zepchnięta w najdalszy kąt pamięci. Nie da się całkowicie od tych wydarzenia odciąć czy o nich zapomnieć. Jedyne co można to stawić im czoło i pokonać to, co stanowi lęk. Tak, żeby pójść dalej i nie oglądać się za siebie…

Zachęcam Was do poznania całej serii gdzie opisy przyrody przywołują wspomnienie lata, gdzie zapachy kuchni tego regionu powodują, że chciałoby się tam zagościć na niedzielnym obiedzie.

Autorka dowiodła, że nie trzeba komplikować fabuły i stosować sztuczek aby stworzyć wciągającą i wręcz niedokładaną powieść. Czasami wystarczy dostarczyć odpowiednich emocji, szczypty tajemnicy i malowniczych opisów, aby przekazać w ręce czytelnika książkę, która spowoduje, że historia chwyci za serce i dostarczy czytelniczych wrażeń…

"W cieniu wierzb" to ostatni tom serii żuławskiej Sylwii Kubik. Ta część została w dużej mierze poświęcona kobietom: Ewie, Anastazji, Małgorzacie i Matyldzie. Czytelniczka zetknie się z ich refleksjami i wątpliwościami: na temat małżeństwa, relacji rodzinnych czy prawa do miłości niezależnie od wieku. Odbiorca będzie miał szansę zaobserwować zmianę, jaka zajdzie w każdej z tych bohaterek. Będą to rewolucje dla nich samych oraz dla ich bliskich. Autorka pisze również o sile, jaka tkwi w rodzinie i, co ważne, tu więzy krwi nie odegrają najważniejszej roli.

W powieści są kontynuowane wątki z poprzednich części, ale także pojawiają się nowe. Najciekawszym dla mnie okazał się wątek poświęcony matce Ewy.

Sylwia Kubik ponownie wciągnie w klimat Żuław. Da szansę na obserwowanie przyrody oraz zachodzących w niej razem z porami roku zmian. I tym razem niejednej z czytelniczek może pocieknąć ślinka na myśl o tradycyjnych potrawach.

Książka jest napisana w lekkim i przyjemnym stylu. Powieść jest pełna optymizmu, dobra i bliskości między bohaterami. To sprawia, że powieść czyta się z przyjemnością i pozwala ona oderwać się choć na chwilę od rzeczywistości. Autorka nie unika przy tym trudnych tematów, jak depresja, trudna historia bohaterów czy przepaść finansowa, jaka dzieli bogatych i biednych. Daje jednak nadzieję i pozostawia z poczuciem, że nic, co złe, nie jest wieczne.

"W cieniu wierzb" to zakończenie serii żuławskiej. Wszystkie wątki miały swój finał, nawet te, których zakończenia się nie spodziewałam. Ta trylogia to powieści z jednej strony lekkie, ale też pełne trudnych tematów. Sięgając po nią poznacie Żuławy, zaprzyjaźnicie się z bohaterami i zobaczycie, że każdy problem można rozwiązać mając obok siebie bliskich.

„W cieniu wierzb” jest ostatnią częścią wspaniałego Cyklu żuławskiego, który mnie zachwycił i skradł moje serce. Piękna seria powieści obyczajowych, których akcja toczy się na żuławskich ziemiach, które są tak mało znane, podobnie jak ich historia. Trylogia napisana emocjami, którą czyta się jednym tchem i chwilami albo ociera łzy wzruszenia, albo uśmiecha. Tak ta historia mi się podobała, że chętnie przeniosłabym się w rejony opisywane przez autorkę. Na stałe, na wakacje, żeby nabrać oddechu i odpocząć od wszelkich kumulacji niedobrych wiadomości, żyć i oddychać pełną piersią.

Pragniecie powieści pełnej optymizmu, mądrości życiowej to jest ona dla Was. Sięgnijcie po tę trylogię i czytajcie, po to, by uwierzyć w drugiego człowieka, że warto walczyć o miłość i swoje szczęście, że na zmiany nigdy nie jest za późno.

Wszystko w życiu da się przezwyciężyć, gdy otaczają nas ludzie, których kochamy i oni nas kochają. Czujemy się bezpiecznie, bo wiemy, że w razie zagrożenia staną po naszej stronie.

Ewa ukrywa prawdę przed Kamilem ze strachu przed odrzuceniem, ale niestety jej tajemnice zostały wykorzystane, przez osoby, dla których nie liczy się jej dobro i obróciły się przeciwko niej. Matka Kamila, nie widzi w Ewie, kandydatki na synową i przeszłość dziewczyny jest jej na rękę, żeby chłopakowi wybić tę miłość z głowy. Młodzi pokłócili się, a Kamil ulega poważnemu wypadkowi. Tak kończy się „Tajemnica z przeszłości”.

Teraz trwa walka o życie chłopaka i Ewa jest przerażona, że może go stracić i nigdy nie będzie miała okazji mu wyjaśnić, jak było naprawdę. Na domiar złego przeszłość nadal nie daje jej spokoju. Znów musi w oko w oko stanąć ze swoim oprawcą, ale tym razem nie jest sama. Dużą rolę odegra tu Matylda, która w swoim życiu również doświadczyła mnóstwa krzywd i wie jak im się przeciwstawić. Ewa musi uporać się z przeszłością i z faktem, że jej mama zaginęła dawno temu bez śladu. Gdy uda jej się to wyjaśnić, będzie mogła w końcu ruszyć do przodu, by zawalczyć o siebie i swoje szczęście.

Ta część pięknie domyka wszystkie wcześniej rozpoczęte wątki. Cała seria jest niezwykła, wielowarstwowa, pełna emocji i niepowtarzalnego klimatu. Porusza wiele aktualnych tematów, ale przede wszystkim autorka chciała zwrócić uwagę na problem przemocy domowej i zaślepienia miłością. Temat bolesny i jak najbardziej aktualny. Historia Ewy to opowieść fikcyjna, ale niestety znajdująca odzwierciedlenie w rzeczywistości. Okazuje się, że sporo osób tkwi w toksycznym związku z różnych powodów. Najbardziej przeraża skala tego problemu, że przemoc domowa ma się dobrze, z powodu cichego przyzwolenia otoczenia. Osoby zastraszane nie zawsze mają wpływ na to co dzieje się w ich życiu, nie zawsze mają odwagę, czy siłę, by zawalczyć o swoje i zmienić swoje życie. Ważne, żeby w swoim otoczeniu znalazły życzliwe osoby, które wyciągną do nich pomocną dłoń. Komuś, kto miał dobre warunki, poczucie bezpieczeństwa i nigdy nie znalazł się w takiej sytuacji, nie jest łatwo zrozumieć położenie tych osób i ich zachowania. Łatwo jest oceniać innego człowieka i jego postępowanie, bo nie zna się wszystkich powodów, które wpłynęły na podjęcie jego decyzji.

Natomiast zachowanie Małgorzaty i Grzegorza, to doskonałe zobrazowanie syndromu „pustego gniazda”. Przedstawienie rodziców, którym nie jest lekko pogodzić się z tym, że ich dzieci dorosły i są już samodzielne. Trudniej ten fakt jest znieść i zaakceptować Małgorzacie, która do tej pory kontrolowała ich postępowanie i miała na wszystko wpływ. Niełatwo jest jej zrozumieć, że dorosłe dzieci mają prawo same podejmować decyzje, dotyczące ich życia. Długo walczy ze sobą, zanim do niej dotrze, że nie może ich osaczać, bo nadmierna troska i miłość potrafi zmęczyć i przynieść skutek odwrotny od zamierzonego. Musi w końcu pozwolić dzieciom żyć po swojemu i przyjąć do wiadomości, że pewien etap w życiu ich wszystkich się skończył, został nieodwołanie zamknięty. Kiedy to nastąpi, ku zaskoczeniu wszystkich, potrafi stanąć w obronie Ewy i stać się dla niej matką, której dziewczyna nie miała. Małgorzata pogodziła się w końcu z tym, że jej rodzina się powiększy, i że ze sobą są nie dlatego, że muszą, ale chcą.

Powieść „W cieniu wierzb” pozwala spojrzeć na swoje życie inaczej, pokazuje, że wokół siebie mamy ludzi, na których wsparcie zawsze możemy liczyć, że warto marzyć, walczyć o swoje szczęście i miłość, niezależnie od wieku. Wiadomo, że życie proste nie jest i niejednokrotnie przyjdzie zmierzyć się z przeciwnościami losu, ale zawsze lżej pchać wózek, gdy ma się obok siebie kogoś, kto nam w tym pomoże.

Z ogromną przyjemnością wróciłam do Krasnegostawu, zachwycałam się pięknymi krajobrazami, delektowałam regionalną kuchnią Rozalii, z ciekawością słuchałam dobrych i mądrych rad babci Matyldy, ze wzruszeniem przyglądałam się zakochanym parom, by w końcu z wielkim żalem pożegnać się tą historią i jej bohaterami.

Jak wiemy Ewa nie miała lekkiego życia. Jej matka lata temu zaginęła, ojciec alkoholik nie dawał bezpieczeństwa, a mężczyzna, w którym młoda dziewczyna się zakochała okazał się okrutnym facetem bez skrupułów. Pozostała jej ucieczka do miejsca, którego nie znała, w którym mogła rozpocząć nowe życie. Jednak nie tak łatwo rozpocząć nowy etap, gdy stare sprawy stale nie są zamknięte. W tej ostatniej części Ewa w końcu postanawia zawalczyć o siebie. Ma dosyć poniżania. Jej siłą jest rosnące uczucie do Kamila oraz wsparcie osób, z którymi na codzień pracuje.

W tym cyklu podobało mi się wszystko. Malownicze Żuławy, sielskość, regionalna kuchnia, postacie z krwi i kości. Z problemami, które mogą dotknąć każdego. Smaczku całemu cyklowi nadaje tajemnica z przeszłości i jak dla mnie było jej w tej części za mało. Paranormalne retrospekcje w postaci koszmarów były oryginalne i ciekawe. "W cieniu wierzb" nastroiło mnie nostalgicznie, popłynęłam daleko do wspomnień z dzieciństwa, w którym mogłam popatrzeć na prawdziwą miłość. Mowa tutaj o moich pradziadkach. Jestem wdzięczna za tą podróż do wspomnień Autorce.

Jeśli lubisz obyczajówki to nie czekaj - czytaj i podawaj dalej tym, którzy lubią ten gatunek. Moim zdaniem cykl ten będzie idealnym prezentem takim pokoleniowym. Przeczytasz go Ty, Twoja Mama, Babcia, a nawet Ciotka. Te powieści to fajna historia o miłości, poruszająca w delikatny sposób ciężkie problemy jakimi jest alkoholizm, depresja czy przemoc psychiczna. Napisane prostym, chwytającym za serce językiem.

Za swój egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Otwarte.

"W cieniu wierzb" to trzeci i ostatni tom serii żuławskiej. Żal rozstawać mi się z bohaterami, których polubiłam.

Wypadek Kamila dał wszystkim do myślenia, z wyjątkiem Małgorzaty, która nadal próbowała zrzucić winę na Ewę. Czy dopnie swego i oddzieli syna od ukochanej? Kiedy Kamil leżał w szpitalu, Anastazja pomagała przy prowadzeniu gospody. Z miejskiej, ekstrawaganckiej dziewczyny zmieniła się w rozsądną, pewną siebie Nastkę. Polubiła Żuławy i wiejski klimat. W tym tomie wielu bohaterów przechodzi wewnętrzną metarfozę. Wiele spraw się wyjaśnia, a do pełnego szczęścia Ewa musi zmierzyć się z przeszłością i rozwikłać tajemnicę zaginięcia mamy. Ta dziewczyna nie ma lekko. Kiedy Antek się wycofuje, ponownie pojawia się Michał. Ewa musi podjąć życiową decyzję: zmierzyć się ze strachem i zamknąć dawny rozdział albo zamknąć się w sobie i nadal czuć strach na każdym kroku. Co wybierze?

Z przyjemnością wracałam do Krasnegostawu, pachnącej swojskimi i ekologicznymi potrawami gospody o nazwie "Żuławskie specjały". Ta powieść, jak cała seria pochłania i chwyta za serce. Okazuje się, że nawet Małgorzata nie taka straszna, jak ją malują. Polecam całą cudowną serię.

Trzecia część serii trzyma ten sam wysoki poziom, co części poprzednie. Historia jest wciągająca, pochłania czytelnika, a strony przewracają się jak szalone. Czuć w narracji dużo ciepła i empatii. Świat przedstawiony jest realistyczny i pełen emocji, sceneria kolorowa, a ciągłe wizyty w kuchni bohaterów sprawiają, że czytelnikowi aż ślinka cieknie. Każda postać jest inna i na swój sposób wyjątkowa. W "W cieniu wierzb" poznajemy jeszcze lepiej przeszłość Ewy, a także mamy możliwość zrozumienia Małgorzaty. Nie sądziłam, że jest jakaś siła na świecie, która sprawi, że polubię tę egoistyczną jędzę (przepraszam za określenie), ale pod koniec książki faktycznie trochę cieplej o niej myślałam.

Ta powieść to idealne zakończenie serii, bo wszystkie wątki się wyjaśniły. Jednak cały czas mam wrażenie, że te wszystkie postacie żyją dalej gdzieś na Żuławach i opisywana karczma jest autentycznym miejscem. Niemniej smutno się rozstawać zarówno z wykreowanym literackim światem, jak i z twórczością autorki. Jeżeli ktoś szuka przyjemnej w odbiorze i dającej nadzieję na lepsze jutro powieści obyczajowej, to powinien koniecznie sprawdzić tą trylogię. Bohaterów jest dużo i to w różnym wieku, więc każdy znajdzie wśród nich takiego, z którym byłby w stanie się zaprzyjaźnić.

Jako dowód mogę pokazać, że również mój ojciec zakochał się w tej historii, a różnica wieku między nami to jakieś 40 lat. Poniżej zamieszczam autentyczną rozmowę telefoniczną parę dni przed otrzymaniem książki. Telefon zadzwonił wcześnie rano, tuż przed rozpoczęciem mojej pracy. To było niespodziewane, odebrałam.

Ja: Halo?

Tata: No halo, córcia. Jesteś w domu czy w pracy?

Ja: Zaraz zaczynam pracę, co się dzieje?

Tata: Aha, bo ja skończyłem właśnie drugą część o tych Żuławach i musisz mi przywieźć następną.

Ja: Ok... ale ja jeszcze nie dostałam następnej.

Tata: Łooo... jak dostaniesz, to mi podrzuć, bo ta pani tak dobrze pisze i-

Ja: Muszę kończyć, pa.

Tata: Pa, pamiętaj o książce!

Egzemplarz do recenzji otrzymałam od wydawnictwa, tata przesyła pozdrowienia.