Usagi Yojimbo Saga. Tom 7

Każdy miłośnik samurajskich klimatów i kultury Japonii, który dodatkowo interesuje się komiksami, na pewno słyszał o przygodach dzielnego króliczego ronina stworzonych przez Stana Sakai. Seria powstająca od końca lat 80-tych cały czas cieszy się ogromną popularnością i zapewnia odbiorcom dużą dawkę rozrywki. Nie inaczej jest w przypadku niedawno wydanego kolejnego albumu zbiorczego Usagi Yojimbo Saga Księga 7.

W siódmej części przygód Usagiego na ponad sześciuset stronach można znaleźć historie, które pierwotnie pojawiły się w tomikach: „Zdrajcy ziemi”, „Miasto zwane piekłem” i „Czerwony Skorpion”. Sięgając po ten tytuł, można więc być pewnym, że wypełniony jest ON po brzegi wartką samurajską przygodą z masą widowiskowej akcji, gdzie autor jednocześnie nie zapomina o solidnej szczypcie głębszej treści i charakterystycznemu dla cyklu lekkim humorze.

Początek całego albumu zapewnia czytelnikowi sporą porcję widowiskowych doznań. Wszystko to dzięki historii zawartej w rozdziale „Zdrajcy ziemi”. Cała fabuła zaczyna się tutaj od kolejnej kradzieży dokonanej przez Kitsune, które tym razem wpadła w naprawdę poważne tarapaty. Wszystko to za sprawą potężnego maga, który jako jeden z niewielu potrafi wskrzeszać zmarłych i wykorzystywać ich jako bezwolne narzędzia. Zrobi ON wszystko, aby odzyskać skradziony klejnot i wysłać złodzieja na tamten świat. Jedyną przeszkodą dla jego armii zombie będzie Usagi i towarzyszący mu pogromca demonów Sasuke. Dłuższa opowieść o walce z nieumarłymi jest tutaj wstępem do dwóch kolejnych krótszych przygód, w których to bohater stara się pomóc innym. Szczególną uwagę zwraca tutaj historia, kiedy to na jego drodze staje były wasal pana Mifune, któremu niegdyś sam służył. Sakai kreśli tutaj typową dla siebie wciągającą i satysfakcjonującą (pomimo mocno ograniczonego miejsca) opowieść o zemście i honorze, która swoim klimatem potrafi mocno zachwycić.

W rozdziale „Miasto zwane Piekłem” Sakai dostarcza czytelnikowi historię, która dość mocno czerpie inspiracje z dzieł Kurosawy. Usagi trafia tutaj do wyniszczonego miasta, które cierpi z powodu nieustającego konfliktu dwóch walczących ze sobą gangów. Nie może ON stać z boku i patrzeć na cierpienie niewinnych mieszkańców, którzy zmuszani są do opowiedzenia się po jeden ze stron. Do rozwiązania sprawy nie zawsze jednak potrzebny jest jego ostry miecz. Niekiedy wystarczy być niebywale przebiegłym i wykorzystać swój równie niebezpieczny umysł. Sakai decyduje się tutaj na mieszankę akcji, dramatu, w której to różne postacie odkrywają kluczowe role. Trudno nie zwrócić tutaj również uwagi na świetne komediowe dialogi, które mimowolnie wywołują u czytelnika szeroki uśmiech zadowolenia na twarzy.

Trzecia i ostatnia opowieść jak sam tytuł wskazuje, skupia się na gangu „Czerwonego Skorpiona”, który terroryzuje wioski, wymuszając od ich mieszkańców stosownej „opłaty”. Sakai kreśli tutaj wielowarstwową historię, w której naprawdę wiele się dzieje, a głównym jej założeniem jest odkrycie tożsamości przywódcy wspomnianego gangu. Jest to najbardziej spójna opowieść w całym recenzowanym albumie, gdzie połączone są wszystkie najlepsze elementy tak charakterystyczne dla serii (akcja, klimat dawnej Japonii, wierzenia tamtejszych mieszkańców, moce nadprzyrodzone, świetnie wykreowani bohaterowie i lekki przyjemny humor).

PRZESZŁOŚĆ NIE ŚPI

Wydawanie zbiorczych tomów serii „Usagi Yojimbo” zbliża się powoli do końca. W opublikowanych dotychczas dziewięciu częściach zebrane zostały niemal wszystkie wydane dotąd albumy serii, kolejne są już zapowiedziane, także ten, zbierający dodatkowe historie. Zanim jednak ten „finał” (w cudzysłowie, bo oczywiście cykl ten nadal się ukazuje)się pojawi, cieszmy się kolejnymi przygodami dzielnego samuraja. Bo nawet jeśli seria ta nie jest do końca spełniona, wciąż ma do zaoferowania całkiem sporo dobrej, konsekwentnie prowadzonej zabawy.

Usagi, gdziekolwiek ostatnio wędruje, natyka się na ślady działania gangu Czerwonego Skorpiona. W końcu więc nadchodzi czas konfrontacji. Prawdziwy problem pojawi się jednak wtedy, gdy sam zostanie posadzony o bycie jego członkiem! Od tej chwili będzie musiał walczyć o oczyszczenie swojego imienia. A to przecież nie koniec. Opętana Kitsune znów ma kłopoty i tylko nasz uszaty samuraj może jej pomóc! Co ważniejsze, stanie przed najcięższym wyzwaniem w swojej karierze, kiedy wpadnie na trop zabójcy swojego pana!

Wielokrotnie pisałem, że „Usagi Yojimbo” to dobra seria, ale nie mogąca równać się z podobnymi jej tematem mangami. Dlaczego zatem jest darzona takim kultem? Dlaczego zdobyła tyle nagród i tak wielkie uznanie? Podstawowym powodem jest to, że mamy tu do czynienia nie z mangą, a serią amerykańską, a zatem rzeczą z perspektywy typowego czytelnika z USA nowatorską. Kiedy cykl ten powstawał, w Stanach japońskie komiksy nie były ani szczególnie rozpowszechnione, ani nie stawały się wielkimi hitami. Boom na mangę i anime, który ogarnąć miał świat, był dopiero przed wszystkimi. Sakai, ze swoją mało opatrzoną na Zachodzie estetyką stał się powiewem świeżości. Teraz, z perspektywy czasu, a także z prostej przyczyny, że jestem fanem m&a, nie odbieram serii tak, jak odbierali ją przed laty Amerykanie. Ale nadal ją cenię.

To, co u Sakaiego jest szczególnie godne podziwu, to imponująca konsekwencja. Tworząc swój komiks od postaw, pisząc go, rysując, nawet wpisując teksty i opracowując często kolorowe okładki, od dekad niespiesznie snuje swoją opowieść, robiąc to w naprawdę dobrym stylu. Akcja nie pędzi tu na złamanie karku, ważne wątki potrafią być rozwijane po kilku tomach przerwy, a postacie powracać po jeszcze dłuższym czasie. A jednak od początku do końca rzecz zachowuje swój charakter i klimat, a co ważniejsze poziom. Przygody Usagiego pełne są… hmm… przygód właśnie, ale nie brakuje w nich fantastyki, romansu czy nawet horroru. To, co jednak najlepsze, to odnoszenie się do azjatyckich legend i ciekawostek historycznych, które potrafią zdominować czy nawet przyćmić cała resztę. Poza tym czyta się to z przyjemnością, może nie zachwytem, jakie można by oczekiwać, ale na pewno z satysfakcją i zadowoleniem, że zanurzyło się w ten sympatycznie spokojny, mimo trupów, wielkich wydarzeń i równie wielkich niebezpieczeństw świat.

Świat prosto, ale bardzo przyjemnie dla oka zilustrowany i wypełniony zapadającymi w pamięć postaciami. Wiele opowieści czytać można bez znajomości reszty, całość jednak największe wrażenie robi jako wielka saga, która jest z nami od lat i tylu tomów. Warto ją więc poznać i przekonać się, co Sakai ma nam do powiedzenia.