Ukryty rękopis

"Ukryty rękopis"-miałam nadzieje,że w swoje ręce biorę coś porywającego,książkę,która poruszy,która zaprowadzi mnie po tajemniczych zakątkach i która opowie coś niesamowitego.Niestety zawiodłam się.

W "Ukrytym rękopisie" nie ma nic co by mnie porwało.Jest historia o rękopisie,który w 1783 r zostaje ukryty przez słynną wirtuozkę,by w 2010 został ON odnaleziony przez Susannę Kessler.

Jest tu dużo opisów,nużących domysłów,które mnie strasznie denerwowały.Nie ma tu akcji,która by biegła a ja w raz nią.Pomysł może i ciekawy ale wykonanie takie sobie.

Miałam okazję czytać podobną książkę,która opowiadała o przedmiocie,który łączył dwie kobiety i to z różnych epok,i tu po prostu zakochałam się w przedstawionej historii.Sądziłam,że "Ukryty rękopis",który opowiada o kobietach ,których losy połączył tajemniczy artefakt będzie podobną perełką..niestety dla mnie nuda.

Autorka przedstawiła tu mieszankę faktów i fikcji,przemieszcza czytelnika się po różnych miastach,kontynentach,dotyka spraw Holokaustu i dzieł Bacha,ale nie ma w tym jak dla mnie nic ciekawego i porywającego.Szkoda,ponieważ liczyłam na coś zupełnie innego.

Czasami zdarza się tak, że książka która ma się okazać wartościowa, umyka nam pośród powodzi nowości, na Ukryty rękopis zwróciłam uwagę, bo ta zieleń, później okazało się, że przez tę książkę przewija się motyw mojego ukochanego kompozytora. Uważam, że Jan Sebastian Bach to kompozytor wybitny, którego muzyka dla mnie to brzmienie wspomnień, właśnie takiej jesiennej, gdy kiedyś odkryliśmy z moim takim jednym, że tak samo kochamy ten majestat i to cudowne brzmienie. Cała fabuła tej powieści przesycona jest muzyką Bacha, nie brakuje też, dużej dozy smutku, ale niesie też pewne katharsis, naprawdę niezmiernie się cieszę, że udało mi się tej powieści jednak nie przegapić. A pochłonęłam ją dosłownie jednym tchem.

Książka zasadniczo rozgrywa się w kilku przedziałach czasowych. Wydarzenia ważne dla nas mają miejsce, gdy w 1945 roku amerykański żołnierz, gdzieś w okolicach Weimaru spotyka kobietę i pozbawia ją życia, zabiera z wielkiego domu pewien rękopis i wraca do Stanów, to co widział, co przeżył odciśnie na nim piętno. Gdy w 2010 Henry umiera, jego siostrzenica Susann czyta list od wuja i postanawia sprawdzić o co chodzi z tym manuskryptem. Kobieta potrzebuje odskoczni, to co ją ostatnio spotkało, zmieniło jej życie. Przyjdzie nam się cofnąć do osiemnastego wieku i będziemy śledzić losy pewnego rękopisu o niepokojącej treści. Książka porusza trudny temat Holocaustu, antysemityzmu, strachu o bliskich i samotności. Naprawdę nie spodziewałam się, że ta książka tak mnie zauroczy.

Powieść jest napisana z wielką klasą, spodziewałam się raczej powieści w stylu zaginione dzieło, czy coś w tym stylu, gdy okazuje się, że na światło dzienne zaginione od wieków dzieło Szekspira, Vivaldiego, a które w sobie ma demoniczne treści i zagraża światu. Tutaj okazuje się, że utwór ów ma wprawdzie niepokojącą treść, ale ze względów ideologicznych, nie oznacza np. końca Kościoła. Dzięki temu Susanna może odmienić swoje życie, przeżyła traumę, mąż ją zostawił a ona sama wegetuje, poznaje dzięki temu człowieka w podobnej sytuacji, na dodatek facet jest wrażliwy i połączą ich wspólne poszukiwania. Równolegle możemy obserwować świat dziewiętnastowiecznych i osiemnastowiecznych Żydów, gdzieś w Niemczech, ich życie płynie leniwym nurtem, chociaż na mocy prawa są wyobcowani, żyją w zamkniętych kręgach, jednak, gdy uświadomimy jak w najbliższych dekadach zmieni się sytuacja, nie sposób być spokojnym. Ciężko mi opisać moje reakcje, momentami aż zamierałam, wzruszałam się i martwiłam. Umilała mi lekturę muzyka Bacha, którą słyszałam w głowie i sądzę, że doskonałym uzupełnieniem tej powieści byłby spis dzieł Bacha o których mowa w tej książce. Tym bardziej, że takie play listy są coraz częstsze. Brak takiej listy to mój jedyny zarzut. Książka nie traci na aktualności, pokazuje że nienawiść rujnuje, a tylko miłość ma moc tworzenia.

Rok 1783, Prusy. Żydówka, słynna wirtuozka klawesynu Sara Itzig Levy otrzymuje w prezencie ślubnym od swojego wieloletniego nauczyciela Wilhelma Friedemanna Bacha niebezpieczne arcydzieło jego sławnego ojca. Nie wie wtedy, iż ta antysemicka kantata odmieni losy kolejnych pokoleń jej rodziny. Po latach, przechodząc z rąk do rąk, trafi ona między innymi w ręce jej krewnej Fanny Mendelssohn, siostry słynnego kompozytora.

1945, powojenne Niemcy. W opuszczonym, żydowskim domu w pobliżu obozu koncentracyjnego Buchenwald niedaleko Weimaru, amerykański oficer Henry Sachs natrafia na ten sam manuskrypt. Jako meloman, na pamiątkę zabiera kompozycję ze sobą . Ta decyzja powoduje zbieg przypadków, w wyniku których Henry przez pomyłkę zabija dziewczynę, która próbuje powstrzymać go przed kradzieżą rękopisu.

Stany Zjednoczone, rok 2010. Siostrzenica Henry'ego, Susanna Kessler, po śmierci wuja znajduje w jego domu tajemniczą kopertę. Kryje ona stary rękopis muzyczny. Kobieta postanawia poznać historię dzieła i ustalić, jak znalazło się w jej rodzinnym domu. To co odkryje sprawi, że jej życie nigdy już nie będzie takie same...

Jako osoba od kilkunastu już lat związana z muzyką poważną uwielbiam powieści właśnie z muzyką w tle. Fascynuje mnie to, w jaki sposób współcześni autorzy są w stanie ubogacać nią karty swoich utworów literackich. Niejednokrotnie pięknie ubierają w słowa swoje odczucia względem świata dźwięków, używają muzyki do łączenia ludzi w pary oraz czynią z niej nieodłączny element życia kreowanych przez siebie bohaterów.

W książce „Ukryty rękopis” pierwsze skrzypce gra rękopis religijnej kantaty Jana Sebastiana Bacha, której tekst, delikatnie mówiąc, tępi wyznawców religii judaistycznej. Sam utwór nigdy nie powstał naprawdę i stworzony został na potrzeby fabuły. Wiele z osób i wydarzeń, które ukazują się nam na kartach książki to jednak elementy prawdziwej historii. Na mój gust realia historyczne oddane zostały bardzo wiernie i z godną pozazdroszczenia precyzją.

Tym, co oprócz muzyki, najbardziej zapadło mi w pamięć z lektury tej książki była kwestia Żydów. Powieść w bardzo ciekawy sposób opisuje losy przedstawicieli wyznania Mojżeszowego w hitlerowskiej Europie oraz w Ameryce, do której uciekali. W książkach usytuowanych fabularnie w czasach wojen często śledzimy losy żołnierzy, czekających na nich kobiet...ale o Żydach rzadko pisze się powieści. A to właśnie ich wojna najbardziej dotknęła.

Język, którym napisana została książka Lauren Belfer jest przystępny. Powieść czytało się naprawdę dobrze i szybko. Były momenty nudniejsze, ale także takie, w których przewracałam stronice z zawrotną prędkością, żądna dalszego biegu wydarzeń. Wykreowani przez autorkę bohaterowie - zwłaszcza Sara, Susanna i Daniel - to postaci niespotykanie ciekawe i złożone.

„Ukryty rękopis” Lauren Belfer to interesująca pozycja na zbliżające się, jesienne wieczory. To książka która zaciekawi i wzruszy. Zachęci do posłuchania muzyki. Bacha na przykład. Do zainteresowania się pewnymi fragmentami historii, o których chcemy często zapomnieć...

Bo tak, jak przez lata ukrywany był nieodgadniony rękopis, tak i gdzieś głęboka w Nas ukrywa się przeszłość. Przeszłość, która nigdy nie mija...

Akcja powieści obejmuje trzy strefy czasowe.

Rok 1783-Prusy.

Żydówka Sara Itzig Levy otrzymuje w prezencie ślubnym od swojego nauczyciela W.F. Bacha arcydzieło jego sławnego ojca.

Po latach trafi ono w ręce jej krewnej siostry, słynnego kompozytora.

Rok 1943 Henry Sachs-amerykański żołnierz znajduje w Niemczech, w jednym z domów tajemniczy rękopis. Chce go wziąć na pamiątkę, jednak natrafia na dziewczynę, którą niechcący zabija i ucieka.

Henry nie lubił Niemców, ale nie miał zamiaru mordować niemieckich cywili.

Właściwie chciał okazać się lepszy od Niemców, chciał pomóc dziewczynie, ale spanikował.

W kolejnych latach wielokrotnie, a właściwie nieustannie przetrawiał to wszystko w myślach, próbując przekonywać samego siebie.

Na wpół oszalała istota, leżąca na parkiecie, martwa, cała we krwi.

Ile minęło dni, albo miesięcy zanim znaleziono jej ciało?

Zanim ją pochowano?

Henry Sachs nie przestawał się nad tym zastanawiać przez sześćdziesiąt pięć lat.

Rok 2010-Susanna Kessler-siostrzenica Henrego dowiaduje się, że wuj zmarł i pozostawił po sobie tajemniczy rękopis.

Postanawia więc poszukać rodzinnych korzeni z końca XVIII wieku.

Lecz oto idąc Siedemdziesiątą Pierwszą Zachodnią ulicą obok Central Parku nagle zostaje napadnięta i zgwałcona.

Susanna była kiedyś pewną siebie, beztroską dziewczyną.

Gdzie się teraz podziała ta dziewczyna?

Jej mąż gdy się dowiedział, że została zgwałcona postanowił ja zostawić.

Czy Susanna kiedykolwiek się odnajdzie?

Czy życie jej na zawsze odmieni tajemniczy rękopis?

Powieść obejmuje lata drugiej wojny światowej oraz kwestię żydowską, a nade wszystko poświęcona jest nieznanej kantacie Bacha.

J.S. Bach był największym geniuszem w całej historii ludzkości.

Lubił piwo, lubił dobrze zjeść, zapalić i napić się mocnej kawy, czego dowodzi jego kantata na cześć tego napoju.

Książka ta to połączenie faktów i fikcji literackiej, w której występują zarówno postaci historyczne jak i wymyślone.

Zaginione dzieło w rzeczywistości nie istnieje, lecz jego treść wydaje się pod każdym względem prawdopodobna, zaś cytaty z pism Marcina Lutra są prawdziwe.

Podobnie jak inni kompozytorzy epoki baroku, Jan Sebastian Bach tworzył kantaty o kontrowersyjnym wydźwięku religijnym.

Książka niezwykle pasjonująca.

To wspaniała opowieść o tym, że przeszłość nigdy nie mija.

Ta książka to dobra lektura na długie jesienne wieczory, oczywiście przy muzyce Jana Sebastiana Bacha.

Jeśli macie ochotę to bardzo zachęcam do lektury.