Ukochane dziecko

"Usiądź.- powiedział Bóg, zanim zniknął za rogiem."

🔸️

Lena Berg zaginęła.

Niemiecka studentka wciąż nieodnaleziona.

Ojciec, który nadal czeka, licząc upływające dni od momentu kiedy widział córkę po raz ostatni.

Zdesperowany chętnie współpracuje z prasą, mediami by wciąż o niej mówiono, by nikt nie zapomniał, a może kiedyś ktoś przypomni sobie, zobaczy ją, da znać.

1..2..3..4..14 dni, 14 miesięcy,14 lat, a każdy dzień był czekaniem, nadzieją.

Teraźniejszość, kobieta wybiegająca z lasu wpada pod samochód. Za nią przybiega córka,

Od czego uciekały?

Błysk świateł, sygnał, karetka- gorączkowa krzątanina i seria szybkich pytań- co się stało ?słyszy nas pani? jak się pani nazywa?

-Lena, ma na imię Lena- odpowiada za nią dziewczynka.

Szałas w głębi lasu, trudno dostępny, dobrze wyposażony, lecz bez okien.Był domem, innego nie znali. Pory dnia były wyznaczane czasem posiłków, nauki, wizyt w toalecie, snem.Codzienna rutyna mająca zapewnić dzieciom poczucie bezpieczeństwa.

Tak…tam też są dzieci,a wraz z nimi ojciec, który zrobi wszystko by zapewnić im matkę, która by się nimi opiekowała i je kochała.

Ucieczka Leny jednak nie ma nic wspólnego z wolnością. Wpada w matnię pułapek psychicznych, jej umysł błądzi, a przecież jej porywacz nie żyje prawda? to dlaczego wciąż czuje niebezpieczenstwo?

I czy rzeczywiście jest tą zaginioną przed laty Leną?

Granica zacierająca teraźniejszość od wyobraźni. Na wolności wcale nie jest bezpiecznie,a powinno być prawda?

🔸️

Świetnie skonstruowany thriller z poruszającą fabułą. Tarmosi nas ta historia za fraki i to porządnie. Takie rzeczy się dzieją, dlatego ta książka jest tym bardziej niepokojąca, ale warta przeczytania.

Jedyne co mi nie zagrało, to wyjaśnienie całej sprawy. Nie mogę powiedzieć dlaczego, bo byłby to spojler, a za spojlery sama mam ochotę trzasnąć w lepetynę😁.

Sięgnijcie, warto.Mnie przy słuchaniu drżały kolana. Ale to też efekt podłożonych dźwięków. Przy obieraniu i siekaniu cebuli przez "ojca", myślałam, że auto mi nawala. W słuchawkach dźwięk się potęguje 😁

Ta powieść zaczyna się wtedy, gdy inne kończą. I rzeczywiście, po dramatycznej ucieczce z szałasu, Lena jest względnie bezpieczna. Przetrzymywana przez szaleńca, teraz musi na nowo zbudować swoje życie, ale nic nie jest takie, na jakie wygląda.

To na pewno książka, która zaskakuje. Pomysłem, prowadzeniem akcji i rozbudowaną warstwą psychologiczną. To świeże spojrzenie na thrillery, które wraz z uwolnieniem zakładnika, kończą się szczęśliwie. Tutaj autorka pokazuje, jak takie osoby funkcjonują potem. Pełne lęku i niepewności. Jednak nie jest to powieść tylko o tym, bo z każdą stroną dostaniemy więcej pytań niż odpowiedzi. Zakończenie zaskakuje, bo chyba spodziewałam się całkiem czegoś innego.

To dobra powieść, oryginalna i na swój sposób innowacyjna. Autorka miała świetny pomysł, który konsekwentnie realizowała. Przemyślana i logiczna koncepcja broni się sama. Dobrze mi się czytało i moje zainteresowanie ciągle się utrzymywało. Polecam.

"Ten thriller zaczyna się tam, gdzie inne się kończą"

Zastanawiacie się czasami, jak potoczyły się losy, uratowanych z opresji bohaterów? Ja tak i przyznaję, że właśnie to skłoniło mnie do sięgnięcia po "Ukochane dziecko" Romy Hausmann. Cała historia zaczyna się, gdy Lena ratuje siebie i dwójkę dzieci z rąk porywacza, który zamknął ich w szałasie w środku lasu. Szybko okazuje się, że ucieczka, to dopiero początek horroru.

"Ukochane dziecko" to jedna z tych książek, które wciągają od pierwszych stron, a zaciekawienie lekturą wzrasta z każdym przeczytanym rozdziałem. Hausmann nie oszczędza czytelnika i od samego początku wrzuca go w wir wydarzeń. Świetnie buduje napięcie i gra na emocjach, pokazując jakiego koszmaru doświadczają zamknięte w szałasie dzieci. Każdy aspekt ich życia podlega kontroli. Codzienność to rygorystyczne zasady, których złamanie kończy się karą. Autorka duży nacisk położyła na kreację bohaterów, szczególnie ich psychikę. A rozdziały pisane z perspektywy kilku osób, pozwalają lepiej ich poznać i naprawdę zaangażować się w opowiadaną przez Autorkę historię. Duże wrażenie zrobiła na mnie kreacja trzynastoletniej Hanny. Cały jej świat to odizolowany od świata szałas, nie znała innego życia. Nie potrafiła odróżnić dobra od zła, a jej specyficzne zachowanie było bardzo dziwne.

"Ukochane dziecko" to zgrabnie napisany thriller, który nie raz was zaskoczy i przyprawi o gęsią skórkę.

Jeżeli szukacie mrocznej historii, która przez swój niepokojący i klaustrofobiczny klimat, będzie trzymała was w napięciu do ostatniej strony, to powinniście sięgnąć po tę książkę.

Polecam!

Czy zło tkwi w każdym z nas i wystarczy traumatyczne przeżycie, by zostało uwolnione?

Szałas ukryty gdzieś głęboko w lesie, dokładnie zabite okna, a w nim porwana kobieta z dwójką dzieci porywacza. Ich życie toczy się według ściśle określonego planu i musi być wykonane z dokładnością co do minuty. Gdy pewnego dnia Lenie udaje się uciec niestety jej koszmar dopiero się zaczyna.

Ale to jest również koszmar dzieci, które przez chorą miłość nie mają pojęcia o prawdziwym świecie. Że to co dzieje się wokół nich jest bardzo złe. Najdroższy tatuś jest tak naprawdę potworem, który doprowadza do poczucia lęku i zagrożenia.

"Ukochane dziecko" to absolutnie genialny debiut autorki - mroczny, intrygujący i poruszający. Wieloosobowa narracja pozwala nam wczuć się w odczucia każdego z bohaterów i dokładnie poznać myśli, które niejednokrotnie zadziwiały mnie do granic możliwości. Ten przemyślany aspekt pozwala spojrzeć z szerszej perspektywy na całość tej powieści. Poznajemy historię nie tylko od strony Leny, ale i oczami dziadka, więzionej trzynastoletniej wnuczki - Hannah oraz niej samej. Bardzo ciekawym urozmaiceniem są wątki prasowe, które wnoszą do powieści zupełnie inny obraz osobowości zaginionej Leny niż ten, który poznaliśmy.

Ta historia jest tak sensowna i realna, a wszystko skrupulatnie poukładane, że z pewnością sięgnę po kolejne książki autorki!

Gdy ojciec zaginionej przed laty Leny w środku nocy odbiera telefon, jego pierwszą myślą jest: "wreszcie ją odnaleźli. Wreszcie będziemy mogli ją pochować". Głos w słuchawce, należący do dawnego przyjaciela rodziny a zarazem policjanta, oznajmia jednak, że niezidentyfikowana kobieta trafiła do szpitala po potrąceniu przez samochód. Jej córka, Hannah, nazywała ją Leną. Nic dziwnego, że rodzice zaginionej od razu postanowili dokonać identyfikacji.

I choć na miejscu okazuje się, że kobieta nazwana przez dziewczynkę Leną nie jest ich córką, to sama Hannah wygląda jak skóra zdjęta z ich córki, gdy ta była dzieckiem. Rozpoczyna się śledztwo, w którym policja stara się ustalić, co przydarzyło się przebywającej w szpitalu kobiecie. I przede wszystkim co stało się z Leną...

Nowy thriller, który zaciekawił mnie opisem od wydawcy. Choć nie znam autorki to miałam nadzieję, że tym razem trafiło mi się coś ciekawego. Nowego. I ostatecznie mogę uznać, że tak właśnie było.

Tajemnicza kobieta powoli dochodzi do siebie pod opieką lekarzy i choć opowiadanie o tym, co się jej przydarzyło boli, to chce pomóc. Chce wreszcie odzyskać spokój, namiastkę bezpieczeństwa. Okazuje się, że mężczyzna przetrzymywał ją w domku pośrodku głuszy, a "Lena" to wmuszona w nią tożsamość. Miała udawać matkę dzieci, a jego żonę. Codzienność ustalona była według zasad, a każde odbiegnięcie od nich groziło karą. Nie wyobrażam sobie, co musiała przeżywać ta kobieta; bez nadziei na ratunek, przypisana do cudzej roli, z obrzydzeniem patrząca na swojego oprawcę.

W tej książce nie tylko przyciąga nas opowieść o mrocznym czasie w uwięzieniu. Równie ciekawym aspektem jest podejście dzieci, które nie znały innego świata. Dla nich wszystko zaczynało i kończyło się w tym pseudo domku, gdzie się urodziły i żyły z dnia na dzień. Przyzwyczajone do rygorystycznych zasad wierzyły, że świat za drzwiami jest zły i niebezpieczny. Autorka -na szczęście dla historii- nie porzuciła wątku dzieci zaraz na początku, skupiając się na śledztwie. Mamy dokładny opis dzieci i ich zachowania po "uwolnieniu", ich dezorientację. Wiadomo, że nie uważały swojego ojca za oprawcę, a jednak czytelnik patrzy na ich przywiązanie z mieszanymi uczuciami. Ich wyjście z szałasu to ciężka, psychiczna przeprawa dla nich samych. To wejście do świata, który przez ojca zawsze określany był jako niebezpieczny. To odnalezienie się w zupełnie nowych warunkach, wśród innych ludzi.

Ta historia biegnie przed siebie niepowstrzymanie, a my możemy tylko znaleźć wygodniejsze miejsce do czytania i podążać za naszymi bohaterami. Na każdym kroku czeka na nas coś nowego, nad czym musimy dogłębnie pomyśleć, więc nie jest to do końca lekka książka. Większość z nas zapewne stawiała się na miejscu "fałszywej" Leny, zastanawiając się, czy dalibyśmy radę przetrwać. Ale nie tylko ona jest tutaj ofiarą- powiedziałabym, że dzieci narażone były na więcej, i to w dwóch aspektach: po pierwsze, wychowane w szałasie nie znały życia poza, więc ogromnym stresem było dla nich "przejście" do nowej rzeczywistości. A z drugiej strony życie w ukryciu odebrało im to, co powinny przeżywać jak ich rówieśnicy. Podwójna strata.

Ukochane dziecko to thriller, który skłania do myślenia. Szczerze powiedziawszy w pewnym momencie nawet odkrycie tożsamości porywacza nie było dla mnie tak istotne, jak analiza zachowania bohaterów po odzyskaniu wolności. Niemniej jednak jestem zadowolona, gdyż lektura okazała się jak najbardziej na plus- skłoniła mnie do refleksji, postawienia się w czyjejś sytuacji.

Myślę, że i Wy znajdziecie tutaj coś dla siebie.

Szałas ukryty w lesie. Brak okien i drzwi zamknięte na klucz. Matka i dwójka dzieci. Surowe zasady i życie według reguł ustalonych przez Niego. Ojca rodziny. Porywacza.

Lenie udaje się uciec. Pozornie koszmar się skończył. Jednak czy Lena, która uciekła to ta sama Lena, która zniknęła 14 lat wcześniej? Czy dzieci są faktycznie jej dziećmi?

Rodzice Leny i policja próbują odkryć prawdę.

Lektura "Ukochanego dziecka" wciągnęła mnie i pochłonęła. Styl autora przypadł mi do gustu. Czyta się przyjemnie.

Narracja jest wieloosobowa, co pozwala spojrzeć na historię Leny z różnych perspektyw. Najbardziej przejmująca jest perspektywa 13-letniej Hanny. Dziewczynka nie zna innego życia niż to w szałasie. Ojciec jest dla niej wszystkim. Jej spojrzenie na świat, na życie rodzinne jest momentami przerażające.

Fabułę uzupełniają wycinki prasowe. Pokazują, jak prasa nakręca spirale hejtu, jak zmienia się postrzeganie ofiary.

Jeżeli chodzi o zakończenie, to było ono zaskakujące. Głównie za sprawą sprawcy, który właściwie pojawia się znikąd. I chwilę musiałam się zastanowić, czy pojawił się wcześniej w powieści. Wolałabym jednak, żeby w fabule pojawiły się wcześniej jakieś tropy prowadzące do tej postaci.

Podsumowując, uważam, że była to dobra, ciekawa lektura.

Dzisiaj przychodzę do was z recenzją thrillera, który spowodował, iż nie spałam całą noc. Najpierw czytałam, niedowierzając temu co zaserwowała autorka, miałam gęsią skórkę z wrażenia, a serce dudniło mi w piersi tak mocno, że bałam się iż pozbawi mnie tchu. Intensywność emocji jest nie do opisania, a chaos w głowie próbowałam opanować jeszcze przez wiele godzin.

Historia zaczyna się jak każda inna. Niewielki szałas w lesie, a w nim mieszkający ludzie odcięci od świata i cywilizacji. Lena wraz z dwójką dzieci żyje pod dyktando mężczyzny, który jest ojcem i bogiem. Odgradza swoją rodzinę od wszystkiego tłumacząc się ich bezpieczeństwem.

Jednak nastaje taki dzień, gdy Lena ucieka z tego więzienia. Policja prowadzi dochodzenie i próbuje wyjaśnić sprawę porwania i dowiedzieć się, kim tak naprawdę jest odnaleziona kobieta.

Czy Lena to poszukiwana studentka, która zaginęła przed Laty? Kim jest porywacz, który izolował całą trójkę? Jakimi motywami się kierował. Jak wpłynęły warunki w jakich wychowane były dzieci na ich psychikę i postrzeganie świata?

Wiecie co, jak dla mnie była to najlepsza książka z tego gatunku. Napisana w genialny sposób, z niepowtarzalnym, dusznym i tajemniczym klimatem, intrygująca, trzymająca w napięciu oraz zaskakująca. Tak wciągnęła mnie zaczytywana treść, że nie zauważyłam mijających godzin i pierwszych promieni wschodzącego słońca.

Autorka to mistrzyni pióra i tworzenia oryginalnej, nieszablonowej historii, której nie można wyrzucić z głowy. Stopniowo, bez zbytecznego pośpiechu, wręcz podstępem miesza czytelnikowi w głowie, pobudza wyobraźnię i podsyca chęć odkrycia prawdy, która jest nieoczywista.

Wykreowane postaci zachwycają, mają ciekawe osobowości i charaktery. Hanah, Matthias i Lena intrygują, a to co o nich się dowiadujemy rozdziera nam serce.

Obok takiej pozycji nie można przejść obojętnie. Dlatego z całego serca zachęcam was do sięgnięcia po lekturę, która was totalnie pochłonie i nie pozwoli nawet przez ułamek sekundy nudzić się. Przygotujcie się na potężny wstrząs i szok. Czytajcie i sami przekonajcie się co to za rewelacyjna powieść. Ja polecam i czekam na wasze wrażenia!

Dziś genialna uczta z debiutanckim thrillerem młodej, niemieckiej autorki @romyhausmann . 🖤 Książka swoją premierę na naszym rodzimym rynku miała zaledwie kilka dni temu, a już zebrała mnóstwo pozytywnych opinii. Nie dziwię się, sama byłam zachwycona czytając #ukochanedziecko . 🥰

•

Do szpitala trafia tajemnicza kobieta. Nazywa siebie Leną i do złudzenia przypomina porwaną przed laty studentkę. Policja informuje rodziców zaginionej o wypadku, którego ofiarą być może jest ich ukochana córka. Pełni nadziei wsiadają w auto, pędząc na spotkanie ze swoim dzieckiem. Na miejscu, okrutnie rozczarowani, stwierdzają, że to nie jest ich Lena. Załamani przestają wierzyć w cud odnalezienia kobiety i powoli godzą się ze stratą. Na korytarzu zauważają jednak dziewczynkę, która wygląda jak mała Lenka. To nie może być przypadek. Okazuje się, że dziecko wraz z matką i młodszym bratem żyło w zabitym dechami szałasie, ukrytym w głębi lasu. Hannah jest totalnie oderwana od rzeczywistości. Ma nadzwyczajną wiedzę, ale nie rozwija się jak typowa nastolatka. Powoli staje się jasne, że kobieta wraz z dzieckiem uciekły od swojego oprawcy. Możliwe, że ofiar było o wiele więcej. Psychopata, który więził własne dzieci bardzo dobrze się kamufluje i manipuluje faktami. Ucieczka od niego nie jest możliwa. Kobieta ciągle czuje jego oddech na karku.

•

Thriller kompletny! Świetnie skonstruowany z fabułą trzymającą w napięciu do samego finału, który z pewnością Was zaskoczy. Polecam serdecznie! 😍

•

Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwo_wab . ❤️

Nie dociera tam światło słoneczne. Śpiew ptaków zagłuszany jest szumem cyrkulatora. Odizolowany od świata zewnętrznego leśny szałas jest jedynym domem, jaki zna dwójka rodzeństwa. Pewnego dnia stał się również JEJ domem...

Co to była za historia! Gdy tylko skończyłam lekturę od razu zerknęłam na stronę autorki, by sprawdzić jej poprzednie dzieła. Nawet nie wiecie, jak wielkie było moje zdziwienie, gdy okazało się, że ta klimatyczna książka, którą wciąż trzymałam w ręce, to jej pisarski debiut.

Historia osadzona jest w kilku ramach czasowych i ukazana została z tak wielu różnych, przeplatających się perspektyw, że początkowo obawiałam się całkowitego chaosu. Tymczasem otrzymałam piekielnie zgrabnie napisany thriller, który trzymał w napięciu do samego końca i niejednokrotnie mnie zaskoczył. A już na pewno nie spodziewałam się, że najbardziej przerazi mnie nie narracja samego psychopaty, a... kilkunastoletniej dziewczynki.

Ten klaustofobiczny thriller zaczyna się w miejscu, w którym większość historii dobiega końca. Gdy porwana ofiara wraca do pozornie normalnego życia, które tak naprawdę już nigdy nie będzie takie samo. W którym musi zmierzyć się nie tylko z nową rzeczywistością, ale i z nową... sobą. Z osobą, którą się stała i z czynami, o które nigdy by się wcześniej nie podejrzewała.

"Ukochane dziecko" to historia, która ściska za gardło. Przeraża, wywołuje masę emocji, otumania bezsilnością. Pozostaje mi czekać na kolejny tytuł spod pióra Hausmann - a tymczasem, czytajcie!

Wszystko wskazywało na to, że powieść Romy Hausmann będzie inna niż te poznane przeze nie do tej pory. Liczne zagraniczne słowa zachwytu a także niecodzienny opis lektury skusiły mnie do sięgnięcia po "Ukochane dziecko" a historia tam zamknięta okazała się prawdziwym zaskoczeniem.

Na początku miałam wrażenie, że czekam mnie fabuła podobna do "Schroniska" Sama Lloyda a przecież to była prawdziwa emocjonalna jazda bez trzymanki! Liczyłam więc po cichu na równie oryginalną i dosadną lekturę, ale okazało się, że obie książki niewiele mają ze sobą wspólnego. Może poza zachwytem jaki we mnie wzbudziły, ale akcje są zgoła inne, ponieważ Hausmann mniej skupia się na tajemnicy a silniej rozwija aspekt psychologiczny, nie mniej prowadzi nas przez zawiłą, niebanalną, piekielnie klimatyczną oraz miejscami wręcz mroczną opowieść, która pobudza nasze szare komórki do intensywnego myślenia.

Głęboko w lesie stoi szałas a w nim mieszka pewna rodzina. A może łatwiej napisać: porywacz i jego ofiary? Lena uwięziona wraz z dwójką swoich dzieci przez ich ojca, żyje według ściśle wyznaczonego harmonogramu dnia. Nie wolno jej nic więcej poza tym co powie oprawca, ale on robi wszystko dla dobra dzieci. Prawda? Jednak pewnego dnia Lena ucieka choć jej dramat wciąż trwa. Porywacz nie spocznie, nim nie odzyska tego co mu się należy a rodzice dawno zaginionej kobiety nie są w pełni przekonani czy Lena to ich córka. Rozpoczyna się więc wyścig z czasem oraz walka serca z rozumem a czytelnik zaangażowany w to błędne koło nie może przestać analizować wszystkich pojawiających się faktów oraz podwójnych znaczeń.

Romy Hausmann rewelacyjnie gra na uczuciach czytelnika. Z jednej strony pokazuje nam dramat kobiety oraz dwójki dzieci, którzy zmuszani są do życia w tragicznych warunkach, z drugiej kusi obietnicą upragnionej wolności naznaczonej piętnem przeszłości. Nic w tej książce nie jest takie, jakim wydaje się na pierwszy rzut oka przez co mnożą się zagadki, tajemnice oraz niedomówienia a czytelnik z rosnącą przyjemnością próbuje czytać między wierszami i wysnuć własne wnioski. To zabawa z nieuchwytnym celem, ponieważ Lena i jej porywacz nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa a ich opowieść spisana w ponad czterystu stronach pełna jest akcji, napięcia oraz dynamizmu.

Oto lektura, która mocno namieszała mi w głowie. W pozytywnym znaczeniu! Intensywna w przekazie, budząca wiele emocji, wprawiająca nie raz i nie dwa w osłupienie. "Ukochane dziecko" szokuje i jednocześnie w pełni angażuje czytelnika w to co się dzieje, ponieważ autorka pisze pięknym, szczerym, wiarygodnym stylem trafnie i umiejętnie oddając ogrom zamkniętej na kartach tej powieści tragedii. Na później popołudnia, w klimacie nadchodzącego wieczoru - lektura obowiązkowa!

Porwana, bita, przetrzymywana, nazywana Leną, zmuszana do wielu rzeczy, których nie chciała. Nie miała wyjścia, jeśli chciała przetrwać, jeśli chciała przeżyć. Musiała poznać reguły panujące w szałasie bez okien, który od teraz miał być jej domem już na zawsze. Musiała wychowywać dwójkę dzieci i być ich mamą. Życie według zegarka, według tego, jak on chciał. Określone pory jedzenia, nauki, a nawet korzystania z toalety. Wspólne spędzanie czasu jakby byli kochającą się rodziną.

Jednak nadszedł dzień, nadeszła chwila, w której ma tylko jedną szansę. Czy ją wykorzysta? Czy uda jej się uwolnić od porywacza? Co stanie się z dziećmi?

Nie będę ukrywać, że czytając opis, spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Czy się zawiodłam? Ani trochę. Po,mimo że bardzo rzadko sięgam po tego typu książki, zdecydowanie się cieszę, że ją przeczytałam. Ta historia wciągnęła mnie i to już od pierwszych stron. Była ciekawa, wciągająca, mroczna i mocno zaskakująca. Ani trochę nie spodziewałam się tego, co się stało na ostatnich stronach, ani tego, kim okazał się porywacz. To historia podczas czytania, której towarzyszyło mi wiele emocji, o której nie zapomnę zbyt szybko.

Książkę czytamy oczami porwanej kobiety, a także Hannah, dziewczynki, która ma być dla niej córką.

Bohaterowie ciekawi, dobrze wykreowani.

Mamy młodą kobietę, która została porwana i zmuszona do posłuszeństwa. Z jednej strony dostosowuje się, z drugiej szuka sposobu, okazji, aby ten koszmar jakoś się skończył. To kobieta silna, którą zdecydowanie polubiłam.

Hannah ma trzynaście lat i mocno zaburzony obraz życia. Czytając fragmenty jej oczami, poznając jej przemyślenia, byłam mocno zszokowana. Jednak co się dziwić, jeśli dziecko nigdy nie wychodziło z szałasu, nie, zło innego życia.

„Ukochane dziecko” to książka, którą zdecydowanie warto przeczytać i z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

"Ten thriller zaczyna się tam, gdzie inne się kończą" tak brzmią pierwsze słowa opisu książki. Faktycznie, zaczyna się ona tak, jak większość książek tego gatunku się kończy. Chociaż niezupełnie - jej koniec tak samo zadziwia i sprawia, że wszystkie wątpliwości, które mamy nagle układają się w sensowną całość.

"Ukochane dziecko" myślę, że bardzo długo pozostanie w moim czytelniczym serduchu i powędruje na szczyt moich najlepszych książek.

Ukryty w lesie szałas, okna zabite płytami, dwójka dzieci i mąż, który jak Bóg ustala kiedy jest dzień, a kiedy noc. Godziny wizyt w toalecie, posiłków, nauki i spania. Tego piekła doswiadcza Lena. Zostaje ona porwana do przerażającego szałasu, aby od tej chwili wejść w rolę i udawać matkę dla jedenastoletniego Johnattana, trzynastoletniej Hannah, ale także posłuszną żonę. Lena - ale czy na pewno jest nią porwana kobieta?

To była bez wątpienia świetna książka, świetny thriller i zakończenie wbijające w fotel. Każdy z bohaterów był idealnie wykreowany, wszystko było na swoim miejscu. Żaden moment, żaden wątek nie nudził. To prawdziwa czytelnicza uczta.

Widząc zapowiedź Wydawnictwa nie spodziewałam się książki, która wywarła na mnie takie wrażenie. Dodatkowo uwielbiam jak do papierowej książki dostępne są wersje elektroniczne, czyli ebook i audiobook, bo dzięki temu wiem, że w każdej sytuacji mogę szybo dowiedzieć się co książka kryje w sobie. To co odkryłam nijak się ma do tego jaki mam teraz mętlik w głowie. Produkcja audiobooka wzbogacona jest elementami grozy w wersji melodii w tle co potęguje wrażenia level hard.

Takiej jazdy jak tutaj to mam zdecydowanie za mało w innych książkach. Pozwólcie, że przybliżę wam kilka takich super momentów. Między innymi, ile to razy wyobrażałeś/łaś sobie, że ktoś ciebie zamyka w lesie, gdzie ni widu, ni słychu innych osób, cywilizacji? Ja za każdym razem jak jestem w lesie to najgorszym koszmarem byłoby dla mnie mieszkanie w takiej głuszy i być odciętym od cywilizacji i tu wracamy do książki, ponieważ ten domek z okładki jest miejscem, w którym mogłabyś doświadczyć najgorszych koszmarów, a to za sprawą jednego psychicznego człowieka który nie powinien się urodzić.

Kolejnym takim obrazem, który mnie trochę dał do myślenia to dzieci i to wszystko co każdy rodzić przedstawia im od maleńkości. Jaki dom mu pokażesz, w jakiej okolicy znajdzie się zależy wyłącznie od nas rodziców, a na dowód poznasz dwoje dzieci (rodzeństwo) dla których całym światem jest szałas. Wszystko co istnieje poza nim jest dla nich abstrakcją.

W momencie, w którym nie mogłam przeczytać wersji papierowej sięgałam po audiobooka i to wielki sukces, bo dzięki niemu ciarki miałam na plecach, a melodia będzie mi się śniła po nocach. Pytanie do was! Czy można kogoś zmusić do miłości? Czy można nauczyć obcą osobę, żeby była kimś kogo mamy w głowie, kogo kochaliśmy? Pamiętaj, że wychodząc z domu nigdy nie wiesz, gdzie możesz się obudzić następnego dnia a co, jeśli to będzie szałas w samym środku ciemnego lasu, a tobie przygląda się dwójka małych dzieci którzy mówią do ciebie mamo!!

Gratuluje autorce wykreowania postaci jaką jest Hannah i to jak bardzo potrafi spowodować, że na głowie włosy stają dęba. Takie dziecko upiór, ale nic złego nie zrobiła tylko to jaka jest, jak mówi, co robi, itp. powoduje, że naprawdę można się bać.

Lena, Hannah, Matthias to osoby bez których ta cała układanka nie miałaby miejsca. Kim jest Lena? To matka dziewczynki i chłopca którzy są wychowywani w szałasie. Żeby dowiedzieć się i zrozumieć, dlaczego Lena mieszka w szałasie musicie sięgnąć po tę książkę. Nie martwcie się nie ma tam mięsa, odrąbywania nóg czy coś w tym stylu, lecz spotkacie się z mnóstwem poplątanych ścieżek, które doprowadziły do tego (według mnie) przeklętego miejsca w lesie.

Za swój egzemplarz dziękuję Wydawnictwu W.A.B. po przeczytaniu miło i satysfakcjonująco obyło odłożyć tę pozycje na półkę. Czekam na kolejne książki autorki.

Co to była za oszałamiająca historia! Jej nieszablonowość jest wręcz uzależniająca, a elementy zaskoczenia przybierają postać bomby, która pozostawia czytelnika z otwartymi ze zdziwienia ustami. Fabuła „Ukochanego dziecka” oplata swoimi mackami od pierwszych stron, choć rozwija się powoli, ale co więcej – wcale nie chcemy wydostać się z uścisku tego literackiego potwora, dopóki nie przeczytamy kluczowych zdań rozwiewających wszystkie nasze wątpliwości co do rozwiązania złożonej układanki. Nie ma czasu na nabranie głębszego oddechu, akcja bowiem pełna jest elementów, które skutecznie trzymają w silnym napięciu. Nad tą historią permanentnie unosi się wywołujący ciarki na skórze mrok, który jest świadectwem na to, że nie mamy pewności, co może się wydarzyć za kilka rozdziałów na jej kartach. Ta, przyciągająca na długie godziny uwagę odbiorcy, otoczka skrywa pod sobą również dogłębnie poruszającą, nie do końca zrozumiała dla czytelnika osadzonego w normalnej rzeczywistości, opowieść. Choć ma się wrażenie, że w książce wykreowano kontynuację, to mrożące krew w żyłach retrospekcje obrazują podwójny koszmar, który odgrywa się z udziałem bohaterów. Kontrast między zatrważającą osnową, pełną plot twistów szczodrze ulokowanych w nabierającej tempa akcji, a aspektem psychologicznym, a przede wszystkim emocjonalnym, zaciera się z każdą kolejną tajemnicą wychodzącą na światło dzienne – dosłownie i w przenośni – tworząc mocną pod każdym względem historię. Autorka obrazuje, jak niesamowity jest nasz umysł, ile jesteśmy w stanie zrobić, znieść i zaakceptować, by utrzymać się przy życiu. Cała fabuła sprowadza się jednak do refleksji, jak niebezpiecznym uczuciem może być miłość. Trudne podłoże tej nieodkładanej i niepokojącej książki rozbija nasze serce na kawałki, obezwładnia nasze myśli, kradnąc nam każdą chwilę na rozmyślanie o niej. Im bliżej do rozstrzygającego finału, który w moim odczuciu był odrobinę przerysowany, ale nie da się ukryć, że w pełni nieprzewidywalny, tym mocniej zaczyna bić nam serce. W pewnym momencie nie mamy już kontroli nad tym, co dzieje się z naszymi emocjami. Niejednoznaczna fabuła, autentyczni bohaterowie, którym nie można całkowicie zaufać, gęsty klimat wypełniający wszystkie strony – ta książka na pewno trafi na moją listę najlepszych thrillerów psychologicznych tego roku.

„Ukochane dziecko”, czyli książka po której przeczytaniu na usta ciśnie się fraza używana przez ludzi, gdy są bardzo zaskoczeni. Jednak nie należy ona do mocno kulturalnych, dlatego powiem tylko „WOW”!

Ukryty w lesie szałas i kobieta z dwójką dzieci, których życie toczy się wedle ściśle określonych zasad: wizyt w toalecie, posiłków, nauki. Wszystko to zostało dokładnie wyznaczone przez porywacza, a zarazem ojca dzieci. Gdy pewnego razu Lenie udaje się uciec koszmar trwa nadal, a cała historia dopiero się zaczyna…

Już dawno nie trzymałam w rękach tak genialnie skonstruowanego thrillera! Fabuła jest nieprzewidywalna, intryguje od pierwszych stron i bije od niej ogromny mrok. Treść książki owładnęła mnie do tego stopnia, że pozycji tej nie dało się odłożyć na bok. Za wszelką cenę chciałam poznać wszystkie tajemnice i detale przerażającej historii, którą utkał dla nas Romy Hausmann. Dlatego tak naprawdę książkę zabierałam ze sobą wszędzie, gdzie tylko się dało.

Tematyka jest niezwykle trudna, a narracja wieloosobowa. Pozwala to nam lepiej poznać historię, ale i wczuć się w naszych bohaterów, których sylwetki skonstruowane są genialnie. Ich portrety psychologiczne sprawiają, że momentami miałam ciarki na całym ciele. Najbardziej intryguje Hanna, która została tutaj wyprana ze wszystkich uczuć. Jest niezwykle inteligentna, ale i pozbawiona zasad moralnych. Przecież wychowanie w szałasie spowodowało, że dzieciaki nie wiedzą co jest dobre, a co złe. Ich zasady moralne odbiegają od naszych. Do tego liczne retrospekcje, niezwykły detalizm, szczegółowe opisy i akcja której tempo dostosowane jest do wszystkich wydarzeń tworzy niesamowitą całość, zmuszającą czytelnika do ogromnej refleksji. Emocje tutaj buzują, rodzinna tragedia martwi, a czytelnik tak naprawdę nie wie co zaraz się wydarzy. Czułam w głowie ogromny mętlik i wiedziałam, że autor wodzi mnie za nos oraz wpuszcza w maliny. Jednak działało to tutaj na ogromny plus i jeszcze bardziej intrygowało.

„Ukochane dziecko” to książka obok której nie można przejść obojętnie. Kim tak naprawdę jest Lena? Jak potoczy się jej historia oraz dwójki dzieci zamkniętych w szałasie? Koniecznie przekonajcie się sami, bo naprawdę warto! Premiera już jutro, czyli 13.04!

"Ukochane dziecko" to – tak, jak przeczytamy na okładce – thriller, który zaczyna się tam, gdzie inne się kończą. Tu nie o porwanie i przetrzymywanie chodzi, ale to, co dzieje się później. I dlatego właśnie trudno przewidzieć kolejne wydarzenia, a konstrukcja może być dla czytelnika zaskoczeniem.

Wydarzenia zostaną przedstawione z perspektywy trójki bohaterów. Lena, Hannah, Matthias. Porwana, jej córka i ojciec zaginionej. Każdy z nich jest ofiarą i każdy przeżywa swoją traumę. Autorka po mistrzowsku skonstruowała te postaci: cierpią, walczą ze wspomnieniami, mierzą się ze strachem. Jednak nie tylko: budzą podejrzenia i niepokój, a mała Hannah jest tutaj jedną z najbardziej niespotykanych bohaterek, z jakimi miałam do czynienia.

Styl, w jakim jest napisany thriller "Ukochane dziecko" doskonale obrazuje strach, uzależnienie od porywacza, tęsknotę czy zaburzenia psychiczne. Powieść nie skupia się jednak tylko na warstwie psychologicznej – fabuła ma wiele zaskakujących i dramatycznych zwrotów akcji. Jest też brutalnie – Autorka nie oszczędzała Leny. Czytelnik ze szczegółami pozna przemoc psychiczną i fizyczną, jakiej była poddana oraz dowie się, jak wyglądało życie w szałasie.

"Ukochane dziecko" aż do epilogu będzie trzymać czytelnika w napięciu. Ta część jest niezwykle istotna: zamyka ostatnie wątki, ale jest też oszałamiająca i wzruszająca.

"Ukochane dziecko" to fascynująca i nieodkładalna lektura. Rewelacyjnie skonstruowana intryga co rusz zaskakiwała. Było mrocznie, duszno, niepokojąco – czyli idealnie! To jeden z najlepszych thrillerów, jakie czytałam w ostatnich miesiącach. Szczerze polecam!

Co rządzi życiem człowieka: przypadek, jego wola lub czyjaś? Łatwo byłoby wielu wskazać na to pierwsze lub ostatnie, bo to nie od nas zależał rozwój wydarzeń. Wybór tego drugiego oznacza, że trzeba stawić czoła efektom błędów ze świadomością, iż sami do nich doprowadziliśmy. Rzeczywistość jednak jest bardziej skomplikowana, czasem wydająca się nieprawdopodobna aż do momentu gdy okazuje się, że właśnie miało lub ma miejsce.

Lena przez kilkanaście lat egzystuje zgodnie z regułami ojca swoich dzieci. On wyznacza reguły i je egzekwuje, nikt inny tylko on decyduje o wszystkim. Odgrodzona od niebezpiecznego świata żyje z córką i synem w leśnym szałasie bez kontaktu z kimkolwiek, poza oczywiście nim. Dramat wcale nie dobiega końca z momentem gdy kobieta ucieka, on wciąż trwa, bo czy na pewno skończył się tamtej nocy? Lena zaginęła kilkanaście lat temu, jej bliscy teraz dowiadują się, że nie zmarła i ich wiara wcale nie była nieuzasadniona. Odnaleziona kobieta twierdzi iż jest właśnie tamtą zaginioną dziewczyną, czy mówi prawdę? Co przeżyła? Kto ją uwięził? Dlaczego właśnie ją? Co wydarzyło się pechowego wieczoru? Każde z pytań posunęło by dochodzenie do przodu, ale ofiary walczą z traumatycznymi wspomnieniami i wciąż na nowo przezywają to, co za nimi, ale czy na pewno? Kiedy ktoś włożył tak wiele wysiłku by odciąć od świata kogoś tak łatwo nie poddaje się …

Nieodkładalna, przeszywająca do szpiku kości, niepokojąca każdym detalem oraz wciąż zmuszająca do zadawania sobie trudnych pytań, w tym tego podstawowego – „co zrobiłabym/zrobiłbym w takiej sytuacji?”. Romy Hausmann w swojej książce wykorzystuje każdy element gatunku by pokazać jak wygląda zło, te najbardziej podstępne, atakujące bez uprzedzenia, tak, że ofiara do samego końca nie wie co jej grozi. Odwrócenie kolejności zdarzeń, gdy wydaje się nam, że to, co najgorsze już za bohaterami okazuje się bardzo łudzące i przekonujemy się o tym na każdym kroku. Czy koszmar na pewno dobiegł końca? Jeśli tak to dlaczego nieokreślone niebezpieczeństwo zdaje się wprost wisieć w powietrzu? Może to efekt tego, że pisarka postawiła na to by w dużej części postacie same odsłaniały swoją historię? Z drugiej strony taki przekaz jest subiektywny, więc nie do końca wiemy co jest prawdą, a co jedynie osobistym wyobrażeniem, chociaż czy fakty przedstawiane nam przez inne źródła są takie? Niepewność towarzyszy nam nieustannie, raz zasiana wciąż wypuszcza nowe pędy wątpliwości. Oczywiście pozostaje to, co najważniejsze czyli sam motyw, jednocześnie wydający się jedynie abstrakcją, ale przecież od razu przypominają nam się takie sprawy i to wcale nie odosobnione. Kameralność „Ukochanego dziecka” dodatkowo wzmacnia jeszcze atmosferę lęku, wszechobecnego, niezrozumiałego, z jakim każdy z bohaterów walczy na własny sposób. No i jeszcze finał, które zdaje się być na samym początku, lecz czy na pewno? No właśnie jeszcze jeden intrygujący składnik, który Romy Hausmann użyła w taki sposób, że nawet ostatnie zdanie pozostawia w czytelnikach pewien niepokój czy to rzeczywisty koniec?

Ten thriller zaczyna się tam, gdzie inne się kończą.

Takimi słowami zaczyna się opis tej książki. Nakręceni bez reszty zabieramy się za lekturę i mamy zamiar w niej odpłynąć.

Zastanawiam się jak powinnam ocenić tą książkę. Były elementy które mi się podobały, ale były i też te nużące. Mianowicie początek. Historia rozkręca się dość wolno, przez co mamy wrażenie, że książka jest nudna, bo przecież nic się nie dzieje.

Mniej więcej w połowie zaczyna się akcja.

Zostajemy zaskoczeni i śledzimy ją, aby dowiedzieć się co się za chwilę wydarzy. Czy znajdziemy odpowiedź na pytanie, które męczy. Czy to naprawdę ta kobieta jest Leną?

Nudziły mnie troszkę liczne retrospekcje. Niektóre z nich naprawdę przydały się w analizowaniu faktów, ale niektóre z nich niestety nie.

Wiem jednak, że taki zabieg był konieczny, aby móc dowiedzieć się więcej.

Jednak nie mogę pominąć kreacji bohatera dziecięcego. Jej myśli i zachowanie. Niby powinny być lekkie i zwariowane a są straszne. To one przyprawiają nas o ciarki na plecach i niepokój.

Nie uznam tej książki za wybitny thriller psychologiczny, ale nie mogę powiedzieć też, że był zły. Mimo iż momentami czułam się pogubiona, ale też dobrze spędziłam z nią czas.

Dlatego każdemu z Was polecam wyrobić sobie swoje zdanie. Ja czytając sporo tego gatunku potrzebuje naprawdę ogromnego przyciągania do fabuły, aby uznać książkę za świetna.

Cóż to za książka, to aż dreszcze mnie biorą, by w ogóle powrócić do niej myślami. Jest to thriller, to już wiecie, ale nawet nie spodziewacie się na jak długo pozostanie w waszej pamięci. Z niepokojem będziecie patrzyli na dzieci, czy to swoje, czy też obce. Gdy tylko czytałam myśli Hannach, to nie byłam pewna, czy jest robotem, czy dorosłą osobą zamkniętą w ciele małej dziewczynki, czy kimś z innej planety. Jej słownictwo było doborem słów na podstawie lodów waniliowych polanych syropem malinowym z dodatkiem pieprzu. Wszystko idealne, jednak sposób jej mówienia, tok jej rozumowania w ogóle nie pasował do całej reszty. Naprawdę mnie przerażał. I niby do pewnego momentu czytamy o jej matce, podobno chorej psychicznie, jednak tu nic do końca nie jest oczywiste. I ten obłędny strach przed ojcem. Samo mieszkanie w szałasie zabitym deskami, gdzie trzeba chodzić jak w zegarku, sprzątać o wyznaczonej porze, pilnować by wszystko ze sobą współgrało... Było bardzo straszne. Nawet przerażające. Niczego nie mogłam tutaj przewidzieć. Niczego nie potrafiłam się domyśleć, gdyż ilekroć postać naprowadzała nas na jakiś trop, ważny schemat zdarzeń, niemal natychmiast czytaliśmy już myśli innej osoby. Postacie opisywały zdarzenia z własnej perspektywy. Im dalej, tym było mroczniej i mniej pewnie. Każda postać jest inna pod względem wyglądu, zachowania i sposobu wypowiedzi. Wszystkie budzą grozę, nawet pielęgniarka, która nie potrafi zrozumieć opowieści Hannah. Napięcie wciąż rośnie i rośnie, a my przez bardzo długi czas nie wiemy tak naprawdę które z nich jest w niebezpieczeństwie.

Książka jest naprawdę świetna, ale tylko dla wielbicieli thrillerów. Wielbiciele sag, czy też romansów nie odnajdą tutaj niczego dla siebie. Piszę to po to, bo często komuś książka się nie podoba ze względu na akcję, czy też inne detale, a tak naprawdę nie czyta dziedziny, którą lubi. Ja z thrillerami mam styczność od kilkunastu lat i z czystym sercem ją polecam:-)