Trans łódzka trylogia Tom 2

Druga część tak jak i pierwsza to majstersztyk.

Polecam każdemu.

A mi nie pozostaje nic innego , jak czekać na ostatnią część.

Przyznam się, że trochę bałam się sięgnąć po kolejną część. Nie byłam pewna czy ta książka sprostej tej poprzedniej. Bałam się, że może mnie zawiedzie, ponieważ pierwsza część Detoksu postawiła poprzeczkę naprawdę bardzo, bardzo wysoko.

Powiem tak, pierwsza część podobała mi się zdecydowanie bardziej. Według mnie, w drugiej części było za dużo postaci. Ja po prostu miejscami pogubiłam się i nie wiedziałam kto jest kim, a tego bardzo nie lubię. Mając jednak przed sobą sześćset stron, jest to całkowicie możliwe, jeżeli jest tyle akcji, tak różnorodnej fabuły i ogólnie tego wszystkiego.

Jednak treść i fabuła zdecydowanie były genialne! Jejku, to będzie dosłownie powtórzenie poprzedniej recenzji Detoksu, te same plusy i brak minusów, pomijając fakt, z ilością postaci.

Ah, ten Kawęcki- to zdecydowanie moja ulubiona postać! Jest mi jednak trochę szkoda tego człowieka, wszyscy mają do niego jakieś pretensje, czepiają się go, oskarżają o zabójstwo Magdy, a tymczasem według mnie jest to jedyna osoba, która na poważnie prowadzi śledztwo od początku do końca. Jego życie nie było łatwe, a dodatkowe wydarzenia, problem z alkoholem, sprawiają, że ma w życiu jeszcze bardziej pod górkę. Większe problemy jeszcze bardziej rodzą się w momencie, kiedy Kawęcki zaczyna zadawać się z mafią, w celu wniknięcia do tego świata, po to aby dowiedzieć się czegoś nowego, bo każdy istotny fakt liczy się w tej sprawie, która tak naprawdę ciągnie się już szmat czasu.

Byłam w szoku, kiedy dowiedziałam się, że Magda nie żyje, że ktoś w tak brutalny sposób zmasakrował jej ciało i wyrządził jej taką krzywdę. Miałam do niej sentyment, bardzo lubiłam tę postać w Detoksie.

Trans zaskakuje, wywołuje u czytelnika jeszcze większe emocje, jeszcze większe niedowiedzanie! Brniemy przez te historie i chcemy wreszcie dojść do końca, poznać koniec, zależy nam na rozwikłaniu tej zagadki. A tu im bliżej, tym coraz to więcej nowych faktów, które jeszcze bardziej mieszają nam w głowie, ojej!

Wydaję mi się, że ta część również trzyma się na takim samym poziomie jak poprzednia część. Mam tutaj na myśli język, styl i ogólny całokształ kryminału. Pan Krzysztof odwalił naprawdę kawał dobrej roboty! Bardzo rzadko spotyka się tak dobre książki. Powiem szczerze, jaki trzeba mieć łeb żeby napisać coś takiego! No kurcze! Ja - taka zwykła czytelniczka mam problem z przetworzeniem fabuły, zapoznaniem się z postaciami, poukładaniem sobie wszystkiego w głowie - a tutaj, taki Autor tworzy coś tak niesamowitego!

I kolejny, ogromny plus - to Łódź. Mówiłam to już w poprzedniej recenzji, ale powiem jeszcze raz. Kocham tę książkę za Łódź. Z racji tego, że tam mieszkam, mam po prostu sentyment do tego miasta.

I taka mała rada: Jeżeli nie czytałeś pierwszego tomu, to nie zaczynaj od drugiego. Jest to jedna historia w dwóch tomach, więc ciężko byłoby zacząć od Transu!

Opis fabuły

Książka zaczyna się w dosyć przykry sposób. A mianowicie w Lesie Łagiewnickim w Łodzi zostaje odnaleziona Magda - młoda policjantka z wydziału, która pod koniec poprzedniej części zaginęła. Najlepsze jest jednak to, że zostaje znaleziona jako martwa. I na dodatek jej ciało jest potwornie zmasakrowane. Została przecięta, przepołowiona na pół.

Wszyscy od razu ożywiają się i zaczynają prowadzić kolejne śledztwo, po woli już zapominając o tym poprzednim. Na szczęście jako jedyny - mądry Kawęcki, czuje że to wszystko jest ze sobą pozwiązane, a przestępca, seryjny morderca jest prawdopodobnie jeden. Na dodatek wszyscy zaczynają po woli skupiać się na osobie Tomka Kawęckiego, uważają że może być w jakiś sposób wmieszany w zabójstwo Magdaleny, ponieważ z nią pracował. Lecz czy to miałoby jakikolwiek sens? Czy byłoby logiczne?

Bohater wpada na jeszcze jeden trop, zaczyna ponownie badać przeszłość i dochodzi do wniosku, że w województwie łódzkim wiele było takich zabójstw, w których to kobiety zostawały brutalnie zamordowane. Tylko... czemu akurat te kobiety? Co je łączy? I oto kolejny trop, Kawęcki zaczyna podejrzewać, że chodzi o coś więcej i wpada na trop aborcji! Postanawia dalej iść tym śladem. Lecz czy da rade? Czy to wszystko go nie przerośnie?

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Czarna Owca.

Śledztwo łódzkiej policji dotyczące zabójstwa Martyny Bułeckiej trwa nadal. Do tego dochodzi zaginięcie jednej z policjantek i odnalezienie jej zwłok. Ewidentnie poszukiwany pogrywa sobie z policjantami. Tylko jeden policjant, Tomasz Kawęcki, myślący nieszablonowo, jest na dobrym tropie, jednakże jego poszukiwania zostają oficjalnie przerwane przez nagłe wypowiedzenie pracy.

W tej części trylogii poznajemy powody upadku moralnego Tomasza Kawęckiego. Dowiadujemy się czemu popadł w alkoholizm oraz dlaczego ma zobowiązania wobec gangsterów. Poznajemy również bliżej losy jego partnera Witolda Ptaka, który jest na granicy załamania nerwowego z powodu rozpadu rodziny. Nasi bohaterowie mają coraz większe podejrzenia, że kilku znanych prokuratorów wykorzystuje seksualnie nieletnich, a dzięki wysokim stanowiskom, nigdy nie otrzymają za to odpowiedniej kary. W prowadzeniu tego dochodzenia pomaga im pisarz Możejko oraz dziennikarka Alicja. Wspólnie chcą napisać książkę o powyższych sprawach. Dodatkowo dziennikarka tworzy artykuł o nagannym zachowaniu elity prokuratorskiej, przez co otrzymuje bardzo wysoką karę.

Drugą część trylogii czytało mi się zdecydowanie lepiej od poprzedniej. Historie przedstawiono dwutorowo: czytamy jednocześnie o wydarzeniach teraźniejszych oraz o tym co wydarzyło się przez kilka ostatnich miesięcy. W finale wiele kwestii zostaje wyjaśnionych, jednakże zabójca, od którego wszystko się zaczęło, nadal nie został złapany i czyha na swoją kolejną ofiarę..

„Trans” do drugi tom serii z komisarzem Kawęckim. Konieczna jest znajomość pierwszej części, gdyż druga część jest mocno powiązaną kontynuacją.

Na terenie Lasu łagiewnickiego zostają odnalezione zmasakrowane zwłoki kobiety. Najprawdopodobniej ofiarą jest młoda policjantka z wydziału kryminalnego. Dużo też wskazuje na to, że zabójcą jest sprawca wcześniejszej zbrodni, nad którą policjantka pracowała. Łódzka policja zwiera szyki i z nieprzewidywalnym Tomkiem Kawęckim na czele, próbuje schwytać mordercę. Czy im się to uda? Kto okaże się sprytniejszy?

Pierwsza część, „Detoks” skończyła się tak, że od razu zaczęłam czytać drugi tom. Chciałam jak najszybciej uzyskać odpowiedzi na pytania z końcówki „Detoksu”. I te odpowiedzi znalazłam dość szybko, po czym akcja zwolniła, a książka zaczęła mi się mocno dłużyć. Jak dla mnie za dużo jest postaci i za dużo wątków. W tej książce akcja toczy się w teraźniejszości i w przeszłości, ale jest to dobrze i wyraźnie oddzielone.

Mam nadzieję, że w trzeciej i zarazem ostatniej części tej serii wszystko nabierze sensu i okaże się, że wielowątkowość i wielopostaciowość była konieczna do wywołania efektu „WOW”.

Niekiedy człowiek, który za wiele widział, za wiele wie, za wiele przeżył, załamuje się, podświadomie robiąc wszystko, by doprowadzić do swojego upadku. Jego psychika staje się coraz bardziej krucha, aż w końcu dana osoba rozpada się, pęka, niczym szkło. Jeśli jeszcze w życiu takiego człowieka ma miejsce coś, co wytrąca go z równowagi, co staje się ostatecznym ciosem, jeśli zamiast wsparcia otoczenia, otrzymuje tylko ciosy, praktycznie nie ma szans, by powstał niczym Feniks z popiołów.

W takiej właśnie sytuacji znajduje się komisarz Tomek Kawęcki. Nieobliczalny, aspołeczny, z podejrzeniem zespołu Aspergera, nigdy do końca nie zdiagnozowanym, mężczyzna stacza się od kilku lat, praktycznie od chwili odejścia żony nie trzeźwiejąc. Jednocześnie, jeśli chodzi o pracę śledczą, odznacza się ON niezwykłą skutecznością, dlatego może przełożeni tolerują jeszcze jego stan. Ale wszystko do czasu, nadchodzi bowiem moment, kiedy każdy ma dość ratowania Kawęckiego. Tym bardziej, że ON sam nie chce być uratowani, o czym mogli przekonać się wszyscy ci czytelnicy, którzy sięgnęli po spektakularny debiut Krzysztofa Domaradzkiego pt. „Detoks”. Była to pierwsza część serii z Kawęckim, opublikowana nakładem Wydawnictwa Czarna Owca, teraz zaś przyszedł czas na tom drugi, „Trans”. Tom niecierpliwie wyczekiwany, bowiem zakończenie poprzedniej części pozostawiało nas z pytaniem, czy policjantka prowadząca wraz z Kawęckim śledztwo w sprawie brutalnego zamordowania młodej studentki polonistyki, rzeczywiście została porwana i czy żyje.

Twórczość Domaradzkiego jest adresowana do czytelników o mocnych nerwach, bowiem autor nie szczędzi nam plastycznych opisów, odzwierciedla rzeczywistość w taki sposób, w jaki widzą ją bohaterowie. Dzięki temu stajemy się bezpośrednimi uczestnikami wydarzeń i traktujemy lekturę bardzo emocjonalnie. Po „Trans” mogą sięgnąć również osoby, które nie czytały pierwszej części, bez problemu odnajdą się w wydarzeniach, choć jestem przekonana, że natychmiast po zakończeniu tej książki, po poprzedni tom sięgną.

Drugi tom rozpoczynamy w nieciekawej dla Kawęckiego chwili, choć zapewne przesłuchujący go komisarz Anna Stelmach z biura Spraw Wewnętrznych w Warszawie oraz podinspektor Łukasz Filipski z łódzkiego wydziału Biura, mają jeszcze gorzej. Nie jest łatwo przebywać nawet w pobliżu Kawęckiego, pomijając już nawet fetor alkoholu, który towarzyszy mu niemal nieustannie. W jakiej sprawie toczy się dochodzenie? Aby odpowiedzieć na to pytanie, cofamy się w czasie o pięć miesięcy. Wtedy to w Lesie Łagiewnickim znaleziono zmasakrowane zwłoki, a wszystko wskazuje na to, że ofiara to współpracownica Kawęckiego z Wydziału Kryminalnego Komendy Wojewódzkiej Policji w Łodzi. Magda Giętka została prawdopodobnie uprowadzona ze swojego samochodu, a fakt, że nikt nie zgłosił się z żądaniem okupu, pozwolił przypuszczać, że prawdopodobnie zostanie znaleziona martwa. Kawęcki jest przekonany, że za uprowadzenie i zabicie Giętkiej odpowiedzialny jest ten sam człowiek, który porąbał studentkę na kawałki, wcześniej pozwalając na to, by zgwałciło ją zwierze. Co więcej, komisarz sądzi, że zabójstwo studentki nie było pierwszym, którego dopuścił się ten psychopata.

Czy Kawęckiemu uda się złapać mordercę? Szczególnie teraz kiedy wraz z pewną dziennikarką i pisarzem prowadzi jeszcze jedną sprawę, która dotyczyć będzie ludzi z wysokich kręgów władzy, praktycznie nietykalnych. Nic dziwnego, że wszyscy pragną pozbyć się Kawęckiego, już nie tylko z uwagi na jego nałóg…

Domaradzki to pisarz, który wkroczył z mocnym uderzeniem na polski rynek wydawniczy i nie odpuszcza. Doskonale skonstruowana fabuła, wartka akacja, wspaniale zarysowani bohaterowie, zakończenia sprawiające, że natychmiast chcemy kontynuować lekturę – to wszystko wyznaczniki jakości powieści, a jednocześnie dowód, że nie tylko skandynawskie kryminały się liczą!