Szeptacz

Autor kilku książek, Tom Kennedy nie może się pogodzić ze stratą żony. Do tej pory to właśnie ona była spoiwem, które łączyło ich trzyosobową rodzinę. Stara się być dobrym ojcem dla swojego syna Jake'a, jednak nie może z nim znaleźć wspólnego języka. Dodatkowo chłopiec rozmawia z nieistniejącą dziewczynką, co budzi duże zaniepokojenie Toma. Ojciec czuje, że oddalają się od siebie i nie spełnia oczekiwań chłopca. Nie wie, jak ma naprawić rozluźniającą się wieź. Sam nie ma zbyt dobrych wspomnień z dzieciństwa, brakuje mu wzorców.

Postanawiają przeprowadzić się do innej miejscowości, aby rozpocząć wszystko od nowa. Poszukując w internecie swojego miejsca na ziemi, trafiają na ogłoszenie, które od razu przypada Jakeowi do gustu. Pisarz nie zdaje sobie sprawy, że miejscowość w której właśnie kupili dom, ma swoją mroczną przeszłość. W Featherbank ponad dwadzieścia lat temu, seryjny zabójca porwał i zamordował pięciu chłopców w wieku Jake. Morderca dostał przydomek Szeptacz, ponieważ przychodził pod okna dzieci i szeptał do swoich ofiar. Ale o tym wszystkim Tom Kennedy nie wiedział…

„Jake był na parterze i opierał się o drzwi wejściowe. Zza lekko rozsuniętej zasłony w moim gabinecie wpadał do środka wąski pasek światła ulicznej latarni i rzucał blask na potargane włosy mojego syna, sprawiając, że nabierały pomarańczowego odcienia. Jake siedział z plecami przyciśniętymi do drzwi, miał podkulone nogi, a jedną rękę trzymał na framudze. W drugiej ściskał pęk zapasowych kluczy, które zwykle chowałem w biurku.

Zamieniłem się w słuch.

- Nie jestem pewien – szepnął Jake.

- Będę się tobą opiekował. Obiecuję – odpowiedział drugi głos.

- Sam nie wiem.

- Wpuść mnie, Jake.

Mój syn przesunął dłoń w stronę skrzynki na listy. Wtedy, zauważyłem, że klapka jest uchylona i ktoś wpycha przez szczelinę swoje palce. Serce podeszło mi do gardła. Cztery cienkie blade paluchy przeciskające się między czarnymi pajęczynami.

- Wpuść mnie do środka.

Jake przysunął dłoń do palców nieznajomego i pozwolił, aby ten go pogłaskał.

- Otwórz proszę...”

Autor oprócz przejmującego i trzymającego w napięciu wątku dotyczącego zaginięć dzieci, dodał również wątek psychologiczny. Tom Kennedy oraz jego syn próbują poradzić sobie ze stratą ukochanej osoby. Każdy na swój sposób mierzy się z otaczającą go nową rzeczywistością. Czy im się to udaje?

W książce jest wszystko co powinno być w dobrym thrillerze: napięcie, zbrodnia, zawiłości prowadzonego śledztwa, trudne relacje rodzinne bohaterów. Możemy też dowiedzieć się co zachodzi w umyśle psychopaty. To wszystko składa się na świetną książkę, którą polecam z pełną odpowiedzialnością.

„Jeśli drzwi nie zamkniesz w porę, szeptać zacznie ktoś wieczorem…”

Za egzemplarz do recenzji oraz akcesoria (zatyczki do uszu) do obrony przez Szeptaczem dziękuję Wydawnictwu Muza. Zapraszam na ich stronę: [Adres usunięty]

"Niektóre śledztwa zostają z tobą do końca życia. Wczepiają się w ciebie pazurami i ciągniesz je za sobą, niezależnie od tego, jak bardzo chciałbyś się ich pozbyć z pamięci."

.

Tom Kennedy nie ma ostatnio łatwego życia. Wciąż nie może się pogodzić z nagłą śmiercią swojej żony, niezbyt dobrze dogaduje się ze swoim synkiem. Featherbank to miasteczko, które jak ma nadzieję Tom, stanie się ich nowym domem, nowym początkiem, miejscem gdzie może w końcu uda im się, chociaż zacząć, żyć na nowo.. Szybko jednak okazuje się, że z pozoru sielskie miasteczko, skrywa swoją mroczną tajemnicę. Dwadzieścia lat wcześniej niejaki Szeptacz porwał i zamordował pięciu małych chłopców. Kiedy więc w okolicy ginie mały chłopczyk, budzą się demony z przed lat. Na mieszkańców pada blady strach. Czyżby Szeptacz powrócił? I co zrobi Tom, gdy jego syn powie mu, że w nocy słyszy szepty kogoś, kto stoi pod jego oknem?

Słyszałam o "Szeptaczu" tyle dobrego, że nie mogłam się już doczekać, kiedy go przeczytam. A kiedy w końcu to się stało.. Przepadałam.. Książka pochłonęła mnie całkowicie, już od pierwszej strony. Pochłonęłam ją w dwa dni (a gdyby nie ból głowy, pewnie skończyłoby się na jednym dniu). Autor wciąga nas do wymyślonego przez siebie świata, stopniowo zwiększa napięcie i naszą ciekawość. Każda z postaci, ma swój własny charakter i każda z nich jest tam po coś. Autor lubi zaskakiwać, lubi wzbudzać strach, wywoływać dreszcze emocji. Ani na chwilę nie pozwoli Ci się nudzić. Czytanie jej w nocy, może dodawać klimatu, ale na pewno nie pomaga w zaśnięciu i nie wpływa dobrze na jakość snu. Zdecydowanie powinna być opatrzona ostrzeżeniem: czytanie tej pozycji może wywoływać koszmary lub powodować bezsenność, spowodować, że noc stanie się straszniejsza, a każdy nocny odgłos, może w naszej głowie przekształcić się w szept.. To nie jest książka, którą można odłożyć w każdym momencie, o nie. To książka, która kiedy już zaczniesz ją czytać, nie wypuści Cię ze swoich macek, dopóki jej nie przeczytasz do ostatniej literki, to książka, która nie da o sobie zapomnieć, i w końcu to książka, którą z czystym sercem mogę nazwać jedną z moich ulubionych książek tego roku.

„Jeśli drzwi nie zamkniesz w porę, szeptać zacznie ktoś wieczorem...”

Tom Kennedy jest pisarzem, którego kariera stanęła w miejscu. Mężczyzna po śmierci żony, nie może dogadać się ze swoim kilkuletnim synem. Tęsknota za żoną nie daje mu normalnie funkcjonować, dlatego postanawia się przeprowadzić. Niestety Featherbank nie jest idealnym miejscem, przed laty życie straciło tu pięciu chłopców, którzy zostali zamordowani przez człowieka, który przychodził pod ich okna i szeptał. Kiedy znika kolejne dziecko, wraca koszmar z przeszłości…

„Szeptacz” jest dobrą, ale nie rewelacyjną książką. Dałam się nabrać na rekomendacje znajdujące się na tylnej stronie okładki oraz na jego reklamę, a może zbyt wiele od niego wymagałam, ponieważ nastawiłam się na coś, co porwie mnie bez reszty. Co zatem mam mu do zarzucenia? Uważam, że został przegadany, za mało się w nim dzieje, w pewnym momencie staje się bardziej pozycją obyczajową, a samo zakończenie prócz tego, że było przewidywalne, to po rozwlekłej całości, wydało mi się krótkie, płytkie, lakoniczne.

Skoro jednak uważam go za dobrą powieść, co mi przypadło do gustu? Podoba mi się przedstawienie przez autora trudnej relacji między ojcem a synem, którzy nie mogą pogodzić się z odejściem najbliższej osoby, jak i odbudować utraconej relacji. Tom stara się ze wszystkich sił, by Jake był szczęśliwy, ale w chwilach słabości, marzy o tym, by jego syn, zamiast rozmawiać z wyimaginowanymi przyjaciółmi, zachowywał się jak inne dzieci.

W ogólnym rozrachunku książka jest ciekawa, ale zdecydowanie za dużo w niej obyczajowych kwestii, a za mało thrillera, w którym powinno panować napięcie oraz mroczny klimat. Niestety nie wywołała ona u mnie dreszczyku emocji, choć początek zapowiadał coś innego. Podobały mi się krótkie rozdziały oraz narracja poprowadzona z perspektywy kilku osób, w głównej mierze Toma oraz policjanta, który prowadził sprawę Szeptacza dwadzieścia lat temu, a który to nie może pogodzić się z tamtymi wydarzeniami. Plusem jest również mieszanie przez North’a rzeczywistości z czynnikami nadprzyrodzonymi. Nie mogę napisać niczego na ten temat, by nie zdradzić istotnych rzeczy.

Mimo moich mieszanych uczuć oraz wielu minusów to tak jak napisałam na początku, uważam, że ta pozycja jest dobra, tylko nie jako thriller, a jako obyczajówka z jego elementami. Mimo wszystko trzymałam kciuki za Toma i jego syna, by dali rade pokonać demony zarówno te w przenośni, jak i te w rzeczywistości.

Szeptacz poprzedzony został genialną kampanią reklamową. Dostałam maskę-motyla z okładki, bez żadnej informacji... a po prawie miesiącu przyszła książka. Nie mogłam się jej oprzeć - tym razem wszelkie opinie i zapowiedzi nie kłamały - jest rewelacyjna!

Jeśli drzwi nie zamkniesz w porę, szeptać zacznie ktoś wieczorem…

Pisarz Tom Kennedy nie miał łatwego życia. Trudne dzieciństwo położyło odcisk na jego dorosłym życiu, a nagła śmierć żony sprawiła, że musiał zająć się swoim synkiem, z którym do tej pory miał dość słaby kontakt. Tom był pisarzem, a domem i dzieckiem zajmowała się Rebecca - nagle zostali sami, Tom i Jake. Wszystko w domu przypominało im Rebeccę, więc postanowili znaleźć sobie nowy dom. Podczas poszukiwań Jake zobaczył przedziwny dom, który wręcz przerażał, ale uparł się właśnie na niego i kupili dom w Featherbank. Nowy dom, nowa szkoła, nowe miejsce - miało być wspaniale, jednak dom przerażał i ojca i syna. Chłopiec rozmawiał sam ze sobą, a właściwie ze swoją wyimaginowaną przyjaciółką, w szkole nie poszło mu dobrze na początku, ale Tom nie poddawał się. W miasteczku porwano małego chłopca, a w sprawę zaangażował się policjant, Pete Wilis, który pamiętał sprzed wielu lat bardzo podobną sprawę, sprawę Szeptacza. Jednak sprawca siedział w więzieniu, czyżby miał wspólnika albo naśladowcę? Wszystko na to wskazywało - ślady prowadziły w przeszłość. I tak ścieżki Toma i Pete'a po wielu latach znowu się przecięły, Tom był pełen goryczy i urazy sprzed lat, a Pete pomimo zmian, jakie się w nim dokonały nadal pamiętał siebie sprzed lat.

Połączyło ich Featherbank i sprawa porwań dzieci, a porwanie Jake'a tylko podsyciło sprawę z przeszłości. Policja prowadziła sprawę, a Tom na własną rękę poszukiwał syna i był tak zdesperowany, że omal nie stracił życia.

Szeptacz powrócił.....

Szeptacz to thriller, który sprawia, że skóra cierpnie. Każdy kto ma dzieci będzie przerażony podczas lektury tej powieści. Autor przedstawia mroczne historie porwań dzieci, pokazuje pokręcony umysł dziecka, które powiela sytuacje widziane w dzieciństwie. Zło rodzi zło, a wzorce poznane w dzieciństwie owocują w dorosłości. I to jest przerażające, bo dzieci krzywdzone w dzieciństwie nie znają innych wzorców i same zachowują się jak ich oprawcy.

Szeptacz przeraża i trzyma w napięciu aż do ostatniej strony. Fabuła rozkręca się powoli, napięcie rośnie, aby na finale wręcz eksplodować. Czytałam z zafascynowaniem i jednocześnie przerażeniem.

Powieść jest niezwykle mroczna, klimatyczna, a niepokój udziela się czytelnikowi.

Genialna lektura - polecam gorąco!

[Adres usunięty]

Zapowiedź✨

Premiera 16 października ❗

Zacznę od minusa. Muszę przyznać że bardzo mi się podał, jednak nie był aż taki straszny jak się spodziewałam. Nie musiałam zasypiac czy zapalonym świetlne i nie sprawił że musiałam oglądać się za siebie idąc ulicą, i trochę z tego tytułu ubolewam, bo miałam wielką ochotę naprawdę się pobać przy lekturze tej książki. Co nie zmianie faktu, że był niezwykle klimatyczny, mroczny i budził niepokój.

Będę miło wspominać czas spędzony przy tej lekturze bo takie lubię najbardziej, nie szybkość akcji, czy tempo zdarzeń są dla mnie priorytetem, lecz fabuła, przy której moje myśli wciąż wybiegają w nieznane, a każdy kończący się rozdział daje więcej pytań niż odpowiedzi. Bez wątpienia była wciągająca i nieodkładalna, mimo iż czuje lekki niedosyt był to jeden z lepszych thrillerów , które przeczytałam w tym roku ✨

Polecam 🤩 z całą pewnością jest na co czekać ❗

✨

OPIS :

Pisarz Tom Kennedy nie potrafi pogodzić się z nagła śmiercią żony. Tęsknota za nią staje się szczególnie dotkliwa wtedy, gdy nie może znaleźć wspólnego języka ze swoim synem. Obaj mają nadzieję, że zmiana otoczenia pozwoli im uporać się z traumą.

Senne Featherbank wydaje się idealne by zacząć wszystko od nowa. Ale miejscowość ma swoją mroczną przeszłość. 20 lat wcześniej seryjny zabójca zamordował tu pięciu kilkuletnich chłopców. Prasa nadała mu przezwisko szeptacz, ponieważ w nocy miał w zwyczaju szeptać pod oknami swych ofiar. Kiedy dochodzi do zaginięcia małego chłopca koszmar sprzed lat powraca. Niepokojąco przypomina sprawę szeptacza.

"jeśli drzwi nie zamkniesz w porę, szeptać zacznie ktoś wieczorem."

.

Za możliwość przeczytania przed premierą dziękuję @wydawnictwomuza❤️

"Szeptacz" wciągnął mnie bardzo i zaprzątał myśli. Przeczytany praktycznie w dwa wieczory (a takie tempo czytania już dawno mi się nie przydarzyło), co bardzo dobrze o nim świadczy. Szczególnie przypadł mi do gustu wątek paranienormalny (chociaż nie wiem, czy tak powinnam nazwać niezwykłe cechy małego bohatera. Jednak mam też pewne "ale". Na przykład to, że wszystko bohaterom przychodziło za łatwo. Śledczy jeszcze nie złapali dobrze tropu, a już byli u podejrzanych, zabrakło mi trochę rozpracowywania, za dużo było rozważań bohaterów i ich dialogów z samymi sobą. Nie zmienia to faktu, że spędziłam z tą historią fajny czas, z dreszczykiem. Myślę, że to dobry thriller z kategorii tych lżejszych

Wielkie tragedie już na zawsze są związane z miejscem, w którym się wydarzyły. Właśnie dlatego Tom Kennedy podejmuje decyzję o przeprowadzce. Nie potrafi dłużej żyć w domu, w którym zmarła jego żona Rebecca. Chce zacząć od nowa, z dala od smutku i wspomnień. Jednak decydując się na kupno domu, który wybiera jego synek, Jake, mężczyzna nie spodziewa się, że trafi do kolejnego miejsca, które pamięta tragedię sprzed lat. Tragedię, której finał jeszcze się nie rozegrał. Przed Wami opowieść o panu Nocy, chłopcu mieszkającym w podłodze, trupich ćmach, dziewczynce w niebieskiej sukience i oczywiście, o Szeptaczu. Macie prawo się bać.

Tajemnicze zjawiska, mrożące krew w żyłach odkrycia i uczucie, że ktoś za Tobą stoi, to nieodłączne elementy tej historii. Cały czas czułam dreszcz na plecach, nie wiedziałam, co dzieje się naprawdę, a co jest iluzją. Autor sprawnie lawiruje gdzieś pomiędzy kryminałem, a literaturą grozy, zasiewa ziarno niepokoju i zbiera solidne żniwo przerażenia swoich czytelników.

„Szeptacz”, to thriller jakiego szukałam od dawna- przemyślany, dobrze napisany i absolutnie przerażający. Uwielbiam klimat, który towarzyszy tej historii. Ciągły niepokój, elementy grozy i nieoczekiwane zwroty akcji, sprawiły że nie mogłam oderwać się od lektury i długo nie zapomnę emocji, które we mnie wywołała.

Z bestsellerami i wychwalanymi nowościami bywa tak, że opinie o nich niekoniecznie pokrywają się z prawdą. Miałam już okazję przekonać się, iż coś, co jest na top liście zdecydowanie na nią nie zasługuje (oczywiście według mnie). Przekonałam się o tym nie raz, a jednak zdarza mi się, że kuszona recenzjami i zachętami innych (lubianych przeze mnie) autorów sięgam po kolejną polecaną pozycję na rynku. Jako że niedawno przeczytałam "Milczenie owiec" (a większość czytelników oraz kinomanów pewnie wie charakterystyczną dla tej książki "postacią" jest ćma zmierzchnica trupia główka) to pierwszą rzeczą, jaka mnie zafascynowała w przypadku "Szeptacza" była okładka! Następnie słowa pisarzy oraz innych czytelników. Musiałam poznać losy bohaterów książki Alexa Northa, bo coś nie dawało mi spokoju. Na pytanie: co to było odpowiem: Rymowanka...

"Jeśli drzwi nie zamkniesz w porę, szeptać zacznie ktoś wieczorem.

Jeśli na dwór wyjdziesz sam, złego pana spotkasz tam.

Jeśli okno uchylisz choć trochę, pukanie w szybę usłyszysz przed zmrokiem.

Jeśli jesteś sam i miewasz się źle, pan Szeptacz na pewno odwiedzi cię."*

Tom Kennedy jest pisarzem, który desperacko szuka zmian w życiu. Jakiegoś nowego miejsca, w którym mógłby zacząć od początku, gdzie mógłby stworzyć dom dla siebie i swojego syna, naprawić kiepskie kontakty z Jake'em i zbliżyć się do niego choć odrobinę. Przeżyć wraz z nim stratę Rebecci - odpowiednio żony i matki.

Obaj wierzą, że zmiana otoczenia, zakup nowego domu i nowe towarzystwo pozwoli im uporać się z traumą. Wybór pada na senne Featherbank, które wydaje się być idealne by zacząć wszystko od nowa. Niestety miejscowość ta ma swoje tajemnice, mroczną przeszłość, o której niewielu chce mówić i wspominać. Dwadzieścia lat temu seryjny zabójca pozbawił życia 5 zaledwie kilkuletnich chłopców. Za sprawą tego, iż miał w zwyczaju szeptać pod oknami swych ofiar prasa nadała mu przezwisko Szeptacz.

Zaledwie dwa miesiące przed wprowadzeniem się do miasteczka Toma i jego syna dochodzi do zaginięcia małego chłopca. Koszmar sprzed lat powraca z jednego powodu: ta sytuacja niepokojąco przypomina sprawę Szeptacza, a z dnia na dzień coraz więcej faktów wychodzi na światło dzienne...

Do pewnego momentu powieść wydaje się być napisana wręcz świetnie. Ma genialnie skonstruowaną intrygę i wciąga od pierwszych stron. Napięcie jest świetnie stopniowane i ma się uczucie, że nie daje czytelnikowi odsapnąć nawet na moment i nagle wszystko się sypie jak domek z kart! Odniosłam wrażenie, że mniej więcej końcowe 1/4 powieści napisał ktoś inny! Pomijam fakt, że mordercę można wytypować przed połową książki, bo to nie zawsze znaczy, że powieść jest zła, ale zakończenie zakrawa o jakieś latynoamerykańskie telenowele z piekła rodem. Końcówka to ani kryminał, ani romans, który jak dla mnie nie tylko nic nie wnosi do książki, ale najnormalniej w świecie ją psuje! Pchanie akcji do przodu na siłę to kiepski pomysł, który niestety Northowi nie wyszedł na dobre. Jako wytłumaczenie możemy przyjąć to, iż jest to debiut jednak nie może być to jedyne wyjaśnienie dla autora. Rada na przyszłość to dopracowanie swojego warsztatu, a być może kolejne książki będą zdecydowanie bardziej udane. "Szeptaczowi" nie mówię nie, ale jak dla mnie to wychwalanie, szał na jego punkcie oraz idealizowane recenzje to trochę mydlenie oczu czytelnikowi. To kuszenie powieścią, która ma wielu lepszych konkurentów, których czytanie jest milsze i nie jest stratą czasu.

* - Cytat z "Szeptacz" Alex North, str. 410

Największą ściema tego roku. Reklama zrobiła swoje, wystawianie laurek przez blogerów także. Mroczny thriller okazał się nudnym obyczajem.Jesli nastawiasz się na mocne wrażenia to polecam poczytać opinie na Lubimy Czytać gdy pisać o książce zaczęli zwykli czytelnicy, ocena szybko spada.

Nie polecam, strata pieniędzy.

Naprawdę ostatnio brakowało mi takich książek. Takich, które wciągają od razu, nie dają o sobie zapomnieć i non stop szepczą, by tylko je czytać. Szeptacz był od samego początku mocno promowany i zachwalany, a zapewne wiele z Was przejechało się już na takich reklamach. Mogę Was pocieszyć, że tutaj absolutnie nie macie czego się bać.

Tom Kennedy nie może sobie poradzić ze stratą żony. Sam musi zaopiekować się siedmioletnim Jake’m, z którym nie dogaduje się za dobrze. Ból po śmierci Rebecci jest ogromny i Tom nie jest w stanie nawet pisać, co jest jego pracą. Na domiar tego Jake wymyślił sobie przyjaciółkę, z którą cały czas po cichu rozmawia i powtarza niepokojący wierszyk, co nie podoba się Tomowi. Po przeprowadzeniu się do nowego domu mogłoby się wydawać, że wszystko powoli się naprawia. Nic bardziej mylnego. Jake coraz częściej rozmawia sam ze sobą, w dodatku wspomina o „chłopcu mieszkającym w podłodze”. W miasteczku ktoś uprowadza chłopca, a w sprawę zaangażowana jest Amanda i starszy policjant, Pete, który przed dwudziestoma laty schwytał Szeptacza. Szeptacz od dawna siedzi za kratkami, ale prawdopodobnie pojawił się jego naśladowca. Wraz z postępami w śledztwie na jaw wychodzą od dawna skrywane tajemnice, żale i smutki, które w końcu potrzebują ujścia i winy, które potrzebują być wybaczone.

Byłam bardzo zaskoczona, gdy dowiedziałam się, że jest to debiut, bo wydaje się, jakby książka była napisana przez doświadczonego pisarza. Wszystko jest dokładnie przemyślane i wyważone, zbędne opisy i bezsensowne dialogi ustępują miejsca szybkiej akcji, zaskoczeniom i zwięzłym faktom. Sprawa z ujęciem następcy Szeptacza cały czas posuwa się do przodu, cały czas pojawiają się nowe podejrzenia, nie ma zbędnych przerw i grania na czas, wszystko wydarzyło się w jakimś celu. Nawet wspólna kawa Toma z kobietą nie jest tylko po to, by pocieszyć bohatera. Wszędzie są haczyki. Tym sposobem czytanie idzie błyskawicznie, bo nie możesz się doczekać, żeby zobaczyć, co jest na następnej stronie.

Muszę przyznać, że w pewnym momencie bałam się sięgać po tę książkę wieczorem. Ma momenty prawdziwego niepokoju, kiedy aż ciarki przechodzą po plecach. Są tu „wątki paranormalne”, jeśli mogę tak to ująć, które mocno wpływają na wyobraźnię. Ale przez to klimat tej książki jest świetny, pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że niepowtarzalny. Ta książka nie potrzebuje krwawych scen, szczegółowych opisów zwłok i morderstw, by być tajemniczą i niepokojącą. Historia jest bardzo zaskakująca i uwierzcie mi, nawet jeśli domyślicie się, kim jest nowy Szeptacz – a nie jest to trudne – to książka zaskakuje pod tyloma innymi względami, że gdzieś w trakcie czytania zapomina się o swoim odkryciu, a na końcu nie ma żadnego uczucia zawodu.

Poza tym, że czytanie tej książki to czysta przyjemność, to autor również porusza tu kwestie trudności w wychowaniu i patologicznych rodzin. Właściwie cała historia kręci się wokół tego, ale nie jest to dominujące, a gdzieś kręci się z tyłu głowy i zmusza do przemyślenia pewnych spraw. Jestem naprawdę bardzo pozytywnie zaskoczona, bo nie spodziewałam się czegoś tak wszechstronnego, co jednocześnie bawi, uczy i wzrusza. Jak najbardziej zachęcam Was do sięgnięcia po tę książkę.

Rewelacja.."Szeptacz" spełnił moje oczekiwania. Było mrocznie,emocjonująco i co najważniejsze zaskakująco.

Niczego nie mogłam się domyślić, czytałam z zapartym tchem. Wszystko tu miało sens i bardzo dobrze ze sobą współgrało.Świetna historia,która od początku do końca wzbudza wiele emocji.Rymowanka o Szeptaczu wgryza się w mózg i przypomina się w najmniej odpowiednich momentach, zwłaszcza gdy układasz się do snu. Polecam każdemu, kto lubi dreszczowce.

"Jeśli drzwi nie zamkniesz w porę,szeptać zacznie ktoś wieczorem.Jeśli na dwór wyjdziesz sam ,złego pana spotkasz tam.Jeśli okno uchylisz trochę,pukanie w szybę usłyszysz przed zmrokiem.Jeśli jesteś sam i miewasz się źle,pan Szeptacz na pewno odwiedzi Cię."

Czytałam z zapartym tchem, czułam się jakbym była w tej książce. Ciężko było czytać w nocy, bo potem słyszało i czuło się to wszystko, co się przeczytało.

Niesamowita, trzymająca w napięciu, z chęcią zaczynałam kolejne rozdziały nie patrząc ile już siedzę z tą książką.

"Mało szeptania w tym Szeptaczu"

Nawet nie wiem od czego zacząć... Co do książki miałam wielkie nadzieje, ba, nie bez powodu. Wracała do mnie jak bumerang, a to tu reklama, a to tam... Już sam początek książki wita nas wspaniałymi recenzjami o niej samej. Brzmi zachęcającą prawda? Jednak w tym "Szeptaczu" nie wszystko szepta tak jak trzeba. Ale zacznijmy od początku.

Pisarz Tom Kennedy jest wdowcem, samotnym ojcem małego Jake. Nie do końca jest dobrym rodzicem, ale się stara. Jego syn natomiast to bardzo wrażliwy siedmiolatek, który w wolnym czasie rozmawia ze swoimi wymyślonymi przyjaciółmi. Obu panów Kennedy postanawia przeprowadzić się i zmienić otoczenie, w nadziei, że uporządkuje to trochę ich życie. Featherbank wydaje się być idealnie sielskie. Ale te małe miasteczko skrywa w sobie ogromną tragedię- dwadzieścia lat wcześniej zamordowano tu pięciu chłopców. Tytułowy Szeptacz zanim dokonywał zbrodni, szeptał pod oknem swoich ofiar... Czujecie gęsią skórkę? W czasie gdy ojciec z synem przybywają do wspomnianego miasteczka, tutejsza policja walczy z następną zagadkową śmiercią, niepokojąco podobną do tych sprzed lat. Czy Szeptacz powrócił?

Mało kryminału w tym kryminale. Odparłam wrażenie, że bardziej wczytuję się w rozmazgajanie się nad sobą dwóch mężczyzn- Toma i UWAGA SPOILER- jego ojca. Panowie zamiast skupić się na naprawianiu swoich błędów, szukają winnych nie tam gdzie trzeba.

Książka jest napisana z punktu widzenia kilku osób, co bardzo mi się podobało, a sama kreacja miasteczka, w którym toczyła się akcja była ciekawa.. Niby taka mała spokojna mieścina, ale już od początku można było czuć pewien niepokój, który wzrastał z każdym kolejnym rozdziałem.

Książkę czyta się szybko, ale powtarzające się schematy- "Czy jestem dobrym ojcem?" "Czy mam sięgnąć po kieliszek?" stają się w pewnym momencie nużące i monotonne. "Szeptacz" zachęca nas intrygującym początkiem, by im dalej tym bardziej czytelnika męczyć. Naprawdę. Same zakończenie nie jest powalające, raczej do przewidzenia. Czytelnik sam w sobie jest w stanie domyślić się rozwiązania zagadki. Z drugiej strony, wielkie brawa za logiczne i spójne połączenie wszystkich wątków.

Jeśli drzwi nie zamkniesz w porę, szeptać zacznie ktoś wieczorem...

Tom wraz ze swoim synem Jake'em po śmierci żony postanawia zmienić otoczenie i kupuje dom w małej miejscowości Featherbank. Jednak od samego początku ma złe przeczucia co do tego miejsca. A wszystko potęguje to, że w mieście zaginął chłopiec w wieku Jake'a.

Policja w Featherbank podejrzewa, że to naśladowca złapanego 20 lat wcześniej mordercy dzieci, Szeptacza.

Od początku czujemy grozę tej książki. Przez połowę, dostajemy odpisy i elementy historii, które totalnie wpływają na naszą psychikę. Mamy wrażenie, że dzieją się tutaj elementy trochę paranormalne. Przechodzą nas dreszcze, a świat stworzony przez autora jest po prostu zły.

Uważam, że to jedna z najlepszych książek które przeczytałam. Normalnie się bałam czytając. Aż nie mogę uwierzyć, że to debiut. Jeśli chodzi o zakończenie, które jest kluczowe przy takich książkach to...troszkę się zawiodłam, bo w pewnym momencie stało się ono oczywiste. Brakowało mi tego elementu, który powoduje że oczy otwierają się szerzej. Jednak klimat, cała otoczka dla mnie super. Dodam, że bardzo podobała mi się walka ojca o syna, czy walka z alkoholizmem jednego z bohaterów. Tak właśnie sobie wyobrażam walkę z uzależnieniem.

Książka wciąga czytelnika już od pierwszych stron. Pomysł na fabułę świetny! Bardzo dobrze napisana, czyta się ją niesamowicie szybko i z zapartym tchem. Wejście w umysł różnych bohaterów, poznanie ich opinii, towarzyszących emocji oraz wzajemnych relacji za sprawą zmieniającej się narracji w poszczególnych rozdziałach daje nam możliwość poczucia głębszej więzi, utożsamienia się z nimi. Co więcej, każda postać jest bardzo dobrze wykreowana przez autora, nie są one nijakie - każda ma coś w sobie, każda wywołuje w nas różne emocje.

Świetne kreacje Jake’a i Toma, autor bardzo dobrze uchwycił relacje łączące ojców i synów, problemów samotnego wychowywania dzieci oraz radzenia sobie ze stratą najbliższych osób.

Niekończące się poczucie zagrożenia, ciągłego napięcia i ta niesamowita zagadka - kim jest drugi Szeptacz? I czy w ogóle takowy jest? To wszystko sprawia, że nie możemy się oderwać i tylko przekładamy kartki w zawrotnym tempie.

Jedyne czego mi zabrakło to tytułowego Szeptacza! Było go zdecydowanie za mało, co mnie rozczarowało, gdyż postać ta wzbudza ogromną ciekawość, intryguje. Sądzę, że autor mógł głębiej opisać jego specyficzny umysł i spojrzenie na świat. Mogłabym się tutaj rozpisać, ale nie chcę nikomu zdradzać niepotrzebnie faktów, dlatego pozwoliłam sobie tylko lekko napomknąć o moim odczuciu.

Przerażająco dobrze napisany thriller! Niekończące się napięcie, ciągły strach i ta podejrzliwość wobec każdego, bo przecież morderca jest wśród nas! Gwarantuję ci, że po tej pozycji szepty w środku nocy stają się głośniejsze!

Książka świetna, nie dziwię się, że przypadła do gustu tylu osobom. Nie wiem czemu, ale spodziewałam się po niej większego rozlewu krwi, a tu tej krwi kompletnie zabrakowało. Ale powieść jako thriller jest straszna sama w sobie i przerażająca.

🔹

Kto z nas nie boi się zjaw, duchów, ciemności oraz szeptów słyszanych pod oknem. Myślę że każdemu ciarki przelecą po skórze, gdy sobie nawet o tym pomyśli, a tym bardziej gdy usłyszy jakikolwiek odgłos dochodzący zza oknem.

🔹

Spodziewałam się jednak innego zakończenia, trochę bardziej spektakularnego, bardziej rozbudowanego w akcję. Nawet nie pomyślałam, że ojcowi uda się odzyskać syna akurat w taki trochę błahy sposób.

Ale wszystko zrekompensowała sytuacja w więzieniu, po umieszczeniu w nim Francisa i jego egzekucja ze strony Szeptacza - jego ojca.

✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒

Tom Kennedy wraz z synkiem przeprowadza się do miasteczka Featherbank, by zacząć nowe życie, a przede wszystkim uporać się z traumą nagłej śmierci żony. Więź pomiędzy ojcem, a synem jest trudna, nie potrafią znaleźć wspólnego języka, co skutkuję tym, że Jake znajduję sobie wyobrażoną koleżankę.

Miasteczko chociaż wydaje się idealne to ma swoją mroczną przeszłość w postaci Szeptacza. Seryjnego mordercy, który uprowadził pięciu kilkuletnich chłopców. Swoje ofiary zwabiał skradając się pod ich oknami i szeptając do nich cichym głosem.

Po 20 latach koszmar powraca i chociaż prawdziwy Szeptacz siedzi w więzieniu, zostaje porwane i zamordowane kolejne dziecko.

Czy ktoś się podszywa pod seryjnego mordercę? A może prawdziwy Szeptacz ma wspólnika?

Rewelacyjna powieść! Klimatyczna, trzymająca w napięciu, niepokojąca i jak dla mnie to warto dla niej zarwać noc. Co prawda w tej książce nie ma żadnych ‘’krawych’’ wątków, nie ma w niej także ani makabry o której można by pomyśleć czytając opis ale ma w sobie coś innego, ma swój tajemniczy i zagadkowy klimat. Sukcesywne budowanie napięcia i podsycanie sporą porcją grozy prowadzi do zaskakującego finału który jest zupełnie inny niż czytelnik mógłby się domyślić.

To był jednak debiut Alexa Northa i nie zawiódł nas na pewno. Był to naprawdę dobrze napisany thriller, który czytało się z łatwością. Od pierwszych stron już wciąga i rzeczywiście nie jest łatwo się od niej oderwać. Wydaje mi się że fakt iż ofiarami mordercy są dzieci jeszcze bardziej buduje nasze napięcie i potęguje nasze emocje i niepokój.

Jeśli chodzi o mnie to będę jeszcze wracać do tej książki na pewno nie raz, zrobiła na mnie wrażenie.. a w międzyczasie zobaczymy czym jeszcze Alex North nas zaskoczy..

To była dla mnie katorga. Książka ta dłużyła się dla mnie w nieskończoność. Czytałam tą książke ponad pół roku. Po przeczytaniu pięciu stron odkładałam ten tytuł na później. Pomysł na fabułe jest bardzo dobry. Ale to może moja wina. To chyba nie mój gatunek książek. Podsumowując nie polecam jeśli nie lubi się książek z tego gatunku.

Wiem, że zachwycam się praktycznie wszystkimi thrillerami, ale absolutnie je ubóstwiam. Zawsze dostarczają mi jazdy bez trzymanki i niezapomnianych wrażeń. Czy tak też było z „Szeptaczem” autorstwa Alexa Northa?

Pisarz Tom Kennedy nie potrafi poradzić sobie ze stratą żony. Tęsknota za nią jest szczególnie dotkliwa, gdyż nie potrafi nawiązać więzi z synem. Obaj mają nadzieję, że zmiana otoczenia pomoże im uporać się z traumą.

Miasteczko Featherbank wydaje się być idealnym, by zacząć wszystko od nowa. Ale miejscowość ma mroczną przeszłość. 20 lat temu doszło to pięciu zabójstw kilkuletnich chłopców. Prasa nadała sprawcy przezwisko Szeptacz, ponieważ w nocy miał w zwyczaju szeptać pod oknem swoich ofiar.

Kiedy dochodzi do zaginięcia kilkuletniego chłopaka, koszmar sprzed lat powraca. Prowadzący sprawę detektywi dostrzegają podobieństwo do sprawy Szeptacza.

Całą powieść poznajemy z perspektywy kilku bohaterów. Możemy wysunąć kilka prawdopodobnych scenariuszy i dowiadywać się równolegle o wszystkich wydarzeniach.

Mimo, że czytałam książki o podobnej tematyce nie ujmuje to tej książce. Nawet dodaje. Autor pokazał, że mimo tylu powieści wydanych przez innych, ON potrafi zaciekawić czytelnika i zaskoczyć niektórymi zwrotami akcji. Jednak mimo tego jest duży minus, który ostatecznie obniżył moją ocenę, a mianowicie rozwiązanie całej zagadki związanej z Szeptaczem. Jak dla mnie stało się to o wiele za szybko. Zabrakło jakiegoś śledztwa i kilku poszlak, które podniosłyby ciśnienie czytelnikowi. Zamiast tego jedna osoba dała radę rozwikłać zagadkę, której nikt inny nie podołał. Siadł, pomyślał i już wiedział. Trochę za proste.

Podsumowując, książkę czytało się przyjemnie. Ale jest to jedna z tych na jeden wieczór, siądziesz i przeczytasz. Nie sądzę by została ona na dłużej w mojej pamięci. Prawdopodobnie zniknie gdzieś między innymi przeczytanymi powieściami.

Książka koło której nie da się przejść obojętnie... Ciekawa okładka kryje jeszcze bardziej ciekawe wnętrze, wciąga swoja tematyką relacji ojca do syna i odwrotnie, mocne i przerażające opisy, które czyta się z zapartym tchem.

Fabuła sama w sobie nie jest z najwyższej półki, zdarzyło mi się czytać lepsze historie, nie mniej jednak autor niejednokrotnie mnie przestraszył co uważam za nieoceniony atut tej książki. Mogłabym przyczepić się do zbyt dużej obyczajowości tego thrillera i za małej ilości dantejskich scen, ale kochani - Szeptacz miał mnie przestraszyć i tak też się stało, a niedociągnięcia? No cóż. Może uda się je zamalować przy drugim czytaniu?

Jedna z najlepszych książek, jakie miałam okazję czytać. Zarówno w tym jak i w każdym wcześniejszym roku. A mroczna aura w sam raz do czytania na ponure jesienne wieczory przy akompaniamencie szumu wiatru i pukającego w szyby deszczu.

A więcej tutaj: [Adres usunięty]

"Ręce próżniaka kuszą diabła."

Przyznaję, że książka wciągnęła mnie, dałam się ponieść atrakcyjnemu pomysłowi na fabułę. Sporo warstw składa się na szkic opowieści, równoległych tropów, przeplatanych frapującymi nićmi intryg, a to miłośników mocnych i mrocznych klimatów zawsze cieszy. Spodobała mi się konstrukcja scenariusza zdarzeń, odkrywanie kart prawdy po jednej, bez podpowiedzi, które ujawniłyby zbyt wiele i za wcześnie. Czytelnik stopniowo zdobywa wiedzę, coraz więcej elementów układanki wskakuje na właściwe miejsce, a jednak nadal wiele pozostaje do odkrycia. Zabawa w grę domysłów i przypuszczeń sprawia, że porywająco wkręcamy się w docieranie do faktów, a proces ten należy do wymagających i niejednoznacznych. Wraz z bohaterami czujemy, że spadamy w przepaść złych emocji i doświadczeń, dajemy złapać się w pułapkę zatrważających sekretów, boleśnie dotykamy wciąż niewyleczonych ran. Odpowiadała mi wysoka szczegółowość w prowadzonych wątkach. Każdy charakteryzował się nieco innym klimatem, miał coś oryginalnego do zaprezentowania, na swój sposób działał na wyobraźnię odbiorcy historii. Konfrontacja ze złem, które nawet samo dla siebie staje się źródłem strachu i wewnętrznego paraliżu. Czeluście rozkładu ludzkiej duszy w kontrze do stojących po stronie prawa obywateli.

Porwanie i śmierć piątki chłopców sprzed dwóch dekad na zawsze zmieniły oblicze Featherbank i jego mieszkańców. A teraz wydaje się, że dramat ponownie wypływa na powierzchnię. Znika sześciolatek, a okoliczności wykazują podobieństwo do wcześniejszych zdarzeń. Zerkamy na śledztwo przez pryzmat dwójki funkcjonariuszy policji, a jednocześnie angażujemy się w los pierwszoklasisty Jake'a i jego ojca. Każda z postaci przemawia innym językiem myśli i serca, chętnie wsłuchujemy się w melodię życiowych walk. Wrażenia czytelnicze zdecydowanie na plus, szepty wielogłosu porywają do intrygującego tańca wokół sekretów i niedomówień. Znakomicie bawiłam się przy tej książce, porwał mnie wir incydentów i nagłych zwrotów akcji. Jedynie fragment, kiedy tajemnica zbyt nierozsądnie zostaje wyjawiona w zasadzie obcej osobie, spowodowała lekki i krótkotrwały zgrzyt postrzegania. Thriller zaliczam do bardzo udanych przygód czytelniczych, zdecydowanie wartych polecenia, podkręcających niecierpliwość poznawania, umiejętnego stopniowania napięcia i swobodnego niesienia narracji.

[Adres usunięty]

Ojciec i syn, dwie zranione dusze, które muszą uporać się ze śmiercią najbliższej im osoby: żony i matki. Żałoba, którą przeżywają, nie pozwala im odnaleźć drogi do siebie i porozumieć się. Obaj są zagubieni i czują się bezradni. Postanawiając zmienić coś w swoim życiu podejmują decyzję o przeprowadzce. Zamieszkanie w nowym mieście, w nowym domu ma pozwolić im odnaleźć drogę do siebie. Podejmując decyzję o zmianie miejsca zamieszkania nie wiedzą jednak, że los szykuje dla nich makabryczną niespodziankę. W cichym miasteczku do którego się przenoszą i z którym wiążą nadzieję na nową, lepszą przyszłość, swojego czas grasował seryjny morderca, SZEPTACZ. Fakt ten odcisnął się piętnem na miejscowej ludności. Dzieci przekazują sobie historię SZEPTACZA w formie makabrycznego wierszyka. Strofy tego wiersza są też znane naszemu małemu bohaterowi. Jednak skąd chłopiec, który nigdy nie słyszał o SZEPTACZU, mógł znać tę rymowankę?

Zmiana miejsca zamieszkania, wbrew oczekiwaniom ojca, ma niekorzystny wpływ na zachowanie syna: w szkole bywa agresywny, obaj przestają się rozumieć i oddalają się od siebie w zastraszającym tempie. Czy szansa na zbudowanie nowych relacji między nimi zostanie zaprzepaszczona na zawsze?

Nasi bohaterowie pojawiają się w miasteczku w momencie, kiedy jeden z uczniów tamtejszej szkoły podstawowej zostaje porwany. Wszyscy obawiają się najgorszego. Czyżby SZEPTACZ powrócił? A może doczekał się swojego naśladowcy? Sytuacja staje się dramatyczna, kiedy pod oknem chłopiec zaczyna słyszeć tajemnicze szepty. Zresztą nie tylko szepty mogą tutaj niepokoić. Czytelnika może nurtować pytanie kim są i jaką rolę w całej tej historii mają do spełnienia: mała dziewczynka, towarzyszka zabaw chłopca, która pojawia się tylko wtedy, kiedy chłopiec jest sam, czy starszy policjant, który dziwnie zachowuje się w ich obecności?

Jesteście już po lekturze Szeptacz Alex North? Co sądzicie o tej książce? Przyznam się Wam, że mam w stosunku do do niej mieszane uczucia. Nie czytało się jej źle, ale przy tak rozdmuchanej reklamie oczekiwałem trochę więcej od tej książki.

Dobra książka, czyta się szybko, bo utrzymujący się podczas lektury niepokój, nie pozwala na robienie przerw. To nie tylko thriller, bo dużo jest o poczuciu winy, niepokoju, że nie jest się dobrym ojcem. Główny bohater - Tom Kennedy, jest pisarzem, po śmierci żony samotnie wychowuje kilkuletniego syna. Ma problemy by nawiązać z synem bliższe relacje, problemy synka w szkole zdają się potwierdzać, że niezbyt dobrze radzi sobie z wyzwaniami rodzicielstwa. Sam nie ma dobrych wspomnień z dzieciństwa, jego ojciec był nieobecny w jego życiu. By zacząć życie od nowa, ojciec i syn szukają nowego domu, przeprowadzają się do niewielkiego miasteczka, z pozoru bardzo spokojnego. Szybko okazuje się, że w tej okolicy przed laty grasował seryjny zabójca, który na swoje ofiary wybierał małych chłopców. Morderca jest w więzieniu, ale w miasteczku znowu zaginął chłopiec. Mieszkańcy są przerażeni. Tom Kennedy i jego syn również. Ktoś szepcze nocą za drzwiami, namawia chłopca by otworzył drzwi. Ktoś kręci się wokół domu. Atmosfera się zagęszcza mimo, że policja robi co może. Dzieją się dziwne rzeczy, czasem niezrozumiałe. Tom czuje, że jego syn jest w niebezpieczeństwie. Czy potrafi ochronić swoje dziecko? Kto naśladuje mordercę sprzed dwudziestu lat i dlaczego to robi? Polecam książkę ! Czytajcie!

"Szeptacz" to książka, którą okrzyknięto jedną z najbardziej oczekiwanych premier 2019 roku. Skrajne opinie sprawiły, że i ja zdecydowałam się ją przeczytać. Podzieliła ona czytelników na dwa obozy, a ja mam wrażenie, stoję gdzieś pośrodku. Jak dla mnie nie jest to zła książka, ale ochów i achów w czasie lektury nie było.

Pisarz Tom Kennedy nie potrafi poradzić sobie z nagłą śmiercią ukochanej żony. Wraz z synkiem chce zacząć wszystko od nowa i aby uporać się z traumą podejmuje decyzję o przeprowadzce. Wybór pada na miasteczko Featherbank. Wydaje się być ono idelanym miejscem do życia dla Toma i Jake'a. Szybko okazuje się, że skrywa ono mroczne tajemnice. Dwadzieścia lat wcześniej seryjny morderca, nazywany przez prasę Szeptaczem, porwał i zamordował pięciu małych chłopców. W miasteczku dochodzi do zaginięcia kilkuletniego chłopca, a gdy odnalezione zostają jego zwłoki koszmar sprzed lat powraca.

Czy Featherbank to na pewno dobre miejsce na zmianę otoczenia?

Generalnie muszę przyznać, że Alex North pisać potrafi i w "Szeptaczu" zaserwował nam dobrze skonstruowaną historię. Autor ma lekki styl i książkę czytało mi się całkiem nieźle. Problem w tym, że miał to być niesamowicie przerażający i wciagający thriller, a moim zdaniem niestety nie był. W czasie lektury nie czułam tego napięcia, strachu czy przerażenia, które wydawca tak bardzo reklamował. Nie było ciar, dreszczy czy gęsiej skórki. A szkoda, bo nastawiłam się na naprawdę klimatyczną książkę! Dużo było zachwytów i chyba przez to spodziewałam się czegoś więcej. Jak dla mnie "Szeptacz" to dobrze napisana, choć momentami przegadana, obyczajówka z elementami thrillera. Nie jest zła, nie jest też rewelacyjna. Czy warto ją przeczytać? Myślę, że tak.

Moi drodzy, na temat tej książki chyba już tak naprawdę wszystko zostało powiedziane. Prawdziwy bestseller, który krąży od kilku tygodniu na naszym rynku wydawniczym wciąż zadziwia ilością swoich odbiorców. Liczba ponad czterystu recenzji na portalach książkowych, naprawdę robi wrażenie.

Aby nie powielać po raz kolejny opisu tego nie tuzinkowego thrillera, skupie się na jego podsumowaniu. Fabuła książki jest naprawdę ciekawa, niepokój który wzbudza kilka poszczególnych wątków potrafi zaintrygować. Czytało mi się ją naprawdę dobrze, może poza kilkoma wątkami które skupiały się na rozterkach bohaterka lecz z perspektywy czasu, wydaje mi się że po prostu chciałam jak najszybciej poznać jej zakończenie :). W mojej ocenie, książka zalicza się absolutnie do tych godnych uwagi, więc jeśli poszerzanie swoją biblioteczkę, na te długie jesiennie wieczory to pamiętajcie o Szeptaczu...😎

"Szeptacz" to książka o której było naprawdę głośno w ostatnim czasie. Postanowiłam więc sama przekonać się o co ten cały hałas. Słuchając ten audiobook nie raz miałam ciarki na ciele i oglądałam się za siebie, sprawdzając czy czasem ktoś za mną nie stoi.

Pomysł na tę historię jest dość nietuzinkowy, chociaż przyznam, że oczekiwałam więcej Szeptacza w Szeptaczu. Większa część książki poświęcona jest na opisy zawiłych relacji ojciec-syn, które w moim odczuciu dominowały i sprawiły, iż fabuła jest dość rozciągnięta. Rozdziały w których opisane jest działanie tytułowego Szeptacza, były moim zdaniem o wiele bardziej wciągające i trzymające w napięciu, czego trochę zabrakło mi w pozostałych częściach.

Niepokojący i mroczny klimat jakiego można oczekiwać po thrillerze, w którym nie zabrakło również elementów kryminału. Opisy które działają na podświadomość, idealnie wpisują się w klimat długich jesiennych wieczorów.

Od początku "Szeptacz" był promowany jako najlepszy thriller 2019 roku. Czy tak jest naprawdę? Sprawdziłam to we współpracy z wydawnictwem Muza, któremu ogromnie dziękuję za egzemplarz powieści.

Thriller Alexa Northa od pierwszych stron cechuje się mroczną, niejasną atmosferą. Trochę tak, jak gdybyśmy wkraczali do Twin Peaks albo czytali którąś z powieści Kinga. Sama byłam zafascynowana, a przez moje plecy raz po raz przebiegały ciarki . Ciągle kołatało mi się po głowie pytanie: Kim jest mała dziewczynka z zadrapaniami na kolanach? No właśnie... Od zakończenia lektury mam nieodparte wrażenie, że to nie odkrycie tożsamości mordercy jest tutaj najważniejsze. Mnie znacznie bardziej interesowały zjawiska paranormalne.

Sama fabuła rozkręca się dość wolno i dopiero końcowe rozdziały to rollercoaster akcji. Pomimo to, gwarantuję, że nie będziecie chcieli odłożyć tej książki ani na chwilę.

I znów potwierdza się jedna z najstarszych reguł thrillera. Wykreowanie ciekawego dziecięcego bohatera to klucz do sukcesu. W "Szeptaczu" zdecydowanie najciekawszą postacią jest Jake - dziecko, które widzi, słyszy i czuje więcej niż inni. Ogromne brawa dla autora. O tym chłopcu długo nie da się zapomnieć. Jest podobny do najmłodszego bohatera "Szóstego zmysłu".

Powieść Alexa Northa to idealna pozycja na jesień i na pewno jeden z najlepszych przedstawicieli swojego gatunku w tym roku. Sięgnijcie, bo warto! Dla mnie to mocna siódemka w dziesięciostopniowej skali.

Jeśli drzwi nie zamkniesz w porę, szeptać zacznie ktoś wieczorem.

Jeśli na dwór wyjdziesz sam, złego pana spotkasz tam.

Jeśli okno uchylisz choć trochę, pukanie w szybę usłyszysz przed zmrokiem.

Jeśli jesteś sam i miewasz się źle, pan Szeptacz na pewno odwiedzi cię.

„Szeptacz” jest powieścią dobrą, aczkolwiek mimo wszystko taką, którą przeczyta się raz, a potem odłoży na półkę. Posiada dobre elementy, język autora jest w porządku, klimatu nie brakuje, ale mimo wszystko nie wyróżnia się ON na tle innych thrillerów czy kryminałów. Jest poprawny. Z jednej strony pojawia się policyjne dochodzenie, z drugiej doświadczenia Toma i jego syna, to wszystko ładnie ze sobą współgra, dobrze się to czyta, ale mimo wszystko nie jest to historia, która zasługiwałaby na miano niesamowitej czy wspaniałej. To po prostu kolejna dobra opowieść dla fanów gatunku, którzy szukają nieco grubszej lektury na jesienne wieczory.

Cała recenzja: [Adres usunięty]

Szeptacz autorstwa Alex North to prawdopodobnie najlepszy thriller tego roku, co ja mówię, dla mnie jest to mistrzostwo. Dawno, ale to naprawdę, bardzo dawno nie czytało mi się tego gatunku tak dobrze. W jeden dzień właściwie to w ciągu połowy dnia przeczytałam 152 strony, a drugiego już 325! Pobiłam własny rekord przeczytanych stron na dzień i jestem w szoku.

Autor poprowadził powieść w dwóch narracjach, co dla mnie jest strzałem w dziesiątkę. Dzięki takiemu zabiegowi mamy bardzo szeroki obraz na wydarzenia, działa to na wyobraźnię ze zdwojoną siłą i co najważniejsze, trzyma w napięciu, dostarcza skrajnych emocji i szokuje.

Szeptacz to książka, która zawiera różne gatunki. Nie jest to tylko mocny thriller, ma elementy paranormalne, przyprawiające o gęsią skórkę i zawał serca.

Postacie są barwne, fabuła ciekawa, wątki powiązane ze sobą, spójne i logiczne.

Książka rozpoczyna się wstępem, który jest bardzo obiecujący, przyprawia o ciarki i zapowiada mroczną przygodę po zakamarkach miasteczka Featherbank. Brzmi świetnie, ale niestety nie jest tak przez całą powieść. Zabrakło mi najbardziej rozwinięcia sprawy z chłopcem mieszkającym w podłodze, spodziewałam się, że ten wątek będzie bardziej rozbudowany, ponieważ był świetny. Jednak mimo tej skazy, „Szeptacz” to książka, która powinna zadowolić fanów tego gatunku i przekonać tych, którzy sceptycznie podchodzą do tejże literatury.

"Opowiem ci o pany Nocy, o chłopcu mieszkającym w podłodze o motylach i o małej dziewczynce ubraną w dziwną sukienkę. No i, rzecz jasna, o Szeptaczu. [...] Próbowałem ci wmówić, że nie istnieją żadne potwory. Wybacz, ale kłamałem. "

Bardzo podobał mi się wątek z dziewczynką ubraną w sukienkę i to przerażające szeptanie… Obawiam się, że teraz gdy ktoś zacznie szeptać do mnie w ciemnościach, narobię w majty ;). Szczególnie że moja wyobraźnia działa na najwyższych obrotach.

Zdarzają się książki, które ciężko mi zrecenzować, ponieważ dostarczają tak wielu emocji, czasem wręcz skrajnych, że po skończeniu lektury nie wiem, jak podejść do recenzji. Wtedy piszę, że daną książkę trzeba przeczytać, by poczuć klimat osobiście, bo mam problem obrać w słowa to, czego doświadczyłam. W przypadku „Szeptacza” tak właśnie jest.

Gratuluję wydawnictwu Muza wydania niesamowitego thrillera. Z pewnością przeczytam kolejne książki Alexa Northa, jeżeli zostaną wydane w Polsce.

"O panu Nocy.

O chłopcu mieszkającym w podłodze.

O motylach.

O małej dziewczynce ubranej w dziwną sukienkę.

I oczywiście o Szeptaczu."

Pisarz Tom Kennedy nie może się pogodzić z nagłą śmiercią żony. Nie radzi sobie również z synkiem, z którym ostatnimi czasy nie potrafi znaleźć wspólnego języka. Do tego ten dom... każdy metr kwadratowy budzi wspomnienia, a ból związany ze stratą powraca ze zdwojoną siłą. Podejmują więc decyzję, zmiana otoczenia będzie dla nich najlepszym rozwiązaniem. Przeprowadzają się do miasteczka Featherbank, miasteczka, po którym to dwadzieścia lat temu grasował seryjny morderca pięciorga chłopców... Niestety, po tak długim czasie dochodzi do porwania pewnego chłopca. Czyżby słynny Szeptacz, jak zostało przyjęte przez media, powrócił? A wreszcie, czy dzieciaki z Featherbank mogą czuć się bezpiecznie?

Niepokojący, wciągający, przerażający, klimatyczny, trzymający w napięciu... Tak opisują "Szeptacza" znani zagraniczni autorzy. Czy tak jest? Hmmm... nie do końca. To, że klimatyczny i budzący jakąś namiastkę niepokoju to tak, mogę się zgodzić. Klimat tej powieści jest, według mnie, porównywalny do "Kredziarza" C.J.Tudor (swoją drogą, uwielbiam tę książkę, choć podzieliła czytelników, i tak czuję, że z "Szeptaczem" właśnie będzie podobnie). Czy trzymający w napięciu? Przez większość powieści niekoniecznie. Powiedziałabym raczej, że towarzyszył mi totalny brak napięcia. Jest bardzo spokojnie, momentami nużąco. Gdyby nie ostatnie 100-150 stron to byłabym rozczarowana i to konkretnie. W końcu jednak akcja ruszyła z kopyta, a ja... przepadłam. Zachwytów z mojej strony nie byłoby końca, gdyby całość została utrzymana na takim poziomie jak ta 1/3 powieści. Czy "Szeptacza" można określić słowem "przerażający"? Myślę, że nie. Nie bałam się, ani trochę, ani ociupinkę. Co mi się najbardziej podobało? Motyw dziewczynki w niebieskiej sukience jak i wytłumaczenie jej obecności. I zakończenie, które jakoś tak... wywołało uśmiech na mojej twarzy. Długo zbierałam się do napisania opinii o tej książce, bo w dalszym ciągu mam co do niej mieszane uczucia. Jestem niesamowicie rozdarta i sama nie wiem, czy jestem bardziej na tak, czy może jednak na nie. Sama historia jednak ma coś w sobie i mimo tego, że mnie nie zachwyciła to niewątpliwie dam autorowi kolejną szansę, bo był potencjał... niestety nie do końca wykorzystany. Oczekiwałam, że będzie "creepy", nie było. A szkoda.

"Jeśli drzwi nie zamkniesz w porę, szeptać zacznie ktoś wieczorem.

Jeśli na dwór wyjdziesz sam, złego pana spotkasz tam.

Jeśli okno uchylisz choć trochę, pukanie w szybę usłyszysz przed zmrokiem.

Jeśli jesteś sam i miewasz się źle, pan Szeptacz na pewno odwiedzi cię."

Pierwotne lęki.

Co szepce w nocy wprost do ucha? Wiadomo - potwór z szafy... Ten w wydaniu Alexa Northa (nazwisko koniecznie do zapamiętania!) to chyba jedna z najbardziej wyczekiwanych książek bieżącej jesieni. I jak przystało na klimatyczną premierę u schyłku roku - SPEŁNIA OCZEKIWANIA!

Lektura budzi miejscami strach, miejscami każe docenić wątki detektywistyczne, a summa summarum to po prostu świetny thriller. Niepozbawiony przy tym dobrych wątków psychologicznych w odniesieniu do głównych bohaterów, ci bowiem zostali ciekawie wykreowani i cechują się głębią, która z jednej strony pozwala ich na przestrzeni 480 stron dobrze poznać, a z drugiej - owej głębi nie jest zbyt dużo, w sam raz żeby zachować proporcje względem wciągającej fabuły. Takie książki aż chce się czytać :)

Tom Kennedy i jego syn Jake sprowadzają się do miasteczka Featherbank. To mała, senna mieścina, wprost idealna do wyciszenia się i rozpoczęcia wszystkiego od nowa. Taki nowy początek jest ojcu i synowi niezmiernie potrzebny, borykają się bowiem z traumą po przedwczesnej śmierci żony jednego/matki drugiego... Wydaje się, że nowe otwarcie ma szansę udać się obu panom Kennedy, jednak senne miasteczko skrywa mroczne tajemnice, które wypełzają powoli z mroku. Dwadzieścia lat wcześniej w Featherbank grasował morderca pięciu kilkuletnich chłopców, którego przezwano "Szeptaczem". Owo przezwisko nadano mu ze względu na to, iż miał zwyczaj szeptać pod oknami swych przyszłych ofiar... Jake zwierza się ojcu, że prześladują go rysunki motyli, głosy dzieci, a także... nawołująca go zza okna szepcząca postać... W dodatku w okolicy znika chłopiec. Frank Carter został za swe zbrodnie skazany i osadzony w więzieniu, jednak bieżące zniknięcie chłopca z sąsiedztwa niepokojąco przypomina zbrodnie sprzed 20 lat...

Książka trzyma w napięciu. Wątek tytułowego Szeptacza jest naprawdę znakomitą robotą, która działa na wyobraźnię i każe odruchowo sprawdzać czy aby coś się nie czai za naszymi firankami (!). "Szeptacz" bazuje na pierwotnych lękach, na nieuzasadnionym logicznie lecz realnie odczuwalnym strachu przed wszystkim co wypełza z mroku, czai się w mrocznej szafie, za oknem... Alex North mistrzowsko żongluje tą konwencją. I to jest główna, największa zaleta tej pozycji.

Domieszka klasycznego thrillera i śledcza nutka detektywistyczna także dobrze robią tej 480-stronicowej mieszance literackiej :) Całość może się podobać, tym bardziej że narracja prowadzona jest z wielu perspektyw, co pozwala spojrzeć na sytuację z kilku punktów widzenia. Nie zapominajmy też o elementach psychologicznych - North bardzo dobrze zarysowuje trudną relację ojca z synem, relację obarczoną traumą i żałobą, a także wszystkimi nieporozumieniami wynikającymi ze wzajemnego niezrozumienia się rodzica i dziecka. Poza główną osią fabularną książki te wątki są autentycznie interesujące.

Jeśli coś może w "Szeptaczu" irytować, to zakończenie, które mogło być (chyba) nieco lepsze. Mi osobiście się podoba, ale zapewne nie każdy będzie zadowolony w stu procentach. Druga sprawa na mały minus to chyba trochę zbyt częste wstawki z wątpliwościami i wewnętrznymi rozkminami Toma; można było to sobie w dużej mierze darować... Cieszmy się w każdym razie z tego, że wspomniane wady są, można rzec, kosmetyczne. W niczym nie umniejszają przyjemności z czytania :)

Reasumując: rozgłos książki jest zdecydowanie zasłużony! To jeden z lepszych thrillerów z elementami grozy tego roku, a na pewno najlepszy i bezkonkurencyjny w momencie premiery. Alex North to autor, którym wypadałoby się zainteresować. Ja osobiście zamierzam to zrobić :)

Książka zrecenzowana dzięki uprzejmości Księgarni [Adres usunięty]

Więcej o książce:

[Adres usunięty]

,,(...) każdy sposób jest dobry, jeśli pomaga w dotarciu do wyznaczonego celu.'

O tej powieści słyszało zapewne wielu czytelników. ,,Szeptacz" miał naprawdę dużą akcję promocyjną. Powieść Alexa Northa reklamowana była, jako najlepszy thriller tego roku. Postanowiłam więc sama sprawdzić, o co tyle szumu. Historia opisana przez Northa na pewno jest specyficzna i z czasem wciąga. I naprawdę, wszystko byłoby dobrze, gdyby nie fakt, że zabrakło mi w niej po prostu emocji ...

Pisarz Tom Kennedy po nagłej śmierci żony nie może pogodzić się ze stratą. Jego relacje z synem pogarszają się, a ON nie może nic na to poradzić. Postanawia pozostawić za sobą przeszłość i przeprowadzić się z synem do Featherbank. Kiedy dochodzi do zaginięcia małego chłopca, cień strachu po raz kolejny pada na miasteczko. Wszyscy boją się, że po dwudziestu latach sprawa Szeptacza powróciła ...

Przyznam szczerze, że bardzo sceptycznie podchodziłam do powieści Northa. Jednak ,,Szeptacz" ma parę plusów. Przede wszystkim warto pochwalić autora za to, że bardzo ciekawie przedstawił relację pomiędzy synem i ojcem. Tom Kennedy po śmierci swojej ukochanej żony załamał się, a jego relację z synem pogorszyły się. Na początku wydawało mi się, że rzeczywiści jest nieporadny, że za bardzo przytłacza go cala sytuacja ze zmarłą żoną. Jednak z czasem, gdy akcja się rozwijała miałam wrażenie, że Tom tak naprawdę jest jeszcze bardziej skomplikowanym bohaterem i ciężko go tak naprawdę rozgryźć. Z kolei Jake wydaje się bardzo rozpieszczonym dzieckiem. Nie chce rozmawiać z ojcem, zamyka się w sobie. Właściwie, prawie do końca książki mnie irytował. Jednak z czasem poznajemy również okoliczności tego, co stało się w przeszłości, oraz dowiadujemy się, jaką traumę, przeżył. Po poznaniu wszystkich okoliczności zaczęłam mu jeszcze bardziej współczuć. Na drugi plan wysuwają się też pracownicy policji, czyli Pete - policjant, który przez ponad dwadzieścia lat próbował rozwikłać do końca sprawę Szeptacza oraz Amanda, która nadzoruje sprawę nowego porwania w Fatherbank. Szczególnie postać Pete bardzo mnie zaskoczyła. To właśnie wśród tej czwórki oscylowała cała ta historia.

Powieść Northa jest bardzo nierówno rozłożona. Niektóre fragmenty niezwykle się ciągnęły, a niektóre wątki nużyły, by za jakiś czas cała akcja przyśpieszyła, Ciekawym zabiegiem jest to, że akcja prowadzona jest z wielu punktów widzenia, jednak narrację pierwszoosobową autor wykorzystuje tylko przy rozdziałach dotyczących Toma. Pozostałe rozdziały, czyli te z punktu widzenia Jake'a, Pete, Amandy oraz porywacza są napisane w narracji trzecioosobowej. Dzięki takiemu balansowaniu narratorami mamy wrażenie, że to właśnie Tom niejako jest głównym bohaterem tej powieści. Poza tym każdy bohater na swój sposób ciekawił czytelnika, a niektóre fragmenty rzeczywiście zaskakiwały i ciekawiły. Niestety zabrakło mi tutaj czegoś więcej. Po prostu momentów, które by mnie zaskoczyły, czy wprowadzały zaniepokojenie podczas powieści było po prostu dla mnie za mało. Minusem tej historii jest też to, że właściwie jest przewidywalna. Możemy się domyślać zakończenia, chociaż, co prawda, niektóre wątki autor pozostawił otwarte. Muszę pochwalić też grafika, który stworzył okładkę do ,,Szeptacza". Pasuje ona idealnie do całej tej historii i oddaje istotę powieści. Naprawdę, zrobiono tutaj kawał dobrej roboty.

,,Szeptacz" miał być jednym z lepszych thrillerów przeczytanych preze mnie w tym roku. Niestety, troszkę zawiodłam się na tej powieści. Zabrakło mi w niej paru istotnych elementów. Przede wszystkim liczyłam na wiele przeżytych emocji, przyśpieszone bicie serca i niepewność przy czytaniu tej historii. I chociaż autor zastosował tutaj wiele zwrotów akcji, tak naprawdę niczym mnie ta powieść szczególnie nie zaskoczyła. Mimo wszystko jest to na pewno ciekawy thriller, który czyta się całkiem dobrze i myślę, że wielu czytelnikom się spodoba. Jednak jak dla mnie, autor zmarnował potencjał historii Toma. Zobaczymy, być może kiedyś North postanowi jeszcze powrócić do cichego Fatherbank.

Całą recenzję przeczytasz na blogu [Adres usunięty]

Nie słuchaj szeptów…

Nie ma chyba osoby, która nie pamiętałaby makabrycznej wyliczanki Freddiego Krugera, która nie tylko przerażała, ale zapowiadała mroczny koniec w przypadku zaśnięcia. Przez wiele lat słowa: „Raz , dwa Freddy już Cię ma / Trzy , cztery , zaraz w drzwi uderzy / Pięć , sześć , krzyż ze sobą nieś / Siedem , osiem , myśl o swoim nosie / Dziewięć , dziesięć nie dla Ciebie sen” straszyła kolejne pokolenia widzów oglądających serię horrorów o tej makabrycznej postaci, ale zmuszała również dzieci do tego, by pilnowały się rodziców. To jedna z niewielu takich makabrycznych wyliczanek, stworzonych nie na potrzeby radosnej zabawy, ale po to, by wpędzać w paranoję, by tworzyć złowieszczy klimat, by … zapowiadać zbliżające się zagrożenie

„Jeśli drzwi nie zamkniesz w porę, szeptać zacznie ktoś wieczorem…” – te słowa pobudzają wyobraźnię, stanowią niestety również zapis tragedii, jaka miała miejsce dwadzieścia lat temu w sennym miasteczku Featherbank. Wówczas seryjny morderca, Frank Carter, porwał i zamordował tu pięciu kilkuletnich chłopców, zaś gazety nadały porywaczowi przezwisko Szeptacz, bowiem najpierw zaprzyjaźniał się ze swoimi ofiarami, kusił szeptem pod oknami swych przyszłych ofiar, a później je zabijał. Prowadzący śledztwo, komisarz Pete Willis, natrafił w domu Catera na zwłoki czterech ofiar, niestety piątego chłopca, Tony`ego Smitha, nigdy nie odnaleziono. Mimo to nikt nie miał wątpliwości, że to Carter stoi za wszystkimi zniknięciami i, że ostatni chłopiec również nie żyje. Głoszono wówczas teorię o potencjalnym wspólniku Cartera, ale nigdy nie została ona potwierdzona.

Współcześnie, kiedy dochodzi do zaginięcia małego chłopca, Neila Spencera, powraca koszmar sprzed lat. I choć tym razem sprawę prowadzi komisarz Amanda Beck, to jeden szczegół sprawia, że angażuje się w nie również Willis. Otóż matka zaginionego chłopca przypomina sobie stwierdzenie chłopca, dotyczące mężczyzny, który ponoć do niego szeptał pod oknem…

Featherbank, które miało być nowym, sielskim miejscem do życia dla pisarza, Toma Kennedy i jego syna, staje się tym samym początkiem ich koszmaru. Zmagający się z traumą po śmierci żony mężczyzna, wmuszony do wychowywania dziecka, którego nie rozumie, znajdują stary, osobliwy dom, w którym chcą zacząć wszystko od nowa. Tom liczy, że w sielskim miasteczku chłopiec zapomni o tym, że widział ciało matki, że przestanie „dziwnie” się zachowywać – nie dość bowiem, że mały Jake lunatykuje, to jeszcze rozmawia z nieistniejącymi znajomymi. Tyle tylko, że w dziwacznym starym domu pełnym głosów, problem jeszcze się nasila. Co więcej, Tom sam zaczyna słyszeć dziwne głosy, a w okolicy kręcą się podejrzani mężczyźni. Czy jeden z nich jest pomocnikiem Szeptacza?

Przekonamy się o tym dzięki lekturze niezwykle wciągającej, przerażającej w swojej wymowie powieści pt. „Szeptacz”, opublikowanej nakładem Wydawnictwa Muza. Alex North stworzył nie tylko niezwykłą, przerażającą opowieść, ale również zdołał wzbudzić niesłabnące emocje w czytelnikach. Po książkę mogą sięgnąć zarówno miłośnicy thrillerów, jak i wszyscy wielbiciele nieszablonowych powieści, którzy cenią sobie dobrze skonstruowaną fabułę, ale również szybko toczącą się akcję. W tej książce nic do końca nie jest wiadome, nic nie jest przesądzone, kolejne zdarzenia, odkrycia i splatające się wątki zaskakują. I to do tego stopnia, że od powieści nie można się oderwać, pochłania nas bez reszty i … straszy. Po zakończeniu książki nie przestaniemy oglądać się już za siebie czy też wsłuchiwać w ciche szepty za oknem.

Justyna Gul

Qultura słowa

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się nad tym jak wygląda praca śledczych? Czy kiedykolwiek pomyślałeś o tym, że niektóre śledztwa pozostają z człowiekiem do końca życia? Że trudno pozbyć się ich z pamięci? Często ciężar związany ze sprawą spoczywa na człowieku dłużej, w zależności od stopnia wrażliwości może towarzyszyć do końca życia.

„Szeptacz” to thriller, który swoją premierę będzie miał 16 października i jest to jedna z najbardziej wyczekiwanych premier tego roku. O książce jest bardzo głośno i promowana jest jako straszna, przerażająca, mroczna. Czy faktycznie taka jest? Polemizowałabym. Jednak mnie podobała się bardzo i dlatego zdecydowanie Wam ją polecam. Ale… nie nastawiajcie się na straszną treść.

Gatunkowo mamy tutaj do czynienia z thrillerem psychologicznym połączonym z powieścią przedstawiającą historię mordercy. Akcja rozgrywa się w małym miasteczku, w którym dwadzieścia lat wcześniej grasował seryjny zabójca okrzyknięty mianem Szeptacza, który porywał i zabijał kilkuletnich chłopców. Do owego miasteczka, po stracie żony przeprowadza się Tom wraz ze swoim kilkuletnim synem. Miejsce wydaje się być idealne do rozpoczęcia życia na nowo. Czy jednak na pewno? Co za chwilę się wydarzy? Czy zmiana otoczenia faktycznie wpłynie pozytywnie na relację ojca z synem?

To, co o „Szeptaczu” można na pewno powiedzieć, to fakt, że mimo promowania w tym kierunku, książka nie jest straszna, nie jest bardzo mroczna i nie ma w niej krwawych, przerażających scen. Jest za to mnóstwo psychologii, bólu i cierpienia z dzieciństwa, dużo sekretów i tajemnic rodzinnych, przemocy w domu i scen chwytających za serce. Trudne relacje dziecka z rodzicem, niezrozumienie i poczucie, że jest się niewystarczająco dobrym opiekunem, a z drugiej strony strach dziecka przed ojcem i poczucie niespełniania jego wymagań, to tak naprawdę sedno rozgrywających się tu wydarzeń. Wszystko to sprawia, że książka wciąga od pierwszych stron, intryguje i bardzo zaciekawia.

Ale na największą uwagę zasługuje styl i pióro autora jak i praca tłumacza. Ta kooperacja pozwoliła stworzyć mistrzowską powieść, która wręcz sama się czyta! Narracja jest genialna, styl lekki i łatwy w odbiorze. Książkę się dosłownie pochłania i ciężko się od niej oderwać. Stopniowo narasta napięcie, czuje się tajemniczą i niepokojącą aurę. Sporo tu metafizyki oraz porażających faktów z życia ludzi i ich upodobań. Świetne portrety psychologiczne bohaterów dopełniają całości. Można skupić się na kilku wątkach pobocznych i czytać z nich między wierszami. Jeden z tych wątków poruszyłam we wstępie i dotyczy ON wpływu pracy nad śledztwem na życie i psychikę człowieka. Naprawdę są to bardzo ciężkie tematy, które tak rzadko są poruszane.

Jeżeli lubcie książki z krwawymi jatkami i szukacie w thrillerach jedynie mroku i strachu, ta książka Was zawiedzie. Jednak jeśli lubicie obserwować ludzi, odkrywać tajemnice z przeszłości i zastanawiać się nad motywami ludzkich zachowań, lubicie zgłębiać ludzką psychikę – ta książka jest zdecydowanie dla Was. Dla mnie to jedna z lepszych książek z uwagi na rewelacyjny kunszt autora w zakresie pracy nad językiem powieści.

Wszyscy wkoło zachwycają się "Szeptaczem". A czy ja jestem w grupie tych zachwycających się? Dobre pytanie. Powiem wam, że powieść mi się podobała. Bardzo ciekawy pomysł na fabułę. Realizacja też dobrze wykonana. Z tym, że zabrakło mi takiego dreszczyka grozy. Czytałam sporo opinii o tym, że to mocna książka, że strach ją czytać po nocach. Wiecie u mnie nic takiego się nie wydarzyło. Czytałam ją dosłownie o każdej porze dnia i nocy i strachu nie doświadczyłam. To mnie trochę rozczarowało. Bo - nie oszukujmy się - liczyłam na powieść, która sprawi, że będę się oglądać za siebie, Niestety tego nie dostałam. Nie zmienia to jednak faktu, że to fajna powieść, która jest dobrze napisana. Niektóre sytuacje i wydarzenia mnie zaskoczyły. Pojawia się tutaj taka "mgiełka", która pomału opada i ukazuje wszystkie puzzle w układance.

Jest to książka, po którą śmiało możecie sięgnąć, z tym, że brakuje tych ciarek na plecach i tego fajnego dreszczyka emocji. :)

Mało znany pisarz – Tom Kennedy przeżywa żałobę po swojej ukochanej żonie Rebecce. Chcąc nadać swemu życiu nowy początek, przeprowadza się wraz z synem Jake’m do Featherbank. Mężczyzna nie jest jednak świadomy mrocznej historii miasteczka, w którym 20 lat wcześniej grasował seryjny morderca dzieci o pseudonimie „Szeptacz”. Wkrótce znika kilkuletni chłopiec – Neil Spencer, a modus operandi sprawcy jest identyczny z tym, jaki stosował morderca sprzed lat. Kto stoi za porwaniem 7 latka i czy uda się go ocalić?

„Szeptacz” wywołał w książkowej blogosferze wiele szumu i kontrowersji, a co za tym idzie – mocno podzielił czytelników. Jedni odbiorcy są nim zachwyceni, drudzy zaś zdobywają się na opinie mocno niepochlebne graniczące z hejtem i wyśmiewaniem nieprawdziwości polecajek zawartych przez blogerów. Gusta są różne, szkoda jednak, że wspólne hobby, które w zamyśle ma jednoczyć w tym wypadku dzieli. Szumna promocja nie zawsze musi się wiązać z tym, że książka jest genialna i pozbawiona wad. Tak, jak i książki, które nie doczekały się dobrej promocji nie zawsze są złe. Zdaje się, że niektórzy o tym zapomnieli i bezrefleksyjnie założyli, że „Szeptacz” okaże się być thrillerem nad thrillery.

Najczęstszym zarzutem wobec „Szeptacza” jest to, że w zasadzie mało w nim grozy i z tym stwierdzeniem się zgadzam. W tej książce przeważają wątki obyczajowe; niemożność pogodzenia się ze śmiercią, alkoholizm, problemy wychowawcze i rodzicielskie wyzwania. Podczas lektury w niektórych momentach towarzyszyło mi uczucie niepokoju, a nawet ciarki na plecach, ale tych momentów było stanowczo za mało, jak na thriller. Prędzej skategoryzowałabym tę książkę jako obyczaj kryminalny z nutką dreszczyku.

Jeżeli chodzi o postacie z „Szeptacza” to są zbudowane poprawnie. Jedyną, która wydała się mi się mało autentyczna to persona kilkuletniego Jake’a, który operował językiem i słowami nie gorzej niż dorośli bohaterowie. Z kolei postacią, która zdobyła moje uznanie jest Pete – policjant zmagający się z alkoholizmem i błędami przeszłości. Wbrew pozorom spodobało mi się również to w jaki sposób autor zakończył wątek z nim związany, bo ten był (przynajmniej dla mnie) nieoczywisty.

„Szeptacz” to bez wątpienia wciągająca i bardzo klimatyczna książka, która spodoba się sympatykom subtelnych thrillerów. Tym, którzy nie są nastawieni wyłącznie na grozę - serdecznie ją polecam.

Po śmierci swojej żony Tom Kennedy nie potrafi poradzić sobie z samotnym wychowaniem syna. Licząc, że zmiana otoczenia pomoże im uporać się z tą tragedią, przeprowadzają się do małego miasteczka Featherbank. Nie wiedzą jednak, że w tej miejscowości 20 lat wcześniej zamordowano kilku chłopców. Seryjnemu mordercy nadano przezwisko "Szeptacz", ponieważ w nocy przychodził pod okno pokoju swojej ofiary i szeptał. Dziwne zachowanie Jake'a zaczyna niepokoić Toma. Na dodatek w mieście zaginął mały chłopiec. Sprawa jest łudząco podobna do tej sprzed 20 lat. Czy to tylko zbieg okoliczności czy mieszkańcy ponownie przeżywać będą koszmar?

Koniecznie musicie przeczytać tę książkę! To must have tej jesieni! Autor od początku wprowadza nas w niesamowicie mroczny klimat. A co najlepsze, ten klimat utrzymuje się do samego końca. Genialnie wymyślona fabuła. Znajdziecie tu wszystko to, co powinien zawierać dobry thriller: stopniowo dawkowane napięcie, mroczną tajemnicę, strach, brutalność, coraz bardziej podsycaną przez autora ciekawość, a nawet elementy paranormalne budzące niepokój i przyprawiające o gęsią skórkę. Samo szeptanie robi już ogromne wrażenie i mocno działa na wyobraźnię. Mamy tutaj również świetnie wprowadzony poboczny wątek obyczajowy. Postaci naładowane są wieloma emocjami, odmiennymi charakterami oraz zróżnicowaną odpornością psychiczną. Najbardziej podobała mi się postać małego Jake'a, komisarza Pete'a Willisa, jak również samego Szeptacza, choć w tym przypadku uważam, że było go w tej historii odrobinę za mało. Książka podzielona jest na części, a rozdziały napisane zostały z perspektywy kilku osób. Ta opowieść ma w sobie "to coś", co nie pozwala oderwać się od niej choćby na chwilę. Z czystym sumieniem polecam :)

Jeśli drzwi nie zamkniesz w porę, szeptać zacznie ktoś wieczorem…

Pisarz Tom Kennedy nie potrafi pogodzić się z nagłą śmiercią żony. Tęsknota za nią staje się szczególnie dotkliwa w momentach, gdy nie może znaleźć wspólnego języka ze swoim synem. Obaj mają nadzieję, że zmiana otoczenia pozwoli im uporać się z traumą.

Senne Featherbank wydaje się idealne, by zacząć wszystko od nowa. Ale miejscowość ma swoją mroczną przeszłość. Dwadzieścia lat wcześniej seryjny morderca zamordował tu pięciu kilkuletnich chłopców. Prasa nadała mu przezwisko Szeptacz, ponieważ w nocy miał w zwyczaju szeptać pod oknami swych ofiar.

Kiedy dochodzi do zaginięcia małego chłopca, koszmar sprzed lat powraca. Prowadzący śledztwo detektywi dostrzegają niepokojące podobieństwo do sprawy Szeptacza...

"Od dłuższego czasu nie słyszał, żeby ktoś wypowiedział to nazwisko na głos. Wolałby, żeby już nigdy więcej nie wspominano o nim w jego obecności. Bał się, że imię mordercy to przekleństwo, które przyzywa z mroków najgorsze potwory."

"Szeptacz" zbiera dobre recenzje, więc nastawiłam się na to, że i mnie może się spodobać. Ale szczerze powiedziawszy nie byłam przygotowana na to, że aż tak ta lektura mną wstrząśnie. Prawdziwe, ogromne emocje, mistrzowsko skonstruowana intryga oraz mroczny, tajemniczy klimat grają tu zasadniczą rolę. Tu wszystko działa na czytelnika jakby sam był w samym środku tych wydarzeń. Od początku do końca nie opuszcza nas napięcie, a finał... cóż, tu już musicie sami się przekonać. Książka najbardziej zaskoczyła mnie tym, iż wywołała we mnie nie tylko przerażenie, ale i wzruszenie. Z tym drugim uczuciem raczej rzadko spotykamy się w thrillerach.

"Odpędzenie złych wspomnień było jak próba rozproszenia gęstej mgły. Doskonale wiedział, że koszmar powrócił."

Alex North doskonale ujął temat straty i żałoby. Pokazał jak te dwa aspekty wpływają na ludzką psychikę. Moją uwagę przykuł wątek głębokiej, a jednocześnie subtelnej analizy relacji ojcowsko-synowskiej. Bardzo wiarygodnie wypadły starania ojca wobec syna, aby miał normalne dzieciństwo. Pojawiające się z pozoru niewinne rymowanki, nabierają przerażającego brzmienia. Podobnie ma się rzecz z dziecięcymi obrazkami. Wszystkie postacie wydają się być prawdziwi, posiadają swoje słabości, problemy i tajemnice.

"Powoli zrobił wdech i przytrzymał zimne powietrze w płucach. Jego ciało nie przestawało drżeć. Otaczała go cisza i słyszał jedynie delikatny szum wiatru. Miał wrażenie, że świat szepcze mu do ucha jakieś tajemnice."

Autor nie tylko skupił się na przedstawieniu relacji między bohaterami, ale również zadbał o całą otoczkę tej historii. Dawno nie spotkałam się (jeżeli w ogóle) z tak niepowtarzalnym klimatem, niepokojącą aurą miasteczka z hermetyczną społecznością i napięciem, które wraz z upływem stron przybiera na sile.

Alex North to brytyjski autor publikujący wcześniej pod innym nazwiskiem. "Szeptacz" jest jego pierwszą książką napisaną pod pseudonimem. Jestem ogromnie ciekawa, kto się za nim ukrywa. Dodam jeszcze tylko, iż szykuje się ekranizacja powieści, której jestem bardzo ciekawa.

"Szeptacz" to przerażający, wzruszający, pełen bólu i trafnych psychologicznych obserwacji thriller, po którym jestem pewna, że tak jak ja nie będziecie mogli zasnąć. To powieść o ciemnej stronie ludzkiej natury, która intryguje, niepokoi, podsyca ciekawość na poznanie wszystkich tajemnic... a z drugiej strony mamy ochotę z hukiem zamknąć książkę! Dla mnie sztos! Zawsze sprawdzam czy dobrze zamknęłam drzwi i okna, ale po tej lekturze chyba będę robić to wręcz obsesyjnie!