Szept

Obiekt Sześć-Osiem-Cztery — znany również jako Jane Doe — od ponad dwóch lat nie wypowiedział ani jednego słowa. Jest więźniem tajemnego ośrodka rządowego, którego cele pozostają tajemnicą. Nastolatka żyje w małej celi, nie może posiadać prawdziwych ubrań, a każdego dnia uczestniczy w zajęciach takich jak sesja z psychologiem, trening czy... coś, czemu najbliżej do tortur. Dziewczyna nie wie, co ma to na celu i jak długo jeszcze będzie musiała znosić takie traktowanie — najważniejsze jest to, by nie otworzyć ust i nie wypowiedzieć nawet jednego słowa, którego działanie mogłoby przynieść zniszczenie.

Cierpliwość rządu czy też dyrektora placówki jest jednak na wyczerpaniu. Jane dostaje ostatnią szansę. Trafia pod opiekę młodego Landona Warda, który stanowi jedną z nielicznych osób, które odnoszą się do niej uprzejmie. Chłopak stopniowo próbuje przebić się przez kolejne mury, jakie wokół siebie postawiła nastolatką. Wygląda na to, że naprawdę zależy mu na jej dobrze. Ile jednak jest w tym prawdy? Komu w miejscu jak to można ufać?

Opór Jane stopniowo słabnie, gdy perspektywa normalnego życia zdaje się stać na wyciągnięcie ręki. To właśnie wtedy na jaw wychodzą najsilniej skrywane sekrety.

Słowa Jane mają bowiem moc sprawczą. Co powie, może się stać.

Sekret ten może kogoś kosztować życie.

„Słowa są zbyt cenne, żeby beztrosko je rzucać. Nie muszę mieć nadnaturalnej władzy, by o tym wiedzieć, gdyż widziałam to na własne oczy. Słowa wymagają szacunku. Są cudowne. Są straszne. Są darem i przekleństwem. Nigdy nie zapomnę, co potrafią uczynić. Ponieważ przez słowa straciłam wszystko."

Sarah J. Maas twierdzi, że książka Lynette Noni jest „Ekstremalnie wciągająca" i muszę jej przyznać rację. Od pierwszych zdań zostałam wciągnięta w świat wykreowany przez Autorkę. Tajemnicza baza wojskowa, uwięziona nastolatka, okropne warunki oraz pojawiająca się nadzieja. Brzmi typowo, ale jednocześnie intrygująco. Chciałam dowiedzieć się jak najwięcej, chciałam śledzić losy bohaterów, chciałam poznać ich lepiej. Dałam porwać się tej historii i dobrze się z nią bawiłam, choć nie jest to książka dobra. Co mam przez to na myśli?

Działania bohaterów — szczególnie dziewczyny z punktu widzenia której historię poznajemy — czasami wolne były od logiki, jaką podpowiada choć podstawowa znajomość ludziej psychiki, jaką większość z nas ma. Raz była silna, raz wymagała pomocy innych, potem znowu była silna i tak w kółko, ale zmiany te często nie znajdywały w moich oczach uzasadnienia. Szybko zapomniała o ponad dwóch latach niewoli i nie wywierało to żadnego wpływu na jej psychikę. Była ufna i naiwna. Wszystko przyjmowała za pewniak, choć życie powinno nauczyć ją większej ostrożności. Nie zadawała pytań, choć miała ku temu okazje. W jej zachowaniu były zgrzyty, które irytowały, choć dalej dała się lubić.

Autorka nie miała dla mnie litości, gdy w zasięgu wzroku Jane znajdowali się przystojni chłopcy. W tekście padło nawet zdanie „Wbrew sobie muszę przyznać, że ten porywacz wyglądał... no, cóż... porywająco", więc droga na lini ręka-czoło została pokonana bardzo szybko i to nie raz. Nie kwestionuję uczuć głównej bohaterki odnośnie przystojnych osobników płci przeciwnej. Taki sposób zapisu spłyca jednak całą historię. A przecież miała ona potencjał! W okolicach początku nawet wywołała moje łzy! Potem wciąż potrafiłam się z nią dobrze bawić, ale pod koniec byłam już po prostu zmęczona.

Dodatkowo kreacja świata, choć ciekawa, została wykonana po macoszemu. W fabule były luki, których Autorka nie zamierzała zapełnić, ale w końcu zostały jej jeszcze dwa tomy, by to nadrobić. „Szept" to bowiem pierwszy tom trylogii.

„Ward nie zdaje sobie sprawy z jednej rzeczy: z tego, że nocami dobrze sypiam. To dni mnie zabijają."

Powieść Lynette Noni da się lubić, da się przy niej dobrze bawić i da się po niej czekać na kolejne tomy. Nie jest to jednak tytuł dla każdego czytelnika. Ci bardziej wymagający mogą się po prostu zmęczyć czytając, choć przecież takie tytuły często służą, by pomóc w złapaniu oddechu. I dla mnie właśnie tym był „Szept". Odstresowaniem. Nie wiem, czy sięgnę po kolejne tomy, ale jednocześnie lektury nie żałuję.

Książka "Szept" należy do gatunku fantasy, science-fiction. Czasem sięgam po ten gatunek. Mało która książka mnie zachwyci tak by się nie mogła od niej oderwać. Ta pochłonęłam błyskawiczni, nie mogąc się od niej oderwać.

Jane Doe to młoda dziewczyna, która od 2,5 roku milczy. Poddawana różnym "terapiom" nie wykazuje chęci współpracy. Początkowo niewiele wiemy i strasznie mnie intrygowało czemu znosi to wszystko w milczeniu. Im więcej czytam, im bardziej ja poznajemy fabuła nas wciąga. Sama bohaterka jest dość dziwną postacią. Z jednej strony silna bo przetrwała taki szmat czasu nie odezwawszy się ani słowem z drugiej jak poznaje kim jest pokazuje nam się jako słaba psychicznie.

Fabuła w początkowych rozdziałach jest trochę monotonna. Mimo że intryguje wielu może zniechęcić. Ale gwarantuje, że jak już się rozkręci to nie sposób przestać czytać. Pojawia się wiele postać z intrygującymi zwrotami akcji. Kim są Mówiący? Jakie moce posiadają i czemu są ukrywani przed światem pod ziemią?

W książce nic nie jest pewne. Początkowe uwierzyłam w wersje dyrektora obiektu, że oni chronią mówiących. Ale prawda jest zupełnie inna. Choć tu muszę przyznać, że autorka świetnie to wymyśliła. Do samego końca nie byłam pewna, w którą wersje uwierzyć. I kto jest tym złym a kto dobrym.

Książka "Szept" ma w sobie cos co porywa czytelnika. Czyta się ją świetnie. Dialogi i opisy zrównoważone. Pisana w pierwszej osobie, oczyma Jane czy może Alyssy jak brzmi prawdziwe imie głównej bohaterki. Możemy poznać jej odczucia, myśli. Czasem są zawikłane, czujemy jej niepewność, rozczarowanei gdy odkrywa kim jest naprawdę. Czujemy także nadzieje na normalne życie. Fabuła toczy się w miarę równym tępię i powoli rozkręca i nabiera tępa.

Końcówka książki trochę niejasna ciut za szybko poprowadzona ale... No właśnie będzie ciąg dalszy i chętnie po niego sięgnę. Mam wrażenie, że szept to dopiero początku świetnej historii. Dużym atutem tej książki jest tajemnica. W sumie nie do końca wszystko nam wyjaśniono. Są pewne kwestie, które zmieniają wszystko. Nie jestem zwolenniczką tego typu książkę wole inne gatunki, ale nie sądziłam, że książka tak mnie wciągnie. Polecam

„Szept” Lynette Noni miała być ekstremalnie wciągającą, porywającą i wzruszającą książką. Cóż, na mnie takiego efektu niestety nie zrobiła. Nie znaczy to jednak, że książka była zła.

Główna bohaterka przez dwa i pół roku jest przetrzymywana w tajnym ośrodku rządowym, gdzie nie wypowiedziała ani słowa. Kwestia przyczyny takiego stanu rzeczy mocno mnie zainteresowała. Potencjał był, jednak przez pierwszych kilka rozdziałów się nudziłam. Nie działo się tam nic szczególnego. Gdy w końcu zaczęło coś się dziać, pojawiło się tak dużo różnych postaci, że nie sposób było wszystkich spamiętać. Moją uwagę przykuł wątek wyjaśniający przyczynę milczenia głównej bohaterki. Jednak już samo zachowanie tejże postaci nieco mnie irytowało. Zakończenie było dość przewidywalne, a całość nie wciągnęła mnie tak, jak się spodziewałam.

Wątek Mówiących zainteresował mnie na tyle, że chętnie poznam dalsze losy głównej bohaterki.

Obiekt 684 gotowy do rozpoczęcia eksperymentu !

Miejsce w którym przebywa Jane jest miejscem szczególnym . To tu poddaje się ludzi torturom, eksperymentom oraz innym zabiegom które między innymi właśnie Jane mają zmusić do mówienia. Dziewczyna jednak milczy. Nie wydobywa z siebie żadnego słowa aż do momentu w którym jej słowa zaczynają zabijać !

Co to była za książka ! Ba to nie książka to prawdziwa petarda !

Dawno nie czytałam tak świetnej książki która łączyła w sobie elementy fantastyki a także thrilleru i horroru w jednym.

Fabuła zaciekawiła mnie już na samym początku. Dotąd nie spotkałam się z taką tematyką a sam temat eksperymentów wywołał na mojej skórze ciarki .

Całą sobą " weszłam" w postać obiektu 684.

Choć dziewczyna nie mówiła była zdolna racjonalnie myśleć ! Jej myśli przewijają się przez całą książkę zaś pytanie dlaczego ona nie mówi jeszcze bardziej determinowało mnie do znalezienia na nie odpowiedzi.

Bardzo podobała mi się kreacja postaci. Każda z nich była bardzo wyrazista, pełna cech dobrych i złych .

Każda z osób odgrywała w powieści ogromną rolę zaś sam ich zarys widziałam w swojej wyobraźni .

Co to elementów fantastyki jestem pod ich ogromnym wrażeniem !

Nie spodziewałam się że fantastyka może być tak bardzo ciekawa. Zresztą samo połączenie jej z rzeczywistością dla mnie to był idealny majstersztyk !

Dodatkowym atutem jest lekki styl pisania autorki dzięki czemu książka staje się nieodkładalna a jej historię chce się wręcz pochłonąć .

Bardzo mi się podobała ! Polecam !

"Szept" Lynette Noni, to historia dziewczyny, przetrzymywanej w tajnym, podziemnym ośrodku rządowym. Jane Doe, bo tak ją tam wszyscy nazywają, odmawia jakiekolwiek współpracy i milczy jak grób przez ponad dwa lata. A czym to jest spowodowane? Otóż dziewczyna posiada potężną i groźną moc, którą jej oprawcy, pragną okiełznać.

.

Jest to powieść trochę science fiction z dość wciągającą fabułą. Owszem pojawiają się tutaj pewne schematy, ale zostały przez autorkę nieco odświeżone, dzięki czemu "Szept" jak dla mnie nabiera większej wartości. To co mi się najbardziej chyba spodobało przy tym tytule to, to, że jest tam sporo zwrotów akcji. Tak naprawdę już na pierwszych stronach zostajemy wrzuceni w wir wydarzeń, więc jak dla mnie super! Na bohaterach również warto się nieco skupić, ponieważ są bardzo ciekawie poprowadzeni. Ich portrety psychologiczne są dość oryginalne a relacje jakie się pomiędzy nimi nawiązują są bardzo naturalne. Widać, że autorka nawet przy postaciach pobocznych poświęciła sporo czasu, gdyż są oni barwni i niesztampowi. Co do pióra, to Lynetee operuje nim bardzo lekko i płynnie, przez co całość czyta się w błyskawicznym tempie. Jedynym dla mnie minusem, który mi mocno przeszkadzam, to wątek miłosny. Nie będę się tutaj rozpisywać bo bym musiała nieco zaspoilerować, więc napiszę jedynie, że było to dla mnie tutaj zbędne i tyle.

.

Podsumowując, "Szept" to ciekawy tytuł, który skradnie serca niejednemu czytelnikowi. Książka przedstawia interesujący świat z nietuzinkowymi postaciami, więc myślę, ze warto sięgnąć po ten tytuł.

Dawno u mnie nie gościła żadna powieść sience fiction lub fantasy, w związku z czym, gdy po przeczytaniu opisu, tytuł Szept mnie zaciekawił, to wiedziałam, że i u mnie u mnie zagości. Historia zaczyna się powoli, trzeba dać jej chwilę na nabranie tępa - co w tym uważam za bardzo duży plus, bo mogłam wejść w powieść Pani Noni.

Nasza bohaterka nie ma imienia, jest Obiektem Sześć-Osiem-Cztery albo Jane Doe. Od ponad dwóch lat nie używa swoich prawdziwych personaliów, czyli od momentu, gdy została umieszczona w Lengard. Jej dni są identyczne - serie badań, testów, ćwiczenia i sparingi. A ona milczy jak zaklęta - nic tego nie zmieni, tylko czy aby na pewno? Pewnego dnia zostaje poinformowana, że przez miesiąc ma współpracować z kimś zupełnie nowym i potem skończy się jej czas! Kim jest ta osoba, a dokładniej mężczyzna o personaliach Landon Ward, nowy ewaluator.

Czy mu się to uda? Co trzeba przyznać to nowe podejście Warda do sprawy, jest całkowitym przeciwieństwami poprzedników. Co uda mu się to osiągnąć? Jak będzie przebiegać otwieranie się Jane? Oh, jak ono cudownie przebiegało i jak wiele razy byłam zbita z tropu przez Panią Noni to nie zliczę!

To co autorka przedstawiła o systemie Mowy, czyli mocy jakie mogą posiadać ludzie, było czymś świeżym, co dało mi powiew niczym morska bryza. Na czym to dokładnie polega i dlaczego moim zdaniem warto na to zwrócić uwagę, będziecie musieli przekonać się sami!

Zdecydowanie będę tupać o to aby druga część pojawiła się jak najszybciej, bo ta wciągnęła mnie bardzo mocno i pozostawiła ze znaczącym niedosytem w gestii informacji i łaknięcia więcej!

Ostrzegam... Ta książka wciąga!

I piszę to z ręką na sercu 😉 Uwielbiam fantastykę za to, że wyobraźnia działa, widzimy rzeczy, sytuacje, które w normalnym świecie nie mają racji bytu.

Były skojarzenia "Szeptu" do serii "Dotyk Julii". Na pewno jest to ten sam gatunek oraz bardzo dobrze napisana książka.

Bohaterowie świetnie wykreowani, a postać głównej bohaterki Jane jest tutaj kluczowa, zwłaszcza jej siła i umiejętności jakie posiada.

Brnąc przez książkę nie wiemy do końca, kto jest tym złym, a kto dobrym.

"Szept" czyta się lekko, szybko, czym na potwierdzenie jest fakt, że przeczytałam książkę w ciągu dnia. Ciężko było się oderwać, a gdy musiałam ją odłożyć na chwilę, wracałam do niej myślami. Historia przedstawiona z perspektywy Jane jest pełna tajemnic, niewiadomych, bo dziewczyna dopiero zacznie poznawać siebie, swoje możliwości oraz świat ją otaczający.

Ostatnimi czasy rzadko czytam fantastykę i żałuję, bo sprawia mi to frajdę 😉 Dla mnie ta pozycja napisana jest na wysokim poziomie. Nie mogę się do niczego doczepić. No, oprócz faktu, że nie ma jeszcze kontynuacji! 🙉

Autorka w "Podziękowaniu" zwróciła uwagę dotyczącą Mówiących przedstawionych w książce, czyli jaki wpływ mogą mieć wypowiedziane słowa, i że każdy ma prawo głosu. Kto przeczyta, ten będzie wiedział w czym rzecz 😉

Byłam bardzo ciekawa tej powieści, ostatnio nieco mniej książek fantastycznych wpada w moje dłonie, a to trzeba zmienić. Kiedy zobaczyłam wśród książek do recenzji „Szept” Lynette Noni wiedziałam, że muszę go przeczytać, okładka przykuła mój wzrok. Prosta, a zarazem wyrazista, twarz dziewczyny z otwartymi oczami, wpatrującej się bezpośrednio w czytelnika. Na jej twarzy jest element tajemniczości i zadziwienia, można sobie dopowiadać, co też mogło go wywołać. Jej oczy są niebieskie, a usta różowe, a poza tym nie widzimy jaskrawych barw. Jak wypadła treść?

Bohaterka książki „Szept” jest bardzo tajemniczą dziewczyną, która milczy. Od dwóch i pół roku przebywa w tajnej placówce badawczej Lengard, gdzie określają ją, jako obiekt 684. Ponieważ odmawia podania jakichkolwiek informacji, w tym jej nazwiska otrzymała nowe, inne, nijakie - Jane Doe. Wmówono jej, że Lengard to miejsce dla osób niezwykłych, takich jak ona. Jest poddawana eksperymentom i torturom, wszystko po to, aby cokolwiek z niej wydobyć. Pewnego dnia dyrektor placówki ostrzegł ją, że jeśli nie będzie współpracować, w ciągu miesiąca, zostanie usunięta z programu. Otrzymuje ostatnią szansę, zostaje przydzielona do nowego oceniającego - Landona Warda i wtedy sytuacja zaczyna się zmieniać. Wypowiada kilka słów i zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Dlaczego dziewczyna milczy? Jakie ma zdolności i jak się naprawdę nazywa?

„Szept”, co to była za książka! Lynette Noni wykonała świetną robotę, jej styl pisania, budowania świata i kreacji postaci jest niesamowity. Bohaterowie maja zalety, mają wady, swój sposób mówienia, nie są tłem, nie są papierowi, wydają się bardzo autentyczni. Zdarzają się powieści, w których na bohaterów drugoplanowych nie zwraca się dużej, szczególnej uwagi, a tutaj jest ich dość sporo, ma się swoich ulubieńców. Lynette Noni stworzyła arcydzieło książki z żywymi i oddychającymi postaciami w niesamowitym świecie, który wydaje się tak prawdziwy, że pamiętam te miejsca, podążałam białymi korytarzami z Jane Doe, a jej cela przyprawiała mnie o dreszcze. Jane jest dręczona przez demony z przeszłości, nie wierzy, że może wykorzystać swoje moce i je kontrolować. Jej wiara w tych, którzy twierdzą, że pomagają jej i chronią ją, jest wystawiana na próbę. Zakończenie sprawiło, że natychmiast chciałam pochwycić kontynuację. Pełen akcji i ekscytujący obraz był tak dobrze rozrysowany, że mogłabym przysiąc, że zamiast czytać, oglądałam film.

Moje wrażenie po lekturze... chcę więcej! Totalnie nie spodziewałam się, że ta książka zrobi na mnie tak duże wrażenie. Z fantastyką tak naprawdę miałam styczność gównie w filmach i serialach, jeśli sięgałam po książkę to po czasie ją odkładałam, bo czułam, że to nie to. Jednak nie tym razem. W tym wypadku było inaczej. Ta książka wciągnęła mnie już od pierwszej strony, intrygowała do samego końca, momentami nawet byłam wzruszona. To jedna z tych, których nie da się odłożyć na chwilę, bo kiedy musiałam coś zrobić to ciągle myślami do niej wracałam, już chciałam wiedzieć, co tam dalej się wydarzy, w jakim kierunku to wszystko pójdzie. Kiedy myślałam, że już wszystko wiem okazało się, że nic nie wiem. W pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać co jest prawdą a co fikcją. Przez tą książkę dosłownie płynęłam, lekki styl autorki bardzo mi się podoba. Autorka świetnie wykreowała bohaterów, są naprawdę dobrze dopracowani. W tej historii nie zabrakło mi niczego. Dla mnie to jedna z najlepszych książek, które czytałam w tym roku. Ja, która nie czyta fantastyki, jestem po prostu nią zachwycona. Już nie mogę doczekać się kolejnego tomu i mam nadzieję ze autorka nie pozwoli nam długo czekać 😁

Obiecałam sobie w tym roku nie zaczynać nowych serii, ale czasami nie da się przejść obojętnie obok intrygujących opisów. Nie oznacza to ostatecznie, że serię będę kontynuować, wszystko wyjdzie w praniu. Jak okazało się tym razem?

'Nie nazywam się 'Jane Doe'. Ale stałam się nią. I nią pozostanę. Tak jest najbezpieczniej. Dla wszystkich.'

Przez ponad dwa lata dziewczyna zwana Jane Doe jest zamknięta i poddawana badaniom. Nazywają ją Obiektem Sześć-Osiem-Cztery i wykorzystują do eksperymentów rządowych. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego gdyby nie fakt, że dziewczyna przez cały ten czas nie wypowiedziała nawet słowa. Gdy już jednak się odezwała, okazało się, że jej słowa mają ogromną moc. Zbyt wielką, aby można ją było przewidzieć. Czy uda jej się zapanować nad sobą i rozwiązać zagadkę swego istnienia?

Wybierając tę książkę kierowałam się opisem, nie zważając na fakt, że jest ona skierowana raczej do młodzieży. Sam zamysł okazał się świetny, jednak historia już niestety schematyczna. Mamy dziewczynę, posiadającą niezwykłą moc i chłopaka, który próbuje jej pomóc. Od początku coś między nimi iskrzy, mimo iż pozornie do siebie nie pasują. Jane posiada moc ukrytą w słowach. To, co powie staje się rzeczywistością. Potrzebuje pomocy, jednocześnie bojąc się o nią poprosić. Czy poradzi sobie z przeszłością i okiełzna swój dar?

'(...) wypełniam moje zadanie, ale nic więcej. Funkcjonuję, lecz się nie angażuję. Wegetuję, ale nie rozkwitam. Taką wybrałam strategię życiową. Dzięki niej pozostaję bezpieczna. A inni są bezpieczni ode mnie.'

Typowa młodzieżówka, która z pewnością znajdzie swoich zwolenników. Dla mnie nie była czymś odkrywczym, ale nie była też kiepska. Nie wiem jeszcze, czy będę kontynuować czytanie serii, jednak nikogo nie zniechęcam, ponieważ były momenty, które trzymały w napięciu. Przekonajcie się sami czy to coś dla was.

'Kontrolowania? To niemożliwe. Potworów nie da się kontrolować. Można je tylko trzymać w klatkach.'

Skąd wiem, kiedy książka jest naprawdę dobra? O tym, że chcę do niej wracać, że każda chwila bez niej powoduje u mnie uczucie pustki. Zaczynając książkę zazwyczaj już wiem, czy skradnie moje serce, czy nie. W tym przypadku było tak już od samego początku. Moje uczucia były niczym rollercoaster. Przeżywałam każdą chwilę wraz z bohaterką, a moje emocje buzowały we mnie i czekałam na każdy kolejny jej krok. Cóż to była za książka, która wywołała u mnie tyle emocji?

Najnowsza pozycja, która premierę miała 27 stycznia 2020 roku nosi tytuł Szept. Gdybym zauważyła ją w księgarni, byłabym przekonana, że nie wróciłaby ze mną do domu. Okładka nie przyciągnęła mojego wzroku oraz opis, który jednakże jest ciekawy, ale jednak całkowicie nie wpada w moje gusta. Byłaby to książka, którą kupiłabym przyjaciółce, ale osobiście bym nie przeczytała. Jednak, kiedy znowu moje drogi splotły się z tą książką, postanowiłam dać jej szansę. Zauważyłam także, że moja ulubiona autorka – Sarah J. Maas – jest jedną z osób, które polecają tę lekturę. Uznałam, że spróbuję. Najwyżej po prostu się rozczaruje.

Na początku stwierdziłam, że przeczytam tylko prolog. W końcu to ON ma zachęcić czytelnika, by zagłębił się w lekturę. Oczywiście sam prolog nie jest najważniejszy, ale jeśli ma w sobie to coś, to wiem, że warto brnąć w to dalej.

Kiedy skończyłam czytać tę część, pomyślałam, że czuję znajomy styl pisania. Autorka dawkowała emocje nie zdradzając wszystkiego, ale jednak dostaliśmy na tyle informacji, że automatycznie w głowie pojawiło się milion pytań. Sama w wolnym czasie piszę opowiadania i uwielbiam takie zabiegi. Spowodowało to, że utożsamiłam się z autorką i doceniłam jej starania. Moja przygoda z tą historią zaczęła się w tym momencie.

Jane albo inaczej Obiekt Sześć-Osiem-Cztery przez dwa i pół roku nie wypowiedziała ani jednego słowa. Wszyscy w tajemniczym ośrodku próbują zmusić ją do wymówienia słów. Dlaczego tak ważne jest, aby dziewczyna zaczęła mówić? Co było w niej tak wyjątkowego, że stała się głównym obiektem zainteresowania? Z każdą kolejną chwilą nasuwało mi się coraz więcej pytań…

Większość autorów pisze historię, nie zwracając uwagi na poszczególne słowa, emocje albo konkretne sytuacje. Lynette zasługuje na brawa. Cała książka była uzależnieniem, które pogłębiało się z każdą kolejną kartką. Odkładając ją na chwilę, coś kazało mi jak najszybciej do niej wrócić.

Na początku historii mamy bardzo dużo scen w celi, czyli aktualnym „mieszkaniu” Jane. Byłam nią w tamtych sytuacjach. Czułam to, co czuła ona. Kiedy strażnicy zrobili jej krzywdę, kiedy nie doceniali i traktowali jak kogoś najgorszego.

Zazwyczaj zwracali się do niej po jej numerze. Dla nich była numerem, nie człowiekiem. Jak można mówić do człowieka w taki sposób? Traktować go jak zwykły przedmiot. To, że nie wypowiadała żadnych słów ani nie znali jej prawdziwego imienia nie znaczy, że mogli ją traktować tak, jak to robili. Chociaż była w centrum uwagi i każdy starał się, by przemówiła, to nadal zwracali się do niej numerem. Skoro chcieli zdobyć jej zaufanie i zmusić do mówienia, dlaczego nie zrobili to w sposób, który byłby skuteczny?

W końcu Landon, który wziął ją pod opiekę, zaczął traktować ją z szacunkiem i starał się, by czuła się bezpiecznie. Zadawałam sobie tylko pytanie „dlaczego nie można było tak od razu”? Normalnie porozmawiać, a nie robić wszystko siłowo. W normalnych warunkach, a nie więziennych.

Nagle życie Jane zmieniło się o 180 stopni. Zdjęli jej kajdanki i zaczęli traktować jak człowieka.

Cała recenzja dostępna na: [Adres usunięty]

W tej książce jest wszystko, czego można chcieć: tajemnica, wartka akcja, humor, mnóstwo emocji, wątek romantyczny i bohaterka, która czeka, by się do Was odezwać. Dajcie jej na to szansę i sięgnijcie po Szept, a zdecydowanie nie pożałujecie! Ja polecam i czekam z niecierpliwością na kontynuację

„Szept” to niezwykle wciągająca i równie wzruszająca opowieść o miłości i o przełamywaniu własnego strachu.

Jane Doe to dziewczyna, której historia tak naprawdę nikomu nie jest znana. Przetrzymywana w dziwnym ośrodku bez okien jest poddawana różnym oględzinom i równie przerażającym eksperymentom. Dopełnia tego wszystkiego fakt, iż Jane nie mówi, nikt nie wie czy wynika to z niepełnosprawności, czy po prostu z uporu dziewczyny.

Natomiast o warunkach, w których Jane przebywa można powiedzieć wszystko, oprócz tego, że są wygodne i sprzyjają rozwojowi człowieka. Z czasem okazuje się, że miejsce, w którym Jane spędziła parę lat jest tajną instytucją rządową, o której tylko nieliczni wiedzą.

Codzienne eksperymenty, badania psychiczne, które wykańczają dziewczynę nagle dają wiele do myślenia Jane. Pomimo tego, iż nastolatka utraciła wszelką ochotę do życia, funkcjonowania, nadal godzi się na „grzebanie w mózgu” przez jednego z najgorszych tamtejszych „lekarzy” tylko dlatego iż nie ma innego wyboru.

Pewnego dnia Jane zostaje wezwana na spotkanie z szefem całej organizacji. Po drodze w asyście dwóch strażników, skuta kajdankami jak niebezpieczny więzień, dziewczyna napotyka się na dwójkę małych dzieci i ich matkę. Ten niby nic nie znaczący przypadek jeszcze bardziej z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu utwierdza dziewczynę, iż jest okropnym potworem w ciele młodej dziewczyny. W gabinecie dyrektora Jane dowiaduje się, iż za długo znajduje się w ośrodku i pomimo upływu tylu miesięcy nic nie wypłynęło z jej ust, nawet jeden szept. Dlatego właśnie zostało jej tylko parę dni na przemówienie, w innym wypadku dojdzie do wyeliminowania. Z tymi słowami Jane zostaje sama w wielkim, ciemnym gabinecie. Po tej jakże wstrząsającej wiadomości, szczególnie dla przypadku Jane zostaje przydzielony nowy mężczyzna, który pozornie nic nie wymaga od niej. Ward niewiele straszy od Jane chłopak, odnosi się do jej osoby całkiem przyjaźnie i co najgorsze zaczyna powoli kruszyć mury, które tak skrzętnie wzniosła naokoło siebie dziewczyna. Wszystko w jednej, bardzo znamiennej chwili odwraca się do góry nogami, dziewczyna określana przez pracowników instytucji jako Jane tak naprawdę nią nie jest, a na dodatek jej jeden, najmniejszy szept potrafi być bardzo niebezpieczną bronią.

„Szept” w pierwszym odczuciu bardzo mną wstrząsnął, początek tej książki naprawdę jest dla osób o twardych nerwach. Główna bohaterka jest tam po prostu traktowana gorzej od zwierzęcia i nie chodzi mi tutaj tylko o fakt, iż przy każdym wyjściu z celi strażnicy muszą zakładać jej kajdanki na ręce. Aczkolwiek taka kreacja bohaterki jak i kierunku, w którym zmierza fabuła bardzo mi się podobały, ponieważ w swojej brutalności przypominały jednocześnie przyziemny świat, ale i tym samym wykraczały poza obszary szeroko pojętej fantastyki. Gatunek jaki według mnie najbardziej oddawałby klimat, w jakim znajduje się „Szept” to hybryda fantastyki, science fiction z domieszką realizmu. Oczywiście nie muszę wspominać o takich faktach, iż główna bohaterka posiada bardzo dobrze wykreowaną przeszłość, którą z czasem dopiero czytelnik może odkryć. Podczas coraz głębszego wgryzania się w fabułę, poczułam momentami oddanie takich emocji jak np., smutku, czy opuszczenia, które płyną wprost ze słów autorki. Taki zabieg jest niezwykle ciężki do osiągnięcia i co tu więcej mówić, jest po prostu mistrzostwem. Te wszystkie czynniki, które składają się na „Szept”, czynią tę książkę niezwykle wciągającą.

Polecamy: Dobre Recenzje

"Bądźcie odważni. Bądźcie silni. Bądźcie słyszalni. "

*

Jane Doe -Obiekt Sześć-Osiem-Cztery - od dwóch i pół roku milczy. Zamknięta w tajnym ośrodku rządowym, poddawana eksperymentom i treningom, uparcie skrywa swoją przeszłość, zdolności czy chociażby prawdziwe imię. Zdeterminowany dyrektor ośrodka dają dziewczynie ostatnią szansę - przemówi "albo"... Tym sposobem za sprawą nowo poznanego Londona Warda z dnia na dzień życie Jane zmienia się o 360 stopni. Jednak jedno niefortunne zdarzenie ponownie wywraca jej świat do góry nogami i sprawia, że dziewczyna musi nauczyć się wielu rzeczy o sobie na nowo. Jesteście gotowi dowiedzieć się jakie tajemnice skrywa Jane, a jakie sekrety są skrywane przed nią...

*

"Szept" zaintrygował mnie od pierwszych stron i nie zmieniło się to nawet po zamknięciu książki.

*

Pomimo że akcja momentami toczy się dość powoli, nie jest nużąca i stopniowo buduje napięcie, aby w kulminacyjnych punktach zadziwić . Choć szczerze muszę przyznać, że zdarzały się też gdzieniegdzie przewidywalne momenty.

*

Bardzo polubiłam główną bohaterkę, co się rzadko zdarza. Charakter "Jane" jest moim zdaniem pełen sprzeczności - dziewczyna jest jednocześnie zagubiona i niepewna, ale również silna, dość rozsądna i bez dwóch zdań uparta. Za to ostatnie szczególnie ją lubię.

*

Dodatkowy plus należy się tej historii za "komediowe" wtrącenia, które rozluźniły sztywną atmosferę szkolenia, tajnego ośrodka i żołnierzy z kijem w...

*

Wart też wspomnieć o wątku (nie do końca) romantycznym, który niby jest, ale jakby go nie było. A to przyjemna odmiana. Zwłaszcza że moim zdaniem motyw przyjaźni i zaufania odgrywał tu znacznie ważniejszą rolę.

*

Ogólnie książkę oceniam na 8/10, ponieważ pomimo kilku niedociągnięć naprawdę mi się podobała i po cichu nasłuchuje wieści o kolejnym tomie.

"On nie może wiedzieć, że słowa są wszystkim, czego zawsze jestem swiadoma. W każdej godzinie, w każdej minucie ważę je w umyśle. One są życiem. One są śmiercią."

@wydawnictwo_uroboros weszło w 2021 rok z wielką książką! Zachwycającą! Ba prawdopodobnie z jednym z najlepszych fantasy tego roku. Opowiadana z pierwszoosobowej perspektywy historia, jest kwintesencją fantasy. Razem z Jane Doe, obiektem 6-8-4 poznajemy, świat jakiego nie powstydziłby by się najlepsi twórcy komiksów, matko ta książka jest tak dobra jak filmy Marvela! Powiem szczerze @lynettenoni stworzyła naprawdę świeżą książkę, z pomysłem na bardzo interesując świat, niesamowitym wachlarzem bohaterów, od głównych jak Jane, która notabene, jest rewelacyjna, prawdziwa, pełna bólu, cierpienia czy strachu przez Warda po drugoplanowych, co więcej stopniowe wprowadzanie coraz to nowszych i ciekawych postaci dodaje książce koloru. To też sobie tutaj wysoko cenie, że ta książka naprawdę na równym poziomie ma bohaterów i opowiadaną historię. Książkę od której rzeczywiście trudno się oderwać, mogę na swoim przykładzie powiedzieć że nie jesteś w stanie pójść spać jeśli nie przekonasz się w jaką stronę to wszystko zmierza. A tajemnice i zwroty akcji są tutaj rewelacyjne, niespodziewane. Tak naprawdę nie wiesz co jest prawdą a co kłamstwem, która strona jest właściwa. Komu może zaufać, i jaka będzie cena za to zaufanie. Powtórzę się ale to kawał dobrej roboty, bardzo dobra książka, z kapitalnym pomysłem wcielonym w życie. Kochani tu nie tylko blurb i okładka są intrygujące. Całość jest. Polecam, nie zawiedzie cię się !!! Rewelacja !!! Tylko jak bym tak ładnie poprosiła @wydawnictwo_uroboros bardzo szybko o drugi tom!!

SZTOS!!!!!

@carolina_czyta_i_oglada

Uważaj co mówisz

Nazywam się Jane Doe, chociaż nie jest to moje prawdziwe imię. Nazwali mnie tak, ponieważ nie chciałam im zdradzić mojej prawdziwej tożsamości. Ale i tak najczęściej mówią na mnie obiekt sześć-osiem-cztery. Przez dwa i pół roku byłam przetrzymywana w celi tajnego ośrodka Lengard. Nie współpracowałam, ani też się nie stawiałam. Po prostu byłam i się nie odzywałam. Żyłam, dopóki nie dostałam terminu. Wtedy czas zaczął pędzić, a ja stałam się nieuważna, odkąd przydzielili mi nowego opiekuna, Landona Warda.

Czasami w tłumie trudno jest nam odnaleźć swój głos. ''Jane'' też ma z tym nieco problem, ale na zupełnie innej płaszczyźnie. Potrafi mówić, ale tego nie robi. Uważa, że tak postępując, chroni świat i w sumie jest w tym trochę prawdy.

Jej życie odkąd trafiła do Lengrad stało się monotonne, ale i na pewien sposób ciężkie. Składało się ono głównie z testów, jedzenia i treningów. Nikt jej niczego nie mówi, a ona nie pyta. Jednak pewnego dnia cały schemat zostaje zerwany, gdy zostaje przyprowadzona na dywanik do dyrektora całego ośrodka. Wtedy zostaje postawiony jej warunek. Przez miesiąc ma przychodzić na zajęcia z Wardenem i się poprawić, inaczej dziewczyna będzie musiała odejść... i dalej wam już nic nie zdradzę, ale wiedzcie, że na taki ciekawy i wciągający początek dawno nie natrafiłam.

Zresztą początek to tylko preludium do jeszcze ciekawszych wydarzeń, jakie będą miały później miejsce. I serio, musicie mi uwierzyć, jak już dotrzecie do nich, to nie będziecie mogli się oderwać i będziecie chcieli tylko więcej i więcej... aż książka się skończy i będziecie klnąć w myślach, że tak szybko ta nieziemska historia się skończyła oraz że trzeba będzie czekać na kolejny tom.

W ogóle kwestia głosu i całej tej otoczki oraz tajemnicy w książce jest bardzo istotne i fascynujące. ,,Szept'' pokazuje, jak ważną rolę odgrywają w naszym życiu słowa i że przez nie możemy zostać zranieni... i to w sumie nie tylko psychicznie. Ja na przykład czytając tę książkę wyrwałam sobie kilka włosów z emocji, których no cóż, było masa. I to tak skrajnych, że aż się dziwię, że byłam w stanie mówić ze ściśniętym gardłem!

Czy mam jakieś ale? Niestety tak. Autorka według mnie za mało rozpisała to, co można zrobić z "mową". Jasne, to co ukazała nam jest mega, ale mam wrażenie, że nie do końca to wszystko zostało wyjaśnione. Dlatego mam nadzieję, że w kolejnym tomie dostaniemy większe rozwinięcie tego wszystkiego.

Jeśli miałabym podsumować jednak tę książkę jednym słowem, to byłoby to - Świetna!

Ostatnimi czasy przeczytanie książki w dwa dni i kotłowanie się w środku nocy i rozkminianie co może się stać dalej, rzadko mi się zdarza. Dlatego ,,Szept'' dostaje 4/5. Czemu tyle? Bo mam nadzieję, że kontynuacja będzie jeszcze lepsza i będę mogła jej dać z czystym sercem 5/5.

Głowna bohaterka, którą nazywają różnie, czasami jako Jane Doe, czasami jako obiekt 684. Znajduje się w tajnym ośrodku Lengard 🏣 i jest poddawana różnym testom. Nie odzywa się i nie chce wyjawić swojego prawdziwego imienia. Dwa lata minęły odkąd ją tutaj sprowadzono i jak do tej pory nikomu nie udało się zmusić jej do mówienia. 🙊 Dyrektor ośrodka, decyduje się dać jej ostatnią szansę, przekazuje ją pod opiekę tajemniczego Warda. Wszyscy traktowali ją okropnie, nagle pojawia się ON i ma inne nastawienie. Powoli zaczynają się kruszyć jej bariery ochronne.

Dlaczego tak bardzo zależy im na tym, aby dziewczyna przemówiła? Kim jest Ward i czy można mu ufać? Właściwie dlaczego zamknięto na tak długi czas Jane? 😮Pytania mnożą się w tej książce i mnożą, ale tym większą sprawiają frajdę, gdy już poznacie odpowiedzi. 😁 Co to była za historia. Świetna, nieprzewidywalna i tajemnicza. Nie zabrakło tutaj dobrego humoru, jak i fantastyki na wysokim poziomie. ✨

Ponadto zakończenie wskazuje na kontynuację, co bardzo mnie cieszy. Polubiłam wszystkie postaci, dobrze zostały skonstruowane. 👍 Mają swój wyjątkowy charakter. Nie da się o tej książce powiedzieć nic złego. Choćbym chciała się do czegoś przyczepić to nie mogę, więc jak widzicie to mówi samo za siebie. 😉

"Słowa są zbyt cenne, żeby beztrosko je rzucać. Słowa wymagają szacunku. Są cudowne. Są straszne. Są darem i przekleństwem. Nigdy nie zapomnę, co potrafią uczynić. Ponieważ przez słowa straciłam wszystko."

Nie bez powodu zaczęłam od tego cytatu, bo w książce "Szept" słowa są ważne. Bohaterowie są Mówiącymi, czyli osobami, które wypowiadając jakieś słowo, mogą kontrolować uczucia innych, wpływać na ich zdrowie, czy tak jak główna bohaterka JD kreować rzeczywistość. Jeżeli wydaje się to pociągające, to pomyślcie nad potencjalnymi konsekwencjami, albo zajrzyjcie do książki, bo i tych w powieści nie brakuje.

"Szept" rzeczywiście zgodnie z blurbem jest wciągający od samego początku, historia rozwija się w niesamowitym tempie, a otoczka tajemnicy - bo wiemy, że coś się dzieje, ale jeszcze nie wiemy dokładnie co - nie pozwala odłożyć książki. Tajne laboratoria, niezwykłe umiejętności i odwieczna walka między dobrymi a złymi, z tym że do samego końca nie wiadomo, kto po której stronie stoi, ani która strona rzeczywiście jest zła.

"Szept" jest młodzieżowy, ale mam wrażenie, że większość problemów jest bardzo dorosła, dodatkowo pod bieżącymi wydarzeniami kryje się ciekawe podłoże psychologiczne. JD niekoniecznie potrafi zaakceptować samą siebie, uwierzyć, że potrafi, a więc ciężko jej zaufać, do tego miejsce, gdzie przebywa, ludzie, których poznaje, niczego nie ułatwiają, raczej pogrążają ją w coraz większym chaosie. Czy będzie umieć nad nim zapanować i wykorzystać w odpowiedni sposób? Sprawdźcie sami! To świetnie zapowiadająca się seria.

Przebywanie w chłodnej celi, codzienne treningi, eksperymenty i terapie z psychologiem – to wszystko spotyka zamkniętą w podziemiach tajemnego ośrodka, młodą dziewczynę, która identyfikowana jest jako "Obiekt Sześć Osiem Cztery", niektórzy mówią na nią też Jane Doe. Wszystko to, byłoby znacznie łatwiejsze, gdyby nie fakt, że Jane nie wydała z siebie ani słowa, a nawet żadnego piśnięcia, odkąd zamknięto ją w ośrodku, a mianowicie od około dwóch i pół roku. Rząd bardzo chcę zmusić ją do mówienia, z tego powodu Jane oddana jest pod opiekę Landona Warda. Dziewczyna trzyma go na dystans, jednak gdy okazuje się, że jest ON dla niej o wiele łagodniejszy, pokazując przy tym, że jej dobro jest dla niego ważne, jej upór zaczyna słabnąć. Ta relacja odmieni ją samą i da jej nadzieję na normalne życie. Gdy wszystko zaczyna się układać, zdarza się wypadek, w wyniku którego, ogromny sekret, który skrywa Jane Doe, ujrzy światło dzienne i wtedy już nic nie będzie takie samo.

"Szept" Lynette Noni, to książka wywodząca się z gatunku fantastyki z domieszką science fiction. Jest to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i przyznam, że jak najbardziej udane. Książka opowiedziana jest narracją pierwszoosobową i wszystkie wydarzenia widzimy oczami naszej głównej bohaterki. Pióro autorki jest niesamowicie lekkie, akcja jest przeprowadzona bardzo ciekawie i wciąga już od pierwszych stron! Bohaterowie tej książki są dobrze wykreowani i przyznam, że jak na pierwszy tom z serii jest aż zaskakująco dobrze. Główna bohaterka skradła moje serce swoją siłą i determinacją. Co do fabuły książki, przyznam, że niektóre wątki były dla mnie bardzo oryginalne, a chodzi mi dokładniej o moc jaką posługują się bohaterowie. Jeden minus dla książki jest taki, że pojawiają się w niej dość sztampowe schematy, jednak ja osobiście przymykam na nie oko. Myślę, że mogłoby pojawić się w książce o wiele więcej opisów świata, co jeszcze bardziej rozbudowałoby całą fabułę. Brakowało mi tu przedstawienia części fabuły oczami innego bohatera, a dokładniej Warda, aczkolwiek to tylko moje widzi mi się. Co do zakończenia tego tomu, przyznam, że gdy czytałam pojawił się ON nagle. Nie jest to minus, aczkolwiek tak dobrze czytało mi się tę książkę i chciałam tylko więcej i więcej. Bardzo mnie ono zaskoczyło i zarazem zaintrygowało. Czuje lekki niedosyt, z tego powodu, iż nie ma jeszcze drugiej części w języku polskim, ale trzeba być cierpliwym. Zdecydowanie książkę Wam polecam. Mnie porwała i zachwyciła, a moja ocena to bez dyskusji 5/5 ⭐.

~ zaczytana owieczka, Daria A.