Sofia, dziewczyna z kościanego domu

Od dawna nie zaliczam się do młodzieży, ale przecież nie ma żadnych limitów wiekowych, jeśli chodzi o literaturę, więc mogłam sięgnąć po książkę dla młodszych czytelników i przeżyć naprawdę świetną przygodę literacką. Powieść wciągnęła mnie niemal od pierwszej strony. Czytałam ją z wypiekami na twarzy, gdyż tak mocno wciągnęły mnie te wszystkie przygody, ta magia. Bardzo lubię czytać książki, które są trochę baśniowe, a jednocześnie mają w sobie wątek kryminalny. Jeśli więc boicie się, że jesteście za starzy, aby czytać takie książki, to przypomnijcie sobie moje słowa. Polecam.

[Adres usunięty]

Dla Sofii miał to być dzień wyjątkowy. Mama, która zazwyczaj spędzała godziny na misternym rzeźbieniu ozdób i pudełek z kości (a robiła to jak nikt inny!), obiecała, że tym razem będą świętowali jak należy, całą rodziną. Musi tylko ostatni raz wybrać się do miasta, a potem „koniec z tym”. Kiedy wróci, Sofia dostanie swoje wymarzone przyjęcie i podarunek o wiele cenniejszy – „prawdę”.

Jednak prawda nie miała zostać ujawniona… Tego dnia mama nie wróciła do kościanego domu, a Sofia i jej młodszy brat Ermin trafili do klasztornego sierocińca. Jedynym wyjściem była ucieczka.

Gdzie zaprowadzą dzieci labirynty podziemnych ulic włoskiego miasteczka znaczone śladem z kości i skrzeczeniem ptaków?

***

Zawód mamy głównej bohaterki był dla mnie czymś zupełnie nowym. Po raz pierwszy spotkałam się ze słowem ossuarystka. Był to zdecydowanie najciekawszy aspekt tej historii. Dużym plusem byli również bohaterowie. Każdy z nich miał charakter i wnosił coś do tej historii, nadając jej dodatkowego koloru.

Niby jest to książka dla dzieci, jednak według mnie, przez wzgląd na jej klimat, powinna być skierowana do starszych czytelników. Historia ta niesie ze sobą wiele wartościowych treści, dzięki czemu powinna spodobać się zarówno młodzieży jak i dorosłym.

Wydanie tej książki to dla mnie istny majstersztyk. Nie dość, że opowieść ta została wydana w twardej oprawie, z śliczną grafiką na okładce, to jeszcze każda (!) strona opatrzona jest pięknymi zdobieniami. Prawdziwa uczta dla oczu i serducha.

Kiran Millwood Hargrave posiada świetne pióro. Potrafi wciągnąć czytelnika w wykreowany przez siebie świat. Stworzone przez nią miasteczko nie ma w sobie nic baśniowego, ale jednak w opisach czuć wyjątkowy klimat tego miejsca.

„Sofia, dziewczyna z kościanego domu” to wspaniała historia o poświęceniu i odwadze. Podkreśla ogromną wartość rodziny. Ukazuje walkę dobra ze złem, unikając przy tym jakiejś większej brutalności. Jest to z pewnością historia godna polecenia.

Moja ocena: 8/10

Niekiedy dobre serce jest najcenniejszą bronią jaką posiadamy i to właśnie z jego pomocą zmierzyć możemy się z najbardziej niegodziwymi przeciwnikami.

Matka Sofii jest ossuarystką. Jej zajęciem jest rzeźbienie w kościach. W dniu dwunastych urodzin córki znika, a Sofia wraz z młodszym bratem próbują ją odnaleźć. W tym celu podążają jej tropem i według pozostawionych przez nią wskazówek. W trakcie podróży spotyka ich wiele niebezpieczeństw. Poznają niespotykane dotąd miejsca i wędrują podziemiami i wieżami średniowiecznej Sieny. Czy dzieciom uda się odnaleźć matkę? A jeśli tak, to jaką cenę przyjdzie im zapłacić za jej powrót do domu?

W ostatnim czasie naprawdę z przyjemnością sięgam po literaturę dla dzieci. Jest ona niesamowita i pozwala z zupełnie innej perspektywy spojrzeć na pewne codzienne sprawy. Przepiękne wydania, ciekawe przygody, ważne przesłania – to tylko niektóre z licznych zalet współczesnej literatury dziecięcej, która staje się coraz bardziej „życiowa”.

„Sofia, dziewczyna z kościanego domu” to historia rodzeństwa, które przeżywa niesamowitą, ale również i niezwykle niebezpieczną przygodę, kiedy wyrusza na poszukiwanie zaginionej matki. Jestem pełna podziwu dla autorki – stworzyła bowiem książkę dla dzieci, która dosłownie pochłonęła mnie jako osobę dorosłą. W książce mamy do czynienia z magicznym, fantastycznym światem, w którym bez problemu odnajdzie się młody czytelnik.

Autorka ukazała walkę dobra ze złem, jednak nie posłużyła się w niej ogromną brutalnością. Oczywiście nie zabrakło scen zapierających dech w piersiach, ale czytelnik w pierwszej kolejności skupiał się na tym, co dobre i kibicował rodzeństwu w dotarciu do celu.

Jestem absolutnie zauroczona tą pozycją, w której zostały ukazane najważniejsze w życiu wartości. Główna bohaterka była osobą o dobrym sercu, wrażliwej duszy i ogromnej inteligencji. To dzięki niej dostrzec możemy w trakcie lektury wyjątkowość relacji, które buduje z najbliższymi osobami.

To ona pokazuje nam, że warto wybaczać i dawać drugą szansę oraz, że należy wytrwale dążyć do zamierzonego celu, a wtedy z pewnością uda nam się go osiągnąć.

Polecam dla wszystkich spragnionych wyjątkowej przygody z fantastycznymi bohaterami.

Mama tytułowej bohaterki "Sofii, dziewczyny z kościanego domu" robi wspaniałe rzeczy z kości: pudełka, ozdoby, łóżka, relikwiarze... Rodzina mieszka z dala od centrum Sieny i rzadko kiedy ma kontakt z ludźmi z miasta, zwłaszcza po wybuchu epidemi ospy. Co prawda choroba jest już dawno za nimi, ale ich izolacja nadal trwa. W dniu dwunastych urodzin Sofii, dziewczynka dostaje od mamy niezwykły prezent oraz słowa o których długo będzie rozmyślać, zwłaszcza po tym, gdy jej opiekunka nagle zniknie.

Książka jest prześlicznie wydana, każdą stronę zdobią grafiki współgrające z treścią poszczególnych rozdziałów, okładka jest twarda, nawiązuje do fabuły i wspaniałe się prezentuje.

Historia Sofii jest napisana głównie z myślą o młodych czytelnikach, choć momentami jest drastyczna. Ciekawe wątki, wartka akcja i tajemnica do odkrycia sprawiają jednak, że nawet starszy czytelnik może zachwycić się wydarzeniami odbywającymi się w Sienie. Nie brak tu morałów oraz wartości, które z łatwością można przełożyć na nasz współczesny świat, a krótkie rozdziały są zakończone tak, że z trudem trzeba odrywać się od lektury. Nuta magii otaczająca Sienę oraz bohaterów tworzy niezwykłe obrazy, głównie zrodzone z kości, misternie wykonane i zachwycające za każdym razem gdy się pojawiają. Kończąc dodam, że historia jest tak pięknie napisana, jak pięknie została wydana.

"Po chwili dzieci znów usłyszały ten sam dźwięk. Przypominał skrobanie, które Sofia słyszała już wcześniej, ale tym razem brzmiało tak, jakby dochodziło z bliska. Teraz coś chrobotało w szafce naczynia. Nie - Sofia wytężyła słuch. Drapanie dobiegało zza kredensu. Ze ściany."

"Sofia, dziewczyna z kościanego domu" to wyjątkowa książka, niby dla dzieci i młodzieży, ale jestem pewna, że oczaruje też niejednego dorosłego. Historia osadzona jest w Toskanii i ma w sobie ten trudny do określenia wdzięk, jest jednocześnie urocza i niepokojąca, piękno świata w którym rozgrywa się fabuła, przeplata się z jego mrokiem. Napisana barwnym i lekkim językiem niepostrzeżenie przenosi czytelnika w swoje uniwersum, gdzie dobro miesza się złem, a miłość może zdziałać cuda. To także słodko-gorzka opowieść o dorastaniu i radzeniu sobie z emocjami, z ciekawie wykreowanymi bohaterami, chociaż jeżeli chodzi o postać Korvita, to czuje pewien niedosyt. Nie sposób też nie wspomnieć o tych, zapierających dech w piersiach, opisach rzeźbienia w kościach, które są niezwykle plastyczne i tworzą jedyny w swoim rodzaju klimat.

Niebanalna, cudownie magiczna i melancholijna opowieść.

„Ludzie w pierwszej kolejności dotykają krawędzi (…) A nigdy nie przyjdzie im do głowy, że droga do środka wiedzie przez serce.”

Sofia to dwunastoletnia dziewczynka wychowująca się w kościanym domu wraz z bratem Erminem. Ich matka nie jest zwyczajną kobietą zajmującą się domem, jest kimś więcej – ossuarystką. Rzeźbi z kości prawdziwe cuda. Jednak od pewnego czasu jest jakby nieobecna… Tworzy nowe zakazy dla dzieci, a cały czas przeznacza na tajemnicze zlecenie. W dniu urodzin Sofii matka znika, zostawiając po sobie naszyjnik i warsztat pełen kości.

Jakie sekrety skrywa miasto? Jak Sofia i Ermin poradzą sobie sami? Co jeszcze ich czeka na tym wielkim świecie? Jaką rolę odegra ich Kruk – Korvit?

Kiran Millwood Hargrave znowu powraca w wielkim stylu! To jest niesamowite jak barwne i głębokie historie potrafi tworzyć. A przypominam, że to książka skierowana głównie do dzieci i młodzieży. Chociaż uważam, że nada się również dla starszych czytelników.❤ Myślę, że można powiedzieć, że to słodko-gorzka opowieść o miłości, emocjach i dorastaniu. Od dnia kiedy Sofia i Ermin zostają sami muszą sobie jakoś poradzić i przezwyciężyć dziecięce emocje takie jak strach, naiwność oraz niepewność. Zwłaszcza Sofia z dnia na dzień musi szybko dorosnąć, wziąć odpowiedzialność za brata i wkroczyć w świat dorosłych pełen kłamstw i tajemnic. Wie, że to wcale nie będzie takie łatwe ale zrobi wszystko aby odnaleźć ukochaną matkę.

Jeszcze chwilę pozachwycam się wydaniem. Oprócz pięknej okładki, w środku znajdziecie coś więcej. Każda strona jest opatrzona równie klimatycznymi grafikami. Jakby chciały odciągnąć uwagę od czytania, a uwierzcie mi że chcielibyście czytać tę historię bez końca!

Są autorki i autorzy, których pomysły na książki szczególnie do nas trafiają. Czuję, że dla mnie kimś takim jest Kiran Milwood Hargrave, dlatego z przyjemnością sięgnęłam po ,,Sofię, dziewczynę z kościanego domu" jej autorstwa.

Jest to historia dwunastoletniej dziewczynki mieszkającej razem z bratem i mamą na przedmieściach Sieny w niezwykłym tytułowym kościanym domu. Choć brzmi to surrealistycznie, dla Sofii to coś całkiem normalnego. Jej mama bowiem jest ossuarystką, czyli osobą zajmującą się tworzeniem przeróżnych przedmiotów z kości.

Dziewczynka od dłuższego czasu martwi się o swoją mamę, która spędza długie godziny zamknięta w pracowni i jest wyraźnie przygnębiona. Gdy pewnego dnia kobieta znika w tajemniczych okolicznościach, Sofia razem z bratem wyruszają w niebezpieczną podróż, by ją odnaleźć.

💙🦴💜

Autorka po raz kolejny udowodniła mi, że potrafi stworzyć historię, w której oryginalna fabuła oraz mroczny klimat wciągają od pierwszej strony. Z ogromnym zaangażowaniem śledziłam podróż rodzeństwa i razem z nim odkrywałam zakamarki tajemniczej Sieny.

W książce poruszone zostają ważne tematy, takie jak ślepa pogoń za urodą, chciwość oraz popełnianie poważnych błędów w imię miłości.

Mimo że jest to pozycja adresowana do dzieci i młodzieży, podczas czytania bawiłam się świetnie, co tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że limity wiekowe (górne) w czytelnictwie nie mają dla mnie zastosowania.

,,Sofia, dziewczyna z kościanego domu" to piękna, oryginalna, wciągająca historia, w której nie ma miejsca na nudę. Polecam ją Wam z całego serduszka 💜🦴

To niesamowite, że książka potrafi oczarować czytelnika już po trzech przeczytanych stronach. Nie wierzycie? Historia utkana w „Sofii, dziewczynie z kościanego domu” jest tego świadectwem. Zachwycam się światem, który wykreowała Kiran Millwood Hargrave, bo każdy element – od najmniejszej kostki zaczynając, a na ogromnych wzgórzach Włoch kończąc – jest dla mnie magią. Mimo że książka skierowana jest do młodszych odbiorców, będzie zachwycać wszystkie pokolenia, bo kto nie lubi czytać uniwersalnych historii o poruszającej najtwardsze serca sile miłości? Nie oczekujcie jednak miłej bajki na dobranoc, w powieściach spod pióra autorki zawsze zawarty jest bowiem niewielki pierwiastek zła, przeszywający duszę mrok i słodycz pomieszana ze sporą ilością goryczy. Właśnie ta aura tajemnicy, drugie dno fabuły i przygodowy klimat są tak fascynujące, że nie chce się opuszczać tej oszałamiającej fikcji, choć na krótką chwilę. Historia budzi również w czytelniku nutę niepokoju na myśl o nakreślonej na stronach powieści bezwarunkowej miłości – pięknej, ale też obezwładniającej, w której imię jesteśmy gotowi poświęcić wszystko i wszystkich. Autorka za pomocą swojego niebanalnego pióra roztacza przed odbiorcą wielowarstwową kreację – skrupulatnie kreuje tło rozgrywającej się powieści, jak i portrety bohaterów, którzy odznaczają się złożonością charakterów. To wielobarwny obraz namalowany ze słów, który tak mocno oddziałuje na nasze zmysły, że odczuwamy treść, jakbyśmy sami biegali po toskańskich pagórkach i przemykali podziemiami włoskich ulic. Najbardziej nietuzinkowe jednak w tej książce jest to, że na podstawie motywu ludzkich kości skrojono nie mocny thriller, a przepiękną powieść nie tylko dla dorosłych czytelników. Magia w czystej postaci!

"Sofia, dziewczyna z kościanego domu" to kawałek pięknej i sugestywnej prozy - książka, która pachnie lawendą, lśni blaskiem księżyca, dźwięczy szelestem ptasich skrzydeł i chlupotem wody. Hargrave zabiera czytelników w podróż do średniowiecznego miasta - włoskiej Sieny i snuje opowieść o sile miłości i siostrzano-braterskiej więzi, znaczeniu rodziny, odwadze, przyjaźni, poświęceniu i dorastaniu. Można powiedzieć, że akcja toczy się na dwóch poziomach - fabularnym z intensywnie budowanym napięciem, przygodą, tajemnicą i niebezpieczeństwem oraz emocjonalnym z całą gamą uczuć i przeżyć oraz ważnym przesłaniem.

Napisana z pomysłem i czułością historia pobudzająca wyobraźnię i serce. Takie książki chciałabym czytać częściej, warto.

Ta książka jak i poprzednia od autorki “Dziewczynka z atramentu i gwiazd” jest powieścią dla młodszych czytelników. Posiada pewien schemat, który rozbudza fantazje, przenosi nas do innego świata i potrafi zdziałać cuda. Niektórzy stwierdzą, że jest to opowiastka dla dzieci – no jest, ale my jako dorośli będziemy ją inaczej odbierać. W równym stopniu wnosi coś do naszego życia, choć na pewno pod inną płaszczyzną niż czytające je dziecko czy młodzież. Ja jako “dorosły” (nie mogę się nim nazwać) mam wiele z dziecka pewne szczegóły, fantazje, głupią dziecięcą naiwność - dzięki takim książką pozwalam się jej wyrwać na światło dzienne.

Ta historia byłaby błaha i inna, gdyby nie bohaterowie. Mamy złą królową i dobrą królową. Czy możemy je tutaj tak rozgraniczać? Nie. W tej książce ukazuje się to jak wiele może zdziałać miłość, do czego doprowadzić egoizm i jak bardzo ważne jest dla nas postrzeganie drugiego człowieka. Jak nikła manipulacja, bardzo zła może doprowadzić do tragedii. Tak samo jak i w poprzedniej powieści tej autorki zaskoczyło mnie lekkość jej pióra - od samego początku przenosi nas do innego świata, który jest nierzeczywisty i jedyny w swoim rodzaju. Poczujmy się jak Dzwoneczek w Nibylandii!

Ta książka jest krótka, a nieprzewidywalna. Znajdziecie tutaj dużo miłości; morze wytrwałości; małe miasteczko owiane tajemnicą; rzeszę, która została zmanipulowana; poświęcenie w imię dobra; dziecięcą naiwność; złość; zdradę - gamę emocji. Przy okazji możemy zobaczyć jak wiele możemy się nauczyć od rodziców (ideałów, które stawiamy na piedestale), a nawet stać się ich jeszcze lepszą wersją. Jak wiele znaczy docenienie z czyjejś strony, czy choć jedno dobre słowo.

Niektóre historie są po prostu piękne, nawet jak są dla dzieci! Ta jest jedną z nich, nie zawiera dużo szczegółów, ale choć na chwilę odrywa od szarej rzeczywistości, daje zgłębić to, czego czasami nie widzimy na co dzień. Zastanowić się, uśmiechnąć, spojrzeć pod innym kątem.

Jest nierzeczywista, a zarazem idealna!

Przepełniona magią, niezwykła historia, która zabierze Was w podróż przez świat w którym rzeźbi się w kościach.

„Nad jej głową niczym lśniący baldachim zwisała girlanda ze złoconych policzków stóp, w popękanych ścianach tkwiły zaś zęby, rozsiane jak gwiazdy na nocnym niebie.”

Kiran Millwood Hargrave zabiera nas w niezwykła podróż, podczas której naszą przewodniczką jest dziewczyna, która wychowała się wśród kości. Dla niej codziennością jest, aby budzić się w kościanym łóżku i obserwować mamę podczas jej pracy, która jest sztuką. Wszystko się zmienia, gdy mama nie wraca, a ona i brat trafiają do sierocińca, który nie wydaje się dobrym miejscem. Został stworzony przez królową, aby zapewnić opiekę dzieciom, których rodziców zabrała choroba.

Sofia czuje, że muszą uciekać i odnaleźć matkę, a w tym pomoże im chłopiec, który mieszka w podziemiach miasta. Sofia na dwunaste urodziny miała otrzymać prawdę, ale by do niej dotrzeć musi przeżyć przygodę życia i zawalczyć o swoją rodzinę.

Jestem absolutnie i całkowicie zakochana w historii Sofii! Autorka wykreowała niezwykły świat, który pochłania nas i zaciąga na toskańskie wzgórza, które skrywają mrok. Sofia jest bohaterka, którą łatwo polubić i z chęcią patrzeć na świat jej oczami. Jest odważna i stara się podejmować decyzje, które będą pozytywnie wpływać na innych. Odkrycie tajemnicy skrywanej przez mamę sprawi, że dziewczyna spojrzy na nią inaczej.

Najbardziej w całej książce urzekły mnie opisy mechanizmów i dzieł, jakie były wytwarzane w kościach i cała kreacja otoczenia bohaterów. Jak dziwnym uczuciem byłoby budzenie się na kościanym łóżku? Do jakiego życia i świata mógłby przywyknąć człowiek?

Nie jest to typowo słodka historia, zdecydowanie ma w sobie nutkę niepokoju, ale właśnie ten klimat skrada serce czytelnika. Każda strona skrywa w sobie magię i sprawia, że chcemy i potrzebujemy więcej.

Każda kolejna lektura w tak nietypowym klimacie utwierdza mnie, że literatura młodzieżowa ma wiele do zaoferowania starszemu czytelnikowi i warto dawać jej szansę.

„Sofia, dziewczyna z kościanego domu” to obowiązkowa pozycja dla wszystkich fanów niezwykłych historii o młodszych bohaterach, nie dajcie się prosić - wyruszcie w podróż po świecie pełnym kości, a nie pożałujecie 🦴❤

Tym razem na kartach książki wyruszamy w niezwykle fascynującą podróż do Włoch. Fabuła bardzo ściśle związana jest z panującą ówcześnie epidemią ospy, co oczywiście nie jest bez znaczenia jeśli chodzi o jej odbiór i wszechobecne głodujące dzieci, którym przyszło zmierzyć się ze swoją przyszłością już bez rodziców…

„W ruinach dawnego klasztoru na przedmieściach Sieny pewna dziewczynka zbudziła się ze snu w kaplicy cmentarnej (…). Nad jej głową niczym lśniący baldachim zwisała girlanda ze złoconych paliczków stóp, w popękanych ścianach tkwiły zaś zęby, rozsiane jak gwiazdy na nocnym niebie. Ale ona się nie bała. Ten budynek ze złotych kości był jej domem, a tego dnia przypadały jej dwunaste urodziny”.

Historia mroczna ale jednocześnie piękna, pełna strachu ale i miłości, przepełniona mrokiem ale też baśniowymi obrazami. Taka w której akcja jest zachętą do dalszej lektury i gdzie elementy fantazji mieszają się z opisami przyrody.

Bardzo mocno urzekła mnie pięknie opisana więź rodzinna. To, co każdy młody czytelnik powinien zauważyć i poniekąd zachować w swoim sercu – oddanie najbliższym…

O ile dorosły odbiorca spodziewać się może jak zakończy się ta historia, o tyle dzieci (raczej te starsze) będą zachwycone. I to nie tylko jeśli chodzi o zakończenie ale zarówno pomysłem na fabułę i całym klimatem książki.

Bardzo serdecznie polecamy i przyznam jeszcze, że podczas lektury spędziłyśmy razem z córką wspaniały, długi wieczór…

Kiedyś miałam podejście do innej książki tej autorki, ale nigdy jej nie skończyłam. Dlatego zdecydowałam się, że chce przeczytać tę książkę.

Przeczytałam ją bardzo szybko, bo w 3 godziny. Bardzo wciągnęła mnie fabuła i cała historia. Byłam ciekawa co się dalej stanie i prawie się nie nudziłam.

Polubiłam główną bohaterkę, ale w prawdziwym świecie zaprzyjaźniłabym się z jej bratem. Wszyscy bohaterowie byli dobrze wykreowani i mieli charakter.

Cały pomysł na fabułę i na pracę jako rzeźbiarz kości był genialny. Podobała mi się książka, ale nie wywołała u mnie jakichś uczuć, emocji czy nie zapadła mi w pamięć.

Uważam, że ta książka jest dobra i bardzo ciekawa. Bardziej spodoba się młodszym, ale polecam wszystkim nawet tym starszym.

Myślałam, że książka „Sofia, dziewczyna z kościanego domu” będzie dość lekką lekturą. W końcu jest to książka dla młodych czytelników. A otrzymałam mroczną, a jednocześnie piękną opowieść, pełną miłości, strachu i nieustającej akcji.

Tytułowa Sofia to dwunastoletnia dziewczynka, która wraz z mamą i młodszym bratem mieszka w kaplicy cmentarnej. Jej mama wyrabia z kości przepiękne przedmioty. W dniu urodzin Sofii, jej mama musi załatwić sprawę w mieście, a później dziewczynka ma otrzymać wyjątkowy urodzinowy podarunek. Jednak mama nie wróciła… Sofia z bratem wkraczają w mroczny i niebezpieczny świat, gdzie magia zaciera się z rzeczywistością. Nie wiadomo, komu mogą zaufać, a kogo się obawiać. Jest to niezwykła książka i czyta się ją z niesamowitym zainteresowaniem. Wciąga od początku tak, że przez całą opowieść płynie się razem z bohaterami. Cały czas coś się dzieje. W moim przypadku książka okazała się być jedną z tych nieodkładalnych.

Kolejny już raz przekonałam się, że literatura młodzieżowa jak najbardziej trafia w mój gust. Was zachęcam do poznania niezwykłej dziewczynki – Sofii z kościanego domu.

Siena opustoszała przez pandemię ospy, a młodszy brat Sofii miał ogromne szczęście, że wyzdrowiał. Ich matka posiada ozdrowieńcze moce, co oznacza, że mały nie tylko wyszedł z choroby, ale także nie została na nim żadna blizna, przypominająca tę okropną chorobę. Kobieta jest także utalentowaną rzeźbiarką kości, tworzącą drobne przedmioty.

Miasto cierpi także na niedobór wody, niosąc ze sobą choroby i śmierć. Sofia, wraz z braciszkiem i mamą, a także wroną Korvitem, mieszkają na terenie klasztoru. Są bezpieczni dzięki sporej odległości od miasta, a także dostępowi do czystej wody.

Spokojne jak dotąd życie dzieci zakłóca wizyta tajemniczego klienta matki, po której wszystko się zmieni.

Ta powieść łączy w sobie gotyckie i baśniowe obrazy, mrok, przemoc i motyw śmierci. Bardzo przypadło mi do gustu takowe połączenie. Siena wraz ze swoimi tajemniczymi jaskiniami, katedrami i gajami oliwnymi dopełnia obraz enigmatycznej atmosfery, a praca matki dzieci wzmacnia element fantazji. Bardzo mocno polecam zarówno młodszym, jak i starszym Czytelnikom!