Sekretne życie pszczół

Dom, w którym wychowuje się czternastoletnia Lily, nie jest ani kochający ani przyjazny. Oschły, skłonny do przemocy ojciec nie okazuje dziewczynce uczucia. Do tego żyje ona w ogromnym poczuciu winy, gdyż przed laty przypadkowo zastrzeliła swoją matkę. Jedyną osobą, która okazuje dziewczynce miłość, jest czarnoskóra służąca, Rosalynn. Dramatyczne wydarzenia, jakich bohaterką staje się jej opiekunka, skłaniają dziewczynkę do ucieczki z domu. Śladem Czarnej Madonny trafia do niewielkiego miasteczka Tiburon, gdzie w różowym domu mieszkają czarnoskóre siostry Boatwright. W tym niezwykłym miejscu, pachnącym miodem i słońcem, Lily powoli dojrzewa do tego, by zmierzyć się z historią sprzed lat.

Sue Monk Kidd zaprasza swoich czytelników w niezwykłe miejsce, do rodzinnego, ciepłego i pachnącego miodem domostwa sióstr Boatwright, gdzie któregoś dnia trafia nastoletnia Lily. Jak mocno dom ten różni się od miejsca, w którym wychowywała się dziewczynka! Nic dziwnego, że my sami, oddając się lekturze, mamy ochotę pobyć wśród jego mieszkanek, zjeść z nimi smaczny posiłek i pokołysać się na huśtawce na werandzie. Sekretne życie pszczół urzeka niezwykłym klimatem, sielskim, spokojnym, domowym - takim, jaki kocham w książkach.

Jednakże ten wspaniały klimat jest przeciwwagą do dramatyzmu wydarzeń z kart książki. Akcja powieści toczy się w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku, bardzo burzliwych dla segregacji rasowej. Czarni doczekali się pierwszych praw, jednak spotkało się to ze sprzeciwem szerokiej grupy białych, akty przemocy były na porządku dziennym, a południe Stanów Zjednoczonych było pod tym względem najbardziej zaciekłe. Nie mniej burzliwe są myśli i emocje głównej bohaterki. Lily żyje w wielkim poczuciu winy, ponieważ będąc małą dziewczynką niechcący zastrzeliła swoją matkę. Oschłość ojca i jego okrutne słowa utwierdzają ją w przekonaniu, że była i jest dzieckiem niekochanym. Decyduje się wyruszyć śladami matki, by lepiej poznać pobudki jej działania i znaleźć odpowiedzi na nurtujące ją pytania. W domu sióstr Boatwright, nazwanych na część letnich miesięcy, Lily znajdzie jednak o wiele więcej.

Niezwykły, wręcz magiczny, klimat powieści nie jest jej jedynym atutem, są nim również doskonale skonstruowani bohaterowie. To niebanalne postaci, nasycone indywidualizmem, wyraźnymi cechami charakteru, przekonaniami i marzeniami. Żyją na kartach powieści, wychodzą na spotkanie czytelnika i dają się dogłębnie poznać. Każdy z nich stanowi mniejszą bądź większą cząstkę tej historii. Historii Lily, która w rzeczywistości jest historią ludzi zamieszkałych na południu Stanów Zjednoczonych, ich dążeń do wolności, równości i praw.

Sekretne życie pszczół jest mądrą, pięknie napisaną historią, pełną emocji, wzruszeń, nacechowaną nadzieją i sprowadzającą na czytelnika spokój. A równocześnie lekko zawstydzającą, bo aż trudno sobie wyobrazić do jakich draństw względem człowieka był zdolny drugi człowiek. W moim odczuciu jest to wspaniała opowieść o dojrzewaniu, o pojmowaniu siebie, o przebaczaniu, odzyskiwaniu spokoju ducha i poszukiwaniu swojego miejsca w życiu i miłości. Jestem przekonana, że do książki tej jeszcze niejeden raz powrócę, podobnie jak i do filmu. Polecam!

"Sekretne życie pszczół" to powieść obyczajowa osadzona w południowych stanach Ameryki Północnej w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku. Ruch na rzecz przyznania praw obywatelskich Murzynom był wtedy niezwykle silny i różne były drogi jego działania. Od idei obywatelskiego niesposłuszeństwa Martina Luthera Kinga przez działania Malcolma X i założonej przez niego (po rozpadzie Narodu Islamu) Organizacji Jedności Afroamerykańskiej po radykalne posunięcia Czarnych Panter. Tak wyglądała skala ogólnokrajowa. Obok niej miały miejsce drobne akty sprzeciwu wobec segregacji rasowej, do których najczęściej dochodziło na południu kraju. Właśnie w takich niespokojnych czasach przyszło żyć bohaterkom powieści Sue Monk Kidd. Czternastoletnia biała Lily, dręczona przez ojca, oraz otaczające ją niczym pisklę w gnieździe grono czarnoskórych kobiet, które na swój sposób podjęły walkę z uprzedzeniami na tle rasowym. Dotyczy to w szczególności sióstr Boatwright, noszących imiona wiosennych i letnich miesięcy: May, June i August. Przygarniają pod swój dach obie uciekinierki, nie wypytując zbytnio o ich sytuację. Choć prowadząca miodownię August wie, że jej goście zatajają prawdę, pozwala im u siebie zamieszkać i wprowadza je w tajniki produkcji miodu.

Debiutancka powieść Sue Monk Kidd to bardzo ciepła, pełna miodu i miłości historia. Nie jest przy tym przesłodzona, jako że przewija się przez nią sporo momentów smutnych czy wręcz tragicznych. Rodzinne tajemnice, rozpacz, żal i smutek oraz próby wybaczenia sobie i swoim bliskim przeplatają się z humorem, bliskością i empatią. Ukazuje siłę przyjaźni i moc przełamywania stereotypów, które są przyczyną niesprawiedliwości.

"Sekretne życie pszczół" czyta się szybko i przyjemnie, a opowiedziana przez autorkę historia wciąga. Daje ona bowiem do myślenia, gdyż pod ciepłem i serdecznością kryją się tematy ważne i nadal aktualne. Osoby, które czytały "Czarne skrzydła" autorki dostrzegą w jaki sposób rozwinął się warsztat pisarski pani Sue Monk Kidd. Jej druga powieść jest dojrzała, wyraźnie czuć w niej wagę opisywanych wydarzeń. "Sekretne życie pszczół" to zaś książka w pewnym sensie dziewczęca, wzruszająca i serdeczna, lecz przy tym nie beztroska. To lektura nie tylko dla osób zainteresowanych tematem równouprawnienia ludności afroamerykańskiej, ale i dla tych, którzy lubią dobrą, ciekawie napisaną powieść obyczajową. Tylko zaopatrzcie się zawczasu w słoik dobrego, naturalnego miodu. Gwarantuję, że bardzo szybko przyjdzie Wam na niego ochota.

Karolina Południowa, Stany Zjednoczone, 1964 rok. Czternastoletnia Lily Owens żyje z piętnem śmierci swojej matki, do której się przyczyniła. Wychowywana jest na farmie brzoskwiń przez brutalnego ojca, który znęca się nad nią fizycznie i psychicznie. Oparcie znajduje jedynie w czarnoskórej niani, Rosaleen.

W kraju następuje przełom, a opiekunka pragnie stać się jego częścią i móc oddać swój głos w wyborach, jednak w wyniku niefortunnych wydarzeń, trafia do więzienia. Brutalnie pobita, trafia do szpitala, skąd Lily potajemnie pomaga jej się wydostać pod nosem strażnika. Plan ucieczki jest jasny: Tiburon. Do tego miasteczka prowadzą ślady zmarłej matki dziewczynki. Tam trafiają do różowego domu czarnoskórych kobiet, sióstr Boatwright, które są pszczelarkami. Lily i Rosaleen są tam bardzo mile widziane, jednak dziewczynka naprawdę chciałaby dowiedzieć się czegoś więcej o swojej matce. Tylko czy może zaufać siostrom?

Najważniejszą rolę w powieści odgrywają pszczoły, dzięki którym Lily odnajduje trop swojej matki. Obrazek Czarnej Madonny staje się jej drogowskazem. Dodatkowo pszczoły mają tutaj ukryte, ale jakże istotne, znaczenie.

Powieść osadzona jest w trudnych czasach. Po raz pierwszy czarnoskórzy mają posiąść prawa obywatelskie. Nie podoba się to białej części społeczeństwa, a rasizm przybiera na sile. Dochodzi do konfliktów na tle rasowym.

Polecam wszystkim!

Kto z nas nie marzył o swoim idealnym miejscu na ziemi? Miejscu, w którym niepodzielnie panuje miłość, dobroć i pokój? Gdzie wszyscy są sobie bardzo bliscy, wspierają się w trudnych momentach życia i podają pomocną dłoń, gdy nie mamy już sił dłużej iść przed siebie? Kto nie rozmyślał o domu, dodającym odwagi, leczącym wszystkie duchowe zranienia, uczącym wiecznej pogody ducha? Takie właśnie miejsce wykreowała Sue Monk Kidd, obdarzając tym samym dużą dawką pozytywnej energii nie tylko główną bohaterkę książki, ale także jej czytelników.

Lily Owens żyje na plantacji brzoskwiń wraz ze swoim ojcem-tyranem, stosującym metody wychowawcze rodem ze średniowiecza oraz ukochaną służącą, Rosaleen, od wielu lat zastępującą jej matkę. Pewnego dnia, pod wpływem silnych emocji,narastającego poczucia winy i niezrozumienia, dziewczyna postanawia uciec z domu, by poszukać prawdy o przeszłości swojej rodziny. Wykorzystując wskazówkę znalezioną na odwrocie tajemniczego obrazka z Czarną Madonną, udaje się do Tiburtonu, gdzie znajduje schronienie w domu trzech, sprawiających wrażenie niezrównoważonych psychicznie, sióstr, zajmujących się prowadzeniem pasieki. Pod opiekuńczymi skrzydłami kobiet dziewczynka odzyskuje pewność siebie i zyskuje poczucie własnej wartości.

"Sekretne życie pszczół" to książka, którą czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Powieść zabiera nas do Karoliny Południowej i pozwala poczuć klimat amerykańskiej prowincji. Lektura tej książki to takie krótkie wakacje wśród pszczół, beztroska pachnąca miodem, sielanka... Która nieoczekiwanie okazuje się złudzeniem. Początkowo czytelnik ma wrażenie, że nic nie jest w stanie go w tej książce zadziwić, że jest to jedna z tych typowych, amerykańskich powieści pisanych "ku pokrzepieniu serc". A jednak! Powieść ta zadziwia niemal na każdym kroku. Kiedy wydaje się, że w książce za wiele jest optymizmu, a poziom słodyczy staje się nie do zniesienia, stajemy się świadkami nieoczekiwanych okoliczności. Po przeżyciu beztroskich chwil szczęścia, musimy stawić czoła osobistym tragediom. Zmierzyć się z trudnymi decyzjami innych oraz prawdą. Prawdą o tych, na których zależy nam najbardziej.

Szczególną cechą świata jest to, że kręci się dalej bez względu na to, jakie spotykają nas nieszczęścia.

To, co zachwyca w tej książce to postacie. Bohaterowie tak cudownie różni i barwni, szaleni, źli, dobrzy, pogubieni... A wszyscy wpisani w bieżącą sytuację polityczną w kraju (prawa wyborcze wywalczone przez Murzynów), która na swój sposób kieruje ich losami. Największą sympatię budzą oczywiście trzy czarnoskóre siostry, z których każda tak znacząco różni się od drugiej. Ale to, co je łączy to wielka miłość, przezwyciężająca każdą przeszkodę. Kobietom udało się stworzyć miejsce idealne, w którym żyją w zgodzie z naturą, niemal według tych samych zasad, jakimi kierują się pszczoły. Tytuł nabiera metaforycznego znaczenia. W tym przypadku pszczołami wcale nie są zwierzęta, ale wspólnota kobiet, otaczająca się nawzajem troską i ciepłem, żyjąca i pracująca razem, wspólnie dzieląca chwile radości i smutku.

[Adres usunięty]

Sięgając po książkę "Sekretne życie pszczół" napisaną przez Sue Monk Kidd, kierowałem się jej chwytliwym tytułem. Pszczoły są tu tłem i pretekstem do ukazania losów młodej kobiety. Nie zawiodłem się. Bohaterka poszukuje sensu życia w oparciu o najważniejsze wartości tj. duchowość i miłość, które mieszają się z młodzieńczym buntem i krytyczna oceną rzeczywistości. Nie zawiodłem się. Sue Monk Kidd poszukuje głębi istnienia w oparciu o wiarę i poszanowanie drugiego człowieka. Historia jej bohaterki jest historią wielu młodych kobiet, które zmagają się ze swoimi wewnętrznymi trudnościami i problemami otaczającego ją świata.