Save Us. Maxton Hall. Tom 3

W końcu przyszła pora na to, żebym dowiedziała się, jak zakończy się historia Jamesa i Ruby. Z jednej strony bardzo chciałam dowiedzieć się, co będzie na końcu i jak autorka to zakończy, ale z drugiej tak mocno związałam się z tą historią, że nie chciałam jej kończyć. No ale stety lub niestety, Save us mam już za sobą. Teraz więc podzielę się z Wami tym, co siedzi mi w głowie po lekturze całej serii. Od razu zaznaczę, że jeśli nie czytaliście poprzednich tomów, to uważajcie, ponieważ w recenzji mogą naleźć się spoilery.

Czy James i Ruby będą w stanie się ocalić? A może zniszczą siebie nawzajem? Ruby została zawieszona w prawach ucznia i nie może uczęszczać na zajęcia. Wszystko przez... Jamesa. Dziewczyna nie może w to uwierzyć. Ukochany nie mógł jej tego zrobić, nie po tym, co razem przeszli. Teraz oboje będą musieli zastanowić się, czy ich światy nie są zbyt odległe od siebie, żeby ten związek miał rację bytu.

No cóż, ten tom był równie mocno napełniony akcją, co poprzednie dwa, jednak... coś mi tutaj nie zagrało. No ale nie będę już wychodzić na przód, zacznę standardowo od bohaterów. Z tą różnicą, że nie wspomnę o głównej dwójce, ale skupię się na tych pobocznych.

Ember to młodsza siostra Ruby. Jej ogromną pasją jest moda. Sama projektuje i szyje ubrania, a także prowadzi bloga, na którym pokazuje, że dziewczyny z rozmiarem XXL też mogą wyglądać świetnie. Ma głowę pełną pomysłów i zawsze jest gotowa do pomocy. Bardzo polubiłam tę bohaterkę, głównie za jej bardzo pozytywne podejście do życia. To nie jest osoba, dla której szklanka jest do połowy pusta. Ember to zdecydowanie ogromna inspiracja i cieszę się, że autorka postanowiła wpleść do tej historii tak potrzebny wątek samoakceptacji.

Lydia to siostra Jamesa i o niej wspominałam już w recenzji Save you. Tutaj jednak chciałabym napisać o niej coś więcej. Kiedy poznałam ją na samym początku, pomyślałam, że jest to kolejna zarozumiała pannica z dobrego domu. Jakie duże było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że Lydia to wrażliwa, przyjacielska i kochająca młoda kobieta. Nie da się ukryć, że i ta bohaterka wzbudziła we mnie mnóstwo ciepłych uczuć i z ciekawością czytałam kolejne rozdziały pisane z jej perspektywy.

Alistar to jeden z przyjaciół Jamesa. Choć w tej książce było go zdecydowanie więcej i mogłam już stworzyć jakieś zdanie na jego temat, to i tak nie jestem w stanie powiedzieć za dużo. Jest to bohater, który musi zmagać się na co dzień ze swoją orientacją seksualną, która nie oszukujmy się - nie jest zbyt dobrze postrzegana. Przy tej postaci miałam wrażenie, że Mona Kasten na siłę chciała wpleść do historii wątek homoseksualizmu, który w literaturze jest teraz “na topie”. Nie do końca mi się to podobało, ale no cóż.

Wren to kolejny przyjaciel Jamesa. Ten bohater chyba najbardziej mnie zaskoczył z całej tej czwórki. Pozował na takiego, co to ma tyle lasek i chodzi na tyle imprez, że głowa mała, ale gdy jego rodzinę dosięgły problemy finansowe, już nie mógł dłużej tego ciągnąć. Zdecydowanie bardziej polubiłam tego Wrena mieszkającego w małym domku i przyjaźniącego się z pewną bohaterką niż tego wiecznie pijanego imprezowicza.

Przy lekturze tej książki utwierdziłam się w przekonaniu, że nie cierpię ojca Jamesa i Lydii. Jest okropną, obrzydliwą i podstępną kanalią, której w życiu nie chciałabym spotkać na swojej drodze życiowej. Choć osiągnął pewne sukcesy, to gardzę nim jako człowiekiem i rodzicem. Myślę też, że nie ma chyba osoby, która by chociaż trochę obdarzyła tego bohatera sympatią.

Akcja w Save us ze strony na stronę stawała się coraz bardziej wciągająca, jednak nie wywarła na mnie takiego wrażenia, jak drugi tom, który był tym najlepszym w całej serii. Niestety, tom trzeci był najsłabszy i szczerze mówiąc, nie wiem do końca, co sprawiło, że tak myślę.

Mimo wszystko uważam, że Save us to bardzo dobre zakończenie historii Ruby i Jamesa, choć jednak czuję pewien niedosyt. Może powstanie jeszcze jakiś czwarty tom w przyszłości? Jeżeli jeszcze nie znacie tej serii, to nie mam pojęcia, jak i dlaczego. Myślę, że po te książki powinien sięgnąć każdy czytelnik romansów - nie zawiedzie się.

W końcu nadszedł moment na ostatni tom serii "Maxton Hall". Pierwszy i drugi bardzo mi się podobały, mimo że jak wiadomo nie jest to literatura ani wysokich lotów, ani oryginalna też niestety nie jest. Niemniej jednak mi to absolutnie nie przeszkadzało i z przyjemnością śledziłam losy bohaterów. Bo to co z pewnością wyróżnia tę serię, to to, że autorka nie zamknęła się tylko na głównych bohaterach, tylko wplotła historię innych.

Jeśli chodzi o fabułę, to "Save you", podobnie jak część pierwsza, skończyła się tak, żeby natychmiast chwycić po kontynuację. Już z początku zostałam lekko oszukana, bo dostałam dosłownie to samo co na początku tomu drugiego. Czyli - James znów coś zrobił, przez co Ruby jest załamana i początkowo ucieka, nie chcąc wyjaśnień. Na szczęście jednak, dość szybko poszła po rozum do głowy by jednak dać mu szansę na wytłumaczenie. Czyli można przyjąć, że wykazała się większą dojrzałością niż wcześniej. Jednak mnie nie podobało się powtórzenie, że znowu coś stało się właściwie przez Jamesa. To ON został przedstawiony w gorszym świetle, a Ruby jako kochana, pomocna, empatyczna itd. bohaterka. Praktycznie bez wad.

Był taki moment, w którym dość mocno zaczęłam się nudzić. Mianowicie ja oczekuję od książki emocji, akcji i dramaturgii. "Save us" przez sporą część książki była słodką opowiastką zakochanej pary. Co oczywiście rozumiem, bo bohaterzy nie mogą ciągle mieć rzucanych kłód pod nogi, bo wyszedłby komizm zamiast realizmu. Jednak tej słodkości i nudy było zdecydowanie za dużo. A to tylko po to, by na sam już koniec rzucić bombą i nie wiadomo kiedy zakończyć wszystkie rozterki.

Jak napisałam na początku, serię tę wyróżnia przede wszystkim sposób narracji, który prowadzony jest nie tylko przez dwójkę głównych bohaterów, ale także przez Emery, Wrena, Lydię, Grahama a nawet Allistera. Bardzo mi się podobało przełamanie schematu i pokazanie z pierwszej ręki rozterek innych - nie mniej ważnych - bohaterów. Każda z tych historii była interesująca i z przyjemnością je śledziłam. Tym razem jednak to nie Lydia mnie przyciągnęła bardziej (jak w drugim tomie) a Emery i Wren. Podtrzymuję też moje zdanie, że niestety ale to nie Ruby i James, czyli dwójka głównych bohaterów, zdobyli moje serce. To właśnie poboczne wątki śledziłam z większym zainteresowaniem.

Przechodząc do podsumowania, by nie rozpisywać się aż za bardzo, chcę powiedzieć, że choć seria "Maxton Hall" nie była tak dobra jak "Again", to z całą pewnością czytało się przyjemnie i z zaciekawieniem. Moim zdaniem "Maxton Hall" jest zbyt młodzieżowa - przynajmniej dla mnie, dlatego bez przeszkód mogą ją czytać nieco młodsi czytelnicy. Ja poczułam się nieco "za staro" na tę historię. Nie zmienia to faktu, że ciesze się z przeczytania jej i mam do niej spory sentyment. Na chwilę relaksu, dla odprężenia i jeśli chcecie czegoś łatwego, bez wyszukanych problemów i dramatów, jak najbardziej polecam.

Dlaczego wszystko, co dobre musi się kiedyś skończyć? Dlaczego nie możemy stale trwać w świecie bohaterów, którzy zaskarbili sobie nasze serce, których polubiliśmy, z którymi się utożsamiliśmy. Nie lubię pożegnań. Szczególnie w sytuacji, w której uwielbiam daną historię i wiem, że już nie poznam dalszych losów postaci. Takie książki są dla mnie dobrymi serialami. Na początku czekasz z niecierpliwością na kontynuacje, a gdy ją już otrzymujesz i wiesz, że to koniec, pęka serce.

Cykl Maxton Hall wniósł do mojego świata chaos emocjonalny, ogromne bum, gdzie zderzają się dwie rzeczywistości. Save us to idealne dopełnienie całości. Od początku obserwujemy przemianę wielu postaci, jakie mamy okazję poznać w powieści. Poznajemy, z jakimi wyborami muszą się zmagać, by znaleźć się w danym miejscu, ile muszą poświęcić, by zdobyć upragnione szczęście, ile kłód przeskoczyć. Przeżywamy z nimi wzloty i upadki, troski, niepowodzenia, kibicujemy im z całych sił, by wszystko zakończyło się po ich myśli. Autorka każdą postać traktuje indywidualnie, każdemu poświęca maksimum uwagi. Żadnego nie pomija, nie tworzy po macoszemu, każdy z nich w historii odgrywa kluczową rolę. Stwarza świat w taki sposób, by cały cykl tworzył spójną harmonię, przyjemną opowieść, w której można się bez pamięci zatracić.

W ostatniej części wszystko się kumuluje. Emocje sięgają zenitu, nie wiadomo czy bohaterowie zdołają ocalić swoje uczucie. Nic nie jest pewne, jak fabuła się potoczy. Mona potrafi zaskoczyć, grać na uczuciach, wciągnąć mocno w historię, że nie sposób odłożyć książki na półkę, póki się jej nie skończy. Wiele się dzieje, jest przyjaźń, miłość nie tylko partnerska, ale i rodzinna, lęki, obawy, strach, ból, ogromna tajemnica, która wszystko zmienia. A do tego lekki i przyjemny styl autorki sprawia, że opowieść połyka się w mgnieniu oka. Gdy już się zacznie przygodę z twórczością Mony Kasten, nie sposób się od niej oderwać, a gdy przeczyta się pierwszy tom, to od razu czytelnik będzie się rwał do tego, by poznać kolejne losy bohaterów.

Podsumowując- żałuję, że to już koniec. Na pewno jeszcze nie raz wrócę do życia Ruby, James'a i innych postaci, których szczerze polubiłam i z którymi się zżyłam. Oni wnieśli do mojego życia wiele emocji, pasji, wiary, ogrom optymizmu i to, że nie warto rezygnować z marzeń. Warto się w tym cyklu zatracić. Gorąco polecam!

Próbowałam się powstrzymać przed natychmiastowym sięgnięciem po trzeci tom, jakoś opóźnić jego lekturę, bo nie chciałam tak szybko się żegnać z tymi bohaterami... no ale mi nie wyszło. Nie po takim zakończeniu. Byłam jednocześnie gotowa i niegotowa. Rozumiecie ten stan? Kiedy po prostu chcecie już poznać zakończenie, ale w tym samym czasie też wolelibyście je jak najbardziej przedłużać? Niestety nie mam wystarczająco cierpliwości i od razu wzięłam się za lekturę "Save Us". Przepadłam w jednej krótkiej chwili.

Gdy pod koniec "Save You" do dyrektora Maxton Hall trafiło kompromitujące nagranie z udziałem Ruby i jej nauczyciela, wszystko zostało zrujnowane. Graham został natychmiastowo zwolniony, a Ruby wyrzucona ze szkoły. Na dodatek wszystko wskazywało na to, że za filmikiem stoi nie kto inny, jak James. Dziewczyna nie może uwierzyć, że po tym wszystkim, przez co przeszli, ON ponownie ją zranił i przyczynił się do ruiny całej jej przyszłości. On jednak ma dość tego, że wszyscy ciągle chcą kontrolować jego życie. Pragnie uwolnić się od toksycznego ojca i naprawić wszystkie błędy. Tym razem nie pozwoli, aby ktokolwiek zranił jego ukochaną dziewczynę oraz siostrę.

Spodziewałam się, że ta część ponownie rozerwie mi serducho, ale mam wrażenie, że czytało mi się ją najspokojniej. Co prawda nie zabrakło momentów, kiedy chciałam przytulić któregoś z bohaterów i odebrać cały ból, ale jednak było lżej, niż myślałam. Począwszy od głównej pary, czyli Jamesa i Ruby, którzy zaskoczyli mnie tym, jak dojrzały stał się ich związek w porównaniu z chociażby tomem pierwszym. James i Ruby okazali się być prawdziwymi partnerami, takimi na dobre i na złe, którzy są przy tej drugiej osobie nieważne jak ciężko się robi. Kocham ich całym serduszkiem i żałuję, że nie dostaliśmy trochę więcej takich "szczęśliwych" scen, bez widma porażki, beznadziejnego ojca i straconych marzeń. Bardzo chętnie przeczytałabym więcej.

W tej części jeszcze bardziej bolało mnie serce przez sytuację, w jakiej znaleźli się Lydia i Graham. Tu po raz kolejny nie mogę uwierzyć, jakim skurczybykiem okazał się własny ojciec Lydii. To, co jej zrobił zmroziło mi krew w żyłach i wywołało potok łez. Nie mogłam uwierzyć, że posunął się do takich czynów, a jednocześnie wcale nie byłam zdziwiona. Jedynym plusem jest to, że Lydia i Graham wreszcie zaczęli pracować nad swoim związkiem. Żałuję tylko, że nie dostaliśmy trochę więcej ich historii.

Najbardziej jednak czuję się rozczarowana, że autorka poświęciła tak mało uwagi Alistairowi i Keshavowi oraz Ember i Wrenowi. Co prawda teraz bohaterowie wreszcie dochodzą do głosu i ich problemy zostają rozpracowywane, aczkolwiek nie mogę pozbyć się tego poczucia niedosytu. Żałuję bardzo, że autorka nie poświęciła im więcej czasu, może osobnej części. Chemię między Alistairem i Keshem wyczułam już w pierwszym momencie i mocno im kibicowałam, nawet wtedy, kiedy raz za razem łamali mi serducho. Osobiście jest to moja druga ulubiona para, której niesamowita chemia i przyciąganie nie do końca zostały wykorzystane. A może mówię tak tylko, bo tak ich pokochałam, że ciągle było mi ich mało. Jeśli chodzi o Ember i Wrena, to myślę, że oboje potrzebowali tej relacji, jaka się między nimi wytworzyła. Zabrakło mi tych kilkunastu stron, żeby pokazać jak ich relacja wygląda później, zupełnie jak w przypadku Kesha i Alistaira, bo przyznam szczerze, że bardziej polubiłam ich jako przyjaciół, niż coś więcej.

"Save Us" to idealne zakończenie historii grupki ludzi z Maxton Hall, której koniec był dla mnie trudny i bolesny, a nawet pozostawił trochę niedosyt. Gdyby była taka możliwość, z ogromną chęcią przeczytałabym jeszcze jedną część, może skupioną bardziej na bohaterach pobocznych, których dostaliśmy zdecydowanie za mało. Nie wiem jak inaczej podsumować tę serię, jak tym, że pokochałam tych bohaterów, pokochałam historie, jakie mieli do opowiedzenia. Autorka jak zwykle świetnie sobie poradziła, tworząc fabułę od której nie można się oderwać i bohaterów, którzy na te kilkanaście godzin stają się jak twoi przyjaciele. Ta historia pełna intryg, pieniędzy, zdrady, samotności, niezrozumienia, a jednak uwielbiam, jak ci bohaterowie na koniec stworzyli niemalże taką małą rodzinkę, gdzie każdy się wspiera i chroni. Długi czas będę za nimi tęsknić i z pewnością jeszcze kiedyś do tej serii powrócę.

Pełna recenzja na blogu [Adres usunięty]

Mimo iż od przeczytania tej książki minęło już trochę czasu, wciąż nie mogę pozbyć się uczucia niedosytu. Powiem wam, że wciąż mi mało Jamesa i Ruby. Jejku chciałabym dostać jeszcze jeden tom o nich i ich przyjaciołach. Taki całkowicie zamykający wszystkie historie zawarte w książce. Taki, aby dowiedzieć się, jak dalej potoczyły się losy bohaterów. Wy też tak macie? Po zastanowieniu stwierdzam, że ten tom podobał mi się chyba najbardziej ze wszystkich. Postaram się teraz napisać dla Was jak najlepszą opinię, ale nie będzie to łatwe.

Drugi tom, tak samo, jak i pierwszy zakończył się w dość zaskakującym momencie. Sama dosłownie zbierałam szczękę z podłogi i zastanawiałam się, co tym razem wymyśliła Mona dla swoich bohaterów. Powiem Wam, że działo się tutaj dość sporo, co niesamowicie mi się podoba. Na szczęście nie pojawiły się żadne „dramy z [motyla nóżka] wzięte”, za co ogromny plus dla autorki. Wszystko, co pojawiło się w tej części, miało swój cel, a Mortimer nie spocznie, póki nie dostanie tego, czego pragnie.

Owszem nie jest to pozycja idealna, ale mi niesamowicie się spodobała. Bardzo polubiłam bohaterów i strasznie żałuje, że to już koniec mojej przygody z tą serią. Chciałabym dostać jeszcze nieco więcej, ale... Nie można mieć wszystkiego prawda? Ostatecznie chciałabym więcej tych cukierkowych momentów z udziałem Ruby i Jamesa. Chciałabym również poznać nieco pełniejsze zakończenie wątku Ember.

Pełna opinia znajduje się na moim blogu, zapraszam!

[Adres usunięty]

~Zaczytana Anielka~

Save us wieńczy trzytomową serię o romantycznych przygodach grupy przyjaciół z elitarnej szkoły Maxton Hall. Początkowo Ruby i James grali tu pierwsze skrzypce, ale autorka szybko postanowiła dopuścić do głosu też innych bohaterów i stworzyła historię w klimacie serialu dla nastolatków. W Maxton Hall spędziłam masę przyjemnych chwil i ta seria z pewnością na długo pozostanie w moim sercu. Jestem odrobinę rozczarowana finałem i decyzjami fabularnymi jakie podjęła autorka, żałuję że nie wycisnęła z tego pomysłu więcej i że nie była już tak odważna jak przy tomie pierwszym. Trylogia Maxton Hall mogła być czymś o wiele więcej, ale okazała się jedynie przyjemnym relaksem między mocniejszymi lekturami. Ale może od początku właśnie tym miała być.

𝓢𝓽𝓪𝓻𝓪𝓵𝓪𝓶 𝓼𝓲𝓮 𝓾𝓼𝓹𝓸𝓴𝓸𝓲𝓬, 𝓹𝓸𝔀𝓽𝓪𝓻𝔃𝓪𝓵𝓪𝓶 𝓼𝓸𝓫𝓲𝓮, 𝔃𝓮 𝓰𝓸 𝓹𝓻𝔃𝓮𝓬𝓲𝓮𝔃 𝓷𝓲𝓮 𝓼𝓽𝓻𝓪𝓬𝓮, 𝓪𝓵𝓮 𝓽𝓻𝓾𝓭𝓷𝓸 𝓶𝓲 𝔀 𝓽𝓸 𝓾𝔀𝓲𝓮𝓻𝔃𝔂𝓬, 𝓰𝓭𝔂 𝔀𝓲𝓭𝔃𝓮 𝓹𝓾𝓼𝓽𝓴𝓮 𝔀 𝓳𝓮𝓰𝓸 𝓸𝓬𝔃𝓪𝓬𝓱

Czasami jedno, z pozoru niewiele znaczące zdarzenie może sprawić, że całe nasze dotychczasowe życie rozleci się niczym domek z kart. Bliskie spełnienia marzenia i starannie snute od wielu lat plany Ruby zdają się być zaprzepaszczone, a wraz z nimi znika zaufanie do osoby tak jej bliskiej. Czy po tym wszystkim zdoła jeszcze raz wybaczyć Jamesowi? Czy łączące ich uczucie okaże się silniejsze od wyrządzonych krzywd?

"Save us" to już trzecia, a tym samym ostatnia część młodzieżowego cyklu Maxton Hall. I chociaż niestety spośród wszystkich okazała się ona tą najsłabszą, a cała seria nie dorównuje genialnej "Again", to i tak wciąż mam do niej spory sentyment. A wszystko to przez samą Monę Kasten, która swoim lekkim, przystępnym w odbiorze piórem potrafi wciągnąć czytelnika w wykreowany przez nią świat już od pierwszych stron.

To co zdecydowanie wyróżnia ten cykl na tle pozostałych, to sposób narracji, który kolejno przejmowany jest nie tylko przez dwójkę głównych bohaterów, ale także ich bliskich. Szczerze mówiąc w tej części to właśnie postaci drugoplanowe śledziłam z większym zainteresowaniem i z niecierpliwością czekałam na ich dalsze losy. Niestety wciąż nie polubiłam się z Ruby, odniosłam wręcz wrażenie, że jej postać stała się jeszcze mniej wyrazista, piekielnie nijaka. Tym razem nie było również aż tak emocjonalnie jak w poprzednich tomach, jednak doskonale rozumiem, iż Mona chciała po prostu pozytywnie zamknąć tę historię. I to jej się z pewnością udało.

Seria "Save", chociaż dla mnie ostatecznie okazała się odrobinę zbyt młodzieżowa, to niezaprzeczalnie kawał dobrej, rzetelnej roboty. Cała gama skrajnych emocji, nagłe zwroty akcji i różnorodni, ciekawi bohaterowie - to intrygująca mieszanka, z którą warto się zapoznać!

Niektóre trylogie kończą się zbyt szybko. I w zasadzie wcale im to nie szkodzi. Jednak jako książkowy truteń jestem trochę zawiedziona. Lubię kiedy historia się rozwija, a nie tak jak tu. W "Save us" miałam najmocniejsze wrażenie, że autorka poleciała po łebkach. Kolejne wątki zostały odhaczone, finał historii został rozwiązany (zbyt) prosto i już. Koniec. W gruncie rzeczy myślę, że młodzieży mogłoby się takie coś spodobać, bo kto by chciał tracić czas na zbędne opisy czy bardziej rozwlekle pokazywanie tego co dzieje się w sercach i umysłach bohaterów, ale cóż, może tego teraz trzeba.

Było kilka wątków które mi się podobały. Na przykład ten kiedy to James musiał zacząć pomieszkiwać u Ruby (która swoją drogą w tym tomie stała się strasznie płaska, może ze względu na natłok bohaterów autorka nie miała miejsca na to?). Podobało mi się to, że Lydia i Ember potrafiły postawić na swoim, polubiłam ciotkę bliźniaków.

Historia w książce była jednak zbyt piękna. Wszyscy bohaterowie skończyli jako jedna wielka kochająca się rodzina (no, za wyjątkiem ojca Jamesa i Lydii). James porzuca w końcu drogę, którą wybrali dla niego rodzice, Lydia dostaje swoją szansę, a Ruby bez przeszkód może myśleć o wymarzonych studiach. Czarne charaktery zostały wybielone, finał historii zostaje rozwiązany bardzo tanio za pomocą pewnego kluczyka który kiedyś został przekazany z jednych rąk do drugich.

Mogę powiedzieć, że czytało się fajnie, ale ta trylogia nie zachęciła mnie w żadnym stopniu by sięgnąć po inne książki autorki. Wiem, że staję tu ością w gardle wielu osobom, ale w gruncie rzeczy są o wiele lepsze książki. Jeśli ktoś lubi takie zapychacze to może śmiało po książki Kasten sięgać. Czytało się lekko, łatwo i przyjemnie. Nie wiem jednak czy nie lepiej poświęcić więcej czasu na coś o wiele bardziej wartościowego.

Mona Kasten jak zawsze nie zawodzi!

Pisze lekko, pięknie i każda jej książka zawiera w sobie masę emocji i wartości. Po książki autorki śmiało można sięgać z zamkniętymi oczami. "Save us" to idealne zakończenie serii o Maxton Hall. Tak właśnie je sobie wyobrażałam. Książka pokazuje nam, że warto wierzyć we własne marzenia, warto dążyć do postanowionych sobie celów, a przede wszystkim warto wierzyć w siebie. No uwielbiam!!

Powieść czyta się w zastraszająco szybkim tempie i ciężko się oderwać. Tak bardzo polubiłam bohaterów, że aż żal, iż to już ostatni tom. Tak sobie myślę, to chyba dla mnie najlepsza część serii. Dostałam w niej wszystko co oczekiwałam po twórczości autorki. Jest miłość, zabawa, radość ale i smutek, żal, rozpacz. Każdy aspekt, każdy element jest ze sobą świetnie połączony. Do tego w tym tomie możemy bliżej poznać kolejne drugoplanowe postaci. Dzięki temu książka jeszcze więcej zyskuje w moich oczach. Jeszcze bardziej mi się podoba.

Ach tak zżyłam się z bohaterami, że aż ciężko się z nami rozstać! Jestem pewna, że będzie reread! Zdecydowanie! Polecam Wam nie tylko tę książkę, ale całą serię o Maxton Hall. Jeśli lubicie genialne młodzieżówki, to te pozycje są dla Was.

Przy recenzji 3 części przygód Jamesa i Ruby nie ma sensu już się zagłębiać szczegółowo w fabułę, by nie zdradzić Wam zbyt wiele dobrego z tej książki.

Mona Kasten jest autorką, która skrupulatnie trzyma się zaplanowanego przebiegu fabuły, a poziom jej warsztatu pisarskiego wciąż jest na wysokim poziomie. Nie mniej jednak, ta część jest jedną tych, w której każdy jak dotąd rozwinięty pozostaje w końcu zakończony. Fabuła rozwija się stopniowo i nie spodziewajcie się przy tej części niesamowitych fajerwerków, lecz to właśnie nie jest żaden minus! Wręcz przeciwnie! Opisywane przez pisarkę wydarzenia są bardzo realistyczne, dzięki czemu czytelnik może w niektórych sytuacjach odnaleźć odpowiedzi na nurtujące go pytania a nawet sposób na rozwiązanie dotychczasowego problemu.

Każdy z tomów historii Jamesa i Ruby kończy się w pełnym napięcia momencie i ciężko czekało się na kolejne tomy. To wszystko dzięki dopracowanym postaciom oraz emocjom jakie budzą w czytelniku ich zawiłe historie. Co więcej, podoba mi się to, że bohaterowie popełniają błędy i nie są wykreowani na ideały. Udowadnia to przede wszystkim, że nie ma na świecie ludzi bez wad i nie wszystko co bywa oczywiste od razu musi być przez bohatera zauważone i dokonane. Wiem, że sięgamy często po książki, by uciec od jakże nieidealnej rzeczywistości, lecz to dzięki takim pozycjom łatwo odnaleźć pewne rozwiązania, które mogą pomóc człowiekowi w dalszym życiu. Możemy tu zaobserwować przemianę wewnętrzną wielu bohaterów. Nie tylko możemy dostrzec drastyczne zmiany (James), lecz także udowodnienie sobie, że mimo stereotypów to jest ta postać wspaniała i niczego jej nie brakuje do szczęścia (Ember).

Jak dla mnie jest to idealne zakończenie tej historii. Można rzec, że przewidywalne, ale uplecione w ciekawe wydarzenia i wiele życiowych maksym. Podoba mi się również fakt, że bohaterowie nie rezygnują z marzeń, które przez wiele lat były przez nich pielęgnowane, a teraz w końcu mogą być zrealizowane.

Jestem już nieodwołalnie fanką twórczości Mony, bo jak do tej pory nigdy mnie nie zawodzi i stale rozkochuje w swoich książkach.

Trylogia "Maxton Hall" to wspaniała historia, w której czytelnik ponownie może uwierzyć w marzenia. W to, że ie zawsze trzeba godzić się na gorsze życie, by zapewnić najbliższym spokój i bezpieczeństwo. A kiedy los jest okrutny dla przyjaciela i gubi się na swojej drodze, to mimo, iż cię skrzywdził to dla jego dobra podajesz mu dłoń. W końcu w większym gronie łatwiej sobie poradzić z demonami życia.

Historia Ruby i Jamesa dobiega powoli końca. Ich relacja jest pełna sprzeczności i doprowadza do tego, że z dnia na dzień oddalają się od siebie, a różnice w ich sposobach życia są coraz bardziej widoczne. Koniec szkoły się zbliża, sytuacja Ruby jest niepewna, a James musi, chcąc czy nie, skupić się na rodzinnym biznesie. Czy mają jeszcze jakiekolwiek szanse by znaleźć dla siebie czas i spróbować ze sobą być? A może poddadzą się losowi, który kieruje ich życiami, niezależnie od własnych emocji.

Zakończenie trylogii Maxton Hall dotrzymało poziomu poprzednim tomom, a nawet w pewnym stopniu zaskoczyło mnie bardziej. Z każdą stroną obawiałam się bardziej tego, co autorka zafunduje bohaterom i gdy sądziłam, że gorzej być nie może, to udawało się jej mnie zadziwić.

O poznania drugiego tomu minęły prawie dwa miesiące i w moim życiu też sporo się zmieniło, więc jeszcze lepiej potrafiłam się wczuć w emocje Ruby czy Jamesa. Udało mi się również lepiej poznać innych bohaterów tej serii, ponieważ autorka rozdzieliła narrację nie tylko na wspomnianą dwójkę, ale i bohaterów pobocznych, takich jak Alistair, Graham czy choćby Ember. Pani Kasten sprawiła, że historia się nie nudziła i z każdą nową perspektywą przybywało świeże spojrzenie na sytuacje, które wydawały się być rozwiązane lub chwilowo załagodzone.

Chociaż wiedziałam, że ta książka kończy trylogię, to czuję pewnego rodzaju niedosyt. Zdążyłam zżyć się z bohaterami i uczucie rozstawania się z nimi było dość dziwne. W najbliższych tygodniach czeka mnie mnóstwo zmian związanych z miejscem zamieszkania, studiami, więc przydałoby mi się takie literackie wsparcie, którego mogłam doświadczyć dzięki tym książkom. Jeśli znacie podobną literaturę, gdzie głównymi bohaterami są młodzi ludzie wybierający się na studia, to proszę o polecenie.

Styl pisania Mony Kasten jest prosty i przyjemny w odbiorze, więc jej książki pochłania się momentalnie. Poznanie tej trylogii będzie teraz jedną wielką przyjemnością, gdy wszystkie tomy są na rynku, ponieważ zakończenia pierwszego i drugiego tomu sprawiają, że najchętniej od razu sięga się po tom kolejny. Mam nadzieję, że jeśli jeszcze nie znacie Ruby i Jamesa, to rozważycie przeczytanie tych książek i wciągną Was równie mocno, co mnie.

Save us, Mona Kasten, tom 3. O ile jest to seria młodzieżowa po którą raczej nie sięgam, to tutaj takie zaskoczenie, bo dotrwałam aż do trzeciego tomu. No, śmiało muszę przyznać, że jest to bardzo dobra młodzieżówka. Okey, jest schematyczna, przewidywalna i mało zaskakująca, ale to w jaki sposób Autorka opisała tę historię, to w jaki sposób przedstawiła nam bohaterów. Ruby i Jamesa pokochałam już od pierwszego tomu. Tak rożnych i odmiennych postaci dawno tutaj nie było. Od nienawiści do ogromnej miłości i walki o nią. W Save us mamy ukazaną właśnie kolejną próbę walki o miłość do Ruby. James w drugiej części zrobił coś strasznego dlatego teraz stara się zrobić wszystko aby to naprawić. Poza tym bardzo podobały mi się relacje i dialogi pomiędzy bohaterami. Były takie prawdziwe, codzienne, pomimo tego, że cała fabuła była raczej mało realna. I jeszcze jedno! Książka jest napisana w tak przyjemny sposób, że czyta się ja w zastraszajacym tempie. Ja wręcz połknęłam tę część w półtora dnia! A to moi drodzy o czymś świadczy. Bo do Ruby i Jamesa miałam sentyment i nie wyobrażałam sobie aby nie dokończyć tej fantastycznej historii. 🥀OPIS🥀 James próbuje wyjaśnić sprawę ze zdjęciami z części drugiej. Nie jest to łatwe, ale wie, że musi coś zrobic. Bo Ruby będzie musiała na zawsze pożegnać się ze szkołą i z wymarzonymi studiami w Oksfordzie. Pomimo to uczucie pomiędzy nimi stałe rośnie i staje się dojrzalsze. Jakby tego było mało, James ma na głowie wiele swoich problemów. Ciąża siostry i problem z ojcem nie dają mu spokoju. James pragnie za wszelką cenę odejść z firmy, ale jest to nierealne, skuteczny szantaż ojca sprawia, że nie może tego tak zostawić. James rownież ma marzenia i to nieco inne niż jego ojciec, więc może będzie to idealna okazja do tego aby wreszcie się rozwijać? Tak jak wspomniałam, o ile jest to seria młodzieżowa, typowa, to i tak polecam Wam przeczytanie. Gwarantuję, że tak jak ja, pokochacie Ruby i Jamesa.

Tekst pochodzi z bloga Amanda Says

BEAUFORT OZNACZA KŁOPOTY

Trylogie mają to do siebie, że ciężko w nich utrzymać poziom. Zazwyczaj pierwsza książka jest świetna, by kolejne dopadła klątwa kontynuacji i było coraz słabiej. Jednak Mona Kasten nie zna pojęcia klątwy drugiego i trzeciego tomu. Autorka po raz kolejny porywa nas do świata Maxton Hall i wciąga od pierwszej strony. A towarzyszy temu masa emocji i zwrotów akcji, dzięki czemu lektura mija szybko i jest czystą przyjemnością. Moja sympatia do bohaterów tej serii nie zmniejszyła się, a wręcz przeciwnie - polubiłam kolejne postaci! Cieszę się, że wątki poboczne zostały rozwinięte i akcja kręciła się ni tylko wokół perypetii Ruby i Jamesa, ale także ich przyjaciół i rodziny. Dzięki temu świat Maxton Hall wydawał się pełniejszy i ciekawszy.

Dodatkowo, autorka ma niezwykły talent do opowiadania, przez co od książki ciężko się oderwać. Podobało mi się również zakończenie trylogii - na coś takiego właśnie liczyłam! Ale po cichu marzę o kontynuacji, co powinno przemawiać samo za siebie - zazwyczaj preferuję raczej jednotomówki, bo serie za często wydają mi się ciągnięte na siłę. Tutaj o czymś takim nie ma mowy - z każdej strony bije poczucie, że te książki pisane były prosto z serca.

STRUKTURA

Struktura Save Us nie będzie zaskoczeniem - jest ona spójna z tym, co otrzymaliśmy w poprzednich dwóch tomach. Mamy podział na numerowane rozdziały, w których pojawia się wiele pierwszoosobowych narracji. Poza Ruby i Jamesem mamy także Lydię, Ember oraz przykładowo (co jest nowością w tym tomie) Alistaira czy Grahama. Udzielenie głosu większej ilości postaci pozwoliło rozbudować wątki poboczne oraz dać nam wgląd w życie innych bohaterów, których mogliśmy polubić już wcześniej. Żałuję, że nie dostaliśmy narracji Lin, ale kto wie, może autorka jeszcze kiedyś wróci do tego świata?

Dla miłośników książkowych soundtracków też coś się znajdzie, bowiem autorka na samym początku książki umieściła listę utworów. A fani lekkiego i przyjemnego stylu pisania po raz kolejny będą zachwyceni piórem M. Kasten. Autorka utrzymuje wysoki poziom i ani przez chwilę się nie nudziłam. Ta seria to mistrzostwo!

PODSUMOWUJĄC

Save Us to idealne podsumowanie trylogii Maxton Hall. Utrzymany wysoki poziom, intrygujące zwroty akcji, emocje chwytające za serce, cały wachlarz ciekawie wykreowanych postaci. Mona Kasten po raz kolejny udowodniła, że jest królową książek young adult i utwierdziła mnie w przekonaniu, że należy do ścisłego grona moich ulubionych autorów.

Polecam tę serię wszystkim miłośnikom powieści pisarek takich jak Colleen Hoover, Katja Millay, Brigid Kemmerer czy Martyna Senator. Jeśli podobała Ci się seria Again M. Kasten, odwiedziny w Maxton Hall również powinny okazać się udane!

Sama z niecierpliwością oczekuję na kolejne książki spod pióra autorki, a tymczasem polecam Wam serdecznie twórczość Mony Kasten!

„Długo walczyliśmy, żeby być tu i teraz. Tyle się wydarzyło w ciągu ostatnich miesięcy: zniszczone marzenia, dni pełne nadziei i więcej miłości, niż wydawało się możliwe. Walczyliśmy i uratowaliśmy się nawzajem. I tak samo będzie w przyszłości. W każdej godzinie, minucie, sekundzie.”

Nie mam niedosytu. Wszystkie otwarte wątki zostały zamknięte, niewyjaśnione sprawy zostały jasno przedstawione, a wszystkie tajemnice wyszły na jaw. Tego zazwyczaj oczekuję od książki. Definitywnego zakończenia historii.

Przywiązałam się do bohaterów, bo ich życie i uczucia nie było idealne i przesłodzone. W sumie więcej ich dzieliło, a na tyle samo wzlotów, odpowiadało tyle samo upadków i niepowodzeń, co nadało im realności.

Książkę opowiadają nam na zmianę Ruby i James, ale pojawia się też kilka innych osób, które rzucają światło i odrywają nas trochę od głównego wątku. Z jednej strony lubię ten manewr u autorów, bo idzie chwilę uspokoić swoje emocje w głównych wątku, ale z drugiej ma się wrażenie, że co...ale kurczę...i czytam szybciej, żeby wrócić do głównej historii.

Więcej na: [Adres usunięty]

Dotarliśmy do finału cyklu Maxton Hall autorstwa Mony Kasten, a zarazem zwieńczenia historii Ruby, Jamesa i ich przyjaciół. „Save us” to emocjonalna książka, pełna akcji, dramatów i nieporozumień, ale czy nie było tego zbyt dużo? Czy nie miałam wrażenia, jakby na tych młodych bohaterów zostało zrzucone zbyt wiele? Czy książka, jak i cała historia wyglądała wydaje się wiarygodna?

Tematyka zakazanej miłości pojawia się bardzo często w młodzieżowej literaturze, wrzucona w różne środowiska, światy, relacje młodych ludzi, którzy nie są dla siebie odpowiedni. Zawsze się zastanawiałam na jakiej podstawie wysuwamy podobne wnioski, zwłaszcza, kiedy nawet nie zadaliśmy sobie trudu aby cokolwiek sprawdzić, aby zaryzykować? Czy tak bardzo boimy się ran, że uciekamy od możliwego szczęścia? Niszczyć jest prostą sprawą, ale budować to już zupełnie inne sprawa. Błądzić jest rzeczą ludzką, zarówno Ruby jak i James przeszli bardzo długą drogę, która była niezwykle wyboista. Każde z nich niesie na swoich barkach potężny bagaż, rodzina, przyjaciele, własne popełniane błędy, zaprzepaszczone marzenia, a także zawód, który sprawia ta najbliższa sercu osoba.

Zakończenie „Save you” nie zakończyło się różowo, Ruby została skrzywdzona, a winę za to obarczono Jamesa. Czy taka była prawda? Czy jedynie, ktoś chciał, aby właśnie tak to wszystko wyglądało? Nasza bohaterka została zawieszona w Maxton Hall, a przecież tak bardzo chciała tam uczęszczać, ból, który poczuła jest więc podwójny. Kocha Jamesa, przeszli długą i wyboistą drogę, a mimo wszystko okazuje się, że to dopiero początek, chociaż na ta chwile może być także końcem. Akcja pędzi łeb na szyję, na bohaterów spada wiele przeciwności losu, na moje oko czasem zbyt wiele. Bohaterowie są rozdarci, postępują wbrew sobie próbując się chronić, mają przed sobą sekrety, co tylko komplikuje sytuację. Zbyt dużo wątków, za dużo problemów sprawia, że dla mnie to wszystko wydaje się nierealne. Być może jestem zbyt stara na tą książkę, ale im brnęłam dalej tym bardziej miałam wrażenie, że jest przeładowana treścią, która nie była konieczna. Czułam się, jakbym gdzieś czytała zlepek kilku różnych historii, materiałów na kilka książek, z których rozgraniczenie ich dałoby lepszy, bardziej realny i przejrzysty wydźwięk. To nie tak, że książka jest zła, dla mnie jest tego zbyt dużo. Był zamysł, był pomysł, który jest ciekawy, ale nie tędy droga.

„Save us” z pewnością będzie miało swoich zwolenników, jestem przekonana, że postawa Jamesa, czy chwile romantyzmu na pewno się spodobają. Jeśli jesteście za „Save me”, „Save you” koniecznie musicie nadrobić trzecią finałową część książki. Mnie spodobała się siostra Ruby, stała się pewniejsza siebie, zaczęła walczyć z nadopiekuńczością Ruby, która momentami zachowywała się jak matka, a nie siostra. Rozumiem, że martwiła się o siostrę, ale powinna doradzić i ją wspierać, a nie zakazywać i skakać do oczu, ale czasem o wiele łatwiej jest coś powiedzieć niż zrobić, kiedy gromadzi się tak wiele emocji.

Autorka wplotła w fabułę zbyt wiele motywów, chcąc ukazać, jak życie bogaczy może być zepsute, ile pokus i problemów spotka Lidię, Ember i głównych bohaterów. Być może dlatego książka do mnie nie przemówiła, nie dotarła nie poruszyła, jak to pewnie miało być. To oczywiście moja opinia i każdy z Was może mieć inną, ja się trochę zawiodłam, może po prostu liczyłam na cos innego. Należy pamiętać, że cykl o Maxton Hall to nie tylko historia Jamesa i Ruby, ale również Lydii i Grahama, Ember oraz Wrena. Każde z nich ma swoje własne problemy, marzenia i pragnienia, tylko, czy będzie im dane je zrealizować?

„Save us” to zwieńczenie trylogii autorstwa Mony Kasten, jeśli zdecydowaliście się na to, aby zacząć przygodę z tą autorką z pewnością będziecie chcieli ją zakończyć. Zamysł był ciekawy, postacie barwne, z całą pewnością przy tej lekturze nudzić się nie będziecie, nie odpoczniecie od akcji, będziecie brnęli w to do ostatniego słowa zapisanego przez autorkę.

Książka idealna dla fanów autorki i wykreowanych przez nią postaci, a mnie pozostaje Wam życzyć udanej lektury.