Tanie książki - Twoja księgarnia internetowa.
Nowe wydanie kultowej powieści Grahama Mastertona.
W ponurym domostwie na odludziu mieszka niesamowite towarzystwo, najwyraźniej związane jakąś tajemnicą. Każdemu z nich czegoś brakuje: a tu ucha, a to palca czy nawet ręki. Co dziwniejsze, goszczą tam światowej sławy kucharze, zdrowi i jak najbardziej kompletni…
Książka od samego początku bardzo mnie intrygowała. Dlaczego? Wyjątkowy wydawał mi się pomysł z ludźmi, którym brakuje jakichś części ciała. Ogromnie interesowało mnie co stoi za tym, iż ci luzie są w ten sposób „wybrakowani”. Poza tym całość stylizowana jest na horror, zatem moje zainteresowanie całą tą historią wzrosło. Dawno już ni czytałam czegoś co wywołałoby we mnie dreszczyk emocji, więc liczyłam, iż ta książka to zmieni. Czy tak było?
Sam pomysł na fabułę okazał się wprost genialny. Nie tylko nie czytałam wcześniej czegoś podobnego, ale i od samego początku całość była bardzo tajemnicza. W zasadzie poznawałam historię ojca i syna w nietypowych okolicznościach, ale nie rozumiałam jak ważne jest to całe tło dookoła nich. I tak rozpoczynała się cała ta historia, a jak nawet nie zorientowałam się kiedy nastał czas tej właściwej akcji. A nastała dość szybko. I muszę przyznać że niemało mnie zszokowała. Bo takiego obrotu spraw w ogóle się nie spodziewałam. I muszę się tu silić na wszelkie ogólniki, bo nie mogę zdradzić co takiego wydarzyło się w tajemniczym domostwie. Ale jestem przekonana że zaskoczy to każdego kto tylko dotrze do tego momentu. I może jest to dość obrzydliwe, a momentami wręcz odrażające, ale w całej swej brzydocie, w miarę realne i prawdopodobne. Tak, pomysł autora był niewątpliwie bardzo dobry. Stworzył ON historię, która nie tylko ma ciekawy i interesujący początek, ale i całe rozwinięcie oraz zakończenie tej historii jest równie mocno frapujące.
Niestety w przypadku tej książki lekko zawiodło mnie jej wykonanie. Owszem początek był bardzo tajemniczy i interesujący. I do pewnego momentu tak było. Mniej więcej w połowie książki, kiedy, jak już sądziłam, najbardziej szokujący fakt został ujawniony, cała akcja gwałtownie zwolniła. Wiadomo, iż dalsze wydarzenia, żyły swoim życiem i całość szła do przodu, ale według mnie zbyt wolno. W zasadzie przez ten czas, było kilka momentów, w których chciałam przerwać czytanie. Jednak za bardzo interesowało mnie jak to wszystko się skończy. Na szczęście w finalnej części książki wszystko z powrotem przyspieszyło, a obrót zdarzeń był nie tylko interesujący ale i styl zachęcał do czytania.
Do bohaterów również mam mieszane uczucia. Z jednej strony podoba ła mi się bardzo postać Charlie'ego. Jego waleczność i odwaga były godne podziwu, a przy tym pomysłowość i zapał do działania wręcz imponują. Z kolei jego syn jest dla mnie zupełnie obojętny. Może to dlatego, iż nie poznałam go tu dość dobrze. Były tu tez dwie postaci związane z tajemniczym domem, które ogromnie mnie denerwowały. I choć w zasadzie powinny one spełniać takową rolę, to w zasadzie tutaj było to lekko przesadzone.
Książka niewątpliwie jest dobra. Miewa wloty i upadki, są w niej te lepsze i gorsze momenty. Cała historia jest bardzo ciekawa i choć lekko przeraża,, to mogłaby być jeszcze mocniejsza. Jednak jest warta zapoznania się z nią. Jestem pewna, że spodoba się wielu fanom powieści z dreszczykiem.
RYTUAŁ PRZEJŚCIA
Wiele rzeczy można powiedzieć o Grahamie Mastertonie, od skrajnej krytyki po ślepy zachwyt, nie mniej każdy, fan to, czy przeciwnik, zgodzić się musi z jego znaczącym miejscem w świecie literackiego horroru. Teraz Rebis wznowiło być może nie najbardziej znane, ale na pewno jedno z najlepszych dzieł tego autora – brutalny thriller, który posiada wszystko, co najlepsze z pisarstwa Mastertona.
Ciekawość to pierwszy stopień do piekła. Bohater „Rytuału” przekonuje się o tym w bardzo brutalny sposób. Charlie jest inspektorem restauracyjnym. Wędrując przez Stany wraz ze swym nastoletnim synem Martinem dowiaduje się o tajemniczym lokalu zwanym LeReposoir. Lokalu, do którego nikt nie ma wstępu, poza zapraszanymi wybrańcami. Elitarne grono, wielki sekret skrywany przez lokal i jego klientelę. Charlie postanawia dostać się do LeReposoir za wszelką cenę, niestety dla niego, nie jest świadom jaka to cena będzie. I jakiemu koszmarowi przyjdzie mu stawić czoła…
Pozycja Mastertona na arenie grozy nie jest tak wysoka, jak Stephena Kinga, nie mniej ten brytyjski autor zdołał dokonać naprawdę wiele – tak w kwestii ilości wydanych powieści, jak i kultowości wielu tytułów. Szczególnie ważny jest jednak dla nas, Polaków, ze względu na żonę Polkę (obecnie już zmarłą), dzięki której nie tylko pisał o naszym kraju, ale też i często robił światowe premiery swych powieści po polsku, a swego czasu nawet doczekał się komiksowej adaptacji swoich prac w wykonaniu naszych rodzimych rysowników.
Dal mnie prywatnie Masterton to postać ważna jeszcze z jednego względu: to jego "Drapieżcy" były pierwszą dorosłą książką jaką przeczytałem dawno temu, a przez którą na dobre pokochałem literaturę i jeszcze bardziej umocniłem swoją fascynację grozą.
Ale wracając do "Rytuału" to jest to kawał dobrego horroru dla fanów sadomasochistycznych powieści grozy w stylu Clive’a Barkera. Świetnie napisany, mocny, brutalny, odważny... Wiele scen aż boli, wiele scen atakuje zmysły naprawdę świetnym klimatem. Bliżej „Rytuałowi” do thrillera, niż horroru, ale niewielu jest pisarzy, którzy potrafią tak, jak Masterton przerazić krwawymi scenami, bez popadania w infantylność czy przesadę. Oczywiście w powieści nie zabrakło też typowych dla tego autora (który swoją drogą pisze także od czasu do czasu poradniki seksu) przesadzonych scen erotycznych, ale taki już urok i Mastertona, i horrorów w ogóle. A że „Rytuał” jest i wyważony i dobrze napisany, i – przede wszystkim – nie stanowi tworu inspiracji graniczącej z plagiatem, co autorowi zdarzało się w przeszłości, z czystym sumieniem polecam go fanom gatunku. Zabawa jest znakomita, a wznowienie w przyjemny sposób nastraja do lektury już samą świetną okładką.
Przeczytałam ten horror i zostaje wegetarianką. Przynajmniej na tydzień. O czym opowiada “Rytuał” Grahama Mastertona – Charlie McLean podróżuje po Stanach Zjednoczonych wraz z synem i jest inspektorem restauracyjnym. Czyli jada w różnych barach i hotelach i sprawdza co się je, jak, czy restauracje są czyste, jasne, ludne i tak dalej. Pewnego dnia trafia do domu, gdzie ludzie są bardzo tajemniczy. I brakuje im – a to palca, a to nogi albo jeszcze inaczej są wybrakowani. Na dodatek jego syn, Martin, gdzieś znika. Charlie musi go odnaleźć i trafia w sam środek nieba i piekła. To mocny horror, nie dla każdego ale mi się podobał bo jak kiedyś powiedziałam mojej przyjaciółce – życie jest straszniejsze niż książki. Polecam dla osób o mocnych nerwach.
Przez długi czas bardzo ciekawiły mnie książki pana Mastertona. W końcu po nie sięgnęłam i udało mi się przeczytać kilka z nich. Z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że zakochuję się coraz bardziej w twórczości pana Grahama wraz z kolejną pochłoniętą pozycją. Przekonuje mnie jego wyobraźnia, poczucie humoru, jak i styl pisania oraz odwaga do tworzenia szokujących powieści. Czytanie jego książek ogromnie mnie relaksuje oraz fascynuje. Nie mogłam, więc nie sięgnąć po kolejną.
Już pierwsze strony ,,Rytuału" wciągnęły mnie do swojego świata. Zaczyna się niepozornie, mamy inspektora restauracyjnego, który podróżuje ze swoim synem. Pewnego dnia dowiaduje się o restauracji, do której wstęp mają nieliczni. Charlie nie potrafi zapomnieć o tym miejscu i szuka sposobu, by się do niej dostać. Nie spodziewał się, co może kryć się za fasadami lokalu ,,Le Reposoir". Z każdą kolejną kartką pojawia się coraz więcej wątków. Powieść zaczyna nas fascynować, jak i przerażać wizją ukazanego świata.
,,Rytuał" to klimatyczna pozycja, którą czyta się z zaciekawieniem, jak i momentami z obrzydzeniem. Pan Graham ukazuje nam w tej książce brutalny, niebezpieczny świat, który może wywołać zniesmaczenie u czytelnika. Jednak ja należę do tej grupy czytelników, którzy lubią od czasu do czasu przeczytać coś, co poruszy wyobraźnie nie tylko pięknymi obrazkami, ale także trochę makabrycznymi scenami.
Graham Masterton towarzyszy mi już od dawna. W moim życiu zajmował główne miejsce jeśli chodzi o grozę - to ON zaraz po młodzieżowych książkach Hichcocka wprowadził mnie w ten poważniejszy strach, makabrę i koszmar. Mam za sobą niejedną jego książkę i niektóre były na prawdę wciągające i ciekawe. Ostatnio jednak minęło sporo czasu od czytania jakiejkolwiek jego pozycji czy ogólnie grozy. A ponieważ serce za nią zatęskniło to sięgnęłam po dawno zapomniany gatunek horroru i oczywiście postawiłam na Grahama.
Charlie jest inspektorem restauracyjnym. Jeździ po Stanach oceniając restauracje, ale też hotele. Tym razem w podróż zabiera swojego nastoletniego syna Martina, z którym po rozwodzie z jego matką nie utrzymywał zbyt bliskich i zażyłych kontaktów. Mają spędzić ze sobą dwa tygodnie. Będąc w trasie i wchodząc do jednej z restauracji w Allen's Corners dowiaduje się o innej - "Le Reposoir". Wszystko było by w porządku - następny cel na liście McLean'a. Problemem okazuje się jednak dostanie do tego miejsca. Bez rekomendacji oraz umówienia się z właścicielem panem Musette'm, nie ma na to szans. Charlie jednak chce dopiąć swego i robi wszystko by wejść do tego mrocznego i gotyckiego budynku, który z każdej strony otoczony jest płotem. Następną przeszkodą jest fakt iż mieszkańcy miasteczka nie chcą rozmawiać o Reposoir i tego kto w ogóle ma tam wstęp. W tym samym czasie McLean kilkukrotnie widzi zakapturzonego karła, który rozmawiał z Martinem. Nastolatek jednak wypiera się tego, a nie długo potem znika. Charlie czuje, że ma to związek z tajemniczą restauracją i że to właśnie tam powinien szukać syna. Gdy udaje mu się dostać do budynku, porozmawiać z Musette'em i dowiedzieć co kryją mury i po co im Martin jest zarówno zszokowany jak i przerażony.
Mówi się, że: "Ciekawość to pierwszy stopień do piekła". Książka Mastertona idealnie nam to ukazuje. Gdyby nie upór Charliego wszystko mogło by potoczyć się inaczej. Ale, że do czynienia mamy z horrorem (dla mnie bardziej thrillerem) to musiało coś pójść nie tak jak trzeba. Historia w moim mniemaniu zapowiadała się ciekawie - przynajmniej z opisu na okładce. Niestety, gdy zaczęłam czytać nie było już tak kolorowo, ciekawie i przerażająco. Dobrze, że końcówka wynagrodziła mi całość. Trzeba jednak zaznaczyć jedno - nie jest to pozycja dla ludzi o słabych nerwach i jeszcze słabszych żołądkach! Osobiście czytałam wiele książek Grahama, niektóre na prawdę świetne, ale ta się do nich nie zalicza. zdecydowanie jedna z gorszych jak dla mnie. Nie zmieni to jednak faktu, że dalej będę jego fanką i śmiało będę sięgać po jego pozycje.
Bestsellery z kategorii Fantastyka >>
