Rytmatysta

Jak to Sanderson - niezmiennie wysoki poziom :) Jest to książka zdecydowanie młodzieżowa - mi osobiście strasznie przypominała Harry'ego Pottera. Jest to stwierdzenie o pozytywnym zabarwieniu - w świat Rytmatysty można się zdecydowanie wciągnąć, ma ciekawą historię, system "magii" i tło technologiczno-społeczne. Główny bohater ze swoją historią jest sympatyczną postacią. Nie daję wyższej oceny tylko ze względu na młodzieżowy klimat książki, która czasami dla mnie była zbyt naiwna.

Brandon Sanderson to mistrz w kreowaniu literatury fantasy i science fiction. Rytmatysta trzyma poziom. Mimo, że docelowo książka kierowana do młodego czytelnika, przeczytałam z ogromną przyjemnością i będę wypatrywać dalszego ciągu przygód Joela i Melody. Melody jest Rytmatystką, czyli potrafi ożywiać kredowce - rysunki narysowane kredą. Joel fascynuje się rytmatyką, ale nie ma mocy ożywiania rysunków. Oboje trzymają się na uboczu swoich grup, Melody kiepsko rysuje, a Joel jest synem sprzątaczki i bogatsi koledzy dają mu odczuć, że są lepsi. Gdy w tajemniczych okolicznościach zaczynają znikać uczniowie Rytmatyści, robi się gorąco. Zaczyna się walka z czasem, wszyscy czują się zagrożeni. Jeśli chcecie się dowiedzieć co się wydarzy to koniecznie przeczytajcie. Czyta się bardzo szybko. ☺ Polecam!

oel razem z matką mieszkają na terenie prestiżowej szkoły, do której chodzą Rytmatyści. Młodzieniec o niczym innym nie marzył całe życie, jak zostać właśnie nim! Jednak pewnego dnia, zaczynają znikać uczniowie. Kto za tym stoi i dlaczego to robi? Joel zostaje wplątany w sprawę detektywistyczną. Jednak, czy młodzieniec może czuć się bezpiecznie? Komu będzie mógł zaufać, a kto okaże się zdrajcą?

Przyznam się bez bicia, że pierwszym argumentem, by przeczytać to dzieło, była okładka. Nie mam pojęcia co, ale ona bardzo przyciąga wzrok. Tak jak wcześniej pisałam, okładki z postaciami w większości przypadków wcale nie są takie intrygujące — tak tutaj wygląda to bardzo tajemniczo, ale nie mrocznie. Drugim argumentem było nazwisko autorka. Brandon Sanderson przewijał się na mojej liście autorów do przeczytania, już od kilku lat. Wreszcie miałam okazję sięgnąć po jego książkę i nie żałuję!

No dobra, wróćmy jednak do recenzji. Joel — jest postacią neutralną. Nie jest do bólu dobry ani do bólu zły. Świetnie wykreowana szara postać, która ma pewne marzenia i powoli dąży do ich spełnienia. Podoba mi się, że autor wspomina przeszłość bohatera poprzez lekkie wzmianki, bez ciągnięcia kilkunastostronicowej historii, która mogłaby przynudzać czytelnika. Poznamy również pewnego profesora, który na swój indywidualny sposób jest interesującą postacią. Z jednej strony cicha osoba, niepozorna, lekko płochliwa, z drugiej zaś mężczyzna z ogromną wiedzą.

Świat wykreowany przez autora z jednej strony jest jakby baśniowy, nierealny, kompletnie niepasujący do świata ludzi, a z drugiej strony tak wspaniały, zagadkowy, że aż chciałoby się, chociaż na chwilę tam wejść i sprawdzić jak to jest żyć tam naprawdę. Zastanawiacie się dlaczego? Rytmatyści walczą z dzikimi kredowcami. To postacie dwuwymiarowe, tworzone za pomocą kredy przez wyżej wymienionych ludzi. W sposób, jaki nimi rządzą, bardzo dobrze opisane jest w książce, dlatego nie będę tutaj odkrywać wszystkich kart. Wyobrażacie sobie walkę z dwuwymiarowymi postaciami? Dość intrygujące, czyż nie?

To, co bardzo mi się podoba, to prosty i łatwy język. Książka nie jest ani skomplikowana, ani agresywna. Można spokojnie zaszufladkować do fantastyki młodzieżowej. Nie ma ogromnych opisów, które przynudzają, dialogów, które nic nie wnoszą. Wszystko jest idealnie wyważone. Co więcej, małe ilustracje pomiędzy rozdziałami są świetnym dopełnieniem do historii. Pomaga nam zrozumieć sposób walki Rytmatystów, co na początek może się wydawać wręcz trudne i dziwne. Jednak z czasem przyzwyczajamy się i poważnie — chcemy więcej!

Ta książka łączy wiele ciekawych wątków literatury. Znajdziemy tutaj przygodę, tajemniczość, zagadkę, przyjaźń, marzenia, magię i rodzinę. Bardzo spodobała mi się postać matki głównego bohatera. Może to spowodowane, że sama jestem matką - dlatego też ta kobieta jest bliska mojemu sercu. Książka wciąga, jest ciekawą odskocznią od codzienności. Daje chwilę wytchnienia i czas na marzenia. Dzieło godne uwagi dla wszystkich, których interesuje lekka, ale bardzo dobra fantastyka. Nie wiem jak Wy, ale ja już się doczekać nie mogę następnej części. Czuje, że to może być naprawdę dobra seria.

Brandon Sanderson z pewnością ma niesamowitą głowę do fantastyki. Tym razem zaprowadził nas do jednej z prestiżowych szkół, gdzie możemy spotkać zwykłych uczniów i tych niezwykłych, zwanych Rytmatystami. Potrafiący ożywiać dwuwymiarowe rysunki są jedyną obroną przed dzikimi kredowcami - istotami, które potrafią nawet zabić.

Joel chciałby zostać jednym z nich, lecz niestety znajduje się to poza jego możliwościami. Lecz pomimo tej świadomości, chłopak i tak pragnie zgłębiać tajniki rytmatyki. Za sprawą korzystnego dla chłopaka rozwoju wydarzeń zaczyna pomagać jednemu z profesorów w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie - dlaczego uczniowie znikają?

Książka jest oryginalna, bohaterów nie da się nie lubić, a język autora jest przyjemny do czytania. Do tego dochodzą jeszcze rytmatyczne rysunki i świetny rozwój akcji. Zdecydowanie lektura godna przeczytania.

„Rytmatysta” jest kolejną brawurową książką autorstwa Brandona Sandersona, autor już wiele razy pokazał, że potrafi tworzyć niesamowite światy fantasy, tak jest również i tym razem. Niesztampowe pomysły i barwni bohaterowie sprawiają, że od lektury książek Sandersona wręcz nie można się oderwać. Historia przedstawiona w książce znów jest ciekawa i nietuzinkowa, Rytmatyści posługują się osobliwym i skomplikowanym systemem magii, który sam w sobie jest niezwykle ciekawy. W lekturę wsiąknąłem już od pierwszej strony i nie mogłem się oderwać, aż do samego końca.

Rytmatyści dzięki specjalnym praktykom potrafią ożywiać dwuwymiarowe rysunki zwane kredowcami. Przywoływane w ten sposób istoty są dzikimi i bezlitosnymi bestiami, które zabijają bez żadnych skrupułów. Ziemie Nebrasku zostały opanowane przez te plugawe byty, a ludność Amerykańskich Wysp nie może już spać spokojnie. Armedius Joel jest zwyczajnym wytwórcą kredy z Akademii, jednak ponad wszystko chciałby nauczyć się sztuki magicznej. Pewnego dnia uczniowie Akademii zaczynają znikać, a Joel postanawia, dowiedzieć się kto stoi za tymi makabrycznymi zbrodniami.

Akcja książki jest wartka i nie pozostawia miejsca na nudę, dzięki czemu czytanie przebiega w szybkim tempie. Wątki fabularne rozgrywają się w jednej ze szkół Rytmatycznych, a młody Armedius Joel potrafi zaciekawić swoją osobowością. Joel, jak i jego przyjaciółka Melody nie raz popadają w tarapaty i liczne niebezpieczeństwa, którymi świat wykreowany przez Sandersona jest po prostu wypełniony. Dla autora po raz kolejny należą się ogromne brawa, za pomysłowość i stworzenie kolejnego, pasjonującego systemu magii. Książka wypełniona jest licznymi ciekawostkami, które dla fanów uniwersum autora staną się prawdziwą gratką. Z pewnością sięgnę jeszcze nie raz po książki Brandona Sandersona, gdyż stwierdzam, że jak najbardziej warto.

„Rytmatysta” nie zawiodła mnie i śmiało mogę ją polecić wszystkim fanom twórczości autora. Akcja mknie w szybkim tempie, bohaterowie zostali stworzeni z krwi i kości, a intryga trzyma w napięciu, aż do samego końca. Powieść nie jest przeznaczona jedynie dla młodzieży, również dorośli powinni znaleźć w niej coś dla siebie. Książka jest kolejną fantastyczną pozycją zaserwowaną nam przez Sandersona, a magia Rytmatystów wciąga czytelnika niezwykle głęboko w swe odmęty. Serdecznie polecam.

[Adres usunięty]