Rozważna i romantyczna (pocket)

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Jane Austen uważam za umiarkowanie udane. Trochę też z premedytacją postanowiłam zacząć od pozycji, która jest mniej chwalona (przynajmniej przez osoby, z którymi miałam styczność) od „Dumy i uprzedzenia”, by stopniować sobie wrażenia. Zaskoczeniem było dla mnie też to, że jak „Rozważna i romantyczna” została moją pierwszą książką autorki to wszak ona jest też pierwszą opublikowaną książką Jane Austen, a wcześniej nie zagłębiałam się w ten temat.

Akcja książki rozgrywa się w Anglii na schyłku XVIII wieku, a jej głównymi bohaterkami są siostry Dashwood. Starsza Eleonora (ta bardziej rozważna) i Marianna (romantyczna). Nie można też zapominać o jeszcze jednej z sióstr, która jest za młoda na romanse, ale jest takim dobrym duchem tej historii, a na imię jej Małgorzata. Ten siostrzany klimat, jak i wydźwięk całej historii wraz z takim lekkim stylem autorki przywodzi mi na myśl „Małe kobietki” Louisy May Alcott, które swoją stronę uwielbiam. Może przy tej książce nie wzniosło mnie, aż na takie emocje, ale sam klimat był naprawdę przyjemny i to mimo tych wszystkich zawirowań natury miłosnej, które nieraz niosły ze sobą gorzkie łzy.

Najbardziej doceniam rys psychologiczny bohaterów i ukazanie głównego założenia książki jak ludzkie usposobienie może wpływać na przeżywanie tych samych emocji. I chociaż może ogólny przekaz pokazuje, że te gwałtowniejsze romantyczne porywy są często bardziej egoistyczne od w ciszy przeżywanego smutku osoby, która jest bardziej skryta, ale w środku cierpi tak samo, to podoba mi się, że żadna z sióstr nie była taką zerojedynkową postacią i każda w swojej postawie miała mocne i słabe strony. Mam natomiast mieszane uczucia co do zakręcenia relacjami uczuciowymi bohaterów.

Niby autorka ciekawie potrafia ukazać utajnione oblicza Willoughby'ego, pułkownika Brandona i Edwarda, bo do samego końca nie było wiadomo dla mnie jak się historia potoczy, a już w szczególności z Edwardem było spore zaskoczenie, ale jakoś w tym wszystkim bywało, że odczuwałam znużenie tym galimatiasem.

A tak na koniec jeszcze dodam z przymrużeniem oka, że powaliła mnie ilość powtórzeń wartości bohaterów względem tego ile wynosi ich majątek. 😆

Autorkę chyba nie trzeba nikomu przedstawiać, a tym bardziej nam kobietom. :p Jest dla mnie wzorem historii romantycznych związków, wzorem nieszczęśliwej miłości, ale i tej która dodaje skrzydeł z miłości. „Rozważna i romantyczna” trafiła w moje ręce już jakiś czas temu, i to jest dowód na to, że bez względu na to ile minęło od przeczytania powieści ty cały czas masz ją w głowie. Opisów książki jest mnóstwo, więc z całego serca polecam. Kto uwielbia tamte czasy ręka do góry!? Ja podnoszę dwie, bo tak jak uwielbiam stroje z XIX w. tak w głowie mi się nie mieści, żeby mój opiekun mógłby decydować, komu odda moją rękę albo wszelkie decyzje podejmowaliby mężczyźni, lecz, jeżeli jesteście ciekawi co uwielbiam, to jak już wspomniałam są to stroje oraz te wszystkie ochy achy w kwestii pierwszych miłości, obraz, jaki każda z kobieta żyjąca w tamtych czasach sobie wykreowała, o tym, że każde uczucie musiało znieść rozłąkę, listy, jakie pisano do siebie były czymś tak cennym, że dawało to nadzieję na lepsze jutro.

Wracając do małżeństwa to nasza najstarsza bohaterka, a tym samym matką trzech córek, czyli pani Dashwood po śmierci męża musi szukać innego miejsca zamieszkania, ponieważ zmarły mąż nie zabezpieczył swojej rodziny. Łatwo sobie wyobrazić, że do tej pory nasza wdowa nie interesowała się tym wszystkim co dotyczy opłat, rachunków itp. status społeczny lekko spadł, ale więcej już nie zdradzę. Całe szczęście w osobie najstarszej córki, która należy do tych rozważnych osób i chłodno stąpa po ziemi. Jak mamy jedną stronę medalu tak rola romantyczki należy do średniej córki. Według mnie obie siostry idealnie odzwierciedlają moją osobę i ciekawa jestem, ile jest takich osób wśród was? Z jednej strony romantyczka innymi razy rozważna do bólu. Którą z bohaterek chciałabyś być? A może masz innego bohatera książki, z którą się utożsamiasz?

Czytając i poznając naszych bohaterów cieszyłam się, że żyje w czasach, gdzie kobieta może być tym, kim chce i robić, co chce, a ograniczenia są tylko w jej umyśle. Momentami denerwowała mnie matka/wdowa, bo mając swoje lata tym bardziej troje dzieci była taka nieporadna nieumiejąca poradzić sobie z sytuacją, jaka je spotkała, lecz staram sobie to tłumaczyć tym, że to mężczyzna był od rachunków i utrzymania rodziny. No ale czymże byłaby książka, gdyby nie dwóch kawalerów, którzy zabiegali o nasze siostry. Tamte czasy kierowały się jeszcze czymś, a mowa o klasie społecznej, gdzie nie do pomyślenia było wiązać się komuś na wysokim poziomie z kimś biednym niemającym majątku itp. Wiele nadziei, wiele rozczarowań, ale i wiele zabawnych sytuacji, które na koniec przedstawiają kawał fantastycznej literatury. Mogłabym pisać tak w nieskończoność, ale zabrałabym to, co jest najciekawsze, więc polecam całym sercem.

Uwielbiam wydanie książki wydawnictwa MG, ponieważ masz uczucie, jakby okładka była otulona materiałem co dodaje takiej szlachetności. Marzy mi się przeczytać każdą książkę autorki.

„Nigdy nie potrafiła kochać inaczej jak całym sercem.” 

Moja ulubiona książka Jane Austen, głównie ze względu na fantastyczną kontrastowość postaci, diametralnie różne podejścia do życia dwóch sióstr. Jedna kierująca się uczuciami, spontaniczna i ekspresyjna, z obliczem prawdy na twarzy. Druga ostrożna, spokojna, skrywająca emocje, stawiająca przede wszystkim na rozsądek. Jane Austen fantastycznie ukazała, że zarówno rozwaga, jak i romantyzm duszy, nie stanowią żadnej bariery dla szczerej miłości. Szybko i gorąco bijące serce szybko przeciera szlaki. 

Szczególną sympatią obdarzyłam Eleonorą, bohaterkę rewelacyjnie poprowadzoną, szalenie przekonująco. Marianna natomiast imponowała osobowością, wiele kobiet znajdowało z nią wspólne cechy. Autorka realnie odmalowała realia minionej epoki, w której położenie kobiet uzależnione było od pozycji i bogactwa rodziny. Przyznam, że nawet po latach z zainteresowaniem wchodziłam w powieść, czytanie sprawiało uroczą przyjemność. Im bogatsze zdobywam życiowe doświadczenie, tym bardziej przekonuję się, jak wspaniałą obserwatorką była Jane Austen. Nic dziwnego, że kolejne pokolenia kobiet sięgają po jej książki i przekonują się, że tak atrakcyjnie napisane historie potrafią wzruszyć, cieszyć i bawić, nawet jeśli dalekie już od współczesnych społecznych norm i kulturowych wzorców. Bookendorfina

Po śmierci głowy rodziny Dashwood, wdowa i trzy jej córki muszą znaleźć nieco mniejszy i tańszy dom. Mimo tych swoistych niedogodności nowe miejsce zamieszkania i tak ściąga w swoje progi liczne towarzystwo, dobre dusze. Marianna, jedna z najstarszych panien Dashwood, w nowym otoczeniu szybko odnajduje adoratora odpowiadającego jej licznym wymaganiom. Rozważniejsza Eleonora wierna jest mężczyźnie, któremu oddała serce w poprzednim miejscu zamieszkania, choć oficjalnie nie są po słowie. Mimo tego pewne gesty młodzieńca wyraźnie wskazywały na odwzajemnione uczucie, a znający ich ludzie zapowiadali rychłe wesele.

A jednak Los bywa przewrotny. I obie panny szybko się przekonają, jak niestałe bywa serce... a może jak niesprzyjające mogą być okoliczności w sytuacji, gdy urody panny nie popiera ogromny majątek.

Tej powieści autorstwa Jane Austen nie miałam wcześniej przyjemności czytać, tak więc zabrałam się do niej z podwójnym zapałem. Szczególnie, iż wnioskując z opisu, niekoniecznie będzie to love story z happy end'em. Nic dziwnego, że czułam się zaintrygowana. Jane Austen bowiem kojarzy mi się raczej z historiami miłosnymi, gdzie pomimo wszelkiego rodzaju przeciwności, na końcu i tak wygrywa prawdziwe uczucie. Czy tym razem miałam zostać zaskoczona?

Poniekąd tak właśnie było.

Z dwóch najstarszych panien Dashwood Marianna jest tą bardziej uczuciową i romantyczną. Na próby ewentualnego zeswatania jej z kimś, kto nie przypadł jej do gustu, wybucha tylko śmiechem. Z kolei gdy Los styka ją z pewnym młodzieńcem i wszyscy wokół widzą, jak z jego oczu wyziera uczucie, jest gotowa porzucić wszelkie konwenanse przypisane owym czasom, i zatonąć w tej relacji. Eleonora jest zupełnie inna niż siostra- swego ukochanego pozostawiła w poprzednim miasteczku, wierząc jednak, że jego uczucie nie zgaśnie. Co prawda o owym uczuciu może się tylko domyślać, jednakże jego czyny i gesty wskazują na to, iż jest mu droga. Eleonora jednak nie jest w gorącej wodzie kąpana i wszelkie przemyślenia, uczucia, zamyka w sobie. Stara się nie kłopotać nimi swoich bliskich, a jak się okazuje- ona również będzie musiała się zmierzyć z trudnościami na drodze miłosnej.

Ogromnym plusem tej opowieści są tutaj wspomniane już kilkakrotnie główne bohaterki, czyli siostry Dashwood, a dokładniej ich portrety psychologiczne. Są jak woda i ogień, kompletnie od siebie różne, co uwydatnia się szczególnie podczas trwających relacji z panami. Czy autorka chciała nam dać do zrozumienia, że rozwaga w szafowaniu uczuciami daje nam pewną dozę bezpieczeństwa? Że oszukiwanie serca i odsuwanie od siebie cierpienia naprawdę może pomóc w leczeniu złamanego serca? Możemy tutaj przeprowadzać te badania na dwóch naszych panienkach: Mariannę uczucie nieomal spaliło, rzuciła się bowiem w tę toń bez żadnego przemyślenia, bez pohamowania wręcz. Eleonora do tematu podeszła spokojnie, z rozwagą, aczkolwiek i ona nie uniknęła tępego bólu w sercu. Wniosek jest jeden- w kwestii uczucia nie ma dobrej drogi. Możemy wejść w daną relację całą sobą i równie mocno cierpieć lub próbować dozować sobie negatywne emocje, ale ostatecznie i tak sprowadza się to do złamanego serca. To tylko uwydatnia fakt, iż każdy z nas jest inny i w odmienny sposób przeżywa radości czy niepowodzenia. Na uczucia nie ma złotego środka, reagowanie zależy tylko od nas.

Rozważna i romantyczna to taka powieść, którą czyta się szybko, a refleksja przychodzi dopiero później. Początkowo zdawała się miłosną historią z nie do końca szczęśliwym zakończeniem, a dopiero później czytelnik uzmysławia sobie, jak wiele refleksji za sobą niesie. Myślę, że warto po nią sięgnąć nawet przez wzgląd na świetnie stworzone postacie i wyraźnie zarysowane emocje czy charaktery kobiet. Warto.

Autor: Jane Austen

Tytuł: Rozważna i romantyczna

Wydawnictwo: MG

Widzicie to jaka ta okładka jest piękna! Bardzo podoba mi się to wydanie!

Naczytałam się na jej temat tyle, że nie mogłam się jej wręcz doczekać. Jednak wstrzymywałam się z czytaniem, żeby moje oczekiwania nieco się zmieniły.

Zaczęła się ona dość specyficznie. Niestety miałam z nią mały problem. Nie mogłam się wciągnąć w fabułę, co sprawiło, że ją odkładałam. Czytało mi się ją nawet dobrze.

Podobała mi się, jednak myślę, że oczekiwałam po niej czegoś trochę innego.

Ocena 3/5

✨ Rozważna i romantyczna dla młodych dam, czyli Jane Austen w wersji dla dzieci.

✨Chyba nie ma na świecie osoby, która chociaż nie kojarzyłaby twórczości Jane Austen. „Rozważna i romantyczna” jest bez dwóch zdań jedną z najbardziej cenionych dzieł tej autorki.

✨ W Norland od wielu lat, żyje rodzina Dashwoodów, niestety po śmierci ojca, Elinora, Marianna, Margaret i Pani Dashwood zmuszone są opuścić dwoją posiadłość, którą odziedziczył ich przyrodni brat. Dwie najstarsze córki to panny na wydaniu, dwie siostry, które absolutnie się od siebie różnią, jedna stopą stanowczo po ziemi, druga jest typem romantycznej kobiety, która pragnie przeżyć historie miłosna rodem z książki. Czy w nowej posiadłości dziewczęta odnajdą miłość? Czy w życiu dawnych ludzi, liczyły się tylko pieniądze i pozycja społeczna?

✨ Kilka miesięcy temu odkryłam świat klasyków literatury głównie angielskiej, ale nie tylko, od pierwszych powieści na maksa zakochałam się w tych książkach, jednak bez dwóch zdań jest w nich dużo archaizmów, czy stwierdzeń, których młodsi czytelnicy mogą nie rozumieć. Co zrobić jeżeli chcemy zaznajomić młodziaków, z tak pięknymi powieściami? I tu z pomocą przychodzi @[Adres usunięty]m, które w swojej ofercie przedstawia nam powieści Jane Austen, w wersji dla dzieci! Czy to nie wspaniałe? Od teraz klasyki literatury nie będą zarezerwowane wyłącznie dla dojrzałych czytelników, ale także dla dzieci! „Rozważna i romantyczna dla młodych dam” jest przepięknie ilustrowaną książka, z dużymi i wyrazistymi literami, wprost idealna dla młodszych czytelników!

Mąż pani Dashwood umiera. Pozbawiona funduszy kobieta wyprowadza się więc na wieś do niewielkiego domku wraz z trzema córkami. Dwie z nich – Marianna i Eleonora – są już na wydaniu i rozglądają się za mężczyznami. Pierwsza z nich chciałaby, aby jej mąż był człowiekiem czułym i delikatnym, uwielbiającym sztukę tak samo, jak ona. Eleonora zaś życzyłaby sobie spokojniejszego i bardziej skrytego, ale wiernego i oddanego jej męża. Los jednak nie zawsze jest tak łaskawy, jak te młode, piękne kobiety mogłyby sobie tego życzyć.

Dobra powieść nie traci na wartości wraz z mijającymi latami – to często czas weryfikuje, ile dana literatura jest warta. O Jane Austen było zaś głośno już w XIX wieku, a i teraz pamięta się o jej książkach. Nic więc dziwnego, że miałam ochotę się z nią zapoznać. Jak jednak jej debiut wypadł w moich oczach?

Przede wszystkim już na początku moją uwagę zwrócił styl Jane Austen. Rozważna i romantyczna napisana jest w piękny, brytyjski sposób. Język autorki jest bardzo elegancki i czysty, a przy tym grzeczny; autorka zdaje się traktować swoich bohaterów z szacunkiem, nie odkrywają przed nami każdej ich myśli. Ma w sobie też co nieco z wyspiarskiej leniwości: historia sunie gładko, ale powoli. Przy tym wszystkim Austen od czasu do czasu wplątuje w tekst delikatne szpileczki, które sprawiają, że tekst ma w sobie nieco – ale ostrzegam, tylko nieco – pazura.

Dziś trudno chyba trafić na autora, który pisząc literaturę kobiecą miałby tak wyćwiczony styl. To niewątpliwie stanowi zaletę tej pozycji: owszem, jest przez to dla nas dość specyficzna, ale dzięki niej mamy możliwość poznania nieużywanych już słów, czy konstrukcji. Niestety, to właśnie taki sposób pisania sprawił, że o ile na początku i na końcu powieści byłam w pełni przytomna to tego, co działo się w środku niemal nie pamiętam. Z tym, że szczerze mówiąc sama historia nie jest na tyle skomplikowana, by nawet pominięcie połowy stron przeszkodziło w rozumieniu jej.

Rozważna i romantyczna to przede wszystkim miła i niezbyt wymagająca powieść o dwóch młodych kobietach, zżytych ze sobą i szukających szczęścia w miłości. Historia, sama w sobie, nie wyróżnia się niczym szczególnym, a czasem może wydawać się wręcz przegadana. Bo ileż można słuchać o tym, że pannę Mariannę boli serce z rozpaczy, czy szczęścia, a panna Eleonora stara się jak może, by być tą nieugiętą i pewną siebie? Jeśli ktoś nie lubuje się w takich historiach to może w końcu się tym po prostu znudzić. Wprawdzie autorka stawia przed bohaterami liczne problemy, ale po kilku pierwszych zdziwieniach i zaskoczeniach w moim przypadku przyszła obojętność na losy dwóch sióstr.

Tak jak się spodziewałam, powieść Austen nie była czymś, co miało szanse mnie porwać. Owszem, cieszę się, że mogłam się z nią zaznajomić, ale nie sprawiła ona, że mam ochotę sięgać po kolejną książkę tego typu. Niemniej, z czystym sumieniem muszę stwierdzić, że dziś tak porządnie napisanej literatury kobiecej naprawdę można ze świecą szukać. Jeśli więc tylko ten gatunek Was interesuje nie bójcie się po nią sięgnąć.

"Nie potrzeba słów tam, gdzie czyny świadczą same za siebie".

Nie sposób wyrazić słowami tego, jak bardzo cenię twórczość Austen; jej podejście do wielu społecznych spraw, poczucie humoru często przemycane w inteligentny sposób, rozmach emocji jakim lekko się posługuje, aktualność poruszanych kwestii - bo klasyka broni się sama, nie bacząc na upływający czas. Jane należy do najpoczytniejszych, najbardziej popularnych pisarek brytyjskich; zekranizowano większość jej dzieł, w Bath co roku organizowany jest festiwal na jej cześć w klimacie XVIII i XIX wieku, a jeśli jest ktokolwiek kto nie słyszał tego nazwiska - to naprawdę ma sporo do nadrobienia ;).

Jak sam tytuł wskazuje, mamy w lekturze do czynienia z dwiema głównymi bohaterkami, są to siostry - najstarsza Eleonora i młodsza Marianna. I choć w powieści pojawia się jeszcze najmłodsza z trzech panien Dashwood, to uwaga zwrócona jest głównie na Rozważną Eleonorę i właśnie Romantyczną Mariannę. Gdy pierwszy raz czytałam tę książkę, utożsamiałam się tylko i wyłącznie z romantyczną duszą głównej bohaterki. Marianna była dla mnie uosobieniem wszelkich moich cech; porywcza w pozytywnym tego słowa znaczeniu, kochająca mocno i wiernie bez względu na wiele innych kwestii, nierozważna, kierująca się sercem w całym swoim życiu, przeżywająca bóle i rozterki niejeden raz w teatralny wręcz sposób. Daleko mi było do Eleonory, która zawsze wcześniej musiała przemyśleć swoje wypowiedzi, cierpieć w milczeniu, większą uwagę zwracając na ludzi wokół siebie; rozwaga i czasem wręcz chłód w obcowaniu z innymi aż mnie porażały, nie przepadałam bowiem za podobnym stylem bycia. Teraz z perspektywy czasu, gdzie wiele się zmieniło w moim życiu, po ponownym podejściu do książki, moje odczucia są zgoła inne. Odwrotne. I chyba takie już pozostaną.

Obie siostry szukają uczucia; tej prawdziwej MIŁOŚCI, jednej jedynej, niepowtarzalnej. I choć obie dziewczęta pragną tego samego, każda z nich prezentuje kompletnie różne podejście do tego tematu; obydwie nie wiedzą bowiem jeszcze, jak bardzo brutalna jest rzeczywistość, pełna wyrachowania, nieszczerych osób; jak bardzo fałszywy jest świat wyższych sfer, gdzie najwyższą wartość prezentują pieniądze i to od nich zależne są afekty innych. Marianna pragnie romantycznych uniesień, Eleonora odpowiedzialnej stabilizacji. Pierwsza szuka mocnych wrażeń, druga łagodności i rozwagi. Teraz, po latach wiem, że impulsywność i pośpiech nie zawsze są dobrymi doradcami, a pewne sprawy lepiej po prostu przemyśleć.

Tym razem, oprócz historii każdej z sióstr, dostrzegłam w powieści coś więcej. Niebanalny, aczkolwiek subtelny i inteligentny humor, kaprysy losu, zgrabnie zarysowane postaci drugoplanowe, takie jak pułkownik Brandon czy pani Jennings. Nie mogłam przejść obojętnie obok mojego ulubionego, uwielbianego klimatu; społecznych obyczajów tamtej epoki, wydawanych przyjęć i balów, skrycie pisanych listów, wyrażających płomienność uczuć, strojnych sukni, fryzur. Zasady i reguły panujące w opisywanym świecie chyba już zawsze będą się stapiać z moim sercem i wrażliwym emocjonalnie charakterem.

Całość na: [Adres usunięty]