Pożegnanie z Afryką

Dania, najmniejszy kraj skandynawski jednak niezwykle bogaty jeśli chodzi o literaturę. I tak jak Baśnie Andersena są znane nam wszystkim, tak inne pozycje z reguły są bliskie tylko ze słyszenia ich tytułów. Ja swoją przygodę z literaturą duńską rozpoczęłam od autobiograficznej powieści duńskiej pisarki Karen Blixen „Pożegnanie z Afryką” @wydawnictwopoznańskie

I to, co pierwsze przychodzi mi na myśl po lekturze książki to spostrzeżenie, że jest ona pełna niezwykłych wręcz subtelnych opisów natury. Tak delikatnych, że aż sprzecznych z silnym charakterem autorki, który jawi się nam na stronach książki. Blixen opisuje nam w niej swoje doświadczenia i wrażenia podczas pobytu w Afryce na farmie w okolicach Nairobi, w latach 1913–1931. Jej wspomnienia pisane spokojnym, płynnym językiem dotyczą codzienności, uprawy kawy, spotkań biznesowych, które prowadziła, przyjmowanych gości czy zwierząt, które pojawiały się na jej farmie. Niezaprzeczalnie autorka była zafascynowana tym krajem, jego kulturą i mieszkańcami.

Wycieczka po Czarnym Lądzie, którą nam zaproponowała na kartach książki była dla mnie wyborną przygodą. Tym bardziej, że opisywana Afryka w takiej postaci już nie istnieje. Została zamknięta w rezerwatach i w ogrodach zoologicznych, a tu nawet wiatr "odczuwa się tak, jakby był tylko oporem powietrza przy ruchu Ziemi w przestrzeni".

To nie jest książka, którą czyta się spiesznie doszukując się w niej akcji. To zdecydowanie powieść, która wymaga poświęcenia jej czasu i delektowania się nią, czytania w skupieniu i z uwagą. Jednak polecam i zachęcam do lektury, a potem do przemyśleń.

Komu nie obił się o uszy tytuł Pożegnanie z Afryką? Nawet jeśli nie mieliście zielonego pojęcia o tym, że istnieje książka to za sprawą filmu z pewnością przynajmniej mniej więcej wiecie, o co tutaj chodzi. Jednak żeby to wszystko nie było tak oczywiste napiszę Wam parę słów na temat książki, bo okazuje się, że realizacja filmowa wcale nie jest wierna pierwowzorowi.

Film filmem, moi drodzy, ale w pierwszej kolejności powinniśmy sięgnąć po książkę! Znajdziecie tutaj przede wszystkim zapiski autorki - jej wspomnienia, wrażenia, doświadczenia z pobytu w Afryce (Kenia, 1914-1931). Jest to coś w rodzaju pamiętnika, ale z dodatkiem wspaniałych walorów językowych. Bardziej wymagający czytelnicy będą zachwyceni! Prawdę mówiąc, w tym przypadku film i książka mają ze sobą niewiele wspólnego. Sydney Pollack (reżyser) w niewielkim stopniu zainspirował się historią Karen, ale nie przełożył jej na duży ekran jeden do jednego. Kobiety, które od książki oczekują intymnych opowieści o gorącym romansie, mogą poczuć się rozczarowane. Tylko ostrzegam. :)

Pożegnanie z Afryką to książka na tyle specyficzna, że nie zaryzykuję stwierdzenia "dla wszystkich!". Wszystkim na pewno do gustu nie przypadnie... Jeśli chodzi o mnie, jestem zadowolona z lektury. Przede wszystkim musicie odnaleźć w sobie chęć do bliższego poznania samej autorki, bo książka jest głównie o niej, a nie o Afryce. To nie jest przewodnik turystyczny czy album, a właśnie wspomnienia. Nie znajdziecie tutaj również wartkiej akcji, która nie pozwoliłaby Wam oderwać się od tej książki. Wiadomo, że od naszych oczekiwań wiele zależy, więc od razu Was uczulam. Czego zatem możecie się spodziewać po tej pozycji? Przede wszystkim będziecie musieli zaangażować się emocjonalnie i otworzyć się na to, co autorka zaproponowała. Na początku może nie być łatwo, ponieważ nie codziennie spotykamy się z tego rodzaju narracją. Ale mogę zagwarantować, że jeśli dacie autorce szansę i spróbujecie zrozumieć to, co chciała przekazać, lektura okaże się zadowalająca. :)

Podsumowując, nie chcę, żebyście od razu się zniechęcali. Pożegnanie z Afryką to piękna, wzruszająca książka, przy której uroniłam łezkę, przemyślałam parę ważnych spraw, przypomniałam sobie inne lektury związane z Afryką, jak chociażby genialne Jądro ciemności. Jeżeli interesuje Was tematyka Afryki - zwierząt, plemion, życia w tym miejscu, kwestia wyzysku czy ludzkiej chciwości, to jest książka dla Was. Serdecznie polecam!

Powyższe wydanie pochodzi z serii Wydawnictwa Poznańskiego Seria Dzieł Pisarzy Skandynawskich. Książki z tej serii są przepięknie wydane, w twardej oprawie, z dość dużą czcionką i okładkami, które skradły moje serce! Sprawdźcie sami. :)

"Pożegnanie z Afryką" Karen Blixen

Na farmie u stóp gór Ngong życie płynie własnym tempem. Mała plantacja kawy, dzikie zwierzęta i rośliny, rdzenne plemiona, a w tym wszystkim silna, całkowicie spełniona młoda kobieta, która w sercu Afryki odnalazła swój azyl, swoje miejsce na świecie. Jeszcze nie wie, że niedługo będzie zmuszona opuścić Czarny Ląd...

"Pożegnanie z Afryką" to powieść zaliczana już do klasyki literatury. Wielu z nas zapewne miało okazję się zapoznać z fenomenalną ekranizacją powieści wyreżyserowaną przez Sydneya Pollacka.

Od razu mówię — jest to nic innego jak powieść autobiograficzna, w której Blixen spisała swoje przeżycia, przemyślenia i spostrzeżenia z wieloletniego pobytu na kontynencie afrykańskim. I nie jest to autobiografia pełna suchych, nudzących faktów, a napisana pięknym, wyrafinowanym językiem powieść opiewająca piękno Czarnego Lądu.

Karen Blixen z namaszczeniem otwiera przed czytelnikiem bramy Afryki, pokazując bardzo subtelnie, delikatnie jej wyjątkowość. Opisuje w niesamowicie wnikliwy, przenikający do głębi serca sposób urok afrykańskiej fauny, flory, a także ludów zamieszkujących te ziemie. Mojej uwadze nie umknęło to, że autorka ma niespotykany talent do spoglądania we wnętrze człowieka. Nieustannie daje dowód swojej umiejętności, eksponując wprost po mistrzowsku kolejne postacie. Każda z nich ma serce, duszę i ciało, a każdy z tych elementów wybija się w całej swojej okazałości, każdy został wspaniale nakreślony.

W "Pożegnaniu z Afryką" Blixen przez zjawiskowe, do granic możliwości czułe oddanie uroku, który skrywa w sobie Czarny Ląd, niejednokrotnie wzrusza do łez, przyprawia o szybsze bicie serca, jak i również wzbudza w czytelniku swego rodzaju nostalgię, tęsknotę.

Jest to jednocześnie opowieść o kobiecej sile, przeciwstawianie się przeciwnościom losu oraz miłości i przyjaźni. A z tych wszystkich komponentów Blixen utkała opowieść ponadczasową, taką, która pozostanie z nami na dłużej.

Powieść ukazuje majestat Afryki tak, że oczarowuje czytelnika całym swoim pięknem, pochłania i angażuje na długie godziny.

⭐9,5/10

Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu Poznańskiemu.