Pocałunek zdrajcy t.1

"Każdy gra w życiu wiele różnych ról, ale to nie znaczy, że wszystkie są kłamstwem."

Jak byś się zachował/ła gdybyś dowiedział się, że idziesz do Swatki? Ale nie do byle jakiej kobiety tylko do Swatki przez duże S. Do Swatki z prawdziwego zdarzenia. I to nie za miesiąc... Tylko następnego dnia. Sage zostaje do tego zmuszona. Musi iść do kobiety która znajdzie jej męża. A co gdy ona nie chce wyjść za mąż?

Wizyta u Swatki kończy się klęską, bądź też ogromnym sukcesem jeżeli patrzeć na dalsze zdarzenia. Sage dostaje propozycje pracy jako pomoc Swatki i... szpiega kandydatów na mężów dla bogatych i gotowych do wyjścia za mąż panien.

Podczas wyjazdu do stolicy Panienki, Sage i Swatka są pod eskortą żołnierzy. Droga jest długa, pełna przygód i niespotykanych zdarzeń. Co by się stało gdyby jeden z wojskowych dostał zadanie równie podobne jak Sage i gdyby nieświadomie połączyła ich nić porozumienia? Dziewczyna chce być sobą, a mężczyzna? Chce być jej godzien. Jednocześnie zwyczajna podróż zmienia się w pełną napięcia przeprawę. Czy uda im się dotrzeć do stolicy? Czy Sage zmieni zdanie co do mężczyzn? I czy żołnierz będzie w stanie zasłużyć na miłość kogoś takiego ja Ta dziewczyna?

Ta książka nie jest ciężka, nie jest skomplikowana, ani jakoś specjalnie wybitna. Jest... pospolicie napisana. Ale cholerka ta historia zagnieździła się w mojej głowie i nie potrafi wyjść. Jest po prostu czymś co mi ogromnie spasowało. Bardzo mi się podobała ta historia chociaż nie umywa się do Dworów czy Szóstki Wron. Chodzi o pomysł. Zakochałam się w nim. Jest oryginalny, nie spotkałam się z podobną historią i chociaż ja sama nie przepadam za książkami w których akcja dzieje się parę setek lat temu, tak ta mnie po prostu uwiodła.

Autorka wiedziała co robi. Doskonale wymyśliła przebieg wszystkiego, mąciła w głowie czytelnika i kurde prawda jest taka, że sama w pewnym momencie zaczęłam się strasznie gubić jeżeli chodzi o żołnierzy. Nie wiedziałam który jest który, miałam wrażenie, że jest to niedbale napisane, cofałam się specjalnie żeby od nowa niektóre rozdziały przeczytać, ale taki był cel.

"Im więcej Sage dowiadywała się na temat aranżowania małżeństw, tym mocniej podejrzewała, że to właśnie sztuka swatania stanowi spoiwo tworzące kraj."

Główna bohaterka, nasza Sage to dziewczyna która trochę przeszła, a jednak dalej jest w niej ta odrobina naiwności. Nie jest głupia, wręcz przeciwnie, jest niezwykle bystra i ambitna. Uczy się szybko, jest doskonałym obserwatorem i potrafi dostrzec szczegóły które nie każdy potrafiłby zobaczyć.

"Dowódca nigdy nie powinien wydawać rozkazów, których sam nie chciałby spełnić."

A główny bohater - nie powiem kto to! Jest bystrym, ale też po części naiwnym człowiekiem. Spodobało mi się to, że nie jest taki idealny. Potyka się, przewraca, popełnia błędy, ma poczucie winy, ale później próbuje wszystko naprawić. Bardzo go lubię.

Swatka jest ciekawą postacią. Lubię ją chociaż myślę, że w rzeczywistości byłoby to dość ciężkie. Wzbudza kobieta respekt i podoba mi się to.

Ale zdenerwowało mnie to, że nie było zakończenia wątku jednej z panien, Clare. Polubiłam ją i chciałabym wiedzieć jak jej historia się potoczyła, ale autorka nagle urwała jej wątek więc to mnie okropnie wkurzyło.

"- Wolałabym popełnić błąd, niż pozwolić innym decydować o moim losie. A uwierz, jestem świetna w popełnianiu błędów."

Uważam tą książkę za delikatną, idealną na rozluźnienie, aby usiąść i bez wysiłku przeczytać ciekawą historię. Przeczytałam ją w jeden dzień. Dosłownie mnie pochłonęła. Nie robiłam przerw na jedzenie, ani picie. Po prostu nie mogłam przerwać. Jest prostą historią, a jednak mnie w sobie rozkochała. Nie można powiedzieć, że jest idealna, bo nie jest, jednak całokształt to na prawdę kupa dobrej roboty. POLECAM!

Fajna, lekka i przyjemna książka, którą świetnie się czyta. Dobrze się bawiłam🤗 Akcja jest bardzo dynamiczna, wydarzenie goni wydarzenie, a bohaterów nie da się nie lubić.

Ciekawa przygoda😊

Sage to nastoletnia bohaterka, nietuzinkowa postać pełna charyzmy, tupetu i… uporu, która z przyzwyczajenia nosiła płaszcz gniewu. Wywodzi się z pospólstwa, ale była wychowywana jak arystokratka. Ojciec rozbudził w niej miłość do książek i nauki, ciekawość świata, więc Sage była ciekawa, a nawet ciekawska, zadawała wiele pytań, uczyła się, a swoją wiedzę wykorzystywała w najmniej oczekiwanych momentach. W drodze na Concordium zaskakiwała eskortujących damy żołnierzy swoją niezwykłą spostrzegawczością, przenikliwością, sprytem, kojarzeniem faktów, analitycznym umysłem. Jej umiejętność oceny sytuacji i poezja pomysłów to była jej siła. Chodziła i drążyła, odkrywała, dowiadywała się, a przy tym nie zdradzała swej prawdziwej tożsamości i motywów działania. Dzięki temu została sekretną bronią kapitana Alexa Quinna, który nie tylko miał za zadanie chronić damy.

„Pocałunek zdrajcy” to wielogatunkowa powieść. Elementy powieści szpiegowskiej to przywdziewanie masek, odgrywanie ról, szpiegowanie na rzecz Korony, gdyż w królestwie nieciekawie się dzieje, mają miejsce polityczne rozgrywki. Czytelnik może się lekko zakręcić w tożsamości poszczególnych bohaterów, gdyż autorka tak sprytnie i skrycie ich opisywała, by i czytelnik od razu nie mógł odkryć, kto ma podwójną czy potrójną tożsamość. To też powieść drogi, bo część akcji dzieje się w czasie wędrówki na Concordium (mapa ułatwia przemieszczanie się z bohaterami). Miłość rozkwita między młodymi bohaterami, pojawiają się nieliczne sceny erotyczne. Miłosne sceny mieszają się ze scenami walk, okrucieństwem wojny i śmiercią, walką w obronie życia i Korony. A z drugiej strony czytelnik z bohaterami gości na przyjęciach, uczestniczy w życiu na zamkach, przedziera się przez góry i lasy, wykonuje trudne zadania. Przygód i niebezpieczeństw nie brak, potyczek słownych również. Ale to nie jest powieść historyczna, choć pewne jej cechy można odnaleźć. To powieść fantasy dla młodych czytelników, ale i starsi się w niej odnajdą.

Autorka z łatwością kreśli nieprzewidywalne zdarzenia i rysuje ludzkie charaktery, by swoim bohaterom skomplikować życie. Manipuluje nimi przed czytelnikiem, a oni między sobą nawzajem. Postacie potrafią wykorzystać informacje w swoim celu, by zabolało to drugą stronę konfliktu. A wszystko to na tle zagrożenia wojną i na polu politycznych rozgrywek. Pytanie, kto kogo przechytrzy, czyj plan okaże się lepszy, czyja poezja pomysłu ujawni talent taktyczny…

Siłą tej powieści jest jej uniwersalność przekazywanych wartości: walka dobra ze złem, poświęcenie w imię ojczyzny, zdolność do kłamstwa w imię wyższej konieczności, odgrywanie ról, szpiegowanie, oddanie życia za kraj, nauka, miłość, przyjaźń i umiłowanie książek. Całość napisana przystępnym językiem w dobrym stylu, czyta się z rosnącym zainteresowaniem, gdyż sama fabuła intryguje, zwłaszcza poszczególne rozwiązania dynamicznej akcji. Do tego niebezpieczeństwo kontra kurtuazja i swaty. Polecam.

Pocałunek zdrajcy to książka, która zapowiadała się genialnie. Naprawdę. I nie chodzi mi tylko o nieziemską okładkę, czy te wszystkie pochlebne opinie, ale ogółem o zarys fabuły. Głęboko wierzyłam w to, że w moje ręce trafiła powieść, która zawróci mi w głowie. Porwie mnie do swojego świata i pozwoli przeżyć niesamowitą przygodę. Że będzie to historia godna podziwu, która zapoczątkuje genialną serię z gatunku fantastyki młodzieżowej, a może pójdzie o krok dalej. Niestety, piękna okładka to jedyne, co po lekturze pozostało w mojej pamięci i wzbudziło pozytywne odczucia.

Początek tak naprawdę nie był zły… Nadal utrzymywał mnie w przekonaniu, że oto trzymam w rękach intrygującą opowieść. Główna bohaterka, Sage Fowler, zapowiadała się na zadziorną dziewczynę, która nie da sobie w kaszę dmuchać. Te pierwsze strony przypominały mi niejaką Mulan – znaną nie tylko z legend, ale po prostu z disneyowskiej bajki. Wręcz sprawiało to wrażenie mocnej inspiracji, nawet bardzo mocnej. Mimo wszystko nie przeszkadzało mi to, bo sam ten motyw przypadł mi do gustu, Mulan zawsze lubiłam, a tutaj wypadło to naprawdę ciekawie. Niestety, nie wiem co pękło w trakcie lektury, ale z pewnością było to coś olbrzymiego, bo mój zapał w mgnieniu oka się gdzieś zagubił.

Przyznaję szczerze, że ledwo doczytałam tę książkę do końca. Po prostu nie byłam w stanie zagłębić się w ten świat, zżyć się z tymi bohaterami, poczuć ten klimat, atmosferę, rodzące się więzi. Choć Erin Beaty posługuje się nie najgorszym językiem, jej styl jest całkiem przyjemny, to jednak brakowało mi w tej historii głębi. Konkretów. Czegoś mocnego. Widać, że autorka chciała stworzyć coś niesamowitego, ale niestety nie było jej to dane… być może nie wiedziała, co zrobić z tak rozpoczętą historią i skręciła w złą ścieżkę. Znaną, oklepaną, nieco schematyczną i po prostu mało wciągającą – przynajmniej dla mnie. A miało być tak pięknie…

O ile bohaterowie są wykreowani w miarę dobrze, tak niestety kreacja świata, w którym rozgrywa się akcja, jest bardzo niedopracowana. Ja, człowiek z niesamowicie rozwiniętą wyobraźnią, nie byłam w stanie sobie wizualizować odpowiednio żadnej sceny, żadnego miejsca akcji, żadnej sytuacji, niezależnie od punktu widzenia, który prezentowała autorka. Dla mnie w książkach fantastycznych ma to ogromne znaczenie, bowiem uwielbiam przenosić się do innego świata, w którym mogę przeżyć coś niesamowitego. Tutaj nie było mi to dane – jakbym tylko trzymała w dłoniach szklaną kulę i spoglądała do jej środka, jakby stale coś nas dzieliło, jakbym musiała bardzo wysilać wzrok, aby cokolwiek dojrzeć, że o przeżywaniu jakichkolwiek emocji nie wspomnę.

Można by napisać, że w sumie historię tę ratuje główna bohaterka, Sage, jednak nie do końca. O ile ta dziewczyna faktycznie ma temperament, a momentami wykazuje się mądrością, inteligencją i zdolnością analizowania każdej sytuacji, tak jej zachowanie w wielu innych scenach bywa po prostu żałosne i irytujące. Zaprezentowany tutaj romans jest zbyt patetyczny, zbyt nagły, może nawet niepotrzebny? To jedna z tych relacji, za którą nie przepadam – i nie chodzi mi o romans jako romans, ale formę jego rozwoju i przedstawienia. Brakowało mi tutaj porywających emocji, odpowiedniego stopniowana napięcia, nieprzewidywalnej akcji.

W ogólnym rozrachunku książka zyskała w moich oczach miano nudnej. Nawet nie chaotycznej czy niezrozumiałej, po prostu nudnej, która zaczęła mnie raczej odpychać, aniżeli przyciągać. Niestety. Przyznaję, że miałam spore oczekiwania względem powieści Erin Beaty, ale zdecydowanie nie zostały one spełnione. Czy rzeczywiście jest to idealna książka dla fanek serii Rywalki? Być może. Właściwie prezentują podobny poziom i styl, a żadna z nich mnie nie porwała i nie poruszyła na tyle, na ile bym chciała – może to o czymś świadczy.

Sage Flower jest nauczycielką swojego kuzynostwa. Po śmierci rodziców trafiła do wujostwa, którzy mimo że ją kochają, chcieliby żeby dziewczyna wyszła za mąż i zachowywała się jak dama. Sage jest uparta i zdecydowanie od małżeństwa woli czytać książki, uczyć się, chodzić w spodniach i łazić po drzewach. Pewnego razu trafia pod skrzydła swatki - pani Rodell. Ta zauważa jej umiejętności dedukcji, oceniania ludzi i inteligencje. Tak zaczyna się przygoda Sage jako asystentki swatki. Jak potoczą się jej losy, kiedy będzie musiała towarzyszyć damom podczas podróży? A co najważniejsze kim stanie się dla żołnierzy, którzy będą eskortować dziewczyny? Trwa wojna i nikt nie jest bezpieczny. Intrygi, tajemnice i niesamowite zwroty akcji. POCAŁUNEK ZDRAJCY.

Przede wszystkim Sage jest bardzo inteligentną postacią. Dawno takiej bohaterki nie było. Nie siedzi bezczynnie, przejmuje inicjatywę, naraża swoje życie dla innych. Jej umiejętności zostały opisane w bardzo ciekawy sposób. Możemy zobaczyć jak łączy wątki i odkrywa prawdę, dochodzi do pewnych wniosków. Wszyscy żołnierze (ci, którzy mają większą rolę) też zostali opisani w interesujący sposób. Na ich czele mamy kapitana Quinna, który zawsze jest pięć kroków przed swoimi wrogami. Co trzeba tutaj zaznaczyć - niespodziewany zwrot akcji. Naprawdę nie przeszło mi przez myśl, że zostanie zastosowany taki wątek. Kiedy się dowiedziałam, siedziałam z otworzoną buzią przez kolejne rozdziały. Ileż to tam się działo! Jestem zachwycona, choć początkowo szło mi opornie. Nudziłam się, z trudem czytałam kolejne zdania, ale w końcu wkręciłam się i pochłonęłam książkę w mgnieniu oka. Nie jest to moja ulubiona pozycja, lecz jest bardzo dobra. Czekam na kolejne tomy. Zdanie na okładce podpowiada, że to dla fanów "Rywalek", ale moim zdaniem to trochę inne klimaty. Pozdrawiam i polecam!

(...)

Autorka postanowiła połączyć ze sobą dwa wątki; romantyczny i polityczny. Ten pierwszy prezentował się całkiem przyzwoicie do momentu, w którym bohaterowie w niego zaangażowani w końcu poddali się swojemu uczuciu. Po tym „przełomie” wszystko zaczęło się psuć i wołać o litość. Za to wydarzenia związane z polityką były po prostu nudne. Cały ten wątek zaczyna się z dziwnej strony, jakby od środka. Nic nie jest wyjaśnione, nie wiadomo, z kim i dlaczego bohaterowie walczą. Do ostatniej strony nie wiedziałam, o co tam tak naprawdę chodzi.

Postacie są strasznie płaskie. Niby każda z nich ma jakąś tam swoją historię, ale tak naprawdę żadna z nich nic sobą nie wnosi. Bohaterowie są po prostu puści i bezwyrazowi. Nie wiadomo, kim tak naprawdę są ci ludzie. Mamy zaserwowane pięćdziesiąt różnych imion, ale co z tego, skoro nie jest się w stanie dopasować ich do poszczególnych osób, a przy okazji każdą określa się innym przymiotnikiem, niekoniecznie prawdziwym nazwiskiem. Z żadną z nich nie byłam w stanie się zżyć, bo wszyscy przeszli przez książkę bez zrobienia większego echa.

Jak już wspominałam, wątek polityczny wyczarował się z kapelusza, ale nie tylko przy nim odnosiłam wrażenie, że coś wzięło się znikąd. Przez całą powieść towarzyszyło mi uczucie „nieogarniania” fabuły, jakbym czytała drugi tom serii bez znajomości pierwszego. Jakby całe wprowadzenie w świat Sage odbyło się gdzieś tam wcześniej, a teraz autorka uznała, że skoro już wszystko wyjaśniła, to nie będzie się powtarzać, więc przeszła od razu do kluczowych wydarzeń.

(..)

Pocałunek zdrajcy nie jest niczym odkrywczym. Jest jedną z wielu książek, które w sumie całkiem miło się czyta, ale gdyby postronny obserwator zagadnął was o treść, wy nie bylibyście w stanie mu za wiele powiedzieć. To jedna z tych pozycji, której po tygodniu już nie będziesz pamiętać, ale w chwili, w której ją czytasz, aż tak bardzo cię to nie obchodzi, bo jest ona dla ciebie przyjemnym czasoumilaczem.

Źródło: [Adres usunięty]...

Szpieg musi nieustannie mieć się na baczności. Nie tylko dlatego, że zdobywa ważne informacje. Przybiera różne maski, tworzy nowe postaci i historie, a wchodząc w rolę, nie może o niej zapomnieć nawet na moment. Okłamywanie ludzi staje się konieczną codziennością, a prawdziwą tożsamość jest zmuszony ukrywać, bez względu na okoliczności. Czasem nadchodzi jednak chwila prawdy, a reakcja oszukanych osób może być tylko jedna...

Odkąd Sage Fowler straciła rodziców, mieszka u wuja i ciotki, w posiadłości Broadmoor, gdzie zajmuje się nauczaniem swoich młodszych kuzynów. W przeciwieństwie do nich nie może poszczycić się arystokratycznym pochodzeniem. Niecierpliwie czeka więc na chwilę, gdy będzie mogła podjąć pracę i zacząć żyć na własny rachunek, wolna i niezależna. Tymczasem okazuje się, że wuj planuje wydać ją za mąż. Bez jej wiedzy umawia spotkanie z miejscową swatką. Dziewczyna wpada we wściekłość. Nie chce być niczyją żoną, poza tym żywi ogromną niechęć do aranżowanych małżeństw. Mimo wszystko stara się wypaść dobrze, by ciotka nie uznała jej za niewdzięczną. Rozmowa z Darnessą przybiera jednak niespodziewany obrót - swatka składa Sage zaskakującą propozycję.

Największym atutem powieści Erin Beaty jest dla mnie postać głównej bohaterki. To zdecydowanie dziewczyna z charakterem, wyróżniająca się na tle wszystkich innych. Choć żyje w świecie zdominowanym przez mężczyzn, wcale nie zamierza im się podporządkować. Chce dokonywać własnych wyborów i realizować marzenia, nie oglądając się na konwenanse. Inteligentna, wyjątkowo spostrzegawcza, a do tego niepokorna i uparta - z pewnością nie stanowi dobrego materiału na potulną żonę, skupioną na spełnianiu poleceń męża. Świetnie sprawdzi się za to w zupełnie innej roli. Jakiej? O tym musicie już przeczytać sami.

Pomysł na fabułę także mi się spodobał, choć cała intryga rozwija się dość wolno. Muszę jednak przyznać, że moja uwaga była tak skupiona na Sage (oraz na wątku szpiegowskim), że nie przeszkadzało mi to zbytnio. Zwroty akcji można policzyć na palcach jednej ręki, ale jeden z nich zupełnie wytrącił mnie z równowagi. Nie dawał mi spokoju, w kółko zastanawiałam się, jak to możliwe, przecież to się w ogóle nie trzymało kupy. Na szczęście w końcu dostałam satysfakcjonujące wyjaśnienie. Gdyby autorka pozostawiła tę kwestię domysłom Sage... cały urok powieści ulotniłby się dla mnie bezpowrotnie.

W pakiecie dostajemy też parę scen walki, raczej mało widowiskowych. Największe wrażenie zrobiła na mnie pewna strategicznie zaplanowana akcja, choć bezpośrednich starć było niewiele. W tym temacie obeszło się bez fajerwerków, za to w repertuarze znalazło się miejsce na ogień i eksplozje.

Powieść Erin Beaty okazała się lekturą lekką, zabawną, intrygującą, a momentami także trzymającą w napięciu. Historia skupiająca się wokół odważnej, niepokornej dziewczyny z charakterem zdecydowanie mnie wciągnęła. Główna bohaterka wciąż intrygowała mnie, rozśmieszała lub zadziwiała swoją spostrzegawczością i oryginalnymi pomysłami. Choć akcja rozwijała się powoli i można się było domyślić, do czego zmierza, podczas czytania wcale mi to nie przeszkadzało. Spodziewałam się za to nadejścia wojny zapowiedzianej na okładce przez wydawcę i w związku z tym te nieliczne sceny walki lekko mnie rozczarowały. "Pocałunek zdrajcy" zrobił jednak na mnie pozytywne wrażenie i myślę, że stanowi całkiem obiecujący początek trylogii. Polecam!

Za egzemplarz książki dziękuję serdecznie Wydawnictwu Jaguar!

[Adres usunięty]

Z reguły staram się unikać porównać, ale nie ukrywam, że daję się czasami na nie złapać. W przypadku powieści Erin Beaty byłam ciekawa nawiązania do serii Rywalki, której nigdy nie czytałam, ale płynące z każdej strony pozytywne opinie umacniały mnie w przekonaniu, że to jedna z ciekawszych serii. Dlatego postanowiłam osobiście przekonać się, bez większych uprzedzeń, skoro nie znałam porównywalnej serii, czy "Pocałunek zdrajcy" przekona mnie do siebie.

Pisarski debiut Erin Beaty rozpoczyna trylogię Zdrajcy. Przyznaję, że autorka weszła z przytupem na salony powieści młodzieżowej, bo zanim się obejrzałam byłam zachwycona rozgrywającą się w powieści akcją. Szczególnie główna bohaterka przyciągnęła moją uwagę swoją zadziorną postawą wobec zamążpójścia. Dawniej wychowywała dzieci swojego wuja, ale dziś porzuciła naiwny zawód by pomóc innym jej podobnym odnaleźć szczęście w małżeństwie. Została prawą ręką najwybitniejszej swatki Darnessy i wraz z nią decydowała o dobrym zamążpójściu wybranych kandydatek. Ich zadanie było banalnie proste - odnaleźć najwybitniejsze panny na organizowane co pięć lat Concordium, gdzie zawierane są najpotężniejsze małżeństwa. Muszą zatem wyruszyć w podróż, pełną przygód i niebezpieczeństw, by odnaleźć najbardziej godne swojego miejsca kandydatki.

Motyw swatek w tej powieści osiągnął rangę najważniejszego zawodu. Traktowany z szacunkiem i należnym mu dystansem pełnił honory w wiecie najpotężniejszych władców. W rękach swatek leżały losy całego królestwa i to od nich zależało kto zasiądzie na tronie. Autorka w fantastyczny sposób przedstawiła w najdrobniejszych szczegółach zawód Sage i niebezpieczeństwa jakie były z nim związane. Narażona na działania dworu i wplątana w afery polityczne musiała nie rzadko wychodzić obronną ręką z trudnych sytuacji. To jeden z lepszych aspektów tej powieści - mnogość wątków, które logicznie się ze sobą przeplatają i ujawniają krok po kroku największą tajemnicę historii.

Akcja chociaż nie gna do utraty tchu nie zwalnia tempa ani na moment. Sage pod przykrywką zawodu swatki wciela się w rolę szpiega, który zrobi wszystko by osiągnąć zamierzony cel. A jest to słuszny kierunek przede wszystkim przez wzgląd na jej osobowość. To barwna, zaskakująca i piekielnie charyzmatyczna bohaterka, która dzięki wpojonym przez ojca zasadom jest odważna i niesamowicie inteligentna. Autorka stworzyła niebanalną postać zamieszaną w zaskakującą akcję i nie oszczędziła jej trudów niebezpiecznej wyprawy. Chociaż była szpiegiem najlepszym ze wszystkich i rozkładała na łopatki potencjalnych kandydatów dla wpływowych panien nie pomyślała, że jej niechęć do małżeństwa będzie musiała zmierzyć się z nieoczekiwanym uczuciem. Spotkała na swojej drodze księcia, który bez pytania wkroczył w jej życie i rozpoczął tym samym szereg niebezpiecznych wydarzeń.

"Pocałunek zdrajcy" to doskonała powieść. Smaczna, przemyślana, dopracowana w każdym drobiazgu. Erin Beaty zapewniła mi wielką przyjemność czytania oraz dostarczyła mnóstwa emocji - szybsze bicie serca związane było z zaskakującymi obrotami sprawy i tajemnicami, które na dworach przepełnionych intrygami nie miały sobie równych. To wciągająca powieść, od której nie można się oderwać, pełna akcji i emocji, których nikt się nie spodziewał.

Sage Fowler, jako córka ptasznika spędziła dzieciństwo wspinając się na drzewa i strzelając z procy. Kiedy jej ojciec umiera, dziewczyna zostaje oddana na wychowanie do zamożnego wujostwa, jednak jest zdecydowanie za późno by zrobić z niej damę. Mimo wysiłków ciotki, Sage wciąż chodzi własnymi ścieżkami w dodatku (o zgrozo!) w spodniach! Nie ma zamiaru zachowywać się jak wszystkie inne panny na wydaniu, bo zwyczajnie nie chce wychodzić za mąż. Bynajmniej nie dlatego, że nie chce się zakochać. W jej świecie miłość przychodzi z czasem (albo wcale) a małżeństwa są starannie aranżowane przez profesjonalne swatki. Kiedy wuj postanawia poddać ją ocenie jednej z nich, by wreszcie wydać ją za mąż, dziewczyna jest wściekła. Prezentacja kończy się katastrofą, a Sage popełnia towarzyskie harakiri obrażając jedną z najbardziej wpływowych kobiet w kraju. Jednak jej wybuch ma pewne plusy. Teraz nikt już nie będzie chciał jej swatać, za to będzie mogła udowodnić ile jest warta szpiegując na potrzeby swatki. Jednak rzeczy których się dowie, mogą zaważyć nie tylko na jej życiu, ale i na losach całego królestwa.

•

W "Pocałunku zdrajcy" znalazłam wszystko, co lubię w młodzieżowej fantastyce- pewną siebie, inteligentną bohaterkę, zagmatwany wątek miłosny, motyw podróży, polityczne intrygi i królestwo na krawędzi wojny. Z jednej strony mamy tu wątek rodem z "Rywalek" Kiery Cass, a z drugiej ciekawą intrygę fantasy klimatem zbliżoną do "Wrony" Margaret Owen. Bardzo dobrze czytało mi się tą historię, choć muszę przyznać, że od tak wychwalanego tytułu oczekiwałam odrobinę więcej. Wątek romansowy był nieco zbyt naciągany i za szybko przeszedł z etapu obojętności do całkowitego oddania. Autorka postanawia również utrzymać w tajemnicy tożsamość jednego z bohaterów, co wyszło odrobinę niezręcznie, bo od początku było wiadomo o kogo chodzi. Mam nadzieję, że tom drugi będzie nieco lepszy.

Z młodzieżówkami to jest tak, że albo są dobre albo lepiej, żeby nigdy nie powstały. Nie wiem czy też macie takie odczucia, ale ja, kiedy już zdecyduję się na jakąś książkę z tego gatunku, to znajdzie się ON wśród tych wyniesionych na piedestał na Olimpie lub spadnie aż do Hadesu na wieczne potępienie. No, jest jeszcze czyściec, czyli miejsce, gdzie trafiają książki ani złe ani wybitne, po prostu takie, którym czegoś zabrakło.

Z książką „Pocałunek zdrajcy” to jest tak, że chciałam ją przeczytać, od kiedy zobaczyłam opis, a w nim nawiązanie do serii „Rywalki” Kiery Cass. Seria bardzo mi się podobała, choć chwilami może była nieco naiwna, ale ogólny odbiór wspominam bardzo przyjemnie, więc czemu by nie sięgnąć po książkę do niej porównywaną? Jasne, że się skusiłam! Między wyrażeniem chęci przeczytania a przybyciem listonosza minął miesiąc, w trakcie którego studia deptały mój wolny czas i każdą chwilę na czytanie, co ostatecznie doprowadziło do tego, że o niej zapomniałam! Ale przyszła, otworzyłam, zachwyciłam się okładką… i niestety nie mogłam jej zacząć zbyt szybko. A kiedy już zaczęłam…

„Pocałunek zdrajcy” dzieje się w fikcyjnym świecie, gdzie królestwo jest na krawędzi wojny, wrogie wojska stoją praktycznie u bram, a główna bohaterka, Sage, mieszka gdzieś na prowincji u wuja i edukuje jego dzieci. Sage jest uparta i twardo obstaje przy swoim, że nigdy nie wyjdzie za mąż, co uszczęśliwiłoby zarówno wuja jak i ciotkę, którzy wbrew tendencjom bardzo ją lubią i chcą dla niej jak najlepiej. Dlatego też wuj umawia ją na wizytę u Darnessy, najlepszej swatki w okolicy, przez co dziewczyna jest nastawiona bardzo anty do pomysłu zamążpójścia. Jak możecie się domyślić, obie panie nawiązują pewną nić porozumienia i Sage zaczyna „rozpracowywać” młodych mężczyzn pod każdym kątem i dopasowywać dla idealnej dziewczyny, by dzieci były piękne, mądre i w ogóle cudowne. Takim oto sposobem Sage zostaje wplątana w coś więcej niż poszukiwanie mężów bogatym dziewczętom.

Spodziewałam się czegoś lekko innego, przyznaję, ale to, co dostałam od Eric Beaty jest całkiem niezłe! Przede wszystkim intrygi na dworze, spiskowcy, zdrajcy okazujący się bardzo dobrymi strategami, a nie jak to często bywa, że w jednej chwili wielcy panowie, kim oni tam nie są, a już po chwili dają się oszukać nastolatce! No właśnie nie… cała ta otoczka jak to wygląda na dworze, jak myślą żołnierze, jakie plany obierają, to było ciekawie, bo można w pewien sposób zrozumieć etapy procesu myślenia największych strategów świata. Co prawda do „Rywalek” to się trochę nijak ma, a przynajmniej ja nie widziałam jakiegoś szczególnego podobieństwa, oprócz tego, że zarówno Sage jak i America nie są głupimi dziewczynkami. Są inteligentne i uparte, a przy tym delikatne i płochliwe wtedy, kiedy trzeba. Sage nie jest kolejną bohaterką, której się nie będzie lubić za głupotę i zbyt wielką naiwność.

Długo ją czytałam, bardzo długo. Nie wynika to z tego, że mi się nie podobała, bo dziś wspominam ją z uśmiechem na twarzy. Erin Beaty stworzyła całkowicie nowy świat, pełen intryg i średniowiecznego realizmu, co jest ogromnym plusem, bo powieści dla młodzieży to w dużej mierze chyba fantastyka. Brakuje mi książek, które mają dobrą fabułę i rozkręcają się bez potworów i magicznych mocy, choć uwielbiam te fantastyczne powieści równie mocno! Co jeszcze na plus… oczywiście wątek romantyczny! Więź, jaka zaczęła łączyć Sage z przystojnym żołnierzem, ją samą chyba przerażała, ale właśnie to było najlepsze! W ciągu całej książki główni bohaterowie poznają się coraz lepiej, zbliżają się do siebie… cały czas jednak nie schodzi z pierwszego planu temat przyszłej, zbliżającej się nieubłaganie wojny. Tym bardziej, że zdrajcą jest ktoś z wewnątrz.

Podsumowując, pierwsza część jest bardzo dobrym wstępem do kolejnych tomów, które, mam nadzieję niedługo ukażą się na naszym rynku, a Was zachęcam to zapoznania się z książką, bo to kawał dobrej literatury, w której zło nie śpi, nie ma czasu na odpoczynek, a zwroty akcji pędzą z prędkością większą niż odrzutowiec. No dobra, z tym ostatnim może przygięłam, ale pędzi bardzo szybko!

"Wolałabym popełnić błąd, niż pozwolić innym decydować o moim losie. A uwierz, jestem świetna w popełnianiu błędów."

Królestwo na krawędzi wojny.

Dziewczyna, która nie chce wyjść za mąż.

Żołnierz, który musi udowodnić swoją wartość.

Sage Fowler, w której ojciec rozbudził pasję do książek i której wpajał, że sama może decydować o sobie, jest inteligentna, odważna i nie zamierza wychodzić za mąż. Przyjmuje więc propozycję swatki i zaczyna szpiegować potencjalnych kandydatów na mężów dla wpływowych panien. Kiedy podczas jednej z tajnych misji spotyka księcia, sprawy się komplikują.

Sage to dziewczyna, która ma swoje marzenia, jest zadziorna, uparta i chce sama decydować o swoim życiu, niestety zostaje zmuszona do małżeństwa. Ostry temperament głównej bohaterki doprowadza do tego, że jej zamążpójście staje pod dużym znakiem zapytania... Koniec końców zostaje swatką. Poznajemy aranżowane małżeństwa, cały proces poznawania kandydatek i kandydatów. Sage to mądra i bystra dziewczyna a książka zaskakuje w pewnych momentach a samo zakończenie jest ciekawe.

Opis bardzo mnie zaciekawił, choć obawiałam się podobieństwa do serii Kiery Cass Rywalki. Książka dobrze napisana, czyta się szybko i przyjemnie.

Serdecznie polecam!

Tekst pochodzi z bloga: [Adres usunięty]

SAGE FLOWER JEST NICZYM DZIKIE ZWIERZĘ

Nasza Sage jest uparta i łatwo nie pozwoli sobą rządzić. Chociaż wujek chce dla niej dobrze i opłaca swatkę, by wybrała jej męża, ona ani myśli o małżeństwie. Marzy jej się dalsza nauka i bycie guwernantką. Kiedy w wyniku pewnego splotu wydarzeń staje się asystentką tej samej swatki, której wcześniej konkretnie powiedziała do słuchu, może być tylko jeszcze ciekawiej.

Trzeba przyznać, że Sage wykreowana jest z w naprawdę świetny sposób, z odpowiednią dozą uporu, przebiegłości i kobiecych zawiłości, tworząc postać, którą polubiłam już od pierwszych stron. A przyznam, że rzadko się zdarza, że obdarzam bohaterki taką sympatią. Zazwyczaj coś mi w nich nie pasuje i w jakiś sposób mnie irytują, jednak tutaj mam same pochwały. Sage nie była wyolbrzymiona, ani w stronę silnej dziewczyny, ani w stronę mimozy, dzięki czemu wydała się tak realna i barwna. A jej zajęcie tym bardziej sprawiło, że byłam ciekawa jej każdego spostrzeżenia.

POZOSTALI BOHATEROWIE

Warto wspomnieć również o kilku innych postaciach, które były równie ciekawe i dołożyły swoją cegiełkę do mojego pozytywnego odbioru tej książki. Mowa tu miedzy innymi o swatce - Pani Rodelle, która może aż tak często się nie pojawiała, ale jednak była niezwykle interesującą postacią i podobały mi się jej plany. Na pochwałę zasługuje również męska część tej książki, ponieważ bardzo polubiłam załogę żołnierzy i ich zgranie, plany działania i lojalność. W kilku momentach udało im się mnie rozbawić, a w kilku też i wzruszyć. Nie podam jednak szczegółów, ponieważ nie chcę niczego spoilerować.

Czego mi za to brakowało? Szkoda, że tak mało informacji dostaliśmy o dziewczętach, które podróżowały w orszaku. Autorka przybliżyła nam jedynie dwie z nich (poza Sage oczywiście), a szkoda, bo można było fajnie wykorzystać też resztę.

STRUKTURA

Pocałunek zdrajcy podzielony jest na numerowane rozdziały, w których historię opowiada trzecioosobowy narrator. Sądzę, że było to najlepsze wyjście, ponieważ dzięki temu mieliśmy szerszy obraz na całą sytuację, a wierzcie mi - działo się tam sporo i narracja pierwszoosobowa zdecydowanie by tego wszystkiego nie ogarnęła bez zgrzytów. Nasz narrator głównie towarzyszył Sage, jednak często odwiedzał też żołnierzy, a także pojawił się u boku naszego czarnego charakteru (ale nic Wam o nim nie zdradzę!). Styl autorki był niezwykle przyjemny w odbiorze i w połączeniu z krótkimi rozdziałami dynamizował całą powieść. W książce znalazło się także coś dla miłośników pięknych grafik - na początku pojawiła się mapa, która pomagała zwizualizować sobie, gdzie mają miejsce wydarzenia.

ALE SIĘ DZIAŁO!

Powiem tyle - działo się i to dużo! Powieść była niezwykle dynamiczna i nie tylko za sprawą tych krótkich rozdziałów. Była zgrabnie uknuta intryga i świetne zwroty akcji, których się nie spodziewałam. Dodatkowo, były wątki, przez które na usta aż cisnął się uśmiech, kilka smutnych momentów i naprawdę przyjemny wątek romantyczny. Otrzymałam wszystko, czego od książki oczekiwałam, a wręcz zostałam też zaskoczona kilkoma dodatkowymi elementami. Na początku sądziłam, że wszystko będzie się kręciło tylko wokół śledzenia kawalerów, a tu proszę! Ta spostrzegawczość przydała się również do czegoś innego. Przy tej książce zdecydowanie nie da się nudzić!

PODSUMOWUJĄC

Pocałunek zdrajcy, to genialne rozpoczęcie serii, której kontynuacji zdecydowanie będę wyczekiwała. Świetna kreacja bohaterów i niezwykle ciekawy pomysł na fabułę, przepleciony wieloma zwrotami akcji. Dodatkowo, dynamika powieści i niesamowity klimat, towarzyszący lekturze sprawiły, że spędziłam z tą książką wyśmienicie czas. Jak najbardziej polecam! Mam nadzieję, że nie zawiedziecie się i będzie tak zadowoleni z lektury, jak ja. ;-)

Sage po śmierci rodziców mieszka u wujka, który postanawia, że przyszedł czas, aby zadecydować o jej przyszłości. Umawia ją na spotkanie ze swatką Darnessą, która ma za zadanie znaleźć dziewczynie odpowiedniego kandydata na męża. Jest tylko jeden problem: Sage nie chce wychodzić za mąż. Pragnie wolności, możliwości decydowania o sobie nie będąc od nikogo zależną. Jednak zgadza się na to spotkanie ze względu na żonę wujka, która okazała jej wiele dobroci. Jednak, kiedy pojawia się u swatki wszystko przebiega nie tak jak powinno. Darnessa proponuje jej pracę u siebie, jako asystentka. Ma pomóc jej w wyszukiwaniu potencjalnych kandydatów dla wysoko urodzonych panien. Sage wraz z Darnessą i z kandydatkami wyrusza w podróż do stolicy na coroczne Concordium. Eskortować ma ich kapitan Quinn, który przy okazji ma wypełnić ważną misję. Królestwo stoi na krawędzi wojny, a ON musi jej zapobiec i udowodnić ojcu swoją wartość.

Zanim sięgnęłam po tę pozycję zapoznałam się z jej opiniami na lubimyczytać. Dużo było negatywnych i szczerze mówiąc trochę mnie to zraziło. Ale... postanowiłam sama dać jej szansę i nie zawiodłam się! Jestem zachwycona tą książką. Nie czytałam serii Rywalki, do której jest porównana, ale po lekturze tej książki aż sama mam na nią ochotę.

Książka jest napisana w takim cudownym, baśniowym klimacie, który mnie urzekł. Nie mogę napisać, że akcja była niesamowicie dynamiczna. Moim zdaniem była taka pośrodku, momentami nużąca, ale daje radę.

Polubiłam postać Sagi i to dosłownie od pierwszej strony. Wiedziałam, że to silna dziewczyna i nie zawiodłam się! Saga to inteligentna, sprytna, pełna uporu i determinacji dziewczyna. Mówi, co myśli i nie daje sobie kaszę dmuchać. Jednocześnie czuć w niej pewnego rodzaju łagodność i samotność. Może wynika to z tęsknoty za ojcem, którego często wspomina, a który wykształcił ją i nauczył czytać. Pojawia się tu również parę męskich postaci, ale to jest zbyt skomplikowane, by cokolwiek napisać. Musicie sami się przekonać.

''Pocałunek zdrajcy'' to przyjemna, lekka czytaniu i niekiedy zabawna historia. Akcja nie jest bardzo dynamiczna, ale nie zabraknie tu niebezpieczeństw, czy intryg. Jednak te ostatnie moim zdaniem zostały trochę słabo rozegrane. Książka posiada zaskakującą fabułę. Autorka w którymś momencie tak nagle mnie zaskoczyła i wyrolowała. Po tym czego się dowiedziałam miałam mętlik w głowie zanim udało mi się poskładać te elementy układanki, które tak autorka w perfidny sposób rozsypała.

Jestem pozytywnie zaskoczona tą książką. Jasne, posiada parę wad, ale to nie umniejsza jej wartości. Jest urocza, zaskakująca i posiada niespodziewany zwrot akcji. Książka niesamowicie mnie urzekła i wciągnęła w swój świat. Kiedy ją skończyłam czułam duży niedosyt. Zostaje mi tylko czekać na kolejną część tej serii.