Pionki. Teoria gier

Poprzednia część, "Układanka" bardzo mi się podobała. Więc miałam dość duże oczekiwania wobec "Pionków". Całkowicie zostały spełnione. Czyta się ekspresowo, z zainteresowaniem, tutaj akcja toczy się naprawdę szybko, wątków jest wiele, a każdy równie ciekawy. Autorka ma dar pisania o sprawach ważnych. Porusza problematyczne kwestie i daje czytelnikom dużo do myślenia. Bardzo kibicuję bohaterom i czekam z niecierpliwością na dalsze losy Różańskich. Absolutnie polecam wszystkim, którzy lubią kryminały obyczajowe 👍🏻

„W drugiej części cyklu Teoria gier Julianna wraz z bratem Jakubem i jego córką Majką wracają w rodzinne strony, do Łodzi.

Jakub znajduje pracę w jednej z łódzkich komend, a Julianna w lokalnej gazecie, dzięki dawnym znajomościom. Trafia na szefową, która jej bardzo nie lubi i próbuje się jej pozbyć. Kobiety rywalizują ze sobą.

W mieście giną młode dziewczyny, a ślad prowadzi do osób zajmujących się handlem żywym towarem. Śledztwo postępuje, a tymczasem pewnego dnia Majka nie wraca do domu. Czy Julianna wraz z Jakubem i jego kolegą z pracy, Norbertem, zdążą ją uratować? Czy Jakub wreszcie odnajdzie się w roli ojca? Czy Juliannie uda się odbudować relację z rodzicami?”

„Pionki” to drugi tom świetnego i wciągającego cyklu Teoria gier. Myślę, że wielu z Was tak jak i ja czekało na kontynuację, by poznać dalszego losy bohaterów i zatracić się w kolejnej zagadce kryminalnej. Uważam, że pierwsza część tej serii była bardzo dobra, ale tom drugi jest jeszcze lepszy. Autorka kolejny raz dostarczyła mi wielu emocji, a co za tym idzie niesamowitych wrażeń.

Ogromnym plusem tej powieści są jej bohaterowie. Bohaterowie, którzy są realni i nieprzerysowani, lubię czuć, że to osoby z krwi i kości, z którymi od razu czuję więź i mimo tego, że nie zawsze akceptuję ich zachowanie, to i tak stają mi się bliscy. Już w poprzedniej części doszłam do tego, że autorka stworzyła właśnie takie postacie, bo od razu idzie zauważyć, że w ich kreację została włożona naprawdę duża ilość pracy. Ich zachowanie, problemy, czy podejmowane decyzje są naturalne, niewyssane z palca i dokładnie przemyślane przez autorkę. Tyczy się to ich wszystkich, nie tylko postaci pierwszoplanowych, którzy są najważniejsi w tej historii. Autorka żadnego z nich nie potraktowała po macoszemu i jest to naprawdę dużym plusem tej powieści.

Natalia Nowak-Lewandowska świetnie nakreśliła wątek kryminalny, dzięki niemu książka nabrała wyrazu, charakteru i nieprzewidywalności. Sama do końca nie wiedziałam, na jakie zakończenie postawi autorka i nawet nie starałam się snuć domysłów, bo wiedziałam, że jestem na straconej pozycji. Autorka z niebywałą lekkością gmatwa, wodzi za nos i naprawdę ciężko wpaść na właściwy trop. Powieść jest dopracowana w każdym calu, ma ciekawą fabułę, wyrazistych oraz prawdziwych bohaterów. Poza tym autorka porusza w niej wiele trudnych tematów między innymi handel ludźmi, czy mobbing. Tematy trudne i niestety bardzo bolesne, ale o to właśnie chodzi w książkach, by historie w nich zawarte poruszały i dawały do myślenia.

Polecam Wam tę powieść z całego serca, bo Natalia Nowak-Lewandowska udowodniła, że potrafi pisać nie tylko chwytające za serce powieści obyczajowe, ale i wciągające oraz absorbujące kryminały.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Replika.

Zastanawialiście się kiedyś jak to jest znaleźć się na takim etapie życia, kiedy jedyne co nam pozostaje to oddać swój los w cudze ręce? Choroba członka rodziny, bieda, głód...wszystko to sprawia, że człowiek staje się zdesperowany. Jak mówi przysłowie : tonący brzytwy się chwyta. W gazetach pełno jest ogłoszeń o pracę, niektóre są bardzo kuszące. Lokale na Zachodzie potrzebują hostess i kelnerek. Wiadomo w Niemczech czy Francji lepiej bo zarobki w Euro. Rozmowa kwalifikacyjna nie wzbudza podejrzeń. Chętne dostają herbatę, są szczegółowo wypytywane. Pracy nie dostaje się od ręki, trzeba poczekać aż ktoś zadzwoni. Pełen profesjonalizm. Siedząc w domu i czekając na telefon kobiety myślą o wielkich pieniądzach, legalnej pracy, wyjeździe za granicę, trzymają kciuki żeby wszystko się udało. Obiecują sobie, że już niedługo wyślą pieniądze rodzinie, dofinansują operację dziecka, kupią wózek inwalidzki dla matki. Jeszcze nie wiedzą, że już niedługo staną się niczym więcej niż...pionkami.

Córka policjanta Jakuba Różańskiego, Majka, nie wraca z imprezy do domu. Ojciec dziewczyny wraz z jej ciotką angażują się w śledztwo. Na jaw wychodzi, że Majka, od pewnego czasu, spotykała się z Tomkiem, chłopakiem z Katowic, miejsca jej wcześniejszego zamieszkania. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, iż rodzice chłopaka kojarzeni są z handlarzami ludzkim towarem. Czy Julianna wraz z Jakubem i jego kolegą z pracy, Norbertem, zdążą ją uratować? Czy Jakub wreszcie odnajdzie się w roli ojca?

Na wstępie muszę zaznaczyć, że nie czytałam tomu pierwszego i już tego bardzo żałuję. Nie dlatego jednak, że miałam problem z wdrożeniem się w fabułę, wręcz przeciwnie autorka zadbała o to by i nowi czytelnicy mogli się tutaj odnaleźć. Powodem mojego żalu, jest to że Pani Natalia Nowak-Lewandowska rewelacyjnie pisze, i pominięcie jakiejś jej książki jest niepowetowaną stratą. Teraz, choć z retrospekcji mniej więcej wiem, co wydarzyło się w poprzednim tomie, i tak chętnie po niego sięgnę. Niech będzie, że jestem masochistką. Ja sobie tłumaczę to faktem, że lubię mieć wszystko dopięte na ostatni guzik. Kolejnym usprawiedliwieniem niech będzie to, że wydawnictwo Replika zaserwowało nam rewelacyjne, zwracające wzrok okładki, które będą się bardzo pięknie prezentowały na moich półkach. Ale wracając do książki.

Jakub wraz z córką i siostrą, przenieśli się do Łodzi, mając nadzieję na rozpoczęcie nowego życia. Niestety Majka spotyka się w szkole z ostracyzmem a za Julianną wciąż kroczy widmo jej przeszłości. Jedynie Jakub jest zadowolony z nowego miejsca pracy. Wydawać by się mogło, że nikt z jego kolegów z komisariatu nie jest zainteresowany wydarzeniami, które rozegrały się w Katowicach. Sytuacja się diametralnie zmienia, kiedy Majka nie wraca do domu. Z ojca dziewczyny wychodzi prawdziwy demon. Muszę przyznać, że autorka w fenomenalny wprost sposób zobrazowała pełnię ojcowskich uczuć. Porządny człowiek, przedstawiciel służb porządkowych zamienił się w oszalałą z rozpaczy bestię. Zresztą uczucia i więzi rodzinne, stanowią ważny element tej książki. Ktoś kiedyś powiedział, że z rodziną najlepiej wygląda się na zdjęciu. Niektórzy się pod tym podpiszą, jeszcze inni wzruszą ramionami a kolejni nie zgodzą. Autorka w tej jednej książce łączy ze sobą wszystkie rodzaje relacji międzyludzkich od miłości i przyjaźni aż po wyparcie i nienawiść. Mamy tutaj kochające się rodzeństwo, trudne relacje pomiędzy ojcem i córką, wyparcie się swojego potomka, kiełkującą miłość, rozwód. I wiele wiele więcej. W sferze emocjonalnej dzieje się tutaj naprawdę wiele. Jednak nie martwcie się. Autorka zadbała również o warstwę kryminalną. Jest uprowadzenie, jest zorganizowana grupa przestępcza, a najciekawsze jest to, że od samego początku wiemy, kto stoi za sprawą porwania. Naszym zadaniem, jak czytelników, nie jest rozwiązanie skomplikowanej zagadki, a jedynie obserwacja poczynań naszych bohaterów. Pytanie jest bowiem jedno : zdążą czy nie zdążą. Muszę przyznać, że była adrenalina, było siedzenie na krawędzi krzesła. Choć nie czytałam pierwszego tomu, to pomiędzy mną a uprowadzoną Mają, od razu wytworzyła się silna i mocna więź , podbarwiona sympatią. Przypuszczam, że powodem tej "insta" przyjaźni, była sama sylwetka dziewczyny. Nie jest ona bowiem zblazowaną, rozpuszczoną nastolatką, jakich tabuny przewijają się przez książki. Majka to inteligentna, troszkę wyobcowana dziewczyna. Ani dobra, ani zła. Potrafi i usiąść przy książce i napić się piwa. I odwiedzać squaty i pomagać innym. Kochać i nienawidzić. Miałam nieodparte wrażenie, że widzę w niej siebie sprzed lat. Troszkę zbuntowaną ale w gruncie rzeczy dobrą. To jedna z tych bohaterek, którym życzymy jak najlepiej. Czytając cały czas kibicowałam dziewczynie, która wykazała się prawdziwą odwagą i determinację. Brawo. A to, jak ten tom zakończyła autorka wprost wyrwało mnie z fotela. Ja chcę więcej, już natychmiast. Bo proszę państwa, choć odpowiedź na nasze pytanie została nam dostarczona, to wcale nie koniec. Zostało jeszcze mnóstwo wątków, które muszą zostać zamknięte.

Książka "Pionki" porusza bardzo ważny i współczesny temat, jakim jest handel żywym towarem. Wydawać by się mogło, że niewolnictwo należy do przeszłości. Jednak prawda jest taka, że nadal istnieją grupy przestępcze, które zajmują się nielegalnym procederem "sprzedaży" ludzi. Uprowadzane są najczęściej ładne, młode kobiety, zazwyczaj zza wschodniej granicy. Dziewczyny, które uciekają przed biedą w swoich krajach, licząc na to, że na Zachodzie uda im się godnie żyć i dobrze zarobić. Czytając ich historie, pewnie wielu z was pomyśli, że kobiety te są naiwne, głupie i same sobie winne. Jednak czy zastanawialiście się kiedyś, w jak wielkiej desperacji musi być człowiek, który ryzykuje własnym życiem, byle tylko się wyrwać z piekła? Myślicie, że one nie wiedzą, co się dzieje na świecie? Oczywiście, że wiedzą. Trąbi o tym radio i telewizja, ostrzega policja, sąsiedzi, przyjaciele. Jednak one cały czas wierzą, że im się uda, że trafią na ogłoszenie , które zabierze je do raju. Niestety. Kiedy zabrany zostaje im paszport jest już za późno.

Transporty zazwyczaj trafiają za naszą zachodnią granicę, gdzie jest popyt na słowiańską urodę. Dziewczyny mieszkają "na kupie", nie posiadają dokumentów. Muszą pracować ciałem, czasem całą noc, obsługując wielu klientów. Dla wielu jedynym wybawieniem, jest wykupienie przez bogatego sponsora, który być może, da im wolność. Jak już się znudzą. Reszta trafia na bruk, kiedy przestają być atrakcyjne lub kiedy narkotyki i inne używki zniszczą ich ciała.

Ta książka otwiera nam oczy na to co się dzieje wokół nas. Nie mogę przestać myśleć o tym, że gdzieś, może nawet niedaleko mojego domu, jest ktoś przetrzymywany siłą, zmuszany do prostytucji. Walka z handlem ludźmi jest trudna, gdyż przestępcy potrafią się ukrywać, zmieniają drogi przerzutowe. Jednak wierzę, że policja jest czujna. Wierzę, że nadal będą prowadzona będzie kampania ostrzegawcza, skierowana do wszystkich lecz w szczególności do młodych dziewczyn. Proszę, nie wierzcie we wszystko co jest napisane. Często ten kto obiecuje góry złota, albo jest oszustem albo przestępcą.

Jedynym co kłuło mnie w oczy w tej powieści był wątek "romantyczny". Dlaczego wszędzie, nie ważne czy to kryminał, powieść obyczajowa, horror czy komedia, musi pojawiać się miłość. Dlaczego polskie autorki myślą, że nie da się prowadzić śledztwa bez wsparcia, kogoś kto działa na Ciebie jak magnes? Nie chcę zdradzać kto z kim ani dlaczego, jednak romans ten był tutaj zupełnie zbyteczny. Pal licho jak by się dział gdzieś na obrzeżach fabuły, jednak ja odnosiłam wrażenie, że nasi zakochani są wszędzie a ich wątek nieco przytłacza fabułę. Normalnie : love is in the air.

Pani Natalia Nowak-Lewandowska kolejny razy napisała rewelacyjną powieść, od której wprost nie mogłam się oderwać. Już sobie obiecałam, że do czytania kolejnego tomu przystąpię dopiero wtedy jak nie będę mieć innych obowiązków, gdyż jako osoba sumienna bardzo nie lubię czegoś zaniedbywać. Styl autorki jest prosty, dialogi świetnie skomponowane, fabuła płynie, a czasem wręcz spada z siłą wodospadu. Było dynamicznie i ciekawie. Momentami czułam się jak na planie dobrego serialu kryminalnego. Pal licho "Belfra" (który zresztą był rewelacyjny) ekranizujcie "Teorię gier"!. I mam cichutką nadzieję, że mój apel trafi do jakiegoś reżysera. Gorąco polecam.

Let`s play!

Czy stając do gry może być taka sytuacja, że wygrają dwie strony? Jak zachowają się przeciwnicy – czy będą stosować zasady fair play, czy raczej wbiją sobie nóż w plecy? Odpowiedź na te pytania tkwi w teorii gier, która bada, jakie strategie powinni wybrać gracze, aby osiągnąć najlepsze wyniki.

Czy jednak znajomość zasad tej teorii pomóc może bohaterom najnowszej powieści Natalii Nowak-Lewandowskiej? Kryminał pt. „Pionki”, to drugi już tom cyklu „Teoria gier”, opublikowanego nakładem Wydawnictwa Replika, który wikła nas w skomplikowane ludzkie relacje i brudne interesy. Brawurowo napisana powieść, której akcja rozgrywa się w Łodzi, to prawdziwa gratka dla wszystkich, lubiących dynamiczną akcję i gwałtowne jej zwroty, a także fabułę, która gwarantuje coś więcej, niż tylko kilka godzin dobrej lektury. Po książkę sięgną z pewnością ci czytelnicy, którzy poznali już rodzeństwo Różańskich, jeszcze za czasów ich pobytu w Katowicach, jak i ci, dla których jest to dopiero pierwsze z nimi spotkanie. Liczne nawiązania do przeszłości czynią sytuację klarowną, bez problemu można odnaleźć się w ciągu wydarzeń bez lektury części pierwszej, choć jestem przekonana, że każdy, kto skończy czytać „Pionki”, sięgnie po „Układankę”.

W drugiej części cyklu Julianna wraz z bratem Jakubem oraz jego córką Majką wracają w rodzinne strony, do Łodzi. Tu, we wspólnym mieszkaniu, próbują odbudować swoje życie, choć powrót jest trudniejszy, niż myśleli. Majka, która rozpoczęła naukę w jednym z łódzkich liceów została okrzyknięta gotką i zepchnięta poza nawias, również nauczyciele zaszufladkowali ją jako tą, która sprawia problemy. Tymczasem ona po prostu tęskni za Tomkiem i nieustannie wypatruje wiadomości od niego.

Czasu dla nastolatki nie ma ani jej ciotka, ani jej ojciec. Ona rozpoczęła pracę w redakcji jednej z łódzkich gazet, gdzie bezskutecznie próbuje się przebić, co zważywszy na niechęć redaktor naczelnej, jest zadaniem niewykonalnym. Jakub zaś – po nieudanej próbie zmiany zawodu – znów wrócił do policji. Pracuje w stopniu starszego aspiranta w sekcji zabójstw, powoli przyzwyczajając się do obecnej sytuacji.

Rodzeństwu nie dane jest jednak cieszyć się spokojnym życiem. Znów wraca temat Przemka Nitwińskiego, przestępcy zajmującego się handlem ludźmi, a ambicją szefa Jakuba jest rozpracowanie jego grupy. Ten temat może być szansą dla Julianny, choć Różańscy nawet nie spodziewają się, w jak dużym stopniu zdeterminuje ich życie. Kiedy Majka w niewyjaśnionych okolicznościach znika, Jakub obwinia o wszystko siostrę. Nikt nie wiąże zniknięcia nastolatki z osobą Tomka, a właściwie jego zazdrosnej matki. Rodzeństwo będzie musiało jednak stanąć ponad wzajemnymi pretensjami i zmobilizować wszystkie zasoby, by uratować Majkę. Przy okazji Jakub będzie musiał odnaleźć się w roli ojca, z której już dość dawno się wycofał, kompletnie tracąc córką kontakt. Czy jednak dostanie drugą szansę?

Odpowiedzi na te pytania odnajdziemy w powieści „Pionki”, która porusza coraz bardziej problematyczną kwestię rosnącej skali przestępstw związanych z handlem ludźmi, ale również pokazuje, jak trudne jest tworzenie więzów międzyludzkich, nawet pomiędzy osobami, z którymi łączą nas więzy krwi. Jeśli dodamy do tego doskonałą kreację bohaterów, wartką akcję i dobrze zbudowane dialogi, otrzymujemy frapująca powieść, po którą warto sięgnąć, nie tylko w długie zimowe wieczory.

Justyna Gul

Qultura słowa

„Ciąg dalszy nastąpi”, to chyba najgorsze zdanie jakie można przeczytać na końcu dobrej książki. I od razu nasuwa się pytanie, kiedy pojawi się kontynuacja? Pokochałam bohaterów już w pierwszym tomie, a w drugim już nie mogłam oderwać się od ich życia, mimo, że daleko im do ideałów. A może właśnie dlatego.

Jakub, wraz z córką Majką i bliźniaczą siostrą Julką przeprowadzają się do Łodzi. Z Katowic wypędziły ich demony przeszłości, od których chcieli się odciąć. Jakub znowu pracuje w policji kryminalnej, ale nadal nie potrafi nawiązać kontaktu z dorastającą córką. Julka dostała po znajomości pracę w redakcji, jednak szefowa za wszelką cenę próbuje ją zdyskredytować stosując niewybredne metody. Majka również nie odnalazła się w nowym środowisku, gdzie rówieśnicy szydzą z niej i jej wyglądu. Tęskni za Tomkiem, chłopakiem z Katowic. Gdy ten w końcu chce się z nią spotkać, dziewczyna jest przeszczęśliwa. Również Julka trafia na mężczyznę, na którym zaczyna jej zależeć, problem w tym że jest szefem Jakuba i ma żonę.

Gdy pewnego dnia Majka znika, Jakub wraz z szefem Norbertem i Julką zaczynają rozpaczliwe poszukiwania. Czy za jej zniknięciem rzeczywiście stoi matka chłopaka? I dlaczego może zależeć jej na pozbyciu się dziewczyny?

Każdy z bohaterów jest tak realny i namacalny jakby mieszkał tuż obok, po sąsiedzku. Podobnie, jak w pierwszym tomie „Teorii gier” wątek obyczajowy przeplata się z kryminalnym i tym razem przeważa ten pierwszy.

Mimo, że książka opowiada odrębną historię kryminalną, to jednak polecam rozpoczęcie serii od pierwszego tomu, „Układanki”, bo niektóre wątki obyczajowe są kontynuowane i ich znajomość z pewnością pomoże w odbiorze drugiej części.