Pieśń Dawida

1. 

   Recenzent Wybitny

   Ocena: 5/5

   Opinia potwierdzona zakupem

   Dodana przez Ewa G. w dniu 2016-11-16

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Piękna piękna piękna..... ale Prawo Mojżesza piękniejsze. Co wcale nie oznacza że nie polecam, Polecam jak najbardziej bo to Amy Harmon -magiczny język, niezwykła historia, wspaniali bohaterowie. Nie wiem dlaczego się czepiam bo strasznie mi się podobała i czytałam czytałam czytałam..... zarywając noc rzecz jasna ale nie sponiewierała mną tak jak Prawo Mojżesza. Była po prostu bardziej oczywista , bardziej realistyczna, bardziej bardziej. Ale przeczytajcie wzruszcie się i uwierzcie - w miłość, przyjaźń, ludzi. POLECAM:))))

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Weronika T. w dniu 2017-10-09

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   „Mówienie, że ,,tak miało być", to wykręt. Ludzie mówią tak, gdy coś spieprzą lub gdy życie podsunie im wyjątkowo gorzką czekoladę. Jeśli coś ,,tak miało być", to znaczy, że nie mamy nad tym kontroli, że nie jesteśmy tego przyczyną i że zdarza się to niezależnie od tego, kim jesteśmy.”
   
   Dawid już od młodzieńczych lat prowadził swobodny tryb życia i nie odmawiał sobie przyjemności. Chłopak czerpał z życia ile się dało, żył chwilą. Alkohol, panienki i bójki stanowiły nieodzowny element jego imprezowego stylu.
   
   Nagła śmierć starszej siostry Dawida sprawiła, że jego dotychczasowy świat legł w gruzach. Obwiniał się o jej śmierć. Trawiło go wyniszczające poczucie winy, które doprowadziło do tego, że w akcie desperacji kilkakrotnie targnął się na swoje życie. Gdy już sięgał dna w jego życiu pojawił się Mojżesz, który wyciągnął do niego pomocną dłoń. Przyjaźń, która zrodziła się w dość specyficznych okolicznościach okazała się dla niego zbawienna. Jego życie zaczęło na powrót się układać.
   
   Poznał Millie, która była cudowną i wyjątkową dziewczyną. Między tym dwojgiem narodziło się intensywnie płomienne uczucie. Wszystko układało się świetnie, aż do czasu, gdy Dawid znika bez słowa i zostawia zakochaną Millie samą.
   
   „To była złota ścieżka pełna przywilejów i tytułów. Ale nie ja ją zbudowałem, a jestem przekonany, że nie da się być tak naprawdę szczęśliwym na drodze zbudowanej przez kogoś innego. Czy ścieżce. Ścieżka do prawdziwego szczęścia musi być ułożona własnoręcznie, nawet jeśli jest kręta. Nawet jeśli wymaga wznoszenia mostów nad dolinami i przebijania się przez góry. Nie ma lepszego uczucia niż układanie własnej ścieżki.”
   
   Autorka po raz kolejny dogłębnie poruszyła moje serce. Kolejna niesamowicie oryginalna i urokliwa historia dwóch poranionych dusz. Bohaterowie skradają serducho już od pierwszych stron swoją kruchością i sporą dozą dojrzałości emocjonalnej. Amy Harmon świetnie wychodzi kreacja wyrazistych bohaterów i realistycznych realiów. Przejrzysty i przyjemny styl autorki dosłownie wsysa czytelnika w fabułę, która z kolei nakłania do refleksji.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Magdalena K. w dniu 2017-06-09

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   „Piosenki nie da się zobaczyć. Można ją poczuć, usłyszeć i poruszać się do niej. Ja też nie mogę cię zobaczyć, ale cię czuję i poruszam się w twoją stronę. Gdy jesteś ze mną, czuję obecność cząstki Dawida, o której nikt inny nie wie. To Pieśń Dawida, której nie słyszy nikt poza mną.”
   
   Najpierw było "Making faces", która od pierwszej do ostatniej strony absolutnie mnie oczarowała, później po wielu wątpliwościach sięgnęłam w końcu po "Prawo Mojżesza", obawiając się odrobinę, że książka utonęła w tematyce religijnej, a ta niekoniecznie zgadza się z moim czytelniczym gustem. Ale nie mogłam się bardziej mylić! A po "Prawie Mojżesz"a bardzo szybko przyszła pora na "Pieść Dawida" i w tym przypadku górę wzięła moja ciekawość i ogromna sympatia do Taga – bohatera drugiej części cyklu spod pióra Amy Harmon. I po raz kolejny utwierdziłam się w przekonaniu, że książki autorki można brać w ciemno i zawsze dostanie się to, czego się szuka, pod warunkiem, że szuka się po prostu dobrej historii obyczajowej z pełnym emocji wątkiem miłosnym, która pokazuje jakie naprawdę potrafi być życie. Że jest brzydkie, czasem okrutne, ma ostre krawędzie, mocno poszarpane boki i kanciaste kształty, a na koniec wcale nie czeka na nas happy end, a przynajmniej nie taki 100-procentowy. Ja niewątpliwie po raz kolejny jestem zachwycona twórczością Amy Harmon i z chęcią sięgnę po kolejne jej powieści, jeśli takowe zostaną wydane w Polsce.
   
   A czym autorka zbombardowała nas tym razem?
   
   Na świecznik wzięła Dawida „Taga” Taggerta, zawodnika MMA i najlepszego przyjaciela Mojżesza, choć i tego drugiego nie zabrakło w tej historii. Nie mogło. Mojżesz i tym razem odgrywa w opowieści znaczącą rolę, chociaż nieco inną od tej, którą zapewne podejrzewają znawcy pierwszej części. Ale do rzeczy.
   
   Przyjaźń Mojżesza i Taga zaczęła się w dość nietypowy sposób i w okolicznościach, którym daleko było do sprzyjających. Obaj po wielu życiowych perturbacjach znaleźli się na zakręcie i obaj potrzebowali kogoś, kto nie pozwoli im zboczyć z właściwej drogi, kogoś kto być może nie zrozumie, ale zaakceptuje ich takich jakimi są, pomagając dojść ze sobą do ładu. Przyjaźń Mojżesza i Taga to bez dwóch zdań jedna z najpiękniej opisanych w literaturze męskich więzi, które jednocześnie nie tracą na swej autentyczności. Tak było w Prawie Mojżesza i tą samą konsekwentną drogą podążyła Amy Harmon i tym razem. Mojżesz i Tag stali się niemal nierozłączni, chronili się, dbali o siebie nawzajem i znali się na poziomie, na którym nie poznał ich nikt inny.
   
   Tag to bardzo ciekawie skonstruowana postać. To taki wielowarstwowy bohater, który pod płaszczem pewnego siebie łobuza skrywa wrażliwego człowieka ze złamaną duszą, który potrafił kochać tak, jak nikt inny. Nigdy nie robił niczego na pół gwizdka, łatwo się weselił, łatwo wściekał, łatwo przebaczał i łatwo go było sprowokować. Był jak los, trąba powietrzna i tornado w jednym. Nie dało się go kontrolować, nigdy nie ustępował, nie odpuszczał i jeśli już znalazł sposób, by wcisnąć się w czyjąś przestrzeń, zakotwiczał w niej, często siejąc przy tym zniszczenie. Nieustraszony i niepowstrzymany, a jednak pewnego dnia dzieje się coś, co skłania Taga do podjęcia radykalnych kroków.
   
   Nagle Tag znika. Zapada się pod ziemię, bez słowa wyjaśnienia, a jedyne co po sobie zostawia to kasety magnetofonowe. Problem w tym, że odchodząc opuszcza nie tylko przyjaciół, ale przede wszystkim pewną cudowną kobietę, która wkradła się do jego życia zupełnie niespodziewanie, kobietę, która była w stanie utrzymać go w miejscu, złagodzić jego zawiłą naturę i zmusić do zwolnienia tempa.
   
   Millie była dla Taga całym światem, dlaczego więc odszedł? Nikt z bliskich Tagowi osób nie wie, co takiego się stało. Zaczyna się więc walka z czasem i rozpaczliwie poszukiwania, a wraz z kolejnymi odsłuchiwanymi nagraniami Millie i Mojżesz spodziewają się już tylko najgorszego.
   
   Autorka w swojej powieści zastosowała ciekawy zabieg opowiedzenia losów tytułowego Dawida. Większość jego historii poznajemy bowiem z kaset magnetofonowych jakie nagrał, a te tylko co jakiś czas wzbogacane są o słowa Millie, która dzieli się z Mojżeszem pozakulisowymi detalami. To i wewnętrzne przemyślenia Mojżesza, który wszelkimi możliwymi sposobami stara się odnaleźć przyjaciela, nadały całości pewną świeżość i sprawiły, że finalnie dostajemy emocjonującą powieść, jakiej prawdopodobnie do tej pory jeszcze nie było.
   
   "Pieść Dawida" to trzymająca w napięciu i bardzo emocjonalna historia człowieka, który przeszedł w życiu aż nazbyt wiele i gdy najmniej się tego spodziewał otrzymał kolejny cios prosto w twarz. Opowieść o miłości młodego wojownika to wyjątkowej tancerki. Losy skomplikowanej, ale prawdziwej męskiej przyjaźni na dobre i na złe, której nic nie jest w stanie zaszkodzić. I w końcu to historia o trudnych wyborach, bolesnych decyzjach, zawziętej walce, upadkach, porażkach, ale również o podnoszeniu się z kolan, głęboko zakorzenionym strachu i sile jaką ma w sobie nadzieja.
   
   Piękna w swej prostocie, ściskająca za gardło i nietuzinkowa z wielu powodów - opowieść o poszukiwaniach, tęsknocie i odnajdywaniu sensu.
   
   Gorąco polecam wszystkim, którzy kochają Amy Harmon, a jeszcze mocniej tym, którzy nie mieli okazji poznać twórczości autorki. Naprawdę warto!
   
   „Moja historia być może nie kończy się cudem, ale wcale mi nie zależy na jej zakończeniu, więc będę przyjmował cuda, jakie przytrafiają mi się po drodze, i unikał zakończenia. Odkryłem, że nie muszę widzieć, co mam przed sobą, żeby iść dalej. Millie mnie tego nauczyła. Zaleta kochania niewidomej dziewczyny.”

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Ewelina Ż. w dniu 2017-04-09

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   David często wpadał w kłopoty. Można by powiedzieć, że to była jego specjalność. Ostro imprezował, upijał się co weekend i wszczynał bójki. Uwielbiał to. Walka i ból nadawały jego życiu sens. Napędzały go.
   
   Kiedy jego starsza siostra Molly uciekła z domu i słuch o niej zaginął, chłopak żył z ogromnym poczuciem winy. Nie dał rady go unieść i przez to kilka razy targnął się na swoje życie. W końcu znalazł się w szpitalu psychiatrycznym. To w nim poznał Mojżesza. Dziwnego chłopaka, z jeszcze dziwniejszymi zdolnościami. Jednak David nie miał go tak jak inni za stukniętego dzieciaka. Wierzył w jego zdolności.
   
   Kiedy dla obydwu nadszedł czas opuszczenia szpitala, Dawid złożył Mojżeszowi propozycje.
   
   ''Moja rodzina ma pieniądze. Zasadniczo nic więcej nie mamy, tylko całe góry forsy. A ty nie masz niczego.''
   
   ''Potrzebuję kogoś, kto będzie pilnował, żebym się nie zabił.''
   
   W ten sposób Tag i Mojżesz zostali przyjaciółmi. Razem tułali się po świecie, by po sześciu latach osiąść w Salt Lake. Mojżesz założył rodzinę, a Tag stworzył Tag Team i dobrze prosperujący bar. Poznał niewidomą Molly, którą pokochał i jej autystycznego brata. Dzięki niej poczuł, że chce żyć. Czuł się przy niej szczęśliwy i spełniony. Miał w planach oświadczyć się Molly. Jednak pewnego dnia Tag odszedł, nikogo nie informując. Wystawił dom na sprzedaż, sprzedał auto. Nie podał swojego adresu korespondencyjnego. Wszystko wskazywało na to, że nie chce być odnaleziony. Zostawił swojej dziewczynie kasety magnetofonowe, aby ta nigdy nie zwątpiła w jego miłość.
   
   Co Davida zmusiło do tak samolubnego czynu? Czy to kolejna próba targnięcia na swoje życie?
   
   Pokochałam Taga, Molly i Henry'ego. Czasem miłość do bohaterów książki boli i ta również mnie bolała. Każda z tych postaci nosiła w sobie ból, ale była też pełna nadziei.
   
   Tag zawsze troszczył się od innych. Jest to postać z którą większość ludzi może się utożsamiać. Miał własne problemy i nie potrafił pomóc samemu sobie. Jednak chętnie udzielał pomocy i wsparcia innym. Nie ważne czy ta osoba była jego przyjacielem, czy dzień wcześniej obiła mu twarz. David taki już był. Wierzył w ludzi.
   
   Większość osób może nie zrozumieć jego odejścia, ale uważał, że kieruje się dobrem swoich bliskich.
   
   Molly pomimo swej niepełnosprawności była niesamowitą istotą. Silną i odważną. To nie nasz wzrok czy mięśnie decydują o tych cechach, lecz my sami i nasza wytrzymałość. Nasz hard ducha i chęci do życia. Jej tego nie brakowało. Samodzielnie opiekowała się swoim bratem i radziła z tym sobie świetnie. Jednocześnie była pogodna i żartobliwa. Większość ludzi uważa, że niepełnosprawność to ograniczenia, lecz dla niej nie było rzeczy niemożliwych.
   
   ''Pieśń Dawida'' to piękna historia o niesamowitej przyjaźni. O osobach, które nigdy nie pozwolą odejść i nie zostawią samemu sobie. To historia o miłości, która rozkwita powoli. Dopełnia nas i wdmuchuje do serca życie. Odnajdziecie tu nie tylko walkę w jej dosłownym znaczeniu, lecz walkę o życie. Próbę odnalezienia w życiu czegoś co nada mu sens i wyzwoli je z ciemności.
   
   Ta książka nie należała do najłatwiejszych. Było w nim za dużo bólu, cierpienia i brzemienia win. Jednocześnie pełna humoru i ciepła. Jednym słowem magiczna. Nie mogłam przestać jej czytać. Zarwałam kolejną noc dla Amy Harmon i jej powieści. Ta autorka jest niesamowita. Ba! Jej książki są niesamowite, a to co zrobiła z moim sercem też było na swój sposób niezwykle. Czuję, że na moim sercu jest wyrwa, której długo nie wyleczę.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Paulina L. w dniu 2017-02-28

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Mam olbrzymie wymagania w stosunku do autorów, którzy już raz mnie oczarowali. Paradoksalnie - tym większe, im mniej znam danego pisarza. Bo może jego poprzednia książka to efekt zwykłego "szczęścia początkującego"? Może starczy mu pomysłów i kreatywności na jedną tylko powieść, a każda kolejna będzie już tylko marną próbą jej dorównania...? Gdy w moje ręce wpadła "Pieśń Dawida", kontynuacja fenomenalnego "Prawa Mojżesza" Amy Harmon, oprócz radości czułam więc też strach. Strach przed srogim rozczarowaniem; obawę, że cudowna i zapadająca w pamięć historia zostanie zmasakrowana, a lubieni przeze mnie bohaterowie okażą się równie głębocy co panna Łęcka. Czułam paskudny i okrutny strach, który - na całe szczęście! - okazał się zupełnie bezpodstawny.
   
   Harmon wciąż wzrusza, wciąż sieje spustoszenie i kolejny już raz ofiarowuje nam nieidealnie idealną powieść, o której trudno będzie zapomnieć.
   
   Każdy ma jakieś blizny i każdy ma swoje demony. David, zwany Tagiem, zwykł radzić sobie z nimi w jedyny znany sobie i skuteczny sposób - blizny na duszy zamieniał na zaciśnięte pięści i krwawiący nos, a demony przeszłości odstraszał przygodnymi, krótkimi znajomościami. Kiedy pojawił się Mojżesz, równie poobijany, zagubiony i inny niż wszyscy, Tag postanowił, że pozwoli sobie pomóc. Że utrzyma się na powierzchni i będzie żył.
   
   I żył. Spełniał swoje marzenia, walczył do utraty sił i powoli przestawał obwiniać się za śmierć siostry. Spotkał Millie, którą gotów był kochać. Był młody, zdolny i stał u progu wielkiej kariery. Nic nie mogło pójść źle.
   
   A jednak.
   
   Tag odchodzi. Zostawia Amelie, Mojżesza i swoje dotychczasowe życie, a zamiast słów pożegnania ofiarowuje dziewczynie kasety pełne osobistych wyznań i tysiące pytań, w których refrenem jest jedno słowo.
   
   "Dlaczego?"
   
   Amy Harmon jest diabelnie zdolna. Nie operuje słowem jak Szekspir, nie rozpacza jak Kochanowski i nie dywaguje nad ludzką naturą niczym Dostojewski, a mimo to w parę chwil jest w stanie zawładnąć duszą czytelnika. Tworzy rewelacyjnych, świetnie zarysowanych bohaterów, a każdy z nich jest niepowtarzalny i wyjątkowy. "Pieśń Dawida" bazuje na większości postaci, które możecie znać z "Prawa Mojżesza", ale absolutnie nie jest jej kalką. Jest równie bolesna, równie trudna i w podobnym stopniu wzruszająca, choć w zupełnie inny sposób poruszy struny Waszej duszy. Wzbudzi odmienny rodzaj bólu i sprawi, że oczy wypełnią się łzami, a serce współczuciem. Harmon daje nam tym razem niewielki wgląd w codzienność niewidomej dziewczyny i rzeczywistość autystycznego nastolatka. Poprzez taśmy nagrane przez Taga przedstawia przepiękną historię miłosną, pełną niepokoju i nadziei. Daje nam Mojżesza, bohatera, którego osobiście uwielbiam i - chwała jej za to! - redukuje niemal do minimum udział w powieści Georgii, która w poprzedniej książce niemożliwie mnie irytowała. Niejednokrotnie przytacza sceny znane z "The law of Moses", oczywiście te najbardziej rozdzierające serce, ale nie robi tego nachalnie i na siłę. Rozśmiesza, by za chwilę zmusić do dzikiego pędu w poszukiwaniu chusteczki. Nie próbuje częstować nas życiowymi mądrościami i przemyśleniami na miarę pana Coelho, nie filozofuje i nie poucza, ale swoimi prostymi, zwięzłymi słowami idealnie i celnie trafia we wszystkie czułe punkty człowieczej duszy. Sprawia, że przygniata nas współczucie i że chcemy - nie, że musimy - poznać prawdę. Krok po kroku ujawnia tajemnice Taga i odkrywa przed nami jego bolączki i pragnienia. Idealnie dozuje napięcie, a zakończeniem idealnie podsumowuje i "Prawo Mojżesza", i "Pieśń Dawida". Daje nam finał, który zaspokaja ciekawość, a przy pomocy kilku ostatnich zdań przywiązuje do siebie nasze serca, gwarantując sobie dozgonną czytelniczą wierność. Moją w każdym razie zdobyła ;)
   
   Amy Harmon jest potworem.
   
   Nie ma ani krztyny litości dla swoich czytelników. Zmusza ich do płaczu, tęsknoty i całej gamy emocji, których sami nie rozumieją. Kradnie czas i myśli. Gwarantuje bezsenne noce i pełne melancholii dni, w trakcie których nie potrafią rozstać się z bohaterami jej powieści. Z każdą opowiedzianą przez siebie historią zabiera im kawałeczek serca i naraża na nerwicę, kiedy to muszą czekać na wydanie kolejnej jej książki.
   
   O tak, Amy Harmon zdecydowanie jest potworem. Cudownym potworem z niewyobrażalnym talentem, który - mam nadzieję - dostrzeżecie i Wy ;)

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 8 recenzji

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję