Piękne blizny

Książka, którą połknęłam w 2h! Nie wiem co ta miała w sobie takiego, że niemal czułam jakbym stała z boku i przeżywała wraz z bohaterką. To moje pierwsze zetknięcie z tą autorką i sądzę, że nie ostatnie. Nie będę się rozpisywać, żeby nie zabierać wrażeń ale mogę przysiąc, że opowieść jest niezwykle gorąca, sensualna i rozczulająca. Całość podkręca motyw tajemnicy i zakazanej miłości. Czułam się jak na emocjonalnym rollercoasterze :D Odbijam jedną gwiazdkę za zbyt szybkie rozwijanie się historii i małą ilość wątków (co personalnie lubię) ale to tylko szczegół. POLECAJKA

.

Są takie książki, które na pierwszy rzut oka wyglądają niepozornie. "Piękne blizny" zdecydowanie należą do tej kategorii. Okładka sugeruje coś mocnego, wulgarnego, może infantylnego. A tu proszę, wielki zaskok.

.

"Piękne blizny" to historia, która ma również coś do przekazania, to jest to co lubię najbardziej, że gdzieś pomiędzy wierszami można wyczytać głębszy sens. Wielka rezydencja, dziwna pani domu, wytresowana służba. Taki obrazek zastaje młoda Charlotte, która stawia się do pracy jako opiekunka do synka właścicieli.

.

Dziewczyna na pierwszy rzut oka zauważa, że coś tu nie gra. Zwiewać gdzie pieprz rośnie czy spróbować pracować w tajemniczej rezydencji? I tu Charlotte moim zdaniem wykazuje się odwagą i zostaje, by zaopiekować się Zackarym, który od pierwszego spotkania skradł jej serce. Mimo trudnych początków, kiedy nie może zrozumieć jak można kilkuletniemu chłopcu wszystkiego zabraniać, nawet wychodzenia na dwór, dziewczyna jakoś się aklimatyzuje i zdobywa nić porozumienia ze służbą. Tak dowiaduje się o tragicznym wypadku przed laty pana Kinga, właściciela rezydencji. Brett King, okaleczony w wypadku, teraz cały w bliznach, okazuje się ukrywać w swojej części rezydencji, nikomu się nie pokazując, a zwłaszcza synowi, który się go boi i uważa za potwora. Jednak młoda, odważna opiekunka stawia się panującym zasadom wymyślonym przez dziwną panią King i nawiązuje kontakt z Brettem. Wielogodzinne rozmowy przez interkom poskutkują ciekawymi zmianami w tej poukładanej rezydencji.

.

Polecam serdecznie przeczytanie tej książki. Jest taka inna, ciekawa, nowatorska. Są tu oczywiście znane motywy, popularne, ale połączenie ich w taki sposób jest dla mnie nowością. Naprawdę świetna lektura.

Sięgając po ten tytuł nie spodziewałam się, że tak mocno przepadnę w lekturze. Mamy tutaj klasyczny motyw, który na swój sposób i tak mnie urzekł. Owszem, ta historia ma swoje mankamenty, ale nie przyćmiewają one całości.

Może zacznę od tego, że kompletnie nie spodziewałam się, że ta książka mi się spodoba. W ogóle nie spodziewałam się po niej za dużo. Kupiłam kiedyś w formie e-booka z myślą o lekkiej lekturze na czas bloku czytelniczego. Jak się okazuje rzeczywiście jest to taka właśnie książka, ale dziwnym jest to, że wciągnęła mnie tak bardzo, że gdy zaczęłam czytać nie mogłam się oderwać, aż doszłam do ostatniej kartki. Zatraciłam się i jakoś tak mi 4 godziny wieczoru uciekły. Miałam fun z lektury, a to chyba najważniejsze. Powiem szczerze, że jestem świadoma wszelkich wad konstrukcyjnych i naprawdę wiele bym w tej opowieści poprawiła, zmieniła i rozbudowała, a mimo wszystko fabuła mimo to do mnie trafiła. Dobra, trzeba by aby książka ta była dłuższa, bohaterowie mogliby mieć głębsze profile, a relacja naszej pary jak na mój gust powinna się rozwijać DUŻO WOLNIEJ. Ale, kurcze, to „ale”… W moim odczuciu to naprawdę był materiał na dobrą książkę i boli mnie, że autorka sobie z nim nieumiejętnie poradziła, jakoś tak prześlizgnęła się po powierzchni, podczas czytelnik czuje, że można by tam dużo więcej literacko zdziałać. Jednak muszę wziąć pod uwagę jakiego rodzaju z założenia miała to być książka i tu rozgrzeszam w głowie część wad „Pięknych blizn” (a części nie dam rady wybaczyć pani Le Carre, bo zachowanie głównej pary w szpitalu w pewnej scenie mocno mnie zabolało z psychologicznego punktu widzenia, czyt.: miałam duże WTF xD). I mimo całego ogromu zarzutów i wad jakie nasuwały mi się podczas czytania i teraz, kiedy znam już tę historię, przyznaję bez bicia, że książka umiliła mi czas i nie cringowałam tyle co przy innych romansach erotycznych. A to wszystko dlatego, że historia zaczyna się naprawdę fajnie (wzmianki w narracji wprost z Władcy Pierścieni były miłe

Fascynacja opowieścią o „Pięknej i Bestii” trwa po dziś dzień, jednak książka, którą dziś Wam pokażę nie jest osadzona w fantastycznym świecie, bohaterów nie znacie z baśni Disneya, ale poznacie, ponieważ żyją we współczesnym świecie. „Piękne blizny” to nie jest powieść o księciu, który za pychę i próżność został dotkliwie ukarany bez szans na odczynienie uroku. To opowieść o nieszczęśliwym mężczyźnie, który traci z dnia na dzień coraz więcej i nie potrafi się otrząsnąć. Jego życie przypomina równię pochyłą, a ON zsuwa się w dół nie wiedząc, jak sobie poradzić z krzywda, jaka go spotkała. Jak wypadła najnowsza książka Georgi Le Carre?

Główną bohaterką książki jest Charlotte, to młoda kobieta, która zarabia, jako niania. Opieka nad dziećmi, chociaż bywa wyzwaniem, jest tym, co sprawia jej przyjemność. Nowa praca dziewczyny sprawia, że przyjeżdża do Walii i to do prawdziwego zamku. Ma się zająć pięcioletni chłopcem, który potrzebuje opieki. Zackary jest bardzo nieśmiałym dzieckiem, delikatnym, wrażliwym i jest pod silnym wpływem swojej matki, która zadbała o to by się odwrócił od swojego ojca. Charlotte otrzymuje od matki chłopca listę pełną zasad i obowiązków, którym musi podołać. Nigdy wcześniej nie spotkała się z czymś podobnym, a przynajmniej nie na taką skalę i jest tym faktem zaniepokojona. Brett King jest człowiekiem, którego nazywają bestią, potworem, a wszystko przed wypadek, któremu uległ. Niegdyś był człowiekiem, który miał wszystko, wspaniałą rodzinę, pieniądze, stabilizację, jednak tego dnia wszystko się zmieniło. Nie tylko został oszpecony, a na jego twarzy powstały blizny, które zakrywa, ale także okazało się, że kobieta, którą pojął za żonę to żmija. Nie dba o nic poza samą sobą oddając się w coraz to nowe romanse, a przede wszystkim nastawiła syna przeciwko niemu. Ta kobieta sprawiła, że w oczach dziecka stał się prawdziwym potworem i nic, więc dziwnego, że Zackary się go bał. Brett komunikował się ze swoimi pracownikami przez interkom, a własnego syna odwiedzał jedynie nocą. Rozmowa z Charlotte była tym, czego wyczekiwał, chciał wiedzieć wszystko o Zackarym i coraz bardziej intrygowała go ta kobieta. Dziewczyna robi wszystko, aby szkodliwa relacja ojca z dzieckiem przestała istnieć, aby wróciła na właściwe tory. Odnosi sukcesy, a chłopiec zaczyna inaczej spoglądać na świat, w tym także na swojego ojca, te chwile są bardzo wzruszające. Czy dla Charlotte i Bretta jest jakaś szansa na zbudowanie stabilnej relacji? Czy kobieta zaakceptuje go całego ze wszystkimi wadami i zaletami?

„Piękne blizny” to wspaniała historia o miłości i nadziei, główni bohaterowie zaczęli do siebie coś czuć, chociaż się nie widzieli, ich wspólne rozmów przez interkom sprawiły, że ich serca otwarły się na coś nowego, na zupełnie nową relację. Postacie i ich osobowości są tak realistyczne, wiarygodne, że wydaje się, że mogą być gdzieś blisko ciebie, możesz ich znać, może mieszkają gdzieś w okolicy. Brett jest pod wieloma względami zniszczonym człowiekiem. Jego historia jest boleśnie przejmująca, jest smutna, to opowieść o mężczyźnie, który w jednej chwili traci wszystko. Charlotte to taka wspaniała kobietą, jest silna, odważna i ma serce pełne miłości. Sceny książki są opisowe i szczegółowe, co naprawdę znakomicie łączy tę wspaniałą fabułę. Możemy w pełni dostrzec piękno zamku, otoczenia, w którym rozgrywa się akcja powieści. „Piękne blizny” to książka, której powinno dać się szanse, ma w sobie inne spojrzenie na świat, jednak ukazuje, że prawdziwe piękno człowieka znajduje się w środku.

Lubię powieści, w których motyw cierpienia przeplata się z tematem miłości. Kiedy uczucie pomiędzy dwojgiem ludzi jest w stanie przełamać lęk, strach i opór udowadniając, że miłość bywa lekarstwem potrafiącym wyleczyć rany na pozór nie do zagojenia. Kiedy więc w zapowiedziach wydawnictwa Kobiecego wypatrzyłam książkę Georgii Le Carre wiedziałam, że powinnam ją przeczytać. I choć autorka nie była mi znana, zaryzykowałam. Tym sposobem, dzięki uprzejmości księgarni TaniaK[Adres usunięty] dotarła do mnie powieść „Piękne blizny”. Czy faktycznie była tak piękna, jak sugerował tytuł? O tym chciałam Wam dzisiaj opowiedzieć.

ZARYS FABUŁY

Życie Bretta Kinga było niemalże idealne. Pieniądze na wyciągnięcie ręki, uroda, piękna żona i syn. Ale los bywa okrutny i nieprzewidywalny. Jednego dnia mężczyzna stracił wszystko. Wypadek samochodowy przekreślił jego szczęście jednym, zamaszystym ruchem. Blizny pokrywające twarz Bretta sprawiają, że ukrywa się ON w swojej wielkiej fortecy. Nie znajdując wsparcia u boku żony i trzymając się na dystans od syna, który się go boi. Wtedy w jego codzienność wkracza Charlotte. I kolejny raz przewraca jego życie do góry nogami.

Kiedy Charlotte zatrudniona na stanowisku opiekunki dziewczyna przekracza progi posiadłości Kingów nie ma pojęcia, z jak trudnym wyzwaniem przyjdzie się jej zmierzyć. Dziecko zaniedbywane przez rodziców, bez miłości, na której powinno wzrastać. Ojciec, który budzi w nim lęk i matka, która woli samorealizować się w objęciach kochanków i własnej próżności, aniżeli spędzić czas z synem. Charlotte stanie oko w oko z surowymi zasadami wprowadzanymi przez matkę dziecka, ale to nie jedyny problem, który będzie musiała rozwiązać. Jest jeszcze pożądanie, które nieoczekiwanie wybucha pomiędzy nią, a stroniącym od ludzi Brettem.

PIĘKNA I BESTIA

Główna bohaterka powieści to spokojna, opiekuńcza, gotowa do poświęceń dziewczyna. Otwarta na innych i potrafiąca dostrzec to, czego inni nie widzą. Ceniąca spokój i zaangażowana w swoje obowiązki wyjeżdża do Walii. A tam przychodzi Charlotte skonfrontować się z rodziną funkcjonującą na naprawdę dziwnych zasadach. Brett King to bogacz, który na wskutek pokiereszowanej twarzy zaszywa się w swoim świecie. Tym bardziej traumatycznym, że mężczyzna cenił zgiełk miasta, który ma we krwi. Przeraźliwie samotny, nieznajdujący wsparcia w rodzinie. Kim tak naprawdę jest? Jedno jest pewne. Blizny nie odbierają mu męskości, która wciąż tak bardzo w nim tkwi. Jest i żona Bretta, kobieta, która chełpi się korzystaniem z cielesnych usług kochanków. Zepsuta matka, która nie ma zamiaru parać się wychowaniem dziecka. Woli zrzucić to na barki kogoś innego, hołdując jednak swoim dziwnym pomysłom i chorym zasadom. Jest i synek, mały Zackary. Przelęknięty, zamknięty, bardzo wrażliwy. Bojący się swojego ojca, który przecież powinien być dla niego kimś bliskim, wzorem.

OPIEKUNKA, WRAŻLIWY CHŁOPIEC, NIECZUŁA MATKA I FACET Z BLIZNAMI

– CZYLI CO W FABULE PISZCZY

Autorka stawia przed czytelnikiem opowieść o miłości, która rodzi się tam, gdzie nikt się jej nie spodziewa. Niosąc ze sobą lecznicze, kojące działanie, łatające dziury w miejscach, w których nie powinno ich być. Uczucia wybuchają tutaj dość szybko, są namiętności i opisy zbliżeń, ale to nie jedyny motyw, który przewija się w powieści. Są zaburzone rodzinne relacje, matka chłopca, która nie pojmuje pojęcia „dzieciństwo” i która stawia surowe wytyczne budząc w dziecku lęk. Brak miłości, zamknięcie, samotność. Sporo tutaj bohaterów, którzy potrzebują wsparcia, a rozmowa i czyste intencje niosą ze sobą ogromną moc. Ich przedstawicielką jest właśnie Charlotte. Czy odkryje kim tak naprawdę jest Brett, pomieszkujący w innej części budynku, aniżeli jego żona. Czy w rodzinie Kingów wreszcie zapanuje normalność?

PODSUMOWANIE

„Piękne blizny” to niby lekka, bo napisana prostym stylem, powieść, w której pojawiają się jednak dramaty, w której nie brakuje tematów stanowiących dobry materiał do dyskusji. Prosta, przewidywalna, choć niosąca przesłanie. Może niektóre kwestie zostały rozegrane zbyt szybko i poświęcono im niewystarczająco dużo czasu, ale za to książka zyskała na tempie rozegranej akcji. Nie jest to romans idealny, ale nie jest to także pusty erotyk. Dla mnie siedem z małym minusem w dziesięciostopniowej skali.

RECENZJA

„Nie chciałem jej zarażać swoim mrokiem, ale któż mógł mnie winić za to, że pragnąłem jej światła.”

Zakochać się w seksownym głosie tajemniczego pracodawcy,zauroczyć się głosem opiekunki swojego syna?

Czy możliwa jest miłość od pierwszej rozmowy przed interkom???

Charoltte zatrudniając się w imponująm zamku biliardera Bretta Kinga,jako opiekunka pięcioletniego Zackarego, nie spodziewała się,że jest to możliwe i że jej życie zmieni się od teraz diametralnie, a niełatwe zadanie dotarcia do skrytego pięciolatka,próba dogadania się z jego, trudną we współpracy, rozwiązłą,choć prześliczną matką chłopca, a przede wszystkim chęć naprawienia relacji ojca z synem, stanie się jej misją.

Brett King wskutek makabrycznego wypadku samochodowego,z którego ledwie uszedł z życiem,traci przystojną twarz i pewność siebie,stroniąc od ludzi i codziennie chowając się za maską.

Zdradzająca żona, synek przerażony jego widokiem, samotność,bezsilność i nagle promyk światła w tej uroczej blondynce o niebieskich oczach,której zależy na jego synku i naprawienia jego egzystencji.

Ale czy można pożądać żonatego mężczyzny?

Czy można dać się ponieść zakazanemu? Jedno jest pewne, szpetne blizny nie mają żadnego znaczenia, gdy pasja i niezaprzeczalna chemia, aż iskrzy.

To moje drugie spotkanie z twórczością autorki i bardzo podoba mi się jej pióro. W rozdziałach pisanych z perspektywy obojga bohaterów, poznajemy ich odczucia, obawy i przemyślenia, których w tej książce jest bardzo dużo.

Autorka serwuje nam cały wachlarz emocji, dużą dawkę humoru i niemało pikanterii i niegrzecznych momentów.

I jeszcze te waśnie pomiędzy oddalającymi się od siebie małżonkami.

W ich trudnej relacji nie pomaga uzależnienie kobiety i oziębłość mężczyzny, którego powodem są powypadkowe blizny i nie tylko te widoczne na skórze, ale też te najboleśniejsze….na duszy.

Polecam gorąco.

Do przeczytania w jeden wieczór!

„Wpatrywałam się jak zahipnotyzowana w zmasakrowane ciało, wypukłe blizny i skórę napiętą tak mocno, że musiała sprawiać mu ból.”

Brett King to człowiek, który ukrywa się przed światem. Jeszcze trzy lata temu, w innym życiu miał wszystko. Był przystojnym, bogatym, pewnym siebie młodym mężczyznę. Miał rodzinę, wiódł szczęśliwe życie u boku żony i synka. To wszystko w jednej chwili obróciło się w pył. Brett uległ wypadkowi, po którym jego życie stało całkowicie się zmieniło. Jego twarz pokryta jest bliznami. Trudno mu się pogodzić z przytłaczającą rzeczywistością. Jakby tego było mało, żona całkowicie odwróciła się od męża, zdradza go. A mały Zackary boi się spojrzeć na swojego tatę. W ich życie dość nieoczekiwanie wkracza Charlotte – zostaje zatrudniona do opieki nad chłopcem.

Autorka porusza trudne tematy. Ból, cierpienie, niemoc, rozgoryczenie życiem. Wygląd zewnętrzny, ciało pokryte szpecącymi bliznami, niechęć, wręcz odraza do samego siebie. Charlott przyjmując pracę opiekunki Zackarego nie do końca zdaje sobie sprawę w jakie uwikłane relacje rodzinne wchodzi. Będzie robiła wszystko, aby temu zagubionemu dziecku przywrócić uśmiech i naprawić trudną relację ojciec - syn. Staje przed trudnym wyzwaniem. Czy jej się uda? Nieoczekiwany wybuch wzajemnej fascynacji i pożądania. Kłamstwa, niedopowiedzenia, ukryte zamiary. Blizny, nasz wygląd – tak często krzywdząco identyfikują nas w oczach innych.

Romantyczna, przewidywalna historia, którą czyta się szybko i przyjemnie. Jest to opowieść o ludziach mocno skrzywdzonych przez los i ich poranionych duszach. O nadziei, której iskierka delikatnie iskrzy. Polecam, Tatiasza i jej książki :)

,,Piękne blizny" to książka o wewnętrznej walce, która toczy się, ukazując blizny na ciele i duszy, każda z nich to dramat, który nie chce odejść i pozostaje, robiąc spustoszenie.

Charlotte to piękna kobieta o czystym sercu. Nie potrafi przejść obojętnie wobec krzywdy innych a dobroć, która z niej bije, zaraża wszystkich do około. Piękna na zewnątrz a w środku to uosobienie spokoju i dobroci.

Brett King miał u stóp cały świat, czerpał z życia każdą chwilę, by w jednej sekundzie stracić to, na co sobie zapracował-pewność siebie. Czarne chmury, które były nad jego życiem sprawiły, że walka psychiczna i fizyczna stała się dramatem nie tylko dla niego.

Charlotte i Brett poznają się w najmniej oczekiwanym momencie. Ona staje się opiekunką do jego syna a On Bestią, która chowa się przed wszystkimi.

Czy tych dwoje ma szansę na więcej niż relacja służbową? A może czarne chmury Beretta odejdą wraz z pojawieniem się Charlotte? Tego Wam nie zdradzę.

Książka mnie zaskoczyła, przyznam się, że okładka sugerowała coś innego, a tu dostałam, piękną historię o walce. Jestem oczarowana głównymi bohaterami, każdy sprawił, że czytało się lekko ich relacje i było mi mało! Cierpienie i ból czuć zestron książki.

Autorka pokazała w bardzo dobry sposób, że wygląd zewnętrzny, nie znaczy nic, a jedynie to, co mamy w środku, czym możemy zaskoczyć pomimo blizn, które są wyryte w naszym ciele. Muszę wspomnieć koniecznie o miłości ojciec-syn, która jest bezgraniczna i przetrwa wszytko, a wystarczy tylko obecność, bo dzieci potrzebują, kontaktu fizycznego z ojcem, bo ON daje spokój psychiczny! Książkę polecam!!!!!

„Piękna i Bestia” nigdy nie należała do moich ulubionych bajek Disneya, choć trzeba przyznać, że jej przesłanie chyba najmocniej – obok „Pocahontas” – zapadło mi w pamięć. „Prawdziwe piękno kryje się wewnątrz człowieka” – tak w kilku słowach można przedstawić naukę, jaką starali się nam wpoić twórcy tej słynnej disnejowskiej animacji. Okrutny i nieczuły na ludzką krzywdę książę przepędza sprzed swoich drzwi starą żebraczkę. Nie ma pojęcia, jak potworna spotka go za ten nieludzki postępek kara – zostanie zamieniony przez wróżkę w odrażającą bestię. Aby odzyskać ludzką postać, przed ukończeniem dwudziestu jeden lat będzie musiał się w kimś zakochać. Oczywiście z wzajemnością. Ale jak rozkochać w sobie piękną dziewczynę, gdy samemu przypomina się potwora? To pytanie mógłby sobie zadać Brett King, bohater powieści „Piękne blizny” Georgii Le Carre, która pod koniec lipca ukazała się nakładem wydawnictwa Kobiecego.

„Piękne blizny” to książka, którą przeczytałam dzięki uprzejmości księgarni internetowej TaniaK[Adres usunięty]. Sięgnęłam po nią, ponieważ chciałam poznać historię pióra autorki, której książek jeszcze nie czytałam. W ostatnim czasie coraz częściej i coraz chętniej sięgam po romanse, które kiedyś omijałam szerokim łukiem – poczytałam ich trochę i orientuję się już w twórczości: Kristen Callihan, Elle Kennedy, Vi Keeland, K. Bromberg czy Penelope Ward. Nigdy natomiast nie słyszałam o Georgii Le Carre, która – jak się zorientowałam – też ma w Polsce całkiem pokaźne grono fanek. Postanowiłam więc dać jej szansę i sprawdzić, czy do niego dołączę :)

Z przykrością muszę przyznać, że raczej nie. Owszem, książkę czytało się dosyć przyjemnie i szybko, ale historia Bretta i Charlotte z pewnością nie zostanie na dłużej w mojej pamięci, mimo że doceniam jej przekaz. Zabrakło mi tu chyba emocji i wszystko działo się nieco zbyt szybko (powieść liczy sobie bowiem zaledwie 288 stron i to dużym drukiem). Sama historia jest oczywiście przewidywalna, ale taki zarzut można by postawić pod adresem właściwie każdej powieści z gatunku romansu, więc tutaj bym się nie czepiała. Szybko polubiłam także naszego głównego męskiego bohatera – Brett z pewnością jest bardzo dobym człowiekiem, którego spotkało wielkie nieszczęście. Współczujemy mu tego, czego doświadczył (choć zapewne miałby nam to za złe), robi nam się przykro na myśl, że z powodu blizn szpecących jego twarz i ciało boi się go nawet własne dziecko. Do szału doprowadzała mnie natomiast Jillian, czyli żona Bretta i matka Zackary’ego. Ależ to była jędza! Georgia Le Carre świetnie sobie poradziła z kreacją tej postaci. Losy Jillian można podsumować dwoma słowami: karma wraca.

Podobała mi się zamkowa sceneria. Opisy miejsca akcji były na tyle szczegółowe, że z łatwością mogliśmy sobie wyobrazić

Co do minusów, to powiem, że chwilami bawił mnie język, którym posługiwali się bohaterowie w scenach intymnych. Aż trudno uwierzyć, że tłumaczył tę powieść mężczyzna. Język momentami wydał mi się zbyt kwiecisty i nienaturalny.

Nie zmienia to faktu, że „Piękne blizny” to dobra powieść, która przypomina o tym, o czym często zwykliśmy zapominać – że nie szata zdobi człowieka, a zatem nie wygląd jest najważniejszy, a charakter człowieka. Lektura powieści Georgii Le Carre zapewni Wam kilka godzin przyjemnie spędzonego czasu, przywoła też wspomnienia z dzieciństwa, gdy disnejowskie bajki uczyły nas moralności, lojalności, równości i tolerancji.

„Ale ten mężczyzna był jak narkotyk, któremu nie mogłam się oprzeć. Działał na mnie niczym gigantyczny magnes”.

Miałam już okazję przeczytać poprzednią książkę autorki, ale jakoś nie wywarła u mnie mega wrażenia. „Najlepsza oferta” była po prostu dobra. Natomiast patrząc na „Piękne blizny”? Podobała mi się znacznie bardziej. Chociaż książka sama w sobie jest dość króciutka a wątki zdecydowanie dałoby się bardziej rozbudować to bardzo spodobała mi się fabuła i relacja opisane w książce. Mamy tutaj poniekąd motyw Bestii. Bret po tragicznym wypadku spędza czas tylko w samotności, a wychodząc zasłania swoje blizny maską. Żona traktuje go jak potwora, a syn patrzy na niego z przestrachem w oczach. Wtem pojawia się Charlotte, która ma zająć się opieką nad pięcioletnim chłopcem. Zaczynając od bohaterów to moją sympatię niemal od razu zyskała Charlotte, natomiast z rozdziału na rozdział coraz bardziej lubiłam Breta. Jego żona – Jillian – to kompletnie płytka i nietaktowna kobieta. W tej historii grała czarny charakter i nie zyskała w moich oczach ani na chwilę. Jej motywy miały działać tylko na jej korzyść, nie patrząc na nic i na nikogo. Zdradzając męża i manipulując swoim dzieckiem zdawało się, że była w swoim żywiole. Cała historia kręci się wokół blizn Breta, akceptacji nieidealnego wyglądu i relacji między nim a Charlotte. „Piękne blizny” to opowieść o miłości, która zaistniała wbrew wszystkim zasadom. To bardzo dobra lektura na jeden niezobowiązujący wieczór. Naprawdę wciągnęła mnie ta lektura. 😊

"Piękne blizny" konwencją przypomina baśń "Piękna i Bestia". I powiem Wam, że podobał mi się ten motyw.

Bohaterowie mają mocne charaktery. Jedyni twardo bronią swoich wartości, inni za nic mają drugą osobą i jej potrzeby. Mamy tajemniczego, mrocznego, budzącego strach Brett'a. Jednak to człowiek o pięknym wnętrzu, ale skutecznie broniący się przed odsłonięciem tego, co w nim siedzi. To pełen obaw mężczyzna, tego jak inni będą go postrzegać, gdy zrzuci maskę i pokaże swoje oblicze naznaczone bliznami. Czy odsłoni się w pełnej krasie przed Charlotte? Czy opiekunce Zackary'ego uda się na nowo połączyć ojca i syna? Czy Charlotte będzie zwracać uwagę na to, jak wygląda Brett, czy może nie będzie to miało dla niej żadnego znaczenia? Na tę i inne pytania znajdziecie odpowiedź w książce.

Historia ukazuje, że nie można zamykać się na drugiego człowieka, zwłaszcza na własne dziecko. Dzieci należy uczyć empatii, tego że każdy człowiek jest wartościowy, bez względu na to jak wygląda. Dlatego nie rozumiałam matki chłopca, która zrobiła w jego oczach z ojca potwora, bestię. Autorka pokazała jak małymi kroczkami można przezwyciężyć własne lęki, kompleksy i ograniczenia. Nie chodzi tu tylko o postać samego Brett'a, ale i jego syna. Strasznie było mi żal tego chłopca. To, co zgotowała mu Jillian... nie  jestem w stanie sobie wyobrazić, jak można w tak bezduszny sposób zabrać malcowi radość dzieciństwa, wprowadzać absurdalne nakazy i zakazy.

Autorka dobrze związała poszczególne wątki. Wszystko wydaje się być logiczne. Motywy działania bohaterów również są bez zarzutu, szybko wyłapiecie kto jest tym złym, a kto dobrym.

Opisy scen miłosnych przedstawione są ze smakiem i wyczuciem, a co najważniejsze, zanim do czegoś dojdzie, troszkę poczekamy, co jeszcze bardziej podsyca napięcie jak to wszystko przebiegnie. Georgia le Carre posiada przyjemny w odbiorze styl. Przez książkę wręcz się płynie. Całość może i jest przewidywalna, ale absolutnie mi to nie przeszkadzało.

Muszę jeszcze powiedzieć o zamku, w którym zamieszkują bohaterowie. Opisy są dość szczegółowe i dla mnie był to ważny element fabuły, który pozwolił mi wczuć się w miejsce akcji. Zresztą zawsze marzyłam, by móc choć jeden dzień spędzić w takich okolicznościach.

"Piękne blizny" to powieść z morałem jak w prawdziwej bajce. Udowadnia, że nie szata zdobi człowieka, a jego wnętrze. Ja Brett'a pokochałam. Teraz czas na Was!

☀️"Musisz też wiedzieć, że jego ojciec mieszka w południowej wieży. Trzy lata temu miał wypadek i obecnie (...)nie wygląda najlepiej (...) Jeśli przypadkiem się na niego natkniesz, nie patrz na niego i udawaj, że go nie widziałaś"

☀️"Ten mężczyzna był jak narkotyk, któremu nie mogłam się oprzeć. Działał na mnie niczym gigantyczny magnes"

Czy lubicie czytać książki, które trochę nawiązują do baśni? To moja pierwsza przeczytana książka z takim motywem. Czy skradła moje serce?

Charlotte to młoda dziewczyna, która zostaje nową opiekunką Zackarego. Jego matka zdradza swojego męża Bretta, nadużywa alkoholu, a na dodatek nie poświęca dużo czasu synowi. Brett cierpi. Bardzo kocha swojego synka, jednak ten się go boi. Wszystko przez wypadek, który zniszczył jego dotychczasowe życie... Poznały blizny, przez które mężczyzna wycofał się z życia. Przez blizny na twarz nosi maskę, żona odwróciła się do niego, a syn wpada w panikę, gdy go widzi. Czy pojawienie się Charlotte odmieni życie tej rodziny? Kim dla Bretta okaże się Charlotte? Czy Zackary przestanie się panicznie bać swojego ojca?

Czekałam na tę książkę! Czy skradła moje serce? Zdecydowanie tak! Pokochałam ją za unikatową fabułę i piękną okładkę! Znam pióro autorki, bo czytałam jedną książkę Georii, ale nie wspominam jej mile. Ta jednak zakradła się do mojego serduszka. Autorka zadbała o większą ilość emocji, bólu, chemii między bohaterami. Dołożyła im życiowych problemów.

Przede wszystkim urzekła mnie motywem baśni. On bestia. Ona piękna, która zmienia jego dotychczasową egzystencję. Charlotte szczerze chciała pomóc nie tylko chłopcu, ale i ojcu. Broniła się przed uczuciem, ale serce wygrało. Bardzo podobały mi się sceny erotyczne. Wow! Naprawdę powodowały rumieńce na buzi. Nie bez powodu książka ma trzy płomienie hot level. 🔥 Jestem oczarowana tą historią. Jeśli szukacie niewymagającej, ale gorącej książki na jeden wieczór, to ta pozycja jest dla Was! 🤩

🩹🩹🩹Recenzja🩹🩹🩹

Premiera 28.07.2021

Kolejna piękna odsłona "Pięknej i Bestii".

Szpecąca twarz ale serce piękne. Dobra dusza ukazana pod angielską twarzą.

Charlotte, kobieta której dobro innych jest stawiane na pierwszym miejscu. Kiedy widzi, że ktoś cierpi robi wszystko żeby mu pomóc. Oddaje całą siebie nawet kiedy grożą za to poważne konsekwencje. Nie potrafi przejść obok bólu, obojętnie.

Ma bardzo dobre serce ale charakter zacięty. Walczy jak lwica.

Brett, facet z bliznami. Czuje sie samotny i niechciany. Nie chce współczucia. Wszystko co kocham stracił i zamknął się w sobie. Nie chce kontaktu z innymi. Kocha swojego syna ale boi się jego relacji na jego szpetną twarz. Chce być blisko niego ale strach często go paraliżuje.

Jednak pomimo, że nie uczestniczy aktywnie w życiu syna to dba o niego za ściany. Chociaż czasami miałam ochotę nim potrząsnąć żeby się spiął i wreszcie zawalczył o to co najważniejsze.

Ich relacja na początku była tylko służbowa opierając się na trosce o malucha. Rozmowy dotyczą tylko jego. Z czasem zaczynają coraz więcej czuć. On potrzebuje ciepła i bezpieczeństwa a ona chce go uleczyć.

Sceny intymne były rozgrzewające i pełne żaru. Rumieńce na twarzy zawitają nie raz. Jedynie nie podobały mi się niektóre seksualne porównania były one strasznie niesmaczne.

Książka pokazuje, że uroda to tylko jedna z naszych cech, to intencje i czyny są najważniejsze. Powinniśmy patrzeć głębiej.

To moje drugie spotkanie z tą autorką i to były dużo lepsze. Pełne emocji i zasad. Wszystko działo się w odpowiednim dla mnie tempie, chociaż czasami mogło być wolnej. Autorka tym razem pokazała nam wiele problemów. Byłam wiele razy zdruzgotana zachowaniem pobocznej bohaterki. Gdybym mogła to bym ją wywaliła za drzwi.

Ta historia nie jest płytka ma w sobie głębię. Pokazuje losy ojca który pełen bólu i strachu boi się zbliżyć do syna, za to chłopiec trzymany w złotej klatce nie ma dzieciństwa, a jego matka z pozoru nawet dobra ale w swojej głowie ma inne plany i ona - niania, która pragnie szczęścia chłopca i ojca.

Jednym minusem jest słownictwo. Czasami niektóre tekstu absolutnie nie pasowały do sytuacji. Były niesmaczne i zbędne. Kochani tę historię polecam każdym fanom nowych wersji naszych ukochanych bajek, które oprócz nauki dają dawkę przyjemności😈

8/10❤

Nie sądziłam, że "Piękne blizny" okażą się tak rewelacyjną opowieścią! Od razu polubiłam Charlotte i bardzo jej kibicowałam. Autorka w świetny sposób opowiedziała na nowo historię pięknej i skromnej dziewczyny oraz pozornie niebezpiecznej bestii. Choć wiele już było podobnych reinterpretacji, Le Carre udało się tu wnieść coś zupełnie świeżego.

Nie podobała mi się za to postać żony Bretta - uważam, że była zupełnie niepotrzebna. Na plus oceniam opisy zmagania Charlotte z upartym Zackiem - bardzo zabawnie to wyszło! Polecam wszystkim, którzy lubują się w oryginalnych romansach i nowych wersjach klasycznych baśni!