Pianola

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Dodana przez Ewelina C. w dniu 2021-07-28

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   "Pianola" to debiutancka książka tego autora, która traktuje o futurystycznym i antyutopijnym świecie, gdzie maszyny zaczęły zastępować człowieka. Świat, tak naprawdę jest niemalże całkowicie zautomatyzowany, jednak nie każdemu to odpowiada. Z tłumu więc, wyłamuje się inżynier Paul Proteus, który poprowadzi bunt przeciwko technologii. Jak się potoczą losy tego bohatera i czy maszyny przejmą kontrolę? Tego wszystkiego dowiecie się sięgając po "Pianole".
   
   Jest to mrożące krew w żyłach historia, która momentami staje się mrocznie zabawną satyrą. Jak dla mnie, jest to bardzo ciekawe połączenie i już wiem, że taki jest po prostu styl Kurta Vonneguta. Facet pisał bardzo poważnie, szalenie zabawnie i z pożądaną szczyptą przerażającej wizji świata. Genialne, prawda?
   
   Ale nie powiem, jest to specyficzny styl, który nie każdemu się może spodobać. Znam osoby, które nie przepadają za jego zgryźliwością, poczuciem humoru czy sarkazem. Rozumiem to, jednak dla mnie te połączenie jest tak świetne, tak unikatowe, że musiało mi się to spodobać i tyle.
   
   Może i pomysł na fabułę jest nieco przestarzały ale pamiętajcie, jest to książka z 1952 roku, więc trochę czasu już minęło od jej premiery. Zapewne czytaliście już masę nowszych książek o podobnej tematyce, ale może warto dać szansę tym "pionierom"? Co wy na to?
   
   Mam ogromny szacunek do tego autora i oby kolejne książki tego nie zmieniły. Na ten jednak moment, śmiem twierdzić, że jest to jeden z moich ulubionych pisarzy choć "Rzeźnia numer pięć" kompletnie do mnie nie trafiła.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 4/5

   Dodana przez Wiktoria S. w dniu 2021-07-22

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Patrząc w przyszłość jak widzisz świat? Jak żyją ludzie, może medycyna jest na bardzo wysokim poziomie? Pomyśl o wszystkim od rzeczy widocznych gołym okiem po te, które aby dostrzec trzeba się przyjrzeć. Teraz pozwól, że pokaże ci w jaki sposób Kurt Vonnegut w swej powieści "Pianola" prezentuje to samo, lecz w swoim klasycznym wydaniu.
   
   Książka porusza dwa ważne tematy: rozwój technologii i człowieka. Głównym z nich jest technologia. Ukazana jest jako coś co przyniosło ludziom ulgę w obowiązkach domowych ale również jak wszystko pociągnęło za sobą szkody jakimi w tym wypadku jest brak pracy dla wielu tysięcy ludzi gdyż tylko ci po doktoracie wyrażając zarazem, chęć życia z maszynami mieli, zapewnioną pracę w zakładach. Tutaj wkraczamy na drugi temat...
   
   Po dalszą część recenzji zapraszam: [Adres usunięty]

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Dodana przez Kamila K. w dniu 2021-07-16

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   
   
   Miasto Ilium w stanie Nowy Jork zostało podzielone na trzy części. Pierwszą zajmowali ludzie sukcesu (dyrektorzy, inżynierowie czy urzędnicy), drugą cała reszta populacji, a trzecia została przeznaczona wyłącznie dla maszyn. To w grupie uprzywilejowanych znajduje się najważniejszy bohater „Pianoli" — doktor Paul Proteus. Dziesięć lat po wojnie, gdy myśl techniczna zapewniła pokój, pełni funkcję dyrektora zakładów Ilum i pozornie posiada wszystko, ale coś nie daje mu spokoju. Jakby porządek świata wcale nie był tak idealny, jak system twierdzi i jakby nadchodził czas zmian.
   
   „Pianola" to debiutancka powieść Kurta Vonneguta, która swoją premierę miała w 1952 roku. Kolejny punkt obowiązkowy na mojej drodze poznawania twórczości tego pisarza. Jej akcja dzieje się w niedalekiej przyszłości autora, czyli dziesięć lat po końcu trzeciej wojny swiatowej (prawdopodobnie w latach, w których przyszło nam żyć obecnie). Nie ma już konfliktów zbrojnych, a Stany Zjednoczone coraz więcej dziedzin życia oddają w ręce maszyn. Zaczęło się od zastąpienia robotników fabryk, a potem postęp stopniowo pochłaniał kolejne zawody. Maszyny decydowały o codzienności obywateli oraz o sprawach wagi państwowej. Każda jednostka zostawała poddana starannej analizie, a z werdyktem nikt nie mógł się kłócić. Technologia została rozwinięta na ogromną skalę, ale bunt wisiał w powietrzu. Bunt ludzi, którzy czuli się zbędni i pozbawieni sensu.
   
   Vonnegut opisał świat, w którym potrzeby fizyczne zostają łatwo zaspokojone, ale głód psychiczny stale się powiększa. W którym system stara się uporządkować świat (zminimalizować marnowanie surowców, zapobiegać konfliktom czy zapewniać pracę według predyspozycji), ale jednocześnie dusi i wyniszcza. Ludzie z niższym IQ czują się niepotrzebni i zbędni, bo ich praca tak naprawdę jest pozbawiona sensu i często nie jest użyteczna. Nad tymi, którzy wciąż mogą się cieszyć zawodem, jaki rozwija czy daje realne rezultaty pracy (co zdaje się być istotne), wisi groźba bycia zastąpionym przez maszyny. Nawet urzędnicy czy bizmesmeni nie mogą czuć się bezpiecznie, ale ci zwykle ignorują wszelkie oznaki, że stworzony system daleki jest od ideału. Na kartach powieści możemy obserwować bohaterów z wielu grup społecznych i ich troski, co daje szeroki obraz społeczeństwa. Społeczeństwa, które zostaje zniewolone przez system oraz maszyny. Jednostka została pozbawiona wolności, a jakikolwiek bunt traktowany jest jak przestępstwo. Szach Bratpuhru z upartością nazywa przeciętnych obywateli takaru, co oznacza niewolnika. Prości pracownicy, którzy nie mogą sprzeciwić się systemowi, właśnie tym są w jego oczach i jak początkowo możemy na to patrzeć z przymrożeniem oka, tak z czasem dostrzegamy coraz więcej słuszności w jego stwierdzeniu. Obraz ten wywołuje w czytelniku wiele emocji i zmusza do myślenia. Odruchowo analizujemy społeczeństwo w powieści i społeczeństwo wokół nas.
   
   W „Pianoli" czuć, że to początek pisarskiej drogi Vonneguta. Powieść momentami była przegadana i miałam wrażenie, że coś w niej zgrzyta, bo wizja świata była niedopracowana, ale wciąż czuć w tym świetnego autora, którego darzę sporym szacunkiem. Barwni bohaterowie, powoli posuwająca się fabuła i potężna dawka przemyśleń, z którymi na koniec czytelnik zostaje. Czy postęp dąży do dobrego? Co nadaje życiu sens? Jak reaguje jednostka, która zostaje zniewolona? Czy zapewnienie podstawowych środków do życia wystacza, by można być szczęśliwym? Dokąd zaprowadzi nas postęp technologiczny? Dodatkowym atutem jest zalążek czarnego humoru oraz niewielka dawka ironii, które w późniejszych powieściach autora były już w pełni widoczny.
   
   Debiut odstaje od reszty powieści Vonneguta, ale wciąż jest dobrą historią, którą warto mieć na uwadze. Antyutopie autora do mnie trafiają i zawsze wzbudzają morze myśli — nie inaczej w tym wydaniu. Plus! Wydawnictwo Zysk i S-ka przepięknie wydaje jego kolejne utwory! Materiałowa, twarda okładka i obwoluta z pracą Jędrzeja Chełmińskiego to estetyczny raj dla mojej czytelniczej duszy.
   
   tłum. Wacław Niepokólczycki

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Dodana przez Gabriela M. w dniu 2021-07-09

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Na pewno nikogo z moich czytelników nie zaskoczę, gdy kolejny raz w swojej blogowej karierze napiszę o tym, że uwielbiam Kurta Vonneguta. Tak samo nikogo nie powinien zdziwić fakt, że z tak ogromną chęcią sięgnęłam po debiutancką powieść tegoż autora – ,,Pianolę". A jakby tego było mało, dodatkowo zawsze bardzo lubiłam wszelkiego rodzaju dystopie i antyutopie, więc to jedynie jeszcze bardziej podsyciło moją ciekawość co do pierwszej wydanej przez Vonneguta książki. Jednak czy i tym razem mój ulubiony pisarz spełnił oczekiwania? Czy mogę uznać ,,Pianolę" za arcydzieło, które do reszty mnie pochłonęło? Prawdę mówiąc, poniekąd tak. Ale z drugiej strony niestety muszę powiedzieć, że dość łatwo dostrzec, iż jest to dopiero debiut. Dlatego też mam z tym tytułem relację raczej, że tak to ujmę, słodko-gorzką.
   
   Historia opowiada o świecie, w którym postęp technologiczny zaszedł zdecydowanie za daleko. Przez drugą rewolucję przemysłową, a także trzecią wojnę światową nic nie jest stabilne. Maszyny zastąpiły ludzi, a społeczeństwo zostało podzielone na kasty – ze względu na ich poziom inteligencji oraz użyteczność do pracy. Jednej z grup udało się temu mechanicznemu postępowi oprzeć – są to wysocy rangą dyrektorowie fabryk, a także naukowcy. Nie wszystko jest jednak tak proste, na jakie może w teorii wyglądać. Paul Proteus, wysoko postawiony inżynier przestaje czuć się na swoim stanowisku dobrze i zaczyna coraz intensywniej rozmyślać o dołączeniu do sprzeciwiającej się maszynom rewolucji. W jego głowie pojawiają się wątpliwości co do całokształtu obecnego społeczeństwa i przez to czuje, że potrzebna jest diametralna zmiana. Chce powrotu do dawnego porządku świata, lecz tak naprawdę nie wie, jak mógłby się za to zabrać. To właśnie ten wewnętrzny konflikt jest osią napędową tej dość pokaźnych (przynajmniej w tym wydaniu) rozmiarów powieści.
   
   Zdecydowanie brakowało mi ciętego języka, który w książkach Kurta Vonneguta zawsze był dla mnie największym atutem. Styl zdecydowanie nie przypomina tego, jaki wówczas znałam z innych dzieł autora. Mimo, iż wszystkie charakterystyczne dla niego cechy się pojawiają (satyra, nietuzinkowy humor i abstrakcyjna fabuła oraz bohaterowie), czegoś mi w tym wszystkim brakowało. Oczywiście nie jest to minusem, bowiem to wciąż świetna i błyskotliwa powieść, jednak fanów wolę już teraz ostrzec, by być może nie poczuli się w tym debiucie zagubieni. Chociaż Vonnegut staje się znanym nam Vonnegutem dopiero w następnych powieściach, na ,,Pianolę" warto zwrócić uwagę. Jest to bowiem antyutopia, która ani trochę się nie zestarzała. Ba, wręcz przeciwnie! Teraz może wydać nam się jeszcze bliższa, niż wydawała się czytelnikom lata temu. Na pewno każdy z nas dostrzega wszechobecność maszyn oraz elektroniki – niejednokrotnie zastępującej człowieka. Zagrożenia wynikające z technologii są nam przecież bardzo bliskie i na pewno każdy doskonale zdaje sobie z nich sprawę.
   
   Książka wydała mi się jednak zbyt długa. Można było się pogubić w nadmiernej ilości opisów oraz nic do fabuły nie wnoszących dialogów. W tego typu historii skupienie się na konkretach okazałoby się o wiele lepszym rozwiązaniem, nawet jeśli klimat był niewątpliwie jedyny w swoim rodzaju. Niestety niektórzy bohaterowie również nie skradli mojego serca. Relacja Paula i Anity wydała mi się niezbyt wiarygodna, a sama kreacja partnerki Proteusa okazała się dość nieciekawa. Szkoda. Ten wątek na pewno wypadłby lepiej, gdyby Kurt Vonnegut postanowił rozpocząć swoją zabawę abstrakcyjnym szaleństwem już w pierwszej powieści. Bez tego otrzymaliśmy historię dobrze napisaną i przemyślaną, jednak niestety jednocześnie jedną z gorszych w dorobku autora.
   
   Fanom autora polecam jak najbardziej – jest to kawał starego, dobrego science-fiction o maszynach przejmujących kontrolę nad światem oraz ludziach z nimi walczących. Miłośnicy antyutopii również powinni odnaleźć w ,,Pianoli" coś dla siebie – zwłaszcza, że jest to historia z każdym rokiem zyskująca na swojej aktualności. Kto wie, w jaki sposób będziemy ją odczytywać już za jakiś czas? Zaś wszystkim innym polecam rozpoczęcie swojej Vonnegutowskiej przygody od innych, pozwalających o wiele lepiej poznać ich autora, tytułów. A naprawdę jest z czego wybierać.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Dodana przez Łukasz M. w dniu 2021-07-07

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Kurt Vonnegut po raz kolejny stworzył niezwykłą i dającą do myślenia wizję przyszłości, która po latach wciąż potrafi zrobić duże wrażenie. Jest to świat zdominowany przez maszyny, które wykonują coraz to nowe obowiązki, a ludzie stają się zwyczajnie zbędni. Panuje nawet przekonanie, że niedługo nie trzeba będzie chodzić do pracy, bo wszystko za ludzi zrobią maszyny. Co więcej, każdy człowiek ma specjalny numer klasyfikacyjny, przypisany na podstawie wyników IQ i własnych predyspozycji, który decyduje o jego przynależności kastowej, rodzaju wykonywanej pracy, wysokości zarobków i wielu innych przywilejach. Jest to system bardzo bezwzględny i nie dopuszcza żadnych odstęp, nawet jeżeli do wymarzonej pracy niewiele nam brakuje. Wielu osobom trudno jest zatem odnaleźć się w tym świecie, nie mają poczucia, że są potrzebni, przez co nie odnajdują sensu w swoim życiu.
   
   Wizja przyszłości Vonneguta nie napawa optymizmem i śmiało mogę napisać, że po wielu latach przesłanie książki jest jeszcze bardziej aktualne niż blisko 70 lat temu. Autor porusza nie tylko temat postępu technologicznego i zagrożeń, jakie niesie ze sobą, ale również życia w nowym społeczeństwie zdominowanym przez maszyny, nieustanną kontrolę społeczeństwa i zatracenie wartości przez ludzi. Jest to niezwykle trafnie i celnie napisana satyra społeczna, z dawką czarnego humoru, która nie pozostawia obojętnym po lekturze. Pianola skłania do zastanowienia się nad wieloma kwestiami, choć sama w sobie powieść nie należy do najłatwiejszych w odbiorze. Chwilami bywa dość chaotyczna, nie do końca wiadomo co jest głównym wątkiem, a pewne sceny można byłoby ze spokojem pominąć.
   
   Pianola to satyra społeczna, która pokazuje do czego może doprowadzić nadmierna fascynacja technologią. Przesłanie książki jest jak najbardziej aktualne, nawet bardziej niż blisko 70 lat temu. Nie jest to może najlepsza z powieści Vonneguta, ale i tak potrafi zrobić dobre wrażenie.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 2 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Dodaj recenzję