Petersburg

Jak tylko zobaczyłam w zapowiedziach wydawnictwa Czarne wzmiankę o tej książce, od razu wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć. Petersburg, to miasto, które w moim odczuciu jest kwintesencją rosyjskiej duszy i Rosji w pojęciu zarówno kraju, jak i narodu. Jest w tym mieście coś magicznego, nieuchwytnego, ale również surowego i przejmującego do szpiku kości. Takiego ducha tego miasta, przekazuje autorka tej niezwykle wartościowej publikacji.

Petersburg, San Petersburg, dawniej Piotrogród i Leningrad, jest to drugie co do wielkości, rosyjskie, miasto umiejscowione w delcie Newy, nad Zatoką Fińską. Nazwa jego wielokrotnie ulegała zmianie i jeszcze częściej na to miasto spadały wszelakie kataklizmy. Wielkie powodzie nawiedziły to miejsce setki razy. Kilka z nich było niczym armagedon. Miasto zostało całkowicie zalane, zabytki poniszczone, zwłoki leżały na ulicach. Przez setki lat, władni nie mogli poradzić sobie z problemem specyficznych pradów morskich, które powodowały te kataklizmy. Dopiero Władimir Putin - rodowity petersburżanin, po objęciu władzy dokończył budowę Petersburskiego Kompleksu Zapobiegania Powodziom - jedną z najbardziej nowoczesnych konstrukcji na świecie.

Powodzie to nie jedyne tragedie jakie targały tym miastem i jego mieszkańcami. W latach trzydziestych Towarzysz Stalin przeprowadzał czystki w całym państwie, jednak to w Leningradzie najtragiczniej dotknęły one mieszkańców. Miasto kilka razy przechodziło wielkie kryzysy. Za cara Piotra II - Petersburg, stał się miastem widmo, po rewolucji październikowej przestał istnieć. Ogrodził się niczym feniks, by podczas blokady w roku 1943 stanąć na skraju wymarcia. W czasie oblężenia Leningradu populacja miasta skurczyła się z 3,4 miliona mieszkańców przed wojną, do 600 tysięcy.

O tym wszystkim i o wielu innych ciekawych sprawach przeczytacie w książce "Petersburg. Miasto snu." Miasto to ma wiele twarzy i myślę, że Joanna Woźniczko-Czeczott przynajmniej trochę, tak czy inaczej bardzo rzetelnie stara się przybliżyć te oblicza swojemu czytelnikowi. Robi to w dodatku, w bardzo ciekawy sposób.

Trzeba mieć na uwadze, że książka nie jest przewodnikiem, po tym niesamowitym, nowoczesnym i dystyngowanym mieście. Publikacja ta jest przewodnikiem po rosyjskiej duszy, która w nim drzemie. To zdecydowanie lektura godna uwagi. Polecam. Szczególnie jeśli macie w planach podróż do Petersburga. Wtedy, to wręcz pozycja obowiązkowa. :)

www,[Adres usunięty]

Zawsze myślałam że Petersburg powstał z niczego. Z bagna. Wyrwane z morza. Jednak na całe szczęście człowiek całe życie się uczy i Joanna Czeczott w reportażu „Petersburg. Miasto snu” wyjaśniła mi na czym polega ten fenomen Wenecji północy. Bo jeszcze zanim Piotr I zobaczył te wybrzeże żyło plemię o nazwie Wodowie. To im skradł miejsce urodzenia. I nie tylko o tym autorka pisze. Mówi o historii tego miasta. O białych nocach, o oblężeniu w czasach wojny światowej, o Leninie, o partii komunistycznej, o balecie, lesbijkach, nowobogackich, Matyldzie Krzesińskiej i o ludziach, którzy przeżyli ten ogrom rozpaczy. Kiedy nie było co jeść. Kiedy był tylko śnieg i głód. Kiedy najbliźsi znikali z dnia na dzień. “To od mrozu. Tylko tutaj bywa takie światło. Petersburżanie rozróżniają dwa i pół tysiąca odcieni szarości”. Piękna, smutna, ciekawa podróż do Petersburga. “Więzienie i torba żebracza mogą przypaść w udziale każdemu – głosi rosyjskie przysłowie. Tu wszyscy rozumieją że ludzie podziemia to nie wyrzutki. Że to po prostu ludzie, po których przetoczyła się Rosja”. Polecam.