Ostatnia noc Olivii

Młoda dziewczyna trafia do szpitala, jej los jest przesądzony... Nastąpiła śmierć mózgu, jednak nie mogą jej odłączyć od respiratora... Nastolatka jest w ciąży. Matka wezwana na oddział przeżywa najstraszliwsze chwile w swoim życiu. Jej kochana córeczka już nigdy się nie obudzi, do tego jest w ciąży i to nie wiadomo z kim. Świat Abi się zawalił. Okazuje się, że tak na prawdę nic nie wie o córce z którą jak jej się wydawało była bardzo blisko. Pozory mogą mylić... Na domiar złego, policja pobieżnie traktuje sprawę Olivii. Abi nie wierzy, by to był nieszczęśliwy wypadek i postanawia prowadzić śledztwo na własną rękę. Sekrety Olivii muszą wyjść na jaw, jednak nie tylko ona miała tajemnice, Abi również ma coś na sumieniu...

Akcja jest prowadzona z perspektywy Abi (teraźniejszość), jak i Olivii (przeszłość). Jest to fajny zabieg, dzięki któremu możemy poznać obie bohaterki równocześnie. Jakie miały ze sobą relacje? Czy tajemnice, które przed sobą skrywały miały wpływ na tragedię? Czy to matka jest winna, a może ktoś inny? Historia wydaje się dość prosta, jednak skrywa morał i jest dobrze przemyślana. Końcówka nawet mnie wzruszyła, mimo że wiadomo było jak się skończy.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Książka wciągnęła mnie od pierwszego rozdziału i już nie mogłam się od niej oderwać! Przeczytana na raz! Nie jest to wymagająca lektura, mimo tego, że porusza dość ciężką i mocną tematykę. Błyskawicznie się ją czyta, a z każdą kolejną stroną jest coraz ciekawiej!

Książka przybliża nam historię samotnej matki Abi, której córka zostaje znaleziona nieprzytomna w okolicy rzeki. Niestety lekarze mówią, że nie da się jej już uratować, jednak nie mogą odłączyć jej od aparatury szpitalnej, ponieważ... jest w ciąży! Śledczy i lekarze są zdania, że było to samobójstwo, matka jest jednak przekonana, że to ktoś chciał zamordować jej jedyne dziecko i za wszelką cenę chce dociec prawdy. W książce mamy rozdziały pisane z perspektywy Abi i jest to to, co dzieje się obecnie, oraz rozdziały z perspektywy Olivii i są one z czasu przed wypadkiem. Widzimy co działo się w życiu dziewczyny i jak mocno wpłynęło to na nią oraz na jej psychikę.

Książka porusza bardzo ważny temat. Widzimy też jak mocno zatajanie prawdy może wpłynąć na nasze życie oraz na życie naszych bliskich. Dziewczyna od zawsze wypytywała swoją mamę o to kim jest jej ojciec. Czy w końcu udało jej się to dowiedzieć? Kto za tym wszystkim stoi? Ja książkę szczerze polecam! Przeczytałam ją w jedno popołudnie.

Książkę odebrałam za punkty z serwisu Czytam Pierwszy :)

"Te kłamstwa i moja przeszłość nie pozwalały mi ani na chwilę stracić czujności".

Olivia jest pełną życia nastolatką, ma plany, marzenia. Kocha i jest kochana. Niestety, ulega wypadkowi, spadła z mostu, doszło u niej do śmierci mózgu. Wychodzi na jaw, że Olivia jest w ciąży. Zostaje podjęta decyzja o ratowaniu dziecka, dziewczyna będzie podłączona do aparatury podtrzymującej życie. Matka nie może pogodzić się z tym co się stało, a policja umarza śledztwo. Co takiego wydarzyło się tej feralnej nocy? Czy rzeczywiście był to wypadek, czy może celowe działanie? Kto chciałby pozbyć się Olivii? Prawda szokuje.

Akcja książki zaskakuje i intryguje. Toczy się dwutorowo. Z jednej strony jest teraźniejszość - Abi - matka, która nie wierzy, że jej córka uległa wypadkowi i za wszelką cenę próbuje dojść prawdy. Prowadzi na własną rękę śledztwo. Wychodzą na jaw różne fakty, okazuje się, że jej ukochana córeczka nie do końca była grzeczną dziewczynką. Z drugiej strony, mamy czas przeszły i ostatnie miesiące życia Olivii, opowiedziane z jej perspektywy. Czytanie tej książki było ogromną przyjemnością, a nerwowe napięcie wzrastało wraz z przewracaniem kartek. Emocje podczas czytania były ogromne. Od złości, przez niedowierzanie, po wzruszenie.

Niesamowity klimat opowieści wyraźnie nakreślający trudne relacje matki i córki. Ogromne cierpienie matki po stracie ukochanego, jedynego dziecka. Jestem matką i nie chcę sobie nawet wyobrażać, co musiała czuć Abi kiedy dowiedziała się co przydarzyło się jej córce. Miłość matki balansuje na granicy toksyczności. Olivii nie jest łatwo. Na każdym kroku kontrolowana, bez możliwości podejmowania własnych decyzji. Tajemnice z przeszłości, zakłamanie, brak zaufania. ogromna miłość, poświęcenie, przyjaźń. Pozory szczęścia, smutek, tęsknota, gorycz. Traumatyczne przeżycia z dzieciństwa, od których nie można się uwolnić i które skutecznie zakłócają teraźniejszość. Ostateczność, śmierć. Powieść daje do myślenia. Bardzo porusza, zapada w pamięci. Polecam :) Tatiasza i jej książki :)

Ile wiemy o swoich najbliższych? Czy to możliwe, że skrywają oni przed nami groźne tajemnice? Jak zatem walczyć o prawdę, by zbliżyć się do tych, których kochamy najbardziej?

Chtistina McDonald prezentuje thriller psychologiczny w którym sporo się dzieje. Z dniem pierwszej zapowiedzi pomyślałam sobie: tak, to historia dla mnie! Szczególnie jesienną porą. Dlatego zabrałam się do lektury od razu jak tylko wpadła w moje ręce i faktycznie już od pierwszych stron odnalazłam się w tej historii. Spokojna, wydawać by się mogło, że zdystansowana choć po brzegi wypełniona emocjami ma w sobie coś takiego, że trudno odłożyć ją na bok.

To opowieść o dziewczynie, która nie przetrwała. O kobiecie, która musiała stawić czoła rzeczywistości. Tytułowa Olivia spadła z mostu i doszło do śmierci klinicznej o czym właśnie powiadomiono jej matkę. Jednak dziewczyna nie może zostać odłączona od aparatury, ponieważ wychodzi na jaw, że była w ciąży. By ratować jej dziecko matka dziewczyny decyduje się na niezwykle trudny wybór. I w tłoku tych wszystkich dramatów powoli odkrywa tajemnice własnej córki o których nigdy by nie pomyślała.

Autorka na podstawie dwóch skrajnie różnych bohaterek prezentuje nam jedną historię. To opowieść matki, która w aktualnym czasie próbuję dowiedzieć się co tak naprawdę wydarzyło się z Olivią oraz samej tytułowej bohaterki, którą poznajemy w jej rozdziałach na temat przeszłych wydarzeń. Chociaż ich więź była silna to okazało się, że wiele przed sobą ukrywał, z jakiś powodów taiły niektóre fakty i wszystko to wyszło na światło dnia gdy powoli, krok po kroku poznawałam relację obu bohaterek. I chociaż niektóre ich wybory nie były mi w smak rozumiała dlaczego postępowały tak a nie inaczej, ponieważ sięgały po rozsądne argumenty.

Chociaż faktycznie jest kilka zawiłych zwrotów akcji i zaskoczeń w całej fabule to nie jest ona jedynie thrillerem psychologicznym. Można się nad nią zatrzymać i porozmyślać, ale także dzięki życiowym tematom. Akcja jest stonowana, wolna i pozwala na to, by bliżej przyjrzeć się relacji matki i córki, ich tajemnicom oraz wyborcom, które doprowadziły ich właśnie do tego punktu. Czasami zatem pojawiały się chwile wzruszenia, które ładnie dopełnił całość tworząc z poczuciem niepewności co do losów tytułowej bohaterki kompletną całość.

Dobrze bawiłam się podczas lektury i muszę przyznać, że "Ostatnia noc Olivii" mocno wciąga. Nie jest to lektura dla każdego, bardziej kobieca, bardziej stonowana, ale nie odejmuje to jej wartości. Opowieść o bólu i stracie oraz wielkiej sile matczynej miłości to lektura idealna na leniwe, jesienne popołudnie.

Wydaje się Wam, że znacie na wylot swoich najbliższych, osoby z którymi mieszkacie pod jednym dachem? Myślicie, że Wasi rodzice, dzieci, partnerzy nie mają przed Wami żadnych tajemnic? Po lekturze "Ostatniej nocy Olivii" nie będziecie już tego tacy pewni...

Pewnego dnia życie Abi Knight przewraca się do góry nogami. Jej jedyna córka zostaje znaleziona martwa. W dodatku okazuje się, że była w ciąży. Rozpoczyna się dramatyczna walka o poznanie prawdy oraz o uratowanie nienarodzonego dziecka Olivii. Abi nie wierzy bowiem, że był to nieszczęśliwy wypadek. Co skłoniło Olivię do targnięcia się na swoje życia? A może raczej należny zapytać kto ją zamordował?

"Ostania Noc Olivii" to historia łącząca w sobie cechy thrillera oraz powieści obyczajowej i młodzieżowej. Akcja rozpędza się od pierwszej strony i trzyma tempo do samego końca. Postaci nie są czarno-białe, każda z nich skrywa sekrety, których odkrywanie nie pozwala czytelnikowi oderwać się od książki. Narracja prowadzona z dwóch perspektyw pozwala dobrze poznać zarówno matkę, jak i córkę. Porównać ich zachowania, odczucia względem siebie, a końcu daje też szansę na zrozumienie ich postępowania.

Ta historia uświadamia nam, że największe dramaty rozgrywają się tuż za rogiem. Na pozór zwykła, niewyróżniająca się niczym rodzina może skrywać dramatyczne sekrety. Pokazuje również, jak daleko można zapędzić się w kłamstwie, i do jakich tragedii może doprowadzić brak zaufania i zwyczajnej rozmowy wśród najbliższych. Okazuje się bowiem, że często Ci z którymi dzielimy cztery ściany są nam najbardziej obcy.

Książkę szczególnie polecam fanom prozy B. A. Paris i J. Blackhurst. Fani obyczajowych historii z wątkiem kryminalny na pewno się nie zawiodą.

Czy wiesz o swoim dziecku na tyle dużo, żeby uchronić je przed najgorszym? Jak dobrze je znasz? Jak dobrze Twoje dziecko zna Ciebie?

„Ostatnia noc Olivii” - PREMIERA JUŻ 2 PAŹDZIERNIKA!

Wczesnym rankiem Abi otrzymuje wiadomość o wypadku córki, która w wyniku upadku z mostu doznała licznych obrażeń. Mimo wszelkich starań lekarzy, u dziewczyny doszło do śmierci mózgu, a czynności życiowe podtrzymywane są przez aparaturę. Podczas pobytu w szpitalu Abi zauważa liczne zasinienia na nadgarstkach córki i zaczyna powątpiewać, czy aby na pewno doszło do nieszczęśliwego wypadku. Intuicja matki podpowiada jej, że Olivia zginęła w wyniku działania osób trzecich, a stopniowo odkrywane przez matkę tajemnice tylko utwierdzają ją w przekonaniu, że to nie mógł być nieszczęśliwy wypadek. Pogrążona w smutku matka dokłada wszelkich starań, aby poznać prawdę, już nie tylko dla siebie, ale i swojej nienarodzonej wnuczki, która z pomocą aparatury i zespołu wykwalifikowanych lekarzy prawidłowo rozwija się w łonie Olivii.

Czy to był wypadek? Co tak naprawdę wydarzyło się tego feralnego dnia na moście, z którego spadla Olivia? Kto przyczynił się do śmierci dziewczyny? Czy prawda mogła ją ocalić, a sekrety skrywane przez jej matkę stanowiły motywację do działania sprawcy? Tego dowiecie się sięgając po środową premierę.

#ostatnianocolivii to intrygująca i wciągająca lektura, którą zakwalifikowałabym do grupy thrillerów psychologicznych, w których na pierwszy plan wysuwają się intrygi, tajemnice i sekrety rodzinne. To także pełna wzruszeń opowieść o stracie, tęsknocie i próbie ułożenia sobie życia na nowo po śmierci najbliższej osoby. W przypadku tej lektury łez nie zabraknie, dlatego już na wstępie polecam zaopatrzyć się w chusteczki. Gwarantuję sporą dawkę wzruszeń, w szczególności na ostatnim etapie lektury.

Książkę cechuje bardzo ciekawa i dobrze przemyślana fabuła, która mnie zdecydowanie kupiła. Na plus oceniam również kreację bohaterów, liczne retrospekcje oraz narrację. Przez tę książkę się praktycznie płynie, a lekki styl pisania autorki sprawia, że każdą stronę pochłania się z prawdziwą przyjemnością. Ilość bohaterów w żaden sposób nie przytłacza, i mimo że w książce pojawiają się liczne retrospekcje, nie sposób się w tej historii pogubić. Teraźniejszość opowiedziana z perspektywy matki przeplata się ze zdarzeniami, które poprzedzały dzień wypadku, a które poznajemy z punku widzenia córki, tworząc spójny i realistyczny obraz tragedii, która mogłaby spotkać każdego z nas.

Książka z każdą stroną wzbudza coraz większą ciekawość, a autorka tak sprawnie manipuluje czytelnikiem, że kilkukrotnie wyprowadziła mnie na manowce. Przez niniejsze zabiegi nie poznałam zarówno tożsamości sprawcy, jak i motywów jego działania, oczywiście do czasu, gdy nie podano mi ich na tacy, a później się zasatnawiałam jak mogłam nie przewidzieć takiego finału tej historii, ja maniak tego typu lektur.

Czy polecam lekturę tej książki? Zdecydowanie tak! Nastawcie się na intrygującą i tajemniczą historię ze sporą dawką wzruszeń.

To bardzo poruszająca książka. Może nie zapadnie na wieki wieków w pamięć, ale poruszy was tak, jak ta książkowa matka poruszyła niebo i ziemię, by dowiedzieć się tego co przydarzyło się jej siedemnastoletniej córce.

🔸️

Abi, po samobójczej śmierci matki, wychowywana przez starszą siostrę, jako nastolatka nie była świętoszką. Popełniała sporo błędów, robiła wiele głupot i zawsze szła na żywioł. Jej życie zmieniło się, gdy zaszła w ciążę i została samotną młodą mamą.

Od tej chwili dla tej małej istotki stała się całym światem, poświęcając jej swoje życie i dbając o to, by jej córka Olivia miała przed sobą lepszą przyszłość i by świat stał przed nią otworem. A nade wszystko starała się być taką matką jakiej sama nigdy nie miała. Kochającą.

Jej świat się wali, gdy odbiera telefon i dowiaduje się, że doszło do wypadku. Jej córka spadła z mostu. Niestety obrażenia były tak ogromne, że doszło do śmierci pnia mózgu. Właściwie dziewczyna już nie żyje, a jej funkcje życiowe podtrzymywane są za pomocą aparatury medycznej, ponieważ Olivia jest w ciąży. Teraz trzeba zrobić wszystko, by dziecko mogło przyjść szczęśliwie na świat, o ile w takim przypadku można mówić o szczęściu.

Dla Abi jest to dramat. Dzień urodzin jej wnuczki, będzie dniem śmierci jej córki. Więc jak okiełznać tę rozpacz, gdy powinno czuć się radość z oczekiwania na nowe życie?

Policja uznaje zajście za wypadek i właściwie dla nich śledztwo i jego zamknięcie jest tylko formalnością. Ale nie dla matki, dla której siniaki na nadgarstkach Olivii świadczą o tym iż użyto wobec niej siły. Do tego w telefonie córki znajduje przerażające zdjęcia i teksty, które ktoś wysyłał do nastolatki.

Abi zrobi wszystko, by dowiedzieć się co tak naprawdę się działo i kto przyczynił się do śmierci jej córki. Kiedy śledztwo nagle zostaje zamknięte, wie już, że dzieje się coś niepokojącego. Sama ma wiele sekretów i jest świadoma, że być może teraz będą musiały one ujrzeć światło dzienne, by mogła znaleźć sprawcę nieszczęścia Olivii.

🔸️

Historia ukazana jest z perspektywy matki i córki, przez co Olivia staje się nam bliższa. Co tu dużo mówić- przeczytajcie lub posłuchajcie koniecznie. Moim zdaniem, to dobra lektura.

7/10⭐dlaczego?

Cały wątek kryminalny oceniam na dobry, nie jest to dla mnie coś wyjątkowego, ale może to przez ilość przeczytanych przeze mnie kryminałów zrobiłam się bardziej wybredna.

Natomiast, wątek Olivii po jej śmierci jest niesamowity. Autentycznie kręciły mi się łezki w oczach, szczególnie podczas ostatnich stron.

Dramatyczne uczucie gdy tracisz kogoś, ale nie do końca...

Nadal widzisz rytmicznie poruszającą się klatkę piersiową, czujesz ciepłe dłonie..

Ciężko w takiej sytuacji uświadomić sobie informację o śmierci.. i mimo racjonalnych, naukowych dowodów, tli się w tobie abstrakcyjna nadzieja...

Jednocześnie masz świadomość, że każdy dzień zbliża cię do ostatecznego i brutalnego pożegnania, które przeplecione będzie uczuciem ogromnej radości. Radości ? Właśnie tak, chwila utracenia ukochanej córki jest jednocześnie chwilą zyskania ukochanej wnuczki..

Bliskimi Olivii targają dwie zupełnie sprzeczne emocje, nie mogą poddać się jednej ze względu na tę drugą i odwrotnie... W takiej sytuacji ciężko jest żyć normalnie, a jednak bliscy Olivii nie mają wyjścia i idą naprzód.

Ten wątek dostarczył mi naprawdę wiele emocji i długo nie mogłam przestać o tym myśleć. Przeżywałam ten dramat razem z bohaterami, walcząc ze ściskającym się żołądkiem i cisnącymi do oczu się łzami.

"(...) każdy - nieważne, jak niewinnie by wyglądał - jest zdolny do przekraczania granic. Pozostaje tylko pytanie, jak daleko mogą się przesunąć."

"Ostatnia noc Olivii" to thriller psychologiczny, bardzo mroczny i pokręcony. Jego treść to największy koszmar każdego rodzica. Słodkie sny Abi Knight przerywa telefon, który mrozi krew w żyłach, sprawia, że życie już nigdy nie będzie wyglądało tak jak wcześniej. I czujemy te emocje, ale jest ich zdecydowanie za mało. Nie wiem co czuje w takiej chwili rodzic, ale wiem co ja czułam w podobnej sytuacji. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że nasze życie jest niesamowicie kruche, a każdy błąd może być ostatnim. Powtórki i drugie szanse to jak wygrana w totka, prawie niemożliwe. Olivia traci życie w nie do końca jasnych okolicznościach. Dziewczyna spada z mostu, jej mózg umiera, ale ciało skrywa niespodziankę. Czy będzie ona darem, czy raczej przekleństwem sprawdźcie sami.

Nigdy nie zastanawiałam się jaki kolor ma złość, temat aury i innych takich nie leżał w kręgu moich zainteresowań, ale w autorki chyba tak. Jest to kolor sinoniebieski, taki sam jaki pokrywał nadgarstki Olivii. To właśnie ten szczegół był takim motorem nakręcającym działania pewnego mężczyzny, to dzięki niemu sprawa szła do przodu choć prawnie była zamknięta. Historia płynie gładko, każda strona stanowi pewnego rodzaju niespodziankę, a czytelnik przekonuje się, że Olivia miała kilka sekretów. To nie moja historia, ja nie mam takiej wyobraźni i talentu do pisania, ale czytając ostatnie zdanie czegoś mi brakowało i dopiero pisząc opinie wpadły mi do głowy słowa, które chciałabym tam zobaczyć. Więc je sobie dopisze.

Gdy tylko zamykam oczy, słyszę twój głos, jest jak śpiew anioła.

Historia zaczyna się od... Ostatniej nocy Olivii.

Narracja prowadzona jest dwutorowo. Przez matkę Olivii Abigail oraz przez samą Olivie. Obie kobiety przedstawiają swoją historię w sposób konkretny. Wyróżnione są tylko najbardziej istotne momenty. Akcja skupiona jest przede wszystkim na tym co doprowadziło do wypadku Olivii i kto był wtedy z nią.

A wszystko za sprawą tego, że w idealnej relacji matki z córką pojawia się skaza. A mianowicie kłamstwo na temat tego kto jest ojcem dziewczyny. Nastolatka postanawia na własną rękę to zbadać.

Obie kobiety przechodzą metamorfozę, sytuacje przez które muszą się zmierzyć ze swoimi słabościami, strachami i duchami przeszłości.

Naprawdę mamy tutaj dość duży rozwój postaci, nie tylko głównych ale także drugoplanowych. Zastanawiamy się co się wydarzyło, coraz więcej sytuacji nie powoduje że zaczynamy się domyślać ale... Jeszcze bardziej nam to miesza w głowach.

Osobiście bardzo mi się bardzo podobała ta książka. Pięknie rozpisana, nie mogłam się oderwać. Naprawdę bardzo dobra pozycja!

"Czasami nawet prawda bywa kłamstwem."

Z przyjemnością i zainteresowaniem zanurzałam się w książkę, wciągnęła mnie mocno, pokazała się z jak najlepszej strony. Charakteryzuje ją mnogość zagadkowych sekretów zręcznie wplecionych w scenariusz zdarzeń, niemal na każdym kroku czyha na czytelnika nieprawdopodobne wydarzenie, które diametralnie zmienia kierunek akcji. Autorka stworzyła świat pełen mrocznych tajemnic, które pomimo tego, że pilnie strzeżone, to jednak za sprawą zbiegów okoliczności stopniowo tracą tarczę obronną i wystawiają bohaterów na niebezpieczeństwo. W końcu, w obliczu zbrodni, kumulacja skrywanych przeżyć i myśli wybucha i rzuca długie cienie na życie powieściowych postaci. Fantastycznie odmalowano relację między córką i matką, zarówno z punktu widzenia opiekuńczości dojrzałej kobiety, jak i poszukującej własnej tożsamości nastolatki. Bardzo realnie i prawdopodobnie. Wątek kryminalny również brzmiał przekonująco, wywoływał frapujące zainteresowanie i chęć jak najszybszego poznania kolejnych scen powieści. Zakończenie satysfakcjonujące, z obu perspektyw narracji. Książka spełniła pokładane w niej nadzieje na mocne i intrygujące zaczytanie, dające też do myślenia.

Młoda dziewczyna w niewyjaśnionych okolicznościach spada z mostu i ginie w odmętach wody. Sprawę gmatwa fakt, że wzorowa i niesprawiająca problemów wychowawczych uczennica była w ciąży, o której nikt nie wiedział. Siniaki widoczne na ciele ofiary nie wzbudzają zainteresowania policji, śledczy nie przykładają się do wyjaśnienia sprawy z należytą starannością. Natomiast intuicja podpowiada matce, że nie mógł to być zwyczajny wypadek, że za śmiercią córki kryje się coś więcej niż tylko oficjalna wersja zdarzeń. Kobieta, zdeterminowana poznać prawdę, stopniowo odkrywa zaskakujące fakty z ostatnich miesięcy życia Olivii. Narracja atrakcyjnie przyciąga uwagę, naprzemiennie obserwujemy różne spojrzenia na te same incydenty, uzyskujemy też uzupełniające informacje, które nie pokrywają się w relacjach. Jakże inaczej spoglądamy na świat, nawet jeśli żyjemy obok siebie? Wydaje się, że doskonale znamy drugą osobę, choć każdy ma zamkniętą na klucz szufladę tajemnic, której nie pozwala nikomu otworzyć. Ale czyż prawda, wcześniej czy później, nie znajduje drogi wyjścia na powierzchnię, by ujrzeć światło dzienne?

[Adres usunięty]

Tę książkę widziałam na wielu grupach czytelniczych, więc kiedy pojawiła się na portalu [Adres usunięty] nie wahałam się i się nie zawiodłam. Książka zaczyna się tak naprawdę od śmierci głównej bohaterki, a później jest tylko lepiej. Akcja dzieje się dwutorowo, z jednej strony poznajemy historię ze strony Abi – matki dziewczyny, z drugiej ze strony samej Olivii. Matka po śmierci córki podświadomie czuje, że jej córka nie jest ofiarą wypadku – zauważa kilka ważnych poszlak, które przeocza policja i zaczyna własne śledztwo. Spójność wydarzeń, dedukcja i nieoczekiwane zwrot wydarzeń. Do tego zdarzenia przedstawione w sposób możliwie prawdziwy, sprawiają, że czyta się z zapartym tchem.

Olivia natomiast zaczyna zwoją opowieść od momentu, który zapoczątkował ciąg zdarzeń przyczynowo – skutkowych, aż do tragicznej w skutkach nocy. Podoba mi się, że oba te wątki nie są przesadzone, przeplatają się wzajemnie. Abi prowadzi śledztwo z uwagą wprawnego detektywa i odkrywa, że Olivia też prowadziła swoje własne dochodzenie. Na jaw wychodzą sekrety rodzinne, pojawiają się kolejne postacie, a żadna z nich nie jest bierna.

Autorka piszę w przyjemnym stylu, buduje realistyczne dialogi i dopracowanych bohaterów. Podoba mi się przemiana Abi – jak zaczyna rozkwitać, przenikać własne ograniczenia i bariery, które sobie postawiła. Z paranoiczki zmienia się w pewną siebie kobietę, która dąży niestrudzenie do prawdy. Natomiast Olivia z grzecznej i ułożonej córki, która nie sprawia problemów, zmienia się w prowadzącą podwójne życie buntowniczkę. Każda z bohaterek w trakcie akcji odkrywa prawdziwą twarz tej drugiej.

Fenomenalna i mocno rozwinięta więź matki i córki daje do zastanowienia, czy nadmierna kontrola nie przyniesie więcej szkody, niż pożytku. Polecam

Bardzo, bardzo chciałam mieć tę książkę i ją przeczytać. Tak naprawdę, to coś w okładce do mnie wołało, krzyczało, nie chciało się odczepić. Kiedy tylko dostałam ją w prezencie, nie wylądowała na stosie hańby, sięgnęłam po nią od razu jak tylko skończyłam to co akurat czytałam. Od początku mówiłam sobie, żeby się nie nastawiać zbyt optymistycznie, bo wtedy łatwiej się rozczarować.

Jednak, no cóż... trochę się rozczarowałam. Mogłabym nawet powiedzieć, że początkowo odrobinę mnie nużyła. Koło połowy książki akcja mocno przyspieszyła i czytało się ją naprawdę dobrze, ale... największym dla mnie minusem jest brak większych emocji. No bo...kiedy odłożymy na chwilę książkę i pomyślimy o tym co się wydarzyło. Nastolatka ze śmiercią mózgu, której życie podtrzymuje się, ponieważ jest w ciąży. Nawet pisząc to zdanie, przeszły mnie ciarki. To jest straszne. To powinno być potworne dla bliskich dziewczyny, dla jej matki!

Jest jedna osoba, u której w tych kilku scenkach czuć to rozwalenie emocjonalne.

I tak jak rozumiem, że matka Olivii chce wiedzieć co się stało, chce aby złapano odpowiedzialną za to osobę, tak, no za cholerę nie czuję jej emocji! To powinno wylewać się z każdej kartki! To powinna być rozpacz tak ogromna, że brakuje skali do jej opisania! Rozpacz uderzająca z każdej strony! Rozpacz łamiąca na milion kawałków również nasze serca, gdzie każdy z tych kawałków jest jeszcze zmielony, podeptany, przerzuty i wypluty. To powinno nas przygnieść. Rozwalić emocjonalnie.

Niestety, nie poczułam tego.

Dla rodzica nie ma większej tragedii anizeli utrata ukochanego dziecka. Szczególnie, gdy jest to jedyne dziecko jakie posiadamy, które dodatkowo stało się całym naszym światem.

Abi zdecydowała się na samotne wychowywanie dziecka, gdy dowiedziała się, że jest w ciąży, a ojciec dziecka jedynie dał pieniądze na aborcję i zagroził, że jeśli tego nie zrobi zabje zarówno ją, jak i nienarodzone jeszcze dziecko. Niemniej jednak kobiecie, przy pomocy siostry udało się urodzić i szczęśliwie wychować córkę, która żyła w przekonaniu, że jej ojciec zmarł.

Dla Abi córka Olivia stała się całym światem, poza którym nie miała innego życia.

Olivia kocha swoją matkę, która poświęciła jej całe swoje życie, niemniej jednak nadchodzi dzień, gdy zaczyna wypytywać o swegoojca i dostrzega pewne nieścisłości. Jest ciekawa prawdy o losach ojca i chce wiedzieć, dlaczego mama postanowiła ją okłamać. Tylko, czy aby napewno zawsze chcemy tą prawdę poznać, czy może jednak szczęśliwsi jesteśmy, gdy nie wiemy wszystkiego.

Olivia to nastolatka, która zaczyna odkrywać śwat, miłość i znaczenie prawdziwej przyjaźni. Finał jej historii jest zaskakujący.

Świetna książka, która niejednokrotnie wprowadza w błąd i zmusza do myślenia. Tropy prowadzące do odkrycia prawdy o losach nastoletniej Olivii są mylne, co dodatkowo wciąga i intryguje podczas czytania! Książka, która trzyma w napięciu do ostatnich chwil. Zdecydowanie polecam.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

"Ostatnia noc Olivii" Christiny McDonald skończyłam zaledwie wczoraj. Słyszałam trochę opinii na jej temat, lecz starałam się trzymać od nich z daleka by się nie sugerować. I bardzo się cieszę że to zrobiłam, bo mogę ją zaliczyć do udanych lektur. Mamy tutaj historię Olivii, która niestety, jak dowiadujemy się na samym początku, przez splot różnych wypadków znajduje się w stanie śmierci mózgowej. Jednak nie można jej odłączyć od maszyn podtrzymujących życie, ponieważ Olivia jest w ciąży. Jak do tego doszło? Czy stan Olivii spowodował wypadek czy było to działanie celowe? Fabuła książki fajnie się toczy. Oprócz teraźniejszych zdarzeń poznajemy również historie opowiedzianą ze strony samej Olivii. Powolutku wszystko doprowadza nas do rozwiązania zagadki. Zakończenie mimo wszystko troszeczkę mnie rozczarowało. Liczyłam na większe zaskoczenie. Ale nie mogę narzekać. Dobrze się ją czytało i nie zawiodłam się. Nie jest to taki typowy kryminał. Bardziej thriller psychologiczny. Wciągający, poruszający. Relacja matki z córką jest ciekawie zarysowana. Także dylematy Abi, gdy powoli odkrywa co tak naprawdę przydarzyło się jej córce. Książka daje trochę do myślenia. Naprawdę warta przeczytania.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy

W ostatnim czasie ta książka chyba była najczęściej fotografowaną powieścią na instagramie. Taka popularność ma to do siebie, że i my chcemy wiedzieć o co chodzi, ale i rodzi duże oczekiwania. Tutaj dostajemy niebanalną historię, tajemniczą, którą musimy poznawać po kawałku. Książka bardzo mi się podobała, świetnie mi się ją czytało. Emocje były rozłożone równomiernie, a uczucia autentyczne. Fajnie, że autorka nie bała się wykorzystać tak trudnego motywu, bo pokazanie takiej walki rodzica musi być wyzwaniem. Fakt, spodziewałam się więcej thrillera psychologicznego w thrillerze, ale może to kwestia tego, że bardzo lubię ten gatunek i mam porównanie. Na pewno jest to książka godna uwagi i tych wysokich ocen.

Książkę otrzymałam za punkty z portalu Czytam Pierwszy.

„Ostatnia noc Olivii” to wciągający i poruszający thriller psychologiczny z dużą dawką obyczajówki. Bohaterkami są Abi i jej nastoletnia córka Olivia. Abi w środku nocy otrzymuje telefon z informacją o wypadku jej córki. Okazuje się, że Olivia spadła z mostu. Na skutek upadku doszło do śmierci mózgu. Teraz to maszyny podtrzymują ją przy życiu, ale nie tylko ją, bowiem Olivia jest w ciąży. Ta wiadomość jest kolejnym szokiem dla jej matki, która była święcie przekonana, że wie o swojej córce praktycznie wszystko. Załamana Abi chce poznać prawdę o wypadku swojej córki i o tajemnicach, które przed nią ukrywała.

Abi rozpoczyna własne śledztwo. Chce za wszelką cenę dowiedzieć się kto stoi za wypadkiem Olivii, kto jest ojcem jej dziecka i dlaczego Olivia miała przed nią tajemnice. Zagłębiając się w życie córki sprzed wypadku, Abi musi zmierzyć się nie tylko z tajemnicami ukrywanymi przez córkę, ale też stawić czoła demonom ze swojej przeszłości. Opowieść relacjonowana jest dwutorowo: z punktu widzenia Abi oraz Olivii. Dzięki temu czytelnik ma lepszy wgląd w sytuacje z życia nastolatki i jej matki.

Powieść okazała się być wciągającą historią o oddaniu się samotnej matki wychowywaniu córki. Abi podporządkowała całe swoje życie Olivii tak, aby nigdy niczego jej nie zabrakło i nie odczuwała braku ojca. Wychowała córkę na mądrą i rozsądną dziewczynę. Niestety jej nadopiekuńczość stała się impulsem do buntu Olivii. Córka zaczęła ukrywać przed nią wiele spraw, a to wszystko doprowadziło do tragicznego wypadku. Czy gdyby Abi dała córce więcej luzu i przestrzeni, nie doszłoby do tragedii? Ta historia pokazuje, że w podobnej sytuacji znajduje się zapewne wiele samotnych rodziców, którzy za bardzo kontrolują swoje dzieci. Czasami pozwolenie dziecku na popełnienie kilku błędów jest lepsze niż nieustanna kontrola, która negatywnie wpływa na dziecko.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Ostatnia noc Olivii,

Jestem pod ogromnym wrażeniem, bo nie oczekiwałam wiele od tej książki. Jednak sposób w jaki została zaprezentowana nam fabuła, mówi sam za siebie. Okey, kolejny pomysł na książkę, może nieco oklepany, ale wiele razy powtarzam, że jednak liczy się sposób przetworzenia historii. I tak było tym razem. To kolejna bardzo dobra książka pod względem psychologicznym. Bardzo podobało mi się to jak matka Olivii odkrywała kolejne elementy układanki związane ze śmiercią swojej córki.

Abi, matka Olivii, dowiaduje się że jej córka nie żyje. To jest jeden z najgorszych koszmarów jaki tylko może sobie matka wyobrazić. Na miejscu, w szpitalu dowiaduje się, że był to wypadek z mostu, na tyle silny, że mózg dziewczyny przestał działać, ale jak się okazuje, nikt nie może odłączyć dziewczyny od urządzeń medycznych, ponieważ jest w ciąży, a lekarze chcą dać szanse dziecku. To kolejny szok dla matki Olivii, bo nic nie wiedziała o ciąży. Zatem, jaką jeszcze tajemnice skrywała jej córka?

Jest jeszcze jedno... na rękach córki widnieją siniaki, przez co Abi, zaczyna myśleć, że to nie był wypadek, że ktoś musiał przyczynić się do śmierci jej córki.

Świetnie rozegrana akcja do samego końca, choć miejscami muszę przyznać, że tak się zamotałam w rozwiązaniu zagadki, iż sama już nie byłam pewna, kto jest sprawcą śmierci. Abi stale kursuje pomiędzy znajomymi Olivii, próbuje dowiedzieć się czegoś więcej, ale to nie jest takie proste jakby się mogło wydawać. W tej książce bardzo podobały mi się dialogi, były one bardzo naturalne i ciekawe. I bohaterowie... tak samo, tacy życiowi, przeciętni, z problemami. Ocena 9/10🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟 dałabym jej spokojnie dziesięć, ale zważywszy na to, że Anonimowa dziewczyna zyskała najwyższa ocenę, to niestety, ale tej książce nie mogę dać oceny maksymalnej. Chodzi tutaj tylko i wyłącznie o mój indywidualny odbiór historii i emocje podczas czytania

Więź matki z córką jest wyjątkowa, zmienia się wraz z każdym etapem rozwoju dziecka. Przechodzi od opieki poprzez przyjaźń i siostrzane podobieństwo, aby stać się podporą w rodzinnym życiu, zwłaszcza jeśli jest niepełne. Nie jedna czytelniczka thrillerów jest matką, która żyje i radzi sobie z problemami życia co dziennego, czy chcielibyście, aby Wasze dziecko miało przed wami sekrety? Wyobrażacie sobie jego utratę? Oczywiście, że nie. Przedstawiam Wam książkę Christiny Mcdonald „Ostatnia noc Olivii”, która z całą pewnością zapadnie Wam w pamięć. W mojej zagościła na bardzo długo.

"Stałam na rozstaju nie do końca świadoma, że moja decyzja sprawi, że ruszę drogą, z której nie będzie powrotu. Lecz ta decyzja nie była trudna. Już nie chciałam być bezsilna. Chciałam poznać prawdę".

Abi Knight jest samotną matką nastoletniej córki, Olivii. Przez większość swojego życia starała się zapewnić sobie i jej godziwe życie. Dbała o nią, kochała i dokładała wszelkich starań, aby wyrosła na dobrego człowieka. Chciała, by Olivia otrzymała szansę na lepszą przyszłość. Chciałaby się wyuczyła i znalazła w przyszłości dobrą pracę, która zapewni jej byt i pieniądze. Nie chciała, aby życie dziewczynki było podobne do tego, które sama prowadziła. Czasem można by powiedzieć, że stawała się nadopiekuńcza, momentami odrobinę zaborcza i znała smak kłamstwa. Przeszłość kobiety była nimi przepełniona, a wszystko mogła zmienić. Świat pozbawiony kłamstwa byłby idealny, a ludzie w nim szczęśliwsi, chociaż czasami szczerość bywa bolesna. Czy mimo wszystko kłamstwa powinny mieć usprawiedliwienie? Nawet jeśli chronimy nimi najbliższe sercu osoby to kłamstwa, a prawda zawsze znajdzie sposób, aby ujrzeć światło dzienne, prawda? Kłamstwa nie zapewnią szczęścia, a kiedy wyjdą na jaw roztrzaskają wszystko na swojej drodze. Prawda zniekształcona zmienia się w kłamstwo, nie da się uchronić kogoś przed bólem i cierpieniem, ON wróci wraz z wyjawieniem właściwych wydarzeń niosąc za sobą zachwianie cennego zaufania.

"Kocham swoją córkę. Jest całym moim światem. Ale nie powiedziałam jej prawdy".

Pewnej nocy u Abi dzwoni telefon, którego żaden rodzic nie chciałby odebrać. Jej nastoletnia córka miała tragiczny w skutkach wypadek i znajduje się w szpitalu. Początkowo kobieta rozpoczyna poszukiwania Olivii w domu ze wszystkich sił pragnąc uznać takie informacje za pomyłkę, w najgorszym wypadku chory żart. Niestety nastolatki nigdzie w domu nie ma. Po dotarciu do szpitala dowiaduje się, że nastąpiła śmierć mózgu, kiedy zaczęła mówić o tym, że dziewczyna chciała oddać organy, lekarz informuje ją o tym, że jej funkcje życiowe pozostaną podtrzymywane z powodu ciąży. Abi doznała szoku, czyżby Olivia miała przed nią sekrety?

"Czasami matczyna miłość, zamartwianie się i kontrola mieszały się ze sobą do tego stopnia, że ich nie rozróżniałam".

Abi i jej córka miały świetną relację, Olivia była rozsądną młodą dziewczyną, dobrze się uczyła, nie piła i nie imprezowała. Wykonywała polecenia mamy, chociaż przez ostatni czas dziewczyna była jakby rozkojarzona, czasami nieobecna. Co takiego przeoczyła? Co robiła dziewczyna w nocy na moście? Wiele pytań rodzi się w głowie kobiety. Abi od samego początku uważa, że upadek Olivii nie jest przypadkiem. Widzi siniaki na nadgarstkach córki i dostrzega, że nikt nie bierze jej podejrzeń poważnie. Sprawa jej córki jest prowadzona, jednak nie w taki sposób, jaki uważa za słuszne. Kiedy policja w końcu rozpoczyna prowadzenie dochodzenia, sprawa dziewczyny nie wydaje się być ich priorytetem. Abi postanawia wziąć sprawy w swoje ręce, pragnie udowodnić policji, że to nie był wypadek. Czy mogłaby narazić się na niebezpieczeństwo, próbując dowiedzieć się dokładnie, co się stało? Czy kobiecie się uda dowiedzieć, co się stało z jej dzieckiem? Czy jej się powiedzie? Kto był ojcem dziecka dziewczyny?

„Ostatnia noc Olivii” jest thrillerem psychologicznym, który ciekawi, nawet nie zauważyłam, kiedy brnęłam w jego fabułę coraz głębiej i głębiej. Moja determinacja rozwiązania tej sprawy była na równi z matką dziewczyny, czułam się, jakbym to ja odkrywała tajemnicę Olivii. Kot mógłby być tak okrutny, żeby zepchnąć nastolatkę z mostu? A może to był wypadek i przez przypadek tak to się potoczyło? Mój umysł pracował na najwyższych obrotach coraz mocniej zagłębiając się w kolejne wydarzenia. Christina Mcdonald zdecydowała się przedstawić nam opowieść zarówno z punktu widzenia matki, jak i córki. Abi usiłowała odkryć, jakie problemy i z czym borykała się Olivia, natomiast ona sama ukazywała nam fragmenty tego, co się działo nim doszło do tragedii. Ich relacja w moim odczuciu nadawała książce wiarygodności, potrafiła poruszyć i sprawić, że naprawdę było mi przykro, że właśnie w taki sposób potoczyło się życie tej młodej osoby.

Olivia borykała się z wieloma problemami, była w tym wszystkim sama, a jej życie wirowało na tyle mocno, że przestała dostrzegać je w szerszym kontekście. Po pewnym czasie przestała sobie z tym radzić, więc może relacja matki z córką nie była taka krystaliczna? Jak myślicie? Czy nie powinna z kłopotami iść do Abi, zwłaszcza jeśli były ze sobą takie bliskie? Czego się obawiała?

W książce bardzo podobało mi się to, w jaki sposób wydarzenia zostały oparte na emocjach, dobrze ukształtowana dynamika postaci, ich rozwój i to, że nie ma tutaj bohaterów złych, dobrych, jednowymiarowych.

„Ostatnia noc Olivii” jest bardzo złożoną lekturą, wręcz niebanalną, pozwala rozwijać podejrzliwość i dedukcję. Christina Mcdonald zadbała o to, abyśmy do samego końca, bądź zbyt szybko nie przewidzieli tego, co tak właściwie się wydarzyło. Mieszanina kłamstw i nowych poszlak utrudnia jednoznaczne opowiedzenie się w tej sprawie. Polecam Wam tą powieść i cieszę się, że zdecydowałam się ją objąć patronatem.