Oko świata. Koło Czasu. Tom 1

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia potwierdzona zakupem

   Dodana przez Katarzyna Z. w dniu 2023-02-19

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Rand, Mat i Perrin mieszkają w małej wiosce gdzieś na końcu świata. Wiodą monotonne życie do dnia, w którym do Pola Edmonda przybywa tajemnicza kobieta imieniem Moraine.
   
   To już druga książka z wyznawania 12 książek z polecenia bookstagramerów. Bardzo się się cieszę, że padło na ten tytuł, bo to jest bardzo mój klimat.
   
   Jeszcze nie bardzo potrafię pisać o fantastyce, więc będzie krótko 😅
   
   Świat tej powieści jest arcyciekawy. Podoba mi się to, że istnieją inne niż ludzie inteligentne rasy i bardzo podoba mi się system magiczny. Niby nic odkrywczego, a jednak bardzo na plus. Mocna pochwała należy się również za postaci, bo nic mnie tak nie mierzi, jak niedoświadczeni bohaterowie, którzy od razu wszystko wiedzą i potrafią. Tutaj cała ekipa jest po prostu autentyczna.
   
   Autor mocno inspirował się legendami arturiańskim i Tolkienem, czuć to na każdym kroku, ale to absolutnie nie jest wada, bo jest to tylko inspiracja, nie kopia.
   
   Gdybym miała w jednym zdaniu powiedzieć jak bardzo mi się to podobało, to powiedziałabym tak: zamówiłam już kolejne tomy 😁
   
   Ps. No i wcale tak krótko nie wyszło 😂

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Super Recenzent

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Lidia G. w dniu 2021-05-27

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 2 osób uznało recenzję za przydatną

   Oko Świata to pierwszy tom monumentalnego cyklu Roberta Jordana.
   
   Czego możemy się tu spodziewać? Wszystkiego! Każdy element charakterystyczny dla high fantasy się tu znajdzie, ale musi być cierpliwy w lekturze.
   
   Od początku...
   
   Rand, Matt oraz Perrin to przyjaciele z małej wioski, Pole Emonda. Ich życie płynie niewinnie i dość leniwie. Czas odmierzają pory roku i święta z nimi związane. Czasem, kiedy jakiś kupiec przejedzie przez wieś lub ktoś inny skory do opowieści, wtedy Pole Emonda ożywa. Tak się dzieje, kiedy na wieś przybywa Moraine, czarodziejka władająca Jedyną Mocą oraz Lan jej Strażnik. Moraine wierzy, że to własnie na Polu Emonda znajdzie tego, o którym mówią Proroctwa- Smoka, który w ostatecznej bitwie pokona Czarnego. Morain nie jest pewna, który z trzech chłopców może dzierżyć moc. Postanawia więc, że Rand, Mat oraz Perrin wyruszą z nią w świat, aby stawić czoło nadchodzącemu złu. Wraz z chłopakami, w podróż podążają również Nynaeve oraz Egwene- dziewczęta, które podobnie jak Moraine, posiadają Jedyną Moc.
   
   I tak rozpoczyna się podróż pełna przygód, mrocznych miejsc, prastarych ruin i potworów, które czyhają na bohaterów.
   
   Oko Świata to naprawdę daleki rozbieg przez wydarzeniami, które mają dopiero nastąpić. W tym tomie, który jest dość powolny i chwilami dość sztampowy można się zakochać. Mnie uczucie zauroczenia chwyciło po 600 stronach, kiedy Jordan wyrwał się z tolkienowskiego stylu i podążył za własnym, oryginalnym głosem.
   
   Świat przedstawiony to istne bogactwo cudów. Praca jaką włożył Jordan w budowanie kontynenty jest nieoceniona. Ten świat był pierwszą rzeczą, która chwyciła mnie za serce. Uwielbiam krainy i wszystkie tajemnicze miejsca, do których udają się bohaterowie. Poza tym sama historia kontynentu, czyli Wiek Legend i wszystkie wydarzenia, które działy się przed tymi teraz, to majstersztyk. Uwielbiam, kiedy bohaterowie rozpamiętują, to co było tysiące lat temu.
   
   Drugą rzeczą jest magia, którą posługują się kobiety (bardzo rzadko zdarza się, aby to mężczyzna był dzierżącym moc. Wszystko jest genialnie wyjaśnione w książce!) Aes Sedai to potężne czarodziejki, które dbają o porządek na świecie. Zamieszkują potężną wieżę w Tar Valon i tam tez przyuczają młode adeptki. Magia to jeden z ważniejszych aspektów tej książki. Autor również niesamowicie wykreował jej działanie i to jak oddziałuje na świat. Aes Sedai, skupiające się jako społeczność Ahaj dzielą się na kolory. Mamy Białe Ahaj, Czerwone Ahaj etc. Każdy kolor odpowiada innej naturze mocy. Genialna sprawa!
   
   Bohaterowie w tym tomie, szczególnie chłopcy oraz Nynaeve oraz Egwene to nieopierzone kurczaczki. Nie wiedzą, co się dzieje, nie rozumieją powagi sytuacji. Jednak z biegiem historii i wydarzeń, pomału zaczynają ogarniać swoje miejsce. Jordan pięknie pokazuje ich drogę ku zrozumieniu własnej natury i tego jaką rolę przyjdzie im odegrać (ponieważ każdy z nich posiada specyficzne umiejętności). Rozwój postaci jest naprawdę mądrze poprowadzony.
   
   Co do bohaterów, dostajemy tu też świetny ship, który rozwija się bardzo powoli, ale nie mogę się doczekać, aż nastąpi kulminacja uczuć.
   
   Ciężko z bohaterów wybrać swojego ulubieńca, ale jeśli miałabym już to zrobić byłby to Matt!
   
   Ostatnią rzeczą, którą doceniam w tej historii,to miejsce kobiet w tym świecie. Jordan dał im tu wiele miejsca, często kobiety mają ostatni głos, jak np. Koło Kobiet na Polu Emonda; Moraine Sedai, która jest mózgiem całej operacji; na tronie zasiada królowa; w Tar Valon rządzi kobieta, no i oczywiście to kobiety dzierżą Jedyną Moc i to one poskramiają mężczyzn, aby nie zwariowali jeśli już taką moc posiadają. Uwielbiam to, że w tym świecie pierwiastek męski i żeński jest tak samo równy i ważny!
   
   Serię będę kontynuować i myślę, że moje zauroczenie ta serią zamieni się w miłość!
   
   Polecam fanom high fantasy, odradzam jako start z lit. fantastyczną!

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Karolina O. w dniu 2021-04-22

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 2 osób uznało recenzję za przydatną

   Koło Czasu obraca się
   
   obraca się
   
   tak jak chce
   
   I plącze nicie naszych
   
   żyć
   
   Musimy iść, uciekać w dal
   
   ze złym się bić
   
   Koło Czasu obraca się
   
   obraca się
   
   niezmiennie
   
   według woli swej
   
   I plącze wątki
   
   losy splata
   
   musimy być
   
   światłością świata
   
   Koło Czasu obraca się
   
   musimy iść
   
   nim pęknie życia nić
   
   Wszystko ma początek
   
   i swój kres
   
   Koło Czasu obraca się
   
   Pierwszy tom monumentalnego cyklu Koło Czasu Roberta Jordana "Oko Świata" jest prawdziwą literacką ucztą, nie tylko dla fanów fantastyki, ale także dla tych, którzy uwielbiają opasłe tomiszcza i ilość stron do przeczytania ich nie przeraża.
   
   Głównymi bohaterami tego tomu są młodzi chłopcy z Pola Emonda, wioski położonej w Dwóch Rzekach. Ich spokojne i monotonne życie ubarwiają takie wydarzenia jak przyjazd handlarza czy barda z okazji corocznego święta Bel Tine.
   
   Ich dotychczasowe życie zmienia się w ciągu jednej nocy, gdy po ataku stworów, trolloków, znanych im dotychczas tylko z legend i opowieści bardów, muszą uciekać z rodzinnej wioski. W ucieczce pomaga im tajemnicza kobieta, Moraine, która przybyła do wioski chłopców w dzień przed świętem Bel Tine. Ratuje ona Randa, Mata i Perrina, bowiem jest przekonana, że któryś z nich może być wybrańcem, Smokiem Odrodzonym, który stanie do walki z Czarnym, w której ważyć się będą losy świata.
   
   Akcja powieści zawiązuje się więc klasycznie, mamy zwykłych, biednych ludzi, którzy okazują się wybrańcami, którzy muszą stanąć do walki ze złym charakterem. Czarny w "Oku świata" to taki Sauron we "Władcy Pierścieni" Tolkiena. Uwięziony przed laty, teraz przebudza się i pragnie rozlać ciemność nad całym światem. Rand jako pomazaniec Światłości ma go pokonać.
   
   "Oko świata" to dopiero początek, wprowadzenie w świat stworzony przez Jordana. Musicie przygotować się na powolną wędrówkę wraz z bohaterami, przeplataną momentami akcji, starć z wysłannikami złego. Autor niespiesznie prowadzi czytelnika przez kolejne etapy podróży, a raczej ucieczki przed sługusami Czarnego, głównych bohaterów. Nie ukrywam, że początek książki potrafi zniechęcić czytelnika. Powolne tempo, brak akcji, brak ciekawych zdarzeń, a dodatkowo bardzo widoczne podobieństwa do prozy Tolkiena nie zachęcają do dalszej lektury. W pewnym momencie, a dokładniej pisząc, gdy dobrnęłam do 70 strony, zastanawiałam się czy nie odpuścić, może fantastyka to gatunek nie dla mnie, byłam zirytowana i rozczarowana, bo nastawiłam się na tę powieść jak szczerbaty na suchary, a teraz mam dość jej po 70 stronach. Takie myśli przewijały mi się przez głowę. Ale na całe szczęście nie poddałam się i czytałam dalej, i akcja nabiera rumieńców, wreszcie coś się dzieje ! Niestety nie zmienia to faktu, że opisy nadal są rozwlekłe, akcja zwalnia by za chwilę na moment przyspieszyć, a wszystko napisane jest w konwencji powieści drogi.
   
   Mam mieszane uczucia co do tego tomu, bo z jednej strony zachwyca ON światem kreowanym przez autora, starożytną mową, przeróżnymi stworami, potworami, podziałem na krainy, tym, że prym w powieści wiodą kobiety, nie tylko we wsi Randa, ale także podczas wędrówki, zachwyca wyobraźnia autora, ale nie da się ukryć uczucia "ale to już było". Czuć w opowieści Jordana fascynację prozą Tolkiena, podobno w dalszych tomach te podobieństwa zanikają, ale w "Oku świata" jest ich sporo i trochę to przeszkadza w odbiorze książki. Jak dla mnie powieść jest także za bardzo rozwleczona, niby stron dużo, ale akcji nie dostajemy za dużo. Akcja całego tomu jak Koło Czasu biegnie powoli i powoli, czasem przyspiesza, ale nie wiem czy ktoś mniej cierpliwy nie podda się i nie porzuci tej powieści. Przytłacza też ogrom informacji, jakie dostajemy na temat tych dobrych i złych frakcji, dobrze, że umieszczony na końcu książki glosariusz rozjaśnia trochę w głowie i wyjaśnia pokrótce zawiłości świata przedstawionego. Zastanawiam się czy czytać dalej, inni czytelnicy piszą, że kolejne tomy są lepsze, natomiast inni nie polecają tego cyklu. Opinie są zróżnicowane. Ja jeszcze się zastanowię, czy sięgnę po drugi i trzeci tom i kolejne, ale niczego nie narzucam Wam. Jeśli kochacie rozbudowane cykle fantastyczne, nie nużą Was opisy i powolna, niespieszna akcja, jeśli fantastyka to wasz ukochany gatunek literacki, to sięgajcie i czytajcie "Oko Świata" i cykl Koło Czasu, bo tylu czytelników na świecie go pokochało, to jest duża szansa że i wasze serca zdobędzie, a ja nie zamykam jeszcze drzwi i być może powrócę do świata Randa, Mata i Perrina.
   
   Co do wydania, jest piękne i solidne, ale bardzo nieporęczne w czytaniu ;)
   
   Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Zysk i S-ka.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Łukasz M. w dniu 2019-06-05

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 2 osób uznało recenzję za przydatną

   W swoim życiu miałem już okazję przeczytać kilka długich cykli, jak chociażby Czarna Kompania, czy Malazańska Księga Poległych, więc nie straszna mi była perspektywa przeczytana czternastu (piętnastu z prequelem) pokaźnej grubości tomów. Tyle bowiem liczy cykl Koło Czasu Roberta Jordana. Przed lekturą Oka świata, czyli pierwszego tomu serii, miałem dość mgliste pojęcie o czym jest ten cykl, ponieważ nie chciałem zbyt wiele o nim czytać, obawiając się spojlerów, których nie sposób uniknąć, kiedy już cała seria została wydana. Dlatego też bardzo miło zaskoczyłem się już na początku. W powieści Jordana akcja biegnie swoim ustalonym i często nieśpiesznym tempem, choć nie brak w niej momentów, przy których wprost nie można się od niej oderwać. Oko świata jest też zarazem takim mocnym i solidnym wprowadzenie do realiów świata Koła Czasu. Jest ON złożony, z bogatą historią liczącą wiele tysięcy lat, mnóstwem obcych nazw, miejsc, baśniowych i legendarnych istot i starych tajemnic. Jordan bardzo pięknie i umiejętnie potrafił oddać piękno i niezwykłość tego świata, ale również niebezpieczeństwo i zagrożenia, jakie w nim czyhają na bohaterów.
   
   Książka zaczyna się bardzo klasycznie – od pierwszych stron można poczuć, że coś złego dzieje się na świecie, wiosna nie przychodzi, a do tego odżywają stare proroctwa wedle których pewnego dnia Czarny powróci i zniszczy świat. Przeciwko niemu ma stanąć Smok Odrodzony, czyli wcielenie Lewsa Therina Telamona, który niegdyś pokonał Czarnego, ale udało mu się to tylko częściowo. Jest nim któryś z trojga chłopaków, których ratuje Moraine i ucieka z wioski zaatakowanej przez trolloków. I praktycznie przez całą książkę bohaterowie będą czuć na sobie oddech sług Czarnego, którzy chcą pojmać Randa, Mata i Perrina i nie dopuścić do spełnienia się proroctwa. Rozpoczyna się zatem wyścig z czasem, w trakcie którego przeżyjemy z bohaterami całą masę przygód i poznamy kawał świata oraz jego historii.
   
   Bohaterów jest w tej książce całkiem dużo, ale przez większość czasu podróżują razem, co z początku utrudniło mi lepsze poznanie niektórych z nich. Jednak w miarę czytania kolejnych stron coraz lepiej ich znałem. Każde z nich posiada swoje wady i zalety, jest w czymś dobre, czegoś nie wie, ale razem tworzą drużynę, która przeciwstawia się wszelkiemu złu. W książce głównie obserwujemy Randa, Mata i Perrina, którzy nie znali dotąd świata poza okolicznymi wioskami. Wszystko dookoła nich jest nowe i razem z nimi poznajemy nieznane miejsca i ich historie, dzięki czemu ma się poczucie, jakbyśmy byli kolejnym uczestnikiem wyprawy, a nie tylko czytelnikiem. Powoduje to, że z jeszcze większą uwagą śledziłem ich losy, jak się zmieniają i jak przeżywają kolejne przygody.
   
   Zdążyłem ostatnio zatęsknić za klasycznym fantasy, w którym akcja nie jest najważniejsza, ale opowiadana historia i kreacja świata. To wszystko, nawet więcej znalazłem w Oku Świata, pierwszym tomie cyklu Koło Czasu Roberta Jordana. Polecam!
   
   Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka!
   
   [Adres usunięty]

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Michał L. w dniu 2019-05-06

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 2 osób uznało recenzję za przydatną

   W OKU TOLKIENA
   
   Dobre fantasy, oprócz tego, że musi być porządnie napisane, powinno być także odpowiednio rozległe, epickie – również jeśli chodzi o objętość tomów. Cykl „Koło Czasu” ten drugi warunek spełnia już na pierwszy rzut oka. I to aż za dobrze, bo nie dość, że otwierający go tom liczy niemal tysiąc stron (a czcionka do gigantycznych nie należy), to jeszcze całość składa się z piętnastu części (wliczając w to prequel). A jak pogrzebiecie (czyt. zajrzycie do spisu podanego na początku książki), wiele z nich jest tak grubych, że w polskiej edycji podzielono je na dwa tomy. Epicko więc jest, ale czy dobrze? Tak. Nie wybitnie, bo Robert Jordan nie jest drugim Tolkienem (choć stara się nim zostać, jak tylko może) ale dostatecznie znakomicie, by czytelnik ani się nie nudził w trakcie lektury, ani też nie żałował poświęconego jej czasu.
   
   Było ich trzech, Rand, Matrim i Perrin, mieszkali na zadu… w sennej wiosce Pole Emonda i raczej nie przejmowali się tym, co dzieje się w świecie. Żyli sobie spokojnie, aż do chwili, kiedy w okolice zawitała władająca Jedyną Mocą członkini kobiecego zakonu, Moraine, przynosząc ze sobą wieści, że oto budzi się Czarny i będzie chciał zapanować nad wszystkim, co żyje. Tak zaczyna się nasza opowieść. Gdy Pole zostaje zaatakowane przez stwory z legend, Rand, Matrim i Perrin zmuszeni są uciekać. Pomaga im Moraine, która wierzy, że jeden z nich jest wybrańcem mogącym stawić czoła Czarnemu i ocalić świat…
   
   John Ronald Reuel Tolkien nie tylko stworzył gatunek fantasy (wiem, specjaliści sprzeczają się kto był ojcem tej gałęzi fantastyki, ale ja będę wierny wersji wymieniającej Brytyjczyka) i najwspanialszą opowieść, jaką ten odłam fantastyki kiedykolwiek zrodził, ale przede wszystkim tę jedną, jedyną historię, która stała się miarą dla wszystkich innych. Mowa oczywiście o „Władcy pierścieni”, jeśli dla kogoś jeszcze nie jest to jasne. Ta powieść wytyczyła gatunkowe ścieżki i jej schematy są powielane przez autorów na każdym kroku: zaczynając od Stephena Kinga i jego „Mrocznej Wieży”, przez „Kroniki Shannary”, na rodzimej „Sadze o Kotołaku” skończywszy. „Oko Świata” nie jest wyjątkiem, ale Jordan zdołał zrobić to w sposób, który nie razi. Owszem, bohaterowie i miejsce akcji są jakże podobni – przynajmniej na początku – cały świat również mocno kojarzy się ze Śródziemiem, ba, tu nawet wróg i poszczególne wydarzenia przypominają „Władcę Pierścieni”, ale autor wykorzystał to wszystko w sposób sympatyczny i sentymentalny. Jak King, oddał hołd wielkiemu poprzednikowi, a jednocześnie wszedł z nim w polemikę.
   
   Bo „Oko czasu” inaczej eksploruje tematykę wielkiej siły czy mesjanizmu. Warto też nadmienić, że w odróżnieniu od Tolkiena, który silnych kobiecych postaci raczej unikał (wiem, wiem, było ich trochę, ale tak naprawdę nieliczne brały udział w istotnych wydarzeniach), Jordan zdecydowanie od nich nie stroni. Ale przede wszystkim serwuje nam po prostu dobrą fantastykę. Lekką, dynamiczną, jednak odpowiednio stonowaną spokojniejszymi momentami i podlaną solidną dawką epickości. To dobra książka, dobrze poprowadzona, napisana w sposób, który zadowoli zarówno młodzież, jak i dorosłych. Literacko nie jest to dzieło wybitne, treści, jak już udowodniłem też brak większej odkrywczości, ale i tak dzieło Jordana to kawał dobrej fantastyki, wartej polecenia miłośnikom gatunku. Szkoda tylko, że autor zmarł nim dokończył cykl, a napisanie finałowych tomów powierzono Brandonowi Sandersonowi, bo akurat Jordan pisze od niego o wiele lepiej.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 3 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję