OK, amen. Miłość i nienawiść w świecie nowojorskich chasydów

Żydowska kultura interesowała mnie od zawsze, jednak książki, po które sięgałem, najczęściej dotyczyły owego zagadnienia głównie z obszaru Polski. Dlatego kiedy zobaczyłem książkę Niny Solomin pomyślałem, że to dobry moment na poszerzenie mojej dotychczasowej wiedzy. Nie byłem przygotowany na to, co mnie czekało. Obraz nowojorskiego Williamsburga i ultraortodoksyjnej społeczności kompletnie różnił się od tego, co znałem do tej pory i pokazał mi, jak niewiele w gruncie rzeczy wiedziałem o żydowskiej kulturze. Zetknięcie z książką było szokujące i absolutnie fascynujące. Jeżeli kogoś interesuje owa tematyka, powyższą książkę mogę polecić z ręką na sercu.

Gdy sięgałam po tę książkę ciekawość walczyła ze strachem.

I słusznie.

Żałuję, że ją przeczytałam. Nie dlatego, że to zła lektura. Tylko wręcz przeciwnie. Jest tak dobra, że zapadła mi głęboko w pamięć i nie mogę niektórych szczegółów z niej wymazać.

To mocna pozycja w literaturze faktu. Bardzo potrzebna. Ale przy tym nie dla każdego.

[Adres usunięty]

Już w środę swoją premierę będzie miał reportaż Niny Solomin "OK,amen" reportaż o życiu nowojorskich chasydów.

Chasydzi uparcie dążą do zachowania swojej kultury,która liczy już ponad 250 lat i przestrzegają zwyczajów oraz tradycji,które już dawno przeminęły.

Autorka weszła w świat nowojorskich chadysów by porozmawiać o ich świecie. Nie było to dla niej łatwe,gdyż ich świat diametralnie się różni.

Musiała wiedzieć co mówić i jak się zachowywać by ich nie obrazić oraz nie narazić siebie samej. I mimo,że mieszkali po sąsiedzku to odgradzał ich

niewidzialny mur, przez który ciężko się dostać. Jej się to udało gdy zapukali do jej drzwi. I pewnie tylko dlatego,że ma Żydowskie pochodzenie.

Chasydzi są jak jeden organizm,który potrzebuje wszystkich narządów aby przetrwać. Pomagają sobie wzajemnie i chronią by zawsze szli

jedną ścieżką i by nikt z niej nie zboczył. Są oddani religii i to ich utrzymuje przy życiu. Im nie jest potrzebna nowoczesność, oni zatrzymali

się już dawno temu i tak sobie żyją. Ciężko jest sobie to wszystko wyobrazić ale na pewno warto o tym wszystkim przeczytać. I choć nie

interesuje mnie taka tematyka to ten reportaż jest godny uwagi.