Ogród kobiet

Lubicie włoskie klimaty?

Jeśli tak, ale nie macie możliwości na podróże w tej chwili, mam coś dla Was co pomoże wam się przenieść i poczuć prawdziwie włoskie klimaty:

Ogród kobiet- Carla Montero, wydawca dom_wydawniczy_rebis

Już dawno od tego wydawcy nie przyszła do mnie książka tego gatunku. Ale bardzo się z niej cieszę. Czasem trzeba dać chwilę wytchnienia od fantasy i science-fiction. A ta książka daje taką możliwość na odpoczynek be większych wymagań. Książka bardzo przyjemna, lekka z ciekawą historią. Mimo dwuplaszczyznowego prowadzenia przyjemnie się czyta. Jest kilka wątków, ale historię prowadzone są bardzo spójnie i spokojnie. Nie znajdziecie tu mocnych emocji, scen trzymających w napięciu. Jest to raczej historia na odpoczynek i wieczorny relaks. Trochę znajdziecie tu romansu, ale w większości odczuwam tą książkę jak lekka obyczajowa historię. znajdziecie tu piękne opisy włoskich krajobrazów, a charaktery głównych bohaterek są bardzo interesujące i napisane z wielką szczegółowością. Jeśli lubicie tego typu gatunek lub szukacie czegoś lekkiego możliwe, że się sprawdzi i u Was.

Gianna wyrusza w podróż, szukając własnej drogi, odpowiedzi na ciągle nierozwiązane pytania i może odrobinę uczucia. Do podjęcia decyzji o podróży, popchnął ją pamiętnik znaleziony w rzeczach niedawno zmarłej babci. Nie jest to jednak podróż łatwa, Gianna jest w ciąży, a dodatkowa decyzja do rozstania z ojcem dziecka nie jest łatwa, ale wydaje się najlepsza. Postanawia wyruszyć śladami pamiętnika, w którym pojawia się tajemnicza postać Anici. Jej życie roznież nie było łatwe.

Jakie niespodzianki staną jej na drodze podczas podróży i co da jej ta podróż?

Zapraszam do czytania🥰

Carla Montero Ogród kobiet, dwa lata temu trafiłam na Zimowy wiatr na twojej twarzy. Szczególnie początek tej historii umiejscowionej we frankistowskiej Hiszpanii zapadł mi w pamięć na dłużej. Kiedy zobaczyłam, że szykuje się premiera nowej powieści autorki, wiedziałam, że koniecznie chcę ją przeczytać. Nie mogłam odpuścić przecież historii, która częściowo rozgrywa się w Barcelonie.

Ogród kobiet jest snutą dwutorowo historią Gianny, która pracuje współcześnie w Barcelonie jako odnosząca sukcesy architektka oraz Anice, dziewczyny zajmującej się leczeniem ziołami, zamieszkującej na początku XX wieku niewielkie miasteczko Castelupo we Włoszech. Co łączy obie kobiety? Kim tak naprawdę jest Anice? Dlaczego Gianna decyduje się odwiedzić Castelupo i co z tego wyniknie?

Muszę przyznać, że uwiodła mnie bardzo atmosfera powieści, szczególnie urokliwe, kameralne Castelupo, pełne rodzinnych biznesów i manufaktur, w którym wszyscy się znają i sobie pomagają. Ponadto cała historia przepełniona jest przeróżnymi zapachami i smakami. Poczuć można zapach ziół, ogrodu, przeróżnych potraw. Ich nazwy znaleźć można chociażby w niektórych tytułach rozdziałów. Przelewają się również smakowite nalewki. Bohaterowie gotują, jedzą wspólne posiłki, dodatkowo czując radość ze wspólnego przebywania. To bardzo smakowity dodatek do tajemniczych dziejów rodziny Varelli, które stopniowo odkrywa Carla Montero.

To całkiem inna książka niż Zimowy wiatr na twojej twarzy. Opowiadana historia jest klimatyczna, przepełniona uczuciami, w żadnym wypadku nie przesłodzona ani też ckliwa, za to pełna dramatycznych zwrotów akcji, trudnych wyborów i poszukiwania swoich dróg w życiu.

W nadchodzące letnie, wakacyjne dni zabierze w przyjemną podróż do tajemnic przeszłości, uraczy miłą wonią potraw, pozwoli pospacerować zabytkowymi uliczkami czy przysiąść w barwnym i aromatycznym ogrodzie. Po lekturze Ogrodu kobiet mojej globtroterskiej duszy zamarzyło się pojechać w takie miejsce choć na chwilę !

„Ogród kobiet” to powieść, która wciąga od pierwszej strony. Fabuła biegnie dwutorowo w różnych czasach i opisuje życie dwóch kobiet. Każda z nich mierzy się z trudami swojego życia a czasy, w których żyją, tak bardzo się różnią i nie zawsze są sprawiedliwe. Rodzina, nadzieja, miłość pomagają im walczyć z przeciwnościami losu i szukać szczęścia.

To powieść o kobietach ich sile, przyjaźni, miłości w codziennym życiu. O bezcennej wartości ludzi, których spotykają na swojej drodze i rodziny, z którą spędzają wyjątkowy czas. Trudne przeżycia, przeszłość, która nie daje o sobie zapomnieć oraz okrucieństwo wojny wzrusza i uczy pokory. Gianna szuka domu, czyli miejsca, gdzie będzie czuć się szczęśliwa. Nieważne jest miasto, budynek, czy wygląd wnętrza. Ważni są ludzie, którzy tworzą ten dom, ale o tym dopiero przekona się, odczuwając samotność w dużym mieście.

Carla Montero przekazuje obrazy bardzo wyraziście, wręcz w namacalny sposób przenosi nas do pięknych miejsc wypełnionych przyrodą, interesującymi ludźmi i pysznym jedzeniem. Jedzenie jest wszechobecne i można poczuć smak i zapach potraw, którymi delektuje się nasza bohaterka, próbując rozwiązać swoje problemy. Na każdym kroku widać staranność i dokładność przy tworzeniu fabuły. Czuć zaangażowanie autorki, a szczegóły zdradzają miłość do historii z czasów wojny. To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Książkę stawiam na honorowym miejscu, aby dokupić kolejne publikacje Carli Montero i stworzyć wspaniałą kolekcję.

Otrzymałam niebywałą przyjemność z czytania, ogrom emocji, wiedzy o życiu ludzi w czasie wojny i doskonałe przekazanie wydarzeń, które mnie uwiodły i uszczęśliwiły. Tak właśnie sobie wyobrażam bardzo dobrą powieść, która zasługuje na najwyższą ocenę.

Dzisiaj przychodzimy z bardzo szczególną dla nas książką ponieważ jest to pierwsza pozycja, którą miałyśmy przyjemność otrzymać do zrecenzowania.

„Ogród kobiet” to niezwykle wciągająca, ciepła i urocza powieść o odnajdywaniu tego, co w życiu najważniejsze.

Gianna Verelli jest utalentowaną, nowoczesną, odnoszącą sukcesy architektką z Barcelony. Poznajemy ją w momencie, w którym musi zmierzyć się z bolesną stratą – umiera jej ukochana babcia. Niezwykle silna, mądra i czuła osoba, której Gianna i jej brat zawdzięczają wychowanie. Po śmierci babci rodzeństwo musi zmierzyć się z przykrą prawdą – zostali na świecie sami i muszą uporządkować wszystko to co pozostawiła po sobie babcia. Okazuje się jednak, że historia ich małej, głównie żeńskiej rodziny, kryje w sobie wiele tajemnic i prowadzi do małego włoskiego miasteczka Castelupo. Gianna zrozpaczona po śmierci babci oraz rozczarowana i przytłoczona swoim prywatnym życiem decyduje się na samotną podróż do Włoch, śladami najważniejszych kobiet w swoim życiu. Trafia do malowniczego małego miasteczka, w którym czas się zatrzymał. Krok po kroku otwiera się na nowe znajomości i doświadczenia. Czuje, że nigdy wcześniej nie była tak szczęśliwa, odkrywa także to czego brakowało w jej uporządkowanym, zapracowanym życiu. Jednak czy pobyt w Castelupo i poszukiwanie prawdy o historii swojej rodziny nie jest ucieczką od naglących decyzji, które musi wkrótce podjąć? W tej sprawie nie ma półśrodków, ani kompromisów, a decyzja, którą podejmie zaważy na całym jej życiu.

Książka zachwyciła mnie od pierwszej strony. Dawno nie czytałam tak wciągającej powieści obyczajowej. Za sprawą niezwykle barwnych opisów z łatwością możemy przenieść się do Włoch, wziąć udział w spektaklu ognia na wodzie lumini, spacerować wąskimi uliczkami Castelupo podziwiając małe, kamienne domy, poznając lokalne zwyczaje i barwne tradycje. Na uwagę zasługują także opisy włoskich potraw. Ostrzegam – będziecie chcieli wszystko to o czym mowa zjeść! Opisy są tak sugestywne, że niemalże możemy poczuć zapach i smak fiołkowych czekoladek, sugelli z sugo di funghi czy gelato carpaccio z dorsza z pesto genovese. Jedzone potrawy stanowią na tyle istotne elementy całej opowieści, że ich nazwami zostały zatytułowane kolejne rozdziały co uważam za bardzo ciekawy zabieg. W książce przeplatają się rozdziały z narracją trzecioosobową, dotyczące prababci, z teraźniejszością przedstawioną z perspektywy Gianny. Bardzo fajnego smaczku książce nadają wspomniane retrospekcje do czasów dzieciństwa i młodości prababci Verelli, która i przeżyła burzliwy czas I wojny światowej i zajmowała się zielarstwem. W książce wyczuwalny jest aspekt magiczny, nawiązujący do lokalnych wierzeń, legend i obrzędów, które o dziwo wciąż jeszcze są żywe i ważne dla społeczności Castelupo.

Książka skradła moje serce nie tylko dlatego, że zabrała mnie do Włoch, które planowałam odwiedzić w tym roku, ale także dlatego, że jak w prawdziwym życiu – przeplatają się w niej bolesne, trudne doświadczenia, z radością i szczęściem, które możemy napotkać na każdym etapie naszego życia.

„Ogród kobiet” to niezwykle wciągająca, ciepła i urocza powieść o odnajdywaniu tego, co w życiu najważniejsze. Gianna Verelli jest utalentowaną, nowoczesną, odnoszącą sukcesy architektką z Barcelony. Poznajemy ją w momencie, w którym musi zmierzyć się z bolesną stratą – umiera jej ukochana babcia. Niezwykle silna, mądra i czuła osoba, której Gianna i jej brat zawdzięczają wychowanie. Po śmierci babci rodzeństwo musi zmierzyć się z przykrą prawdą – zostali na świecie sami i muszą uporządkować wszystko to co pozostawiła po sobie babcia. Okazuje się jednak, że historia ich małej, głównie żeńskiej rodziny, kryje w sobie wiele tajemnic i prowadzi do małego włoskiego miasteczka Castelupo. Gianna zrozpaczona po śmierci babci oraz rozczarowana i przytłoczona swoim prywatnym życiem decyduje się na samotną podróż do Włoch, śladami najważniejszych kobiet w swoim życiu. Trafia do malowniczego małego miasteczka, w którym czas się zatrzymał. Krok po kroku otwiera się na nowe znajomości i doświadczenia. Czuje, że nigdy wcześniej nie była tak szczęśliwa, odkrywa także to czego brakowało w jej uporządkowanym, zapracowanym życiu. Jednak czy pobyt w Castelupo i poszukiwanie prawdy o historii swojej rodziny nie jest ucieczką od naglących decyzji, które musi wkrótce podjąć? W tej sprawie nie ma półśrodków, ani kompromisów, a decyzja, którą podejmie zaważy na całym jej życiu.

Po niemal trzech latach ponownie spotykam się z twórczością Carli Montero. Trochę późno, ale często przerwa jest potrzebna, aby móc sobie przypomnieć, za co szanuje się danego autora. I tak właśnie było w tym przypadku. Bardzo mi miło, że znowu uzyskałam szansę na przeczytanie najnowszej powieści pisarki. I naprawdę rozumiem fenomen, chociaż życzyłabym jej jeszcze większej popularności w Polsce. Bo mamy do czynienia z rzeczywiście utalentowaną postacią, istną mistrzynią tworzenia wyrazistych bohaterów oraz wzruszających fabuł. „Ogród kobiet” to dość spora w gabarytach książka, jednak całość czyta się niesamowicie prędko. Ciężko mi było odłożyć mój egzemplarz, ponieważ już po chwili nachodziła mnie powtórna ochota na dalsze odkrywanie kolejnych przygód. A gdy skończyłam ostatnią stronę? Cóż, zaczęłam myśleć o następnych ideach, jakie przyjdą Montero do głowy.

Dla książek Carli bardzo charakterystyczne są dość pogmatwane relacje rodzinne. Podczas czytania należy trochę się skupić w kwestii wszelkich imion, nazwisk i stopni pokrewieństwo. Inaczej będziemy zmuszeni zawsze cofać się o kilka stron, by rozwiać swoje wątpliwości. Jednak warto przebrnąć przez podobne „niedogodności”, bo osobiście szybko zaczęłam rozumieć akcję. Dlatego — nie zniechęcajmy się! Istotnie, jestem pewna, iż fani romantycznych, lecz nie przesłodzonych fabuł zakochają się w twórczości Montero. Jej największa zaleta to właśnie brak popadania w banały, utarte schematy.

Autorka przenosi nas prosto w wykreowany świat. Opisy są piękne. Rzeczywiście, wydawało mi się, jakbym wszystko obserwowała razem z postaciami, towarzysząc im pośród całego morza rozterek. Montero pieczołowicie skupia się na każdym pojedynczym uczuciu. Niektórzy mogą poczuć znudzenie z racji aż tak mocnego zaangażowania w życie wewnętrzne bohaterów, aczkolwiek ja jestem miłośniczką tego typu rozwiązań. Lubię się wczuwać. I jeszcze Włochy! Chciałabym wyjechać w podróż śladami pisarki — jej powieści to naprawdę dobra promocja Italii. O ile jakakolwiek promocja byłaby potrzebna.

Finalnie dochodzę do ulubionej kwestii, czyli właśnie bohaterów. W przypadku „Ogrodu kobiet” tytuł świetnie określa treść. Carla stworzyła fantastyczne wręcz dziewczyny. Mocne, zdecydowane, gdy wymaga tego sytuacja. Wyjątkowo poruszyła mnie historia Anice. To czarodziejka, w każdym znaczeniu. Gorącokrwista, wypełniona pewnym szczególnym rodzajem heroizmu. Z przyjemnością czytałam o jej przygodach, kibicując, czasem roniąc łzę. Trudno mi znaleźć wady, a równocześnie Anice wydaje się być ludzka. Chciałabym, aby istniała. Życzyłabym sobie, by takie charaktery mnie otaczały. Idealnie wpasowała się w specyficzną atmosferę książki, bardzo „włoską”, ze (wspomnianymi wyżej) zapierającymi dech w piersiach widokami, przepysznym jedzeniem, intensywną miłością. Zdolną pokonać bariery…

„Ogród kobiet” to historia z ważnym przesłaniem, dotyczącym przede wszystkim odwagi. Odwagi, aby móc zacząć nowa, podążać za swoim sercem, chociaż czasem bywa ciężko. Brzmi banalnie? Może. Ale dobrze przypominać o takich wartościach, o których prosto zapomnieć w biegu dzisiejszego świata. Książka przytulna, ciepła, niczym przyjemny ogień w chłodną noc. Polecam lekturę na deszczowe chwile, gdy mamy ochotę zawinąć się w koc, razem z kubkiem herbaty i świetną powieścią. Twórczość Carli Montero nada się idealnie.

W przeszłości kryje się wiele tajemnic, jedne przestały być istotne i ich odkrycie nie zmienia niczego w tym, co ma miejsce współcześnie i nie ma jakiekolwiek związku z tym, co będzie. Za to inne pojawiają się w momencie gdy teraźniejszość daje się we znaki, a przyszłość jest jednym, wielkim, znakiem zapytania i stają się źródłem decyzji, zmieniających wszystko i przede wszystkich zaangażowanych w ich wyjaśnienie. Czasem to, co było staje się punktem wyjścia do nowego rozdziału w życiu i odkrycia tego, co najważniejsze w nim.

Biedna emigrantka, sierota i zakochana Anice Verelli oraz jej prawnuczka, odnosząca sukcesy architektka Gianna mają więcej wspólnego niż więzy krwi. Po śmierci córki tej pierwsze i babci tej drugiej dawne tajemnice powoli dochodzą do głosu. Wspomnienia i smaki potraw, jakie pozostawiły po sobie kobiety ze starszego pokolenia, są dla młodszej generacji słodko-gorzkim dziedzictwem. W starym rodzinnym sklepie Gianna wraz z bratem odnajdują coś więcej niż ślady po niezwykłych kobietach, kryje ON także pewne tajemnice. Może w innych okolicznościach zostałyby one zignorowane, lecz w tym momencie swego życia Gianna potrzebuje przemyśleć pewien wybór jaki będzie musiała podjąć. Wydaje się, że podąża szlakiem utartym przez kobiety ze swej rodziny, ale czy tak jest w rzeczywistości? Wiele znaków zapytania kryje przeszłość rodziny Verellich, a odpowiedzi być może odnajdą się we Włoszech, gdzie cała historia miała swój początek. To stamtąd przybyła Anice i tam pojawia się jej prawnuczka, nie spodziewająca się nawet tego co odkryje. Rodzinne korzenie okazują splątane i niezwykle dramatyczne, obecnie Gianna musi podjąć niezwykle trudną decyzję, więc może uda się jej to tam gdzie mają one swój początek? To, co odkrywa dużo wyjaśnia, ale i skłania młodą kobietę spojrzenia na siebie i problemy z jakimi boryka się z inne perspektywy. Czy powrót do miejsca gdzie wszystko się rozpoczęło przyniesie coś jeszcze? Kiedyś było ono świadkiem radości, miłości, lecz również czegoś, co odebrało komuś jedno i drugie. Czy teraz karta się odwróci?

Prababka i prawnuczka, ta pierwsza zmarła kiedy ta druga była dzieckiem, pozostawiła po sobie niezapomniane wspomnienia oraz spadek, który po śmierci jej córki okazuje się być czymś więcej niż materialnymi dobrami. Dwudziesty wiek, tuż po Pierwszej Wojnie Światowej, i dwudziesty pierwszy wiek, dwie perspektywy czasowe i dwie kobiety, spokrewnione, ale także połączone podobnymi życiowymi ścieżkami oraz pewnym starym młynem. Carla Montero, w swojej najnowszej książce przenosi czytelników do pełnej życia Barcelony oraz małego miasteczko u stóp Alp Liguryjskich, oba miejsca są ważne dla bohaterek „Ogrodu kobiet”, stają się one ich punktem wejścia na całkiem nową drogę życia. Piękna Anice i wiek później jej potomkini Gianna podejmują decyzje, będące przełomem i czymś o wiele poważniejszym, z czego nie zdają sobie sprawy wyruszając w swoje niezwykłe podróże. Pisarka połączyła w jedną historię opowieść o dwóch kobietach, które odkryły czym jest miłość, przyjaźń oraz jak ważną rolę odgrywają wspomnienia i ukryte w nich sekrety, przedstawiła również jak odkrywanie prawdy o tym, co było wiąże się z tym samym o sobie samym. Kiedyś i dziś łączy miłość, przyjaźń oraz to nieokreślone coś, czyniące z budynku dom, w jakim marzenia dochodzą do głosu, „Ogród kobiet” opowiada ich historię, pełną zawirowań, błędów popełnianych w imię uczuć oraz przede wszystkim bohaterów i bohaterek, odważających się wyłamać poza dotychczasowe ramy. Lektura powieści Carli Montero jest niezwykłą podróżą w czasie i po skomplikowanych emocjach, serwowanych przez niezwykłe postacie, stawiające czoła przeznaczeniu i temu, co przyniosły podjęte przez nie decyzje.