Obsesja zbrodni. Prawdziwa historia najbardziej poszukiwanego seryjnego mordercy w USA

„Obsesja zbrodni” to ciekawa i złożona książka, która naprawdę skłania do refleksji nad tym, czym jest człowieczeństwo. Prywatne śledztwo Michelle NcNamary, któremu ta kobieta poświęciła niemal całe swoje życie, jest naprawdę czymś niesamowitym – analiza raportów z sekcji zwłok, rozmowy z ofiarami, ze świadkami… Wydaje mi się, że autorka musiała mieć niesamowitą wytrzymałość psychiczną, że tak obsesyjnie zaangażowała się w tę sprawę, a potem zdecydowała się jeszcze ją spisać. Z szacunku do niej i do jej pracy, warto po tę pozycję sięgnąć.

Całość na: [Adres usunięty]

Raz, dwa, trzy ..uważaj bo, być może TO na CIEBIE morderca patrzy.

"Ofiarą była trzydziestotrzyletnia kobieta od niedawna żyjąca w separacji. W łóżku była sama - jej synowie spali w innym pomieszczeniu".

Ciemność, mrok i sen mu sprzyjał. Zaznajamiał się z terenem, był jednym z czyichś sąsiadów. Obserwował, podglądał, pewnie wchodził do mieszkania nocą, nieuchwytny przez 4 dekady lat był postrachem mieszkańców Kalifornii. A ci zasypiali spokojnie, niektórzy siłą zbudzeni musieli patrzeć w oczy gwałciciela lub mordercy. Kneblował kobiety, a kobiety musiały krępować swoich partnerów. Niszczył im małżeństwa, niszczył im życia, czasem je zabierał.

Historia najbardziej poszukiwanego seryjnego mordercy spisana m.in. oczami dziennikarki kryminalnej była, niebywałym przedsięwzięciem. Michelle McNamara włożyła w tę pracę mnóstwo swojego czasu, którego efekt miałam możliwość przeczytać. Zmarła, zanim została wydana książka, zanim został złapany zbrodniarz. Ostatni rozdział napisany przez jej przyjaciela i dorzuconych kilka słów od męża sprawił, że dopiero wówczas doceniłam jej pracę. Autorka zmarła po kilkunastu latach prowadzenia przez nią śledztwa w niewyjaśnionych okolicznościach. Część akt, materiałów dotyczących ERA-a nie znajdowała się w aktach policyjnych, znaleziono je dopiero po jej śmierci. Dwa pokolenia detektywów pracowało przy tej sprawie, a dopiero odkryta dokumentacja oraz rozwój kryminalistyki wywarł wpływ na dalsze śledztwo.

"W przypadku sprawców seryjnych włamań, gwałtów albo morderstw lista podejrzanych często rosła do kilku tysięcy nazwisk albo więcej".

Nazywano go Golden State Killer, EAR-ONS. Maska, dom parterowy i wiele jeszcze innych czynników go zdradzało. EAR stał się dla McNamary nie tylko jej pracą ale, i nałogiem, obsesją. Michelle była osobą, która wzbudzała zaufanie nie tylko w policji, ale wśród ludzi i mediów społecznościowych. Prowadziła stronę internetową trueCrimeDiary.com, gdzie swoim zaangażowaniem i osobowością potrafiła wzbudzić przekonanie do tego co robi, a tym samym zbierała różnorakie informacje, które później okazywały się mniej lub bardziej przydatne.

Co mnie najbardziej zaciekawiło w lekturze? Na pewno temat profilowania geograficznego oraz rozwój identyfikacji osób za pomocą DNA. Dziś powszechnie stosowane metody, a w latach 70-tych raczkujące.

Niestety czytanie o życiu osobistym autorki, które nijak miało się ze sprawą, nie interesowało mnie w ogóle. „Nie pędziłam” przy jej czytaniu jak Stephen King, owszem było sporo ciekawych treści, lecz mam jakieś takie nieodparte wrażenie, że książka to mogłaby być o wiele ciekawiej napisana, choć dla mnie im dalej, tym ciekawiej. Niemniej jednak uważam, że jest warta uwagi czytelnika.

„Obsesja zbrodni” to kolejny reportaż, który miałam przyjemność przeczytać. Lubicie książki na faktach? Poniżej moja opinia o niej :)

„Obsesja zbrodni” jest reportażem, ale w formie powieści, zapisem działania seryjnego włamywacza i gwałciciela, a także kilkukrotnego mordercy, który działał w różnych hrabstwach Kalifornii. Dopuścił się w sumie ponad 100 włamań, 50 gwałtów i 12 zabójstw. Do każdej swojej zbrodni przygotowywał się niezwykle skrupulatnie. Poświęcał bardzo dużo czasu na poznanie rozkładu dnia swojej ofiary, a atakował zawsze w domu, czyli tam, gdzie każdy z nas czuje się bezpiecznie i traci czujność. Początkowo atakował tylko kobiety, potem pary, jednak dla mnie najbardziej poruszającymi były informacje, że świadkami jego późniejszych zbrodni były dzieci. Bestialstwo prawda? Przez kilka lat był nieuchwytny, do czego w głównej mierze przyczynił się słaby przepływ informacji między posterunkami policji. Dopiero w latach 90 odkryto, że poszukiwani The Diamond Killer, Original Night Killer i East Area Rapist (EAR) to ta sama osoba - Golden State Killer.

Michelle McNamara, autorka książki i blogerka, która z uporem maniaka śledziła seryjnego gwałciciela, jest niesamowita! Ta kobieta miała nieprzeciętną intuicję i właśnie drobiazgowość oraz jej upór w odnajdywaniu najmniejszych powiązań w teoretycznie nic nieznaczących przedmiotach, w końcu doprowadziły do ujęcia sprawcy. Autorce niestety niedane było poznać tożsamości osoby, której poświęciła wiele lat swojego życia, ponieważ zmarła, zanim został ujęty. Niemniej jednak materiały, które zebrała oraz jej wnioski były niezwykle pomocne w śledztwie. Bardzo się cieszę, że mogłam ją lepiej poznać, gdyż książka poza zbrodniami jest również opowieścią o jej życiu, o tym, kiedy poczuła „pociąg do zbrodni” oraz jej blogu poświęconym tematyce kryminalnej.

Akcja nie toczy się równomiernie — pędzi, po czym wyhamowuje, znowu przyspiesza — jak na kolejce górskiej ;) Mnie nie nużyła, pewnie, że opisy zbrodni czytałam ze zjeżonym włosem, a wtrącenia innych wątków już z mniejszą ekscytacją (jeżeli mogę to tak określić), jednak całość oceniam jako dobrą książkę. Moim zdaniem to naprawdę ciekawy reportaż, a na pewno dający do myślenia. Cieszę się, że na polu kryminalistyki tak wiele się od czasu Golden State Killera zmieniło. Polecam.