Obok ciebie

Książka Anny Kasiuk “Obok ciebie” to opowieść o tym, że nigdy nie warto rezygnować z marzeń. Nawet jeżeli się tak stanie, w którymś momencie życia zdecydujemy, że rodzina, żona, mąż, miłość są dla nas ważniejsze, za kilka lat sytuacja się może odwrócić pod wpływem szczególnych nieoczekiwanych wydarzeń. I o tym właśnie jest ta książka.

Życie bohaterki Izabeli to stopniowe okrywanie swojej kobiecości. Zanim wyszła za maż i założyła rodzinę, jej życie było zdominowane przez pasję, jaką był taniec, poświęcała się mu bez reszty. Z czasem przyszła miłość, mąż, rodzina, dzieci – sielskie życie stało się ważniejsze niż pasja z młodości. I to wcale nie jest złe, wręcz przeciwnie, zrozumiałe i jest to częsty scenariusz wielu biografii ludzkich. Jednak nieoczekiwanie wszystko się zmienia pod wpływem rutynowego badania lekarskiego. Wychodzi na jaw, że Izabela jest chora i… diagnoza brzmi niepokojąco. Następuje interesujący zwrot akcji. Bohaterka postanawia zmienić swoje życie poukładane od A do Z. Chcąc wzbudzić w sobie pozytywne emocje, które zaczyna tracić, zapisuje się do szkoły tańca na salsę i zaczyna odrywać świat na nowo. Początkowo nie podejrzewa, że jej decyzja ożywi skryte pragnienia, które mogą wszystko zmienić w jej życiu rodzinnym.

Książka wydała mi się niezwykle pasjonująca, wciągająca, czyta się ją gładko i w napięciu śledzi akcję. Bohaterka inspiruje czytelnika swoją decyzją o powrocie do marzeń i pragnień, które porzuciła dla kochanego męża i rodziny. Choroba, która ją dopadła, może jednak zmienić wszystko. Można by powiedzieć, że wybór pomiędzy rodziną a pasją to odwieczny dylemat wielu ludzi. Inaczej się jednak podejmuje decyzje, gdy nie czyha na nas zagrożenie, a inaczej, gdy w pełni zdrowia cieszymy się życiem. Warto przeczytać tę opowieść i wyciągnąć wnioski, które mogą się przydać w naszym życiu :)

Izabela ma kochającego męża, dzieci i pracę, w której się spełnia. Jest szczęśliwa mimo, że wiele lat temu zrezygnowała ze swojej największej pasji jaką był taniec. Pewnego dnia jednak wszystko się zmienia. Podczas rutynowych badań, lekarz przekazuje Izabeli niepokojące wiadomości. Kobieta postanawia zmienić coś w swoim życiu. Zapisuje się do szkoły salsy. Powrót do tańca budzi w Izabeli ukryte dotąd pragnienia. Czy podjęte decyzje będą słuszne? I czy jest gotowa na konsekwencje jakie te dyzcje za sobą niosą?

"Obok ciebie", to druga część serii Oczami kobiet. Serii, która wywołuje wiele emocji. Tematy poruszane przez autorkę budzą kontrowersje. Nie wszyscy z pewnością będą w stanie zrozumieć postępowanie bohaterów. Ja również nie do końca rozumiem. Przynajmniej jeśli chodzi o Izabelę. Każdy ma inne doświadczenia, inne wyznaje wartości. Dużą rolę odgrywa także charakter człowieka. Podejmujemy różne decyzje i tylko my sami jesteśmy za nie odpowiedzialni. Jest takie przysłowie: "Zanim zaczniesz mnie oceniać, załóż moje buty". Tylko jak tu nie oceniać, kiedy Izabela zachowuje się tak głupio? Niestety nie do końca podobała mi się ta historia. Nie jestem w stanie zrozumieć zachowania Izabeli. Irytowała mnie bardzo i musiałam kilka razy odłożyć książkę, żeby ochłonąć. Żadnej z postaci nie polubiłam. Cała historia być może miała nam coś uświadomić. Nie wiem. Mnie jedynie podniosła ciśnienie. Gdyby autorka bardziej skupiła się na psychice Izabeli, żebym mogła chociaż spróbować zrozumieć jej postępowanie. Niestety czegoś mi tu zabrakło. Szkoda.

To nie będzie długa recenzja. Chyba nie potrafię swoimi słowami opisać tego, co towarzyszyło mi podczas czytania najnowszej książki Anny Kasiuk – „Obok Ciebie”. Czy to jest książka o miłości? W pewien sposób tak, ale bardziej o poszukiwaniu samej siebie. O tym jak bardzo czasami chcemy być postrzegani przez pryzmat wyobrażeń innych o nas. Czytałam powieść długo. Czy zrozumiałam to co Autorka chciała nam powiedzieć? Nie wiem. Wiem natomiast, że obok tej pozycji nie przejdziesz obojętnie.

Izabela, czterdziestojednoletnia matka, żona, pielęgniarka. Niegdyś tancerka baletowa. Aby spełnić oczekiwania męża rzuca swoją rozpoczynającą się karierę tancerki, na rzecz bycia przykładną matką i żoną. Konflikt z teściową powoduję, że nie odczuwa tego jako poświęcenie. Chce za wszelką cenę udowodnić, że matka męża myliła się co do jej osoby. Jest szczęśliwa i spokojna.

Podczas rutynowej wizyty u lekarza zostaje postawiona diagnoza. Skaza na jej zdrowiu staje się zapalnikiem, powodującym podjęcie kolejnych decyzji. I nie nam jest oceniać, czy były one dobre, właściwe, czy po prostu źle podjęte. To Iza je podjęła i ona będzie ponosiła konsekwencje swoich decyzji. Pewnie jesteście ciekawi co takiego zrobiła Iza? Przeczytajcie książkę – warto.

„Czasami bardzo łatwo przychodzi nam ocenianie innych. Nie zastanawiamy się wtedy nad powodami, które popchnęły do pojęcia decyzji, które nam wydają się złe. Czasami zbyt pochopnie wypowiadamy się w kwestii kroków, które podejmują inni. A wystarczy popatrzeć na życie przez pryzmat okularów, które noszą ci, których działania budzą w nas odrazę bądź niesmak. Nie jesteśmy tacy sami, nie cechuje nas taka sama siła czy wiara we własne możliwości. Nie mamy tych samych zainteresowań ani pasji. To czyni nas wyjątkowymi. I tym się kierujemy. Nie wypowiadajmy się źle, nie krytykujmy i nie pozwalajmy, by nasza niewiedza stanowiła podstawę opinii na czyjś temat.”

To nie jest cytat z samej książki. To „odezwa” Autorki. Te kilkadziesiąt słów bardzo mnie poruszyło. Bo kim my jesteśmy aby oceniać czyjeś postępowanie? Ania jak to ona, pisze o kobietach i dla kobiet. Piszę Ania, bo miałam przyjemność kilka razy spotkać Autorkę. Wspominam o tym nie dlatego, żeby się pochwalić, ale pokazać, że to taka sama kobieta jak Ty czy ja, która rozumie nasze dylematy, wątpliwości, nastroje. I nie osądza, a opowiada nam kolejną historię. Jakie przemyślenia w nas wywoła? Pewnie w każdej z nas inne. I to właśnie jest piękne.