Obfitość

Każdy z nas, rodziców i opiekunów, stara się aby jego dzieciom niczego nie brakowało. Zabiegamy o pełnię szczęścia i wszystkiego niezbędnego do życia.

Ale... czy można mieć zbyt wiele?

Czy skupiamy się na najważniejszym?

Doskonałą podpowiedzią, jest jedna z najnowszych książek @[Adres usunięty]lik , "Obfitość " autorstwa Joanny Jagiełło przy ilustratorskiej współpracy z Agatą Dobkowską.

Główna bohaterka, Kornelia, to kilkulatka, która w swoim wielkim zabawkowym królestwie ma problem dostrzec skrawek wolnej podłogi... dosłownie!

Posiada niezliczone pokłady przedmiotów, najróżniejsze maści i przebywa wśród nich, niczym ich cesarzowa.

Gdy mamą organizuje dla niej wyjazd do dziadka i pozwala zabrać ze sobą tylko jedną, najbliższą spośród zabawek dziewczynka wpada w panikę, bo to co ją otacza stało się niemal jej skarbcem.

W niewielkim domku dziadka i jego otoczeniu ukrywają się jednak fantastyczne przedmioty i ogrom pomysłów, które dzięki wspólnym staraniom udaje się im przekuć w coś wyjatkowego.

Jakie jeszcze niesie przesłanie?

Wspiera życie blisko natury, łapanie ulotności chwil i radość w procesie tworzenia.

Przyznaję, że zastanawiałam się mocno co skrywa ta książka i ile ma do powiedzenia w temacie. Tym razem- ogromnie przypadła mi do gustu!

Wspiera wartościowe spędzanie czasu, docenianie chwil z bliskimi przy wykorzystaniu niesamowicie trafnie dopasowanego języka i grafiki.

Zerknijcie koniecznie do środka!

Dajcie znać, jak jest u Was?

Udaje się Wam spędzać dużo czasu razem, zamiast zapychać dzień złodziejami czasu?

A może ograniczacie ilości rzeczy materialnych i dbacie o tworzenie nowych wspomnień?

Kornelia. 👧 Mała dziewczynka, jakich wiele. Ma mnóstwo zabawek. Na półkach piętrzą się misie, klocki, książki. Ciągle pojawia się coś nowego. 🎮 Czy ma wszystko? Być może? 🤔

Pewnego dnia mama oznajmia, że Kornelia wyjeżdża do dziadka i może zabrać ze sobą tylko jedną przytulankę. 🧓 Kiedy dziewczynka przyjeżdża na miejsce, czeka ją jeszcze większe zdziwienie, bo dom dziadka znacząco różni się od wszystkich doskonale jej znanych. Mówiąc krótko jest nudny. 😮 Czy dziadek zdoła przekonać dziewczynkę po spędzenia u niego wakacji? 🍀 Przekonajcie się sami. 📕

Książka ma rymowaną formę. 👌Doskonale się ją czyta, a wręcz wyśpiewuje. Kolorowe ilustracje Agaty Dobkowskiej odzwierciedlają obfitość w życiu dziewczynki. 👧 Kiedy jednak ton lektury się zmienia, zmieniają się też ilustracje. 👍 Wielkoformatowa książka, autorstwa Joanny Jagiełło, podkreśla to, że w życiu nie liczą się rzeczy materialne, a relacje. 🧡 Zabawnym tekstem wpadła w uszy i serca zarówno dzieci, jak i dorosłych. 👨 Młodsi uczą się, że obfitość to nie kolejne zabawki, książki, pluszaki, a obfitością możemy nazwać wyobraźnię, czas spędzony z kimś bliskim, kontakt z naturą. 🙂 Ci starsi - mimo, że doskonale to wiedzą - podczas tej lektury sobie to przypominają. 👏Warto przeczytać!

Książka o tym, co dotyczy zdecydowanej większości z nas

O nadmiarze

Od razu zaznaczam - wg mnie najważniejsza jest równowaga a nie wyrzucanie 90% swoich rzeczy bo "minimalizm jest modny"

Ale do brzegu, bo książka jest super! Opowiada o tym, że ważniejsze jest "być" niż "mieć". A to zawsze będzie prawdą i zawsze warto o tym przypominać. Szczególnie dzieciom, które kochają dostawać prezenty, kupować i mieć nowe zabawki, książki, ubrania

Ładne, duże ilustacje, wierszowany tekst - i opowieść na dobranoc albo przed kolejnym "mamo, ale ja to CHCĘ!" gotowa :)

Bardzo nam się podoba

Kornelia, bohaterka książki "Obfitość" wyznawała zdecydowanie inna zasadę. Uwielbiała ogrom wszystkiego: mnogość zabawek, zatrzęsienie figurek, szereg bibelotów, multum rzeczy wszelkiego rodzaju, wśród których czuła się fantastycznie.

Jednak wyprawa do dziadka, który mieszka w małym domku i ogranicza się tylko do najppotrzebniejszych rzeczy zmusiła Kornelię do zmiany podejście. Dziadek sukcesywnie, ale i nie nalchalnie uświadamiał wnuczce jaka obfitość rzeczy nas otacza, wystarczy się rozejrzeć i rozbudzić wyobraźnię. Od muszelek, błyszczących kamyczków, gwiazd migoczacych na niebie, gałęzi, z których można zrobić szałas, po szum wiatru i śpiew ptaków.

W dobie konsumpcjonizmu normalnym stało się nie tylko gromadzenie, ale i nieustanne nabywanie coraz to nowych przedmiotów, bez których "ciężko nam się obyć". To coś, co dla naszych dzieci stało się naturalne, skoro świat oferuje im coraz to nowe zabawki.

Ale czy wiedzą ile świat potrafi im tak naprawdę zaoferować?

Urocza i świetnie zilustrowana książka, która pokazuje, że warto czasami docenić to co nas otacza i wykazać się kreatywnością w zabawie. Specyficznie rymowana, co też dodaje jej płynności podczas czytania.

To taka historia, z którą mamy nadzieję, że coś się zmieni w spojrzeniu naszych dzieci na wszystko co materialne 😉

„Obfitość” to historia o Kornelii, małej dziewczynce, która ma multum rzeczy i jest z tego powodu bardzo zadowolona. Nie przeszkadza jej, że przez jej pokój ledwo można przejść. Nie wyobraża sobie niczego innego. Jednak pewnego dnia mama oznajmia jej, że spędzi wakacje u dziadka. Byłoby świetnie gdyby nie jeden szczegół, może zabrać ze sobą tylko jedną zabawkę. W oczach Kornelii to prawdziwa tragedia. Początkowo rzeczywiście u dziadka jej się nie podoba. Domek jest malutki i urządzony minimalistycznie. Jednak gdy tylko się rozejrzeć, wokół jest pełno ciekawych rzeczy. Na plaży są muszelki i wodorosty, rysować można na mokrym piasku, w lesie zbudować szałas, a ze starych gałganków zrobić lalkę. Nagle okazuje się, że Kornelia wcale nie potrzebuje tuzina zabawek, doskonale radzi sobie bez nich. Z każdą chwilą coraz bardziej rozwija wyobraźnię i kreatywność. Podoba jej się to na tyle, że gdy przyjeżdża po nią mama, ona wcale nie chce wracać do domu.

„Obfitość” to ważna podpowiedź dla dzieci, ale też przypomnienie dla rodziców. Nasi mali podopieczni nie potrzebują zestawu lekarza, żeby skutecznie pobawić się w doktora. Nie muszą mieć trzydziestu lalek. Od tego nie staną się szczęśliwsze. Nawet pudło nowych zabawek nie pomoże, jeśli nie będą mieć naszej uwagi i czasu. (Tak, tak, o tym też opowiada ta historia. O byciu razem i wspólnej zabawie. To wątek poboczny, ale równie ważny.)

Z innej strony, czy my mieliśmy aż tyle? Może nieliczni. Ja na przykład posiadałam z połowę tego wszystkiego, a może nawet mniej, co moje córki teraz. Ale potrafiłam sobie poradzić. Domek dla lalek zrobiłam z kartonu, a swojego czasu udawałam, że spineczki „żabki” są moimi zwierzątkami. Robiłam dla nich domki, karmiłam, bawiłam się z nimi i było super. Rozwijałam się przy tym, szukałam rozwiązań, kombinowałam ile wlezie, ale dzięki temu ćwiczyłam kreatywność i wyobraźnię. Czy w świetle tych wspomnień multum gotowych rozwiązań, które obecnie podsuwa się dzieciom, aby na pewno jest dla nich dobre?

Między innymi dlatego z całego serca polecam „Obfitość”. Historię fajnie się czyta i równie dobrze się jej słucha. W tekście co jakiś czas można natrafić na rymy, a ilustracje Agaty Dobkowskiej są pocieszne i pięknie dopełniają opowieść, podkreślając jej sedno. Dla rodziców może stanowić drobną przypominajkę tego, co jest naprawdę ważne, a dla dzieci dowód na to, że wcale nie potrzebują profesjonalnego karabinu, żeby pobawić się w snajperów na wojnie. Wystarczy odrobina wyobraźni i dłuższy patyk. Też będzie fajnie, a kto wie – może nawet lepiej. 😉