Norma

Matka Normy ginie pod kołami pociągu. Samobójstwo, morderstwo czy nieszczęśliwy wypadek? Bohaterka próbuje rozwikłać zagadkę, gdyż nie wierzy, że kobieta mogłaby odebrać sobie życie. Nie jest to jednak łatwe zadanie, czyha bowiem na nią niebezpieczeństwo. Kluczem do rozwiązania sekretu jest ona sama.

Zawsze o wiele ciężej jest mi napisać niepochlebną recenzję, od tej na temat książki, która przypadła mi do gustu. Wiem, że każdy pisarz wkłada pracę w stworzenie swego dzieła, ale tym razem muszę przyznać, że Sofi Oksanen się nie popisała. W powieści „Norma” istnieje jeden wielki chaos. Występuje wiele postaci, początkowo ciężko połapać się, w tym, kto odgrywa jaką rolę. Uważam również, że są one bezbarwne, nie mają w sobie nic, co zapamiętałabym na dłużej.

Oprawa przyciąga wzrok, podobnie jak blurb ma tylnej okładce, ale to jedyne rzeczy, które mi się podobały w tej powieści. Miałam kilka podejść do tej książki i za każdym razem z niechęcią po nią sięgałam, tylko po to, by „zmęczyć” ją do końca. Bardzo się wynudziłam, nieustannie łapiąc się na tym, że moje myśli uciekają gdzieś hen daleko.

Akcja cały czas toczy się jednostajnym tempem i właściwie nic się nie dzieje. Dużą rolę w książce odgrywają włosy głównej bohaterki. Pomysł, choć nieco śmieszny, to również świeży. Jeszcze chyba nie miałam do czynienia z takim tematem. Muszę przyznać, że autorka nie powiela schematów, ale cóż z tego skoro ciekawy pomysł nie został dobrze wykorzystany.

Największy mój zawód dotyczy budowy zdań oraz stylu autorki. Tekst jest prosty jak budowa cepa, co samo w sobie nie jest złe, lecz czytanie w kółko: „Lambert poszedł”, „Lambert zazgrzytał zębami”, „Lambert hukną pięścią”, „Lambert powiedział”, przypomina mi prace domowe z języka polskiego w podstawówce, kiedy to nauczycielka kazała opisać w punktach bieg wydarzeń lektury. W „Normie” brak głębszych opisów oraz ekspresji, do tego występują nieustanne powtórzenia. Mimo niespełna czterystu stron książkę z racji jej objętości można przeczytać w jeden wieczór. Mam wrażenie, że marginesy oraz interlinia zostały celowo stworzone tak, by wydawało się, że tekstu jest więcej.

Pozostaje mi wierzyć, że kolejna książka autorki będzie znacznie lepsza, przynajmniej taką mam nadzieję.

"Zrobię to, co do mnie należy, a cena, jaką zapłacę za twoje nowe życie, nie wzbudzi we mnie najmniejszego żalu."

Przyznam, że już nie pamiętam kiedy miałam tak duży problem ze zdefiniowaniem i zinterpretowaniem przeczytanej książki. Z jednej strony jest w powieści coś, co bardzo mi odpowiadało, przyciągało do siebie, zachęcało do dalszego poznawania, a z drugiej nie uchwyciłam przesłania, nie dotarłam do istoty przybliżanej historii. Przyjemne spotkanie z książką, jednak niewiele wyniosłam, i całkiem możliwe, że po mojej stronie leży wina braku integracji. Nie zrozumiałam symbolu magicznego daru, jakim obdarzona została główna bohaterka, czemu miał ON służyć, jakie wnosił wartości, dlaczego był tak niebezpieczny, przecież mógł nieść ludziom radość, ulgę i spełnienie, a nie być tylko przedstawianym w ciemnych, ponurych i zatrważających barwach.

Za to bardzo spodobało mi się odkrywanie tajemnic przeszłości, mega zapętlenie sekretów, złożona sieć kłamstw, ich wielowymiarowość. Z tej perspektywy opowieść wywołuje fantastyczne wrażenie. Tragiczna śmierć matki, szaleństwo członka rodziny, brak ojcowskiej opieki, problem dotarcia do własnej tożsamości, podejrzane znajomości, działalność przestępcza. I jeszcze świadectwa dawnych lat, nietypowe, niepoznane, zapomniane lub skrywane. Autorka zaledwie przepływa obok portretów postaci, tak jakby oczekiwała, że czytelnik pokoloruje ich osobowości, według własnego uznania, wyobraźni i doświadczenia życiowego. Główna bohaterka poprzez rosnące w wyjątkowo szybkim tempie włosy reaguje na zagrożenia, nastroje, oszustwa, manipulacje i choroby. Jest w tym niewątpliwie pożądana oryginalność i lekki niepokój towarzyszący czytelnikowi przemierzającemu kolejne strony, co może okazać się wciągające.

[Adres usunięty]

Głównym tematem tej dziwacznej i oryginalnej powieści są włosy. Magiczne włosy rosnące w wściekłym tempie, które komunikują właścicielce wiele aspektów otoczenia i napotykanych osób. Realizm magiczny połączony z brutalnym światem, który handluje ludzkimi włosami w tajemnicy przed wszystkimi. To powieść która otwiera nam oczy.

Włosy Normy są magiczne. Codziennie znacznie zwiększają swoją długość. Dzięki nim główna bohaterka wykrywa u ludzi choroby, odczytuje nastroje. Są jej życiowym sekretem, który do teraz dźwigała razem z matką. Ta jednak popełnia samobójstwo. Niedługo potem dziewczyna spotyka mężczyznę, który znał jej matkę. Jej włosy mówią jej, że jest niebezpieczny i że śmierć jej matki mogła nie być samobójstwem. To rozpoczyna misterną intrygę, od której ciężko się oderwać.

Totalne zaskoczenie. Spodziewałem się babskiej historii, a otrzymałem szalony, klimatyczny, pokręcony thriller, który wciąga nas bardziej niż niejeden film grozy. Dziwna ta książka. Trudna do opisania, ale bez żadnej wątpliwości - dobra!