Neverworld Wake

A jeśli musielibyście przeżywać ten sam dzień wciąż od nowa?

W takiej sytuacji została postawiona Beatrice i jej czwórka znajomych. Kiedyś byli nierozłączni, jednak wszystko zmieniła tragiczna śmierć chłopaka Bee sprzed roku. Co gorsza, muszą wybrać jedną osobę, która ucieknie z pętli. Reszta niestety będzie musiała umrzeć. Czy uda im się wybrać?

Zabrałam się za tę książkę, bo po „Dark” i „The Umbrella Academy” musiałam znowu sięgnąć po coś, gdzie są zabawy czasem i pętle czasowe. I okazało się, że świetnie trafiłam!

Akcja książki początkowo mi się lekko dłużyła. Ale z każdą kolejną stroną przyspieszała coraz bardziej, aż do osiągnięcia tak zawrotnej prędkości, że wręcz nie mogłam wypuścić książki z ręki. Serio, ostatnie 150 stron przeczytałam niemal za jednym zamachem! I to do późna w nocy. Dobrze, że wciąż mam wakacje, bo inaczej byłoby mi ciężko się pozbierać kolejnego dnia...

No ale nie samą akcją książka się broni. Bohaterowie. Może przez większość czasu są oni dość irytujący, może ciężko ich polubić, ale nie mogę powiedzieć, że są źle wykreowani. Mają swoje tajemnice, które stopniowo są odkrywane.

Co jeszcze? Zakończenie. Uwielbiam to zakończenie. Było PRZE-GE-NIAL-NE! Już myślałam, że autorka mnie niczym nie zaskoczy, a tu taki zwrot akcji. Ledwo zdążyłam pozbierać szczękę z podłogi, a już czekało na mnie kolejne potężne zaskoczenie. Po zamknięciu książki po głowie krążyła mi tylko myśl: „O WOW”! No po prostu na takie zakończenie czekałam.

Jedynym minusem-nie-minusem książki jest to, że należy ona do literatury młodzieżowej. Przez to nie wiem, czy spodoba się ona starszemu odbiorcy ze względu na klimat powieści. A jak wiadomo, nikt tak nie wkurza jak nastoletnia główna bohaterka powieści.

Nie będę zbędnie przedłużać – jeśli lubicie nietypowe powieści młodzieżowe to koniecznie sięgnijcie po „Neverworld wake”. W innych przypadkach też polecam Wam tę książkę. Warto.

A jeśli musielibyście przeżywać ten sam dzień wciąż od nowa...

Pierwszy raz w moich skromnych progach została zaproszona książka z gatunku Thiller dla młodzież, chociaż jak podaje Lubimy czytać jest to zwykła literatura dla młodzieży. W pewnym sensie się z tym zgodzę, można też powiedzieć, że nie za bardzo dostałam to czego oczekiwałam od książki.

Mamy pięcioro bohaterów, ale tak na prawdę autorka skupia się tylko na Beatrice, inaczej Bee, wszystko jest pisane z jej perspektywy. Co było dla mnie lekkim minusem, ponieważ chciałam się troszkę dowiedzieć co inni bohaterowie myślą o całej sytuacji. Nasza bohaterka bardzo mocno przeżywa śmierć swojego chłopaka Jima, co wprowadzą ją w depresje. I tutaj już mi się to nie spodobało. Depresja objawia się tym, że nie wychodzisz z domu, nie kontaktujesz się z nikim, a jednak bohaterka to robi. Oczywiście ja nie specjalista więc też nie mi jest oceniać i dawać diagnozę. Spodobało mi się to, że bohaterowie między sobą nie mieli dobrych relacji To tak jeszcze bardziej wpłynęło na to kogo wybiorą na końcu książki. Czasami nie potrafiłam się połapać jaki to bohater i co ma wspólnego z książką. Troszkę za dużo tych wszystkich imion i nazwisk.

Pessl udało się przez cały czas budować taki swoisty klimat niepokoju, który towarzyszy czytelnikowi aż do momentu zakończenia – nieoczywistego pod kilkoma względami. Dodatkowo autorka posługuje się naprawdę dobrym językiem i potrafi uwydatniać to, na czym jej zależy. Neverworld Wake to książka niemal pozbawiona schematów, świetnie skonstruowana, zaskakująca i trzymająca w napięciu aż do ostatniej strony. Nie brakuje tutaj intrygującej atmosfery i angażującej czytelnika fabuły. Pessl ponownie pozytywnie mnie zaskoczyła, zdecydowanie.

Cała recenzja: [Adres usunięty]

WOW- to była jedna z najlepszych młodzieżówek jakie do tej pory czytałam. A mam ich za sobą, na prawdę wiele. Co tu się działo! Jestem pod mega wrażeniem! Uwlebiam fantasy, a w połączeniu z wątkiem sensacyjno-kryminalnym to wręcz sztos. Pomysł na fabułę genialny! Podziwiam ludzi, którzy mają takie cudowne pomysły i potrafią je jeszcze tak świetnie przekazać odbiorcy. Jest to książka tak różna od wszystkich młodzieżówek, że tym bardziej zyskuje w moich oczach. To coś całkiem innego, niezwykłego i zdecydowanie fantastycznego. Akcja cały czas na pełnych obrotach. Świetne postaci, które tak różne dają niesamowity charakter książce. Świetnie poprowadzona historia, która skłania do ciągłego główkowania i zamiany zdania na temat śmierci Jima- jednego z przyjaciół. Jestem zachwycona i ogromnie polecam! To książka obok której nie można przejść obojętnie. Zostaniecie wciągnięci bez reszty w fabułę i nie oderwiecie się ani na chwilę. Zapewniam. :)

[Adres usunięty]

"Umysł robi wszystko, by załagodzić skutki każdej katastrofy. Stara się z całych sił. Ale w którymś momencie rozziew między rzeczywistością a fantazją staje się tak wielki, że umysł nie może dłużej udawać. Słowa pocieszenia, nadzieja, że wszystko będzie dobrze, w końcu rozłażą się, rozpadają i bledną, aż nic po nich nie zostaje.

I budzisz się z krzykiem."

Pięcioro przyjaciół. Tylko jedno z nich może przeżyć. Porywający thriller, w którym czas zapętlił się w wiecznym powtórzeniu. Komu uda się wyrwać z koszmarnej otchłani? Jaką cenę będzie musiał zapłacić?

Beatrice Hartley i pięcioro jej najlepszych przyjaciół tworzyli świetną ekipę. Ale wszystko zmieniła śmierć Jima, geniusza muzycznego i chłopaka Beatrice.

Rok po zakończeniu szkoły Beatrice wraca do Wincroft – nadmorskiej posiadłości, gdzie spędzili razem wiele wieczorów, dzielili się tajemnicami i planowali zmienić świat. Beatrice ma nadzieję, że pozna odpowiedzi na mroczne pytania dotyczące okoliczności śmierci Jima. Podejrzewa, że jej przyjaciele wiedzą znacznie więcej, niż chcą zdradzić. Beatrice czuje, że nigdy nie pozna prawdy.

Rankiem, po burzy, do drzwi puka tajemniczy mężczyzna. Beztroskim tonem oznajmia coś, co wydaje się niemożliwe: czas się zatrzymał, zapętlił się w wiecznym powtórzeniu, które zdołają przerwać, tylko jeśli podejmą niezwykle trudną decyzję. Beatrice dostaje ostatnią szansę, by poznać odpowiedzi na dręczące ją pytania… I ostatnią szansę, by żyć.

Tak zaczyna się Pętla w Neverworld.

"Tworzyliśmy klub, tajemne stowarzyszenie, na które wszyscy pozostali uczniowie w Darrow patrzyli z zazdrością - a my nawet nie zwracaliśmy na to uwagi. Przyjaźń, jeśli jest głęboka, sprawia, że stajesz się ślepy na resztę świata. Staje się twoim ekskluzywnym klubem o ściśle pilnowanych granicach, niesprawiedliwym rozdziale zielonych kart, bogatej kulturze niezrozumiałej dla osób z zewnątrz."

"Neverworld wake" to książka, która kryje w sobie wiele sekretów i tajemnic. Po skończeniu nie wiedziałam jak pozbierać swoje myśli. Zacznijmy od fabuły. Kiedy poznałam opis, od razu wiedziałam, że muszę to przeczytać. Pętla czasowa, grupa nastolatków i sprawa do rozwiązania. Sam pomysł jest niesamowity i powiem Wam, że lubię czytać właśnie takie książki. Była ona pokręcona i dziwna, ale jak najbardziej w ten pozytywny sposób. Książka podzielona jest na trzy części. Najmniej podobała mi się pierwsza, czytało mi się ją dobrze, ale nie mogłam jakoś całkowicie wciągnąć się w tę historię. Jednak kiedy dotarłam do drugiej części, nie potrafiłam się od niej oderwać. Jest napisana ciekawie i łatwo, dzięki temu czyta się ją bardzo szybko. Wydarzenia poznajemy z perspektywy Beatrice, to ona jest narratorem. Podobało mi się to, że z każdym rozdziałem dostarczane były nowe informacje i tajemnice, które nieraz mnie zaskoczyły. Największą niespodzianką jednak było dla mnie zakończenie. Możliwe, że są osoby, które się go łatwo domyślą, mi jednak nawet przez myśl nie przeszło że sprawy mogą potoczyć się w tym kierunku.

Autorka świetnie wykreowała każdą postać w książce. Mamy tu grupę osób o naprawdę odmiennych i wyrazistych charakterach. Każdy się wyróżnia i pełni bardzo ważną rolę. To nie wątek miłosny jest tutaj główny, lecz więzy i relacje między przyjaciółmi. Pokazane zostało jak wiele w życiu człowieka pełnią osoby, które mimo, że nie są rodziną, zmieniają sobie nawzajem życie. Czasem na gorsze, czasem na lepsze. Mogą rozumieć się oni bez słów oraz nawzajem niszczyć. Często możemy znaleźć się w złym miejscu, o niewłaściwej porze. Wtedy kiedy pojawia się sytuacja zagrażająca maski mogą opaść, a my możemy dostrzec kto naprawdę się dla nas liczy.

"Czuliśmy, jak życie nas spala, nasze blizny były równie rzeczywiste jak wiatr siekający nam twarze. Wiedzieliśmy, że wkrótce wszystko się zmieni, że nasza młodość istnieje teraz i właściwie za chwile się skończy, że miłość jest krucha, a śmierć prawdziwa."

"Neverworld wake" to książka, którą polecam. Nie była ona idealna, miała swoje niedociągnięcia oraz lepsze i gorsze momenty, jednak naprawdę dobrze się przy niej bawiłam. Fabuła, bohaterowie i zakończenie to zdecydowanie największe plusy i właśnie dla nich warto zapoznać się z tą historią. Dodatkowo na jej podstawie powstaje serial na Netflixie, który na pewno będę oglądać i nie mogę się go doczekać. Zachęcam jednak przed premierą serialu, przeczytać papierową wersję. Dajcie się wciągną w Pętlę czasową w Neverworld.

„Beatrice Hartley i pięcioro jej najlepszych przyjaciół tworzyli świetną ekipę. Ale wszystko zmieniła śmierć Jima, geniusza muzycznego i chłopaka Beatrice.

Rok po zakończeniu szkoły Beatrice wraca do Wincroft – nadmorskiej posiadłości, gdzie spędzili razem wiele wieczorów, dzielili się tajemnicami i planowali zmienić świat. Beatrice ma nadzieję, że pozna odpowiedzi na mroczne pytania dotyczące okoliczności śmierci Jima. Podejrzewa, że jej przyjaciele wiedzą znacznie więcej, niż chcą zdradzić. Beatrice czuje, że nigdy nie pozna prawdy.

Rankiem, po burzy, do drzwi puka tajemniczy mężczyzna. Beztroskim tonem oznajmia coś, co wydaje się niemożliwe: czas się zatrzymał, zapętlił się w wiecznym powtórzeniu, które zdołają przerwać, tylko jeśli podejmą niezwykle trudną decyzję. Beatrice dostaje ostatnią szansę, by poznać odpowiedzi na dręczące ją pytania… I ostatnią szansę, by żyć. Tak zaczyna się Pętla w Neverworld .”

„Neverworld wake” Marishy Pessl to powieść, która wywarła na mnie niewyobrażalne wrażenie, uwiodła mnie swoją intensywnością i nie raz wywołała totalne zaskoczenie. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że historia piątki przyjaciół nie może nas niczym zaskoczyć, bo przecież wątek z pętlą w czasie już nie raz pojawiał się i w filmie i w literaturze. Jednak to tylko pozory, gdyż autorka wplotła w fabułę wiele nowych zaskakujących szczegółów, które tylko i wyłącznie pogłębiały moją ciekawość. Naprawdę jestem pod wrażeniem tej historii, gdyż autorka z czegoś tak już oklepanego stworzyła genialny thriller z elementami fantastyki, który niczym wir wciąga nas do dziwnego Nieświata, w którym miesza się to, co prawdziwe i to, co nierzeczywiste, a fakty plączą się z przeróżnymi domysłami i w pewnym momencie sami już nie wiemy w, co tak naprawdę wierzyć. Akcja jest dynamiczna, cały czas coś się dzieje, a na dodatek pojawia się wiele nieoczekiwanych zwrotów akcji. Musicie uwierzyć mi na słowo, że ja nigdy nie wiedziałam, co wydarzy się na ostatniej stronie, gdyż autorka non stop mnie zaskakiwała, mąciła mi w głowie i wprawnie wodziła mnie za nos. Za żadne skarby świata nie odkryłabym, co stało się z Jimem i to chyba było dla mnie największym zaskoczeniem.

Uważam, że największym atutem tej książki są jej bohaterowie. Młodzi, piękni i bogaci, ale przede wszystkim ze zwichrowaną psychiką, niezdolni do współczucia i nie wiedzący, co to skrupuły. Każdy z nich jest inny i każdy w inny sposób reaguje na sytuację, w której się znalazł. Jedni reagują szaleństwem i dążą do destrukcji, zaś inni próbują w logiczny sposób rozwiązać zagadkę Nieświata. Jednak w pewnym momencie wszyscy się jednoczą i chcą wykorzystać czas, który im został do rozwiązania zagadki śmierci przyjaciela. I właśnie wtedy zaczynają na światło wychodzić ich przewinienia i grzeszki… Czy przyjaciele dokonają wyboru? Kto będzie musiał umrzeć? Tego już Wam oczywiście nie zdradzę, ale ja zakończyłabym tę historię zupełnie inaczej.

„Neverworld wake” to nietuzinkowy i trzymający w napięciu thriller, który gorąco Wam polecam. Mnie historia Beatrice i jej przyjaciół zapewniła kilka godzin literackiej, pełnej napięcia uczy i myślę, że u Was będzie podobnie.

„Pięcioro przyjaciół, tylko jedno z nich może przeżyć…

Kogo byś wybrał?”

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Jaguar.

Powieść Marishy Pessl charakteryzuje niepokojąca konstrukcja wymyślonego świata, gęsta atmosfera i wciągający wątek psychologiczny. Czyta się z zapartym tchem aż do zaskakującego zakończenia

„Powiem Wam, co to jest miłość -oznajmiła Martha ze wzrokiem wbitym w sufit. – To zasada nieoznaczoności Heisenberga. Wydaje ci się, że jest i chcesz ją dopuścić do głosu, a w następnej chwili już jej nie ma. Teraz jest już w innym miejscu. Nie możesz jej pochwycić ani zatrzymać, choćbyś nie wiem jak się starał.”

Jest to moje pierwsze spotkanie z Marishą Pessl. Po raz kolejny kupiła mnie okładka. Jest wręcz niebywała i bardzo przyciąga wzrok. Dodatkowo bardzo tajemniczy opis książki, który za wiele nie mówi. Tak szczerze, to nie wiedziałam czego mogę się po niej spodziewać. Opis sugerował dobrą młodzieżówkę z elementami fantastyki. Wyobraźcie sobie moje zdziwienie kiedy dostałam książkę, która wymagała, w niektórych dokumentach, ode mnie maksymalnego skupienia i uwagi.

Autorka stworzyła niesamowity świat, stworzyła silnych i charakterystycznych bohaterów. Mimo, że się przyjaźnią każdy z nich tworzy odrębną silną jednostkę. Każdy z nich posiada swój mroczny sekret, swoją ciemną druga stronę o której reszta nie ma zielonego pojęcia.

Więcej na: [Adres usunięty]

Zastanawiam się jak zacząć recenzję, przychodzi mi tylko jedno na myśl, jeśli wszystkie książki w 2019 roku będą tak dobre, to zapowiada się bardzo udany rok.

To jedna z tych pozycji, która nie pozwala nam się ani na chwilę z nią rozstać. Dlatego od razu uprzedzam, zanim zaczniecie czytać, przygotujcie hektolitry kawy lub herbaty, koc i jakieś przekąski.

Powiem szczerze, że opowiedzenie pokrótce bez spoilerów o książce wcale nie jest łatwe, ale postaram się, choć troszeczkę przybliżyć Wam „Neverworld Wake”. Beatrice stara się pozbierać, po tym, jak znaleziono jej martwego chłopaka w kamieniołomach. W zasadzie nikt nie wie, jak zginął, jego śmierć zostaje do dziś zagadką. Dziewczyna postanawia pewnego dnia wyruszyć do posiadłości Wincroft, tam spotykają się przyjaciele. Może uda się odkryć prawdę, Bee czuje, że dawna paczka zna przyczynę śmierci Jima, rusza im na spotkanie. Młodzi ludzie czują się bardzo dziwnie podczas spotkania, ale już po chwili zaczynają ze sobą rozmawiać. Wyruszają do baru, po kilku drinkach w drodze powrotnej mają wypadek. Tu zaczyna się cała zabawa. Rano okazuje się bowiem, że wpadli oni w pętlę czasu. Będzie się ona powtarzać, dopóki nie podejmą jednej decyzji. Muszą wybrać jedną osobę, która przeżyje. Początkowo są przerażeni całą sytuacją, jednak w kolejnych dniach odkrywają szansę poznania prawdy o śmierci przyjaciela.

Czy im się to uda? Jakie czekają ich niespodzianki?

Jest to dość skomplikowana powieść, ma wiele sekretów, niedopowiedzeń. Główna bohaterka Bee jest jednocześnie narratorem. Jest tu przedstawiona jako osoba bardzo spokojna, uczynna, wrażliwa. Kibicujemy jej od samego początku i chcemy, żeby odkryła prawdę. Jednak autorka nie daje nam poczucia, że czarne jest czarne, a białe jest białe. Cały czas stara się wzbudzić w nas jakieś podejrzenia, poczuć się niepewnie. Każda postać jest bardzo dobrze zbudowana. Wszyscy mają swoje sekrety. Każdy z nich stara się ukryć to, co niewygodne, manipulując resztą. Jest jednak i drugie ich oblicze, mimo wszystko się uwielbiają i boją się o siebie nawzajem. Fabuła jest tak zbudowana, że naprawdę trudno przewidzieć co się wydarzy w dalszej części, jest bardzo dobrze dopracowana i przemyślana. Akcja jest bardzo dynamiczna, co powoduje, że nie mamy czasu na nudę. W napięciu i z pewnym niepokojem oczekujemy na zakończenie, które mnie osobiście zaskoczyło.

Jestem pod wrażeniem tej książki i czekam z niecierpliwością na serial.

W jednej z recenzji na [Adres usunięty] przeczytałam, że "Neverworld wake" nieco przypomina bestseller Blake'a Croucha pod tytułem "Mroczna materia", książkę która byłam moim numerem jeden 2016 roku. Jak sami widzicie nie mogłam nie skorzystać z okazji. Oczywiście zdawałam sobie sprawę, że to jednak powieść dla młodzieży a nie mroczny thriller scence fiction,spodziewałam się że znajdę tutaj więcej melodramatyzmu, jednak nie miało to wpływu na moją decyzję. Teraz, już po lekturze, jestem niczym kot który wypił spodek tłustej śmietany. Było smacznie. Elementy fantastyki nie zawładnęły fabułą, pętla czasu była logiczna a całość pełna zwrotów akcji i dynamiki. Wcale się nie dziwię, że producenci Netflix od razu wykupili prawa do ekranizacji. Książka Pessl jest bowiem gotowym scenariuszem na serial. I wierzcie mi będzie to spektakularny obraz. Nie tylko dla młodzieży.

Beatrice Hartley i pięcioro jej najlepszych przyjaciół tworzyli świetną ekipę. Ale wszystko zmieniła śmierć Jima, geniusza muzycznego i chłopaka Beatrice.Rok po zakończeniu szkoły Beatrice wraca do Wincroft – nadmorskiej posiadłości, gdzie spędzili razem wiele wieczorów, dzielili się tajemnicami i planowali zmienić świat. Beatrice ma nadzieję, że pozna odpowiedzi na mroczne pytania dotyczące okoliczności śmierci Jima. Podejrzewa, że jej przyjaciele wiedzą znacznie więcej, niż chcą zdradzić. Beatrice czuje, że nigdy nie pozna prawdy.

Ostatnio coraz częściej sięgam po powieści new adult. Czy powodem tego jest moje "zdziecinnienie" czy może gatunek dla młodzieży przeszedł ostatnio metamorfozę? Jak byłam wieku "targetowym" dla książek NA, to czytało się dzieła Lucy Maud Montgomery, próbowało zrozumieć Tolkiena lub wykradało książki z biblioteki rodziców. Dziś, młodzi dorośli, doczekali się własnych thrillerów, własnej fantastyki a nawet własnych horrorów. Nie ma czemu się tutaj dziwić. Wystarczy wyjrzeć przez okno i zobaczymy, że zmienił się również świat. Dzisiejsza młodzież szybciej wkracza w okres dorastania, szybciej rozpoczynamy życie seksualne, to co kiedyś było tabu dziś jest na porządku dziennym. Nie szokują nas już tak bardzo nastolatki z brzuchami czy imprezy halloweenowe dla młodych, organizowane w środku lasu. Często sami rodzice kupują dzieciom alkohol. Kiedyś chowałam się pod kołdrą by czytać Stephena Kinga, dziś widzę dwunastolatków z książkami mistrza w autobusie. Literatura new adult musiała ewoluować by sprostać tej przemianie. Stała się bardziej, mroczna, bardziej spektakularna i oczywiście bardziej dorosła. Na dobrą sprawę, jedynym co odróżnia ją od powieści dla dorosłych, jest fakt że nadal porusza tematy typowe dla środowiska młodych, jeszcze niedoświadczonych ludzi. Nadal jej zadaniem jest pokazywanie dobrych wzorców i nauka odpowiednich zachowań, choć charakter dydaktyczny z roku na rok spada na coraz dalszy plan. Już niedługo pozostanie sama rozrywka. Pessl napisała świetną książka, którą zachwyceni będą zarówno młodsi jak i starsi czytelnicy. Mało tego, motyw fantastyczny, na którym opiera się książka, nie jest dominujący. Owszem pojawia się tutaj pętla czasu, z której muszą się wyrwać bohaterowie, jednak działania jakie w tym celu podejmują bardziej pasują do kryminału czy suspensu niż typowej powieści scence fiction. Więc, drodzy czytelnicy, nie obawiajcie się przekombinowanej, pseudo-naukowej gadaniny, wyskakujących znikąd potworów czy skomplikowanych podróży w czasie. Choć autorzy często gubią się w tworzonych przez siebie powieściach z motywem czasu zapętlonego, tak tym razem wszystko wyszło spójnie. Brak tutaj chaotyczności a całość jest łatwa do zrozumienia. Czyta się lekko i przyjemnie, i muszę przyznać, z niesłabnącym zainteresowaniem. Co prawda jestem nieco zawiedziona zbyt prostym zakończeniem, dla droga do niego była naprawdę fascynująca.

Na okładce książki możemy przeczytać, że fabuła opowiadać będzie o losach grupki znajomych, którzy nieoczekiwanie wpadają w pętlę czasu. Każdego dnia, przez kilkanaście godzin powtarza się ten sam scenariusz. Jednak żaden wydawca (ani polski ani zagraniczny) nie wspomniał o najlepszym. Mianowicie pod koniec każdego dnia, bohaterowie zmuszeni zostają do wyboru jednej osoby, która ma umrzeć. Decyzja ta musi zostać podjęta jednogłośnie. Prawda, że teraz brzmi to o wiele lepiej? Nie dość, że zapowiada się niezła zabawa to jeszcze pojawia się element dreszczyku. "Neverworld wake" to zresztą doskonały thriller psychologiczny, zmuszający czytelników do przemyśleń nad sensem istnienia i tym , ile warte jest ludzkie życie. Paradoksalnie najważniejszym pytaniem , które pada w tej książce nie jest : kto ma umrzeć lecz "dlaczego to ja mam przeżyć". A na to jest już trudniej odpowiedzieć. Grupka naszych bohaterów poznała się w szkole i wszystko wskazywało na to, że przyjaźń ta przetrwa do końca życia. Stało się jednak inaczej, a to wszystko za sprawą tajemniczej śmierci kochanego przez wszystkich Jima. Każdy inaczej poradził sobie z tą stratą lecz nikt nie chciał uwierzyć, że było to samobójstwo. Po roku od tego smutnego wydarzenia młodzi ludzie spotykają się ponownie, dawne rany zostają na powrót otworzone. Choć fabuła książki dzieje się w czasie teraźniejszym to by w pełni zrozumieć rozgrywającą się przed naszymi oczami historię potrzebne są retrospekcje. To właśnie z tych wybiegów w przeszłość poznajemy najmroczniejsze sekrety tych, których uważaliśmy za przyjaciół. Często nie są oni tym za kogo się podają. Nie da się ukryć, że powieść pełna jest tajemnic i dramatów nastolatków, którzy za wszelką cenę starają się je ukryć. Cały czas zdajemy sobie sprawę z faktu, że mamy do czynienia z młodymi, narwanymi ludźmi, którzy zachowują się zgodnie ze swoją metryką. Często wpadają w szał, denerwują się i obrażają zostawiając główną bohaterkę samej sobie. Momentami tych fochów było aż za wiele. Razi również to, że postaci są niezwykle stereotypowe. Gej jest po prostu gejem, komediant komediantem, fajtłapa fajtłapą. Ludzie Ci nie mają żadnej osobowości. Są jak statystyki i opisy sylwetek na kartach z "Magii i Miecz" czy innej gry planszowej. Robią dokładnie to co jest od nich wymagane i nic ponad to. Zastanawiam się również dlaczego autorka nie wykorzystała do końca całego potencjału swojego pomysłu. Mamy tutaj podróże w czasie, trudne wybory i grę o życie, a bohaterowie zamiast całkowicie się w to zaangażować, usilnie próbują rozwikłać zagadkę śmierci kolegi. Kogoś, kogo czytelnik nawet nie poznał. Postaci, która jest nam obojętna. Co prawda, nadal było ciekawie i tajemniczo , jednak cały czas czekałam na jakiś wielki punkt kulminacyjny, kluczowe wydarzenie, które zatrzęsie całą fabułą. I nadal czekam...

Abstrahując od fabuły i bohaterów w oczy rzuciła mi się jedna rzecz. Autorka często podejmuje temat schizofrenii i choroby dwubiegunowej. Zdarza się, że stosuje obie te nazwy zamiennie, choć są to zupełnie inne schorzenia. Często miałam wrażenie, że choroby umysłowe były przedmiotem żartów. Zabrakło tutaj wyczucia i delikatności. Rozumiem, że naszymi bohaterami są nastolatkowie, których komentarze często są niestosowne i potrafią ranić, jednak niektóre dialogi były niesmaczne i przesadzone. Chociażby rozmowa o psie cierpiącym na depresję i zaburzenia osobowości czy pisanie eseju o "dwubiegunowej mamusi" przyrównanej do kosmitki. Jako dorosły czytelnik byłam w stanie przez to przebrnąć jednak boję się, że u nastolatków może to spowodować swojego rodzaju znieczulicę.

Jak do każdej z książek gatunku new adult, tak i do tej, podeszłam bez większych oczekiwań. Nie nastawiałam się na bestseller, choć muszę przyznać że notka wydawnicza mnie zaintrygowała. Choć dostałam więcej niż się spodziewałam, tak nadal mamy tutaj do czynienia z literaturą, która służyć ma jedynie rozrywce. I właśnie tego dostarcza. Marisha Pessl umie pisać, można ją wręcz nazwać mistrzynią. Jej teksty są przemyślane i logiczne. Nie boi się używać detali w celach ozdobniczych. Autorka doskonale wie jak dozować akcję i jak sprawić by całość wyszła dynamicznie. Było dobrze, było ciekawie czyli dokładnie tak jak chciałam. A to, że po tygodniu zapomnę o czym ta książka była? To już mniej ważne. Polecam. Ku rozrywce.

Beatrice i piątka jej znajomych tworzyli świetną paczkę - wszystko zmieniła śmierć Jim'a, który rzekomo popełnił samobójstwo. A Jim był jej chłopakiem.

Po roku czasu dziewczyna wraca do Wincroft - ma nadzieję, że pozna prawdę na temat śmierci swojego chłopaka. W dodatku odnawia kontakt z przyjaciółmi. Z początku miała co do tego wątpliwości, ale wszyscy przyjęli ją z otwartymi rękoma. Ma też przeczucie, że wiedzą oni więcej na temat śmierci Jim'a.

Pewnego wieczoru wszyscy unikają zderzenia z ciężarówką - przynajmniej tak myślą, bowiem następnego ranka ktoś puka do drzwi. To starszy mężczyzna, który przedstawia się jako Stróż. Oznajmia, że czas się zatrzymał i zapętlił. Tylko jedno z nich może przeżyć, a oni muszą zagłosować. W dodatku muszą być zgodni co do tego wyboru. Jeśli nie, to dzień będzie się powtarzał.

Jest to ostatnia chwila, by Beatrice dowiedziała się prawdy o śmierci jej chłopaka. Z czasem jak się okazuje miała rację - jej przyjaciele wiedzą więcej niż by się wydawało. Nie zdaje sobie za to sprawy, że ona sama też coś wiedziała...

***

Bez wahania sięgnęłam po tę pozycję, bo ostatnio się przekonuję do takich młodzieżówek. Odstukać odpukać jeszcze nie zawiodłam się na thrillerze młodzieżowym i mam nadzieję, że to się nie zmieni.

Na początku ciężko było mi się wciągnąć w tę historię. Było dużo opisów wydarzeń z przeszłości - tak jakby autorka chciała nadrobić to, co się działo wcześniej. By czytelnik mógł zrozumieć o co chodzi.

Wkręciłam się za to na całego, kiedy bohaterowie zaczęli dochodzenie w sprawie śmierci ich przyjaciela. Od początku to Martha wydaje się być podejrzana, bowiem zadaje dużo pytań i podkreśla wątpliwości co do niektórych spraw.

Okazuje się też, że każdy z bohaterów ma coś na sumieniu. Dowiadujemy się, kto jest legendarnym Białym Królikiem (handlarzem narkotyków). Każdy z nich coś ukrywa. Z początku pętla czasu wydaje się być dla nich zabawna. Przynajmniej dla pewnej dwójki, ale ci szybko się nudzą.

Owszem, bohaterowie głosują, ale za każdym razem nie są zgodni. A żeby przerwać tę pętlę, wszyscy muszą wybrać tę samą osobę. Z czasem nawet przestają głosować.

Nie spodziewałam się takiego zakończenia. Owszem, byłam pewna, że przyjaciele coś wiedzą na temat śmierci Jim'a, ale nie sądziłam, że zginął w ten sposób. Nie chcę spojlerować, ale zastanawiam się, jakim cudem sprawca o tym zapomniał. Wyparł się tego? Nie mam pojęcia.

I tak. Nie miejcie nadziei, że coś wymyślą i wszyscy przeżyją. Nie ma szans.

Choć początek był trudny, to jednak jest to bardzo dobra pozycja. Ciekawa, wciągająca. Sam fakt powstania i działania Nieświata jest interesujący.

Polecam bardzo tę pozycję! Nie będziecie się nudzić :)

Recenzja pochodzi z bloga [Adres usunięty]

YA JAKIEGO MI BYŁO TRZEBA!

Nie zrozumcie mnie źle - uwielbiam lekkie książki YA, ale od czasu do czasu potrzebuję czegoś mocniejszego. Czegoś z tajemnicą, złożonymi bohaterami, zagadką do rozwiązania i brakiem wątku miłosnego na pierwszym planie. I to właśnie serwuje nam Marisha Pessl, którą dotychczas mogliście kojarzyć z Nocnym filmem - thrillerem dla raczej doroślejszych czytelników. Neverworld wake jest pierwszym podejściem autorki do literatury młodzieżowej i trzeba to przyznać - jak najbardziej udanym. Historia rozpoczyna się niewinnie, ale jednak z jakąś dozą tajemniczości już od pierwszych stron - Beatrice postanawia jechać do znajomych z dawnej paczki, bo chce im zadać kilka pytań dotyczących śmierci Jima - ich przyjaciela, a jej chłopaka. Nie chce wierzyć policji, która szybko zamknęła sprawę i uznała, że śmierć nastąpiła w wyniku samobójstwa. Całe spotkanie od początku przebiega dosyć dziwnie, a zwieńczeniem jest wypadek samochodowy, w którym ledwie uchodzą z życiem. No właśnie... nie tak ledwie, jak się okazuje. Tuż po wypadku piątkę młodych ludzi odwiedza przerażający mężczyzna, przedstawiający się jako Stróż, który komunikuje im, że znaleźli się w pętli czasowej, która będzie powtarzała się aż do tego momentu, w którym zagłosują na jedną osobę spośród nich, która przeżyje. Ważne jest, aby głosowanie było jednomyślne. Czy to w ogóle jest możliwe? I czy w tej sytuacji uda się rozwiązać sprawę śmierci Jima?

Początkowo możecie uznać, że coś takiego już było - Dzień świstaka, 7 razy dziś - i owszem, motyw pętli czasowej jest podobny, jednak tym, co wyróżnia tę historię jest konieczność wyboru jednej osoby, która ma przeżyć oraz zagadka śmierci do rozwiązania. Marisha Pessl może się pochwalić naprawdę zgrabnie utkaną fabułą, która pełna jest tajemnic, zagadek i zwrotów akcji. Możesz się domyślać pewnych elementów historii, ale na pewno wiele rozwiązań okaże się zaskoczeniem. Dodatkowo, ogromną zaletą jest kreacja bohaterów - każdy z nich ma jakąś tajemnicę, nie ma postaci czarno-białych, jest masa odcieni szarości. Dzięki temu książkę czytało się świetnie, a w czytelniku budził się mały detektyw, który chciał rozwiązać zagadkę przed wszystkimi.

STRUKTURA

Książka podzielona jest na trzy części, w ramach których mamy jeszcze podział na numerowane rozdziały, gdzie pierwszoosobowa narracja należy do Bee. I mimo że rzadko zgadzam się z różnymi pochwałami na okładkach, bo często są przesadzone, bądź przeinaczone, to tym razem podpisuję się rękami i nogami pod stwierdzeniem, że każdy rozdział tej książki jest niczym taki mały odcinek serialu. Faktycznie, w czasie lektury ma się wrażenie, że wszystko jest idealnie rozpisane na taki 45 minutowy odcinek - jest coś stabilniejszego, jakieś nowe informacje, zagadki i zwrot akcji na końcu, który sprawia, że chcemy sięgnąć po więcej. Nie jestem zdziwiona, że Netflix tworzy serial na podstawie tej historii. Co do stylu pisania - pióro Marishy Pessl ma coś w sobie, że niesamowicie wciąga i buduje niepowtarzalny klimat. Jeśli chodzi o stronę techniczną - jestem na tak!

PODSUMOWUJĄC

Neverworld wake to idealna propozycja dla młodych ludzi, którzy poszukują czegoś nadal w klimatach YA, jednak lubią dreszczyk emocji i nie są szczególnymi fanami romansów czy uroczych lektur. Świetnie poprowadzona fabuła, masa zagadek i zwrotów akcji. Genialna, wielowarstwowa kreacja bohaterów i niezwykły klimat motywu pętli czasowej. Przez książkę wręcz się płynie, a zakończenie potrafi nieźle zaskoczyć. Zdecydowanie polecam!

Tekst pochodzi z bloga: [Adres usunięty]

Pięcioro nastolatków zostaje uwięzionych w pętli czasowej. Niezależnie od tego, co zrobią, ten sam dzień będzie się powtarzał, raz po raz, bez końca. Do momentu, gdy zagłosują. Wybiorą spośród siebie jedną osobę, która przeżyje. Jak jednak mają dokonać jednomyślnego wyboru, skoro żadne z nich nie chce umrzeć?

Beatrice dostaje od dawnej przyjaciółki zaproszenie na urodziny. Będzie tam cała licealna ekipa, z którą Bee od ponad roku nie utrzymywała żadnego kontaktu. Od tajemniczej śmierci jej chłopaka, Jima. Pomimo wielkich obaw i wątpliwości, dziewczyna postanawia jednak pojechać do Wincroft. Wieczór spędzony w gronie najbliższych niegdyś przyjaciół wkrótce zmienia się w koszmar. Wszyscy zostają uwięzieni pomiędzy życiem a śmiercią. W pętli czasowej obejmującej 11 godzin i 2 minuty. Cokolwiek zrobią, dokądkolwiek pójdą, wciąż budzą się w Nieświecie, w tym samym miejscu, tego samego dnia. Możliwość ucieczki jest tylko jedna - zagłosować. Wybrać ze swojej grupy jednego szczęśliwca. Tylko ON może się uwolnić i żyć dalej, pozostałych zaś czeka śmierć...

"Neverworld Wake" od razu przyciągnęło moją uwagę tajemniczym, bardzo intrygującym opisem. Wiedziałam, że po tę powieść koniecznie muszę sięgnąć i nie zawiodłam się. Niewyjaśniona śmierć Jima, a później ta pętla - emocji nie brakowało już od pierwszych stron, a wraz z rozwojem akcji było ich coraz więcej. Autorka umiejętnie budowała napięcie, każąc mi cały czas zastanawiać się, co jeszcze może się wydarzyć. Wartko prowadzona akcja, pełna nieoczekiwanych zwrotów, sprawiła, że powieść Marishy Pessl przeczytałam jednym tchem. Im bardziej zagłębiałam się w opowiadaną przez nią historię, tym trudniej było mi się od niej oderwać. Choć domyślałam się, kto ostatecznie zwycięży w głosowaniu, zakończenie zaskoczyło mnie i poruszyło naprawdę mocno.

Każdego z bohaterów "Neverworld Wake" można nazwać jednym prostym słowem: piękność, geniusz, rockman, grzeczna dziewczyna... Ale z każdym kolejnym rozdziałem coraz dobitniej ukazują nam, że jest to zdecydowanie zbyt uproszczona charakterystyka. Wszyscy bez wyjątku zmagają się z jakimiś problemami, wszyscy odkrywają przed czytelnikiem najgłębsze, najmroczniejsze sekrety. Jedno szczere wyznanie wystarcza, by ukazać ich w zupełnie innym świetle. Wydaje się, że razem ze spokojną Beatrice wkraczamy do towarzystwa bogatych i zepsutych nastolatków. Whitley, Martha, Kipling, Cannon - każdy coś ukrywa. Ale okazuje się, że to wcale nie takie proste. A kiedy ich sekrety wreszcie wychodzą na jaw, nic już nie jest takie samo.

Największe wrażenie wywarło na mnie właśnie to, co autorka zrobiła z bohaterami. Z pozoru typowi, schematyczni, z czasem odkrywają coraz więcej. Na naszych oczach przeobrażają się w postaci skomplikowane, podejmujące ryzykowne decyzje, zagubione, lecz starające się odnaleźć swoje miejsce w życiu pomimo wszelkich przeciwności. Pomysł na fabułę oraz styl Pessl także przypadły mi do gustu. Powieść kipiała od emocji, a aura tajemnicy otaczała bohaterów do ostatnich stron. W miarę zbliżania się do końca, atmosfera gęstniała coraz bardziej, nie pozwalając się oderwać od czytanego tekstu.

Sięgając po powieść Marishy Pessl, dałam się zabrać w ekscytującą, tajemniczą, ale i niejednokrotnie mroczną podróż. Z zapartym tchem śledziłam losy młodych bohaterów, z każdą mijającą pętlą poznając ich coraz lepiej. Zaskakiwali mnie na każdym kroku swoimi decyzjami, refleksjami, a nade wszystko skrywanymi głęboko na dnie duszy sekretami. Każdy z nich inaczej reagował na sytuację, w jakiej się znaleźli. Uważam, że autorka świetnie się spisała, pozwalając czytelnikowi obserwować całe spektrum różnorodnych zachowań - od paniki, poprzez napady agresji aż po chłodną kalkulację. Całość zrobiła na mnie niesamowite wrażenie. Netflix wykupił prawa do ekranizacji, więc już się cieszę na myśl o powrocie do tej historii. Szczerze polecam!

Liczyłam na taką lekką młodzieżówkę, troszkę przewidywalną, troszkę na odstresowanie... A dostałam zupełnie coś innego, fajniejszego, ciekawszego i mimo fantastyki która wiedzie prym bardzo mądrego i życiowego. Opowieść wciągnęła mnie od samego początku i zaskakiwała co chwilę. To była na prawdę dobra opowieść. Zakochałam się w okładce ale wnętrze jest jeszcze lepsze.

GRUPA PRZYJACIÓŁ

Autorka postawiła na grupkę rozmaitych bohaterów: Whitley, Kipling, Martha, Cannon i główna postać Bee. Nie zaniedbała jednak szczegółów wrzucając ich niczym masę w jeden tekst. Każdy ma tutaj swoje własne miejsce, przydzieloną uwagę, każdy niesie ze sobą tajemnice chowając dla czytelnika asy w rękawie. Podoba mi się fakt, że nie ujednoliciła ich osobowości, a nadała różne cechy skłaniające do odmiennych reakcji i postępowań. Często te składające się ze słabości. Tylko w ten sposób powstaje grupa uzupełniająca się i atrakcyjna dla odbiorcy, który otrzymuje wynagrodzenie za cierpliwość. Bo początek taki łaskaw nie jest.

„ZŁE DOBREGO POCZĄTKI”

Przyznam, że wstępnych kilka stron wzbudziło we mnie negatywny niepokój. Ot młodzieżówka jakich wiele, z dość groteskowymi groźbami, które przynosi ze sobą rzekomy Stróż. Jego pierwsze pojawienie się przywiodło mi na myśl sparodiowaną wiązankę horrorów ukrytą pod tytułem „Straszny film”. A jednak niesłusznie wydałam taki werdykt, bo z czasem kpiarski uśmieszek zniknął z mojej twarzy zastąpiony niepokojem, zaangażowaniem i podziwem. Dynamiczna akcja, liczne elementy zaskoczenia, mieszanka gatunków. Thriller, elementy fantasy, motyw pętli czasu i stworzonego na potrzeby tej książki Nieświata. Miks tego co prawdziwe i nierzeczywiste, lawirowanie pomiędzy faktami, a domysłami. Elementy kryminału, prywatne śledztwo i chęć odkrycia prawdy dawnej tragedii. Dała autorka popis wyobraźni skłaniając mnie do pospiesznego przewracania kolejnych stron.

NIETYPOWY STYL

Intryga, pranie mózgu, w końcu przyjaźń. Zwroty akcji, dojrzewająca główna bohaterka i mocno wyróżniający się na tle innych styl autorki. Bogaty, choć nie nudny, ze skłonnościami do epitetów, porównań, majestatycznych (ale nie patetycznych) opisów. W powieści młodzieżowej nieczęsto spotykam się z taką wersją zapodanej treści. Wyważoną w nietypowy sposób, bo unikającą młodzieżowych modnych slangów, ale i przesadnych ukwieceń. Odważny, bo wymykający się standardom.

Więcej na: [Adres usunięty]

Beatrice i jej pięcioro przyjaciół tworzyli zgraną, rozumiejącą się bez słów paczkę do chwili, aż wszystko zmieniła tajemnicza śmierć jednego z nich - Jima, chłopaka Bee. Rok po tym zdarzeniu Beatrice decyduje się w końcu przerwać ciszę jaka zapadła pomiędzy nią a przyjaciółmi. Podejrzewa, że na temat śmierci chłopaka wiedzą oni więcej, niż gotowi są przyznać.

Beatrice przyjmuje zaproszenie na przyjęcie urodzinowe Whitley - dziewczyny, która, gdy Jim jeszcze żył, była jej bardzo bliska. Spotyka tam całą paczkę z czasów licealnych, z którą od roku nie zamieniła słowa. Gdy dochodzi do tragicznego wypadku samochodowego z udziałem całej piątki, nastolatkowie cudem unikają zderzenia z ciężarówką. Rankiem do drzwi posiadłości puka mężczyzna nazywający siebie Stróżem, który oznajmia im, że w wyniku katastrofy na drodze znaleźli się w pętli czasowej, a jedynym sposobem na wyjście z niej jest głosowanie. Uwięzieni w Nieświecie będą przeżywać jedenastogodzinną pętlę raz za razem, powtarzając jeden i ten sam dzień życia w nieskończoność, do momentu aż każdy z nich odda głos na jedną osobę spośród ich piątki, która jego zdaniem powinna otrzymać szansę powrotu do rzeczywistości. Reszta skazana będzie na pozostanie w Nieświecie i śmierć.

W perspektywie nadciągającej wieczności w pętli czasowej każdy z nastolatków będzie próbował ocalić siebie. Czy w końcu uda im się zagłosować jednomyślnie? A może czas spędzony w Nieświecie da im szansę na rozwiązania tajemnicy z przeszłości?

O mamo. Po lekturze Neverworld Wake nie mogę zebrać myśli. Nawet nie stać mnie na wprowadzenie elementu niepewności, czy książka mi się podobała, czy nie, bo podobała mi się tak bardzo, że nie mogę tego ukrywać. Nie miałam co do niej żadnych oczekiwań - szczerze mówiąc, gdy zobaczyłam ją w propozycjach wydawnictwa na I kwartał roku, nawet nie przeczytałam do końca jej opisu, ale wzięłam w ciemno. I okazało się to strzałem w dziesiątkę. W setkę. Takie książki jak powieść Marishy Pessl nie trafiają się często, a jeśli już się trafiają, to zapisują się w sercu na zawsze.

Zacznijmy od bohaterów. Beatrice, Whitley, Martha, Cannon i Kipling (oraz zmarły Jim). Autorka przyłożyła dużą wagę do dokładnego zarysowania ich charakterów i zrobiła to tak barwnie, że można się poczuć, jakby każdy z nich był prawdziwym, istniejącym człowiekiem. Najlepsze w ich kreacji jest jednak to, że są zwyczajnie ludzcy - mają dużo cech pozytywnych, ale tak samo wiele (jeśli nie więcej) tych negatywnych. Właściwie z biegiem książki okazuje się, że każdy z nich ma coś za uszami, że każdy skrywa swoją własną tajemnicę, której istnienia świat nie był świadomy. Choć głównych bohaterów jest aż pięcioro (plus Jim, który nie bierze bezpośrednio udziału w akcji, jednak jak duch nieustannie czai się gdzieś wokoło), to każdy z nich jest wyrazisty i nie ma tu mowy o zastanawianiu się, kto jest kim. Początkowo wydawało mi się, że na tle Whitley, Marthy, Cannona i Kiplinga narratorka, czyli Beatrice, wypada bardzo blado, jednak okazało się, że jest to dynamiczna bohaterka, która przechodzi przemianę w czasie trwania książki. Osoba, którą była na jej początku, nie ma wiele wspólnego z tą, którą stała się na końcu.

Ciężko będzie mi przedstawić Wam koncepcję Nieświata, jednak ci z Was, którzy mieli okazję obejrzeć genialną Incepcję w reżyserii Christophera Nolana będą mieli jako taki ogląd na sprawę. Może nie jest to dokładne porównanie, ale Nieświat kojarzył mi się odrobinę z Incepcją - te wszystkie alternatywne światy, w których czas płynie swoim rytmem, które są tak kruche i skłonne do samozniszczenia... Nieświat charakteryzuje się również tym, że tworzą go elementy składające się na myśli, uczucia, wspomnienia i wszystko to, co mieszka w głowach osób, które się w nim znajdują. Każdy z bohaterów mógł rozpoznać wokół siebie charakterystyczne tylko dla niego części świata - i tutaj pojawia nam się motyw książki w książce, który sprawia, że Neverworld Wake jest jeszcze bardziej złożona. Otóż na kształt Nieświata ogromny wpływ ma ubóstwiana przez Marthę powieść J. C. Gossamera Madwicka Mroczny dom na zakręcie. Jest to fikcyjna fabuła stworzona i opisana z niesamowitą skrupulatnością i precyzją. Długo musiałabym się rozwodzić, gdybym podjęła się tłumaczenia znaczenia Mrocznego domu na zakręcie dla całej historii Neverworld Wake - na tym etapie musicie tylko wiedzieć, że jest to kolejny element książki sprawiający, że jest jeszcze bardziej niesamowita.

W oczy od pierwszych stron rzucił mi się niesamowity język, jakim posługuje się autorka. Poważnie - zdaje mi się, że pod tym względem jest to najlepsza książka, jaką przeczytałam w tym roku. Jakby nie było, Neverworld Wake jest w założeniu młodzieżówką (choć nie przystaje do klasycznej definicji tego gatunku, ale o tym później), a więc osoba, która ma na swoim koncie choć kilka powieści młodzieżowych będzie wiedziała, jakiego języka może się spodziewać. Otóż nic bardziej mylnego. Marisha Pessl nie bawi się w kolokwializm, popularne frazy czy "młodzieżowy" humor, który, często naśladowany przez dorosłych autorów, kończy się sromotną porażką i uczuciem zażenowania u czytelników. Nie jest to jednak język sztucznie nadmuchany, pompatyczny, ziejący niepotrzebną podniosłością - nie, jest to raczej przemyślany porządnie dobór słów, metafor i epitetów, który w zestawie z talentem autorki (jak również tłumacza, to trzeba zaznaczyć) tworzy coś absolutnie fenomenalnego. Marisha Pessl nie dała się również złapać w pułapkę zbytniej przesady - mówię tu o sytuacjach, gdy pisarz wkłada w usta bohaterów słowa, których dana grupa wiekowa/społeczna nigdy w realnym świecie by nie użyła. Możecie mi wierzyć na słowo, jako że jestem nastolatką, że młodzi ludzie, a przynajmniej ci, których ja znam, naprawdę wyrażają się i myślą w ten sposób. Podczas czytania Neverworld Wake raz za razem łapałam się na zachwycie piórem autorki i wciąż nie mogę wyjść z podziwu. Na tle innych młodzieżówek ta książka błyszczy niczym 24-karatowe złoto.

Neverworld Wake nie jest zwykłą młodzieżówką. Wprawdzie bohaterowie mają to swoje "naście" lat, jednak właściwie na tym się kończą jej podobieństwa do tego gatunku. W literaturze młodzieżowej niespotykane jest bowiem użycie takich motywów, o jakich wykorzystanie pokusiła się Marisha Pessl - istnienie czegoś na kształt alternatywnych światów, fizyka, koncepcja czasu linearnego i zapętlonego oraz nieskończoności... Dodajmy do tego domniemane morderstwo, śledztwo, podróże w czasie, zagadki, tajemnice, elementy fantastyki... Wyobrażacie to sobie? Nie musicie się jednak martwić o to, że zostaniecie zasypani niepotrzebnymi informacjami naukowymi - autorka spokojnie i delikatnie wprowadza do fabuły kolejne elementy, a każdy z nich sprawia, że lektura jest jeszcze bardziej fascynująca. Choć początkowe 50 stron książki nie wywołało u mnie żadnej pozytywnej reakcji, później z każdą kolejną stroną coraz bardziej nie mogłam uwierzyć, jak bardzo złożona, głęboka i przemyślana jest to historia. Ani się obejrzałam, a już byłam nią tak pochłonięta, że zwyczajne oderwanie się od czytania było niemożliwe.

Z książki wybrzmiewa podobna refleksja, co z Papierowych miast Johna Greena - jeden człowiek nigdy nie będzie w stanie całkowicie i właściwie zrozumieć i poznać drugiego człowieka, ponieważ każdy z nas jest niewiarygodnie złożonym obrazem, składającym się z miliona tragicznych, triumfalnych, szczęśliwych i dramatycznych przeżyć. Patrząc na jakąś osobę możemy jedynie stworzyć w swojej głowie fragmentaryczne podróbki całości jej obrazu, których realizm jest zawsze w pewien sposób zniekształcony przez nasze własne postrzeganie świata i danej osoby. Ten wniosek wpasowuje się idealnie w całokształt historii bohaterów Neverworld Wake i jest doskonałym zwieńczeniem powieści, którego nie mogło zabraknąć po tak emocjonującej i wyjątkowej książce.

Z tyłu okładki powieści znajduje się informacja o tym, że prawa do ekranizacji książki zostały wykupione przez Netflix. Nie wiem, czy zostanie ona zrealizowana w formie filmu, czy też serialu, ale mam przeczucie, że - o ile będzie wykonana porządnie - ma szansę stać się czymś wielkim i legendarnym. Już podczas czytania powieści miałam w głowie myśl, że nie jest to taka zwyczajna młodzieżówka w stylu tych, które czytam najczęściej, która może i zapewni mi chwilową przyjemność, ale wypadnie mi z głowy w chwili, gdy napiszę jej recenzję i wyślę ją do wydawcy. Może jest to spowodowane tym, że piszę ten post pod wpływem emocji, gdyż zaledwie dziś rano skończyłam czytać Neverworld Wake, ale wciąż nie mogę się po niej otrząsnąć. Już w chwili, gdy zamknęłam książkę po dotarciu do ostatniej strony, postanowiłam sobie, że kiedyś przeczytam ją ponownie. Rzadko zdarza mi się wracać do raz skończonych książek, ale w tym przypadku czuję, że nie mogę sobie odpuścić. W świecie wykreowanym przez Marishę Pessl tyle jest jeszcze do odkrycia!

Jeśli cały 2019 rok będzie tak wyśmienity, jak książka, którą zrecenzowałam w nim jako pierwszą, to ja jestem już w niebie i niczego więcej mi nie potrzeba. Neverworld Wake to książka absolutnie wyjątkowa pod wieloma względami - warsztatowym, językowym, pod względem poruszanych motywów, kreacji bohaterów... Długo by wymieniać. Najważniejsze jest to, że podczas jej czytania czułam się w stu procentach pochłonięta, oczarowana i zafascynowana tym, co roztaczało się wokół mnie na kartach powieści. Marisha Pessl stworzyła historię zaskakująco złożoną i głęboką, z licznymi szczegółami, które gładko układają się w pełną całość, z żywymi, ludzkimi bohaterami i niezwykłym (Nie)światem, który chwyta w garść czytającego i nie puszcza aż do końca. Polecam z CAŁEGO serca.

[Adres usunięty]