Nasze życzenie

Moje kolejne spotkanie z twórczością autorki j kolejny raz podbiła ona moje serce ❤️. Ta historia była przepiękna, przepełniona emocjami, bolesnymi wydarzeniami oraz talentem muzycznym który jest wręcz wybitny. A wszystko to tworzyło historię która porusza serce i duszę.

Cromwell to młody wybitnie utalentowany człowiek. Jest gwiazdą, DJem którego kochana miliony. Jednak nikt tak naprawdę nie zna jego prawdziwego talentu, dopiero dziewczyna w fioletowej sukience, Bonnie, przebija się przez mur który wokół siebie zbudował. Oboje studiują muzykę i to właśnie Bonnie która kocha muzykę całym sercem, dostrzega w Cromwellu tajemnicę która próbuje ukryć za mocnymi dźwiękami. On jest synesteta, widzi dźwięki za pomocą kolorów u kształtów. Dar i talent muzyczny miał od zawsze. Jednak jedno wydarzenie sprawia że próbuje stłumić ten dar.

Ahh coś to była za dźwięczna historia, pełna emocji, trudnych przeżyć i dramatycznych wydarzeń. Moje serce kolejny raz zostało złamane a wręcz roztrzaskane na milion kawałeczków. Każdy moment zwrotny w tej książce zapierał dech w piersi i wyciskał łzy. Po takiej historii ciężko jest się pozbierać, bo niesie w sobie ból ale i radość. Pokazuje siłę miłości i wytrwałości mimo sytuacji beznadziejnych. To właśnie takie tragiczne wydarzenia pokazują kto jest przy nas, kto widzi światło tam gdzie go nie ma i pozwala nam do niego dotrzeć. Jestem oczarowana i wiem że to kolejna książka autorki która zostanie ze mną na dłużej a także że przeczytam ją na nieraz.

Polecam 💔

To moja druga styczność z twórczością Cole Tillie, więc wiedziałam na co mam się nastawiać. Zauważyłam, że autorka/tłumacz ma bardzo prosty styl pisania. Przez to książkę przeczytałam bardzo szybko, chociaż nie wiem czy to dobrze, bo przez to nie zdążyłam się zaangażować. 

Wątek muzyki w tej książce jest tak przepięknie przedstawiony. Miłość bohaterów do niej skradła moje serce. Gdy Cromwell przygotował piosenkę dla Bonnie to totalnie przepadałam!!

Jednakże mam wrażenie, że akcja powieści działa się zbyt szybko. Dopiero co się nie znali, a tu już mają love story. Rozumiem, że przez jedną sytuację, mieli mało czasu, but still .

Czytając bałam się, że ta książka będzie miała identyczny koncept jak „Tysiąc pocałunków”, ale końcowo jedna rzecz uległa zmianie i powtórzył się zaledwie jeden motyw. 

Jedna scena sprawiła, że, aż zaszkliły mi się oczy, ale obeszło się bez łez. Były momenty bardzo wzruszające i myślę, że gdyby to zostało trochę inaczej złożone w zdania, to bym się popłakała nie raz. 

Podsumowując - nie był to tytuł zły, ale nie był również zachwycający. Polecam dla fanów wątku muzyki w książkach! 

Cromwell Dean jest wschodzącą gwiazdą muzyki, którego uwielbiają miliony. Nikt jednak nie wie, co tak naprawdę siedzi mu w głowie. Dopiero na studiach muzycznych Bonnie Farraday zauważa, że chłopak próbuje przed czymś uciec.

Autorka w piękny i wyjątkowy sposób przedstawiła nam muzykę. Nie sądziłam, że może ona wywołać we mnie tak wiele silnych i skrajnych emocji, że poczuję ją podczas czytania. Wcześniej tak naprawdę nie miałam żadnego pojęcia o synestezji, a dzięki Cromwellowi dowiedziałam się jak to jest widzieć muzykę w barwach oraz kształtach i poczuć jaki ma smak, niesamowite było móc tego doświadczyć.

Główni bohaterowie chociaż są młodzi, to tak naprawdę wiele już w życiu przeszli i mają traumę z tym związaną. Cromwell stracił chęci do muzyki, która była jego wielką miłością. Czy jest coś bardziej bolesnego, niż stracenie pasji, która niegdyś była całym naszym światem? Poznanie ich historii przyprawia o szybsze bicie serca, tak głośne, że można je usłyszeć w takim samym stopniu jak piosenki wypływające ze stron książki. Ich relacje i stopniowe docieranie do siebie z pewnością poruszy każdego, nie ma szans, żeby nie uronić przy tej pozycji choć jednej łezki.

Niektóre wątki mnie zaskoczyły i nie byłam w stanie się z nimi pogodzić. Autorka złamała mnie dobitnie, zakończenie jest co prawda inne, niż sądziłam, to jednak Tillie nie spełniła mojego życzenia, sprawiła, że wylałam morze łez i na długo nie będę w stanie się otrząsnąć po tej lekturze. Polecam 💔

Jak pięknie to określił Platon „Muzyka to dusza wszechświata, skrzydła umysłu, lot wyobraźni i całe życie”. Często mówi się, że muzyka jest zwierciadłem duszy, a z całą pewnością jest sercem tej książki. Pobudza do życia wyobraźnię, barwi świat na różne odcienie, odzwierciedla nastrój i uczucia. Jest wyjątkowa, podobnie jak wyjątkowa jest ta książka. Nieodmiennie w tej powieści połączona jest ze zmysłem smaku i wzroku. Bowiem stanowi piękną kompozycję, współgrając z innymi odczuciami i stanowi ucztę nie tylko dla uszu. Łączy się także z kolorami i zmienia je tak, by ukazywać kolejne gamy w umyśle w wielorakich barwach. A jaki jest Twój ulubiony kolor?

Creighton Dean to młody mężczyzna znany w świecie muzyki klubowej. Jest wręcz bogiem dla ludzi, którzy lubią ten rodzaj muzyki, a jego występy zapełniają sale. Tłum je mu z ręki, gdy jako DJ czaruje świat innych osób. Kobiety padają mu do stóp, a on chętnie z tego korzysta, traktując to jako kolejny zagłuszacz emocji. Bowiem właśnie towarzystwo płci przeciwnej, alkohol lejący się strumieniami i mocne basy, które tworzy sprawiają, że może przetrwać kolejny dzień. W innym wypadku wyrzuty sumienia i ból, który nosi w sercu zjadłyby go od środka. Creighton nie jest człowiekiem, z którym chciałoby się spędzać czas. Opryskliwy, małomówny, bez krztyny szacunku dla innych. A jednak to wszystko maska, którą przywdział jakiś czas temu i z przekonaniem zakłada każdego dnia. Lecz w tym człowieku kryje się o wiele więcej- pokłady empatii i opiekuńczości, piękna dusza i niebywały talent muzyczny, którego mogą mu pozazdrościć nawet wielcy świata dźwięków. Czy będzie w stanie skruszyć swój mur i ukazać swoje prawdziwe oblicze?

Bonnie Farraday to studentka Uniwersytetu Jeffersona. Jest lepszą wersją bliźniaczego duetu, który stanowi, a jej brat Easton jest dla niej całym światem, choć to ona jest jego kotwicą. Zawsze gotowa nieść pomoc, której nigdy nie odmówi. Zakochana w muzyce klasycznej i folk, choć nie ma wyróżniających się zdolności jeśli chodzi o instrumenty to kocha śpiew i tekściarstwo. Ma marzenia, cele i swoją przyszłość chce związać z tym co kocha- muzyką. Niezwykle empatyczna i wrażliwa, dostrzega więcej, niż inni ludzie. Bardzo zaangażowana w naukę, pilna i sumienna, wywiera naprawdę dobre wrażenie. Ma jednak pilnie strzeżony sekret, o którym nie chce wspominać, lecz może on zaważyć na jej dalszych losach. Creightona pamięta jeszcze z dzieciństwa jako niezwykle uzdolnionego muzyka i nieustannie zawodzi ją jego postawa, gdy poznają się w dorosłym życiu. Czy wzajemna niechęć i rozbieżne priorytety mogą zapoczątkować znaczącą znajomość?

"Nasze życzenie" to kolejna książka, którą po prostu trzeba przeczytać. Tillie Cole ponownie czaruje nas swoim słowem. Ale to jej zdolność do przekazywania emocji jest genialna i trudna do opisania i to ona sprawia, że jej książki mają coś niesamowitego. Litery za pomocą jej magii wpływają wprost do czytelniczego serca i zakotwiczają tam na dobre. Jestem przekonana, że za miesiąc, rok i w kolejnych latach nadal będę pamiętać tę historię i uczucia, które we mnie wzbudziła oraz przekaz w niej zawarty, a to jest bezcenne. I ponownie, tak jak w przypadku "Tysiąca pocałunków", choć mamy tu do czynienia z opowieścią o młodych ludziach, to na próżno szukać w nich infantylności czy niedojrzałych zachowań. Równie dobrze można by było wstawić w ich rolę inny wiek, i byłoby to tak samo przekonujące. Bowiem są przepełnieni bólem i mądrością, której niektórzy ludzie nie nabędą żyjąc nawet sto lat. To nie są postaci papierowe ale też nie są idealne. Mają swoje demony, które skutecznie wpędzają ich w mrok, mają swoje wady, które nadają im realizmu i mają wszystko, by po prostu ich pokochać. Nie tylko Creightona i Bonnie ale także Eastona, który ma tu znaczący udział oraz Lewisa, który wydawać by się mogło stanowi tło historii, niemniej istotne i również niesie ważne dla czytelnika przesłanie. Nie spotkałam się jeszcze z piękniejszym ukazaniem muzyki, niż mamy do czynienia w tej książce. Otula zmysły, daje się odczuć, wnika głęboko i porusza, stanowiąc idealne uzupełnienie przedstawianej nam opowieści. W książce nie zabraknie też momentów wzruszeń, złości na los i świat, że są tak niesprawiedliwe ale i pięknych momentów, które sprawiają, że serce rośnie a wiara w miłość zostaje przywrócona. Autorka porusza tu także temat uzależnień i chorób psychicznych, które są niemniej ważne i pokazuje jak ogromny wpływ mają one nie tylko na ludzi, którzy z nimi żyją ale i na ich otoczenie. Osobiście jestem zakochana bez pamięci w tej historii, w sposobie jej opowiedzenia, w bohaterach i absolutnie ukontentowana treścią. Ogromnie polecam!

Pluje sobie w brodę, że tak długo zwlekałam z przeczytaniem tej książki. Nie jest to ani kryminał, ani thriller. Bałam się, że nie będzie to książka dla mnie. Jak bardzo się myliłam..

Dopiero teraz zrozumiałam, że są książki, które mogą być z innego gatunku literackiego, a skraść serce. Są to książki, które mają tak mocny wpływ emocjonalny na czytelnika, że ciężko odnaleźć się w tej burzy uczuć.

Ta powieść nie ma na czele przekazania nam tylko jak wielką miłością pajają bohaterowie do muzyki. To również historia o walce, o rodzine, o chorobie psychicznej i uzależnieniu. A przede wszystkim jest o uczuciu pomiędzy dwojgiem młodych ludzi, którzy muszą przetrwać niekończące się trudności.

Poczułam na własnej skórze jak bardzo muzyka może pomóc, jak bardzo samopoczucie może się zmienić słysząc delikatne takty utworów.

Wiecie co jeszcze sprawia, że ta książka jest niesamowita?

Zdolność autorki do opisania uczuć muzyką.

Tillie Cole to brytyjska pisarka i autorka książek o różnej tematyce, [Adres usunięty]. kryminałów, thrillerów czy romansów. Ma na swoim koncie już ponad 25 dzieł, a jej dorobek literacki ciągle rośnie.

„Nasze życzenie” jest to romans, który poleciłabym zarówno młodzieży, jak i wszystkim miłośników książek romantycznych.

Główny bohater to typowy zły chłopiec wykorzystujący swój urok chyba na każdy możliwy sposób. Oprócz bycia sławnym DJ- em Crmowell Dean skrywa przed wszystkimi swoją przeszłość i drugą – prawdziwą naturę. Pewnego dnia poznaje Bonnie Farraday, która jest jego całkowitym przeciwieństwem. Bohaterowie tak naprawdę poznają się w chwili kiedy to zostają przydzieleni jako swoje pary w projekcie. Tym, co ich łączy jest miłość do muzyki klasycznej, ale także potrzeba akceptacji ze strony drugiej osoby.

Autorka zadbała w książce nawet o najdrobniejsze szczegóły jak np. historie bohaterów drugoplanowych, które w połączeniu z historiami głównych bohaterów tworzą całość. Również na plus jest to, że książka pisana jest prostym językiem, a pojawiające się metafory i przenośnie dodatkowo ubarwiają opowieść. Książka jest swego rodzaju pokazaniem drogi, jaką muszą przejść artyści w drodze na szczyt. Tillie Cole uświadamia, że muzykę można odczuwać na wiele różnych sposobów.

Według mnie jest to idealna opowieść na jesienne i zimowe wieczory. Bardzo spodobało mi się, że książka pisana jest zarówno ze strony głównego bohatera, jak i bohaterki, dzięki temu czyta się ją o wiele przyjemniej. Jedyną rzeczą, jaka według mnie może lekko odpychać, są dość przydługie, jak na mój gust rozdziały.

Zuzia G., lat 15

źródło: [Adres usunięty]

Nie od dziś wiadomo, że miłość i muzyka idą ze sobą w parze. Doceniając się wzajemnie budując historię opartą na harmonii i uczuciach. Czy Tillie Cole bazując na tych wartościach przekona nas do historii, która od pierwszych stron zapowiada przejmującą opowieść o miłości?

Nie od dziś wiadomo, że autorka potrafi pisać. I robi to z pasją oraz zaangażowaniem godnym pozazdroszczenia. Jej powieści bogate są w emocje, dramaty i motywy widoczne jak na dłoni w codziennym życiu, dzięki czemu otrzymujemy wiarygodne wydarzenia, które zapadają nam głęboko w pamięci. Miałam przyjemność czytać wszystkie wydane książki Cole, ale muszę przyznać jedno - "Nasze życzenie" nie ma sobie równych.

Wszystko rozpoczęło się od historii Cromwella Dean'a, dziewiętnastolatka z duszą muzykanta. Jako wschodząca gwiazda muzyki musiał pogodzić się z rosnącym zainteresowaniem, które powoli zaczęło go przytłaczać. Tylko jedna, tajemnicza dziewczyna w fioletowej sukience potrafiła trafić wprost do jego serca. Jednak ona zniknęła a Cromwell porzucił Anglię, by studiować muzykę w upalnej Karolinie Południowej. Nie spodziewa się, że niedługo ponownie spotka Bonnie Farraday a ona zburzy jego mur, przebijając się kolorem przez ciemność. Tylko, że życie dziewczyny wcale nie jest takie kolorowe jak mogłoby się wydawać a Cromwell będzie musiał zdecydować czy potrafi pomóc jej na nowo odnaleźć melodię w sercu.

To wyjątkowa powieść. Piękna i przejmująca. Napisana z sercem i przenikająca do krwi. Nie tylko jeśli chodzi o samą fabułę czy zachwycającą kreację głównych bohaterów, ale przede wszystkim główną rolę odgrywa tutaj muzyka, która stanęła na wysokości wyzwania zajmując miejsce pierwszoplanowej postaci. Cole w cudowny sposób przedstawiła relację między Cromwellem i Bonnie a muzyką, która grała w ich duszy. Widziałam jak radzą sobie z problemami w rytm tylko im słyszalnej melodii i jak zmieniają się nuty zależnie od rozgrywanych wydarzeń. To niesamowite, w każdym słowie wiarygodne i magiczne tylko tak, jak magiczna potrafi być miłość.

Główni bohaterowie również stanęli na wysokości zadania. Ich kreacje dynamicznie zmieniały się wraz z nowymi doświadczeniami i konsekwencjami swoich czynów. Początkowo próbowali się odciąć od czytelnika, pokazać że są silni i niezależni, ale wraz z kolejno przeczytanym słowem wychodziły na jaw ich mroki przeszłości oraz zdarzenia, które ich ukształtowały a czytelnik nie mógł pozostawać obojętny na wszystkie towarzyszące im emocje. Cromwell i Bonnie pasowali do siebie idealnie nie tylko poprzez pasję, która ich łączyła, ale także osobowości - charyzmatyczne indywidualności, które dopiero razem tworzyły kompletną całość.

Raz na jakiś czas pojawia się powieść, która chwyta nas za serce. Bez wątpienia "Nasze życzenie" należy właśnie do tej kategorii. To książka z gatunku New Adult, która posiada wszystkie najważniejsze motywy gatunku - wiarygodnych bohaterów, masę emocji i trudną do zniesienia przeszłość. Ale kryje w sobie także coś więcej. Coś co sprawia, że nie można przestać myśleć o losach Bonnie i Cromwella. Przygotujcie się na emocje, niestety także te negatywne, które wycisną z oczu łzy i przyprawią o przyspieszone bicie serca. To idealna propozycja książki dla kobiet!

Cromwell jest wschodzącą gwiazdą muzyki -wszyscy go uwielbiają, choć tak naprawdę nikt go nie zna. Jest najpopularniejszym DJ'em, który potrafi każdego, dosłownie każdego porwać do tańca. Potrafi odczytać emocje słuchaczy i dopasować się do nich. Wszyscy po prostu jedzą mu z ręki, jeśli chodzi o muzykę.

Ale nie ona. Dziewczyna w fioletowej sukience mówi mu wprost, jak beznadziejnie tworzy, że jego muzyka jest bez uczuć. Chłopak nie spodziewa się takich słów i choć nie przyznaje się do tego, to go bolą. Bo ma rację.

Cromwell wyjeżdża z Anglii, by studiować muzykę w Karolinie Południowej. Nie pomyślałby, że znów spotka na swojej drodze dziewczynę w fioletowej sukience. Tak samo nie spodziewała się tego Bonnie, która zdaje sobie sprawę, że jej słowa mogły go dotknąć. Ale sama nie mogła się przed nimi powstrzymać. Nie rozumiała, jak tak utalentowany człowiek, wybrał odwrotną ścieżkę kariery.

Dla Bonnie muzyka to całe jej życie. Czuje ją całą sobą i widzi, jak Cromwell ucieka przed prawdziwą muzyką i przeszłością. Stara się nie wtrącać, ale coś sprawia, że ciągle do niego wraca. A ON zaczyna się przed nią otwierać.

Kiedy wszystko zaczyna wyglądać dobrze, ich życie nabiera kolorów, Bonnie zaczyna rozumieć, że niewiele zostało jej czasu. Nie chce tym obarczać Cromwell'a, ale chłopak postanawia zostać jej światłem i dodawać jej otuchy za pomocą muzyki do ostatniego dnia. Ich uczucie jest tak wielkie, że aż boli.

Czy będzie im dane cieszyć się sobą dłużej niż zaplanował to los?

***

Matko Święta. Co to była za książka. Jest to druga książka w poprzednim roku, przy której wylałam tyle łez. Od połowy płakałam jak głupia. Nie byłam w stanie przeczytać jej od razu, bo serduszko za bardzo bolało. Mimo iż chciałam, to nie potrafiłam. Musiałam sobie dozować lekturę.

Uwielbiam wszystkich bohaterów. Choć Cromwell z początku jest typowym dupkiem, to później okazuje się być cudownym chłopakiem. Nie zwiał, gdzie pieprz rośnie, kiedy się okazuje, że Bonnie nie pozostało już wiele czasu. Chciał z nią być, kochał ją i wspierał całym sobą. Owszem, chłopak kiedyś się pogubił i w sumie to chyba mu się nie dziwię. Jego ojciec chciał dobrze, ale Cromwell z czasem po prostu był już zmęczony i muzyka mu się obrzydziła. Sama znam to z doświadczenia. Zaś przy Bonnie zaczął rozumieć, że jego życie to muzyka i że nie ucieknie od niej. Jest na nią skazany, ale z czasem przestał to traktować jak wyrok.

Bonnie od zawsze żyła muzyką. W dodatku Cromwell był dla niej kimś niesamowitym, choć wcześniej o tym nie wiedział. Jest też silną dziewczyną, upartą. Troszczy się o innych. Jest bardzo wrażliwa. Naprawdę, bardzo ją polubiłam. Walczy do samego końca, nie poddaje się. Stara się innych nie zasmucać, zwłaszcza swojego brata Easton'a, ale w takiej sytuacji nie da się być smutnym.

A Easton...Easton to również wspaniała postać. Choć to zagubiony chłopak, to naprawdę bije od niego dobro i troska. Może niekoniecznie zawsze to pokazuje, ale to się czuje. A zwłaszcza pod koniec historii... Oj Easton, Easton. Nie zdradzę innym zbyt wiele.

Autorka stworzyła coś pięknego. Ta historia jest cudowna, choć tak bardzo boli. Nie da się o niej zapomnieć ot tak. Ryje się w pamięć, zostawia blizny na sercu. Tak. Łamie serce, rozpada się na milion kawałeczków i Moi Drodzy.... Takiego serduszka nie da się wyleczyć. Mimo że pozostają tylko blizny, to jednak one bolą, bo przypominają te wszystkie wydarzenia. Naprawdę, ta książka bardzo mnie poruszyła. Wylałam tyle łez...

A motyw muzyki, zwłaszcza klasycznej, jest bliski memu sercu. To moje takie niespełnione marzenie z dzieciństwa :) Warto też posłuchać playlisty :)

Koniecznie musicie przeczytać tę historię. Po prostu. Gwarantuję Wam, że nie pożałujecie. Co prawda Wasze serduszko ucierpi, ale uwierzcie mi. Jest tego warta.

Recenzja pochodzi z bloga [Adres usunięty]

PRZEŁAMYWANIE BARIER

Powieść o miłości, nie tej czysto fizycznej, ale raczej skupionej wokół szczerości, przełamywania kolejnych barier i przepracowywania trudnych wspomnień. Z etapowo odsłanianymi sekretami i problemami teraźniejszości, które spadają w pewnym momencie jak grom z jasnego nieba. A że autorka wie, jak umiejętnie kierować emocjami, historii towarzyszy radość, nadzieja i prawdziwy ból Dosłownie znalazłam się na krawędzi łez. I choć to ostatecznie niosąca nadzieję powieść, nie brak w niej goryczy, w wyniku czego daleko jej do łatwej, słodkiej i banalnej książki.

TŁO I NOWE SŁOWO

Szeroko rozbudowane muzyczne tło skupione wokół działań bohaterów, ich myśli i też wokół środowiska, w którym przebywają. Kluby taneczne, uniwersytet, przygotowywany projekt. Autorka konsekwentnie poszła obranym wcześniej torem i choć nie zarzuciła czytelnika fachowym słownictwem, nakreśliła cały obraz na tyle rzetelnie, że dało się wyczuć jego klimat. Mnie zaś udało się poznać nowe słowo. Synestezja. Odtąd już na pewno nie będzie mi obce.

PODSUMOWANIE

Proza Tillie Cole miewa dwie twarze. Bardzo mroczną, brutalną, naznaczoną erotyką i tą skrajnie inną, wrażliwą, subtelną, łagodną - taką właśnie, jaką udało mi się odnaleźć w książce „Nasze życzenie”. Zwroty akcji, tematy poboczne i angażujący wątek poboczny. Wielobarwni bohaterowie, brak idealizowania, a co za tym idzie, wiarygodna treść. Były emocje, była gorycz, ale pojawiła się także nadzieja. Dla romantyczek szukających poruszających, pięknych, kojących historii, u boku których można uronić niejedną łzę, polecam. Cudowna historia.

Więcej na: [Adres usunięty]

To była przepiękna książka. Niestety przyznam szczerze, że pominęłam kilka fragmentów, ponieważ ryczałam jak głupia i nie chciałam popaść w atak histerii. Dużo muzyki, miłości, bólu i przepięknej relacji siostrzano-braterskiej. No coś cudownego. Nie chcę zbyt wiele zdradzać, ale historia Bonnie o Cromwella roztrzaskała mnie na kawałeczki. Jest to zdecydowanie godna polecenia powieść na miarę „Promyczka”. Easton stał się moim bohaterem i zostanie mi w pamięci na długo. Zostaje przeze mnie okrzyknięty najlepszym bratem i bohaterem. Cromwell i Bonnie stanowili mieszankę wybuchową, ich historia jest tak bardzo realna i tak bardzo przepełniona emocjami, że płakałam w autobusie z emocji nagromadzonych na kartkach. Każdy, ale to każdy, powinien usłyszeć o tej książce.

Ileż ja się wypłakałam przy tej książce?! Emocjonalne arcydzieło!

Po jej skończeniu długo nie potrafiłam zebrać myśli. Brakowało mi słów, by wyrazić jak bardzo autorka po raz kolejny zaskoczyła mnie dojrzałością w tej powieści. Czytałam i wciąż się wzruszałam… przeżywałam i odkładałam… odczuwałam tak dużo emocji, że czasem nie dawałam z nimi rady. Zachwycił mnie temat jaki został podjęty w książce, a który dotąd nie był mi znany. I to właśnie synestezja sprawiła, że „Nasze życzenie” jest dla mnie emocjonalnym dziełem!

______

Jestem zachwycona tą pozycją. Myślałam, że nic nie pobije „Tysiąca pocałunków”, czyli książki, która w tamtym roku porwała, rozdarła i nie oddała w całości mojego serca. Myliłam się… W przypadku "Naszego życzenia" było podobnie. Autorka po raz kolejny wsadziła mnie do emocjonalnej kolejki. Moja dusza cierpiała katusze, a umysł nie był w stanie objąć smutku, żalu i niesprawiedliwości jaki musiał spotkać bohaterów. To książka z rodzaju "musisz przeczytać" a po jej skończeniu niewątpliwie wyląduje na półce "ulubione". Piękna pod względem treści, muzyki i obrazów jakie tworzą się w wyobraźni podczas jej czytania. Teraz zadam pytania... jak mam żyć po jej skończeniu? ;) Polecam bardzo!

@tina_booklover

[Adres usunięty]

"...kiedy twój czas dobiega końca, miłość odczuwa się znacznie silniej, szybciej i głębiej."

Jest to moja druga książka Tille Cole i na pewno nie ostatnia. Bardzo polubiłam tę autorkę i chcę więcej i więcej. Cromwell - dziewiętnastoletni DJ, który jest znany na w całej Europie, jego znak rozpoznawczy to butelka Jacka Danielsa w ręku. Ona - Bonnie, dziewczyna z wielkim sercem, zakochana w muzyce, dziewczyna w fioletowej sukience, którą Cromwell dostrzegł podczas jednego ze swoich występów w klubie. Bonnie i Cromwell to zupełne dwa przeciwieństwa, jednak łączy ich jedno - miłość do muzyki.

Cromwell nieco się pogubił po stracie swojego ojca. Miłość do muzyki klasycznej przepadła, jednak za sprawą dziewczyny w fioletowej sukience wszystko się zmienia...

To nie jest tylko typowa opowieść o miłości dwóch nastolatków, chociaż początkowo tak było. Dlatego czytając ją na początku troszkę się nudziłam. To książka o wielkiej miłości, nawet tej rodzinnej. Pełno w niej emocji, pięknych i wzruszających.

Zakończenie przeszło moje najśmielsze oczekiwania. "Tysiąc pocałunków" jak i "Nasze życzenia" to obie powieści Tillie Cole. Obie o miłości, jednak zupełnie inne.

Długo zabierałam się za lekturę "Naszego życzenia", ponieważ wielu innych czytelników, którzy już czytali tę książkę zapewniali mnie, że historia stworzona przez Tillie Cole wyleje ze mnie hektolitry łez. Dlatego bałam się tak dużej ilości uczuć, które może wywołać ta książka. W końcu nadszedł ten dzień, kiedy przysiadłam do czytania i już po kilku stronach, nie mogłam się oderwać i już na początku miałam przeczucie, że ta historia będzie nieziemsko bolesna, ale zarazem cudowna. Nie lubię takich połączeń, lecz mogłam przejść obojętnie obok tej historii.

"Nasze życzenie" opowiada historię dziewiętnastoletniego Cromwella Deana, który jest jednym z najbardziej popularnych DJ-ów w całej Europie. Pewnego razu w klubie zauważa dziewczynę w fioletowej sukience, która nie bawi się dobrze przy jego muzyce, nieprzyzwyczajony do takich sytuacji, Cromwell czuje się zaintrygowany całym zajściem. Chwilę potem, na plaży spotyka tę samą dziewczynę, która słucha muzyki klasycznej i wytyka chłopakowi, że jego muzyka nie ma duszy. Kiedy Cromwell opuszcza Anglię, by studiować muzykę w Karolinie Północnej, nie liczy na możliwość ponownego spotkania dziewczyny w fioletowej sukience. Dla Bonnie Farraday muzyka klasyczna jest całym życiem. Cromwell i Bonnie to dwa przeciwieństwa, oboje żyją w dwóch różnych światach. Jednak coś sprawi, że ta dwójka nie będzie mogła trzymać się od siebie z daleka. Tylko do czego ich to doprowadzi? Czy odnajdą wspólną drogę?

Biorąc się za lekturę tej książki, wiedziałam czego mogę się po niej spodziewać. Bowiem wiem, jakie opinie już o niej krążą, a mianowicie to, że jest bardzo schematyczna i już na początku można się domyślić jak cała historia się potoczy. Jeśli czytaliście "Tysiąc pocałunków" to wiecie co mam na myśli. Tillie Cole w swoich historiach uczepiła się motywu cierpienia, na swoich bohaterów zrzuca bardzo dużo cierpienia i problemów. Ale te poczynania zawsze do czegoś prowadzą i maja swój ukryty cel. Ja to w pełni kupuję, nie wiem dlaczego, ale ta autorka zawsze potrafi mnie do siebie przyciągnąć i zainteresować lekturą, mimo iż powiela takie znane mi już schematy. Ta pozycja w głównej mierze odbierana jest źle przez ten schemat, ale w tej historii skupmy się na muzyce. Autorka poświęciła jej największą uwagę, dlatego dzięki temu ta książka, tak się wyróżnia. Możemy towarzyszyć bohaterom podczas tworzenia ich muzyki, możemy odczuwać te emocje, jakie im towarzyszą.

"Dumni z tego, kim byliśmy. Szczęśliwi z powodu łady, który odnaleźliśmy. I usatysfakcjonowani, wiedząc, że nie marnowaliśmy ani jednego oddechu."

Gdy tylko zaczęłam czytać po kilku stronach poleciały łzy i już wiedziałam, że będzie to niezwykła historia, taka, która zostawia w naszym sercu ślad już na zawsze i nie potrafimy o niej zapomnieć. Nie jest to słodka i przyjemna historia dla nastolatków. Ta książka niesie ze sobą ogromny ładunek emocjonalny i sprawia, że nasze serce, rozdział po rozdziale będzie rozpadało się na milion małych kawałeczków, a po skończeniu czytania ciężko będzie go pozbierać w całość. Książka wzrusza i to dość porządnie. Bałam się tego co się wydarzy, ale jednocześnie nie mogłam się tego doczekać. Bardzo dawno nie płakałam, aż tak przy żadnej lekturze, dawno też nie miałam styczności z historią, która złamie mi serce.

"Nasze życzenie" to książka, którą się przeżywa. To historia, przy której się śmieję, płaczę, a jednocześnie nienawidzi autorki za stworzenie tak bolesnej historii. Bardzo przypadł mi do gustu motyw kolorów. To jak autorka przedstawiła postrzeganie emocji, uczuć oraz muzyki za pomocą kolorów. Ogromnie wam polecam sięgnąć po tę historię, nie bójcie się powielanego schematu, dlatego, że ta książka jest wyjątkowa. I mam nadzieję, że to dostrzeżecie podczas poznawania historii Cromwella i Bonnie.

Uwielbiam Tillie i jej książki. Najnowszą z nich Nasze Życzenie, sprawiła, że moje serce, jeszcze bardziej ją kocha. Ta powieść przeniosła mnie do niesamowitej historii, pełnej muzyki, miłości, ale również, niewyobrażalnego bólu. Jednak najważniejsza jest muzyka. To ona pozwala nam przerwać, to ona łączy nas ze wspomnieniami i dzięki niej tworzą się nowe. A to, jak Tillie wszystko poprowadziła, jest niesamowite.

Cała recenzja: [Adres usunięty]

Kochani dziś porozmawiamy o sile i roli muzyki w życiu człowieka. Zapewne zgodzicie się ze mną, że muzyka ma ogromną moc. Może stać się doskonałą formą przekazu dla naszych emocji, pragnień uczuć i lęków. Grana z pasją i sercem może stać się narzędziem władzy nad słuchaczami. Przekonał się o tym główny bohater najnowszej powieści Tillie Cole „Nasze życzenie” - Cromwell Dean.

Dziewiętnastolatek mimo swojego młodego wieku zyskał ogromną sławę i uznanie w środowisku muzycznym, bowiem został okrzyknięty najlepszym DJ-em muzyki dance w Europie. Uwielbiają go tłumy fanów. Jak sam o sobie mówi na każdym koncercie, czuje, że ma nad nimi władzę. Jest niczym lalkarz marionetek, który swoimi miksami wprowadza słuchaczy w swego rodzaju trans, a oni tańczą, jak im zagra.

Pewnego dnia na jednym z takich koncertów zjawia się dziewczyna w fioletowej sukience, która ku ogromnemu zdziwieniu chłopaka nie ulega czarowi jego muzycznej hipnozy. Po prostu stoi i słucha. Nie przejmuje się jednak tym, bo wie, przecież nigdy więcej jej nie spotka.

Jednak już kilka godzin później spotyka ją na plaży, gdzie z butelką Jacka Danielsa w dłoni chce odciąć się od reszty świata i pogrążyć się w odrętwieniu, w którym trwa już kilka lat. Dla Cromwella bowiem miksowanie jest sposobem na ucieczkę przed przeszłością. On jeden wie, że choć ludzie, którzy uważają go za mistrza muzyki elektronicznej, kochają go, to jednak tak naprawdę nic o nim nie wiedzą.

Już po wakacjach chłopak wyjeżdża na studia do Karoliny Południowej. Nigdy nawet przez myśl mu nie przeszło, że właśnie tam, los po raz kolejny postawi na jego drodze dziewczynę w fioletowej sukience, która wraz z nastaniem świtu zniknęła z plaży. Co więcej, Bonnie Farraday, bo jak się dowiaduje, tak właśnie nazywa się dziewczyna, również będzie studiowała muzykę na pierwszym roku. Nasz młody geniusz wśród społeczności studenckiej zyskuje miano faceta, który wykorzystuje dziewczyny, by potem je przeżuć i wypluć. Jednak Bonnie zadaje sobie trud, nie ocenia chłopaka po pozorach. Wie o nim coś, przed czym ON sam chce uciec i zapomnieć. Z biegiem czasu udaje jej się przebić przez mur, zbudowany wokół siebie przez naszego bohatera i rozproszyć mrok w jego duszy. Wkrótce oboje zdają sobie sprawę, że rodzi się między nimi wyjątkowe uczucie. Bonnie wie, że ten związek nigdy nie będzie miał przyszłości. Próbuje odciąć się od chłopaka, bo zdaje sobie sprawę z tego, że jeśli nie zakończy tego, co się dzieje między nią a Cromwellem, już wkrótce będzie zmuszona zadać mu najbardziej dotkliwy ból, a ostatnie czego chce to skrzywdzić tego, do którego wbrew niej samej wyrywa się jej serce. Niestety, nie da się nic zrobić. Nigdy już nie będzie tak, jak mogłoby być.

Bennie w przeciwieństwie do Cromwella kocha muzykę klasyczną. Nie rozumie tego, co gra chłopak. Twierdzi, że jego muzyce brak duszy. Młody mężczyzna chce pokazać jej swoją muzykę. Dla niego każdy bit i dźwięk mają swoją barwę. W dosłownym tego słowa znaczeniu. A to dlatego, że chłopak choruje na synestezję. Dzięki temu każdy słyszalny dźwięk ma swój kolor. Wszystko to sprawia, że ON widzi muzykę.

„Nasze życzenie” to historia, która wywołała we mnie napady niepohamowanego płaczu. Lektura tej książki była największą torturą, jaką można zadać duszy i sercu. Ból, poczucie niesprawiedliwości i żalu rozrywało moje serce niczym bezlitosne sępy, a ja jednak nie mogłam przerwać lektury nawet na chwilę. Smutek zalewał moją duszę, a łzy cisnęły się do oczu, pozostawiając namacalne ślady rozpaczy, która zawładnęła mną całą.

Zapewniam Was, że dzięki wyjątkowemu dopracowaniu postaci bohaterów, będziecie niemalże współodczuwali ich uczucia, ból, cierpienie, rozpacz, a także piękno i wyjątkowość rodzącej się miłości. Dzięki temu, że autorka skupiła się na tym, co dzieje się we wnętrzu każdego z nich, jeszcze intensywniej udzielają się one czytelnikowi.

Równie niezwykły jest sposób, w jaki Tillie Cole przedstawiła wpływ muzyki i jej silne oddziaływanie w codziennym życiu naszych bohaterów. Dla nich muzyka to miłość, pasja i zaangażowanie. To sposób na to, by porozumiewać się bez słów, aby zaznać ukojenia i wytchnienia, kiedy życie zbyt mocno daje w kość.

„W końcu nie potrzeba słów, by wyrazić miłość”

Tak wiele chciałabym opowiedzieć Wam o tej książce, jednak chcę, abyście sami poczuli jej wyjątkowość i niezwykłość. Tak, poczuli, bo tej książki się nie czyta. Ją się odczuwa i przeżywa. Na jej pierwszej stronie powinno znajdować się ostrzeżenie: "czytasz na własną odpowiedzialność". Przygotujcie się na to, że książka uczyni z was emocjonalny wrak i długo po jej przeczytaniu nie będziecie mogli się pozbierać, a już na pewno nigdy o niej nie zapomnicie. Nie przystępujcie do lektury bez zapasu chusteczek. Po lekturze kac czytelniczy gwarantowany.

„Bonnie jest kolorem w jego ciemności,

Cromwell jest biciem jej serca”.

Jeśli szukacie poruszającej do głębi historii, która trafi wprost do waszych serc. Historii o dwójce młodych ludzi, których dzieli wszystko, a łączy pasja i miłość, która rodzi się wbrew okrutnemu losowi, ta książka jest właśnie dla Was.

Jeśli „Promyczek" Kim Holden skradł Wasze serce, na pewno „Nasze życzenie” również znajdzie w nim swoje miejsce.

Z pełnym przekonaniem stwierdzam, że jest to jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku.

[Adres usunięty]

Początek był męczący. Cromwell i jego wnętrze napakowane agresją, tatuaże i kolczyki, butelka Jacka Danielsa w dłoni. Słowa "dzisiaj już ktoś ssał mi fiuta" były obrzydliwe, podobnie jak opis panienek, z którymi młody mężczyzna się zabawiał. Domyślacie się wiec, że byłam zgorszona i negatywnie nastawiona do powieści Tillie Cole. Postanowiłam, że odłożę ją na bok, na kilka dni.🤫

Nasze życzenie zmieniło się o sto osiemdziesiąt stopni! Tillie Cole przekonała mnie i pozwoliła pokochać stworzoną przez siebie historię dwojga zagubionych serc. Zaczęły zachwycać mnie barwy opisywane przez Cromwella. Synestezja, o której słyszałam po raz pierwszy, fascynowała. Rolę jaką zaczęła odgrywać muzyka klasyczna nagrodziłabym oklaskami.🙌🙌Nie podejrzewałam nawet, że zakończenie wywoła we mnie łzy. 😭 Nie jest smętne i szablonowe jak w typowym wyciskaczu łez, ale nietuzinkowe i oryginalne. To własnie ono sprawiło, że oceniłam Nasze życzenie jako powieść wybitną i wybaczyłam jej słaby początek.

Tillie Cole to autorka o dwóch obliczach – słodkie, wzruszające młodzieżówki kontra brutalne i wulgarne romanse z gangiem w tle. Jej najnowsza książka wydana w Polsce - „Nasze życzenie” - zalicza się do tych pierwszych i mimo tego, że przewidywałam, iż złamie mi serce, to i tak bardzo chciałam to przeczytać. Chociażby po to, żeby porównać ją do poprzednich historii tej autorki, które czytałam. I wiecie co? Jak dla mnie „Nasze życzenie” wygrywa, spodobało mi się o wiele bardziej niż „Tysiąc pocałunków”, czy „To nie ja, kochanie”.

Cromwell Dean jest na liście najlepszych DJ'ów w Europie, ba, na świecie. Jest uwielbiany przez setki, tysiące osób, gra w najlepszych klubach... a jednak pewna dziewczyna w fioletowej sukience, od której nie może oderwać wzroku przez cały występ w Brighton, zarzuca mu, że jego muzyka jest bez duszy. Wkrótce po tym Crom wyjeżdża z rodzinnej Anglii do USA studiować muzykę. Pewnie każdy z was się domyśla, że jakimś dziwnym zbiegiem okoliczności spotyka tam właśnie dziewczynę w fioletowej sukience.

Zanim powiem co nieco o bohaterach, czy samej fabule, chciałabym wspomnieć o czymś, co mnie najbardziej zachwyciło. Muzyka. Nawet nie ona sama, ale to, w jaki sposób Tillie Cole opisała stosunek bohaterów do niej, to jak ją odczuwali i jakie emocje w nich wywoływała. To było coś niesamowitego. Ja, osoba, dla której muzyka jest wręcz obojętna – owszem, czasem czegoś posłucham tak sama od siebie, ale bardzo rzadko, czułam się naprawdę poruszona, tak jakbym wraz z nimi doświadczała tych uczuć... Wow, to było... to było po prostu niesamowite. Dotychczas myślałam, że to Brittainy C.Cherry udało się pięknie opisać stosunek do tej sztuki w „Poza rytmem”, ale przepraszam - oddaję to miejsce Tillie Cole i „Naszemu życzeniu”.

Cromwell na początku sprawia wrażenie chama, bezczelnego chłopaka. Stroni od bliższych relacji z kimkolwiek, jest oschły, ale wiecie co? Nie kupiłam tego. Zwyczajnie tego nie kupiłam, czułam, że to nie nie jest prawdziwy on. Czekałam po prostu na jakiś przebłysk jego prawdziwej osobowości, a jednocześnie zastanawiałam się, co takiego się wydarzyło, że tak to na niego wpłynęło. I miałam rację. A po poznaniu całej prawdy jednocześnie mu współczułam i go podziwiałam. Pokochałam Cromwella od samego początku, ale pod koniec... myślę, że większość dziewczyn marzy właśnie o kimś takim w roli swojego ukochanego.

Bonnie to typ dziewczyny, która potrafiłaby zaprzyjaźnić się z każdym – dobra, troskliwa osóbka, która tak jak Cromwell – kocha muzykę i stara się z chłopaka wydobyć to, co najlepsze. Ale jednocześnie nosi w sobie tajemnicę, o której wie tylko jej najbliższa rodzina. Tajemnicę, która złamie serce nie tylko Cromwellowi, ale i nam, czytelnikom.

Pojawia się tutaj wątek, za którym szczerze nie przepadam w książkach, ale mimo to dałam szansę tej historii. I nie żałuję, tym bardziej, że autorka uchwyciła go nieco inaczej, nie było to aż tak schematyczne, jak zazwyczaj. Rozegrała to w nieco inny sposób. Owszem, łamie serce, ale i je skleja. [...]

Ciąg dalszy na blogu - [Adres usunięty]