Miejsca, w których płakałam

1. 

   Super Recenzent

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Glut K. w dniu 2024-03-03

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Książka niesie ze sobą bardzo ważne przesłanie. Opowiada o toksycznym związku i konsekwencjach związanych z trwaniem w takiej relacji. 😬 Myślę, że przeczytanie jej może pomóc wielu osobom, w ujrzeniu pewnych kwestii i ruszeniu do przodu, a także w zrozumieniu, że warto prosić o pomoc specjalistów. 🥺 Całość czytało mi się dość przyjemnie i mogę przyznać, że historia Amelie mi się spodobała. Mimo wszystko nie związałem się z nią, czy innymi bohaterami na tyle mocno, jak ma to zazwyczaj miejsce. ☹️ Były również momenty, że zaczynałem się nudzić pewnym fragmentem i chciałem jak najszybciej przejść dalej. Dodatkowo zakończenie pozostawia mi niedosyt. Jestem ciekaw, jak sprawy potoczyły się dalej. 😩 Mimo wszystko uważam, że to bardzo wartościowa książka, którą warto przeczytać.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Magdalena S. w dniu 2023-04-29

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Ostatnio miałam okazję przeczytać "Miejsca, w których płakałam" autorstwa Holly. Ta okładka (ona ma wytłaczane, mieniące się łzy!) i opis tak mnie zaintrygowały, że musiałam poznać treść.
   
   Główna bohaterka Amelie niedawno przeprowadziła się w nowe miejsce. Musiała zostawić przyjaciół, chłopaka i zacząć nowe życie. Początki bywają trudne, ale kiedy w końcu poznaje nowych znajomych, a tajemniczy Reese zaczyna ją podrywać, jej życie nabiera barw. Początkowa euforia i ślepe zauroczenie szybko przemienia się w morze łez. Amelie postanawia stworzyć mapkę pamięci, gdzie opowiada czytelnikowi, co działo się w danym miejscu i dlaczego właśnie w tym miejscu płakała przez Reesa. Jest to pewnego rodzaju pożegnanie się z przeszłością, autoterapia i sposób na poradzenie sobie z trudnymi emocjami.
   
   Już niemal od początku tej historii czuć jak wiele cierpienia nosi w sobie główna bohaterka. Jej ból aż przygniata z każdej strony, ciągle popada w rozpacz, ale jednocześnie brnie w ten związek i prosi się o atencję ze strony toksycznego chłopaka. Dla wielu młodych ludzi jej postawa może być niezrozumiała, może się wydawać, że jest nierozsądna, brnąc w ten związek mimo cierpienia jakie jej dostarcza... Mimo łez, upokorzenia, drwin i wmawiania jej, że jest wariatką. Tak niestety to wygląda, gdy ofiara staje się uzależniona od swojego oprawcy... Szkoda mi było Amelie- trudny start w nowym miejscu, który okazał się jeszcze cięższy przez miłosne doświadczenia... Żal mi również rodziców dziewczyny, którzy musieli patrzeć na cierpienie córki. Przecież młodzieńcza miłość nie powinna kończyć się sesjami terapeutycznymi u psychologa...
   
   Cieszę się, że takie tematy zostają poruszane w książkach, a sięganie po pomoc specjalisty jest normalizowane. Obawiam się tylko, że zbyt młody czytelnik może nie dostrzec przesłania jakie autorka ukryła w tej książce.
   
   Koniec końców- historia daje nadzieję na lepsze jutro i pozwala otulić poszarpane serce.
   
   Czytajcie!

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Oliwia M. w dniu 2022-07-01

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   To coś znacznie więcej niż tylko młodzieżówka. To książka o podstępnej formie emocjonalnego znęcania się, która wyrasta powoli jak chwast ze związku, który wydawał się wspaniały.
   
   Niewielu autorom udaje się dobrze przedstawić toksyczne związki. Niewielu udaje się pokazać, jak można zakochać się w osobie, która manipuluje i krzywdzi. Holly Bourne to się udało! I to jak!
   
   Książka "Miejsca, w których płakałam" jest poniekąd kroniką związku Amelie i Reese'a. Amelie jest nowa w mieście i zakochuje się bez pamięci w olśniewającym i charyzmatycznym chłopaku o imieniu Reese... ale nie wie, że Reese ma też ciemniejszą stronę…
   
   Historię otwiera Amelie, która w teraźniejszości płacze na ławce i próbuje zrozumieć, jak znalazła się w tym miejscu. Jak stała się dziewczyną, która cały czas płacze. Jak straciła osobę, którą kiedyś była; radosną osobę z przyjaciółmi, pasjami, zainteresowaniami…
   
   Ta historia sprawiła, że nie tylko czułam się potwornie smutna i uroniłam całe morze łez, ale sprawiła, że czułam wściekłość. Chciałam krzyczeć. Chciałam przytulić Amelie. Chciałam wyzwolić ją i nie pozwolić nikomu jej skrzywdzić. Ale nie mogłam…
   
   Mimo że jest to powieść młodzieżowa, to jest ona bardzo głęboka i mocna. Nie jest przecukrzona czy ciepła. Jest prawdziwa. Jest potrzebna – i jest to tak ważne, żeby osoby w młodym wieku miały kontakt z tego rodzaju literaturą, szczególnie że w młodzieżówkach toksyczne relacje są często romantyzowane.
   
   Proszę o więcej takich książek!

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Zofia G. w dniu 2022-05-04

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Sądzę, że temat toksycznych relacji dość często przewija się w rozmowach o książkach młodzieżowych. Coraz częściej można natrafić na powieści, które w pewnym sensie romantyzują syndrom sztokholmski. Pokazują, że choć główna bohaterka jest źle traktowana i mieszana z błotem przez swoją „miłość”, to tak naprawdę nic złego, bo przecież obiekt jej westchnień jest bogaty, przystojny i robi wszystko tylko dlatego, że zżera go zazdrość. Chyba każdy z nas zna ten typ literatury. W obliczu tego szaleństwa jeszcze bardziej doceniam książkę Holly Bourne. Nie wszystko mi się w niej podobało, ale autorka dostaje ode mnie ogromnego plusa za to, że (co jest dość smutne) w pewnym sensie wyszła przed szereg.
   
   Amelie, główna bohaterka książki, zabiera nas w kolejne miejsca, w których płakała przez swojego chłopaka Reese’a. W ten sposób chce zrozumieć samą siebie i znaleźć moment, w którym coś w ich relacji poszło nie tak. Czy jej związek od początku był toksyczny? Czy złe traktowanie Reese’a było jej winą? Wie, że dowie się tego tylko wtedy, gdy podąży szlakiem łez.
   
   Gdy zaczęłam czytać tę książkę, pomyślałam o „It Ends with Us” Colleen Hoover. Tam też był poruszony wątek miłości, która wyniszcza. Nie spodziewałam się, że Hooly Bourne pójdzie śladami Hoover, w końcu jej książka traktuje o nastolatkach i to właśnie do tej grupy odbiorców jest skierowana. Jednakże troszeczkę zawiodłam się na tym, że autorka prawie wszystko, co powinniśmy wiedzieć, podaje nam od razu w pierwszym rozdziale. Zabieg z mapą pamięci był czymś ciekawym, ale moim zdaniem zadziałał na niekorzyść książki. Przez niego nie dostałam zwrotu akcji, który mógłby uatrakcyjnić tę pozycję. To chyba główny zarzut, który mam do „Miejsc, w których płakałam”. Na wszystkie inne potknięcia autorki jestem w stanie przymknąć oko, bo poniekąd wynikają one z „mapy pamięci”. Poza tym wątek toksycznego związku wyszedł Bourne znakomicie. Czytając perspektywę Amelie, bez trudu wczułam się w jej ból i rozgoryczenie. Być może nie do końca zrozumiałam, dlaczego główna bohaterka zaufała Reese’owi, bo od początku był on chodzącą czerwoną flagą, ale później, gdy Amelie próbowała odciąć się od chłopaka, jej emocje były dla mnie niemal namacalne. Czasami aż tak bardzo, że musiałam na moment przerwać lekturę. Do tego Bourne pokazała wszystkie aspekty toksycznej relacji bez żadnych filtrów i lukru. Myślę, że tego brakowało w literaturze młodzieżowej.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Beata M. w dniu 2022-04-29

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Nigdy nie przeczytałam jeszcze tak oryginalnej i do bólu szczerej powieści, która obrazowałaby wszelkie ludzkie niedoskonałości. Jej celem było pokazanie prawdziwego, niełatwego, ale za to często pojawiającego się oblicza miłości. "Miejsca, w których płakałam" od Holly Bourne mimo, że nie należy do łatwych książek warta jest każdego przeczytanego słowa, ponieważ utożsamia wszystkie lęki przed trudną relacją i pokazuje, że nie zawsze świat pełen jest empatii czy zrozumienia.
   
   Autorka zabiera nas w sam środek opowieści, która niewiele ma wspólnego z czystym romantyzmem. Holly Bourne już wielokrotnie udowodniła na przestrzeni swoich książek, że potrafi trafnie oddać sytuację i przełożyć wydarzenia na realne życie, ale mam wrażenie, że to jej najnowsza lektura ma najwięcej do powiedzenia w kwestii konfrontacji z ludzkimi emocjami. Czytamy bowiem o związku trudnym, toksycznym, raniącym i pozostawiającym w głowie wielki chaos, więc daleko będzie tutaj od sympatycznych emocji czy słodkich wyznań.
   
   Chociaż wielu z nas liczy na miłość jak z bajki i odsuwa w niepamięć potencjalne rozczarowania to wciąż na drodze wielu z nas pojawiają się trudne związki. Bardzo łatwo więc utożsamić się z główną bohaterką powieści Amelie, która pokochała Reese’a szaleńczo i do zatracenia. Żywiła z tym uczuciem wyższe cele, ale na pewno nie spodziewała się, że ta nastoletnia miłość przerodzi się w ból, znieważenie i brak szacunku. Dopiero po czasie zdała sobie sprawę jak toksyczna była to relacja a odwiedzając wszystkie tytułowe miejsca w których płakała przez Reese’a pokazuje czytelnikowi, że nie jest on sam, że przecież każdemu zdarzają się chwile słabości.
   
   To piękna powieść, choć naznaczona bólem. Dedykowana nastoletniemu czytelnikowi, ale tak naprawdę cząstkę siebie odnajdzie w niej każdy czytelnik. To szczera, odważna, po brzegi wypełniona emocjami historia, która zmusza nas do intensywnego myślenia i oceny własnej sytuacji. Amelie to cudowna dziewczyna, którą spotkał trudny los a przecież się o to nie prosiła. Chciała być tylko kochana i chciana. A Reese? Jaką on odegrał w tym wszystkim rolę? Prawdę mówiąc nic nie jest tutaj czarne lub białe a odbiór tej fabuły jest bardzo indywidualną kwestią.
   
   "Miejsca, w których płakałam" to jedna z piękniejszych powieści jakie czytałam. Szczera do bólu i piekielnie inteligentna otwiera czytelnikowi oczy na wiele ważnych kwestii. Ogromnie polubiłam główną bohaterkę i z wielką przyjemnością wraz z nią wyruszyłam w tą trudną drogę, ale to co doceniam najbardziej jest wielką lekcją życia jaką otrzymałam od Holly Bourne.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 1 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję