Miałeś tam nie wracać

WCIĄGAJĄCA, INTRYGUJĄCA, REWELACYJNA, takimi słowami mogę jedynie określić tą książkę. Wojciech Wójcik zaskoczył mnie ogromnie, obrazem mrocznego kryminały który gwarantuje niesamowitą przygodę.

Tajemnicze okoliczności śmierci młodego mężczyzny, oraz wciągnięty w rozwikłanie tej sprawy Adam powraca do Hajnówka po trzynastu latach nieobecności. Każdy nowo poznany element układanki, stawia przez naszym bohaterem jeszcze więcej niewiadomych. Atmosfera panująca w miasteczku, zupełnie nie pomaga w poznaniu prawdy, klimat tego miejsca oraz jej mieszkańcy wręcz wywołują na czytelniku gęsią skórę. To zupełna mieszanka wybuchowa ⭐⭐

Książka jest obszerna, więc moim zdaniem idealna na wakacyjny wyjazd. Koniecznie polecam ją, wszystkim miłośnikom kryminałów. Miłej niedzieli 🎈🎈

"Miałeś tam nie wracać" to całkiem interesujący, zawiły i dokładnie utkany kryminał stworzony przez Wojciecha Wójcika i zarazem to pierwszy tytuł tego autora, który miałam okazję przeczytać, co więcej - wcale nie żałuję.

Całą fabułę poznajemy w narracji Adama, mężczyzna był przyjacielem zmarłego w niewyjaśnionych okolicznościach funkcjonariusza Straży Granicznej, do którego Krzysztof przed śmiercią próbował się dodzwonić. Mężczyzna wraca do rodzinnej miejscowości Hajnówki na jego pogrzeb z zamierzeniem rozwiązania zagadkowego utonięcia przyjaciela sprzed lat. Akcja prowadzona w Hajnówce przeplatana jest wspomnieniami, refleksjami na temat dawnego życia, ale i poznajemy aktualną sytuację Adama. To na prawdę dobrze skonstruowany kryminał, zawiłe śledztwo ani na sekundę nie nuży czytelnika pomimo objętości stron w tej książce. Co raz pojawiają się nowe fakty rzucające nowe światło na prowadzone przez Adama dochodzenie. Sprawa ma drugie dno, które okaże się bardziej zaplątane i niebezpieczne, niż się na początku wydawało. To właśnie chyba ta intrygująca, zagadkowa akcja sprawiła, że przyjemny klimat, który wzmocniony urokliwym wdziękiem Hajnówki umilał i łagodził wydarzenia tej powieści. Wszystkie czynniki idealnie wyważone, w taki sposób, aby czytelnika zachęcić do pochłonięcia każdej następnej kartki. Niech nie przerazi Was ilość stron w tej pozycji, bo wcale ich nie czuć. Wręcz przeciwnie, akcja jest doskonale objaśniona, fabuła zwarta i dopięta na ostatni guzik, a bohaterowie ciągle wydawali się bardzo znajomi. Już dawno nie czytałam powieści, która w taki przyjemny, wciągający sposób wprowadziła mnie w wykreowany świat. Ze zdumiewającą lekkością poznawałam coraz to nowe informacje, które przybliżały mnie do odkrycia powodu zabójstwa funkcjonariusza. Autor w ciekawy sposób oddał również styl życia mieszkańców tak małych miejscowości, gdzie nikt nic nie wie, a jednocześnie każdy ma ogrom ważnych informacji. Napięcie nie odpuszcza do samego końca, a rozwiązanie tej sprawy nie mniej szokuje, a tajemnice, jakie wyjdą na jaw sprawią, że całkiem inaczej będziemy patrzeć na życie. Przyjemnie było oderwać się od typowo policyjnych kryminałów, w których to śledczy rozwiązują zagadki krok po kroku. Tutaj mamy własne, prywatne i naładowane osobistymi emocjami poszukiwanie prawdy, która może okazać się zgubna. Niesamowita książka, z równie nadzwyczajną fabułą. Świetny sposób na spędzenie letniego wieczoru wraz z Adamem i jego śledztwem. Sądzę, że wielu z Was podzieli moją opinię.

Jeśli macie ochotę na emocjonalno-sensacyjną powieść, która przeniesie Was w wiejski klimat obładowany przemożną chęcią poznania prawdy, kto zabił? To ta książka skierowana jest właśnie do Ciebie!

Adam po kilkunastu latach powraca do swojej rodzinnej miejscowości - Hajnówki. Nie jest to jednak miła wizyta, przyjeżdża ON tam na pogrzeb swojego kolegi z liceum. Tajemnicza i nagła śmierć młodego chłopaka wstrząsa całą miejscowością. Krzyśka, funkcjonariusza Straży Granicznej, znaleziono martwego w jednym z podlaskich jezior. Nikt nie ma pojęcia, jak mogło się to stać, przecież chłopak, z powodu swojej fobii, zawsze starał się unikać wody... Adam obiecał sobie, że rozwiąże zagadkę tego nietypowego zgonu, gdyż jest to swojemu dawnemu przyjacielowi dłużny. Wszystko robi się jeszcze bardziej skomplikowane, gdy Adam dowiaduje się, że Krzysiek próbował się z nim przed śmiercią skontaktować. Pech chciał, że z powodu swojego wyjazdu nie mógł odebrać telefonu. Sprawę utrudnia również zdjęcie znalezione przez głównego bohatera na działce. Jest na nim Kaśka - dziewczyna, która, zaraz po zakończeniu liceum, rzekomo popełniła samobójstwo. Wygląda ona jednak na nim na o wiele starszą... Gdzie w takim razie jest zaginiona dziewczyna?Adam musi połączyć te dwa wątki, by w końcu dotrzeć do ukrywanej przez lata prawdy. Gdy na jaw wychodzą kolejne nowe fakty, cała sprawa zaczyna robić się coraz bardziej zagmatwana i pomieszana. Główny bohater dostrzega również, że nie wszyscy są tymi, za kogo się przez tyle lat podawali...

Pierwszą rzeczą, która rzuciła mi się w oczy podczas czytania, był brak rozdziałów. Co prawda, dłuższe fragmenty były od siebie oddzielone, jednak historia jest prowadzona raczej w sposób ciągły. Prawdę mówiąc, nie było to być może ogromne utrudnienie, lecz zawsze wygodniej czyta mi się książki ze stricte rozdziałami. Choć to może jedynie kwestia przyzwyczajenia? Zresztą, większość fragmentów kończyło w zaskakujący i szalony sposób, tak więc cały czas towarzyszył mi syndrom "jeszcze jednego rozdziału" i wręcz nie mogłam się od tej książki oderwać! Bardzo chciałam rozwiązać zagadkę Krzyśka i Kaśki, choć, tak prawdę mówiąc, niezbyt mi to wychodziło...

Ogromną sympatią obdarzyłam bohaterów prowadzących własne, małe śledztwo. Z przyjemnością poznawałam ich losy, a także kibicowałam im podczas dążenia do odkrycia prawdy. Mieli ciekawą przeszłość i własne problemy, przez co wydawali się być ludzcy i każdy czytelnik mógłby się z którymś z nich utożsamić. Ja osobiście bardzo polubiłam Adama. Cieszę się, że książka została napisana z jego perspektywy, ponieważ żarty i wspomnienia, które niejednokrotnie były przez niego w książce przytaczane, często wywoływały na mojej twarzy uśmiech. Podobało mi się także to, że ,,Miałeś tam nie wracać" jest osadzone w swojskim, małomiasteczkowym klimacie. Autor świetnie oddał klimat Hajnówki i stworzył kryminał, w którym pojawiają się opisy przyrody, między innymi puszczy białowieskiej.

Tempo powieści jest dość spokojne, bardzo polubiłam styl Wojciecha Wójcika. Wszystko zmienia się jednak podczas zakończenia... tam dopiero zaczyna się istny film akcji! Sama potrzebowałam chwili na pozbieranie myśli i zrozumienie tego, co się właśnie dzieje. Niby nie było to aż tak skomplikowane, lecz nieźle zamieszało mi w głowie. Nie ukrywam, mnie to zakończenie się akurat podobało, lubię niekonwencjonalne pomysły na rozwiązanie fabuły, jednak niektórzy mogą się nim trochę zawieść.

Reasumując, ,,Miałeś tam nie wracać" to naprawdę ciekawy kryminał osadzony w polskich realiach. Działo się w nim dużo, jednak powolne tempo pozwalało na rozkoszowanie się piękną, dziką przyrodą i refleksję na temat uciekającego czasu. Choć książka może wydawać się z początku gruba, czyta się ją naprawdę szybko i bardzo wciąga. Bohaterowie byli sympatyczni, a fabuła niezwykle ciekawa. Na pewno warto jest się zainteresować tajemniczą śmiercią funkcjonariusza z Hajnówki, zwłaszcza w te długie, gorące letnie dni.

„Miałeś tam nie wracać” to moja pierwsza książka Wojciech Wójcika, co mogę o niej powiedzieć? Jest dość specyficzna, myślę, że to sprawa stylu — nie znam innych powieści autora, dlatego to tylko mój domysł — bo w tej książce wiele się dzieje, a jednak jest to taka szarpana akcja. Jest napięcie przeplatane spokojniejszymi momentami i nagle kompletnie zaskakująca końcówka, która ociera się o sensację.

Poznajemy Adama, z perspektywy, którego śledzimy wydarzenia w Hajnówce. Mężczyzna wraca w swoje rodzinne strony na pogrzeb kolegi Krzysztofa. Po uroczystości okazuje się, że zmarły kilka dni przed śmiercią próbował się z nim skontaktować. Czego chciał? I co jego śmierć ma wspólnego z samobójstwem młodej dziewczyny lata temu?

Bardzo lubię klimat tej powieści, typowe dla małych miasteczek zainteresowanie powracającym mieszkańcem, atmosfera życzliwości podszyta nutą zawiści czy zazdrości, że ktoś stąd wyjechał, a teraz po latach wraca i dodatkowo zaczyna mieszać w przeszłości. Teoretycznie każdy chce pomóc, a nabiera wody w usta lub radzi, by zmarłych zostawić w spokoju. Głównemu bohaterowi przyjdzie zmierzyć się z prawdą, na którą nie jest gotowy, a sekrety skrywane przez najbliższych wypłyną na światło dzienne.

Nie obawiajcie się grubości tej powieści, bo czyta się ją dość płynnie, mnie zajęła trzy dni i choć nie ma w niej mrożących krew w żyłach scen, pościgów czy szybkiego tempa, to znalazłam w niej to, co lubię — ciekawy klimat, żmudną policyjną pracę, zbieranie śladów, grzebanie w archiwach oraz odniesienia do przeszłości, które rzutują na teraźniejszość. Myślę, że „Miałeś tam nie wracać” sprawdzi się jako oderwanie od ciężkich kryminałów i przyjemnie spędzicie z nią kilka upalnych dni. Polecam.

Adam przyjeżdża do Hajnówki na pogrzeb swojego dawnego znajomego. Do tej pory utrzymywali dość nikły kontakt. Więc ogromne było zdziwienie mężczyzny, gdy po uroczystości policja powiadomiła go, że zmarły próbował się z nim skontaktować telefonicznie tuż przez swoją śmiercią.

A to nie jedyna rewelacja, która zbija z tropu, w małej miejscowości na jaw zaczynają wychodzić fakty, które miały już od dawna nie wpływać na światło dziennie. Adam postanawia pomóc policji, zabawiając się w detektywa i szukając prawdy. Problem tkwi w tym, że na drodze do poznania jej, stoi kłamstwo. Kłamstwo każdej osoby, która jest mu bliska.

*

Spora ilość stron, około sześciuset, ale muszę przyznać, że niczego nie pozbyłabym się z tej historii. Każdy szczegół był potrzebny, każda postać istotna i każde miejsce miało swoje znaczenie.

Świetne zdarzenia, kilka naprawdę dobrych zwrotów akcji, których kompletnie się nie spodziewałam. Lubię, gdy w książkach postacie okazują się być całkiem kim innym (dosłownie, albo w przenośni, bez różnicy). Świetnie poprowadzona gra, w której niewiadomo do końca, kto rozdaje karty. A akcja płynie sobie powoli, odsłania przed nami po każdej kartce kolejną dawkę prawdy. Dzięki temu, że nie nie mamy podane na tacy, jesteśmy złaknieni istotnych informacji, które wszystko nam wyjaśnią.

Postacie są takie, jakie być powinny. Każdy kryje coś za swoją maską,ale chroni swoją rodzinę, staje murem za swoimi bliskimi. Dlatego tak świetnie się ją czyta. Chwilami ma się ogromną chęć, by porządnie potrzasnąć którymś z bohaterów, ale za chwilę dopada ta konsternacja... A co bym zrobiła ja, na ich miejscu? Czy na pewno postąpiłabym inaczej, gdyby życie podstawiało mi prostsze możliwości?

To naprawdę kawał dobrej roboty pisarskiej, przenosi nas w ciekawe miejsce, wplata w ciekawe wydarzenia a cały szum kończy się całkiem zręcznie wymyśloną końcówką. Na całe szczęście, od pierwszych kartek jest tutaj ciekawie.