Mała baletnica

Ta książka jest trudna. Bardzo ciężka, a najgorsze jest to, że niestety oparta na faktach. Mam tylko nadzieję, że te wszystkie dziewczynki zaznały spokoju i są teraz szczęśliwe.

ZAKRĘTY LOSU Jak napisać powieść, która traktując o bardzo poważnych rzeczach jednocześnie dostarcza emocji i radości lektury? Odpowiedż na to pytanie zna Wiktor Mrok, który w swojej drugiej już książce „Mała baletnica” jest po prostu bezkonkurencyjny perfekcyjnie łącząc elementy reportażu, sensacji i dramatu. Wiktor Mrok, „Mała baletnica”, Wydawnictwo Initium , 2018.

Moskwa, Rosja, czasy współczesne. W zamożnej willi znalezione zostaje ciało niejakiej Anastazji Selezniewej- nauczycielki baletu i żony oficera dawnych służb. W domu denatki policja odnajduje ukryty pokój , a w nim szokujące przedmioty... Kim naprawdę była zmarła i czy w toku śledztwa uda się ustalić prawdę? „Mała baletnica” to powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach. Traktuje o kulisach największego pedofilskiego skandalu. Mocnym atutem książki Mroka jest narracja .Poznajemy wydarzenia zarówno ze strony organów prowadzących dochodzenie, jak i osób będących po drugiej stronie barykady. W podobnym stylu pisarz stworzył swą pierwszą powieść - „Czerwony parasol”. Osobiście bardzo mi się to podoba. Taki sposób prowadzenia akcji daje nam poczucie autentycznego, dogłębnego osadzenia w wydarzeniach oraz poznania bohaterów. I tu pojawia się kolejny interesujący szczegół- bohaterowie Mroka nie są jednoznaczni- jak przystało na opowieść osadzoną mocno w realiach są skomplikowani, pewni lęków, prawdziwi. Styl pisarza ukazuje co nieco dziennikarskie zacięcie- pisząc o kontrowersyjnych, brutalnych, mocnych rzeczach, nie osądza, nie daje odpowiedzi- prowadzi nas szlakiem faktów, a opinię pozostawia nam samym.

Miałam okazję czytać debiut Wiktora Mroka, czyli wspomniany wyżej „Czerwony parasol”. To również historia oparta na prawdziwych zdarzeniach. Po jej lekturze byłam pozytywnie zaskoczona i niecierpliwie czekałam na jego kolejną pisarską odsłonę. Nie zawiodłam się. Mrok to nowa marka na pisarskim rynku. Tajemniczy autor, o którym niewiele wiadomo. Czarujący fikcją, która przeraża, gdy dowiadujemy się, iż wcale fikcją nie jest. „Mała baletnica” to mocna, chwilami bardzo dosadna i przejmująca opowieść o nędzy, smutku, braku nadziei. O nakręcającej się spirali przemocy i zła. A także o władzy i wielkich pieniądzach. Lekkie pióro autora sprawia, że historię o tak obrzydliwym procederze jak dziecięca pornografia czyta się jednym tchem. Nie myślcie jednak, że to wakacyjna lektura, o której zapomina się kilka dni po jej przeczytaniu. Trudna tematyka i sposób jej przedstawienia pozostaną w czytelniku na długo.

Kolejną rzeczą, o której myślę , że warto wspomnieć są charakterystyki śledczych i osób zaangażowanych w śledztwo. Poznajemy zespól ludzi, policjantów, psychologów, techników, którzy wszystkie swe siły angażują w pracę, aby dojść do prawdy. Sylwetki niebanalnych i ciekawych ludzi. Idealnie wyważone proporcje : nakreślenie charakterystyki, ale bez zbędnych wątków pobocznych rozmydlających powieść. Nie wiem kim jest Wiktor Mrok i czy tę tajemnicę kiedyś poznam, mogę jednak śmiało powiedzieć, że to autor bardzo dojrzały. Nie lada sztuką jest w powieści sensacyjnej spleść wątki obyczajowe i psychologiczne tak, by powstała naprawdę interesująca i pozbawiona infantylności książka. Jemu się to udało. Już po raz drugi. „Małą baletnicą” Mrok potwierdza swój kunszt i rozbudza apetyty na więcej. Jest to bez wątpienia jeden z najbardziej intrygujących współczesnych pisarzy. Otwarty, odważny i solidny. Borykając się z tematem tabu Mrok stwarza książkę praktycznie dla każdego. Niesamowite.

„Mała baletnica” to powieść szczera, prawdziwa, chwilami brutalna i trudna. Niewątpliwie grająca na emocjach. Napisana w sposób prosty- trudna tematyka, ale jakże łatwa w czytaniu. Wciągająca. Napisana sprawnie i emocjonująco. Jeśli obawiacie się, że mocny, kontrowersyjny temat, to nie są Wasze klimaty, to uspokajam- nie ma tu obrzydliwych czy niesmacznych opisów. Całość jest bardzo wyważona. „Mała baletnica” jest książką obok której nie da się przejść obojętnie. To historia tego jak zło rodzi zło, opowieść o bezsilności i rozpaczy. Opowieść trudna, ale ważna. Oceniam na mocne 5. Bardzo dobrze skonstruowana sensacja z wątkami obyczajowymi, która dostarczy emocji w niejeden wieczór. Takie historie przecież wciąż gdzieś, być może blisko nas , mają miejsce.

Temat okrutnie ciężki. Nie jestem w stanie sobie wyobrazić, że takie rzeczy dzieją się na tym świecie!!! A mianowicie chodzi o temat międzynarodowego skandalu pedofilskiego. A najgorsze w tym wszystkim jest to, że historia ta oparta jest na faktach. Nie można sobie tłumaczyć tego, że opowieść ta powstała w wyobraźni autora. Pozostają pytania... Czy istnieje jakakolwiek satysfakcjonująca kara dla założyciela takiego "biznesu"? Ile ludzi na świecie z za swoich ekranów komputerów przyczynia się do milionowego zarobku twórców takiej działalności? Co się dzieje z psychiką dziecka skrzydwdzonego w taki sposób i w tak młodym wieku?!

To już moje drugie spotkanie z piórem Wiktora Mroczka i po raz kolejny uważam je za udane. Widać różnice jakie zaszły w warsztacie autora od czasu jego debiutu.

Wiktor Mrok stworzył absorbującą i pełną sprzeczności opowieść. Nie jest to zła książka, jest po prostu specyficzna. Do stylu autora trzeba się przyczaić i albo go się polubi, albo znienawidzi. Początkowo treść jest ciąży i trochę się dłuży. Akcja jest dość powolna. Niektóre sytuacje wydają się być niekiedy naciągane. Mimo wiedzy o tym, iż książka opiera się na autentycznych wydarzeniach, to ciężko stwierdzić co było prawdą, a co jedynie fikcją literacką. Lektura wstrząsa i szokuje co sprawia, że trudno jest się od niej oderwać. Autor potrafił zaciekawić czytelnika i uzależnić go od przerzucania kolejnych stron. Spędziłam z nią kilka przyjemnych godzin, gdy już się wgryzłam w historię.

Powieść Mała baletnica to wstrząsająca, oparta na faktach historia Anastazji - zafascynowanej baletem dziewczynki, która nie miała pojęcia, że jej mentorka zasila szerzący się proceder dziecięcej pedofilii i pornografii.

Akcja powieści jest podzielona na trzy "etapy". Pierwszy to retrospekcje. Drugi - prowadzone śledztwo. I trzeci opisujący działalność pedofilskiej "bandy".

Strasznie zafascynował mnie i spodobał mi się styl autora. Dzięki temu ta trudna, przerażająca historia została napisana w .... przyjemny sposób. Autor poprzez swój styl szybko nawiązuje pozytywny kontakt z czytelnikiem i już od pierwszych chwili wciąga go do swojego świata.

Jak wiecie lubię minimalistyczne, szare okładki, więc ta wpasowała się w mój gust. Różowe baletki i tytuł odznaczają się na szarym tle, przyciągając wzrok.

Mignęło mi gdzieś przed oczami, że Anastazja była i ofiarą, i oprawcą. I niestety muszę się z tym zgodzić. Zaznając w dzieciństwie molestowania przez swoją nauczycielkę baletu, takie same "wartości" wprowadziła do swojego dorosłego życia.

Mimo kontrowersyjnego tematu i dość pokaźnej objętości książkę czyta się naprawdę szybko. Zdecydowanie polecam.

Tę historię napisało życie, co samo w sobie jest powodem ku temu, by obdarzyć powieść "Mała baletnica" naszym zainteresowaniem. Żeby jednak sprostać lekturze należy posiadać pewną odporność. Nie każdy czytelnik, wrażliwy na krzywdę dzieci, zdoła przyswoić sobie szczegóły opisywanego w książce porno - biznesu. Wiktor Mrok postawił nam poprzeczkę bardzo wysoko. Przeczytajcie „Małą baletnicę”. Koniecznie!

Rewelacyjna pozycja dla miłośników głośnych spraw mafii rosyjskiej. Poświęcona sprawie pornografii dziecięcej książka Wiktora Mroka wciąga, ale z pewnością jest to lektura tylko dla czytelników o mocnych nerwach. Obowiązkowa lektura dla młodych rodziców!

Niektórych historii nie da się ocenić na zasadzie "podobało mi się, chcę jeszcze" (albo, wedle gustu, "nie podobało mi się, co za szmira!"). "Problem" ten zwykle dotyczy opowieści, które oparte zostały na autentycznych wydarzeniach i doskonale opisuje mój stosunek do "Małej baletnicy". Lektura nie była ani przyjemna, ani lekka, czego jednak nie można rozpatrywać w kategorii wad - wszak nikt nie spodziewa się, że książkę o pedofilii będzie się czytało równie sprawnie i miło co np. kryminały Chmielewskiej. Trzeba przyznać, że pan Mrok przeprowadził solidny research - opisane w książce śledztwo przedstawione zostało solidnie i nawet przez chwilę przez myśl mi nie przeszło, że opisuje je laik. Czytelnik towarzyszy służbom mundurowym w zasadzie od pierwszego dnia śledztwa, poznaje kulisy ich pracy, jest obecny przy przesłuchaniach świadków i w zasadzie przez cały czas obserwuje tok myślowy ekipy. Pan Mrok jest wnikliwy (nawet aż za bardzo) i diabelnie szczegółowy, co momentami nuży. Zdarzają się niestety zbędne wstawki, które w sumie ni to mają chwilowo rozśmieszyć, ni to przybliżyć sylwetki mundurowych, a które finalnie jedynie wydłużają i tak obszerną już książkę.

Krótki opis z tyłu woluminu głosi, że "akcja toczy się dwutorowo". Moim zdaniem jest to stwierdzenie mocno na wyrost, bo lwia ( choć odpowiedniejszym gabarytowo zwierzęciem byłoby określenie "walenia", ale cóż, nie moją rolą jest tworzenie utartych zwrotów :P ) część skupia się wyłącznie na śledztwie, jeśli zaś chodzi o środowisko ludzi zamieszanych w biznes pornograficzny.... Cóż, ono opisane jest bardzo, bardzo oszczędnie, a początkowe retrospekcje (które miały ogromny potencjał) potraktowane zostały po macoszemu i stanowiły wyłącznie wstęp.

A szkoda.

„Mała baletnica” skrywa w sobie sekrety, o jakich przeciętnemu człowiekowi się nie śni. Historia opiera się na faktach, ale w trakcie lektury wcale tego nie widać – ma się wrażenie, że coś takiego jest nieprawdopodobne, nie ma prawa się zdarzyć, chociaż wydaje mi się, iż przez dostęp do mediów i wiadomości o takich czy innych sytuacjach ludzie często stają się już znieczuleni na coraz częściej upowszechniane kontrowersyjne wydarzenia.

Według mnie, autor złagodził nieco podjęty przez siebie temat kreacją bohaterów będących w zespole moskiewskiej policji, w gronie których nie brakuje śmiechu, serdeczności, ale i też hierarchii, z której doskonale każdy zdaje sobie sprawę. Miło czytało się, obserwując relacje „szefowej” Alony, Sewary, Wadima, Saszy i Giennadija. Ukazanie trudów, z jakimi muszą spotykać się rosyjscy policjanci, tych psychicznych jak i fizycznych, aby sprawiedliwości stało się zadość, pozwala Czytelnikowi czerpać pewną przyjemność z procesu czytania – bo nie wszystko jest kolorowe, całkiem jak w życiu.

Polecam poszukującym odrobiny humoru w powieściach sensacyjnych!

Mimo, że książka nie należy do gatunku horroru, nie jest to historia, po której można spać spokojnie. Fabuła oparta na faktach, opowiada o skandalu na miarę światową. Małe dzieci są urocze, szczególnie dziewczynki ubrane w kolorowe sukienki. Dla tych mężczyzn, są bezbronnymi owieczkami, które szybko zamieniają się w ofiary. Czy można sobie wyobrazić, że tacy ludzie żyją wśród nas? Że sprawa może dotyczyć nas osobiście? Naszych dzieci, rodzeństwo, naszą rodzinę? Bogaci, ustawieni, z możliwościami, znajomościami, wykorzystującymi luki w prawie tzw. "grube ryby biznesu" lubiące małe dziewczynki lub dojrzewające nastolatki. Właśnie o tym jest ta książka.

Nie czytałam 1 książki Wiktora Mroka .

Ale na pewno ona miała skrajne opinie , przeczytałam drugą jego książkę „Małą baletnice „ i jestem wstrząśnięta tą książką .

Opowiada a małej dziewczynce która jest tak strasznie dotknięta krzywdą ludzką .

Lecz zacznijmy od początku , książka jest napisana na faktach autentycznych .

Opowiada o losach pewnej małej dziewczynki która trafiła w krąg dziewczynek które były wykorzystywane do pornografii i pedofilii dziecięcej w szkole baletowej .

Trafia ona pod ręce kobiety która wykorzystuje te dziewczynki w takcie nauki baletu .

Dziewczynki są wykorzystywane do zdjęć w różnej bieliźnie i różnych akcesorii dodatkowych . Tańczą nago w sali baletowej , całują się dotykają w miejscach intymnych .

Do tej szkoły baletowej przychodzą dzieci z różnych kręgów społecznych .

Na samym szczycie tek piramidy , stoją ludzie którzy chronili prawo . Przeleli cały biznes pornograficzny , i narkotykowy i z biegiem czasu pozbywają się w bardzo brutalny sposób osób które się tym interesują .

Wątki w tej książce przeplatają się i uzupełniają . Czytamy książkę z dwóch perspektyw czyli z punktu widzenia oprawców , i policji , która stara się te dzieci ratować .

Jedną z najbardziej jak dla mnie wstrząsającą scena jest znalezienie dziewczynki kilkunastoletniej podwiązanej do sufitu aby się nie ruszała i penetracja jej z dwóch stron . było to bardzo wstrząsające.

Książka jest bardzo dobrze napisana jak na tak bardzo trudny temat .

Czyta się ja z zapartym tchem .

Nie da się jednak ukryć, iż to pozycja godna przeczytania, która otwiera oczy, uświadamia jakie niebezpieczeństwa czyhają na młodych ludzi w obecnym świecie, pokazuje jak z nimi walczyć, jak bronić i edukować nasze dzieci. Temat jest wyjątkowo trudny, ale moim zdaniem trzeba go poruszać jak najczęściej, gdyż niewiedza w tym wypadku jest po prostu słabością. Zdecydowanie polecam osobom, które lubują się w doskonale prowadzonych śledztwach przez nietuzinkowych bohaterów, a przede wszystkim nie boją się wstrząsających, autentycznych historii.

Mała baletnica, mimo że nie jest powieścią doskonałą to pozycja warta uwagi dla wielu fanów kryminalnych klimatów oraz historii opartych na realnych wydarzeniach. Autor prowadząc dwutorową akcję przedstawia kulisty powstawania imperium dziecięcej pornografii oraz jego upadek. Porusza ważne kwestie dające do myślenia i zwraca uwagę na istotne fakty, tj. łatwość pozyskiwania dzieci i namawiania ich do współpracy czy luki prawne, którymi prześlizguje się wiele treści o wątpliwej moralności. Zapewne czytelnicy poszukujący zawiłej zagadki i dreszczyku niepewności będą zawiedzeni, jednakże nie jest to typowy kryminał i pewne braki nadrabia innymi zaletami. Warto dać mu szansę.

Czy polecam?

Oczywiście! Mimo, że książka zawiera trudny temat, to jest niezwykłą książką. Porusza, wzbudza kontrowersje i wyzwala w człowieku wiele emocji. Powieść Mroka pochłonęła mnie od pierwszych stronic, można powiedzieć, że czytałam ją jak zahipnotyzowana i bardzo mi się podoba.

„Mała baletnica” dość długo czekała na półce na przeczytanie. Zdawałam sobie sprawę, że główny wątek nie jest nawet jak na kryminał tematem lekkim i przyjemnym. Tak jak zakładałam — książka wywołała emocje. Książka, mimo trudnego i bardzo emocjonalnego tematu, jest warta przeczytania. Na pewno w trakcie nie będziecie się nudzić.