Ludzie dla ludzi

Zastanawialiście się, po co potrzebni są nam w życiu ludzie? Tytuł picturebooka „Ludzie dla ludzi” Benjamina Zephaniaha daje odpowiedź bardzo ogólną. My, ludzie, jesteśmy dla innych ludzi, a oni są dla nas. Znacznie więcej zdradza treść wiersza. Autor w prostych słowach przekazuje dzieciom w wieku 3-5 lat najważniejsze informacje o ludziach, o życiu w społeczności. Uczy je relacji międzyludzkich, współpracy w grupie, dobroci, czułości, pomagania sobie, otwartości.

W naturalny sposób uczy także tolerancji. Wystarczy spojrzeć na okładkę, wklejkę i stronę tytułową. Mnóstwo różnych dzieciaków wspólnie się bawi, dokazuje, bryka, pracuje, pomaga sobie i się śmieje. Nieważny jest kolor skóry czy kraj, z którego dziecko pochodzi. Nie ma znaczenia, czy nosi okulary, czy też porusza się na wózku inwalidzkim. Jest małym człowiekiem i jest potrzebny innym.

Krótki wierszyk łatwo wpada w ucho i maluchy mogą się go szybko nauczyć na pamięć. Jednak jest on tylko tłem. Tu pierwszoplanową role odgrywają ilustracje, a te zachwycają! Ilustratorka Nila Aye pięknie zobrazowała relacje międzyludzkie. Jej rysunki żyją. Mnóstwo się na nich dzieje – trzeba się uważnie przyjrzeć, by wszystko dostrzec. Ich bogactwo i złożoność daje pole do popisu dziecku, rodzicom, dziadkom, nauczycielom. Można je omawiać na wiele sposobów, naśladować, odgrywać scenki, rysować, ćwiczyć spostrzegawczość, a przede wszystkim rozmawiać.

Picturebook „Ludzie dla ludzi” to edukacja w obrazkach dla najmłodszych dzieci o relacjach międzyludzkich i wspólnocie, którą tworzą wszyscy ludzie na świecie. Dorosłym przypomni o bliskich i znajomych i może do czegoś zmotywuje. Kto wie…

To w jakim świecie przyjdzie nam żyć w dużej mierze zależy od nas samych i od tego jakie wartości od małego wpoimy naszym dzieciom.

Sięgając po takie pozycje jak "Ludzie dla ludzi" jestem pewna, że przekazujemy najmłodszym właśnie to, co najlepsze ❤️.

Przyznam, że książka z miejsca skradła moje serce- na pierwszy rzut oka idą piękne ilustracje. W praktyce to duży picturebook, a mnogość szczegółów może wywrzeć na nas ogromne wrażenie. Moją pierwszą myślą było: "Ależ tu się dużo dzieje! Z pewnością użyję tej książki również w roli wyszukiwanki". I przyznam, że ten plan był świetny 😍.

Jeśli chodzi o sam tekst, nie ma go tutaj wiele, ale każda ze strof wiersza przenosi ogromną życiową mądrość.

Dowiadujemy się z niego, że potrzebujemy ludzi dookoła nas, którzy mogą z nami dzielić smutki i radości, wspierać w trudnych chwilach i zwyczajnie towarzyszyć w wielu momentach naszego życia.

Innych ludzi potrzebujemy na każdym etapie naszej podróży, a ich rasa, czy kultura nie mają większego znaczenia. Liczy się to, że "w grupie siła", a każdy człowiek tworzy jedynie element wielkiej układanki, która jednak najpiękniej wygląda razem.

Cudowny przekaz, który wspaniale został podkreślony przez ilustratorkę. W mojej opinii zdecydowanie warto przeczytać

krótka, ale treściwa, poruszająca i dająca do myślenia. Niby człowiek to samotna wyspa, a jednak istota społeczna. Pięknie wydana. Napisana prostym językiem - polecam!

Okładka tej książki od razu przyciągnęła mój wzrok – tyle tu różnorodności! Założyłam, że podobnie będzie w środku, a gdy dodałam do tego wdzięczny i obiecujący tytuł, wiedziałam już, że chcę poznać treść tej publikacji. Intuicja mnie nie zawiodła – to naprawdę świetna książka dla dzieci.

Różnorodność to tutaj temat przewodni – każda rozkładówka jest jej pełna, otula nią jak ciepłym kocykiem. Co więcej – ludzie przedstawieni na ilustracjach wyglądają na radosnych, szczęśliwych, a dzieje się tak właśnie dlatego, że są wśród innych ludzi. To także podsumowanie tekstu na każdej stronie – ludzie potrzebują ludzi. Tego tekstu nie jest co prawda dużo, za to wspaniale uzupełnia ilustracje. Bo trochę mam wrażenie, że to obraz pełni tu najważniejszą rolę.

Jeśliby tylko przeczytać z dzieckiem tę książkę, to zajmie nam to jakieś pięć minut. Ale w moim odczuciu samo czytanie nie wystarczy, bo jeśli zaczniecie przyglądać się ilustracjom, to odkryjecie prawdziwe piękno tej książki – ujrzycie różne narodowości, kultury, kolory skóry. W różnych miejscach i sceneriach, ale nigdy nie samotnie, zgodnie z przesłaniem książki – ludziom potrzebni są ludzie.

„Ludzie dla ludzi” to taka książka z minimum tekstu, który zawiera maksimum treści. A przyznaję, że to prawdziwa sztuka – zamknąć tak wiele w tak niewielu słowach.

Podoba mi się, że dzięki pełnym różnorodności ilustracjom młodzi czytelnicy mogą także poznać różne kultury. To zasianie ziarnka ciekawości, które gdy wykiełkuje, może sprawić, że dziecko będzie ciekawe świata – bo świat jest piękny i interesujący. Dzieci też to widzą, ale widzą lepiej, jeśli mają przykład dorosłych, którzy z otwartością i zachwytem mu się przyglądają.

Człowiek jest istotą społeczną. Potrzebujemy innych ludzi, żeby się wygadać, przytulić, pośmiać, wspierać i do wielu innych rzeczy. Do czego jeszcze wymienia Benjamin Zephaniah w poemacie dla dzieci „Ludzie dla ludzi”.

Mam mieszane uczucia na temat tego utworu. Można nazwać to ironią losu, kiedy introwertykowi mówi się, że potrzebuje ludzi. Od razu załącza mi się mowa o jakości tych relacji, jednak pukam się w głowę i mówię sobie: „Kobito, nie komplikuj sprawy”. Mamy do czynienia z książką dla dzieci, która ma mieć prosty przekaz – dla zdrowego rozwoju potrzebujemy rodziny, przyjaciół, ludzi. Szczegóły można doprecyzować dyskusji lub sięgnąć po inne książki – na pewno znajdziecie coś co was zadowoli.

Porzuciłam więc swoje introwertyczne podejście do ludzi i postawiłam sobie inne pytanie: „Czy publikacja ta może spodobać się dzieciom?” Zacznijmy od wersji wizualnej [wyd. Świetlik 2023]. Jest obłędna. Ilustracje są przebogate. Mnóstwo na nich postaci, które robią wspólnie czasami wyjątkowe, a czasami prozaiczne rzeczy. Emanuje z nich radość, zadowolenie. Mój roczny synek nie mógł się oderwać od książki. Po swojemu wypytywał się, co robią kolejne osoby.

Teraz czas na sam wiersz. Niczym mnie nie zachwycił, a właściwie wydał mi się nudny. Poemat nie opowiada, żadnej historii, a na to zwraca uwagę moja pięcioletnia córka. Rymy też „szału nie robią”. Nie wiem, czy to kwestia tłumaczenia, czy też taki jest sposób wyrazu Bejamina Zephaniaha, ale odniosłam wrażenie, że dostałam zbiór wytycznych, myśli zakończonych tę samą frazą. Szczerze to czułam się, jakby ktoś chciał mi wbić ją do głowy, a moje introwertyczne usposobienie mocno się buntowało.

Z przesłaniem zawartym w publikacji „Ludzie dla ludzi” Benjamina Zephaniaha trudno polemizować, chociaż moja filozofia życiowa „krzyczy”, żeby je doprecyzować. Moim dzieciom chcę pokazać, ze potrzebują ludzi, ale nie za wszelka cenę. Mają pamiętać o jakości tych relacji, żeby ich nie zniszczyły. Sam poemat też nas nie zachwycił. Lubimy i szukamy raczej fabularyzowanych publikacji, a ta jest raczej zbiorem myśli. Przypadły nam natomiast do gustu ilustracje, a szczególnie najmłodszemu członkowi rodziny. Kolorowe, bogate, wesołe. Trochę żałuje, że książka nie jest „kartonówką”, bo małe rączki rocznego chłopca szybko pogniotą kartki.

Książka „Ludzie dla ludzi” skierowana dla najmłodszych czytelników, kreśli nam jak ważne w naszym życiu są powiązania z innymi ludźmi. Jak bardzo potrzebne są do prawidłowego funkcjonowania w świecie, do rozwoju i spędzania czasu. Potrzebni są aby pomóc, aby pocieszyć i aby wspierać…

Cała ta opowieść dopełniona jest kolorowymi ilustracjami, które w niesamowity sposób korelują z niewielką ilością tekstu. Dla dziecka to właśnie ilustracje są najważniejsze, dziecko patrzy na obrazy, by zrozumieć treść. A te w książce „Ludzie dla ludzi” niosą przekaz znacznie większy aniżeli słowa. Przyznam się, że one przyciągają wzrok nie tylko małego czytelnika, ale także rodzica, który temu małemu człowiekowi towarzyszy podczas lektury…

Myślę, że ta niepozorna objętościowo książka, a właściwiej jej wspólna lektura może być świetnym wstępem do rozmowy z dziećmi o szacunku do innych, o tolerancji, a nawet o bezinteresownej pomocy drugiemu człowiekowi. O budowaniu ich świadomości o otaczającym świecie, o przyzwyczajaniu do tego, że w zwyczajnym życiu ludzie się od siebie różnią i, że z tych różnic mogą wyniknąć całkiem trwałe przyjaźnie.