Lex. Zastępca trenera podrywu. Skrzydłowi. Tom 2

Dwójka przyjaciół. Jeden pomysł. Dwie kobiety, które zmieniają wszystko. Czy szkoła dla niepewnych swego okaże się dobrym rozwiązaniem?

Podobno Rachel Van Dyken albo się kocha, albo nienawidzi. Jej styl jest charakterystyczny i faktycznie nie każdemu przypadnie do gustu, chociaż osobiście jestem jego sporą fanką. Lubię lekkie historie romantyczne, w sam raz na leniwe popołudnie a w wykonaniu tej autorki już szczególnie. Pisze dobrze, zaskakuje, idealnie oddaje emocje i kreuje takich bohaterów, których nie sposób nie polubić. "Lex" to drugi tom serii Skrzydłowi, którą możecie czytać bez zachowania chronologii, chociaż polecam trzymać pod ręką oba tomy, bo przyjemności z czytania jest sporo!

Był Ian, nieświadomy z uczucia, którym obdarzył nieśmiałą Blake. Teraz jest Lex, który szczerze nienawidzi pyskatej Gabi. Ona odwzajemnia się tym samym, więc za każdym razem gdy się ze sobą konfrontują aż kipi od emocji. W ciągu kliku tygodni Lex miał nauczyć Gabi wszystkich tajników działania jego spółki a następnie zerwać z nią wszelkie kontakty. Nienawiść wspólnie ich nakręcała. Dlatego z zaskoczeniem odkryli, że poza negatywnymi uczuciami kiełkuje powoli coś jeszcze. Coś jakby... pociąg seksualny, który rósł z dnia na dzień. Próbowali z nim walczyć, ale czy można walczyć z własną naturą?

W tym tomie więcej jest dramatów. Może nie są one szczególnie wygórowane i zaskakujące, ale na pewno tajemnica skrywana przez Gabi w pewnym momencie stanie się motorem napędowym dla dalszej fabuły. Pojawia się zatem więcej emocji, bohaterowie wydają się nam bliżsi, gdy odkrywają przed czytelnikiem swoje najgłębiej skrywane pragnienia a akcja sama przerzuca kolejne strony, więc zanim się obejrzymy cała historia jest już za nami. W tym wszystkim dużo romansu, miłości kiełkującej na naszych oczach oraz subtelnej porcji erotyki, która scala relacje między Lexem a Gabi.

Mam wrażenie, że ta część wypadła lepiej. Może przez to, że lepiej zrozumiałam głównych bohaterów, może pomysł na fabułę był lepszy, ale w ostatecznej ocenie tej dylogii, którą bardzo lubię i nie rozgraniczam ob tomów, szalę pozytywów przechyliłabym raczej w stronę Lexa i Gabi. Kryją się za maskami, udają innych niż są w rzeczywistości, ponieważ boją się zranienia a to chwyta za serce i rozczula. Łatwo ich zrozumieć a im bliżej ich poznawałam tym wolnej starałam się czytać, by zatrzymać na dłużej przyjemność czytania.

Ponownie z dużą dawką poczucia humoru, ze słownymi przepychankami i sympatycznym romansem Rachel Van Dyken wita nas historią dwójki bohaterów, którzy idealnie do siebie pasują. "Lex" jest lekturą dla rozrywki, nie ma w niej morałów, nie ma przesady a za to jest mnóstwo przyjemnych scen, zaskakujących wyznań oraz - oczywiście - miłości, która wszystko łączy. W poszukiwaniu czegoś lekkiego, ale jednocześnie niesamowicie przyjemnego w moje ręce wpadła dylogia do której na pewno jeszcze kiedyś wrócę.

Kiedyś rzucał w nią kamieniami, ale i spieszył jej paczką chusteczek. Znał ją dobrze, bo była dobrą koleżanką jego przyjaciela Iana. Po upływie lat prawie jej nie rozpoznał. Gabs wypiękniała i stała się kobietą, na widok której przyspiesza jego cholerne serce. Ale przecież obiecał kiedyś, że nigdy jej nie tknie i nie może złamać danego słowa. Postanowił jej dokuczać, dogryzać jej, by trzymała się od niego z daleka.

Teraz mają pracować razem, co momentami wydaje się pomysłem irracjonalnym. Przecież się nie cierpią i nie potrafią razem funkcjonować na jednej i tej samej powierzchni. On ma nadzieję, że dzięki sprytnie opracowanemu planowi szybko ją wykończy, ona jest zdeterminowana, ponieważ potrzebuje pieniędzy. Co się stanie, kiedy Gabi uświadomi sobie, że Lex nie jest taki zły, jakim próbuje być? Co, kiedy typowy kobieciarz dostrzeże rozchwiane dotąd pragnienia ulokowane tylko w jednym miejscu, a konkretnie w jednej osobie? Taka mieszanka szykuje prawdziwą bombę.

Na pierwszym planie pojawiają się ludzie, których łączą wspomnienia dziecięcych lat. Upływ czasu zdążył jednak sporo namieszać i wyostrzyć charakterki. Lex jest typowym kobieciarzem – no może na pierwszy rzut oka. Mężczyzna, który nie musi się prosić o to, by dziewczyna poszła z nim do łóżka. W końcu jest specjalistą. Bardzo bym go jednak skrzywdziła kończąc jego opis na tych paru zdaniach. Pod cienką warstwą dupka skrywa się spory pokład opiekuńczości i wrażliwości. Chłopak potrafi rozczulić nie tylko słowem, ale przede wszystkim gestem. Nie myśląc tylko dolną częścią ciała, jakby się na początku mogło wydawać. Tymczasem Gabs nie należy do szarych myszek, chociaż zdaje się, że o podrywie wie „mniej niż babcia Lexa”. W dziewczynie tkwią ogromne pokłady frustracji, które nie okażą się jedynym zaskoczeniem dla czytelnika jeśli chodzi o jej postać. Jest także pewna tajemnica.

Mówi się, że nienawiść i miłość dzieli cienka granica. Autorka wyraźnie pokazuje to w swojej historii rozpoczynając od kąśliwych i zabawnych dialogów i sytuacji prowokujących do uśmiechu. Po to, by w pewnym momencie postawić na powagę, na nieco tragiczny (w granicach wiarygodności) wydźwięk akcji, na ból i łzy. Na zadanie sobie pytania: dokąd to wszystko prowadzi. Historia zatem, choć na początku ją o to nie podejrzewałam, zawiera w sobie głębię. Są emocje towarzyszące czytelnikowi, pojawiające się i nawarstwiające z czasem. Zostaje poruszony temat gotowości podjęcia się nieco kontrowersyjnej pracy, w celu uzyskania jakże potrzebnych pieniędzy, są skrywane sekrety i wystawiona na próbę przyjaźń. W końcu u boku Lexa i Gabi jest jeszcze niczego nieświadomy Ian.

Na pozór lekka, a jednak poruszająca ważne tematy, nieskupiona wyłącznie na wątku miłosnym historia. Według mnie, czego na pewno się nie spodziewałam, minimalnie lepsza od poprzedniego tomu. Życiowe sytuacje, trudne wybory, humor i skomplikowane decyzje. Polecam wszystkim romantyczkom szukającym gorącej, ale niezasypanej wyłącznie namiętnością książki.

[Adres usunięty]

Lex. Nasz drugi Skrzydłowy. Troszkę mieliśmy okazję poznań go już w części, gdzie pierwsze skrzypce grali Ian i Blake.

Równie przystojny i dobrze zbudowany, ponad przeciętnie inteligentny! z ogromnym powodzeniem u kobiet, z którego zdaje sobie sprawę i chętnie korzysta. I, no cóż, zdaje się też bardziej dupkowaty. ;)

Gabi, przyjaciółka Iana, dziewczyna, którą ten traktuje jak siostrę.

Przyjaciele naszych przyjaciół są też naszymi przyjaciółmi? Hmm, zdaje się, że nie tym razem, Gabi i Lex przebywając w jednym pomieszczeniu, stają się niebezpieczni dla otoczenia, nie wspominając o tym, jak oddziałują na siebie nawzajem. Kłótnie, wyzwiska, jeszcze więcej kłótni i jeszcze więcej niemiłych, wrednych słów.

Ale czy na pewno?

A może...Kto się czubi, ten się lubi?

Też mieliście od początku wrażenie, że coś tu się nie zgadza i ktoś coś zdecydowanie ukrywa? Że ta nienawiść to pozory?

Co zrobić jednak, kiedy dziewczyna znajduje się na liście "tknij ją, a Cię zabiję"? Czy można zaryzykować utratę przyjaciela, Brata?

Powiem szczerze, że historia Lexa i Gabi spodobała mi się jeszcze bardziej niż Ian! Więcej niewiadomych, sekretów, jeszcze większe przyciąganie i napięcie pomiędzy bohaterami! Poczucie humoru, wzajemne dogryzanie i uszczypliwości, szczypta wredoty ;) No mi to wszystko pasuje! I moje romantyczne serduszko też miało swoją ucztę, swoje wzdychanie i uśmiechy na to, jaki w rzeczywistości okazał się Lex.

Może nie do końca podobała mi się sama końcówka, czegoś mi zabrakło i coś zadziało się odrobinę za szybko, ale ogólne odczucia względem tej lektury są zdecydowanie na plus! Czyta się szybciutko, a obecnie pod kocykiem i z kubkiem herbaty/kawy/kakao/gorącej czekolady będzie idealnie! Tylko uważajcie, żeby w niektórych momentach nie rozlać zawartości! ;)

Nie ukrywałam, że czytając pierwszy tom cyklu Skrzydłowi autorstwa Rachel Van Dyken opowiadający historię Iana, na pewno sięgnę po następny. Wspominałam Wam, że będzie dotyczył kolejnej dwójki, a kiedy poznałam jego bohaterów byłam przekonana, że może się okazać nawet ciekawszy od jego poprzednika. Dotyczył przecież pana bardziej złowieszczego i demonicznego, który nosił przydomek Lexa Luthora ich duetu. Dlaczego Gabi i Lex skaczą sobie do oczu przy każdej okazji?

„Nie zyskałem przydomku „Lex Luthor”, dlatego że byłem dżentelmenem noszącym koszule na guziki, który używał w sypialni słów „proszę” i „dziękuję”.

Byłem złoczyńcą.

Z Ciemnej Strony.

Niegrzecznym”.

Zacznę od tego, że nasi bohaterowie znają się od dzieciństwa, Lex, Gabi i Ian byli najlepszymi przyjaciółmi. Dorastali wspólnie i to właśnie Lex był w stanie zawsze bronić lub pocieszyć Gabi w chwilach słabości. Mieli silną więź chociaż z biegiem czasu mogłoby się wydawać, że relacja Iana z Gabi stała się bliższa, ponieważ uważali się za przyszywane rodzeństwo. Co takiego się wydarzyło, że przyjaźń legła w gruzach? Dlaczego Gabi jest taka agresywna i zacięta względem Lexa?

„Większość dziewczyn miała mnie za mrocznego, złowieszczego, jeżdżącego na motocyklu frajera, który jakimś cudem nie wyleciał jeszcze ze studiów. Nie wiedziały jednego: miałem więcej szarych komórek w małym paluszku i więcej pieniędzy na koncie, niż byłyby w stanie sobie wyobrazić… lub policzyć na dziesięciu palcach”.

Wydarzyło się coś w ich przeszłości, co sprawiło, że dziewczyna poczuła się bardzo skrzywdzona. Gabi miała wtedy osiemnaście lat i wybrała się na jedną ze studenckich imprez na kampus. Znajdowali się na niej wyposzczeni chłopcy w tym i nasi mistrzowie podrywu Ian i Lex. Dziewczyna przeżyła zawód miłosny, okazało się, że jej chłopak spotykał się jednocześnie z inną dziewczyną. Chciała zerwać z wizerunkiem grzecznej dziewczynki, przebrała się więc za elfa i postanowiła zabawić. Oderwać się od przykrych wspomnień i zawodu. Zwróciła na siebie uwagę samego „Lexa Luthora”, złowieszczego i spragnionego wyzwania chłopaka. Zaiskrzyło na tyle mocno, że dali się ponieść i z pewnością doszłoby do czegoś więcej, gdyby nie Ian, który był świadkiem tej chwili. Rozpoznał „ich” Gabi i uruchomił się w nim instynkt opiekuńczy względem przyjaciółki. Lex zranił ją bardzo dotkliwie, czego nigdy mu nie wybaczyła nie zdając sobie sprawy z tego, że w ten sposób chciał ją chronić przed samym sobą.

„Panna nie ukazywała zbyt wiele ciała. Pozostawiała co nieco wyobraźni. Spodobało mi się to. Pachniała miętą pieprzową.

Mięta była moją słabością.

A może cycki były moją słabością”.

Ian dał Lexowi ultimatum, by trzymał się z dala od Gabi, ponieważ nie wierzył, że chłopak będzie chciał czegoś więcej niż przypadkowego seksu. Wiedział doskonale, że Gabi zasługuje na coś więcej, jest porządną dziewczyną, a takie starali się omijać szerokim łukiem. To właśnie wtedy Lex zaczął odpychać dziewczynę przyjmując pozę wiecznie napalonego chłopca na wszystko, co nawinie się w zasięgu jego wzroku. Pojawiał się z wieloma dziewczynami i nigdy sobie nie szczędził przyjemności. Gabrielle była tego wszystkiego świadkiem i nie potrafiła z tym sobie w pełni poradzić, dlatego ile kto znajdowali się w tym samym pokoju dochodziło do wielkiej sprzeczki, która była jedynie dymną zaporą przed pożądaniem i siłą prawdziwego uczucia.

„– Kurna. – Pokręciłem głową, uśmiechając się pod nosem. – Kopnęłaś go w sprzęt?

– I ugryzłam w język – powiedziała i uśmiechnęła się jak dzika kotka. – Jestem agresywna”.

Problemy finansowe Gabrielle sprawiają, że jest zmuszona znaleźć sobie pracę, z pomocą przychodzi jej Ian, wpadając na pomysł, że mogłaby zatrudnić się w Skrzydłowych. Możecie sobie wyobrazić radość Lexa, kiedy się o tym dowiedział? To dołóżcie trochę, bo to właśnie ON ma się stać jej trenerem i przeszkolić dziewczynę w tajnikach uwodzenia, aby mogła być efektywniejsza. Nie miał zamiaru się poddawać, próbował ją zniechęcić i sprawić, aby wybiegła z ich „szkolenia” z krzykiem, jednak nic takiego się nie stało. Nie zdawał sobie sprawy z tego, że trafił na twardy orzech do zgryzienia.

„Czy znów będą musiały minąć cztery lata, żebym zapomniał o dotyku jej ust? Kiedy trzasnęły drzwi, westchnąłem z ulgą. Pocałunek wytrącił mnie z równowagi, sprawił, że moje czarne serce opłakiwało utratę zmysłowych ust dziewczyny. Nie liczyłem jednak na więcej”.

Nasz „Lex Luthor” to nie tylko ciemnolubny osobnik, który zwodzi dziewczyny na manowce. Ma także wyjątkowo czułą i wrażliwą stronę, o którą z pewnością byście go nie podejrzewały. Wszystko jednak musi mieć swoje podstawy i dotyczyć jednej osoby- Gabi. Ujawnia się, gdy naprawdę martwi się o bezpieczeństwo i dobre samopoczucie dziewczyny. Obserwuje ją, a kiedy widzi, że bierze dużo na siebie i traci dużo na wadze, podrzuca anonimowo kosze z jedzeniem. Dba o jej edukacje monitując wyniki, a kiedy dostaje drugą pracę jako kelnerka w klubie ze striptizem, pojawia się tam kilka razy, aby się nią opiekować. Czy to nie słodkie?

„– Uzależnienie od seksu można poznać po tym, że delikwent czyha w sekcji z Kamasutrą na laski, których nie będzie musiał oceniać w łóżku albo – Boże, uchowaj – dawać im instrukcji.

– Gabs. – Odwróciłem się, mocno zaciskając dłonie w pięści oraz zęby, gotów na walkę lub by przykryć sprzęt, jeśli znów spróbuje mnie kopnąć między nogi.

– Przytyłaś? – rzuciłem.

– Hm, nie wiem. Pomogli ci w przychodni dla ubogich pozbyć się tych wszy łonowych?”.

Przez większą część książki „Lex. Zastępca trenera podrywu” bohaterowie starają się walczyć z uczuciami, które zawsze do siebie czuli. Zapierali się, buntowali, unikali i zasłaniali maską pyskówek i wrogości, aby oddalić się od siebie jak najdalej. Gabi czuła się zraniona, a ON uważa, że nie jest jej godny. Lex nie chciał pogorszenia stosunków z Ianem, który był dla niego ważną częścią życia, był jego najlepszym przyjacielem. Powstaje zasadnicze pytanie, czy w końcu zdadzą sobie sprawę, że to, co mają, może być czymś naprawdę wyjątkowym? Czy będą w stanie pokonać swoje obawy i zaryzykować tak wiele dla miłości?

„Lex. Zastępca trenera podrywu” jest drugim tomem cyklu Skrzydłowi, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, aby przeczytać go jako samodzielną powieść. Powiem wam, że bardzo mi się podobała historia Gabi i złowieszczego Lexa, nie czułam irytacji spowodowanej tym, że istnieje tutaj walka z własnym sercem i słabościami z tego wynikającymi.

Rachel Van Dyken stworzyła bardzo ciekawą opowieść o sile przyjaźni między młodymi ludźmi, którzy zaczynają do siebie czuć coś więcej. Chociaż zarówno Ian, jak i Lex na pewnych etapach swojego życia się nie szanowali, nie stronili do kobiet, nie można im zarzucić tego, że nie zachowywali się względem siebie fair. Polecam, zwłaszcza fankom Rachel, nie będziecie tego żałowały.

Lex, czyli zastępca trenera podrywu jest kontynuacją serii skrzydłowi. Lex jest wspólnikiem Iana, student informatyki. Studenci informatyki kojarzą się bardzo często z nerdami w okularach, gadających zrozumiałych tylko dla nich slangu i siedzeniem przed komputerem. Nic bardziej mylnego. Lex jest mężczyzną, który nie cierpi na brak towarzystwa kobiet, na brak charyzmy i wstydliwość to zdecydowanie nie cierpi, ale zdecydowanie ma jedną słabość. Gabi.

Zakazany owoc, który kusi na każdym kroku, ale nie może po nią sięgnąć. Gabrielle jest ich przyjaciółką, szczególnie Iana, który broni ją i strzeże jak oka w głowie. Lex zdaje sobie sprawę, że jeden krok za daleko zniszczy całą ich przyjaźń i pracę.

Gabi ma swoje problemy, walczy z nimi jak tylko może, a praca dla skrzydłowych jest najlepszą okazją do zarobienia dobrej, szybkiej gotówki, której jej teraz koniecznie potrzeba. Jest tylko przeszkoda w postaci Lexa, do którego go ciągnie, ale też na każdym kroku ją denerwuje, choć to może za zbyt delikatne słowo.

Lex i Gabi są wulkanem pyskatych, zażartych wymian zdań. W książkach bardzo lubię dziewczyny „z jajami”, ale tutaj było to dla mnie zdecydowanie za dużo i zbyt nużąco i denerwująco. Całe te ich przekomarzanie spowodowało, że książka opierała się tylko na ich stosunkach do siebie. Ciągłe docinki, dosłownie na każdym kroku były niesmaczne. Na początku było to zabawne, ale nawet jak da mnie potem było masakrycznie wkurzające a czasem i przygnębiające. Rozumiem można żartować, ale niektóre teksty, zazwyczaj Lexa byłby dla mnie raniące i chamskie.

Potem szybka akcja i już są parą. Według mnie książka pisana aby ją napisać, nie bardzo mi się spodobała i jak dla mnie nie było zwrotu akcji, burzliwego rozstania ani nic w tym stylu. Szkoda, bo Ian nie był taki zły, a Lex tam naprawdę wydawał się spoko ziomkiem. Tutaj miałam jego i Gabi dosyć.

Tutaj możemy wkraść się w głowę dwójki bohaterów i poznać ich myśli, co jest plusem. Drugim plusem jest tu zdecydowanie ładniejsza okładka niż pierwszej części. Co do środka muszę przyznać, że taki sobie. Ochów i achów ode mnie tutaj nie będzie. Książka na jeden wieczór z oceną neutralną 5/10.