Zostań, jeśli kochasz. Jeśli zostanę. Tom 1

Nie planowałam jej przeczytać, ale dostałam ją na urodziny. Prezent okazał się bardzo trafiony. Niektórym może się wydawać, że to następna książka opowiadająca o miłości, ale nie tylko o tym czego będziecie pewni gdy ją przeczytacie.

Książka opowiada o tym, że w życie jest kruche, o podejmowaniu decyzji i o tym jak bardzo nas boli strata bliskich. Cała akcja dzieje się gdy główna bohaterka jest w śpiączce po wypadku samochodowym i musi podjąć najważniejszą decyzję w życiu zostać czy odejść z rodziną. Jest to książka, przy której będziecie płakać, śmiać się i cierpieć razem z bohaterami Gorąco polecam dla moli książkowych, warta przeczytania.

"Zostań, jeśli kochasz" książka, która w piękny sposób okazuje uczucia jakie towarzyszą nam po stracie kogoś bliskiego. Jest zaadresowana głownie dla młodzieży, ale nie tylko. Historia w niej zawarta zauroczy każdego.

Mia po przebudzeniu nawet nie spodziewa się, że za kilka godzin całe jej życie ulegnie zmianie. W wypadku samochodowym giną jej rodzice oraz młodszy brat, a ona zapada w śpiączkę. Tylko od niej zależy czy wyjdzie z tego stanu. Wciąż zmaga się z problemem: zostać i żyć bez swoich najbliższych, ale mając u swego boku chłopaka-Adama, czy opuścić go i udać się ze swoją rodziną w daleką "podróż". Dziewczyna będąc na granicy życia i śmierci wspomina czasy, w których była szczęśliwa, Widzi również starania jej dziadków, przyjaciółki oraz chłopaka, którzy pragną zrobić wszystko, by dziewczyna została z nimi. Czy im się uda? Przekonajcie się sami czytając tą cudowną książkę. Z pewnością po zakończeniu lektury będziecie mieli ochotę przeczytać "wróć, jeśli pamiętasz", którą również gorąco POLECAM!

Powiem szczerze że byłam nieprzekonana do tej książki, oglądałam zwiastun filmu, czytałam o czym jest i nic mnie do niej nie przekonywało. Ale postanowiłam ją kupić, i powiem szczerze ze nie zawiodłam się, jest napisana bardzo prostym językiem, idealna dla nastolatków. Świetnie ukazuje historię młodej Mii która jest wzawieszeniu pomiedzy śmiercią a życiem.

"Nie jestem pewna, czy jeszcze należę do tego świata. Nie jestem pewna, czy chcę się obudzić."

"Jeśli zostanę. Jeśli przeżyję. To ja decyduję."

Siedemnastoletnia Mia ma wiele powodów, by czuć się szczęśliwą. Kochająca rodzina, wspaniały chłopak i niebywały talent muzyczny, który wróży jej świetlaną przyszłość. Jest młoda, przed nią całe życie. Tymczasem pewnego dnia ta bańka szczęścia pęka... Samochód, którym jedzie wraz ze swoją rodziną, ulega poważnemu wypadkowi. Jej rodzice oraz młodszy braciszek tracą życie, a ona sama jest w krytycznym stanie. Zapada w coś podobnego do śpiączki, pewien rodzaj zawieszenia pomiędzy życiem, a śmiercią. I tylko od niej zależy, czy zechce się jeszcze przebudzić. W międzyczasie odwiedzają ją ci, którym bardzo zależy na tym, by przeżyła - dziadkowie, ciotki, wujowie, najbliższa przyjaciółka oraz rzecz jasna ukochany. Wszyscy oni na swój sposób starają się ją przekonać, że warto żyć mimo straty, która ją dotknęła. Ona sama zaś wspomina swoje dotychczasowe życie, najważniejsze i najcenniejsze chwile oraz wydarzenia, które zapisały się w jej pamięci, jak związek z Adamem, rozwój swej muzycznej pasji, przyjaźń z Kim, miłość do rodziny. Jednocześnie zadaje sobie pytania: co będzie, jeśli zostanie?, jakie to uczucie obudzić się jako sierota? Jaką decyzję podejmie Mia? Czy powróci do życia, w którym już nigdy nie przytuli swoich rodziców, nie poczuje tytoniu fajkowego taty, nie poczyta bratu "Harry'ego Pottera", nie powie im, jak bardzo ich kocha? Czy znajdzie w sobie siłę do walki o odzyskanie przytomności, czy też może podda się i odejdzie tam, gdzie już więcej nie zazna bólu?

"Słyszałam, jak ludzie mówili o śnie zmarłych. Czy tym właśnie wydawałaby się śmierć? Najprzyjemniejszą, najrozkoszniejszą, najgłębszą, niekończącą się drzemką? Jeśli tak, to proszę bardzo. Jeśli na tym polega umieranie, nie mam nic przeciwko."

"Zostań, jeśli kochasz" Gayle Forman to przejmująca opowieść o bolesnej stracie - śmierci najbliższych osób, oraz o wewnętrznej walce, by znaleźć w sobie siłę pozwalającą stawić czoło przyszłości, w której ich zabraknie. Ta historia udowadnia jak ważne w życiu każdego z nas jest wsparcie ze strony rodziny, przyjaciół, ukochanych oraz wszystkich tych, którym w jakiś sposób na nas zależy, dla których jesteśmy ważni, wyjątkowi. Jednocześnie jest dowodem na to, że nie zawsze mamy wybór, że nie wszystko musi iść tak, jakbyśmy tego chcieli. "Czasem człowiek dokonuje w życiu wyboru, a czasem to wybór stwarza człowieka". Od nas jedynie zależy, co z tym zrobimy, czy damy radę sprostać temu, co nas czeka, czy podejmiemy wyzwanie i będziemy żyć dalej przyjmując wszystko to, co los dla nas przygotował. Ważnym elementem powieści jest muzyka, która na każdym kroku towarzyszy jej bohaterom. To ona ich kształtuje, nadaje sens ich życiu, stanowi nierozerwalną jego część, wypełnia ich do tego stopnia, że gdyby jej zabrakło w ich duszach pojawiłaby się pustka, której nikt ani nic nie byłoby w stanie wypełnić. Równie istotną część historii zajmuje mowa o tym, w jaki sposób rodzice zmieniają własne życie ze względu na dzieci, że gotowi są zrezygnować dla nich nawet z największych pasji, aby stać się odpowiedzialnymi i godnymi miana "rodzica" ludźmi.

Gayle Forman napisała historię pełną emocji, dogłębnie wzruszającą, która porusza najgłębsze, najczulsze struny serca oraz duszy. Została ona przetłumaczona na ponad trzydzieści języków i otrzymała miano bestselleru - co wcale mnie nie dziwi. Doczekała się nawet ekranizacji, w której w główne role wcielili się Chloe Grace Moretz (Mia) oraz Jamie Blackley (Adam). Historia ta niesie ze sobą przesłanie - choćby nie wiem co nas w życiu spotkało, jak ciężko by nam nie było, ile byśmy nie stracili, to jednak warto żyć. Bo życie jest przecież piękne, a my mamy zaledwie jedną jedyną szansę, by je przeżyć i móc się o tym przekonać.

Moja ocena: 5/6

Zawsze jest wybór.

Po przeczytaniu książki „Zostań, jeśli kochasz” człowiek inaczej zaczyna patrzeć na pewne sprawy. Nie jest już ważne, że nie ma się w co ubrać rano, gdy wychodzi do pracy albo co zrobić na obiad. Zaczyna zastanawiać się na kruchością życia, a kruchość życia została idealnie przedstawiona przez Gayle Forman w tej właśnie książce.

Mia ma wszystko, co powinna mieć nastolatka. Ma wyrozumiałych rodziców, młodszego brata, rodzinne szczęście i ciepło, pasję jaką jest muzyka i wiolonczela, ma najbliższą przyjaciółkę oraz ukochanego chłopaka. Mia to typowa, mniej lub bardziej, szczęśliwa nastolatka. Jej życie zmienia się w ułamku sekundy. Wypadki drogowe zazwyczaj trwają sekundy – sekundy, które przynoszą ból, cierpienie i rozpacz. Mia z rodziną ulegają wypadkowi samochodowemu. Od tej chwili nic nie jest takie jak powinno być. Mia tkwi w stanie między życiem a śmiercią, w dziwnym zawieszeniu duszy pomiędzy cudem życia a przekleństwem śmierci. Traci rodziców, lecz widzi jak pozostali najbliższy jej ludzie cierpią, wypłakują łzy nad jej łóżkiem. Od tej chwili Mia musi podjąć decyzję – zostać, walczyć o swoje życie, które po przebudzeniu może okazać się wielką pustką, czy też poddać się i umrzeć. Nastoletnia dziewczyna nie powinna podejmować tak trudnych decyzji. Przez ten czas dziwnego zawieszenia, chodzi po szpitalnych korytarzach, wpatruje się w siebie leżącą i podłączoną do tysiąca rurek, a także wspomina. Wspomina czas spędzony z rodziną, z przyjaciółką i z miłością jej życia. Czy Mii uda się pokonać lęk przed czekającą ją samotnością, czy zaakceptuje wszystko co niesie jej los, czy może podda się i dołączy do swojej rodziny?

„Zostań, jeśli kochasz” to typowy wyciskacz łez. Książka jest wzruszająca, porusza poważne problemy, nad którymi człowiek zastanawia się jeszcze przez dłuższy czas od jej odłożenia. Powieść zostaje w pamięci na trochę dłużej, niż typowa lektura dla nastolatków.

„Uświadamiam sobie nagle, że umieranie jest proste. To życie jest trudne.”

Dzięki tej powieści uświadamiamy sobie, że życie składa się z wyborów. Nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć, czy decyzje które podejmujemy są słuszne i jakie będą niosły konsekwencje w przyszłości. Mimo, że to powieść dla nastolatków, to nie nazwałabym jej lekką powieścią. Jest trudna, melancholijna. Nie znajdziemy w niej gorącego romansu, złamanego serca, czy lekkiej przygody. Wydaje się, że każde słowo w tej książce autorka starannie przemyślała. Nie ma w niej nic pochopnego. Fabuła nie jest skomplikowana, a obrazy są przedstawione w sposób rzeczywisty, pobudzający wyobraźnię.

Książka napisana jest dobrym, prostym językiem, dlatego czyta się ją przyjemnie. Zdarzają się momenty, gdy na twarzy pojawia się uśmiech, lecz częściej pojawia się współczucie. Kto nie współczułby nastolatce, która traci najbliższych w wypadku, a sama musi podjąć tak trudną decyzję? Szczerze, sama nie wiem jaka by była moja decyzja. Nie życzę nikomu żeby musiał stanąć przed tak trudnym i ciężkim wyborem.

„Czy miłość pokona śmierć?”. To zdanie zaczynające opis książki uparcie nam towarzyszy aż do jej zakończenia. Miłość do chłopaka, miłość do przyjaciółki, miłość do muzyki, miłość do rodziny aż w końcu miłość do życia. Czy to wystarczy by chęć życia wróciła i była na tyle silna, by móc funkcjonować normalnie.

Jeśli chodzi o moją osobistą ocenę książki, to nie zachwyciła mnie bardzo. Polecam ją jednak czytelnikom, którzy lubią tak zwane „historie z życia wzięte”, lubią popłakać nad losem biednej i zagubionej dziewczyny, i którzy mają na tyle siły żeby zacząć zastanawiać się nad swoim życiem. Tak jak już wspomniałam wcześniej, nie jest to powieść lekka, porusza trudne tematy, dlatego nie każdy się odnajdzie w takiej fabule. Ciąg dalszy powieści, czyli „Wróć, jeśli pamiętasz” już w księgarniach i u mnie na półce. Nie jest to pozycja typu „muszę przeczytać”, ale kiedyś na pewno zagłębię się w dalsze losy Mii.

Zostań, jeśli kochasz to fantastyczna książka o sile miłości i trudnych wyborach. Najlepsze jest w książce to, że nie jest to zwykły romans - ot taki dla 15-latek, które czekają na romantyczny pocałunek w deszczu. To jest naprawdę świetna pozycja, bardzo wzruszająca i przezabawna :-) . Okropnie polubiłam postacie z książki i teraz czekam na mojego Adama. Tam samo jak Teddy mnie bardzo rozczulił, Mia również oczarowała mnie swoim sposobem bycia. W Zostań, jeśli kochasz rozdziały dzielą się na dwie części: część w, której Mia opisuje co dzieje się w szpitalu i w, której daje nam napisane '' urywki '' z życia. Mnie osobiście najbardziej podobały chwile w szpitalu, lecz cała książka, jak już mówiłam, jest wspaniała. Bardzo wzruszyłam się przy scenie w, której UWAGA SPOILER dziadek Mii mówi jej, że może sama zdecydować czy chce dalej żyć czy nie, a gdy Mia otworzyła oczy zaparło mi dech w piersiach. Kocham tą książkę miłością szczerą i prawdziwą.

Mówią, że książki nie powinno oceniać się po okładce, bo czasami kiepska opowieść może mieć najpiękniejszą oprawkę. W tym przypadku to powiedzenie nie sprawdziłoby się. Moją uwagę, jak nigdy wcześniej, zwróciła właśnie okładka. Wydała mi się delikatna i urzekła mnie. Uznałam, że może powinnam sięgnąć po książkę, o której słyszałam i czytałam tak wiele pozytywnych rzeczy. Kiedy zobaczyłam ją pod moją choinką bardzo się ucieszyłam. Od razu zabrałam się do czytania. Bez wahania mogę powiedzieć, że już sam początek mnie oczarował. Poznałam Mię, dziewczynę, której życie ,mogłoby się wydawać, było ucieleśnieniem marzeń niejednej nastolatki. Miała kochającą rodzinę, nie była popularna, ale miała najcudowniejszą przyjaciółkę i chłopaka, który kochał ją ponad wszystko. Żyła w swoim świecie- była wrażliwa, nieco nieśmiała i uwielbiała muzykę klasyczną. Pokochałam ją od pierwszego wejrzenia. W głównej bohaterce odnalazłam cząstkę siebie- swojego charakteru, swoich marzeń i lęków. Mogę powiedzieć, że w pewnym stopniu utożsamiałam się z nią. Zawsze marzyłam o tak oddanej przyjaciółce jak Kim i tak bardzo kochającym i walczącym o mnie chłopaku jak Adam. Jednak życie czasami sprawia niespodzianki. Może zmienić się w ułamku sekundy i to bez jakiegokolwiek naszego przyzwolenia ani naszej winy. Sielanka nagle zamienia się w tragedię. Mia traci wszystko- swoich rodziców i brata, marzenia. Zostaje zawieszona między życiem a śmiercią. Być może nigdy już nie zagra na wiolonczeli, być może nie dostanie się na wymarzoną uczelnię Juilliard, być może nigdy nie usłyszy swojego grającego chłopaka... Ale to do niej należy wybór: zostać czy odejść. Moi zdaniem Mia, mimo swojego młodego wieku, była dojrzałą i bardzo odpowiedzialną dziewczyną. W jej postawie, moim zdaniem, widoczny jest heroizm. Ja, będąc na jej miejscu, na pewno nie chciałabym zmagać się z bólem fizycznym i samotnością. Zapewne zdecydowałabym się odejść, ona zrobiła coś zupełnie innego... Pomyślała o ludziach, których musiałaby zostawić i o swoich jeszcze niezrealizowanych marzeniach. Jak dla mnie jest wzorem altruistki i niestudzonej wojowniczki o marzenia. Jest moją bohaterką. Powieść przeczytałam w ciągu zaledwie dwóch dni, bardzo mnie pochłonęła. Odkryła we mnie od dawna skrywane pokłady wrażliwości. Nikomu nie wyda się dziwne, jeżeli powiem, że w niektórych momentach miałam łzy w oczach. Z jednej strony budziło się we mnie współczucie a z drugiej zazdrość. Jeszcze nigdy chyba nie czytałam książki, na której kartach były widoczne tak liczne i skrajne uczucia bohaterów, ich rozterki i przemyślenia. Powieść wywołała u mnie wiele emocji. Naprawdę nie żałuję, że sięgnęłam po nią. Gayle Forman bez wątpienia posiada lekkie pióro. Historię o życiu i śmierci opisała prostym, zrozumiałym dla każdego nastolatka, językiem. Nie można jednak powiedzieć, że jest to opowieść dla prostaków. W swoim życiu przeczytałam już naprawdę niejedną książkę. Ta była zupełnie inna i dosłownie skradła moje serce. Jestem pod wielkim wrażeniem. Po raz kolejny dowiedziałam się, co znaczy dążenie do realizacji swoich marzeń i jakim kosztem to się odbywa. Ponadto dostałam nadzieję, że prawdziwa miłość istnieje i może przytrafić się nieśmiałej nastolatce. Mimo tego, że książka przypisana jest do literatury młodzieżowej, mogę polecić ją także dorosłym. Dla nich może stać się poradnikiem jak budować rodzinę, aby dzieci wracały do domu rodzinnego z przyjemnością. Poza tym na pewno z radością w sercu przypomnieliby sobie swoją młodość, swoje pierwsze miłości i sukcesy. Młodzieży nie muszę przekonywać do sięgnięcia po nią. Jest to opowieść po prostu o nas, ludziach z ambicjami i marzeniami. Pora przełamać stereotyp, że młodzi ludzie nie potrafią do niczego dojść a uczucia się dla nich nie liczą, gdyż wplątują się w przelotne związki. Nie żałuję, że zapoznałam się z powieścią Gayle Forman i nie dziwię, że mnie oczarowała. Jej bohaterowie na pewno pozostaną w mojej pamięci i sercu na długo.

Polecam! :)

Życie to jeden wielki, niekończący się wybór. Wybór, składający się z mniejszych i większych decyzji podejmowanych przez nas na co dzień. Jedne są drobne i niewnoszące do naszego życia żadnych pokaźnych zmian, inne znowu są poważne i ważą o naszych losach na przyszłość.

„Zostań jeśli kochasz” jest książką o wyborach. Tych najpoważniejszych.

Mia to licealistka, mieszka w Oregonie razem ze swoim młodszym bratem i rodzicami. Ma wspaniałego chłopaka - Adama. Jej rodzinę łączy jedna pasja - muzyka. Ojciec - były rockman, matka - punkowa buntowniczka i Mia - dziewczyna, której pierwszą i bezgraniczną miłością stała się wiolonczela. Podczas wspólnego rodzinnego wypadu wydarza się tragedia - wypadek samochodowy. Dziewczyna zawieszona pomiędzy życiem i śmiercią musi podjąć najtrudniejszą decyzję, jaka kiedykolwiek mogła ją spotkać.

Po dość pokaźnej czytelniczej przerwie trafiła mi się okazja przeczytania "Zostań jeśli kochasz". O tytule tym ostatnimi czasy huczało niemal wszędzie, dlatego bez zastanowienia postanowiłam skorzystać z tej nie lada okazji.

Książka jest pozycją skierowaną bezpośrednio do młodych czytelników. Jest lekka i bardzo przyjemnie się ją czyta. Z drugiej strony nie jest „pierwszym z brzegu” młodzieżowym czytadełkiem, ponieważ skłania odbiorców do refleksji i chwili zatrzymania się nad toczącymi się wydarzeniami.

Po przeczytaniu i przejrzeniu lubimyczytać[Adres usunięty] zorientowałam się, że książka była już wcześniej wydana, jednak pod nieco innym tytułem, moim zdaniem bardziej odpowiednim - "Jeśli zostanę" (Jest bliższy oryginałowi i bardziej intrygujący). Uświadomiłam sobie, że przecież już dawno chciałam przeczytać tą książkę, różnica w tytułach nie pozwoliła jednak na skojarzenie tych dwóch publikacji ze sobą.

Sama fabuła jest nieco schematyczna - wielka miłość, tragedia - moment zawiązania akcji, dramatyczne wydarzenia związane z "być albo nie być" głównego wątku (miłosnego), zakończenie (jakie/ tego już nie zdradzę). Jednak "Zostań, jeśli kochasz" ma w sobie coś takiego, że po prostu chce się ją czytać. Z zaciekawieniem kartka za kartką śledziłam losy Mii. Zastanawiałam się, jak to się wszystko zakończy, ponieważ waga decyzji jaka stoi przed główną bohaterką jest wręcz niewyobrażalna

Mimo naprawdę pociesznej i przemiłej osobowości moją ulubioną bohaterką nie stała się Mia. W pewnych momentach była zwyczajnie "bezpłciowa" i nie do określenia. Moim sercem zawładnęli z kolei państwo Hall – patrząc na te dwie postacie, zbiera mnie zazdrość, bo przecież każdy chciałby mieć tak wyluzowanych i nowoczesnych rodziców, jakich miała Mia. W tym życiu „z duchem czasu” nie są jednak sztuczni, wszystko w ich zachowaniu wydaje się naturalne i po prostu prawdziwe.

Bezpośrednio po przeczytaniu książki obejrzałam ekranizację filmową książki Forman i muszę przyznać, że dawno nie widziałam tak dobrego przeniesienia książki na film. Jak zawsze ekranizacji porównywać z książkami się nie da, jednak ten mnie nie zanudził (bo przecież fabułę już znałam), a co więcej, wciągnął. Zatem po przeczytaniu książki serdecznie polecam zapoznanie się z filmem.

„Zostań jeśli kochasz” Gayle Forman jest książką młodzieżową. Książką młodzieżową, która jednocześnie nie należy do gatunku płytkich. Potrafi poruszyć, czasem nawet do łez (I’m guilty!), a przy tym każdy wyciągnie z niej wartość dla siebie, ponieważ czytając stałam się bogatsza o coś dla siebie, a po obejrzeniu znalazłam jeszcze inne rzeczy. Serdecznie polecam wszystkim lubiącym poruszające historie z niepewnym zakończeniem.

"Zostań, jeśli kochasz" książka nad wyraz emocjonalna.

Kiedy Mia, główna bohaterka ulega wypadkowi staje się z nią coś dziwnego. Oderwana od rzeczywistości dostrzega wiele spraw, z których nie do końca zdawała sobie sprawy. Niefortunny zbieg okoliczności zabiera jej rodzinę, ale mino to nadal wierzy w szczęśliwe zakończenie. Trudno jest pogodzić się z myślą o utracie najbliższych w tak miły poranek.

Niewątpliwie jest to lektura chwytająca za serce, pozwalająca na głęboką refleksję. Dobro i zło, mieszają się w każdej scenie, nawet targowanie się w walce o życie nie jest niczym nadzwyczajnym.

Autorka doskonale odzwierciedliła wszelkie emocje, które targają ludźmi będącymi w potrzebie. Rozpacz, zdumienie, litość a nawet złość, rozgoryczenie i żal. Wszystkie te skrajne relacje przelewają się między kartami książki.

Powieść podzielona jest na dwa działy harmonijnie ze sobą współgrające. Jeden przedstawia całe zamieszanie, teraźniejszość i samą walkę o życie. Drugi to wspomnienia dziewczyny, które niczym pozytywny wątek splatają się układając ze sobą w interesującą całość. Czytelnik czuje się jakby uczestniczył w życiu dziewczyny wysysając najciekawsze chwile jej życia. Ta kronika istnienia jednak pozostaje nietknięta w porównaniu z chwilą obecną, która rozgrywa się na jego oczach.

Mia tuż po wypadku opuszcza swoje ciało i z odległości obserwuje cale zajście jak i dalszą walkę w utrzymaniu się przy życiu. To właśnie wtedy przez "ciało" dziewczyny docierają interesujące informacje, dzięki tym bodźcom wiele zależy od stanu jej zdrowia.

Bardzo długo oczekiwałam aż film "wejdzie" do kin. Nadal czekam na ekranizację, aby porównać jak wypada na wielkim ekranie.

"Zostań jeśli kochasz" to powieść na jeden oddech, która w obrazowy sposób przedstawia kruchość naszego istnienia. Można by powiedzieć słowami Horacego "Carpe diem". Życie jednak nie jest układanką, którą można do woli rozsypywać i dowolnie układać na nowo. Jesteśmy tu i teraz, podatni na losy świata. Jedynie miłość może budować w nas odwagę, popychać do walki, bez niej jesteśmy zlepkiem podmokłej gliny, która rozpływa się wzięta w dłonie.

"Zostań jeśli kochasz" to przekaz wielkiej siły jaką daje wiara w drugiego człowieka a także w nas samych. Kiedy tracimy wszystko tracimy również ogromną część siebie, ale nadal jesteśmy potrzebni, ważni.

Bezsprzecznie jest to powieść ogromnego pokładu wewnętrznych sprzeczności.. "być czy nie być oto jest pytanie..." W. Shakespeare.

Początkowo tytuł brzmiał „Jeśli zostanę”. Teraz mamy do czynienia z „Zostań, jeśli kochasz”. Ah, co to ekranizacje robią z książkami ;). Pierwszy tytuł wydaje mi się być bardziej chwytliwy i lekko tajemniczy, podczas, gdy drugi, przemawia do mnie już nieco mniej… ale chwila moment, przecież to nie tytuł się liczy, a wnętrze! No to przyjrzymy się bliżej temu wnętrzu… jak bardzo jest głębokie?

Książka pani Gayle Forman opowiada historię dziewczyny o imieniu Mia, która nigdy nie spodziewała się tego, że w tak młodym wieku straci najbliższe sobie osoby. Jeden moment nieuwagi wystarczył, aby w tragicznym wypadku samochodowym zginęła jej rodzina, a Mia zapadła w śpiączkę. Jej mocno poturbowane ciało leży nieprzytomne na OIOMie, lekarze dają nikłe szanse na przeżycie – trzeba czekać. Jednak Mia obecna jest podczas każdej przeprowadzanej na niej operacji, widzi wszystko, co dzieje się wokół jej nieruchomego ciała – tyle, że z innej perspektywy. Jest zawieszona pomiędzy życiem a śmiercią, a to, czy zdecyduje się zostać zależy tylko od niej. Mimo wszystko, nadal ma dla kogo żyć.

„Zostań, jeśli kochasz” to kolejna pozycja, po której spodziewałam się emocjonalnej bomby. Chyba od jakiegoś czasu odczuwam potrzebę przeczytania książki realistycznej i poruszającej do głębi serca, ale wciąż trafiam na historie, które owszem, mają coś w sobie, ale jednak czegoś im też brakuje. Podobnie jest w przypadku tej książki. Historia ma spory potencjał, choć nie wyróżnia się oryginalnością i wybitną tematyką, z którą jeszcze nikt nigdy w literaturze nie miał do czynienia. Problem tkwi w tym, że autorka chyba nie do końca sobie poradziła z wykorzystaniem tego potencjału. Jej twórczość odczuwam ledwie jako zarys przepięknej i wzruszającej historii, który należałoby jeszcze rozwinąć i dopracować.

Główna bohaterka, z której perspektywy poznajemy wydarzenia przebiegające w przeciągu kolejnych godzin jej pobytu na OIOMie jest postacią lekko irytującą. Retrospekcje z jej życia umożliwiają ujrzenie jej w różnym świetle i w różnych sytuacjach, co w pewnym stopniu kształtuje przed nami jej charakter. Osoba niby skryta, która jednak chciałaby, żeby wszyscy zapewniali ją o jej wyjątkowości, oddana rodzinie, ale traktująca ludzi w sposób godny pożałowania – wszystko powinno być tak, jak ona chce, nawet jeżeli jest to niezgodne z przekonaniami jej przyjaciółki, chłopaka czy rodziców. Niestety, nie przypadłyśmy sobie z Mią do gustu. A jak ma się sprawa pozostałych bohaterów? Właściwie ciężko mi określić. Brakuje im wyrazu, są po prostu płascy jak kartka papieru i brakuje im wielowymiarowości.

Za plus tej powieści można z pewnością uznać prostotę języka oraz lekkość i szybkość czytania. Cała historia jest płynna i w miarę chronologicznie ułożona, więc czytelnik z pewnością nie zagubi się w przejściach między teraźniejszością i przeszłością. Niby czytało się dobrze, ale jednak odczuwałam niedosyt. Jak już wspomniałam, jest to kwestia dopracowania i rozwinięcia historii na większą skalę – dodanie kilku wątków, większy wkład pracy w przekaz i wydźwięk, więcej emocji i lepsza kreacja bohaterów. Ciężko mi było zauważyć miłość pomiędzy Mią i Adamem, może pod sam koniec w niektórych wypowiedziach Adama. Jednak emocji naprawdę mi zabrakło – nie poczułam się ani poruszona, ani wzruszona, ani smutna, ani nie obudziło się we mnie poczucie nadziei. A szkoda, bo naprawdę byłoby to możliwe w przypadku takiej opowieści.

„Zostań, jeśli kochasz” zakwalifikowałabym raczej do przedziału „książki przeciętne”. Lekka i niewymagająca lektura na jeden wieczór, która niestety bardziej wytwornym i wymagającym czytelnikom nie da satysfakcji. Prędzej spodoba się raczkującym czytelnikom, którzy jeszcze szukają swojej czytelniczej ścieżki bądź osobom, które mają ochotę na niezobowiązującą książkę, przy której nie trzeba myśleć, a mózg może odpocząć. Pomysł był, potencjał był, gorzej z wykonaniem. Czuję się lekko zawiedziona i nieco rozczarowana i mimo zakończenia, które jasno daje do zrozumienia, że czeka na nas kolejny tom, nie jestem w stanie jednoznacznie stwierdzić, czy po niego sięgnę.

Życie ludzkie w dużym stopniu składa się z wyborów. Stajemy przed nimi każdego dnia. Codziennie musimy podejmować jakieś decyzje. Czasem nawet takie, które całkowicie odmienią nas samych i nasze dotychczasowe życie.

Mia ma wszystko czego potrzeba do szczęścia. Wspaniałą rodzinę, przyjaciółkę od serca i kochającego chłopaka. Świetnie gra na wiolonczeli i uwielbia muzykę klasyczną. Jest nastolatką jakich wiele. Pewnego dnia w ułamku sekundy, jej życie zmienia się w koszmar. Podczas rodzinnej przejażdżki samochodem dochodzi do dramatycznego wypadku. Rodzice dziewczyny giną na miejscu, a jej mały braciszek Teddy chwilę później umiera w szpitalu. Tylko Mia przeżyła i w ciężkim stanie trafia na oddział szpitalny. Trwa jednak w dziwnym zawieszeni między życiem, a śmiercią i obserwuje wszystko co dzieje się dookoła niej. Musi też podjąć decyzję, czy walczyć o odzyskanie przytomności i wrócić do świata żywych, czy poddać się i umrzeć. Próbując dokonać wyboru wspomina dotychczasowe życie. Jaką decyzję podejmie?

Bardzo lubię książki Gayle Forman, a po przeczytaniu genialnej serii „Ten jeden dzień” w końcu zdecydowałam się sięgnąć po książkę która została okrzyknięta mianem bestsellera. Musiałam się przekonać na własnej skórze w czym tkwi fenomen tej historii. Autorka po raz kolejny mnie nie zawiodła. „Zostań, jeśli kochasz” go niezwykle poruszająca lektura, opowiadająca dramatyczną historię młodej dziewczyny która staje przed poważnym wyborem, który będzie miał wpływ na nią samą i na jej stan, jak również na jej bliskich, którzy zostali na świecie. To opowieść tętniąca prawdziwymi emocjami i uczuciami. W niektórych momentach niezwykle smutna i przygnębiająca, a w innych przepełniona barwami i optymizmem. Idealnie zrównoważona, fantastycznie napisana i rozdzierająca duszę na milion kawałków.

Gayle Forman pisze niezwykle lekko i obrazowo. Potrafi w prosty, ale niezwykle wyrazisty sposób ukazać czytelnikowi swoją historię. Jej książki mają to do siebie, że mocno poruszają, trafiają głęboko do serca i na długo pozostają w pamięci. Autorka wielokrotnie porusza trudne tematy, ale robi to z ogromną delikatnością i wyczuciem. W powieści „Zostań, jeśli kochasz” jest mowa przede wszystkim o stracie, śmierci, życiu i miłości. Wszystko się ze sobą przeplata, tworząc niezwykle barwną, ale i emocjonalną historię. Od samego początku zostajemy wrzuceni w wir wydarzeń i z wielkim napięciem śledzimy przebieg akcji, która płynie równym rytmem. Zdarzają się również momenty w których tempo trochę zwalnia, dzięki czemu czytelnik ma szansę na chwilę refleksji. Mam na myśli tu przede wszystkim momenty w których Mia dzieli się z nami swoimi wspomnieniami. Idealnie komponują się one z całością, a my możemy dowiedzieć się, jak wyglądało jej życie przed wypadkiem. Poznajemy jej rodzinę, przyjaciółkę i chłopaka.

Autorka stworzyła bardzo realnych i zróżnicowanych bohaterów, którzy świetnie się ze sobą uzupełniają. Różnią się wszystkim, począwszy od charakterów, poprzez zainteresowania, a na poglądach kończąc. Chociażby Adam, chłopak Mii, który jest typowym rockmanem. Gra na gitarze w kapeli i pisze teksty piosenek. Natomiast Mia ma zupełnie odmienne gusta. Gra na wiolonczeli i słucha muzyki klasycznej. Można by powiedzieć, że kompletnie do siebie nie pasują. Jednak prawdą jest, że przeciwieństwa się przyciągają, czego wyraźnym przykładem jest właśnie Mia i Adam. Ich relacja została ukazana w bardzo subtelny i delikatny sposób. Stanowi piękne tło dla całej historii idealnie ją dopełniając.

„Zostań, jeśli kochasz” to krótka i niepozorna książka. Porusza najczulsze struny wrażliwości, wyciska łzy z oczu i skłania do głębszych przemyśleń i refleksji nad swoim życiem. Pokazuje nam, że czasem wystarczy jedna chwila by wszystko się zmieniło. Strata której doświadczyła Mia jest niewyobrażalna i właściwie ciężko ją sobie wyobrazić. Widzimy wyraźnie jej cierpienie i ból, dylematy które nią targają i wątpliwości, a przede wszystkim strach przed dalszym życiem bez rodziny. No bo jak pozbierać się po takiej tragedii? Jak wrócić do normalności? Jak pogodzić się z utratą ukochanych osób? Jak dalej żyć? Mia będzie musiała sama poszukać odpowiedzi na te wszystkie pytania i podjąć, być może, najważniejszą decyzję w swoim życiu.

Książka Gayle Forman to niezwykle ujmująca opowieść o rodzinie dającej wsparcie, o miłości która potrafi pokonać wszystkie przeciwności, o poświęceniu, o przyjaźni na dobre i na złe i poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. O tym jak pożegnać się z bolesną przeszłością i jak pogodzić się ze stratą, by móc rozpocząć swoje życie na nowo. „Zostań, jeśli kochasz” to perfekcyjnie napisana powieść która trafia głęboko do serca i na długo tam pozostaje. Wstrząsająca, rozczulająca i niezwykle piękna. Po prostu trzeba ją przeczytać.

Na książkę natknęłam się krótko po tym, jak widziałam w kinie zwiastun filmu z Chloe Grace Mortez oraz Jamiem Blackley'em. Przyciągnął ON moją uwagę, więc czym prędzej kupiłam książkę, aby poznać historię bohaterów. Później oczywiście by móc obejrzeć film oraz ocenić go pod względem zgodności i odwzorowania książki. Cała historia mieści się na 248 stronach książki niezbyt dużego formatu, co czyni ją niesamowicie krótką i szybką do przeczytania.

Na samym początku poznajemy siedemnastoletnią Mię, wirtuozkę wiolonczeli, która mieszka wraz z kochającymi rodzicami. Spotyka się z chłopakiem swoich marzeń, a jej talent muzyczny wróży doskonałą przyszłość. Niestety pewnego dnia Mia traci trochę ze swojego szczęścia. Jadąc samochodem wraz z rodzicami oraz młodszym bratem ulegają poważnemu wypadkowi. Jej rodzina traci życie na miejscu, natomiast ona sama doznaje ciężkich urazów. Zapada w stan podobny do śpiączki, jednakże znajduje się w stanie pomiędzy życiem a śmiercią. Widzi wszystko, natomiast jej nie może zobaczyć nikt. Tylko ona sama może zdecydować, czy zostać na ziemi i żyć dalej, mimo ciężkich przeżyć związanych ze stratą rodziny, czy poddać się i odejść. Cała historia jest na zmianę przeplatana opowieściami Mii z życia przed wypadkiem. Opowiada ona o swojej pasji, którą jest muzyka, o swoich rodzicach. Wspomina także momenty, w których poznała Adama, opowiada o wzlotach i upadkach w ich związku oraz swoich uczuciach. Z drugiej strony mamy niejako relację na żywo z wydarzeń dziejących się w danej chwili. Mamy okazję posłuchać jej wątpliwości, rozważań na temat tego, czy warto zostać, czy też odpuścić. Po drodze Mia podsłuchuje również rozmowy pozostałej części rodziny oraz Adama, którzy są zrozpaczeni zaistniałymi okolicznościami.

Szczerze mówiąc książka jest dobra, aczkolwiek spodziewałam się czegoś znacznie lepszego. Może to za sprawą wielu pozytywnych opinii, przez które nastawiałam się na coś, co przekracza moją wyobraźnię. Podczas czytania miałam momenty, że najchętniej pominęłabym tę część, ponieważ jakoś bardzo mi się dłużyła. Mimo tego wszystkiego książkę czytało się naprawdę przyjemnie i skończyłam ją jeszcze tego samego dnia, gdyż nie należy ona do obszernych lektur. Samo zakończenie mną wstrząsnęło. Jak można zakończyć w takim momencie?! Przyznaję, że miałam ochotę wstać i rzucić książką o ścianę. Ale to chyba dobrze, bo w ciągu czytania nie wywołała u mnie jakichś skrajnych emocji, za to wszystko skumulowało się przy końcu.

Ocena: 3/5

"Pozwolę ci odejść. Jeśli zostaniesz."

"- To w porządku - mówi - jeśli zechcesz odejść. Wszyscy pragną, byś została. Ja też tego chcę bardziej niż czegokolwiek w życiu. - Głos załamuje mu się z emocji. Urywa, odkasłuje, nabiera oddechu i mówi dalej. - Ale to moje życzenie i możesz się ze mną nie zgadzać. Więc chciałem tylko powiedzieć, że zrozumiem, jeżeli odejdziesz. To w porządku, jeśli musisz nas opuścić. To w porządku, jeśli chcesz przestać walczyć."

Tak jak już wspomniałam, największe emocje wzbudził we mnie sam koniec opowieści. Szczególnie polecam ją młodszym czytelnikom.

Książkę tę wzięłam z polecenia koleżanki chociaż nie spodziewałam się niczego niezwykłego. Lecz książka pozytywnie mnie zaskoczyła. Książka opowiada o tym jak życie jednego poranka może obrócić się o 360 stopni bez zawiadamiania nas o tym. Książka często łapie za serducho. Występują czasami bardzo drastyczne sceny (takie jak podczas wypadku głównej bohaterki). Naprawdę polecam!

Zostać? Czy dać się pochłonąć kojącej nicości?

Książkę polecam. Czyta się ją bardzo szybko, a jeśli ktoś ceni sobie estetykę i spójność serii, to jest to pozycja dla niego :)

Wątki miłości, poświęceniu się dla dzieci, rezygnacji z egoizmu i stawaniu się lepszym dla bliskich - to wszystko znajdziecie w tej książce.

Dla mnie osobiście to bardzo wzruszająca pozycja, pokazująca jak nieoczekiwanie możemy kogoś stracić..

"Zostań, jeśli kochasz" parę lat temu było dosyć popularną książką. Często widywałam ją na grupach czytelniczych, a opinie, na jakie trafiałam, były raczej pozytywne. W końcu nadszedł czas na przekonanie się, czy i mi przypadnie do gustu.

Mia wiedzie spokojne nastoletnie życie. Ma wspaniałych rodziców, uroczego brata, wierną przyjaciółkę oraz zakochanego po uszy chłopaka. Jej życie krąży wokół najbliższych i pasji, jaką jest gra na wiolonczeli. Ten piękny i szczęśliwy obrazek zostanie zdmuchnięty niczym pył.

Kiedy zostaje ogłoszony "Zimowy dzień" Mia razem z rodziną postanawia spędzić ten czas razem. Wybierają się na wspólną przejażdżkę. Niewiedzą jednak, że ta decyzja skończy się dla nich źle. W trakcie ich wyprawy dochodzi do wypadku, w którym giną wszyscy oprócz Mii. Nastolatka zapada w śpiączkę i choć jej ciało jest uziemione w szpitalnym łóżku, ona sama pozostaje zawieszona na granicy życia i śmierci. To od niej zależy, co dalej się wydarzy. Może powrócić do życia lub odejść. Tylko czy powrót do świata odartego ze wszystkiego, co bliskie jest możliwy? Jak odnaleźć się w takiej rzeczywistości? Zanim Mia dokona najtrudniejszego wyboru, powróci wspomnieniami do życia, jakie utraciła. Czy pomoże jej to w podjęciu decyzji?

Sięgając po "Zostań, jeśli kochasz" Gayle Forman liczyłam na książkę łatwą w odbiorze, ale z przekazem dającym do myślenia. Taką, która poruszy we mnie te odpowiednie struny i wyzwoli emocje. Zamiast tego czułam, że brak jej tego "czegoś" co mogłoby przyciągnąć moją uwagę.

Tragedia, jaka rozegrała się w życiu Mii, jest straszna. Ciężko jest sobie wyobrazić, jak mogła się czuć. Żyjemy z dnia na dzień i nie myślimy o tym, że może właśnie mijają nasze ostatnie chwilę. Biorąc pod uwagę tematykę książki, liczyłam się z potrzebą czytania jej razem z paczką chusteczek. Niestety, choć jestem książkowym mazgajem i często strumienie łez lecą mi w trakcie lektury, tutaj ani jedna się nie pojawiła. Niby książka mówi o stracie, śmierci i miłości więc ma solidne podstawy do wywołania tego stanu, a mimo to nie poczułam przy niej kompletnie nic. Nie skłoniła mnie do żadnych większych refleksji, nie czułam potrzeby przemyślenia danych fragmentów, a i po skończonej lekturze nie rozmyślałam nad bohaterami i dalszą historią. Pustka. Równie dobrze mogłabym jej nie czytać, bo po prostu przeleciała przeze mnie, nie pozostawiając po sobie niczego więcej.

Narratorem w "Zostań, jeśli kochasz" jest Mia. Cała książka jest zbiorem wspomnień oraz rozmyślań o tym, co dzieje się obecnie i o tym, co będzie dalej. Biorąc pod uwagę, że w takiej sytuacji głównej bohaterki mamy pod dostatkiem powinna mi się wyklarować dosyć konkretna opinia na jej temat. Tymczasem czuję, że nie jestem w stanie zbyt wiele o niej powiedzieć. Przez ponad dwieście stron odniosłam wrażenie, że - pomimo wielu prób autorki - Mia jest bardzo nijaka. Szara i wręcz zlewająca się z tłem. Z przykrością muszę jednak przyznać, że nie tylko ona. Również postać Adama, chłopaka głównej bohaterki, bardzo mnie zawiodła. Był niczym delikatny szkic, któremu nikt nie nadał odpowiedniego wypełnienia. Takiego, które nada charakteru postaci. Do tego czułam, jakby autorka usiłowała wpisać Adama w ramy książkowego playboya, który ma za zadanie wkraść się w serce każdej czytelniczki. Według mnie - nie wypaliło. Jednak gdybym miała wskazać jakiegoś bohatera, który, choć odrobinę wybijał się na tle tej szarej nijakości, byliby to zdecydowanie rodzice Mii. Niestety, nie jest dane poznać nam ich na tyle blisko, by przekonać się, czy faktycznie mają zadatki na bohaterów, którzy wciągają czytelnika w swój świat.

Strona po stronie mój zapał gasł niczym płomień na zapałce. Liczyłam jeszcze, że chociaż zakończenie podniesie moją niską ocenę (tak jak było to w przypadku "Księgi snów", która jest utrzymana w podobnych klimatach), ale niestety i tu nic nie drgnęło we mnie.

"Zostań, jeśli kochasz" autorstwa Gayle Forman nie przypadła mi do gustu. Akcja toczyła się dla mnie zbyt wolno, a całość była nijaka. Czasem czułam się wręcz znudzona lekturą. W trakcie czytania nie wywołała we mnie żadnych emocji i nie skłoniła do przemyśleń. I choć szybko się czytało, to nie mam zamiaru sięgać po kolejną część.

Recenzja pochodzi z bloga: [Adres usunięty]

Mia to młoda zdolna dziewczyna, która wychowuje się w domu pełnym miłości i pasji. Pasji do muzyki. W jej życiu wszystko idzie tak jak iść powinno. Ma wspaniałych, wspierających rodziców i brata. Poznaje Adama, których oprócz cudownego uczucia połączyła miłość do muzyki. Największym marzeniem dziewczyny jest dostać się do prestiżowe szkoły jaką jest Juilliard.

Wszystko wydaje się normalne. Kolejny zimowy dzień. Dzień, który nie zapowiada niczego złego. Oprócz tego, że z powodu zamieci śnieżnych zamykają szkołę. Najbardziej z tego powodu cieszy się mały Teddy. Rodzina zamierza ten dzień spędzić razem...

Nic nie zapowiada tego co za chwilę ma się wydarzyć. Nikt nie jest wstanie przewidzieć, że w jednej chwili można stracić wszystko.

W książce przedstawiono jak życie może być kruche i ulotne. To że w jednej chwili jesteś, drugiej może Cię już nie być. To, że nie zdajemy sobie sprawy z tego, że życie jest cienką nitką, że każdego dnia balansujemy między życiem a śmiercią.

Mia traci wszystko co kocha. Lawiruje w rzeczywistości, która jest dla niej dziwna i trudna. Ni to zjawa, ni to duch.. Dziwny stan, w którym choć ciało jest nieobecne, dusza jest świadoma wszystkiego co dzieje się dookoła. To od niej zależy jak potoczy się jej historia. Czy będzie wstanie znaleźć w sobie tę siłę woli, która pozwoli jej dalej kontynuować życie, czy jej osobista tragedia pozbawi jej nadziei na to, że jeszcze może być pięknie. Mia, którą przeszywa ból i strata musi podjąć decyzje. Walczy czy się poddaje...Wraca czy odchodzi... Warto się przekonać jaki jest finał tej historii. Historii, którą przepełnia wiele skrajnych emocji...

"Zostań jeśli kochasz" to książka, która zmusza czytelnika do spojrzenia na niektóre sprawy w inny sposób. To nie kolejna książka o beznadziejnej miłości nastolatków. To piękna powieść, którą czytałam z niemałym zachwytem. Momentami wzrusza i skłania do refleksji. Serdecznie polecam czytelnikom w każdym wieku.

piątek, 30 stycznia 2015

Wyjątkowy dzień - Annie-Dauphine Julliand - recenzja

Po książkę „Wyjątkowy dzień” sięgnęłam z lekką obawą. Czy jeden dzień może się różnić od innych tak bardzo żeby napisać o nim książkę? Otóż tak. Annie-Dauphine Julliand w swojej kolejnej książce opowiada o tym dniu, a także o całym swoim życiu.

„Wyjątkowy dzień” to 29 lutego. Dzień, który możemy przeżywać raz na cztery lata, ale czy tylko to jest niezwykłego w nim? Dla Annie-Dauphine i jej rodziny oznacza coś jeszcze, urodziny jej córki Thais. W wieku dwóch lat zachorowała na leukodystrofię metachromatyczną, ciężką chorobę układu nerwowego. W tym roku kończyłaby 8 lat. Jest to szczególny dzień dla matki, jak i całej rodziny. O swojej córce pamięta każdego dnia, ale urodziny są tak samo ważne jak rocznica śmierci, stara się ją uczcić. Śmierć córki Thais to nie koniec kłopotów zdrowotnych jej rodziny, to dopiero początek. Annie-Dauphine zmaga się z trudnościami losu.

Książka Annie-Dauphine Julliand to nie tylko opowieść o jednym dniu, to streszczenie całego życia autorki, w którym każda chwila jest wyjątkowa. Uczy nas, że nie można oskarżać Boga o cierpienie, ale trzeba dziękować za każdą chwilę. Ukazuję jak ważne jest otoczenie bliskich, ich pomoc i zrozumienie w tych ciężkich chwilach.

Z całą pewnością polecam wszystkim książkę „Wyjątkowy dzień”. Jest to wzruszająca opowieść o miłości, przyjaźni i niesamowita lekcja szczęścia.

Magda, lat 18

Książka wydana przez

[Adres usunięty]

Autor: ÓSEMKOWY KLUB RECENZENTA o 20:14 Brak komentarzy:

Wyślij pocztą e-mail

Wrzuć na bloga

Udostępnij w usłudze Twitter

Udostępnij w usłudze Facebook

Udostępnij w serwisie Pinterest

Etykiety: Annie-Dauphine Julliand, magda, powieść psychologiczno-obyczajowa, wydawnictwo święty wojciech, wyjątkowy dzień

czwartek, 29 stycznia 2015

Trzy metry nad niebem - Federico Moccia - recenzja

Niedawno postanowiłam sięgnąć po książkę, na której podstawie został nakręcony film "Trzy metry nad niebem". Książka ma taki sam tytuł. Autorem jest Federico Moccia. Niestety, nie zrobiłam tego, tak jak powinnam - najpierw przeczytać książkę, a później obejrzeć film. Jednak, wróciłam do książki. Film potrafił wzruszyć do łez, tak jak i książka.

Historia, który jest opisana w książce opowiada o dwójce młodych ludzi, pochodzących z dwóch różnych światów. Ona - ułożona, porządna i wzorowa uczennica, ON - chuligan, interesujący się szybkimi motorami i bójkami ulicznymi. Kiedy trafiają na siebie, od razu między nimi zaczyna iskrzyć. Z biegiem czasu oboje ulegają metamorfozie, ona staje się otwarta na jakiekolwiek głębsze uczucia, a ON łagodnieje. Oboje dojrzewają i przeżywają pierwsze problemy. Czy będą ze sobą na zawsze, czy nie przetrwają takiej próby? Zachęcam do przeczytania.

K.B, lat 18

Książka wydana przez Wydawnictwo Muza

Autor: ÓSEMKOWY KLUB RECENZENTA o 07:52 Brak komentarzy:

Wyślij pocztą e-mail

Wrzuć na bloga

Udostępnij w usłudze Twitter

Udostępnij w usłudze Facebook

Udostępnij w serwisie Pinterest

Etykiety: Federico Moccia, k.b., literatura młodzieżowa, Muza, trzy metry nad niebem

wtorek, 27 stycznia 2015

Zanurzona w ciszy - Frances Itani - recenzja

Frances Itani jest autorką czterech tomów opowiadań, poezji i książki dla dzieci, pisała także reportaże dla radia CBS. „Zanurzona w ciszy” jest jej debiutancką powieścią, dedykowaną babci, która straciła słuch jako małe dziecko w wyniku powikłań po szkarlatynie.

Grania traci słuch w wieku pięciu lat z powodu szkarlatyny. Jej matka modli się o cud. Wysyła córkę do normalnej szkoły. Dziewczynka jest szykanowana przez rówieśników z powodu swojej niepełnosprawności. Nie wie, co się dzieje na lekcjach, kiedy nauczyciele stoją tyłem do uczniów, wówczas nie może odczytać słów z ich twarzy. Grania jest bystra. Po paru latach, mama wysyła ją do szkoły specjalnej dla głuchych. Dziewczynka zostaje prymuską . Po skończeniu szkoły uzyskuje dyplom i rozpoczyna pracę jako pielęgniarka. Na swojej drodze spotyka Jima, zakochuje się w nim z wzajemnością. Młodzi biorą ślub. Potem Jim zaciąga się do wojska. Obiecuje ukochanej, że wróci cały i zdrowy.

Podczas czytania nasuwają się myśli dotyczące życia, miłości. Powieść okazuje okrutny obraz wojny. Ludzie powracający z pola bitwy nigdy nie wymażą z pamięci złych wspomnień. Cały czas czują strach. Często mają problemy ze snem oraz z powrotem do codziennych spraw. Wszechobecne są cierpienie i śmierć. Książka zestawia ze sobą sprzeczności takie jak: słuch i głuchotę, miłość i nienawiść, wojnę i pokój.

To książka godna polecenia wszystkim, którzy uwielbiają opowieści zaczerpnięte z życia. Historia na długo zapada w pamięć.

Kasia, lat 16

Książka wydana przez Wydawnictwo Muza

Autor: ÓSEMKOWY KLUB RECENZENTA o 07:45 Brak komentarzy:

Wyślij pocztą e-mail

Wrzuć na bloga

Udostępnij w usłudze Twitter

Udostępnij w usłudze Facebook

Udostępnij w serwisie Pinterest

Etykiety: frances itani, kasia, Muza, obyczajowa, zanurzona w ciszy

poniedziałek, 26 stycznia 2015

Ludzie, którzy nie patrzą w oczy - Janusz Beynar - recenzja

„Ludzie, którzy nie patrzą w oczy” jest jedną z tych książek, które szczerze pokochałam, jednak mimo to muszę przyznać, że po tytule okładce i oznaczeniu spodziewałam się czegoś między kryminałem, a książką sensacyjną. Mówi ona natomiast o oficerze FBI Dereku, jego obecnym dość nudnym zleceniu i przeszłości w pracy m.in. przy mafii narkotykowej czy pedofilach.

Derek ma dość trudną psychikę i skomplikowane zlecenia, po ostatnim długo odchorowywał, oraz został zawieszony w działaniach. Teraz jest potrzebny w firmie ze względu na polskie korzenie i znajomość języka potrzebnego do nowej roli.

Od wielu lat FBI trzyma na kimś ok,o ale nikt do końca nie wie dlaczego. Derek ma to odkryć i choć jemu to się do końca nie udaje, bo zostaje rozgryziony przez mężczyznę, tajemnica wychodzi w końcu na jaw. Niestety bez krwi też się nie obędzie.

„Ludzie,którzy nie patrzą w oczy” to świetna lektura na samotny wieczór, lekko się czyta, a zarazem jest bardzo przyjemna. Serdecznie polecam każdemu!

Róża, lat 18

Książka wydana przez Wydawnictwo

Autor: ÓSEMKOWY KLUB RECENZENTA o 07:46 Brak komentarzy:

Wyślij pocztą e-mail

Wrzuć na bloga

Udostępnij w usłudze Twitter

Udostępnij w usłudze Facebook

Udostępnij w serwisie Pinterest

Etykiety: janusz beynar, ludzie którzy nie patrzą w oczy, novae res, róża

środa, 21 stycznia 2015

Niebo istnieje… Naprawdę! - Todd Burpo, Lynn Vincent - recenzja

Autorem „Niebo istnieje… Naprawdę!” jest Todd Burpo – ojciec opisujący historię syna. Todd jest pastorem, na początku książki ma dwójkę dzieci – czteroletniego Coltona i siedmioletnią Cassie, potem czytamy o narodzinach jeszcze jednego syna.

Jest to książka oparta na prawdziwej historii. Zdaje się mieć formę biografii, choć głównym bohaterem jest syn, a ojciec pełni rolę narratora. Opisuje momenty ze swojego życia, w których dowiaduje się o tym, że jego syn był w niebie.

Książka została napisana w taki sposób, że czyta się ją jak zwykłą historię. Tym czasem jest to niesamowita opowieść. Jest taka naturalna. Czujemy się jakbyśmy też tam byli. Przeżywamy wraz z ojcem. Wciągamy się i nie możemy oderwać.

Utwór jest bardzo religijny, pozytywnie religijny. Sądzę, że spodoba się zarówno osobą wierzącym, dla których będzie potwierdzeniem, pomocą, nowym doświadczeniem i wzmocnieniem. A dla niewierzących może być zwykłą książką lub początkiem nowego, odmienionego życia. Sądzę, że ta opowieść mam w sobie moc potrzebną każdemu, nie tylko podbuduje wiarę, ale doda też siły, uśmiechu na twarzy i napełni dobrą energią.

Uważam, że cytat z Biblii, który jest też w książce „Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego” (Mt 18,3) świetnie odzwierciedla sens tego utworu. W momentach gdy Todd pyta syna o rzeczy, które widział w niebie, chłopiec odpowiada jakby to było oczywiste. Widać jego prawdziwą, dziecięcą wiarę i to właśnie jest najpiękniejsze.

Ada, lat 18

Książka wydana przez

Autor: ÓSEMKOWY KLUB RECENZENTA o 08:08 Brak komentarzy:

Wyślij pocztą e-mail

Wrzuć na bloga

Udostępnij w usłudze Twitter

Udostępnij w usłudze Facebook

Udostępnij w serwisie Pinterest

Etykiety: ada, lynn vincent, niebo istnieje… Naprawdę!, todd burpo, wiara, wydawnictwo rafael

wtorek, 20 stycznia 2015

Z tęsknoty za Judy - Anne Cassidy - recenzja

Anne Cassidy (ur. w 1952 w Londynie) brytyjska pisarka. Jej specjalnością są kryminały i dreszczowce dla nastolatków. Napisała aż osiem książek należących do tego gatunku. Pisze także książki obyczajowe dla młodych czytelników. Porusza w nich problemy trudnego dzieciństwa i skomplikowanych decyzji, z którymi muszą borykać się młodzi ludzie.

Jedną z napisanych przez tę pisarkę książek jest „Z tęsknoty za Judy”. Książka ta opowiada historię małej pięcioletniej Judy i jej rodziny. Judy po kłótni ze swoją starszą Kim w domu przyjaciółki Kim Teresy wychodzi z domu i ślad po niej się urywa…

Dalsza część skupia się na rodzinie pięciolatki, która od ośmiu lat próbuję się dowiedzieć co się stało z Judy. Kim musi „walczyć" z bólem i poczuciem winy po stracie siostry i rozpoczyna swoje śledztwo na własną rękę. Pewnego dnia pojawiają się dowody, które mogą zakończyć tajemniczą historie zniknięcia małej dziewczynki…

Moim zdaniem to bardzo interesująca książka, ponieważ pozwala poczuć co czuje i jak sobie radzi rodzina po stracie jednego z jej członków.

Ranix, lat 18

Książka wydana przez Wydawnictwo Sentor

Autor: ÓSEMKOWY KLUB RECENZENTA o 07:20 Brak komentarzy:

Wyślij pocztą e-mail

Wrzuć na bloga

Udostępnij w usłudze Twitter

Udostępnij w usłudze Facebook

Udostępnij w serwisie Pinterest

Etykiety: anne cassidy, literatura młodzieżowa, rainx, wydawnictwo sentor, z tęsknoty za judy

poniedziałek, 19 stycznia 2015

Miasto 44 - Marcina Mastalerza - recenzja

”Miasto 44” jest pierwszą książką Marcina Mastalerza, jaką udało mi się do tej pory przeczytać. Okładka jest twarda. Widnieje na niej portret zakochanej pary Powstańców oraz czerwony napis odnoszący się do wydarzeń 1944 roku. Druk jest duży, forma tekstu prosta, co znacznie ułatwia czytanie. W środku możemy ujrzeć wiele zdjęć, które zostały zrobione na planie filmu reżyserii Jana Komasy. Książka ma charakter klasycznego dramatu wojennego. Akcja toczy się na przełomie 1944 roku w Warszawie.

Na pierwszy plan wysuwa się dramatyczna historia miłości i przemiany głównego bohatera. Stefan idzie bowiem walczyć w Powstaniu najpierw ze względu na ukochaną– „Biedronkę”, potem motywuje go zemsta, a na końcu wola przetrwania. Sytuację komplikuje jednak koleżanka z oddziału, Kama, która też wodzi na pokuszenie młodego Stefana. Dziewczyny zaczynają ostrą rywalizację o serce młodzieńca. Oprócz wątków miłosnych poznajemy losy młodych ludzi, którzy postanowili stanąć w obronie Ojczyzny, gotów by oddać za nią życie. Wyobrażamy sobie walczącą stolicę, realistyczne sceny walki, oraz możemy zrozumieć jak myśleli i jak działali Powstańcy w tamtym czasie, jak przebieg akcji wpływa na ich przemianę duchową i co się z nimi dzieje.

Podczas czytania rodzą się pytania: Czy każda złożona przysięga, aby na pewno zostanie dotrzymana? Czy miłość wystawiona na próbę ma jakiekolwiek szanse przetrwać w tak trudnych czasach? Jak zakończy się to Powstanie dla bohaterów?...

"Miasto 44" ukazuje Powstanie Warszawskie w zupełnie innym świetle, oczami młodych ludzi, a nie od strony wydarzeń historycznych. Niestety zabrakło mi perspektywy religijnej, która moim zdaniem powinna mieć tutaj znaczące miejsce. Serdecznie polecam „Miasto 44” wszystkim nastolatkom, którzy czytając chcą poczuć dreszcz emocji i przekonać się, że książki o tematyce historycznej wcale nie są nudne!

Karolina, lat 18

Książka wydana przez Dom Wydawniczy PWN

Autor: ÓSEMKOWY KLUB RECENZENTA o 12:25 Brak komentarzy:

Wyślij pocztą e-mail

Wrzuć na bloga

Udostępnij w usłudze Twitter

Udostępnij w usłudze Facebook

Udostępnij w serwisie Pinterest

Etykiety: dom wydaniczy pwn, dom wydawniczy pwn, karolina k., literatura młodzieżowa, marcin mastalarz, miasto 44, powieść historyczna

piątek, 16 stycznia 2015

Zostań jeśli kochasz - Gayle Forman - recenzja

"Zostań jeśli kochasz”, autorstwa Gayle Forman to niezwykła opowieść o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. Główną bohaterką tej książki jest siedemnastoletnia, utalentowana wiolonczelistka Mia Hall, która wiedzie na pozór idealne i poukładane życie. Dziewczyna ma to o czym skrycie marzy każda z nas, tzn. kochającą rodzinę, cudownego chłopaka i zaufaną przyjaciółkę, na którą może zawsze liczyć. Jednak jak dobrze wiemy w życiu nic nie trwa wiecznie. Tak właśnie dzieje się w przypadku tej nastolatki. O jej losie decyduje wypadek. Krótka chwila, która zmienia jej życie bezpowrotnie i stawia ją przed najcięższym wyborem: zostać czy odejść.

„Zostań jeśli kochasz” jest opowiadaniem, przeplatającym w sobie teraźniejszość z przeszłością. Dowiadujemy się z niego między innymi o rodzącym się uczuciu pomiędzy dwoma nastolatkami, których łączy ta sama pasja - muzyka. Mia - skromna, miła, poukładana i niezbyt rozrywkowa dziewczyna, która uwielbia muzykę klasyczną i grę na wiolonczeli. Marzy o dostaniu się do nowojorskiej uczelni: The Juilliard School, co jak się okazuje może skomplikować jej i tak niełatwy związek. Ma zaufaną przyjaciółkę i kochających rodziców, lekkoduchów, którzy swego czasu wiedli bardzo rozrywkowe, rockowe życie. Jednak postanowili się ustatkować po narodzinach jej młodszego brata Tediego. Adam - zupełne przeciwieństwo Mii. Przebojowy, wesoły chłopak, który wraz ze swoim zespołem Shooting Stars stał się idolem większości nastolatek. Razem - stanowią jedność. Osobno - nie znaczą nic.

„Zostań jeśli kochasz” to książka, opowiadająca o najważniejszych wartościach w naszym życiu tzn. o przyjaźni, rodzinie i szczęściu, które trudno jest zdobyć i nie łatwo zatrzymać. A także o miłości, która jest najpotężniejszą siłą na świecie mogącą wszystko przezwyciężyć.

Bez wątpienia jest to lektura nie do pominięcia, warta poświęcenia czasu i uwagi. W tej opowieści każdy może znaleźć coś dla siebie.

Dominika, lat 18

źródło:[Adres usunięty]

Niezwykle wzruszająca książka o miłości, przyjaźni i wsparciu. Utrzymuje w napięciu i aż chce się ją czytać dalej, nie można się oderwać.

Jest to jedna, z najlepszych książek, jakie do tej pory przeczytałam. Mimo, że książka opowiada o zaledwie jednym dniu, wszelkie wtrącenia wydarzeń z przeszłości głównej bohaterki pasowały do danej sytuacji i nic nie było wpychane na siłę. "Zostań, jeśli kochasz" pokazało też w pewnym sensie, dlaczego warto żyć. Dla Mii był to jej chłopak oraz bliscy, którzy chcieli, by była szczęśliwa. Moim zdaniem, książka jest warta polecenia, choć dla wielu może okazać się "płytka".

Zostań, jeśli kochasz – na granicy życia i śmierci

Co czeka człowieka po śmierci? Jak wygląda umieranie? Czy jest coś pomiędzy życiem a śmiercią? Czy możemy wybrać między jednym a drugim? Jeżeli interesują was odpowiedzi na te pytania, połączone z przeplatającymi się wspomnieniami z życia młodej dziewczyny, zapraszam do lektury kolejnej książki Gayle Formant. Tym razem przedstawię wam bestsellerowe „Zostań, jeśli kochasz”.

Mia może uważać się za prawdziwą szczęściarę, ma kochających rodziców, młodszego brata, za którym przepada, pasję i miłość do muzyki tak wielką, że nie jest jej przyćmić nawet pierwsza miłość. Wielkie plany na przyszłość, niszczy jednak jedna chwila. W zderzeniu z ciężarówką zginęli wszyscy jej bliscy, ona sama zaś zawieszona w dziwnym stanie, nie będącym jeszcze śmiercią. Oderwana duchem od swojego ciała obserwuje jak zostaje przewieziona do szpitala, a następnie jak lekarze walczą o jej życie. W między czasie zaś wspomina swoje dotychczasowe życie, chwile smutku i szczęścia, myśli o tym co straciła ale także o tym co zostawiła za sobą i co może odzyskać jedynie decydując się na powrót do swojego ciała. Poddać się i odejść? Bez bólu, bez krzywd, bez samotności? Czy zostać z tymi, którzy jej zostali, walcząc o ta resztkę życia, która jeszcze się w niej tli?

Mia, będąca główną bohaterką jak i narratorką całej historii otwiera przed czytelnikiem świat swoich najskrytszych wspomnień. Śledzimy jej losy od dzieciństwa, patrzymy jak odkrywa swoją pasję jaką jest gra na wiolonczeli, a miłość do muzyki klasycznej rozrasta w niej pomimo iż sama wywodzi się z rodziny lubującej zdecydowanie ostrzejsze brzmienia. Nie zabrakło także pierwszej miłości do początkującego rockmana Adama. Przebłyski tych wspomnień mieszają się z bieżącymi wydarzeniami, wraz z Mią obserwujemy poczynania lekarzy, bliskich którzy przybyli do szpitala. Przeszłość, teraźniejszość a także myśli o tym co dalej mieszają się ze sobą, tworząc spójną całość.

Mia jest inteligentną, choć nieco skrytą w sobie dziewczyną. Wrażliwa, dbająca o bliskie jej osoby choć nie wyróżnia się niczym specjalnym (poza talentem muzycznym) budzi w czytelniku sympatię. Jej rodzina nie jest w tym wypadku wyjątkiem, bo choć poznajemy jej członków jedynie przez pryzmat wspomnień bohaterki, nie ulega wątpliwości, że pomimo różnic charakterów tworzyli oni wspaniałą gromadę, szanująca siebie nawzajem i wspierająca w dążeniach. Ukazanie czytelnikowi otoczenia w jakim żyła Mia oraz jej bliskich sprawia, że wraz z nią staramy sobie wyobrazić co będzie gdy zdecyduje się wrócić do życia. Jak puste i trudne się ono stanie, pomimo tego iż tak wiele rzeczy zostało wartych by o nie walczyć.

Autorka mówi o trudnych sprawach, pokazując je przez pryzmat z pozoru zwyczajnej dziewczyny, co jest dodatkowym elementem pozwalającym się lepiej wczuć w opisywaną sytuację. Rozważania na temat życia i śmierci, pokazują, że nie wszystkie wybory, które z pozoru mogą wydawać się takie oczywiste, przychodzą nam z łatwością. Styl autorki jest lekki i sprawia, że pomimo dość ciężkiego i przytłaczającego tematu całość czyta się szybko i przyjemnie, a co najważniejsze przekaz jest jasny i trafia ON do czytelnika, poruszając w trakcie lektury.

Wydanie przyciąga wzrok, okładka składająca się z fragmentów fotografii tak jak i treść książki przeplata w sobie różne czasy i chwile z życia bohaterki. Jest w nich szczęście i rozpacz. To co było, to co przeminęło, ale także to co ciągle można odzyskać.

Książka Gayle Forman to z pewnością wartościowa, skłaniająca do refleksji historia, którą przeczytacie z prawdziwą przyjemnością. Jednak choć jest to pozycja dobra, zabrakło tego czegoś co czyniłoby lekturę wyjątkową. Nie dotarł do mnie fenomen tej książki i choć śledziłam losy Mii z przejęciem, to jednak nie zapadną mi one w pamięć na tyle długo bym chciała do książki wracać i na nowo przezywać wspomniane emocje. Jeżeli szukacie dobrej młodzieżówki na kilka wieczorów „Zostań, jeśli kochasz” z pewnością przypadnie wam do gustu. Ja tymczasem zabieram się za kontynuację, mając nadzieję, że ta zachwyci mnie nieco bardziej.

Ocena: 6,5/10

"Zostań jeśli kochasz" mnie rozczarowało.. Opowieść o dziewczynie która ma szczęście i nie umiera w wypadku samochodowym w którym ginie jej rodzina. Na książkę składają się wspomnienia Mii- jej rodzina, jej chłopak, gra na wiolonczeli... Opowiada o tym co się teraz z nią dzieje, lecz także wspomina swoje krótkie życie. Bardzo oryginalny i poważny temat. Można pomyśleć nawet że wzruszający. Lecz ja mam inne zdanie. Nie wzruszyła mnie w żadnym momencie. Książka ogólnie dobra, szybko lekko się czyta :)

Polecam na jesienne wieczory ;)

"Zostań, jeśli kochasz" to przepiękna historia, pełna humoru, wzruszeń a także wielu niezidentyfikowanych uczuć. Książkę tę przeczytałam jakieś pół roku temu i nadal siedzi ona głęboko we mnie. Mamy w niej ukazaną przepiękną, ale także niestety tragiczna historię. Zastanawiacie się skąd ten kontrast? Niby piękna , a jednak tragiczna... Hmmm.. odpowiedź jest prosta. Główna bohaterka, Mia, jest młodą dziewczyną, która jest wiolonczelistką. Nieśmiałą , niezbyt pewna siebie, posżła w kierunku muzyki klasycznej... gdy jej rodzice natomiast zawsze byli rockowi. Jednakże , jak to rodzice, zawsze wspierają swoje dzieci, tak i w tym przypadku mamy to samo. Rodzina Mii to istna sielanka, wspaniałe zrozumienie i miłość okazywana na każdym kroku. Mia poznaje chłopaka, Adama, muzyka, grającego zupełnie inny rodzaj muzyki niż ona. Zako[motyla nóżka]ą się w sobie z wzajemnością. Sielanki ciąg dalszy.... aż tu nagle ,właśnie dochodzę do tego tragicznego momentu... Wypadek... Rodzina Mii traci życie... Mama, tata, brat... pozostaje tylko Mia, która leży podpięta na szpitalnym łóżku.... Ale to nie jest najdziwniejsze, najdziwniejsze jest to, ze Mia jest tego świadoma, gdyż wszystko to ogląda jakby jako "duch". I teraz przed nią najważniejsze zadanie. musi wybrać. Czy zostać na Ziemi, na której nie ma już jej najbliższych czy odejść razem z nimi....

Ale na to pytanie znajdziecie odpowiedź, jedynie czytając książkę. Mocno polecam, dużo wzruszeń i totalnych rozstrojeń emocjonalnych :)

Książka jest krótka jak dla przeciętniego czytelnika , jednak trudno jest się z nią uporać .Miejscami przynudza , lecz jej atutem jest śliczne wprowadzenie w świat muzyki. Gratulacje dla autora! Wyidealizowana rodzina irytuje jak mnie sama bohaterka , ale to zależy od osoby czytającej.

Książka nie powaliła mnie na kolana, ale dla niektórych momentów warto było ją przeczytać. Książka w sam raz na letni deszczowy dzień wakacji.

Gayle Forman ma niewątpliwie dużo talentu. Na początku mojej przygody z "Zostań, jeśli kochasz" ciężko było mi się przyzwyczaić do tej książki. Zaczęłam ją jakiś czas temu, porzuciłam po dwóch czy trzech rozdziałach, a wróciłam do niej po trzech miesiącach. W końcu udało mi się ją skończyć i muszę przyznać, iż myliłam się co do niej. Nawet spodobała mi się atmosfera w jakiej została utrzymana. Wcześniej wydawało mi się takie chaotyczne to wracanie do wspomnień, przypominanie sobie wszystkiego i opisywanie historii, jakby wszystko działo się w teraźniejszości. Ale udało mi się do tego przekonać i nawet całkiem nieźle wyszło. Nawet uroniłam parę łez. Nie chcę wyobrażać sobie co czują bliscy Mii ani co czuje główna bohaterka, nawet w stanie zawieszenia. A co gorsza- co będzie czuła gdy się obudzi. Nie wiem co bym wybrała na jej miejscu, więc nie chcę osądzać z góry. Przecież punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Nie mam prawa powiedzieć, że na jej miejscu wybrałabym życie, ponieważ nie chciałabym być egoistką, zwłaszcza, że ma na Ziemi swoją najlepszą przyjaciółkę, ukochanych dziadków i chłopaka. Jednak z drugiej strony nie wiem czy potrafiłabym żyć ze stratą rodziców i młodszego brata. Ciężki orzech do zgryzienia. Choć książka bardzo mi się spodobała, to chyba nie sięgnę po dalsze jej części. Może zmienię zdanie.

Recenzja znajduje się również na [Adres usunięty]

Świetna książka! Płynnie i szybko się czyta, mało tego w książce użyto profesjonalnych nazw z działu muzyki co według mnie jest wielkim plusem. "Zostań, jeśli kochasz" To moja pierwsza powieść autorki Gayle Forman, czytało mi się ją tak dobrze że postanowiłam sięgnąć do wszystkich :) Gorąco zachęcam do przeczytania!

Mia straciła w wypadku najbliższą rodzinę – rodziców i młodszego brata. A teraz patrzy na siebie z innej perspektywy. Przemierza szpitalne korytarze i dowiaduje się kolejnych rzeczy z wypadku, rodzinie, przyjaciołach. Wspomina najważniejsze momenty swojego życia. I próbuje dokonać najtrudniejszego wyboru. Czy warto pozostać... dla miłości?

Gayle Forman to amerykańska autorka książek młodzieżowych. Zadebiutowała w 2007 młodzieżówką „Sister in Sanity”. Po premierze ekranizacji „Zostań, jeśli kochasz” w 2014 roku (tytuł pierwszego wydania, z 2010 roku brzmi „Jeśli zostanę”) to właśnie ta książka stała się najbardziej rozpoznawalna. Where she went to drugi tom tej dylogii. Na swoim koncie ma również serię „Just one day”. Niestety, nic oprócz zekranizowanej powieści nie zostało wydane w Polsce.

Po „Zostań, jeśli kochasz” spodziewałam się tak poruszającej historii, jak choćby tej w Gwiazd naszych wina Johna Greena czy „Zabłądziłam” Agnieszki Olejnik. Dostałam coś zgoła innego. Trochę innego, może niewyciskającego łzy w taki sposób, jaki oczekiwałam, ale z pewnością coś wyjątkowego. Czegoś, czego jeszcze nie czytałam i nawet się nie spotkałam. W pamięci mam tylko jakieś prześwity „Nostalgii anioła” Alice Sebold, niestety nie mogę o niej za wiele powiedzieć, ponieważ książki tej nie doczytałam do końca (teraz jej poszukuję we wszystkich księgarniach internetowych i nigdzie jej nie ma, nad czym bardzo ubolewam).

Mia przenosi czytelników do świata muzycznych i miłosnych doznań. Pięknych, subtelnych, nastoletnich, ale nienaiwnych. Dzięki temu czuć jej artystyczną duszę i tę szczególną wrażliwość na otaczający świat. Pokochałam jej rodzinę. Szaloną, zabawną, szczęśliwą i będącą niesamowitym wsparciem. Idealną ze swoimi wadami i zaletami. Podobnie jest z Adamem. Relacja między Mią i nim, pomimo wieku jest niezwykle głęboka i naturalna.

„Zostań, jeśli kochasz” czyta się niezwykle szybko, a to z powodu tak prostego stylu, którym posłużyła się Forman. Z jednej strony szkoda, że jest ON tak prosty, że brak mu, choć trochę rozbudowanej formy i poetyckości, jednak tę cechę nadaje sama historia i sposób jej przekazania przez Mię. Za pomocą dźwięków, które ona postrzega inaczej, czulej.

Powieść Gayle Forman porusza jakąś czułą strunę. Nie wylałam przy niej potoku łez, ale refleksje nie były mi przy niej obce. Bo jak by się mogło od nich obejść przy takich tematach? Przy tak ważnych wyborach. Gdzie śmierć przeplata się z życiem. Gdzie nie jest się pewnym swojej przyszłości. I gdzie można o niej zadecydować – pozostać i żyć dalej, chociaż w nastoletnią egzystencję wtargnęła tragedia, myśląc o swoim wyborze każdego dnia, czy odjeść w nieznane, zostawiając najbliższych w rozpaczy.

„Jeśli zostanę” jest dla mnie bardziej adekwatnym tytułem. „Zostań, jeśli kochasz” brzmi trochę, jak tanie nastoletnie romansidło, które chce brzmieć poetycko. A ta książka tym nie jest. Jest za to kolejną piękną historią o pierwszej, prawdziwej nastoletniej miłości. O stracie, bólu, relacjach rodzinnych i ważnych życiowych wyborach. O życiu i umieraniu.

To już druga w przeciągu dwóch miesięcy powieść, która ma TAKIE zakończenie. Pierwszą z nich była oczywiście „Powód by oddychać” Rebbeki Donovan, a ta nie odstaje od niej pod tym względem. Nie wiem, jak można pozostawić czytelnika w najważniejszym momencie z taką niewiadomą. I równie bolesne jest to, że nic nie wiadomo o kolejnym tomie, chociaż pierwsze wydanie „Zostań, jeśli kochasz” jest z 2010 roku. Mam nadzieję, że wydawnictwo szybko to nadrobi, bo ja nie mogę przestać myśleć o tym, co wydarzy się w „Where she went”. A czytałam, że dzieje się naprawdę wiele. I co tu dużo mówić... czuję, że będzie to jeszcze bardziej poruszająca historia.

"Zostań, jeśli kochasz" była moim pierwszym spotkaniem z twórczością Gayle'a Formana lecz z pewnością nie ostatnim. Historia ukazana w tej książce jest wyjątkowa, nietuzinkowa wręcz niewiarygodna.Czytając wiele jej recenzji często spotykałam się ze stwierdzeniem,że jest to książka typowo dla młodzieży. Jednak opinia ta nie zniechęciła mnie w żaden sposób i bardzo się z tego cieszę, gdyż według mnie każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Przede wszystkim powody do refleksji, przemyśleń oraz wzruszeń.Jest to historia, która na pewno może stać się "pretekstem" by się zatrzymać w codziennym życiowym biegu i zastanowić się nad kruchością życia.By uświadomić sobie,że jedna krótka chwila, nieszczęśliwy los może odebrać nam tych, których kochamy,a nas zmusić do dokonania trudnych wyborów, takich jak główna bohaterka.

Mia, nastolatka, przeżywa wypadek, w którym ginie cała jej najbliższa rodzina, rodzice i młodszy brat. Sama pogrążona jest w śpiączce, na granicy życia i śmierci. Musi wybrać, czy zostać sama i żyć, czy odejść wraz ze swoją rodziną. Co wybierze...?

Sama fabuła jest świetnie skonstruowana. Składają się na nią sceny ze szpitala, gdzie Mię odwiedzają przyjaciele i ukochany chłopak Adam, a główna bohaterka staje się obserwatorem wydarzeń, które mają miejsce po wypadku. Z drugiej strony pojawiają się retrospekcje z dawnego życia dziewczyny, rodziców, brata, najlepszej przyjaciółki, historia jej miłości do Adama...

Muszę przyznać, że jest to naprawdę oryginalny pomysł na książkę :) Całość stanowi bardzo spójną i ciekawą kompozycję, którą czyta się naprawdę dobrze. Brak tu jest zbędnych opisów, akcja toczy się szybko. Szczerze mówiąc to nawet nie wiem kiedy ją przeczytałam :)

Polecam :)