Reap. Poranione dusze. Tom 2

Książka jest super, wciąga tak samo jak pierwsza część "RAZE". Czytając czuje się emocje jakie towarzyszące bohaterom. POLECAM

Tillie, Tillie co Ty znowu ze mną zrobiłaś....?

Wciąż pamiętam uczucia towarzyszące mi podczas czytania Raze, ale to, co czuje, teraz kiedy poznałam historię 221, jest wręcz nie do opisania.

Talia czuje, że potrzebuje wakacji, przerwy od obowiązków wobec rodziny, ucieczki od dręczących ją uczuć. Chce pobyć sama ze sobą, przez chwilę być normalną osobą, bez zobowiązań wobec rodzinnego biznesu. Decyduje się na dwumiesięczny pobyt w rodzinnym domu w Hamptons — słońce, plaża i drinki to jest to, czego jej trzeba. Jej relaks nie trwa jednak zbyt długo, bo przerywa go jej brat, Luka, który przywozi 221, by ten w ich domu pozbył się ze swojego organizmu narkotyku, który pozbawił go człowieczeństwa.

221 został porwany z rodzinnego domu w wieku tylko 8 lat. Od tamtego czasu był królikiem doświadczalnym, na którym testowano narkotyk gwarantujący całkowite posłuszeństwo i brutalność. Na skutek przyjmowania narkotyku, 221 stał się bezmyślną maszyną do zabijania, bez żadnych wspomnień, przyjmującą rozkazy tylko od jednej osoby — Levana Jakhuy.

Luka, spłacając dług wobec przyjaciela, wyrywa 221 z piekła i daje szansę, by zaczął żyć na nowo, podobnie jak ON nie tak dawno temu. Gdyby Luka wiedział, co pobyt 221 w ich domu sprowadzi na jego rodzinę, wymyśliłby inny sposób, by pomóc 221. Tajemniczy mężczyzna z piwnicy zaczyna coraz bardziej intrygować Talię, a ona sama nie rozumie tego dziwnego przyciągania między nimi.

Nie sądziłam, że kiedyś to powiem, czy napisze... Reap spodobał mi się dużo bardziej niż Raze, a historia 221 wzbudziła we mnie większe emocje, tak po prostu, po ludzku. Tillie Cole po raz kolejny stworzyła świetny, mroczny romans, a książka ta stanowi kontynuację historii Raze, która podbiła serce zarówno moje, jak i wielu czytelniczek w Polsce i na świecie. Język, jakim posługuje się autorka, jest, niezmiennie, prosty i łatwy w odbiorze. Prawdziwą perełką tej książki jest kreacja bohaterów, zwłaszcza postaci 221. Obserwowanie jak silny, napędzany testosteronem facet rozpada się na kawałki i pokazuje jak bardzo bezbronny i zraniony jest w środku, było najbardziej wzruszającym i łamiącym serce elementem tej książki. Sposób, w jaki Talia do niego podeszła, jak odsłoniła własne uczucia i emocje, by się nim zaopiekować, dla mnie stało się dowodem prawdziwej, bezinteresownej miłości od pierwszego wejrzenia. Z pomocą Tali i Luki, 221 odkrywa własną przeszłość, na nowo przeżywa ból i rozpacz, przysięgając zemstę na oprawcy swojej rodziny.

Reap to historia mniej brutalna niż ta w poprzedniej książce tej serii, nie oznacza to jednak, że brakuje tu scen, podczas których chciałam przestać czytać i nie być świadkiem tego całego cierpienia. Autorka bardzo umiejętnie prowadzi nas przez akcję, trzymając nas w ciągłym napięciu. Wprowadzenie motywu zwaśnionych miłości powoduje, że historia Zaala i Talii staję się współczesną, brutalną wersją Romea i Julii. Największym zaskoczeniem było dla mnie zakończenie, gwarantuję, że was także rozłoży na łopatki. Już nie mogę się doczekać, aż dostanę w ręce część trzecią serii Poranione dusze.

Reap to brutalna, okrutna i pełna bólu historia pięknej i delikatnej miłości. Przeżycia 221 wstrząsają i łamią serca czytelnikom a zakończenie książki stanowi obietnice kolejnej cudownej książki. Jeśli lubisz książki mroczne, brutalne, ale pełne namiętności to ta historia w stylu Romea i Julii jest dla Ciebie. Polecam!

"Raze" skradł mi serce. I to jest niepodważalny fakt, z którym nie ma nawet sensu dyskutować. W swojej recenzji zresztą dałam temu wyraz, niejednokrotnie zaznaczając, że choć pierwsza część serii Poranione dusze pióra Tillie Cole jest brutalna i surowa, to mimo wszystko ma też w sobie pewną świeżość, przez co na rynku wydawniczym powiało nowym. Choć autorka pokusiła się sięgnąć po dość trudną i niewątpliwie bardzo wymagającą tematykę, dała radę, a ja zostałam całkowicie kupiona historią Luki i Kisy. Przyznam się bez bicia, że z niecierpliwością czekałam na kontynuację. Ciekawa byłam czym tym razem uraczy swoich czytelników Tillie Cole i jaki pomysł ma na pociągnięcie fabuły. Potencjał był bowiem ogromny, sztuką było go nie zaprzepaścić.

I wreszcie nadszedł ten dzień, a w moje ręce trafił "Reap". Tak podobny, a jednak tak bardzo różny od poprzednika.

Po lekturze pierwszego tomu, wcale nie tak trudno się domyślić, czyja historia tym razem zagra pierwsze skrzypce. Jednak ta przewidywalność absolutnie nie przeszkadza podczas czytania, bo z każdą stroną łakniemy więcej, a przedzierając się przez okrucieństwo i bestialstwo, coraz bardziej ciekawi nas, jak, kiedy, gdzie i co ostatecznie doprowadzi do finału.

Luka Tolstoi, którego poznajemy w pierwszej części, po latach spędzonych w Gułagu, teraz stara się wrócić do normalności. Nie jest to jednak wcale takie proste dla kogoś, kto większość swojego życia spędził w niewoli, a wyznacznikiem każdego dnia była mantra: zabij i przetrwaj. Fakt, że autorka nie zapomniała o swoim pierworodnym i po przeżyciach z przeszłości oraz trudnościach, jakim stawiał czoło żyjąc na wolności, nie wrzuciła go w wir szczęśliwego, romantycznego życia, bez przeszkód i słabości, osobiście zaliczam na ogromny plus. Dzięki temu stworzona przez nią historia i ulepieni w niej bohaterowie są bardziej autentyczni i ludzcy. Poza tym obecność Luki w "Reapie" jest kluczowa, a książkowy Raze okazuje się mocnym spoiwem łączącym ze sobą obie części nie tylko ze względu nazwisko bohatera i jego pozycję. W głowie i sercu Luki jest bowiem coś, co wciąż nie daje mu spokoju, obietnica, którą złożył przyjacielowi i której dotrzymanie ukoi więcej niż jedną poranioną duszę.

I takim sposobem trafiamy w sam środek historii, jaką funduje nam "Reap". Zdecydowanie mniej brutalny niż wstęp do serii, choć wciąż mocno naznaczony ludzkim okrucieństwem, bezdusznością i wynaturzeniem, a to wszystko opakowane w cały wachlarz najróżniejszych emocji, z łatwością grających na wrażliwych strunach ludzkiej duszy. "Reap" to bardzo emocjonalna i poruszająca historia Zaala, zniszczonego mężczyzny, pozbawionego tożsamości, człowieczeństwa, a nawet wolnej woli. Człowieka, który nie umie myśleć sam, przez całe swoje życie egzystuje w ciemnościach, na łańcuchach, z pochyloną głową i w ciszy. Pozbawiony dobroci, przepełniony bólem, tresowany na wściekłego psa do zabijania prototyp do demonstracji posłuszeństwa wymuszanego narkotykiem, który miał zapewnić swojemu Panu władzę i korzyści finansowe. Jego dramat trwa do momentu, w którym zostaje pojmany przez swoich wrogów, ale czy na pewno tym są dla niego porywacze?

To właśnie wtedy drogi jego i Talii Tolstoi krzyżują się.

Dostajemy milczącego więźnia, który zachowuje się jak dzikie zwierzę i dziewczynę, która ma dość życia wśród przemocy i brutalności, a to wszystko z nowojorską Bracią, brudnymi interesami i nienawiścią pomiędzy wrogimi rodzinami w tle. Przypomina historię Romea i Julii? Być może, ale raczej daleko jej do tego.

Cała recenzja na blogu - zapraszam :)

[Adres usunięty]

Odnajdując w mroku miłość

Czytałam już niejedną miłosną powieść dekorowaną środowiskiem gangsterów. Miałam styczność z bohaterami walczącymi w klatkach, z nieczystymi zagraniami w tle i uczuciem na przedzie. Nigdy jednak, w książkach tego gatunku, nie spotkałam się z tak mrocznym klimatem, jaki powitał mnie w cyklu Poranione dusze. Tillie Cole odważnie połączyła wrażliwość z brutalnością. Jaki był tego efekt? Zapraszam na recenzję powieści „Reap”, drugiej części powyżej wspomnianej serii.

Dla Talii Tolstoi świat wojowników walczących w klatkach nie jest niczym nowym. Córka lidera rosyjskiej Braci ma jednak dosyć przytłaczającego ją środowiska. Wyjeżdża więc na jakiś czas, by odetchnąć, ale nie ma pojęcia, jak bardzo zmieni się jej przyszłość. Jak wiele namiesza w jej życiu przetrzymywany przez gruzińskich gangsterów więzień, rodzinny wróg, któremu jej brat postanowi pomóc by spłacić stary dług wdzięczności...

Nie ma imienia. Nie ma przeszłości. Więzień 221, faszerowany narkotykami i zmuszany do zabijania, jest jak maszyna wykonująca polecenia właściciela. Bez uczuć, bez pragnień, bez serca… Kiedy zostaje przejęty przez nieznanego mu człowieka nie wie kto jest jego wrogiem, a kto przyjacielem. Przetrzymywany w ciemnościach przez dwadzieścia lat nie został nauczony miłości. Czy stająca na jego drodze Talia będzie w stanie odmienić jego los? Czy 221 odnajdzie w sobie człowieka?

Brutalna historia w stylu Romea i Julii, bohaterów zwaśnionych rodów - równie emocjonująca, choć odważniejsza. O miłości i nienawiści zarazem. O życiu i o śmierci. Talia Tolstoi to inteligentna, ale też nie do końca rozważna kobieta. Nie brak jej odwagi, ale także wrażliwości. Ufając tym, którzy mogą ją skrzywdzić, może narazić się na wielkie niebezpieczeństwo, jednak gdyby nie to, nie zmierzyłaby się ze swoim przeznaczeniem. Czy łamiąc rodzinne reguły i słuchając serca odniesie zwycięstwo? Więzień 221, jak się później okazuje – Zaal, to człowiek dziki, nieokrzesany, pozbawiony własnej woli. Przypominający posłuszne zwierzę, nieświadomy postępującej cywilizacji jak wychowany w lesie Tarzan. Czy dacie wiarę w to, że taki mężczyzna potrafił mnie rozczulić? I to jak… Bo odkrywanie jego prawdziwego wnętrza okazuje się nie lada wyzwaniem, ale i zaskakującą przyjemnością.

Podziemny świat gangsterów, w którym nie ma miejsca na współczucie czy ludzkie odruchy. Niewolnicy wykonujący polecenia swojego pana, dla których zemsta i posłuszeństwo stanowią jedyny priorytet. Walki w klatkach, nie tylko brutalne – te na życie i śmierć. Rzeczywistość narkotyków, mordu, mroku, gwałtu i krwi. Ależ ciemne nakreśliła autorka tło tej powieści! Bez dwóch zdań niebezpieczne i stanowiące wyzwanie – dla przedzierającej się przez zło miłości i dla zszokowanego połączeniem tak sprzecznych ze sobą elementów czytelnika. „Reap” to książka dla odważnych kobiet, które lubią przełamywać słodki smak treści gorzką, ale także pikantną nutą.

Nie brak tutaj namiętności, wyrazistej, ale i stawiającej nieśmiałe kroki. Wbrew pozorom w tej kwestii autorka nie postawiła na brutalność. Wplotła w środowisko pełne zła elementy wrażliwości i piękna, przedstawiając akt zbliżenia jako wyraz rodzącego się uczucia pozwalającego odkryć na nowo świat od zupełnie innej strony. Już dawno nie poczułam tego dreszczu ekscytacji towarzyszącego literackim, łóżkowym igraszkom. Aż do teraz.

„Reap” to nowa historia, mogąca funkcjonować jako samodzielna powieść. Niemniej jednak dla stęsknionych za Razem fanek autorka przygotowała wiele niespodzianek, bo znany z pierwszej części Luke i jego ukochana odkrywają tutaj wcale niemałą rolę. Na koniec zaś rozbudziła apetyty i udowodniła, że ma intrygujący pomysł na kolejny tom. A ja już wiem, że sięgnę po niego bez zawahania.

Nietuzinkowa, bo osadzona w niecodziennych realiach powieść o miłości, z wyjątkowymi bohaterami na czele i fabułą absolutnie nieograniczającą się do uczuciowych uniesień. Czająca się za rogiem śmierć nie pozwala akcji zasnąć, bo nawet kiedy na moment panuje błogi spokój, w powietrzu czuć zapach niebezpieczeństwa. Podoba mi się to połączenie jasności i mroku i chcę tego więcej.

[Adres usunięty]