Ponad wszystko

Bardzo współczesna książka. Jestem fanką zaskakujących zwrotów akcji.

Czy miłość jest ważniejsza niż zdrowie? Macddy Całe życie była odizolowana od społeczeństwa z powodu alergii. Czy może nigdy nie była chora? Tajemnica choroby głównej bohaterki ciągnie się przez całą książkę. Czy postawiona diagnoza może być błędna? Co jeśli specjalnie została wprowadzona w błąd?

Książka na zaczytane wieczory. Polecam!

Książka mnie uwiodła. Serdecznie polecam. Bohaterowie skradli moje serce.

Jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki. Nie miałam wcześniej styczności z autorką i naprawdę miło się zaskoczyłam. Styl pisania jest prosty. Obrazki również. Narracja jest pierwszoosobowa i wszystko poznajemy z bohaterką dlatego końcówka (nie chcę spojlerować) jest złotem. Jest totalnie nieprzewidywalna i niesamowita. Polecam każdemu.

„Czasami czytam ulubione książki od tyłu. Zaczynam od ostatniego rozdziału i przesuwam się ku początkowi. W ten sposób bohaterowie przechodzą od nadziei do rozpaczy, od samoświadomości do zwątpienia. W romansach pary zaczynają jako kochankowie, a kończą jako dwoje obcych sobie ludzi. Książki o dorastaniu stają się powieściami o utracie sensu w życiu. Ożywają ulubieni bohaterowie.”

Pozycja tej autorki leżała wiele miesięcy na półce i czekała na swoja kolej , bałam się tej książki . Nie byłam pewna czego mam się spodziewać chodź książki tej tematyki nie są mi obce , podejrzewam że znam przyczynę ; ostatnia książka tej tematyki która zostawiła mi pustkę w sercu i w MÓZGU to „bez mojej zgody „ - Jodi Picoult.

Książka takiej tematyki jest dla ludzi którzy trochę przeżyli w swoim życiu , i mają jakiś bagaż doświadczeń.

Problemy poruszane w takich książkach są bardzo ciężkie i nie każdy potrafi zrozumieć .

na resztę zapraszam na bloga :)

[Adres usunięty]

,,Moje schorzenie jest bardzo rzadkie,ale dobrze znane. To forma ciężkiego złożonego niedoboru odporności,większość ludzi zna je jako chorobę chłopca z bańki."

Mad odkąd pamięta nie może wychodzić z domu. Dobrze wie,że jest to przyczyna jej choroby. Jest zamknięta w swoim własnym białym świecie pełnym zakazów,niespełnionych marzeń i wielu przeczytanych książek. Mimo żalu do losu Maddie ma idealne relacje z mamą. Każde urodziny dziewczyny spędzają wspólnie oglądając filmy i grając w kalambury czy scrable. Ufają sobie bezgranicznie a Mad jeszcze nigdy jej nie okłamała.

Maddie jest bardzo inteligentna,bystra i ciekawa świata,który może poznawać tylko dzięki telewizji i książkom. Jej pielęgniarka a zarazem najlepsza przyjaciółka-Carla często opowiada jej różne historie o świecie.

Pewnego dnia Mad zauważa,że do domu obok wprowadził się przystojny,dobrze zbudowany chłopak z siostra i rodzicami. Dziewczyna kazdego dnia obserwuje dom i zauważa,że ojciec jest agresywny wobec swojej rodziny. Ona sama nigdy nie miała taty,on i jej brat zginęli w wypadku samochodowym.

W końcu między nia a cudownym sąsiadem dochodzi do kontaktu. Najpierw krótkie rozmowy na migi przez okno,potem online. Niezaprzeczalnie coś ich łączy. Przyjaźń?

Po długich błaganiach Carla zgadza się na krótkie spotkanie. Dla Maddie jest to wielkie przeżycie. Po krótkiej wymianie zdań i popisach akrobackich Ollie'go dochodzi miedzy nimi do pocałunku. Maddy nie wie co myśleć, nigdy nie czuła do kogoś czegoś takiego. Kolejne spotkania z Olly'm uczą Mad poznawać siebie,własne ciało i świat dookoła.

Zaczynają się kłamstwa i wymówki a mama robi się coraz bardziej podejrzliwa. W końcu odkrywa prawdę. Zwalnia Carlę z pracy i zatrudnia nową pielęgniarkę. Mad jej nie cierpi. Coraz częściej kłóci się z mamą.

Razem z Olly'm uciekają nad ocean,który dziewczyna zawsze chciała zobaczyć. Spędzają wiele pięknych,romantycznych chwil. Nagle Maddie dostaje ataku: ma zawroty głowy,zaczyna się dusić. Trafia do szpitala. Wreszcie poznaje prawdę o sobie, o tym, kim jest i o swoich bliskich.

Język tej książki jest bardzo lekki,przyjemny dzięki czemu lekturę czyta się bardzo szybko. Świetnym zabiegiem były rysunki oraz screeny z czatu głównych bohaterów, co potrafi urzec każdego czytelnika. Postacie były doskonale wykreowane, niczego im nie brakuje. Książka może nie jest wielkim dziełem sztuki,ale na pewno można ją polecić wszystkim książkoholikom.

Po przeczytaniu "Outliersów" naszła mnie dziwna ochota na przeczytanie lekkiego romansu. Bez fantastyki, bitew, rozlewu krwi. Bez czarodziejów, hobbitów czy bogów greckich. Patrzę zrezygnowana na półkę a tam książki gdzie góruje fantastyka. Wtedy mój wzrok powędrował na komodę pod telewizorem. "Ponad wszystko" - przypomniałam sobie, że niedawno dostałam tę książkę od mamy. Idealnie spełniała moje wymagania. Ale czy okazała się idealną lekturą? Maddy jest uczulona dosłownie na wszystko. Nigdy nie opuszcza domu, a jedynymi osobami, które widuje, są jej mama i pielęgniarka. Uczy się poprzez Skype'a. Nie ma przyjaciół - ma za to książki, które ich zastępują. Jednak wszystko się zmienia, gdy sąsiedzi z domu obok wyprowadzają się a na ich miejsce wprowadza się nowa rodzina. Małżeństwo z dwojgiem dzieci - chłopakiem i dziewczyną. Maddy od razu zwraca uwagę na wysokiego nastolatka a ON na nią. Od tej chwili życie Maddy zmienia się nieodwracalnie. Pierwszy raz miałam okazję przeczytać książkę Nicoli Yoon. Razem ze swoim mężem, który narysował wyjątkowe ilustracje, stworzyła wzruszającą i zabawną opowieść o miłości. Podziwiam ją. Pewnie trudno jest się odnaleźć dorosłym w życiu współczesnej młodzieży. Autorce jednak się to udało, dokładając sobie kolejny szczebel do poziomu trudności - opisać uczucia nastolatki żyjącej w totalnym odizolowaniu. Bez równieśników, znajomych, przyjaciół. Bez wychodzenia do kina, bez szkoły, bez dodatkowych zajęć. Nie wiem jak wam ale mi się jakoś robi smutno na samą myśl. Bardzo przypadła mi do gustu narracja tej historii. Jest lekka i szybko się ją czyta. Na pierwszy rzut oka tylko romans... Porusza jednak bardzo ważne i prywatne zagadnienia - chorobę, brak akceptacji, strach, miłość i różnorodne problemy rodzinne. Bowiem nie tylko Maddy ma problem; Olly też. Bohaterów jest stosunkowo mało - mama Maddy, pielęgniarka, Olly, Maddy, nauczyciel i znajomy Olly'ego. Wiemy również o istnieniu rodziny Olly'ego i pielęgniarki ale znamy ich tylko z obserwacji głównej bohaterki lub przytoczonych opowieści. Nie jest to jednak minus; kiedy jest mniej bohaterów autorzy skupiają się by postacie były bardziej ludzkie niż papierowe. Akcja toczy się sprawnie, nie nudziła mnie. Strony ozdobione ilustracjami przyciągały wzrok a zapach tuszu drukarskiego pobudzał węch. Dialogi bohaterów nie były wyuzdane i czytałam je z przyjemnością. Kolejnym wielkim plusem jest zdecydowanie zakończenie. Jak zaczęłam czytać "Ponad wszystko" przez głowę przemknęła mi myśl "ta książka ma dwa możliwe zakończenia i jednego z nich bardzo się obawiam". Wiecie co zrobiła Nicola Yoon? Zrobiła mnie w balona i, na brodę Merlina, dała trzecie zakończenie, którego się nie spodziewałam. Tak skończone książki lubię najbardziej - nieprzewidywalne.

Po więcej zapraszam na swojego bloga : [Adres usunięty]

Recenzja z bloga: [Adres usunięty]

Kiedy byłam mała i chorowałam, lekarz zalecał z reguły poza lekami niewychodzenie z domu. Pewnie też was to spotkało. Trwało trzy dni, czasem tydzień. Niezależnie od samopoczucia, zawsze się wtedy męczyłam, z utęsknieniem czekając na chwilę, kiedy znów poczuję na twarzy promienie słońca i powiew wiatru.

W szklanym więzieniu

Maddie nie pamięta czasu spędzonego na zewnątrz - od siedemnastu lat nie wychodziła z domu. Otoczenie zna z opowieści, telewizji, tego, co widzi przez okna. Jest zbyt chora, żeby opuścić sztucznie oczyszczone pomieszczenia. Codzienna rutyna daje jej szczęście, jednak wszystko zmienia się, gdy do domu obok wprowadza się nowa rodzina.

"Jeśli człowiek nie żałuje, znaczy, że nie żył."

Dziewczyna jest narratorką powieści. Polubiłam ją. Jest błyskotliwa, inteligentna, dobrze wykształcona. Wiedzie, wydawałoby się, idealne życie - ma nieograniczony czas na czytanie książek. Zdaje się nie zauważać tego, jak wielu rzeczy nie może robić. Największą zaletą w kreacji bohaterów jest dostosowanie ich mentalności do wieku - zdarza im się robić głupstwa, nie są nad wiek dojrzali, dopiero uczą się wzajemnych relacji.

Ale gdzie ta miłość?

Jeśli bohaterami młodzieżówki są chłopak i dziewczyna, to łatwo można zgadnąć, co ich połączy. Wątek miłosny rozwijał się wolno, nie był na siłę ciągnięty czy przyspieszany. Na szczęście obyło się bez górnolotnych wyznań, wszystko zdarzyło się tak, jak powinno. W tej relacji nie zabrakło realizmu, była to dosyć zwyczajna, ładna historia osadzona w szczególnych okolicznościach.

Forma Ponad wszystko jest niezwykła. Obok lekkiego, bardzo przyjemnego tekstu w powieści znalazły się liczne wykresy, screeny, zapisy z czatu, rysunki, definicje słów. Wiecie co, to była bardzo przyjemna odmiana. Te dodatki tak bardzo pasowały do całości. W końcu to książka o młodzieży, a kto w tamtym wieku nie tworzył takich zapisków na okładkach zeszytów?

Czas spędzony z książką Nicoli Yoon zaliczam do udanych. Nie jest to ambitna lektura, ale lekka i przyjemna powieść w sam raz na wakacyjną podróż. Polecam bardziej nastolatkom niż dorosłym, ale ci starsi również znajdą w niej zalety chociażby pod postacią powrotu do lat młodości.

Wiele książek staje się sławnych dzięki swoim ekranizacjom np. ,,13 powodów", ,,Igrzyska Śmierci", ,,Niezgodna". Tak i tę książkę dostrzegłam, dzięki filmowi, który powstał na jej podstawie. Po obejrzeniu zwiastunu, chciałam przeczytać i przeczytałam. Jednak jestem z siebie dumna, że pomimo długiej drogi książki do mnie oparłam się pokusie obejrzenia filmu. Teraz mogę w spokoju oglądać, jednak film po książce nie jest tak przyjemny, jak powieść po ekranizacji.

Uwielbiam Jamajkę i muzykę regge, więc ta pisarki dodatkowo zdobyła moją przychylność pochodzeniem z jamajki. Książka ,,Ponad wszystko" to jej literacki debiut. Pomimo tak krótkiej obecności na rynku, została przetłumaczona na 20 języków i zekranizowana. Kolejna książka pisarki to ,,Słońce też jest gwiazdą".

Lubicie zakręcone historie? Jeżeli tak, to ,,Ponad wszystko" będzie dla was idealną lekturą, która was porwie na długie godziny.

Sama w sobie opowieść jest niespotykana i zaplątana.

Madeline nie jest zwykłą nastolatką. Jest chora, na rzadką chorobę. Ma alergię na cały świat. Odkąd pamięta jest uwięziona w domu. Kontaktuje się wyłącznie z mamą i swoją pielęgniarką. Przyzwyczajona do prowadzenia tego typu życia, nie pragnie nic innego, nie czuje się zbytnio pokrzywdzona. Czasami brakuje jej przyjaciół, lecz zwykle zastępują jej ich książki i komunikatory internetowe, za pomocą, których może się porozumiewać z innymi ludźmi.

,,Czasami czytam ulubione książki od tyłu. Zaczynam od ostatniego rozdziału i przesuwam się ku początkowi. W ten sposób bohaterowie przechodzą od nadziei do rozpaczy, od samoświadomości do zwątpienia. W romansach pary zaczynają jako kochankowie, a kończą jako dwoje obcych sobie ludzi. Książki o dorastaniu stają się powieściami o utracie sensu w życiu. Ożywają ulubieni bohaterowie."

Tacy ludzie jak my, przeżywając to co Madeline oszalelibyśmy spędzając całe życie w kilku pomieszczeniach, rozmawiając tylko z dwójką ludzi. Jednak ta dziewczyna jest dużo silniejsza od nas wszystkich.

Do czasu.

Kiedy wszystko się zmienia.

I pojawia się on.

Ubrany na czarno chłopak z sąsiedztwa.

Jedna wymiana spojrzeń wszystko zmienia.

Cały ich świat.

Jednak czy ich kontakt będzie możliwy? Jak połączą ze sobą dwa zupełnie inne wszechświaty?

,,To, że nie możesz doświadczyć wszystkiego, nie znaczy, że masz niczego nie doświadczyć."

Historia dwojga ludzi, którzy żyją w zupełnie innych światach.

Olly i Madeline, opowieść warta przeczytania.

Dlaczego?

Miłość? Typowa historia z książek. Nic nowego.

Jednak ta opowieść jest inna. Pojawia się specjalna bariera pomiędzy bohaterami.

Trudna relacja matki z córką.

Dobrze wiecie jak trudno czasami porozumieć się z rodzicami. Nawet gdy spędzamy z nimi jedynie 12 godzin. Ale co ma powiedzieć osoba spędzająca z matką całe dnie? I tylko z matką.

Nicola Yoon wyzwala w nas najlepsze uczucia. Uczymy się cieszyć z tego co mamy, a nie tylko chcieć więcej, chociaż mamy wszystko.

Jednak ta historia uczy nas abyśmy nie wierzyli we wszystko, jedynie w to czego sami jesteśmy pewni.

Występuje narracja pierwszoosobowa, tekst jest wzbogacony o rozmowy z komunikatorów, jak i rozrysowany grafik Madeline.

Książka jest pięknie wydana. Filmowa wersja jest wzbogacona o fotosy z filmu i ilustracje pana Davida Yoon, męża pani Nicoli.

Na przeczytanie tej książki nie poświęcimy dużo czasu, wprost przeciwnie. Wystarczy jedynie kilka godzin na przeczytanie jej, gdyż sporą jej część zajmują ilustracje.

,,My heart is too bruised AND I want to keep the pain as a reminder. I don’t want sunlight ON it. I don’t want it to heal. Because if it does, I might be tempted to use it again."

,,They tried to stop me. They said it wasn't worth my life, but I said that it was my life, AND it was up to me to decide what it was worth. I said I was going to go AND either I was going to die OR I was going to get a better life."

[Adres usunięty]

Piękna okładka, która przyciąga wzrok, ale czy wnętrze jest równie piękne?

Madeline przeczytała więcej książek od nas. Pewnie zaraz się oburzysz i pomyślisz "a niby skąd wiesz, jak dużo ja przeczytałam/przeczytałem?". Otóż masz rację, nie wiem. Madeline jednak miała mnóstwo czasu... Przez siedemnaście lat nie opuściła swojego domu. Zgodzisz się więc pewnie teraz, że zapewne przeczytała ich więcej niż ktokolwiek z nas. Dlaczego Maddy nie może wyjść z domu? Jest chora, ma alergię dosłownie na wszystko. Nie wie kiedy i co może jej zaszkodzić. Większość zna tą przypadłość jako chorobę chłopca z bańki. Niesamowite i niesamowicie smutne. Maddy nie przyjmuje także gości. Jej jedynymi przyjaciółmi są mama i pielęgniarka, która zajmuje się Maddy od wielu lat. Jakim rozrywkom oddaje się młoda dziewczyna? Dużo czyta, ogląda filmy z mamą, gra w scrabble i kalambury, uczy się. Takie życie jej wystarcza, wystarcza jej monotonna codzienność.

Wszystko zmienia się jednak jak za sprawą czarodziejskiej różdżki. Jedno spojrzenie, które spotkało się ze spojrzeniem chłopca w czerni, który wprowadza się do domu obok i jej życie staje się pułapką. Maddy pragnie czegoś więcej, pragnie normalności. Pragnie miłości, przygody, zapomnienia. Pragnie, by choć przez chwilę, poczuć się jak zdrowa dziewczyna. Czy zaryzykuje wszystko dla tego uczucia?

Historia, która rozpoczyna się bardzo standardowo. Nieuleczalnie chora dziewczyna i chłopiec, który nie jest "gładki" ma swoje rany, ma problemy, ale za wszelką cenę stara się od nich odciąć. Przecież to nie może się udać. Och i przecież wiemy też z góry, jak wszystko się potoczy, prawda? Nic bardziej mylnego. Racja, ta historia jest urocza, jest słodka, ale nie do przesady (wszystko w odpowiednich proporcjach, nic się nie martwcie). Ale to nie jest kolejna nic nie wnosząca do naszego życia i światopoglądu historia o nieszczęśliwej miłości, chorobie i marzeniach. Nie. Ta książka w lekki i niezobowiązujący sposób porusza wiele ważnych i drażliwych tematów.

To historia o dwóch chorobach, chociaż nie zdradzę Wam, która z nich od początku gra pierwsze skrzypce. To historia o miłości tak wielkiej, że może wyrządzić krzywdę. To historia o bólu, o trosce, o strachu, o chęci ochrony najbliższych, o zagubieniu, o przemocy, o patologiach z jakimi borykają się z pozoru szczęśliwe rodziny, to historia o przebaczaniu, o szukaniu drugich szans, o spełnianiu marzeń, o odwadze, o żałobie, o nadziei i przyjaźni. To historia, która weżre się w Waszą podświadomość i tam zostanie. Jestem pewna, że zapamiętacie tą historię na długo, i przez długi czas będziecie powracać do niej myślami.

Czyta się ją w piorunującym tempie. Jest przeurocza, a rysunki, które w niej znajdziecie dopełniają ją w idealną całość. Komu powinna przypaść do gustu? Myślę, że najwięcej odbiorców znajdzie wśród młodzieży, chociaż oczywiście bardziej dojrzałym czytelnikom też może skraść serce:). Lekka i urocza książka wpasuje się idealnie w letnie wieczory :). Polecam z całego serducha!

Ponad Wszystko to książka, która pokazuje, że pomimo wszystkich przeciwności losu można pokonać rzeczy, które wydają się niemożliwe. W takiej właśnie sytuacji zastajemy główną bohaterkę Madeline Whittier, która choruję na bardzo rzadką chorobę i dlatego nie może opuszczać progu własnego domu. Wydaje się nawet,że jej życie będzie wyglądać jak zawsze . Jednak pewnego razu dziewczyna spogląda przez okno zauważa wysokiego chłopaka ubranego na czarno. Mimo, że nie może go powitać osobiście chłopak postanawia skontaktować się z nią przez internet i zapisuje na szybie swój numer telefonu. Gdy zaczynają do siebie pisać Maddy chce jeszcze czegoś więcej. Czy dojdzie do spotkania tych dwojga młodych ludzi ? Ten kto przeczytał tą książkę zapewne to wie, lecz kto jeszcze tego nie zrobił niech szybko po nią sięgnie.

Jaki sekret ukrywa matka Madeline?

Czy Olly'emu uda się z nią spotkać ?

Jak zakończy się historia dziwczyny, która całe życie siedzi w domu i nie zna smaku życia?

Co stanie się z Oll'ym?

Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w wzruszającej książce Nicoli Yoon, która umie poruszyć nawet najtwardsze serca .

Życie to dar. Nie zapomnij, żeby żyć.”

Maddy jest uczulona dosłownie na wszystko. Nigdy nie opuszcza domu, a jedynymi osobami, które widuje, są jej mama i pielęgniarka. Ale pewnego dnia musi zmierzyć się ze światem zewnętrznym i wtedy spotyka Olly’ego. Czy podejmie największe ryzyko w swoim życiu?

Kiedy w książce pojawia się jakakolwiek choroba, zawsze muszę o niej przeczytać nieco więcej niż informacje podane w książce. Tu pojawia się nam Zespół SCID z angielskiego severe combined immunodeficiency, co możemy przetłumaczyć jako ciężkie złożone niedobory odporności. Myślę sobie, kurczę, ale że jak to tak? Że cały czas w domu, że nigdzie nie wyjść, psa nie pogłaskać. Wszystko może spowodować atak i chorobę. Stwierdziłam, że mimo wszystko jestem ciekawa tej pozycji.

Więcej na: [Adres usunięty]