Podpalacz. Komisarz Jakub Mortka. Tom 1

Po książkę Wojciecha Chmielarza sięgnęłam z polecenia Zygmunta Miłoszewskiego i chyba znalazłam kolejnego ulubionego autora.

Na jednym z warszawskich osiedli wybucha pożar. To, co początkowo zdaje się być nieszczęśliwym wypadkiem, okazuje się być morderstwem. Komisarz Mortka podejmuje się śledztwa.

Główny bohater książki, a przy okazji całej serii zapoczątkowanej przez "Podpalacza" to dość typowy przedstawiciel książkowego gatunku detektywów policyjnych. Mimo wszystko sprawia wrażenie niezwykle sympatycznego, więc to już stanowi niejako przewagę. Ponadto autorowi udało się stworzyć ciekawego i bogatego w charakter bohatera, co wcale nie jest takie oczywiste w kryminałach.

Wojciech Chmielarz w "Podpalaczu" stworzy historię pełną napięcia i akcji, a jednocześnie taką, w którą niezwykle łatwo uwierzyć. Realizm fabuły sprawia, że książkę czyta się szybko i dobrze.

Polecam tę książkę osobom, które mają po dziurki w nosie fantazjowania autorów kryminałów. "Podpalacz" mógłby się zdarzyć w rzeczywistości.

--

Książkę przeczytałam dzięki portalowi CzytamPierwszy

„Była godzina druga w nocy z piątku na sobotę. Wszyscy w około spali. Mógłby być na każdym dachu każdego domu, a ich właściciele, niby bezpieczni w czterech ścianach, nawet by o tym nie wiedzieli. Obudziłyby ich dopiero płomienie…”

Dobre książki czytają się same. I tak właśnie jest w przypadku „Podpalacza” od Wojciecha Chmielarza. „Podpalacz” to bardzo dobry kryminał, który w trakcie czytania wchłania nas całkowicie, tak że nie można się oderwać od lektury.

„Podpalacz” to pierwsza część serii z komisarzem Jakubem Mortką. Główny bohater jest wykreowany na zaciętego, twardego policjanta, który dąży każdymi środkami o wymierzania sprawiedliwości. Po raz kolejny mamy obraz policjanta rozwodnika, który całe życie poświęca służbie. Zdecydowanym plusem w charakterystyce komisarza jest to, że w końcu nie mamy do czynienia z nałogowcem – Mortka nie pije i nie pali, jest przykładnym policjantem, ale kto wie jaki los jest pisany mu w kolejnych częściach?

Jak sam tytuł wskazuje – w pierwszej części przygód komisarz Mortka ma do czynienia z seryjnym podpalaczem, który zdaje się być jak cień. Zero powiązań, motywu, śladów. Ogień jest sprzymierzeńcem podpalacza, który zaciera wszelkie ślady za nim. Czy Mortka mimo brak dowodów, poszlak i konfliktu z przełożonymi odkryje prawdę?

Sam styl pisania Chmielarza jest świetny! Jego książki czyta się lekko, ale jednocześnie pożera się każdy fragment powieści. Cała historia jest dopracowana ze szczegółami, tak abyśmy nie mogli się oderwać, a jednocześnie byli ciągle zaskakiwani. Oczywiście samo zakończenie też jest dla czytelnika zaskoczeniem.

Jeśli lubicie Harry’go Hole od Nesbo, czy też Forsta od Mroza to zdecydowanie Mortka zostanie również Waszym ulubieńcem. Moja nota dla „Podpalacza” to mocne 10/10! Świetna lektura, trzymająca w napięciu do ostatnich stron? Już nie mogę się doczekać dalszych losów Mortki.

„Podpalacz” to pierwszy tom nowej serii, której tytułowym bohaterem jest komisarz Jakub Mortka, jeden z najlepszych w policji stołecznej, ciekawa i złożona osobowość. Taki bohater od razu zapada w pamięć. Dlaczego? Jest cholernie dobry i skuteczny, nieustępliwy i uczciwy, srogi i twardy, bystry i obowiązkowy, odważny i pyskaty, oddany pracy, dla której jest gotów wypruć sobie żyły, byle dopaść przestępcę. Ma genialne przebłyski geniuszu, instynkt policyjny, ale nie zawsze przestrzega policyjnych zasad, nie umie współpracować z innymi, a z mafią nie chce. Przez współpracowników nazywany kretynem i skończonym debilem, ale i genialnym debilem! Czasami Mortka jakby nie dorósł…

W powieści autor wymienia braki w polskiej policji, jakby je piętnował publicznie. Pokazuje codzienną, żmudną pracę komisarza i jego zespołu dochodzeniowego w różnych warunkach pogodowych, niezależnie od pory dnia i tygodnia. Zagłębia się w wewnętrzne sprawy na komisariacie, relacje. Pokazuje policjantów jako zwykłych ludzi z rodzinnymi problemami, nałogami i z soczystym językiem. To wulgaryzmy oddają emocje akcji, podkreślają je, a siarczysty mróz im sprzyja. Uwagę przykuwają sposoby działania policji i gangsterów. Sama akcja rozwija się dynamicznie i na jednym wątku nie poprzestaje. Śledztwo się komplikuje, rozdwaja, krzyżuje z innym dochodzeniem, mafia czuwa w pobliżu, w dodatku Jakub ma kłopoty ze współlokatorami i emocjami po rozwodzie.

Osobowość i psychikę piromana czytelnik poznaje w niewielkim stopniu, za to dobrze jego sposób działania w terenie. Autor wchodzi w psychikę piromana i pokazuje jego sposób działania, jego plany, myśli. Jednak bardziej budzą grozę słowa profilerki na temat podpalaczy, zwłaszcza mężczyzn.

Powieść zapala w czytelniku iskrę zaciekawienia i pragnie ON przeczytać kolejny tom, poznać kolejną zagmatwaną sprawę Jakuba Mortki i jego czasami niekonwencjonalne metody działania oraz to wszystko, co dzieje się wokół niego i ma na niego wpływ, a także na śledztwo. „Podpalacz” zapala ciekawość czytelnika.

Są takie chwile w życiu każdego z nas, kiedy potrzebujemy dobrej powieści, gorącej herbaty i chwili spokoju. Polecam wówczas sięgnąć po książki Wojciecha Chmielarza, które w tej roli odnajdują się doskonale.

Zazwyczaj nie sięgam chętnie po serie kryminalne, których poszczególne tomy różnią się zagadką, ale łączą głównodowodzącym w każdym śledztwie. Rzadko kiedy ciekawią mnie prywatne życia inspektorów, detektywów czy policjantów, ponieważ znacznie lepiej odnajduję się w gatunku, gdzie do zagadki podchodzą bohaterowie niezwiązani z komendą. Ale wiele dobrego słyszałam na temat śledztw prowadzonych przez komisarza Jakuba Mortkę i postanowiłam zaryzykować. Czy słusznie? Zdecydowanie, bo podczas lektury pierwszego tomu bawiłam się doskonale.

Dużą rolę w zatrzymaniu mnie przy serii odegrał sam autor. Skutecznie przekonał mnie do swojego stylu, kreacji bohaterów i - co najważniejsze - wiarygodności rozgrywanych wydarzeń. Mogę śmiało napisać, że i sam subtelny humor miejscami poprawiłam mi nastrój i idealnie komponował się z intensywnym tematem prowadzonego śledztwa rozładowując napięcie w miejscach, kiedy było to naprawdę konieczne. To przemawia na korzyść powieści, ponieważ "Podpalacz" jest pierwszym tomem w serii a co za tym idzie - najważniejszym. Jeśli tak jak ja lubicie rozpoczynać serie od części startowej (choć może nie zawsze wychodzi tak jak byśmy tego chcieli) to zwracacie uwagę na styl autora i życie bohatera. W końcu w dalszych powieściach to wszystko może iść tylko w lepszym kierunku. A tutaj bez wątpienia autor już na starcie pokazał, że wie jak napisać powieść lekką i jednocześnie wciągającą na tyle, że nie ma się ochoty opuszczać lektury aż do ostatniej strony.

Jakub Mortka, wspomniany wcześniej komisarz to nie jest bohater, który z miejsca łapie kontakt czytelnikiem. Właściwie miałam co do niego mieszane uczucia, bo przywodził mi na myśl stereotypowego bohatera podobnych historii - z brzydką przeszłością i zrujnowanym życiem osobistym. Nic ciekawego oraz nowego nie zostało tutaj wprowadzone, więc i do samego bohatera początkowo nie przywiązywałam większej wagi. Jednak im dalej w fabułę tym wyraźniejsza rysowała się przede mną postać Jakuba. Zaangażował się w śledztwo, postanowił odnaleźć tajemniczego podpalacza i... zmienił się nieoczekiwanie w kogoś, kogo chce się obserwować. W połowie lektury zaczęłam dostrzegać powiązania między bohaterami, które na początku nic mi nie mówiły, narodziły się w mojej głowie możliwe rozwiązania i kierowałam swoje podejrzenia na wybranych bohaterów, by ostatecznie w finale autor miło mnie zaskoczył.

Dopracowana zagadka dorównuje kreacji bohaterów. Początkowo miałam wątpliwości co do czytanej powieści - nie przeczę - ale z czasem dostrzegłam uroki twórczości Wojciecha Chmielarza i przy jego pierwszej książce spędziłam naprawdę miłe chwile. "Podpalacz" to lektura, która przede wszystkim mnie zaskoczyła: nie tylko doskonałym rozwiązaniem wydarzeń, ale i powiązaniami pomiędzy bohaterami, przez które utkała się całkiem zakręcona nić zrozumiała tylko dla tego, kto cierpliwie wytrwał do samego końca. Bez wątpienia to nie będzie moja jedyna i ostatnia przygoda z książkami autora.

Po miesiącach tułaczki wśród wielkich dzieł światowej literatury (np. "Ludzie na drzewach", "Oryks i Derkacz", "Rdza" i "Purezento") wróciłam do korzeni. Dobry kryminał zawsze poprawi humor. Właśnie odkryłam jeden z lepszych cykli. Komisarz Jakub Mortka wymiata, a Wojciech Chmielarz razem z nim.

Jakub Mortka, warszawski policjant Wydziału do walki z Terrorem Kryminalnym i Zabójstw w stopniu komisarza zostaje wezwany na miejsce pożaru w południowej części Warszawy, na osiedle domków jednorodzinnych. Ofiara śmiertelna i poszkodawana w ciężkim stanie, a także osobliwe odkrycie techników sprawia, że sprawa pochłania Mortkę w 100%. Wspólnie z podkomisarzem Dariuszem Kochanem za wszelką cenę chcą dorwać tytułowego podpalacza, jednak dochodzi do kolejnych zdarzeń. Czy wszystkie podpalenia są sprawką jednego człowieka? Co z tym wszystkim ma wspólnego Wielki B. i do czego jest zdolny Jakub Mortka? Odpowiedzi przyjdą, ale tak niespodziewane, że książkę czyta się z wypiekami na twarzy.

Wojciech Chmielarz stworzył oddanego służbie policjanta, oczywiście po przejściach i dźwigającego ogromny bagaż doświadczeń. Ale z dziesiątek kryminałów dobrze wiemy, że tylko takie postaci są w stanie rozwiązać najtrudniejsze zagadki, jakie wymyśli autor. Mortka jest też dobry. Po prostu. Jest idealistą i człowiekiem, który pragnie sprawiedliwości na swój własny sposób. Czy to nie brzmi jak postać idealna? Dla mnie taka jest.

[Adres usunięty]