Ostatni list od kochanka

Wznowienie książki i pojawienie się filmu na Netflixie to zawsze dobra okazja, żeby przypomnieć sobie o jednej z najlepszych (według mnie) powieści od Jojo Moyes.

Dla mnie to nie jest typowy romans, chociaż tytuł mógłby na to wskazywać, a bardziej taka obyczajówka z wątkiem "grzebania" w przeszłości. Mamy tutaj dwie płaszczyzny czasowe, odkrywamy powoli i z mozołem tajemnicę listów. Ja lubię taki zabieg w książkach, więc nawet ta stateczność i spokojne rozwijanie się akcji mi nie przeszkadzało. Jest to historia smutna, nostalgiczna, bardziej skupiająca się na przeszłości niż teraźniejszości, pokazująca jak z pozoru nieistotne wydarzenia mogą zmienić wszystko.

Ja bardzo lubię tą powieść, właśnie za tą nieśpieszność, delikatność, ale też za to jak pokazane jest, zakazane przez normy społeczne uczucie. Świetna podróż w czasie!

Wspaniała, pełna dramatyzmu, oraz niebywałej miłości książka. Opowieść toczy się na dwóch płaszczyznach, współcześnie oraz w czasie II wojny światowej. Nie mogłem się oderwać.

Szczerze polecam.

Wydawcy korzystając z popularności, jaką święci sfilmowana powieść Jojo Moyes „ Zanim się pojawiłeś’ i faktu, że autorka napisała ciąg dalszy, prześcigają się we wznowieniach jej starszych książek, dając im drugą młodość lub mają premiery kolejne utwory, które dotychczas nie były znane polskim czytelnikom. Podobnie rzecz się ma w przypadku powieści

„ Ostatni list od kochanka „, która swoją premierę miała w Anglii w 2010 roku, w Polsce po raz pierwszy została wydana w 2011 r., następnie doczekała się wznowienia w 2014 r. Obecnie mamy kolejne wydanie tej książki, która święci tryumfy popularności na naszym rynku. Sama tej popularności doświadczyłam, oczekując sporo czasu na możliwość wypożyczenia, ale czy warto było?

To moje trzecie spotkanie z twórczością tej autorki. Powieść „ Razem będzie lepiej „ mnie zachwyciła, z kolei „ We wspólnym rytmie „ rozczarowała, za to książka „ Ostatni list od kochanka „ znalazła swoje miejsce gdzieś pomiędzy.

Pomimo pochlebnych opinii, czytałam i zastanawiałam się, co w tej historii wyjątkowego? Owszem podobał mi się styl pisania Moyes, ale autorka snuje swoją opowieść bardzo powoli i nie ukrywam, że zdążyłam się nieźle wynudzić zanim lektura mnie wciągnęła. Im bardziej zagłębiałam się w fabułę książki, tym bardziej chciałam dowiedzieć się, jaki będzie finał tej niebanalnej i oryginalnej skądinąd historii miłosnej. Początkiem, której jest odnalezienie w archiwum gazety przez współczesną reporterkę Ellie starych listów miłosnych z lat 60- tych pisanych przez Boota do Jennifer. O tego momentu teraźniejszość pomieszana jest z przeszłością a klamrą łączącą historie dwóch kobiet są wspomniane wcześniej listy. Jednak czytałam bez jakiś wielkich emocji, przynajmniej nie takich jak oczekiwałam. Owszem poniekąd utożsamiałam się z bohaterkami, trzymając ich stronę i chyba oczekiwałam szczęśliwego zakończenia, ale miałam natomiast ogromne dylematy moralne. Czy miłość chociażby najprawdziwsza pod słońcem usprawiedliwia ranienie drugiego człowieka, rozbijanie czyjeś rodziny? Czy można być szczęśliwym wiedząc, że swoim postępowaniem skrzywdziło się inne osoby?

Trochę zdziwił mnie fakt, że szczęśliwa żona i matka pisze o zdradzie małżeńskiej, romansie z żonatym mężczyzną. Być może autorka celowo wystawia na próbę zasady moralne czytelnika, aby każdy mógł sam sobie odpowiedzieć na pytanie, co jest w życiu najważniejsze?••Nie chcę bynajmniej zniechęcać do lektury, ale wprost przeciwnie polecam, bo warto przeczytać nie tylko ze względu na opowieść o wielkiej miłości, napisaną pięknym językiem, ale także, aby wyciągnąć wnioski i zastanowić się, że trzeba ponieść konsekwencje za swoje wybory i decyzje.

Już tak na koniec dodam, że lektura książki uświadomiła mi jedną rzecz, jak uboga jest nasza współczesna komunikacja. Kto dziś pisze tak piękne listy, jeżeli w ogóle pisze? Nawet zwyczaj pisania pocztówek świątecznych zanika, wysyłamy bezosobowe maile i smsy często jeszcze kopiowane z Internetu. Ech łza się w oku kręci.

"Powiadają, że namiętność zawsze wybucha z ważnego powodu, jeśli zaś chodzi o romanse, cierpią nie tylko ich bohaterowie..."

„Ellie, młoda dziennikarka, natrafia na ślad romansu sprzed lat. Po wielkiej miłości, która połączyła młodą mężatkę Jennifer i Anthony’ego, szorstkiego w kontakcie, ale wrażliwego reportera, pozostały tylko listy. Przejmujące i wyjątkowe, fascynują Ellie na tyle, że postanawia poznać historię zakazanego związku i odkryć tajemnicę jego dramatycznego końca. Czy historia miłosnego skandalu z przeszłości może zupełnie odmienić życie samej Ellie i jej relację z żonatym mężczyzną?

To inspirująca historia o tym, że warto znaleźć odwagę do podjęcia decyzji, która pozwoli zyskać to, co w życiu najcenniejsze. Nawet wbrew zdrowemu rozsądkowi i na przekór konwenansom.”

"Odwaga jest początkiem działania, a szczęście jego końcem."

Myślę, że większość z Was zna twórczość Jojo Moyes, bo autorka ma na swoim naprawdę dużo powieści. Ja przygodę z jej twórczością rozpoczęłam stosunkowo niedawno, bo „Ostatni list od kochanka” to pierwsza książka, którą udało się mi przeczytać. Słyszałam wiele pochlebnych opinii o jej powieściach, więc postanowiłam iść za tłumem i dać autorce szansę. Muszę przyznać, że powieść pozytywnie mnie zaskoczyła i na pewno zapoznam się z innymi książkami autorki. Jako typowa kobieta lubię czytać romanse i zatracać się w pięknych historiach miłosnych, a ta książka jest właśnie taka. To zapadająca w pamięci opowieść o niespełnionej miłości, której na drodze do spełnienia stało wiele przeciwności losu. Historia zafascynowała mnie swoją fabułą na tyle, że nie potrafiłam się od niej oderwać i naprawdę z zapartym tchem i bijącym sercem śledziłam opowieść z przeszłości oraz tą teraźniejszą. Oczywiście obydwie historie mają ze sobą wspólny element, jakim jest zakazany związek i przez to tworzą spójną i bardzo wciągającą całość. Opowieść z przeszłości wpływa na życie trzydziestoletniej reporterki i uświadamia jej, co w życiu jest najważniejsze.

Chciałabym mieć pewność, że postępuję właściwie. Że to będzie warte całego cierpienia, które spowoduję."

Jojo Moyes pisze lekko, pięknie i bardzo obrazowo i choć w książce znajdziecie sporo opisów, to w żadnym wypadku nie są one nużące, one są potrzebne, by dobrze zrozumieć tę historię. To piszę ja, osoba, która naprawdę nie przepada za licznymi opisami, więc jeżeli mnie one nie przeszkadzały, to z Wami będzie tak samo, jestem o tym w stu procentach przekonana.

Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że to powieść to takie standardowe babskie czytadełko, ale to tylko pozory, bo książka przepełniona jest emocjami tymi dobrymi, ale także złymi. Podczas czytania sama odczuwałam ból i tęsknotę i bardzo łatwo było mi utożsamić się z Ellie, bo choć sama nie przeżyłam takiej historii, to takie sytuacje nie raz mają miejsce, bo przecież serce, to taki narząd, który nigdy nie współgra z rozumem. To powieść, która na pewno na długo zagości w mojej pamięci, bo dzięki niej kolejny raz uwierzyłam w siłę miłości.

"Jeżeli kochasz, to kochaj odważnie."

Czy szczęśliwa małżonka z kilkunastoletnim stażem i trójką dzieci może być autorką dobrych romansów? To pytanie oczywiście retoryczne, gdyż Jojo Moyes od lat tworzy powieści miłosne na bardzo przyzwoitym, a nawet najwyższym poziomie. Tak przynajmniej „piszą” i „mówią” o niej, bo dla mnie – stroniącego od tego rodzaju literackich uniesień – „Ostatni list do kochanka” był pierwszym razem… Historia, rozgrywająca się w Londynie i na francuskiej Riwierze w latach 60. XX wieku, jest z pozoru dość sztampowa – młoda Angielka, Jennifer, żona nieprzyzwoicie bogatego magnata w branży wydobywczej, nie jest w swoim związku szczęśliwa. Więcej – nie była do tragicznego wypadku samochodowego i też nic nie zmieniło się po nim. Może oprócz istotnego faktu – praktycznie zupełnie straciła w jego wyniku pamięć. „Jeju, amnezja, kolejny ograny motyw” – pomyślicie. W tym wypadku jest to jednak ciekawy zabieg literacki, bowiem po kolizji i rehabilitacji, odkrywa w zakamarkach swojej ogromnej garderoby… listy od kochanka, tajemniczego B. I w tym momencie najważniejszy trik zastosowany przez Moyes – autorka zrywa z chronologią zdarzeń, rzucając czytelnika raz w zdarzenia sprzed wypadku i płomienny romans z Anthonym „Bootem” O’Harem, zgorzkniałym alkoholikiem, dziennikarzem i rozwodnikiem, a raz w historie Jennifer po tragedii i jej próby odnalezienia kochanka. Do tego dochodzi mąż głównej bohaterki (Laurence), który – jak się okazuje – wie o wszystkim. Ale to nie koniec… Jojo Moyes spina historię postacią współczesnej nam dziennikarki – Ellie, która, szukając materiałów do artykułu, odkrywa w archiwum swojej gazety płomienne, miłosne listy Boota do Jennifer. Znalezisko ma, koniec końców, wpływ na życie Ellie, która sama ma romans z żonatym mężczyzną… Pomysł z takim poszatkowaniem historii i zastosowaniem „współczesnej” klamry bez wątpienia jest ciekawym chwytem literackim. Moyes wyraźnie też stosuje trochę inny styl w opisach i dialogach. Fragmenty współczesne nie posiadają lekkości i widocznego zapału, a dialogi brzmią tak, jakby były z trudnością ciosane z potężnej, kamiennej bryły. Co innego rozdziały przenoszące nas w lata 60. – płynność, namiętność, pasja. Jest to bez wątpienia celowy zabieg, pokazujący czytelnikowi w jak „topornych” – pod względem komunikacji, pisania o emocjach, a wręcz okazywania miłości – czasach żyjemy. Siłą tej książki jest też zestawienie obu angielskich społeczeństw – tego sprzed pół wieku, ze współczesnym nam. Inne podejście do roli kobiety, seksu, życia w małżeństwie, rozwodów… Tego w romansie nie spodziewałem się i za to duży plus dla autorki. Polecam powieść Moyes, zarówno do samotnego sączenia kolejnych kartek, na przemian z dobrym winem, jak i czytania… w małżeńskim łóżku (podobno i tak Netflix rozbija związki). A poza tym – to romans – nie ma nic przyjemniejszego niż oderwanie się od szarej rzeczywistości… „Spróbuj! Wybór masz duży; miłość to loteria –wyciągasz los: - noc ciemna lub świetlna feeria.” (źródło: „Faust” J.W. Goethe) Pozdrawiam T.C. [Adres usunięty]

ZARYS FABUŁY

Młoda, zaangażowana w romans z żonatym mężczyzną dziennikarka Ellie, natrafia na ślad wielkiej miłości ukrytej w słowach znalezionego w archiwum listu. I być może gdyby nie fakt, że w grę wchodzi uczucie zakazane, zostawiłaby tę sprawę w spokoju. Tymczasem kobieta zamierza dotrzeć do źródła, szukając autora i odbiorcę, którzy być może przecież jeszcze żyją. Czy romans z przeszłości pomoże jej w rozwikłaniu osobistych problemów?

To była bowiem miłość, której stanęła na drodze niejedna przeszkoda. Zamężna Jennifer i zakochany w niej Anthony najwyraźniej nie zdołali stawić czoła wszystkim. Kim byli? Jak kochali? Kim są teraz?

ONI TERAZ, ONI KIEDYŚ

Akcja powieści została rozegrana na dwóch płaszczyznach czasowych. Obracając się w kręgach jednej z nich napotykamy młodą dziennikarkę Ellie, która angażując się w sprawy zawodowe szuka usprawiedliwienia sytuacji, w której się znalazła. Romans z żonatym mężczyzną bywa oznaką egoizmu. Czy Ellie też tak uważa? I czy znajdzie się ktoś, kto postanowi pomóc jej trzeźwo spojrzeć na jej życie? Z kolei na kartach przeszłości wciąż pozostaje miejsce na spektakularne zakończenie historii miłości, która choć w końcowej fazie dramatyczna, wciąż mogła nie powiedzieć jeszcze ostatniego słowa. Piękna, wyniosła Jennifer, kobieta z wyższych sfer i po raz pierwszy tak prawdziwie zakochany dziennikarz Anthony. Czy to, co mieli sobie do powiedzenia zawiera ostatni list, a może jest jeszcze coś więcej?

MIŁOSNE DYLEMATY

To nie jest szybko łapiąca za serce powieść przypominająca emocjonującą „Zanim się pojawiłeś”. To nie chwytliwy romans czy powieść ograniczona do namiętnych uniesień i westchnień. To raczej książka wymagająca cierpliwości, która z czasem zaczyna się opłacać. Natkniecie się tutaj na kontrowersyjny obraz dwóch związków, których członkowie szukali i szukają odpowiedzi na dręczące ich pytania. Jest prawdziwa, wielka, skłaniająca do poświęceń miłość i jest też układ zawarty na szczątkach uczuć i nadziei na nie wiadomo co. Budzące sprzeciw relacje, moralne dylematy, ukrywający się zdradzający i ci zdradzani, wcale nie tacy ślepi. Motyw listów z przeszłości, który choć nie do końca oryginalny, w literaturze często niosący ciekawe rozwiązania. Tak też było. Książka jest wartościową pozycją, choć nie do końca odprężającą i lekką.

CZYTAJ I MYŚL

Jojo Moyes postawiła na skomplikowany obraz uczuć i podobnej zasady trzymała się przy przekazie treści. Trzeba czytać uważnie, by pośród mnogości pełnych imion i zdrobnień – fundowanych naprzemiennie – przypadkiem się nie pogubić. Bywały momenty, kiedy czułam się zakłopotana, bywały i takie, kiedy trochę się nudziłam. Brnęłam jednak do końca coraz bardziej angażując się w całą historię i choć nie jest to najlepsza książka tej autorki, nie poskąpię jej określenia, że jest dobra.

PODSUMOWANIE

To nie jest rozpalający romans z pełnymi namiętności wrażeniami fundowanymi przez tytułowego kochanka. To raczej oparty na listach, ostrożnych gestach, przeszkodach - obraz szczęśliwej, ale i nieszczęśliwej miłości, w której ubiegający czas i refleksje najważniejszą odgrywają rolę. Jak już wspomniałam, nie czytałam tej historii z zapartym tchem, niejednokrotnie odkładając ją na bok, by odpocząć. A jednak mimo wszystko powiem, że to na swój sposób wartościowa powieść, której finał naprawdę chce się poznać.

[Adres usunięty]

Powieść autorki bestsellerów - Jojo Moyes ”Ostatni list od kochanka” to dwie historie, które dzieli czas-przeszło czterdziestu lat.

Dwie kobiety Ellie i Jennifer.

Kobiety obarczone bagażem doświadczeń.

Jedna jest w związku z żonatym mężczyzną, a druga po wypadku samochodowym cierpi na amnezję, a tak naprawdę wszystko zaczyna się od odnalezionych listów miłosnych, które zostały znalezione w archiwum redakcji, w której pracuje Ellie.

Jennifer-uprzejma, opanowana i zawsze spokojna. Takimi słowami opisywali ją jej przyjaciele. Wzór kobiecych cnót, zawsze doskonale przygotowana, nigdy nieulegająca emocjom, po prostu ”idealna żona”.

Gdyby tylko ci wszyscy ludzie znali prawdę.

Wszak jej mąż nie jest złym człowiekiem.

Na swój sposób nawet był dobrym ojcem.

Co w tym dziwnego, że bycie miłym dla Jennifer przychodzi mu z takim trudem?

Ilu mężczyzn zdołałoby wybaczyć żonie, że zakochała się w kimś innym?

Dlatego wmówiono jej, że jej kochanek zginął podczas wypadku, jadąc razem z nią.

Lecz to było okrutne kłamstwo.

Czy więc Jennifer i Anthony spotkają się po latach?

Gdy wreszcie obie kobiety (Jennifer i Ellie) spotykają się, Jennifer opowiada o wypadku na mokrej drodze, o śmierci niewinnego mężczyzny i o czterech latach, przez które żyła w małżeństwie jak lunatyczka, trzymając się wyłącznie dzięki pigułkom i narodzinom córki.

Ellie także uwikłana w toksyczny związek z żonatym mężczyzną, który i tak w końcu ja zostawił.

Fajna, lekka historia, która odkryta została po czterdziestu latach, dzięki dziennikarce, która odnalazła listy kochanków, gdzie okazuje się, że małżeństwo Jennifer oparte jest wyłącznie na kłamstwie.

Przeczytajcie tę historię.

Autorka w bardzo profesjonalny sposób ukazała historię i charakterystykę postaci w sposób bardzo klarowny i jasny.

Na początku każdego rozdziału tej książki znajduje się fragment prawdziwego, ostatniego listu, maila lub innego rodzaju korespondencji.

Książka wydana w trzech częściach, w miękkiej oprawie, zawierająca 26 rozdziałów i 523 strony.

Bardzo zachęcam do czytania.

Jojo Moyes „Ostatni list od kochanka” to książka, która porusza najgłębsze uczucia i nie pozwala przejść obok siebie obojętnie. Niezależnie od czasów, w których żyjemy musimy pamiętać o tym, że zawsze brać odpowiedzialność za życie ludzi obdarowujących nas swoimi uczuciami. Gdy kochamy powinniśmy odważnie podejmować decyzje. Bo chwila zawahania może kosztować nas utratę szansy na życie u boku ukochanej osoby. Może są sytuacje, że musimy kogoś zranić, aby zawalczyć o swoje szczęście. Po zakończeniu lektury tej książki wierzę, że wszystko w życiu dzieje się po coś. A prawdziwe uczucie zawsze przetrwa próbę czasu nawet gdy los rozdzieli kochających się ludzi. Świadomość bycia kochanym i kochania pozwala przetrwać najtrudniejsze chwile.

KOCHAJ ODWAŻNIE

Po „Razem będzie lepiej” i „We wspólnym rytmie” wiedziałam, że styl Jojo Moyes jest wyjątkowy. Po „Ostatnim liście od kochanka” mam ochotę zapisać się do jej fanklubu. Ta autorka posiadła niezwykłą umiejętność ubierania w słowa tego, co trudno wypowiedzieć.

Na początku powieści poznajemy Ellie Haworth, młodą dziennikarkę, pracującą dla pisma „Nation”. I od razu dowiadujemy się, że od ponad roku Ellie spotyka się z żonatym mężczyzną. Gdy redakcja jest w trakcie przenosin ze starego do nowego budynku, Ellie dostaje od swojej przełożonej bardzo proste zadanie. Ma napisać wyjątkowy tekst o tym, jak wyglądało pismo kiedyś, a jak prezentuje się dzisiaj. Bardzo proste jedynie w teorii, ponieważ dla Ellie wertowanie miliona zakurzonych zapisków, wygrzebanych z archiwum gazety, staje się początkiem zadania, które może zakończyć się dwoma scenariuszami. Albo pogrąży ją w rozpaczy. Albo podaruje skrzydła i wyzwoli. Ellie bowiem odnajduje list miłosny sprzed lat. Jak wnioskuje z treści, to list kochanka do zamężnej kobiety.

Dzięki magii literatury przenosimy się w czasie do lat 60. XX wieku., aby poznać Jennifer Stirling – piękną, lecz nie do końca szczęśliwą, młodą mężatkę, oraz Anthony'ego O'Hare'a – reportera pracującego dla „Nation”. Anthony poznaje Jennifer podczas podróży zawodowej na Riwierę. Nie jest z niej szczególnie zadowolony, ponieważ ma przeprowadzić wywiad z Laurence'em Stirlingiem, bogatym biznesmenem. Mimo początkowych uprzedzeń Anthony i Jennifer zbliżają się do siebie, nie wiedząc jeszcze, że spotkali na swoich drogach miłość swojego życia.

W potajemnie wysyłanych listach, Anthony wyraża wszystko to, czego nie umie wypowiedzieć będąc obok Jennifer. „Nie jestem pewny, czym na to zasłużyłem. Nawet teraz nie jestem tego pewny. Lecz już samo to, że mogę myśleć o Twojej pięknej twarzy, o Twoim uśmiechu i wiedzieć, że jakaś ich część może należeć do mnie, jest chyba najwspanialszą rzeczą, jaka się zdarzyła w całym moim życiu.” Oboje zdają sobie sprawę, że albo zatracą się w tym uczuciu bez granic, albo nie ma dla nich przyszłości. Nie chcą mieć siebie tylko trochę. Mimo tego, każde z nich dochodzi do tego wniosku w innym momencie swojego życia. Anthony pierwszy, później zaś Jennifer. Dla zamężnej kobiety w tamtych czasach hańbą byłoby opuszczenie męża. Jednak to nie jedyny powód.

W skutek wypadku samochodowego Jennifer traci pamięć. Pomału ją odzyskuje, ale to zadanie nie jest łatwe, gdyż wszyscy wokół niej nie chcą odpowiadać na stawiane przez nią pytania. Jakby zmówili się, aby nic jej nie mówić. Ona jednak czuje, że coś jest nie tak. „Wiedziała prawie wszystko, co można o sobie wiedzieć, ale nie złagodziło to nieustannego poczucia destabilizacji, znalezienia się w niewłaściwym życiu.” Gdyby nie listy ukochanego, Jennifer zapewne nigdy nie odkryłaby prawdy.

Niestety, zdaje się, że dla tych dwoje nie ma przyszłości. Ciągle się mijają, przegapiają szanse jakie daje im los, nie potrafią zrezygnować z życia, jakie prowadzą. Są nieszczęśliwi w swoim szczęściu, upajając się bezlitosną nadzieją, że kiedyś ich los się odmieni. Na razie jednak wspólne chwile, które łapią, muszą im wystarczyć. Nie wiedzą jednak, jak bardzo się mylą. Ponieważ „(...) miłość wymaga odwagi.”

Tej samej odwagi wciąż brakuje Ellie. Ona też, podobnie jak para kochanków sprzed lat, stara się brać to, co los daje teraz. Na swojej drodze spotyka Rory'ego, pracownika archiwum, który pomaga jej szukać materiały do artykułu. Rory raczej nie jest w jej typie. W jej typie jest John, przystojny i inteligentny pisarz. Mimo to pomiędzy Ellie a Rory'm rodzi się przyjaźń.

Ellie musi odpowiedzieć sobie na wiele trudnych, niewygodnych pytań, na które do tej pory unikała odpowiedzi, a listy Anthony'ego O'Hare'a stają się jej wskazówkami w drodze ku prawdziwej, odważnej miłości.

Nie spotkałam wcześniej autora, który w tak wyjątkowy sposób pisałby o miłości. Jakby to była najważniejsza rzecz na świecie. Bo w gruncie rzeczy, jest. To dlatego zakochałam się bez reszty w twórczości Jojo Moyes. W końcu niepoprawni romantycy już tak mają – wierzą, że miłość jest najważniejsza.

[Adres usunięty]

Piekna powiesc. Polecam wszystkim czytelniczka Jojo Moyes.