Harry Potter i Kamień Filozoficzny

Kox książka. Polecam serdecznie wszystkim. Bardzo przyjemnie i szybko się czyta.

Nigdy wcześniej nie czytałem tej książki więc to było moje pierwsze podejście.

Historia już znana bo oglądałem filmy. Myślę że gdybym przeczytał ją kilka lat temu to podobałaby mi się bardziej. Teraz czytałem to z nostalgią przypominając sobie moje dzieciństwo.

Książka ukazuje nam magiczny świat Harrego Pottera i pozwala nam przenieść się do jego niezwykłego świata !

Nie wiem co się dzieje ale za każdym razem w jakiś magiczny sposób czytam całą serię na nowo. Fascynuje mnie inna postać, wzrusza mnie inne słowo, mami mnie inny świat. Ta książka będzie pierwszą, jaką mój chrześniak dostanie od cioci, kiedy już nauczy się czytać.

Wirus powoduje, że trzeba siedzieć w domu, przez co ma się trochę więcej czasu dla siebie. Od dawna chciałem się zabrać do przeczytania "Harrego Pottera". Pierwsza część, którą przeczytałem w mgnieniu oka, spowodowała, że sięgnąłem po następną. Poznanie początków tych sławnych postaci, ich pochodzenia czy rozpoczęcia nauki w Hogwarcie, dało mi sporą dawkę informacji o bohaterach, ale... czegoś brakowało. Autorka w umiejętny sposób spowodowała we mnie, chęć sięgnięcia po kolejne tytuły z serii, by lepiej poznać Harrego, Rona, Hermione i innych. W zachwyt mnie wprawiają opisy tych wszystkich wydarzeń, miejsc, jest to tak dogłębnie pokazane, że ma się wrażenie jakby się to już gdzieś widziało, ale przecież... to jest magia i to jest właśnie piękne u J.K. Polecam tę książkę wszystkim, którzy tak jak ja chcą zająć sobie mile wolny czas, zapewniam, że "Więzień Azkabanu" będzie początkiem, a nie końcem przygody z Harrym i jego przyjaciółmi, jeśli tylko otworzy się swoją wyobraźnię.

"Harry Potter i kamień filozoficzny" to pierwsza częsc bestsellerowej sagi o młodym czarodzieju autorstwa J.K.Rowling.

Jako niemowlę Harry trafia do wujostwa. Jego rodzice (jak twierdzili wujkowie) zgineli w wypadku samochodowym. Z powodu tajemniczych listów zaadresowanych do Harry'ego Dursley'owie przeprowadzają się jak najdalej od Privet Drive. W dniu urodzin chłopca skałada im wizytę niezapowiedziany gość,który ujawnia sekrety,pilnie strzeżone przez Vernona i Petunię Dursley.

Jaką historię ukrywali przed nim wujowie? Kim jest "chłopiec ,który pezeżył"? Na te oraz inne pytania odpowiecie sobie czytając tę książkę.

Serdecznie ja polecam wszystkim miłośniką fantasy,dzieciom oraz dorosłym.

Po pierwsze: czy warto po nią sięgnąć? Jeśli tak to dlaczego?

~Cóż to w ogóle za pytanie! Oczywiście, że warto. Jestem przekonana, że ta niezwykła opowieść porwie każdego czytelnika- młodszego jak i starszego. "Harry" otwiera okno, ba, bramę do świata wyobraźni. Zachwyca, fascynuje, czasem przeraża... Czytając ją, odrywamy się od szarej rzeczywistości, pozwalając przenieść się naszej duszy do niezwykłych miejsc.

Po drugie: o czym ona jest?

~"Harry Potter" to cudowny świat magii i czarów. Opowieść o przyjaźni, odwadze, niebezpieczeństwie. O świecie dobra i zła... Kiedy 10 lat temu Czarny Pan siejący zniszczenie, śmierć i strach został pokonany, całe społeczeństwo czarodziejów wreszcie mogło odetchnąć. Ich życie, będące wcześniej okrutnym koszmarem, stało się spokojne, radosne i proste. Czarodzieje przekazują sobie z ust do ust plotkę o chłopcu, który jako jedyny przeżył atak Lorda Voldemorta. Z czasem plotka ta staje się legendą, którą zna każdy dorosły i każde dziecko. Lecz czy Czarny Pan naprawdę odszedł? Czy aby na pewno został pokonany?

Po trzecie: konkrety!

~Głównym bohaterem jest chłopiec- sierota imieniem Harry. Od śmierci rodziców mieszka razem z ciotką Petunią, wujem Vernonem oraz niezwykle rozpieszczonym kuzynem Dudleyem. Życie Harrego nie jest usłane różami... Jako 10-letni chłopiec jest obarczany wieloma obowiązkami, często przewyższającymi jego siły. Wujostwo traktuje go jak służącego, przy każdej sposobności szydząc z niego i jego nieżyjących rodziców. Dają mu jasno do zrozumienia, że go nie kochają, a opieka nad nim to przykry obowiązek. Chłopiec praktycznie nie posiada żadnej własnej rzeczy- nawet ubrania ma po Dudleyu, mimo iż są na niego o wiele za duże... Jednak jego życie się zmienia, kiedy w dniu jedenastych urodzin dowiaduje się, iż nie jest zwyczajnym człowiekiem... Od tamtej pory jego świat to świat magii, a ON rozpoczyna naukę w Hogwarcie- szkole dla czarodziejów. Poznaje w niej Rona i Hermionę, którzy później staną się jego przyjaciółmi na dobre i na złe. Spotyka również Dracko... Kim jest owy chłopiec? Jaki wpływ na późniejsze życie Harrego będzie miało odrzucenie jego propozycji przyjaźni?

Po czwarte: opinia.

~Książka, a właściwie cała seria 7 książek bardzo mnie zafascynowała. Rowling "odwaliła kawał niezłej roboty". Wszystkie książki z serii są napisane z lekkością tak, że można by siedzieć nad nimi godzinami- tylko czytać, czytać i czytać. Świat czarodziejów wciągnął mnie niezwykle mocno i po przeczytaniu żałowałam, że Hogwart nie może istnieć naprawdę... "Harrego Pottera" wspominam bardzo miło- to dzięki niemu zaczęłam swoją przygodę z fantastyką :-)

[Adres usunięty]

Cykl książek o przygodach młodego czarodzieja, jest chyba jednym z największych hitów wydawniczych ostatnich lat.

Losy słynnego Harry’ego zna chyba niemal każde dziecko i większość dorosłych na świecie.

Są to również książki wzbudzające wiele kontrowersji, w niektórych środowiskach uznawane za szkodliwe, zakazywane, niszczone.

Często mówi się, że jeżeli ktoś(lub w tym przypadku- coś) budzi wiele emocji, zdobywa zwolenników, jak i przeciwników, to znaczy, że jest sławne.

Tak trzeba przyznać, że książki Joanne Kathleen Rowling, cieszą się niezwykłą popularnością.

Sama jakiś czas temu starałam się poznać losy najsłynniejszego czarodzieja z Hogwardu, jednak utknęłam gdzieś w połowie.

Później próbowałam obejrzeć adaptacje filmowe- również z marnym skutkiem.

Wielu moich znajomych opowiadało mi treść powieści Pani Rowling- każdy mówił coś innego(wiadomo, każdy zwraca uwagę na inne szczegóły).

W końcu niedawno, potrzebowałam do przeczytania jakąś lekką lekturę, postanowiłam więc ponownie zmierzyć się z przygodami Harry’ego Pottera.

Sięgnęłam zatem po wydanie w czarnych okładkach dla dorosłych.

Kiedyś otrzymałam cały cykl w tym pięknym, eleganckim wydaniu w prezencie.

Co sądzę o pierwszym tomie jego przygód pod tytułem „Harry Potter i Kamień Filozoficzny”?

Zapraszam do zapoznania się z moją opinią,

Główny bohater jest małym chłopcem wychowywanym przez swoją ciotkę i jej męża.

Harry mieszka u swoich krewnych w komórce pod schodami.

Jest traktowany dużo gorzej niż jego kuzyn, rodzony syn Państwa Dursleyów, Dudley.

Mały Potter trafił do swojej ciotki Petunii, po tym jak we wczesnym dzieciństwie stracił rodziców.

Chłopak niewiele o nich wie, rzekomo zginęli w wypadku samochodowym.

Po owym wypadku Harry ma tylko jedną pamiątkę-bliznę na czole w kształcie błyskawicy.

Wychowanek nie jest lubiany przez rodzinę Dursleyów, ciągle zdarzają mu się bowiem dziwne wypadki, co stwarza nie lada kłopoty nader normalnej, nudnej rodzinie.

W dniu 11-tych urodzin chłopiec dowiaduje się dlaczego tak jest.

Odwiedza Go Hagrid, gajowy z Hogwartu, znanej angielskiej szkoły czarodziejstwa.

Opowiada chłopcu, że nie było żadnego wypadku, a jego rodzice zginęli z rąk bardzo złego maga-Voldemorta, zwanego Sam-wiesz-kim.

Harry pokonał bestię i dlatego stał się sławny w świecie magicznym.

Teraz czas by i ON rozpoczął naukę w słynnej szkole, jego przeznaczeniem jest bowiem zostać wielkim czarodziejem.

Sympatyczny olbrzym zabiera chłopca by kupić mu szkolną wyprawkę.

Przy okazji młody Potter dowiaduje się, że jest nie tylko sławny, ale i bogaty.

Otrzymuje jak każdy w jego wieku podręczniki(tylko nazwy i zakres przedmiotów nieco się różnią), szaty(mundurek), inne potrzebne przybory i sowę-Hedwigę. Będzie to jego osobisty listonosz.

Gdy w umówionym czasie Harry rozpoczyna naukę w szkole, poznaje organizację szkoły.

(Hogward dzieli się na 4 domy).

Oraz nowych kolegów i nauczycieli.

Poznajmy zatem i My najważniejszych z Nich:

Hagrid-Wspomniany wcześniej gajowy, studiował w Hogwarcie lecz został z niego wydalony

Prof. Dumledore- Mądry i sprawiedliwy dyrektor szkoły.

Prof. McGonagall-Surowa choć sprawiedliwa, opiekunka grupy Pottera

Prof. Snape- Tajemniczy, złowrogi, nauczyciel eliksirów, nie lubi Harry’ego, faworyzuje swoich podopiecznych.

Ron - Chłopiec z biednej, wielodzietnej rodziny, najbliższy kolega głównego bohatera

Hermiona- Dziewczynka z niemagicznej rodziny, dobra uczennica, trochę zadziera nosa.

Neville-Chyba najbardziej pechowy uczeń szkoły, ciągle zdarzają mu się nieprzewidziane wypadki

Draco- Chłopiec z bogatego, tradycyjnego rodu czarodziejów. Gdy nie udaje mu się zaprzyjaźnić z Potterem staje się jego wrogiem.

Na pierwszym roku, jak wszędzie, młodzi uczą się podstaw.

Harry poznaje również tajniki kultowej gry czarodziejów-Quiddicha. Dołącza do jednej z drużyn Hogwartu, gdzie staje się gwiazdą.

Mały chłopiec ma również inne zadanie, musi obronić legendarny Kamień Filozoficzny, aby to zrobić, konieczne jest by zmierzył się z Voldemortem.

Tłumaczy Ronowi, że musi to zrobić, choćby miał zginąć, wszak nigdy nie stanie po stronie czarnej magii(s. 280).

O szczegółach pierwszego roku Harry’ego Pottera w Hogwarcie przeczytacie w książce „Harry Potter i Kamień Filozoficzny”.

Chciałabym wrócić do kontrowersji i zarzutów, że powieści J.K. Rowling, nie powinny być czytane przez dzieci, że promują okultyzm, itd…

Moim zdaniem to powieści, które pokazują czytelnikowi różnorodność społeczeństwa, przedstawiają sytuacje z jakim dziecko może spotkać się we własnym niemagicznym świecie, oraz własnej zwykłej szkole.

Przesłaniem książek Pani Rowling było zapewne pokazanie, że nawet ktoś na pozór zwyczajny, może być niezwykłym, a złu należy się przeciwstawiać, gdyż dobro z nim wygrywa.

Warto porozmawiać z dzieckiem na ten temat, po lekturze historii słynnego czarodzieja.

Jako osoba dorosła, będę czytała ów cykl raczej jedynie w celach rozrywkowych.

Lecz kto wie, może i ja czegoś się z niego nauczę?

Fanom fantastyki polecam.

Ciekawe, czy J. K. Rowling sprawi, że i ja polubię ten gatunek?

Tego zapewne dowiem się dopiero po przeczytaniu ostatniego tomu, czyli „Insygniów Śmierci”.

,,Nałożyć ci ziemniaczków Harry?''

Oh oczywiście :)

Harry'ego zna kazde dziecko. Jest popularny na całymmm świecie. Ja także go znam. Żałuję, iż tak późno go przeczytałam. Bo wiem, że jeszcze rok temu bym się w nim zakochała, a jak na razie to tylko Oliwer Wood ;)

Zaczyna się od książki dla dzieci,a kończy superbestsellerem znanym na całym świecie i wyczekiwanym przez wielu fanów. Który autor książek by tak nie chciał?

"Harry Potter i Kamień Filozoficzny" to książka, która dla mnie jest dzieciństwem. Za każdym razem, kiedy czytam ją od nowa, przypominam sobie te tak odległe momenty, kiedy siedziałam z babcią w ogródku i jako mała dziewczynka męczyłam się z odszyfrowaniem liter. Jednakże - z własnej woli. Od zawsze kochałam fantastykę, a seria o młodym czarodzieju była dla mnie początkiem.

Nie znam osoby, która nie znałaby jego opowieści, chociażby z filmów. Jednak, kiedy tylko dowiaduję się, że ktoś nie czytał tej, jakże wspaniałej pod każdym względem serii, od razu oferuję się z pożyczeniem pierwszego tomu. Raczej nie zdarza mi się, by ktoś nie chciał zacząć czytać następnej części, jaką jest "Harry Potter i Komnata Tajemnic", co samo w sobie jest najlepszym potwierdzeniem prawdziwości moich słów.

Powiem, więc tak, jak do moich przyjaciół: "Jeśli nie czytałeś Harry'ego Pottera, to koniecznie to zrób. Może to tylko książki, ale niezaprzeczalnie są magiczne - dosłownie i przenośnie. Zmieniają człowieka na lepsze, naprawdę."

Moim zdaniem ta cała seria jest fascynująca i idealna na przezent dla kogoś. Na pierwszej stronie jest przedstawiony cały Hogwart więc dla osób które nie mają zbytnio rozwiniętej wyobraźni jest to przydatne.

" Harry Potter", ach te wspomnienia. Minęło już tyle lat odkąd przeczytałam pierwszą część sagi. " Harry Potter - sierota i podrzutek,"... już ten opis bardzo mnie zaintrygował. Książka zapowiadała się bardzo ciekawie. Wtedy jeszcze nie sądziłam, że zaczyna się wspaniała przygoda. Trochę zazdroszczę tym ,którzy dopiero odkrywają świat Harreg'o Pottera.

"Kamień filozoficzny" przeczytałam bardzo szybko. Z każdą stroną odkrywałam nowy, magiczny, wspaniały świat. Wszystko było takie nowe i zaskakujące. Początek był jednak, niewesoły. Mały chłopiec, sierota trafia pod opiekę ciotki i wujka. Niestety nie są to ludzie dobrzy. Traktują swojego siostrzeńca jak piąte koło u wozu. Wszystko się zmienia w 11 urodziny Harreg'o. Okazuje się, że chłopiec jest czarodziejem i ma udać się do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie.

Od tego momentu wszystko się zmienia. Razem z chłopcem i jego przyjaciółmi przeżywamy wspaniałe przygody. Jednak nie wszystko jest takie piękne. W szkole czai się mrok. Czy chłopiec pozna prawdę? Czy uda się pokonać zło?

Mam wielki sentyment dla wszystkich siedmiu tomów. Na pewno jeszcze nie raz, przeczytam historię o małym czarodzieju. Pani J.K.Rowling będę na zawsze wdzięczna. To dzięki Potterowi na nowo zaczęłam czytać książki. Ta przygoda z czytaniem trwa do dziś.

Przeczytałem wszystkie części. Bardzo polecam. Rowling stworzyła arcydzieło, świat który wciąga już od pierwszych stron i nie można przestać aż się przeczyta wszystkie części. To dzięki Harremu zaczęła sie moja przygoda z czytaniem książek, przed nim nie lubiłem czytać. Przeczytaj a nie przestaniesz czytać.

Wspaniała książka w wyjątkowym wydaniu, idealna na prezent

To książka, która się nie starzeje i często się z niej nie wyrasta. Chętnie wracam do niej z moim dzieckiem. Opowieści o Harrym Potterze to coś co uwielbiamy obydwoje. Przygody młodego czarodzieja mimo, że napisane już jakiś czas temu dalej fascynują niejedno dziecko. Świat magi opisany na kartkach tej powieści jest tak uniwersalny, że przeczyta ją jeszcze niejedno pokolenie.

Bardzo ciekawy początek serii. Pokrzywdzony chłopiec, który nie ma oparcia w rodzinie, trafia do Hogwartu i zaczyna się...magia!

Trudno mi ocenić, bo chociaż książka jest napisana dobrze, to jakoś nie przemówił do mnie ten pomysł. Chyba jestem mugolką.

,,Harry Potter i Kamień Filozoficzny'' to książka dzięki której wiele osób pokochało i zagłębiło się w świecie wykreowanym przez J.K.Rowling. Wraz z Harrym poznajemy świat czarodziejów i po raz pierwszy przekraczamy próg Szkoły Magii i Czarodziejstwa Hogwart.

Początkowo jest sielankowo, jednak z biegiem czasu Harry, Ron i Hermiona zaczynają swoje własne śledztwo, które doprowadza do starcia z powracającym Lordem Voldemortem, który jest głównym antagonista serii.

Bezapelacyjnie książka utkwiła na dobre w naszej popkulturze i mało kto nie zna dziejów chłopca z blizną w kształcie błyskawicy. Jest to pozycja obowiązkowa dla każdego fana fantastyki i nie tylko.

Chciałabym Wam powiedzieć, że dzisiejszy tekst będzie o książce, która sprawiła, że pokochałam czytanie. Jednak byłoby to kłamstwo, ponieważ swoją przygodę z czytelnictwem rozpoczęłam wiele lat wcześniej. I nie mam ani jednej powieści, przy której mogłabym powiedzieć, że to ona pozwoliła odkryć mi pasję czytania i doprowadziła do tego miejsca. Dlatego dzisiaj opowiem Wam o najbardziej sentymentalnej książce w moim życiu. Historii, która pojawiła się przypadkowo i zamieszkała w moim sercu na całe lata, jeśli nie na całe życie. Nie jestem pod tym względem oryginalna, czy kontrowersyjna. Wybieram to co większość czytelników, czyli "Harry'ego Pottera".

Harry jest zwyczajnym chłopcem, którego rodzice zginęli, gdy był małym dzieckiem. Obecnie mieszka razem z siostrą swojej mamy, jej mężem i synem. Odkąd pamięta jest traktowany o wiele gorzej przez swoich opiekunów niż cioteczny brat. Ale na tym nie kończą się jego problemy, gdyż w szkole również jest poniżany i nielubiany. Zawsze jest tym dziwnym, mimo że czuje się całkowicie normalny. Jednak teraz, mając niecałe jedenaście lat, widzi szansę na poprawę swojego losu. Od września idzie do nowej szkoły i ma nadzieję, że tam nie będzie już bity i wyzywany. Lecz plany mają to do siebie, że potrafią się psuć. W przypadku Harry'ego również tak jest, ponieważ krótko przed jego jedenastymi urodzinami pojawia się list zaadresowany właśnie do niego. Jest to jego pierwszy list w życiu, dlatego czuje się skrzywdzony, gdy wujostwo zabiera mu go bez żadnych tłumaczeń. Czas mija, listów jest coraz więcej i więcej, aż pewnego dnia Harry poznaje Hagrida, który jest gajowym w pewnej szkole. Co to za szkoła? Kto przysyłał z taką wytrwałością listy do chłopca? Co czeka go w przyszłości? Czy naprawdę jest taki zwyczajny? Na te pytania pewnie większość z Was zna doskonale odpowiedź.

Napisanie tej recenzji jest dla mnie olbrzymim wyzwaniem. W końcu to nie jest jakaś tam sobie kolejna książka, która podobała mi się albo nie. To książka, która towarzyszy mi od prawie piętnastu lat. Jak wyrazić coś takiego? Jak dobrać słowa? Jak na nią spojrzeć z perspektywy recenzenta, a nie kilkuletniego dziecka, które przenosi się do świata magii i marzeń? Mimo to chcę spróbować, ponieważ po latach do niej wróciłam i nadal ją uwielbiam. Obawiałam się, że tym razem już nie zrobi wrażenia, że tym razem jest kolejną powieścią fantasy. Nie, ona nadal pozostaje wyjątkowa i po raz nie wiem, który udowadnia mi, że jest warta swojej sławy i przede wszystkim mojego sentymentu.

Mija tyle lat, całe uniwersum jest mi tak dobrze znane, a tymczasem nadal jestem zachwycona pomysłem i o dziwo nadal mnie zaskakuje. Wiele twórców brało inspirację właśnie z cyklu o Harrym i mimo to ON nadal się wyróżnia na tle tych wszystkich nowych i często popularnych powieści i filmów. Zostaje oryginalny i niepowtarzalny. Nawet nie zamierzam liczyć, ile sama przeczytałam podobnych książek, ile ich powstało... To ON wiedzie prym i na tym powinniśmy skończyć ten aspekt.

Kiedyś najbardziej doceniałam pomysł na tę historię i uniwersum. W tej chwili skłaniam się bardziej do języka, jakiego używa autorka, który swoją drogę również jest niepowtarzalny. Pod każdym względem jest dopracowany. Piękne, rozbudowane, ale nie za długie opisy wprowadzają czytelnika w świat magii i pozwalają na panoramiczne wyobrażenie sobie wszystkich wydarzeń. Same dialogi są naturalne i dają możliwość poznania bohaterów. Olbrzymia liczba neologizmów rozbudowuje całość i zmusza nas do przekierowania myśli na nowy tor. Przy tym zawsze miałam wrażenie, że książka płynie wolno, monotonnie i przyjemnie, a zarazem jest wielkim tornadem wydarzeń, który nie pozwala nam zatrzymać się choćby na chwilę.

Fabuła zawsze wydawała mi się nieprzewidywalna, choć w tej chwili ciężko mi to stwierdzić. Jednak dla potwierdzenia tej mojej małej tezy, powiem, że nawet teraz, gdy czytałam tę historię po raz nie wiem który, wielokrotnie zostałam zaskoczona. Okazało się, że wielu rzeczy nie pamiętam albo jest to zmodyfikowane przez często oglądaną przeze mnie ekranizację. Myślę, że trudno sobie wyobrazić moje zszokowanie, gdy jakaś scena okazała się dla mnie pozornie nowa. Tak dobrze znana, a jednak zapomniana. Dlatego zostałam totalnie pochłonięta przez tę opowieść.

Bohaterowie! O nich mogłabym pisać i pisać, i dalej pisać, i nie kończyć pisania. Mam o nich zbyt dużo do powiedzenia i to najchętniej o każdym. Wyobrażacie sobie, ile bym potrzebowała do tego stron? Dlatego zacznę od szczerego przyznania się, że podaję "Harry'ego Pottera" jako przykład książki, gdzie postacie zostały wręcz doskonale wykreowane. Każdy z nich jest wyrazisty, rozbudowany i zachowuje przy tym naturalność oraz wywołuje olbrzymie fale emocji. Harry jest dla mnie wyjątkowo wyrazistą postacią, która łączy w sobie wiele niespójności. Możemy obserwować wielką odwagę, szczerą dobroć, niesamowite poczucie humoru, wrażliwość, a zarazem zbyt dużą emocjonalność, nieodpowiedzialność, spryt i częstą chęć zemsty. O tym też już zdążyłam zapomnieć, bo tę postać wcale nie tworzą te wielkie sceny, które prawie wszyscy znamy, tylko te małe, pozornie nic nieznaczące wydarzenia. Ron jest dla mnie kolejnym niespodziewanym odkryciem. Z perspektywy czasu wydawał mi się bladą, papierową postacią. Teraz po przeczytaniu stwierdzam, że jest wręcz przeciwnie. Ubarwia tę opowieść i pozwala na jej powolne rozwinięcie. Jest niesamowicie lojalny z poczuciem humoru i jak się okazuje dużymi pokładami odwagi. Natomiast na Hermionie się zawiodłam. Jako dziecko ubóstwiałam ją, a teraz wydaje mi się tak bardzo, wręcz nieakceptowanie zarozumiała i oderwana od rzeczywistości. Jest maszyną, która wykonuje tylko określone cele.

Jak widzicie, po tylu latach fascynacji, można nazwać, że obsesji, napisałam hymn pochwalny na temat "Harry'ego Pottera". To nie jest tak, że uważam tę część za wybitne dzieło, bez żadnych wad. Nie ma książek bez wad. I ta też na pewno je ma. Jednak nie zdecydowałam się na ponowne jej przeczytanie, by ich szukać. Chciałam jeszcze raz poczuć ten niesamowity klimat magii, tajemnic mistycznego zamku i prawdziwej przyjaźni. To dostałam i to zapamiętam.

Dziesięcioletni chłopiec Harry Potter mieszka w komórce pod schodami przy Privet Drive 4, w domu swojego wujostwa. Jego rodzice nie żyją, temu też wychowuje go ciotka Petunia (siostra matki) i wuj Vernon, którzy mają syna Dudley’a. Niestety nie lubią Herrego, ale po śmierci rodziców zostali jedyną rodziną, którą miał. Na pytanie Pottera jak zginęli jego rodzice odpowiadali, że w wypadku samochodowym, który tylko ON przeżył i pozostała mu tylko blizna na czole.

W życiu Harrego zaczynają się dziać coraz to dziwniejsze rzeczy. W magiczny sposób znika szyba dzieląca go od węża, którego o dziwo rozumiał, co mówi. Zaczyna przybywać też masa listów zaadresowanych do Pottera, lecz wuj stara się jak może by żaden nie wpadł w ręce Harrego. W dniu jedenastych urodzin, przybywa do głównego bohatera ogromny mężczyzna (Hagrid) z tortem i listem, który oznajmia mu, iż będzie uczęszczał do szkoły magii i czarodziejstwa, do Hogwartu. Harry do tej pory nie wiedział, że jest czarodziejem. Jego gość tłumaczy mu również, że rodzice wcale nie zginęli w wypadku samochodowych a zabił ich Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać, a blizna, którą ma na czole jest śladem po śmiertelnym zaklęciu.

Hagrid pomaga mu w zakupach do szkoły, a następnie zaprowadza na pociąg. Już na peronie poznaje Rona, rudowłosego i piegowatego chłopca, który również po raz pierwszy idzie do szkoły. Siadają razem w pociągu, a Ron opowiada mu o magicznych rzeczach, z którymi Harry do tej pory nie miał do czynienia. Tam poznaje również Hermionę, która również jest w ich wieku.

Po dojechaniu do szkoły Harry nawet nie zdawał sobie sprawy, że jak tak sławny. Każdy go rozpoznawał i chciał uścisnąć mi dłoń. Dopiero później dowiedział się, że słynie, jako bohater, który pogromił Sam-Wiesz-Kogo, Mrocznego Pana.

Lecz czy pogromił go na dobre?

Czy Harry odnajdzie się w świecie magii?

Jak potoczą się Pottera oraz jego przyjaciół losy?

Koniecznie przeczytaj książkę 😉

Książka fantastyczna, jestem pod ogromnym wrażeniem. Zupełnie nie wiem, czemu tak późno po nią sięgnęłam. Czyta się bardzo szybko, wciąga, że trudno się oderwać. Ja zazwyczaj książkę staram się przeczytać przed obejrzeniem filmu, lecz w tym przypadku jest zupełnie inaczej. Film oglądałam już chyba z milion razy i to wszystkie części, a po książkę sięgnęłam dopiero teraz. A co się okazuje książka ma w sobie tyle szczegółów i dodatkowych treści, które nie zostały pokazane w filmie, że jestem pod ogromnym wrażeniem. Pierwszą część o przygodach Harrego Pottera uważam za wybitną i gorąco polecam (o ile są jeszcze osoby, które jeszcze nie czytały), ale osobom, które już przeczytały polecam powrócić do świata magii i czarodziejstwa 😉

Bardzo przyjemna książka. Szybko i luźno się czyta. Polecam zarówno młodszym jak i starszym czytelnikom ☺️

CHŁOPIEC, KTÓRY PRZEŻYŁ

Serię o „Harry'm Potter'ze” znają chyba wszyscy. Historia małego czarodzieja podbiła, i nadal podbija, cały świat, zdobywając sobie rzesze fanów tak wśród dzieci, jak i dorosłych. Moja „potteromania” zaczęła się właśnie w tym drugim z wymienionych powyżej okresów życia. Jako nastolatka odrzucałam z pogardą wszystko, co nosiło miano „literatury dziecięcej” lub „młodzieżowej”. To taki śmieszny okres życia, że nie dość, że wydaje się nam, iż jesteśmy najmądrzejsi na świecie, to jeszcze uważamy się za strasznie dorosłych. Kiedy więc już na studiach moja koleżanka pożyczyła mi „Kamień Filozoficzny”, skwitowałam to litościwym uśmiechem, ale przyjęłam od niej książkę, obiecując że dam jej szansę. Wtedy jeszcze nie spodziewałam się, jak bardzo wciągną mnie losy bohaterów, oraz tego, że parę lat później wykupię całą serię do własnej, domowej biblioteczki, ani tym bardziej tego, że będę do niej wracać nieskończoną ilość razy. Teraz, przynajmniej raz w roku czytam od początku do końca całą serię i oglądam zekranizowane adaptacje. Pewnie dlatego, podobnie jak w przypadku „Igrzysk Śmierci”, obawiam się tego starcia z klawiaturą i napisania godnej tej książki recenzji. Spróbuję jednak, a co z tego wyjdzie, wybaczcie.

„Harry Potter i Kamień Filozoficzny” rozpoczyna się w momencie, gdy pod dom państwa Dursley'ów niespodziewanie trafia niemowlę z dziwną blizną w kształcie błyskawicy na czole. Ten podarek zostawił tam nie kto inny, jak sam Albus Dumbledore, dyrektor Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie. Harry przez całe dziesięć lat swojego życia u mugoli (jak nazywa się pozamagicznych obywateli) spędza dosyć nędznie przeganiany z kąta w kąt przez swoje wujostwo - Vernon'a i Petunię, oraz ich pulchnego syna Dudley'a. Harry jednak w swoje jedenaste urodziny otrzymuje tajemniczy list. Nawet niecne próby przechwycenia listu przez wuja nie mogą stanąć na przeszkodzie prawdziwemu przeznaczeniu Harry'ego. Odtąd Harry staje się uczniem pierwszego roku w Hogwarcie, trafiając do jednego z czterech sławnych domów – Gryffindor'u. Tam również trafiają jego nowi przyjaciele – Ron Weasley i Hermiona Granger. Harry zyskuje także nowego wroga, Draco Malfoy'a, którego dom to Slytherin.

Draco Malfoy nie jest jednak jedynym wrogiem, z jakim Harry będzie musiał się zmierzyć. Sława Harry'ego Potter'a wzięła się stąd, że jako niemowlę pokonał największego czarnoksiężnika, Lorda Voldemort'a. Nie wszyscy jednak podzielają zachwyty nad Harrym, których ON sam nie chce. Severus Snape, nauczyciel eliksirów, jeszcze nieraz przysporzy mu upokorzeń i wstydu. Jego nienawiść sprawia, że Harry zaczyna go podejrzewać o wykradnięcie z banku Gringotta czegoś bardzo cennego. Jednak czy to Snape jest jego prawdziwym wrogiem? Równie dziwny, choć bardzo wystraszony, wydaje się profesor Quirrell, nauczyciel obrony przed czarną magią. Nie dość, że dziwny z usposobienia, to jeszcze z wyglądu – nosi na głowie wielki turban, z którego wydobywa się nieprzyjemny zapach. Harry jednak nie podejrzewa go o niecne zamiary, przecież taki niedojda, nie może ich mieć, prawda?

Nie wiem, co bardziej podoba mi się w świecie stworzonym przez J. K. Rowling. Niesamowite jest to, że w książce, jak i całej serii, która przynajmniej z założenia miała być dla dzieci, potrafiła przemycić bardzo sprawnie i inteligentnie, morały i wartości, o jakich współczesny świat często zapomina. Równie godne podziwu jest stworzenie całego świata magii i czarów, zupełnie od podstaw, i przekazanie go w taki sposób, że zachwyca do dzisiaj. Kreacja bohaterów – majstersztyk. Język – łatwy w odbiorze, a przez to genialny. Fabuła – rewelacja. Nie umiem się przyczepić do niczego. Wiem, że antyfanów „Harry'ego Potter'a” jest równie dużo, co miłośników, ale ja zwyczajnie kocham tę serię. Jeśli chcesz się przekonać dlaczego, sięgnij po ten sławny bestseller. A niech to! To zabrzmiało jak reklama. A może to i dobrze, w końcu wartościowe produkty warto reklamować.

[Adres usunięty]

Mały chłopiec podrzucony opiece wuja i ciotki od dziecka był skazany na brak miłości. Nie pamiętał jak to jest zaznać prawdziwej matczynej opieki i poczucia bezpieczeństwa. Nie wiedział jak to jest dzielić wspólne chwile z ojcem. Jednak otrzymał szansę by wkroczyć do nowego świata, świata magii i czarodziejstwa, w którym przygoda miesza się z niebezpieczeństwem a prawdziwa przyjaźń jest na wyciągnięcie ręki. Harry Potter nie wiedział, że świat ma dla niego inne plany, więc gdy do drzwi zapukał wielki jegomość i pozwolił sobie zabrać go do Hogwartu - przed chłopcem otworzyła się perspektywa nowego życia.

Czuję się jak laik pisząc opinię o książce, którą czytali chyba wszyscy. Wielu z Was zaczynało swoją przygodę z literaturą właśnie od tej pozycji i myślę, że nie mogliście trafić lepiej - to powieść, która otwiera przed czytającym pasmo nieograniczonych emocji i przygód, w których odnajdzie się każdy bez względu na wiek. To fascynujący obraz dojrzałości i jednoczesne dowartościowanie dzieciństwa, bo - jak udowadnia autorka - każdy z nas zasługuje na to, by być szczęśliwym.

Niestety jestem jedną z tych osób, które najpierw obejrzały film i dopiero później przeczytały książkę. Możecie mi jednak wierzyć, że ogromnie tego żałuję, bo oddałabym wszystko by móc przeczytać tą powieść ze świeżym umysłem i nie mieć najmniejszego pojęcia co czeka mnie na kolejnych stronach. Świat Hogwartu stworzony przez autorkę jest absolutnym arcydziełem - nieograniczoną możliwością do zagłębiania wiedzy, szukania przygód, walczenia z własnymi słabościami i utożsamiania się z bohaterami. To właśnie za ich sprawą tak bardzo polubiłam serię o Harrym Potterze. Każda z poznanych w książce postaci okazała się jedyna w swoim rodzaju, zaskakująca i intrygująca o wielkim sercu lub mrocznej duszy.

Autorka nie stworzyła niczego konkretnego. Pozwoliła mi samemu sprawdzić się w powieści, odnaleźć prawidłową drogę i opowiedzieć się po wybranej stronie. Otworzyła przede mną nieograniczony świat w którym wszystko jest możliwe i w którym sama miałam możliwość poczucia się jak początkujący adept czarodziejstwa. J.K. Rowling pozwoliła mi przeżyć wielką przygodę i poznać bohaterów, których z miejsca pokochałam - za ich szczerość, otwartość i przywiązanie. Nikt nigdy nie zaskoczył mnie tak pozytywnie oddaniem swojej książce, która po otwarciu pierwszej strony ożyła i porwała mnie w wielką podróż i nim się obejrzałam, byłam już na ostatniej stronie. Myślę, że to jedyny minus tej książki: zbyt szybko się kończy.

Autorka ma fantastyczny styl - pisze z lekkością i swobodą, prowadzi czytelnika przez świat dopracowanych szczegółów, zaskakujących pomysłów i bohaterów z krwi i kości, którzy mogliby śmiało zaistnieć w prawdziwym życiu. Wiele razy wychwyciłam również cudowne cytaty potwierdzające fakt, że książka nie jest tylko przygodową propozycją dla młodych czytelników a ponadczasową historią pełną ukrytych znaczeń. "Harry Potter i Kamień Filozoficzny" to książka jakich mało - idealna od początku do końca.

Za wiele nie trzeba pisać o tej książce bo każdy ja raczej zna choć z opowieści.Nie byłam zwolennczka takiej literatury, do czasu jak nie przeczytałam.Teraz jestem zakochana w Harry Potter świetna książka czytasz i nie możesz przestać.Gorąco polecam

J.K. Rowling jako brytyjska autorka zdobyła sławę dzięki serii „Harry'ego Pottera”. Urodzona w Chipping Sodbury posiadała korzenie francuskie oraz szkockie. Przed wydaniem serii napisała jeszcze dwa utwory, jednak nie zostały one wydane. Przypadek sprawił, że podczas podróży powstały pierwsze zarysy słynnej powieści.

Chłopiec o imieniu Harry Potter żyje w świecie mugoli nieświadomy swego prawdziwego pochodzenia. Wszystko nagle się zmienia, gdy tajemnicza postać odwiedza go w 11-naste urodziny. Zaczyna się fantastyczna przygoda pełen ciekawych i niebezpiecznych przygód.

„(...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze. „

Jest to obowiązkowa pozycja dla osób, które dopiero stawiają pierwszy krok w świat książek. Seria uczy nas takich wartości w życiu jak miłość i przyjaźń. Pokazuje, że mimo przeciwności losu warto nadal wierzyć w dobrych ludzi.

To właśnie ona zainspirowała do czytania. Magiczny świat, niezwykłe zwierzęta i przedmioty. Każda strona wciąga co raz bardziej, pokazując zalety książek z kategorii fantastyki.

[Adres usunięty]

"Są takie wydarzenia, które - przeżyte wspólnie - muszą się zakończyć przyjaźnią..."

Ciężko recenzować książkę, do której ma się ogromny sentyment. Pamiętam siebie z okresu, gdy miałam -naście lat i uparcie obstawałam przy twierdzeniu, że ta seria jest okropna, zła, beznadziejna, że w ogóle czym tu się ludzie zachwycają. Pierwszy błąd. NIGDY nie oceniaj książki, jeśli sam/a jej nie przeczytałeś/aś! Ja nie przeczytałam, a wydawałam wszechwiedzące opinie o czymś, czego kompletnie nie znałam, a co mną totalnie zawładnęło. Dopiero, gdy założyłam się z kolegą, że przeczytam pierwszy tom dla ZASADY, przepadłam. W jeden wieczór pochłonęłam trzy książki z serii. I do dziś cały "siedmioksiąg" należy do tych najważniejszych i będę go polecać KAŻDEMU.

Harry jest legendą w świecie czarodziejów. Tak, czarodziejów. W magicznym świecie każde dziecko zna jego imię, jego historia jest opisywana w czarodziejskich księgach, tylko, że... Sam Harry nie ma o niczym pojęcia. Jako dziecko, cudownie ocalały z tragedii, podczas której zginęli jego rodzice zostaje podrzucony wujostwu, które... Szczerze go nienawidzi. W dodatku wokół chłopca zaczynają dziać się tajemnicze rzeczy, i dopiero w wieku 11 lat zostaje uświadomiony przez "swój świat", że do niego należy.

Nie wierzę, że jest ktoś, kto nie zna zarysu fabuły tej książki. Chłopiec Który Przeżył, słynny Potter, ciapowaty (na początku!), skromny, nieśmiały, przeobrażający się w potężnego czarodzieja, hołdującego zasadzie, że dobro ZAWSZE zwycięża.

Ale nie tylko tej zasadzie. Każdy, kto mnie pyta, gdzie tkwi fenomen Pottera odpowiadam zawsze tak samo. Uczy wszystkiego, co ma wartość w życiu. Że miłość to największe uczucie, którego boi się nawet śmierć. Że przyjaźń to związek osób, które są w stanie poświęcić dla siebie wiele, jeśli nie wszystko. Że jeśli jesteś dobrym człowiekiem, to dobro do ciebie wróci, ale musisz pamiętać, że to samo dotyczy zła. Wróci, ze zdwojoną siłą. Że magia tli się w każdym z nas, wystarczy w nią tylko uwierzyć (i wcale nie mówię tu o dosłownym znaczeniu tego wyrazu!). Że śmiech jest najlepszym makijażem, a humoru w serii nie brakuje. Że prostota może porwać, szczerość pomóc, skromność ujarzmić lęk, odwaga wynosi się w chmury, męstwo jest nadal wysoko w świecie cenione, spryt depcze ścieżki docelowe... Mogłabym tak wymieniać i wymieniać.

"Prawda to cudowna i straszliwa rzecz, więc trzeba się z nią obchodzić ostrożnie".

Wersja z okładką Johnny'ego Doodle'a - JESTEM TOTALNIE W NIEJ ZAKOCHANA! :)

[Adres usunięty]

Najlepsza seria jaka czytałam . Wciągnełam sie w losy Harry'ego. Najlepsza książka ever.

To jest bardzo dobra książka. Było wiele momentów, które mnie rozbawiły, ale nadal nie rozumiem, dlaczego "zwojowała" świat. Nie jest aż tak niezwykła,jak mi ją wiele osób opisywało. Jest dobra - i tyle. Przeczytałam mnóstwo O WIELE lepszych książek. Myślę, że może mieć to związek z reklamą.

Mimo iż film podobał mi się dużo bardziej od książki, nie można odmówić jej pewnego uroku, który każe sięgnąć po następne części.

Nie mogłam przebrnąć przez drugą część. Zacięłam się na samym niemal początku. Słabo.

Ostatnio sporo rozmyślałam nad tą książką i doszłam do wniosku, że reklama była zbyt duża. Mam dosyć "Harry'ego Pottera". Znam go od najwcześniejszego dzieciństwa, każdy film oglądałam po kilka razy, a książka mnie rozczarowała. Wielka kampania reklamowa ją zniszczyła. Szkoda.