Dobre matki. Prawdziwa historia kobiet, które przeciwstawiły się najpotężniejszej mafii świata

Kobietami mafii stały się przypadkiem. Poprzez miejsce urodzenia, więzi rodzinne, ślub i wydanie potomstwa. Nikt nigdy nie zapytał, czy chcą tak żyć. A one z wielka odwagą udowodniły, że marzą o czymś innym, lepszym świecie dla siebie i swoich dzieci.

“Dobre matki” to literatura faktu w najlepszym wydaniu. Alex Perry oferuje czytelnikowi intrygujący temat, znakomicie go realizuje i wywołuje przy tym mnóstwo emocji. Książka trzyma w napięciu, sprawiając, że ani przez chwilę nie mamy ochoty jej odłożyć, a opisywane wydarzenia przez cały czas utrzymują nas w zaciekawieniu i poczuciu nieoczekiwanego. Bo w tej historii zdarzyć może się dosłownie wszystko.

Sięgając po tę powieść przenosimy się do świata po brzegi wypełnionego brutalnością i okrucieństwem, codziennie spływającego krwią, splamionego poprzez narkotyki, morderstwa, przemoc i pieniądze. A także zadziwiające układy i powiązania. To świat rządzony przez ‘ndranghetę- największą na świecie mafię, której macki sięgają o wiele dalej, niż każdy z nas mógłby to sobie wyobrazić. Kolejne rozdziały w szokujący sposób przedstawiają garść historii, jakie nie powinny mieć miejsca i grono ludzi, którzy nie zasłużyli, by stać się ich uczestnikami.

„Dobre matki” to realistycznie przedstawiony i obfitujący w szczegóły portret społeczeństwa, jaki nie raz i nie dwa wprawił mnie w oszołomienie, niedowierzanie, a również przerażenie. Wydaje się, że o mafii napisano już sporo i ciężko jest dodać do tego coś nowego, ale ta książka stanowi świetne połączenie poruszających historii o ludziach, faktów związanych z funkcjonowaniem systemu, informacji dotyczących ścigania tych zwyrodnialców, a przy tym bardzo wnikliwą i głęboką analizę tego, jak to możliwe, że całość działa tak długo i tak niezawodnie, coraz bardziej się zacieśniając i umacniając.

Perry na stronach książki bardzo szczerze i dobitnie dokumentuje materiały, jakie zebrano dzięki kobietom, które odważyły się zeznawać przeciwko rodzinom, z jednej strony chroniąc siebie i dzieci, a z drugiej, przewrotnie, narażając się jeszcze mocniej i odcinając na zawsze od krewnych i własnych korzeni. Lektura stanowi niezwykłe odzwierciedlenie dramatu, jaki je spotkał. Emocji, które im towarzyszyły, ciężaru podejmowanych decyzji, momentów wahań, mniejszych i większych potknięć, próby postąpienia w najlepszy, możliwy sposób.

Autor, decydując się na spisanie ich historii, postawił sobie poprzeczkę bardzo wysoko. Przede wszystkim bowiem nie jest zadaniem łatwym odtworzenie tego, co przeżyły te kobiety, sprawiając, by rzeczywiście opisać wydarzenie w sposób rzetelny, logiczny oraz interesujący. Perry świetnie sobie poradził, sprawiając, że dość ciężkie historie o dość smutnych rzeczach stały się absorbujące i przykuwające uwagę, niczym najlepsze thrillery. Z wielkim zniecierpliwieniem śledziłam losy poszczególnych bohaterek, wciąż nie mogąc nasycić wyobraźni i próbując na własną rękę ubrać w szczegóły wszystkie okoliczności.

A sylwetki kobiet zostały ukazane bardzo realistycznie, drobiazgowo, emocjonalnie. To ich portrety, tłumaczące poszczególne decyzje i podjęte ryzyko, sprawiają, że całość jest tak ujmująca. Duże znaczenie ma dla mnie fakt, że Perry skupił się nie tylko na kobietach mafii, ale również tych, które z tą mafią walczą każdego dnia- przedstawicielkach władzy.

„Dobre matki” to poruszająca i wstrząsająca lektura, będąca świetnym przykładem na to, że literatura faktu nie musi być trudna i niewdzięczna. Ta książka Was zaangażuje, sprawi, że ze zniecierpliwieniem będziecie pokonywać kolejne strony, nie pozwoli o sobie zapomnieć na długi czas.

„Dobre matki” - historia trzech matek, które dla dobra swoich dzieci zdecydowały się przeciwstawić największej mafii świata - ‘ndranghecie, za co przyszło im zapłacić niezwykle wysoką cenę.

Książka jest rzetelna – opiera się na rozmowach z zaangażowanymi w preceder mafijny osobami, aktach spraw sądowych, w tym licznych zeznaniach, zapisach podsłuchanych rozmów, rozmowach z prokuratorami i innymi przedstawicielami wymiaru sprawiedliwości. Jest przystępnie napisana. Poprzez historię trzech dzielnych kobiet przebija geneza powstania kalabryjskiej mafii, dogłębna analiza jej struktur, zasad, zakresu oddziaływania oraz okrucieństwa. Autor przedstawia także sposób, w jaki obalony został mit ‘ndranghety jako opartej na tradycyjnych wartościach rodziny i udowadnia jak dalece okrucieństwo najbliższych członków rodziny pada od wzajemnego szacunku i miłości, którymi się legitymują.

Książka wstrząsa i szokuje, jest idealnie poukładana, czyta się ją z zapartym tchem, trudno uwierzyć, że najbliższa rodzina potrafi zachować się w tak okrutny sposób, jakiego przykład stanowią tytułowe „dobre matki”.

Pozostaje tylko pytanie: czy sprawiedliwości stanie się zadość???

Książka „Dobre Matki” to reportaż o kobietach, które odważyły się przeciwstawić najpotężniejszej organizacji mafijnej na świecie, by chronić swoje dzieci. Czy im się udało, czy może poległy, o tym musicie przekonać się sami. Ja dodam od siebie, że historie Lei Garofalo, Giuseppiny Pesca oraz Marii Concetty Cacciola wstrząsną wami i pozostawią po sobie dyskomfort i niepokój na długo.

Polecam naprawde każdemu.

Kiedy czytam słowa w stylu: „ta książka miała nie powstać”, „ten dokument miał nigdy nie ujrzeć światła dziennego” i tym podobne, to zaczynam się zastanawiać, jak to możliwe, że jednak wszystko wyszło na jaw? Skoro mamy do czynienia z kontrowersyjnym tematem i ujawnienie pewnych faktów może być niebezpieczne dla autora, a komuś wyjątkowo zależy na tym, żeby autor milczał, to co powoduje, że jednak prawda zostaje ukazana światu? Czy może jest to tylko tani chwyt reklamowy, czy może jednak potem faktycznie twórcy mają pewne nieprzyjemności? Tego to już jednak nikt nie zdradzi.

W przypadku książki Dobre matki sprawa może być dosyć prosta do wyjaśnienia, bowiem gangsterzy, o których pisze Alex Perry, zostali już kilka lat temu aresztowani… Ale co z tego? Autor sam pokazał, że oni nigdy nie zapominają. Mafiozi kalabryjscy potrafią tak długo nosić w sercu urazę, dopóki nie zakosztują słodkiej zemsty. Dopóki sprawiedliwości nie stanie się zadość – przynajmniej w ich mniemaniu. Każdy musi zapłacić za złamanie omerty, niezależnie od tego, czy jest to żona, matka czy kochanka. A co dopiero obcy człowiek, który wyjawia sekrety ‘ndranghety. Tutaj odwaga przeplata się ze stałą obawą o życie, próba odzyskania spokoju wiąże się z nieustannym lękiem. Być może jedynym wybawieniem z rąk mafii jest tak naprawdę śmierć?

Alex Perry przedstawia w swojej książce historię trzech matek, kobiet, które próbując zapewnić bezpieczeństwo sobie i swoim dzieciom sprzeciwiły się mafii. Postanowiły rozpocząć współpracę z policją, ale nawet strażnicy prawa nie byli w stanie wszystkich uratować i obronić. Dwie z nich zeznawały przeciwko mafii, przeciwko swoim mężom, a jedna postanowiła zostać prokuratorem i oskarżać gangsterów. Niestety, nie każda z nich wyszła z tego cało. Najbardziej poruszająca jest tutaj jednak historia Lei Garofalo i jej córki Denise. To właśnie ich losy zainteresowały mnie najbardziej i były też chyba najlepiej zaprezentowane – konkretnie, brutalnie, bez zbędnego owijania w bawełnę. Perry pokazał, jak stale musiały uciekać i mieć się na baczności. I nawet w momencie, gdy wydawało się, że już wszystko wraca do normy, zemsta zebrała swoje żniwo.

Początkowo byłam lekko zawiedziona faktem, że otrzymam historię zaledwie trzech kobiet. W trakcie lektury to doceniłam – w tym przypadku jakość liczy się bardziej niż ilość. Otrzymujemy trzy opowieści, ale przedstawione bardzo dokładnie i skrupulatnie. Nie brakuje tutaj dosadnych opisów zbrodni i popełnianych przez mafię morderstw, ale z kolei nie można też zapomnieć o tym, jak ważna jest dla nich zmowa milczenia i lojalność – to jest widoczne praktycznie w każdej książce poświęconej tej tematyce, niezależnie od tego, czy jest to fikcja czy coś opartego na faktach, tak jak ma to miejsce w przypadku tego reportażu. Teoretycznie nie mamy prawa oceniać zachowania innych ludzi, ale jednak czy faktycznie każdy może wymierzać sprawiedliwość na własną rękę? Czy świat mafii pozostaje bezkarny? Niezupełnie, bowiem zakończenie tej książki, jak i wielu innych historii tego typu, daje nam jasno do zrozumienia, że w końcu każdemu podwinie się noga.

Z jednej strony muszę przyznać, że podziwiam tą lojalność, która panuje w rodzinach mafijnych. To wzajemne wsparcie i oddanie. Z drugiej zastanawiam się zawsze, z czego ono wynika. Czy faktycznie ich tradycja jest tak istotna? Czy może w dużej mierze wiąże się to z lękiem i słabsi członkowie rodziny wolą się podporządkować? To bardzo kontrowersyjny i skłaniający do przemyśleń temat, bowiem okrucieństwo miesza się z honorem. Z jednej strony jak okrutnym trzeba być, żeby zabić własną żonę czy matkę? Jak można dalej żyć z świadomością, że odebrało się życie kobiecie, którą się jednak kiedyś kochało? Z drugiej strony jak silne muszą być kobiety mafii, które znajdują w sobie tyle odwagi, żeby chronić swoje dzieci…

Takie książki trudno się ocenia, choć zdecydowanie dzieło Alexa Perry’ego jest warte uwagi. Pokazuje wstrząsający obraz tego, co może spotkać tego, kto zdradził ‘ndranghetę… Można zniknąć na zawsze, bez śladu. To historia o kobiecej sile i odwadze, która w równie mocny sposób prezentuje realia włoskiej mafii. To mocna, nie raz brutalna i kontrowersyjna historia, znakomicie zaprezentowana przez autora.

[Adres usunięty]

Wstrząsająca opowieść o kobietach, które postanowiły przeciwstawić się włoskiej mafii. Czytając, naprawdę trudno uwierzyć, że to są fakty, że to historie dziejące się w obecnych czasach. Włochy z zupełnie innej perspektywy. Tego nie da się opisać, to po prostu trzeba przeczytać

Anna Wądołowska