Diamentowa góra

Czerwona nić przeznaczenia

Stara chińska legenda mówi, że każdy mężczyzna i każda kobieta są ze sobą połączeni niewidzialną czerwoną nicią, która jest zawiązana wokół kostek ich obojga. Nić ta łączy kochanków niezależnie od miejsca, czasu i okoliczności. Jeśli nie odnajdą się od razu, a w trakcie swojego życia dokonywać będą błędnych wyborów partnerów, to z każdą taką niewłaściwą decyzją, na nici przybywać będzie jeden supeł. W konsekwencji, maleć też będzie szansa na odnalezienie tej właściwej osoby w doczesnym życiu. Co więcej, owe supły dziedziczony są przez kolejne pokolenia, w których dana osoba już na początku swojego życia ma niewielkie szanse na szczęście u boku ukochanego czy ukochanej.

Myślisz, że to tylko legenda? Losy rodziny Leong pozwalają przypuszczać, że kryje się w niej choć ziarno prawdy, bowiem błędne decyzje pociągają za sobą kolejne, których skutki widoczne są w kolejnych stuleciach i wyborach dokonywanych przez potomków. Tę wspaniałą, słodko-gorzką opowieść poznać możemy dzięki książce autorstwa Cecily Wong, pt. „Diamentowa góra”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Kobiecego lektura to niemal baśniowa saga, pełna namiętności i niepewności, nadziei i rozczarowania, śmierci i narodzin. To powieść dla tych wszystkich wymagających czytelników, którzy lubią skomplikowane rodzinne historie, którzy pozwolą się porwać rytmowi fabuły, którzy pragną odbyć podróż przez pokolenia i przez różne podejścia do życia i otaczającego nas świata.

Przenosimy się do roku 1914, do Guangzhou, kiedy to Frank Leong, bogaty przedsiębiorca działający w branży transportowej, decyduje się wraz z żoną i synem opuścić Chiny. Powodem jest obawa przed nadchodzącą wojną i pragnienie zapewnienia rodzinie bezpieczeństwa. Straciwszy wiarę w możliwość porozumienia się wrogów, jeszcze do niedawna będących jego klientami, Frank decyduje się przenieść na hawajską wyspę Oahu, gdzie zaczynają nowe życie. Tu też na świat przychodzi drugi syn pary, Kaipo, choć zostaje ON uznany za pierworodnego. Pięcioletni Bohai zrodzony jest bowiem z konkubiny, młodziutkiej dziewczyny, skojarzonej z Frankiem przez żonę, która nie była w stanie dać mu syna. Nikt nie pamiętał wówczas o legendzie, nikt nie przypuszczał, że czternastoletnia Hailee stanie się takim supłem, błędem, który będzie pociągał za sobą daleko idące konsekwencje. Z roku na rok Bohai staje się też coraz większym rozczarowaniem ojca, chłopak nie ma w sobie bowiem nic z wojownika, bohatera, gotowego przejąć rodzinny biznes.

Amy, pragnąc zapewnić sobie lepsze warunki bytowe, wychodzi za introwertycznego Bohaia Leonga, choć to wybór rozumu, a nie serca. Również i ona wiąże supeł na swojej czerwonej nici, co obciąża dodatkowo wspólną przyszłość małżonków. Wszak Bohai już z chwilą przyjścia na świat nosił na sobie piętno wyborów Franka i Lin. To jednak nie koniec tej opowieści, bowiem na scenie pojawia się kolejne pokolenie, któremu przyjdzie uregulować rachunki z przeszłością. Mowa tu o Theresie, jedynej wnuczce Franka Leonga, która właśnie jest w ciąży. Czy zwykły list jest w stanie odwrócić bieg zdarzeń? Czy jego treść pozwoli zdjąć z rodziny Leongów klątwę zapoczątkowaną przed laty?

Na te wszystkie pytania odpowiada lektura powieści „Diamentowa góra”, która swoją magią i niezwykłym klimatem, podbija serca czytelników. Choć nie należy do łatwych z uwagi na wielowątkowość, wieloosobową narrację oraz nawiązania do przeszłości, to jednak warto w skupieniu przenieść się zarówno do Chin, gdzie żyła rodzina Leongów, jak i na Hawaje, gdzie akcja toczy się po emigracji małżonków. Skrywane sekrety, skomplikowane zwyczaje, chińskie legendy i przepowiednie – to wszystko wpływa na klimat powieści, dodając mu tajemniczości i mroku. A jednocześnie jest to niezwykle piękna i łagodna książka, być może dzięki pięknemu, poetyckiemu niemal językowi autorki, która poświęca wiele uwagi zarówno opisom bohaterów i ich stanów emocjonalnych, jak i przedstawieniu otoczenia. To historia niczym z baśni, którą warto poznać, warto też zastanowić się, czy i nasze wybory nie są takimi supłami na czerwonej nici…

Justyna Gul

Qultura słowa

Pewna legenda podaje, że każdy z nas zostaje połączony z drugą, wybraną osobą niewidzialnym, czerwonym sznurkiem. Ci, którzy zgodnie z przypisanym przeznaczeniem odnajdą w drugiej połowie zakończenie swojej linki, osiągną szczęście. Biada tym, którzy tworząc supły natrafią na niepisaną im miłość. Bo ciążąca klątwa potrafi przynieść prawdziwe nieszczęście. Czy wzmianka o starej opowieści Was zainteresowała? Jeżeli tak, zapraszam na recenzję książki „Diamentowa góra”, której fabuła, uwita wokół przywołanej legendy, poprowadzi Was w głąb zamierzchłych czasów pogrążonych mrokiem Chin.

ZARYS FABUŁY

Młodziutka Theresa, najmłodsza przedstawicielka klanu Leongów, właśnie straciła ojca. Co więcej, życie stawia przed nią kolejne wyzwanie. Jako niezamężna dziewczyna nosi pod sercem dziecko, a reguły dyktowane przez jej matkę pozbawiają ją możliwości decydowania o swojej przyszłości. Nastoletnia Theresa nie ma jednak pojęcia, jak zawiłą historię niesie ze sobą jej ród. Jednak teraz, po 20 latach, przeznaczenie postanowiło o sobie przypomnieć.

Od Franka Leonga, który po opuszczeniu Chin zawitał z rodziną na hawajskiej wyspie pod koniec XIX wieku, poprzez zagłuszane wołanie serca Amy wychodzącej za mąż z rozsądku. Cztery pokolenia, liczne sekrety, jedna klątwa. W jakim kierunku pobiegnie się ta historia?

WIĘCEJ ICH NIE MIAŁA?

Przedstawicielki kilku pokoleń, te mniej i bardziej doświadczone, z grona pośród których najbardziej oczarowała mnie snująca tajemnicze i mądre opowieści Hong. Główne postaci, dobrze zarysowane i jak najbardziej wyraziste, pozwalają uwierzyć w swoje istnienie, co w przypadku debiutów nie jest sprawą tak oczywistą. Jednak… W natłoku tych wszystkich chińskich imion, krótkich, dłuższych, dzielonych na sylaby – można zginąć. Autorka zasypała treść bohaterami drugoplanowymi, które niestety wprowadziły tyle zamętu, że trudno było mi się połapać – zwłaszcza w pierwszej połowie. Naprawdę szkoda, bo kreacja tych najistotniejszych osobowości wypadła intrygująco.

POMIESZANIE Z POPLĄTANIEM

Podążając dalej tym tropem muszę także wspomnieć o męczącym mnie stylu Cecily Wong. Autorka trochę przedobrzyła i w wystarczająco chaotyczne środowisko licznych postaci wrzuciła także zmienną narracją, różne miejsca akcji i różne płaszczyzny czasowe. Nie czytało się lekko, więc na pewno nie polecę Wam tej książki na plażę. To raczej taka publikacja, u boku której trzeba znaleźć sobie zaciszny kąt, by móc zmagać się z wejściem w jej świat.

EMOCJONUJĄCE TŁO

Trochę ponarzekałam, teraz przejdźmy do plusów, a na pochwałę na pewno zasługuje tło. Chińskie obyczaje i tradycje zestawione z klątwą i legendami – tworzą aurę niezwykłości, która czaruje, ale wzbogaca w wiedzę. Dowiedziałam się nieco o istotnym i przemyślanym dla mieszkańców Chin wyborze imion, ale też dotknęłam historii mieszkańców tego regionu. Wymykająca się spod kontroli walka o nowe, lepsze państwo, osobiste i masowe tragedie. Taka sceneria budzi emocje i to się autorce udało.

CO Z AKCJĄ?

To, że przez pierwszą część książki próbowałam poskładać w jedną całość istotniejsze elementy – już wiecie. Żebyście mnie jednak nie zrozumieli źle, kiedy już weszłam w rzeczywistość tej powieści, a zabrało mi to wiele czasu, przeżyłam wartościową przygodę. W drugiej połowie akcja nabiera klarowności i nareszcie tempa. Jest niespodziewany list, tragiczna miłość i są poważne decyzje.

PODSUMOWANIE

Biorąc przy ogólnej ocenie pierwszą połowę książki - słabą i drugą – angażującą, muszę wystawić wypośrodkowaną ocenę. Dla dojrzałych czytelniczek lubujących się w orientalnych klimatach i poszukujących powieści z tematyką rodzinnej klątwy na czele – to jest to. Pamiętajcie jednak o opornych początkach i chaosie, który przez długi czas budził we mnie poirytowanie. Wybór tej ostatecznie niezwykłej, jednak mającej swoje mankamenty historii pozostawiam więc Wam.

[Adres usunięty]

Muszę Wam się do czegoś przyznać. Mam dość książek, których akcja dzieje się w USA bądź w Wielkiej Brytanii. Czy autorzy naprawdę zapomnieli o innych państwach? „Diamentowa Góra”przyciągnęła mnie tym, że historia rozgrywa się w Chinach i na Hawajach. Głownie z tego względu postanowiłam przeczytać tą pozycję.

Powieść Cecily Wong jest napisana w specyficzny sposób. Wydarzenia, które rozgrywają się w dzień pogrzebu opisane są w narracji trzecioosobowej. Jednak autorka zastosowała liczne retrospekcje, które prowadzone są w narracji pierwszoosobowej i to one przeważają w tej pozycji. Właśnie z nich poznajmy losy rodziny oraz zostają nam przybliżeni jej członkowie. Według mnie te fragmenty były znacznie ciekawsze i czytało mi się je znacznie przyjemniej. Dodatkowo Wong nie zważając na to, że prowadzenie narracji w dwóch formach jest wystarczającym utrudnieniem, postanowiła, że retrospekcje będą opisywać trzy osoby. Trzy kobiety- Lin, Amy i Theresa. Przez te dwa zabiegi można było pogubić się w historii, ale ja dość szybko przyzwyczaiłam się do tej ekstrawagancji.

W tej książce autorka zawarła bardzo dużo ważnych przesłań. Pokazała nam ona, że wiele osób za życia nie docenia bliskich sobie osób. Dopiero po ich śmierci zdają sobie sprawę z ich roli w swojej egzystencji. Po zakończeniu ich ziemskiej wędrówki uświadamiają sobie jak wiele słów zostało niewypowiedzianych, a spraw nierozwiązanych. Poza tym Cecily Wong pokazała siłę miłości zarówno tej rodzicielskiej jak i partnerskiej oraz ogromną rangę przyjaźni. Dodatkowo przekazała nam, jak ciężkie jest życie owiane tajemnicami i jak niskie poczucie własnej wartości niszczy nas od środka. Według pisarki nie istnieje rodzina idealna. W każdym ognisku domowym występują kłótnie, w jednej większe, w drugiej mniejsze. Czasami ludzie mają odmienne zdanie i jest to normalne.

W pozycji tej kreacja bohaterów według mnie była największym minusem. Z jednej strony nie byli oni papierowi, ale niektóre ich zachowania były dla mnie totalnie niezrozumiałe. Ich postępowanie momentami było głupie i dziecinne. Najbardziej irytowała mnie Theresa. O niej z tej książki dowiedzieliśmy się najmniej, a rozdział pisany z jej perspektywy był dla mnie katorgą. Z taką rozkapryszoną i podatną na wpływy bohaterką dawno nie miałam do czynienia. Rodzice by jej nieba przychylili, a jej ciągle mało, ciągle źle. Z drugiej strony jej mama też była dziwna. Miała kochającego męża, który zrobiłby dla mniej wszystko, a ona nie potrafiła tego docenić. Jaka matka taka córka. W tym przypadku idealnie się to sprawdza.

Jeśli macie odmienne zdanie ode mnie i nie lubicie książek, których akcja dzieje się w egzotycznych krajach nie zrażajcie się. W „Diamentowej górze” kultura i zwyczaje panujące w Chinach i na Hawajach są jedynie tłem. Autorka przemyciła np. temat wojny bokserów w bardzo dyskretny sposób. Osoba nie lubiąca elementów historycznych nie dostanie odruchu wymiotnego czytając o tym wątku, gdyż jest ON przemycony z boku, wspomniany przy okazji losów jednego z bohaterów z rodu Leongów.

Wątek związany z czerwoną liną również jest subtelny. Cała historia jest na nim oparta, ale bardzo rzadko jest ON dosadnie wspominany. Wong pokazuje siłę przeznaczenia oraz pokazuje, że mamy nad nim kontrolę, ale dochodzimy do takiego wniosku śledząc całą książkę, a nie zapoznając się z fragmentami związanymi z klątwą.

Resumując „Diamentowa góra” jest bardzo barwną i mądrą powieścią, jednak nie pozbawioną minusów. Momentami bardzo dłużyły mi się opisy przyrody. Były one bardzo dokładne i pozwalały jak najlepiej wyobrazić sobie wygląd wyspy Oahu. Jednak według mnie ekspozycja krajobrazów była zbyt wyraźna i za długo opisana. Pomimo dwóch sporych mankamentów książka ta bardzo mi się podobała. Po jej przeczytaniu długo rozmyślałam nad przesłaniami w niej zawartymi, które są bardzo trafne i prawdziwe.

„Czasami (…) los nas rozprasza. Czasami tak bardzo, że tracimy swoją szansę na przeznaczenie”

Pod koniec XIX wieku Frank Leong postanawia przeprowadzić się wraz ze swoją rodziną z Chin na hawajską wyspę Oahu. Frank jest bogatym przedsiębiorcą, jego rodzinie niczego nie brakuje, jednakże wraz z nimi, na wyspę, podążą widmo starożytnej klątwy.

Chińska legenda głosi, że każdy człowiek jest związany z przeznaczoną mu drugą połówką za pomocą czerwonej nici. Jeśli jednak wybierze źle, ściągnie na siebie przekleństwo, a zawiązujące się supły skomplikują życie nie tylko jego, ale również przyszłych pokoleń. W powieści Diamentowa góra poznajemy historię rodziny Leongów, na której ciąży właśnie klątwa związana z legendą czerwonej nici.

„Los jest jak ten samochód, błyszczący i nowy, miękki w środku. Niektórzy ludzie rodzą się w takich samochodach i taki jest ich los. Bohai i Kaipo, twoi synowie, urodzili się w samochodach takich jak ten. Lśniących nowością, wygodnych, bezpiecznych.”

Muszę przyznać, że po przeczytaniu opisu z tyłu książki od razu wiedziałam, że chcę przeczytać tę powieść, jednakże wydaje mi się, że spodziewałam się czegoś innego. Mniejsza jednak o moje obawy, bo książka zachwyciła mnie już od pierwszych stron! Pragnę jednak zaznaczyć, że historia rodziny Leongów, mit o czerwonej nici, wszystkie problemy i sytuacje ukazane w powieści, tworzą piękny, ale wcale niełatwy w odczytaniu obraz.

Styl i język Cecily Wong jest niezwykle subtelny, bardzo przyjemny w odbiorze. Narracja sprawiła, że miałam wrażenie, jakbym siedziała w wygodnym fotelu z kubkiem gorącej herbaty, a starsza pani, siedząca tuż przy mnie, snuła swą opowieść specjalnie dla mnie. To ogromny plus!

„Inni – mówi – rodzą się w zardzewiałych samochodach. W samochodach, których silniki potrzebują trochę czasu, zanim zapalą. Potrzebują uwagi. Ty, ja, Frank, Amy – nasze samochody nie były obite skórą. Nie było w nich kierowcy, radia, ogrzewania na zimne dni. Taki jest nasz los. To właśnie otrzymaliśmy. Nie da się wymienić tego samochodu na inny.”

Diamentowa góra jest powieścią złożoną. Mamy tu do czynienia z licznymi retrospekcjami, w których rolę narratora przyjmują kolejni bohaterowie. Muszę przyznać, że nie miałam problemu z tymi przeskokami w czasie, co więcej, to właśnie historie z przeszłości klanu Leongów zaciekawiły mnie najbardziej. Chciałam jak najszybciej poznać motywy zachowań bohaterów, które w rozdziałach z teraźniejszości były tak niejasne i niezrozumiałe.

Bohaterowie – ostatnia kwestia, jaką chciałam poruszyć – to w mojej opinii największy plus tej historii. Nie są oni w żaden sposób szablonowi, wręcz przeciwnie, zostali wykreowani w sposób niezaprzeczalnie doskonały. Każdy z nich posiada swoją historię, która w żadnym przypadku nie była łatwa, ani przyjemna. Gdy czytałam o losach rodziny Leongów, towarzyszyło mi mnóstwo emocji, a zmieniały się one w trakcie poznawania sekretów i motywów działania każdego z jej członków.

Frank Leong od samego początku był dla mnie wielką zagadką, wielką niewiadomą, jednakże z czasem zyskiwał moją sympatię. Mimo to był jedną z tych postaci, co do których sama nie wiedziałam, co tak naprawdę czuję. Wielość sekretów, intryg sprawiały, że nie potrafiłam w pełni zaufać w dobrą naturę tego człowieka.

Postacie Lin Leong i Hong wzbudziły we mnie najwięcej ciepłych uczuć. Muszę przyznać, że historie obu kobiet, ich przemyślenia, to jak postrzegały świat i jak bardzo pragnęły szczęścia dla tej drugiej, bliskiej im osoby, ujęło mnie niesamowicie. Wiele razy wzruszyłam się, czytając kolejne fragmenty z perspektywy obu kobiet.

„Ale przeznaczenie ma bardzo mało wspólnego z losem. Jeśli los jest jak ten samochód, to przeznaczenie jest drogą, którą jedziemy. A wybór tej drogi należy do nas. To my skręcamy, my przyspieszamy i zwalniamy, decydujemy, kiedy się zatrzymać, a kiedy ruszyć dalej. To jest przeznaczenie. Niezależnie od tego, jakim jedziemy samochodem, droga jest otwarta dla nas wszystkich. Wszystkim nam dana jest szansa na zrobienie, co tylko w naszej mocy. Niezależnie od tego, jaki mamy samochód, jaki spotkał nas los, to my wybieramy drogę.”

Bohaterem, który również wzbudził we mnie ogromną sympatię, był Bohai Leong. Znając jego losy, tak bardzo mu dopingowałam, tak bardzo chciałam, żeby był szczęśliwy, że przekładało się to na moje odczucia względem Amy, która nie potrafiła docenić ogromu szczęścia, jakim był Bohai. Próbowałam zrozumieć jej postępowanie, motywy działania, jednak było to dla mnie naprawdę trudne, bo całym sercem byłam z Bohaiem. Dlatego też ostatnie słowa Amy dały mi jednak nadzieję, że mimo wszystko zasługiwała na mężczyznę, który kochał ją całym sercem, duszą i ciałem, dla którego ona, córka fotografa, była całym światem.

„Ty, Bohai, byłeś wielką miłością mojego życia. Od zawsze. Jesteś najwspanialszym człowiekiem, jakiego kiedykolwiek spotkałam, jedynym, który nigdy mnie nie zawiódł, człowiekiem, który kochał mnie bezwarunkowo, który nigdy nie dał mi powodów, żeby w to wątpić. I jako tego, kto nauczył mnie kochać, kto pokazał mi, jak powinna wyglądać miłość, ja też zawsze będę cię kochała. I pomimo wszystkich moich wad, moich ogromnych, nieprzebranych wad, każdego dnia będę się czuła szczęśliwa, że mogłam być twoją żoną.”

Cecily Wong napisała wspaniałą, przejmującą sagę rodzinną, która pochłonęła mnie bez reszty. Dzięki wprowadzeniu legendy o czerwonej nici, wszystkich obyczajów związanych z kulturą Chin, wczułam się w baśniowy klimat powieści. Kolejno wprowadzane niefortunne zdarzenia, kłamstwa, intrygi nie pozwalają czytelnikowi na brak emocji, wręcz przeciwnie – ja odczułam całą gamę uczuć, od radości począwszy, na żalu, smutku, a nawet złości skończywszy. Moje serce skradli przede wszystkim wspaniale wykreowani bohaterowie. Ich kolejne decyzje, które miały wpływ na losy całych pokoleń, były tak naturalne, tak realne, że nie jestem w stanie doczepić się do żadnej z nich.

Z całą pewnością i śmiałością polecam Wam Diamentową górę autorstwa Cecily Wong. Nie jest to lektura, przy której można się zrelaksować, o nie! To ten typ literatury, która zmusza nas do refleksji nie tylko nad losem bohaterów, ale nad losem nas samych. Jeśli jeszcze nie przeczytaliście tej niesamowitej historii – nie zwlekajcie dłużej!

OD NOWA NA WYSPIE

Pod koniec XIX wieku bogaty przedsiębiorca Frank Leong wraz ze swoją rodziną decyduje się na opuszczenie Chin i przeprowadzkę na hawajską wyspę. Jednak wraz z nimi podąża cień klątwy o czerwonej nici, która według wierzeń na zawsze łączy przeznaczonych sobie ludzi i przeklina tych, którzy wybrali inaczej. Wraz z nią przyjdzie się zmagać Amy, która stanie przed wyborem pomiędzy miłością, a stabilizacją finansową i dobrem rodziny. Klątwa może dotknąć nawet najmłodszej członkini rodziny – Theresy i wnuczki Franka. Czy uda im się pokonać przeznaczenie i zerwać wiążące ich supły?

Muszę przyznać, że sama do końca nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać po tej książce. Opis z tyłu okładki nie powiedział mi zbyt wiele; co najwyżej trochę skomplikował moje wyobrażenia na temat tej lektury. Jednak w gruncie rzeczy oczekiwałam od niej tylko dwóch rzeczy– chciałam jeszcze lepiej poznać kulturę, obyczaje, tradycje oraz obrzędy w Chinach i nie zanudzić się przy okazji na śmierć.

„Supły przekazywane z pokolenia na pokolenie, błędy przechodzące z matki na córkę, kłamstwa z ojca na syna – to nie jest przeznaczenie, kto mógłby to tak nazwać? Wszystkie te sprawy znajdują się pod naszą kontrolą, decyzje wcale nie tkwią w naszych ciałach, a my wszyscy, wszyscy bez wyjątku, odegraliśmy czynną rolę w przeznaczeniu.”

Niestety, już od początku miałam problemy z czytaniem tej książki. W „Diamentowej górze” brnęłam niczym w błocie, gubiłam się w narracji i wydarzeniach niczym w egipskich ciemnościach do tego stopnia, że chwilami po prostu miałam dosyć. Myliły mi się podobnie brzmiące imiona bohaterów, nie miałam pojęcia kto jest kim i o czym czytam, nie wiedziałam czy aktualnie mam do czynienia z teraźniejszością, czy może z wspomnieniami z przeszłości. Jestem ciekawa, czy tylko ja tak odebrałam dodanie do głównego nurtu powieści wielu retrospekcji. Moim zdaniem jest to największa wada książki – mnie ciężko było się zorientować o czym tak naprawdę czytam i kogo dotyczą opisywane wydarzenia. Oprócz tego, na początku brakowało mi również akcji. Wprawdzie wiele opisów okazało się interesujących i ciekawych, to jednak liczyłam na to, że więcej wydarzy się w tej książce. Tak samo język autorki nie oczarował mnie, nie wydawał mi się urokliwy i delikatny, jak innym czytelnikom na Lubimy Czytać. Tak naprawdę to dopiero po połowie książki udało mi się wczytać, wciągnąć w historię, którą przedstawia i zrozumieć ją.

Jeśli chodzi o zalety, to mnie urzekło jedynie nawiązanie do legendy o czerwonej nici. Mówi ona o tym, że każdy człowiek od dziecka jest przywiązany do konkretnej osoby i jeśli wybierze kogoś innego, to musi się zmierzyć z przekleństwem. Podobały mi się również opisy chińskich tradycji, obrzędów pogrzebowych, a także typowych zachowań.

„Diamentowa góra” to z pewnością ciekawa pozycja dla osób zainteresowanych kulturą orientu. Opowiada o okrutnym przeznaczeniu, zawiłościach ludzkiego losy, o błędach i supłach, które sami często nieopatrznie tworzymy.

[Adres usunięty]

Znacie to uczucie, gdy oczekujecie czegoś po książce, a dostajecie coś kompletnie innego? Ja znam, ponieważ tak właśnie było z książką "Diamentowa góra". Czytając opis, byłam pewna, że to książka idealna dla mnie. Niestety okazało się, że tak nie jest. Jeśli chcecie wiedzieć dlaczego, to zapraszam do dalszego czytania recenzji.

Tradycyjnie zacznę od powiedzenia o czym książka jest. Głównym motywem w historii jest stara chińska legenda, mówiąca o tym, że każdy człowiek jest przywiązany za pomocą czerwonej nici do konkretnej osoby. Ten, który wybierze inną osobę, niż ta, na którą wskazuje nić, zostaje przeklęty.

Pod koniec XIX wieku owa klątwa podążając za rodziną Franka Leonga, przenosi się z Chin na Hawaje. Syn Franka ma poślubić pochodzącą z niezamożnej rodziny dziewczynę o imieniu Amy. Dziewczyna zgadza się go poślubić tylko po to by zapewnić byt swojej rodzinie. Ich ślub zapoczątkuje serię nieszczęśliwych wypadków. Przez lata wspomnienie o owej klątwie zaczyna się zacierać i zanikać. Przełom następuje, gdy na wyspę dociera pewien list, który wstrząśnie całym rodem.

Sam pomysł na historię wydaje się ciekawy, i rzeczywiście taki jest. Co więc mi się w tej książce nie podoba? Odpowiedź jest prosta- styl jakim posługuje się autorka. Każdy z was na pewno ma taką książkę, do której po prostu nie może się przekonać ze względu na styl w jakim została napisana, dla mnie taką książką jest właśnie "Diamentowa Góra", Od pierwszej strony miałam problem, żeby wgryźć się w historię. Co chwilę pojawiało się jakieś nowe chińskie imię, którego nie potrafiłam zapamiętać, przez co gubiłam się kto jest kim. Dodatkowo, przez pierwsze 80 stron nie pojawiła się żadna akcja. Z każdą następną stroną miałam nadzieję, ze nastąpi jakiś przełom i zostanę wciągnięta w to co się w książce dzieje. Nic takiego nie nastąpiło.

Żeby nie było, że tylko potrafię krytykować, powiem co w książce mi choć trochę się spodobało. Moją sympatię zyskali dobrze wykreowaniu bohaterowie, którzy nie byli, jak ja to mówię "płascy". Czytając mieliśmy szansę poznać dogłębnie ich osobowości, co uważam za wielki plus.

Czytałam kilka opinii o tej książce i sporo osób mówiło, że ma ona w sobie jakiś magiczny klimat, którego niestety nie dano mi poczuć.

Pamiętajcie, że moja opinia jest w całości mocno subiektywna, więc to co mi się nie podobało, wam akurat może przypaść do gustu.

Podsumowując. książka z pewnością nie należy do tych książek, które polubiłam, co nie znaczy, że zupełnie wam ją odradzam. Jestem pewna, że znajdzie się ktoś, kto tę książkę polubi. Dla mnie niestety ma ona zmarnowany potencjał.

Wyobraź sobie, że jesteś związany z konkretną osobą za pomocą niewidzialnej nici. Ta nić, choćby była niewyobrażalnie mocna i wytrwała – zawsze może zostać zerwana. Gdy tylko tak się stanie, na osoby połączone uczuciem, lecz nie czerwoną nicią przeznaczenia – spada klątwa, która może zniszczyć całe ich dotychczasowe życie.

Powieść „Diamentowa góra” to zawarte w książce obyczajowej historyczne fakty, głównie opowiadające o dziejach Chin oraz Hawajów. Zawarta jest tutaj stara, wywodząca się z Chin legenda o czerwonej nici, głosząca, że każda osoba jest przywiązana do konkretnego człowieka, natomiast Ci, którzy zerwali tę niewidzialną więź – zostaną przeklętymi. W języku mandaryńskim tytuł legendy brzmi „紅線” (hóng xiàn). Obecnie opowieść o nitce, używana jest w kinematografii, lecz duże uznanie zyskała, będąc zawartą w popularnych japońskich mangach i anime, na literaturze kończąc. „Potężna baśń o magicznej miłości, szokujących kłamstwach i dotkliwej stracie opowiedziana przez córki, wnuczki i żony z klanu Leongów.” Uważam, że sam fakt, iż w książce wszechobecna jest atmosfera, jak ze starych azjatyckich baśni – naprawdę dużo tej powieści dodaje na wartości. „Diamentowa góra” jest tego typu literaturą, w której początek bywa najgorszy. Naprawdę wolno czytałam pierwsze rozdziały i szczerze mówiąc, myślałam, że nie uda mi się „wgryźć” w akcję tej książki. Na szczęście, pomimo niezbyt dobrego początku – z każdym kolejnym rozdziałem było coraz lepiej. Cecily Wong pisze prostym i dostępnym w odbiorze dla czytelnika, językiem. Myślę jednak, że nadmiar szczegółów, które serwuje nam autorka na łamach tej powieści, może odrobinę przytłaczać, lecz to już zależy od indywidualnego podejścia do sprawy każdego czytelnika. Są wśród nas – czytelników, osoby, które nie lubią zbyt wielu szczegółów zawartych w tekście, a są i tacy, którzy bez nich się nie obejdą. Główny nacisk nałożony jest na relacje bohaterów związane z „czerwoną nicią”, i jeśli będziecie chcieli się czegoś o tej legendzie dowiedzieć – tutaj na pewno przyswoicie informacje, a niewykluczone, że książka porwie was jak rwąca rzeka i popłyniecie z powieścią, aż do samego meritum. Autorka pokazuje nam, jak wielką wagę w naszym życiu mają wszechobecne kłamstwa i jakie konsekwencje się z nimi wiążą. Myślę, że Cecily Wong napisała przejmującą, owianą baśniową atmosferą książkę, w której uczucia naprawdę wiele znaczą, lecz dla mnie to po prostu trochę za mało. Poprzez wcześniej wymienione szczegóły, akcja powieści strasznie mi się dłużyła, a szkoda, ponieważ uważam, że pomysł na fabułę jest ogromnie interesujący. Pochwalić muszę jednak kreacje bohaterów, ponieważ według mnie są oni barwni i prawdziwi w swoich uczuciach. Nie ma tu płaskich postaci, od których na kilometr wieje nudą. Jest to niewątpliwie argument za tym, by sięgnąć po powieść i przekonać się na własnej skórze, z czym mogę się zetknąć tym razem i co się za tym wszystkim kryje.