Cormoran Strike. Tom 5. Niespokojna krew

To, co podoba ma się w powieści to fakt, że Cormoran Strike jest taki...zwykły. Nie jest w żaden sposób przesadzony (co można spotkać u wielu autorów). Ma dużo szczęścia, ale ma też równie dużo pecha i los czasem nieźle daje mu w kość. Pomimo to, Cormoran zawsze zmierza do przodu, aby rozwiązać zagadkę. Galbraith (Rowling) po raz kolejny postanowił przed detektywem trudną zagadkę do rozwiązania. Autor/ka udowodniła, że nie brakuje jej pomysłów, za co jestem jej bardzo wdzięczna. Ogromną zaletą książki jest jej znaczna objętość. Dzięki temu z góry wiadomo, że przygody tak szybko się nie skończą. Chociaż ja wciągnęłam się od pierwszej strony i w tydzień skończyłam całość, bo nie mogłam doczekać się finału sprawy.

Już sama okładka książki mnie zaintrygowała i zachęciła do zagłębienia się w lekturze. Początkowo nie wiedziałam, że Robert Galbraith to nikt inny jak pani Rowling, ale może i lepiej bo dzięki temu książka mile mnie zaskoczyła. Kanwą powieści są poszukiwania zaginionej przed laty kobiety, a cała sprawa okazuje się bardzo skomplikowana i pełna niewyjaśnionych dotąd tropów. Bohaterzy Strike i Robin muszą rozwiązać zagadkę i trafić na jakikolwiek ślad kobiety. Czytałam książkę w napięciu - nie mogłam się doczekać, co stanie się za chwilę. J. K. Rowling to mistrzyni pióra, jej książki są bardzo przemyślane i czytelnik po prostu nie może się zawieść. Dla mnie książka okazała się rewelacyjna i jeszcze kiedyś chętnie do niej wrócę.

Detektyw Cormoran Strike powrócił w nowej odsłonie swoich przygód. Podobały mi się poprzednie cztery części serii, także po nową sięgnąłem z wielką ochotą. Ta powieść to rasowy kryminał, który wciąga od pierwszej strony. "Niespokojna krew" to dobrze rozegrana akcja, świetna historia i wyraziste postacie. Detektyw i jego wspólniczka, Robin Ellacott, ponownie rozwiązują intrygującą sprawę, która nadaje treści niesamowity klimat.

Dobrze się stało, że J.K. Rowling postanowiła pisać pod pseudonimem Robert Galbraith rewelacyjne kryminały. To nieco inny typ literatury niż seria "Harry Potter", lecz również mający w sobie unikalny charakter pisarski autorki. Jest zatem tajemnica, nieoczywiste wątki i niepowtarzalna atmosfera. Warto przeczytać.

Byłam bardzo podekscytowana kolejną powieścią o detektywie Cormoranie Strike’u. Książka według mnie była dość długa, nawet nieco momentami przydługa. W powieści pojawiło się wiele pobocznych historii, dodatkowych postaci i niekończących się z nimi rozmów, które tak naprawdę niewiele wnosiły do całości fabuły. Pomimo tego uważam, że to całkiem dobrze napisana powieść kryminalna. Fabuła była pełna zwrotów akcji, co bardzo lubię. Ciekawe było również korzystanie przez detektywa Strike’a i jego wspólniczkę Robin z wróżb z kart tarota i astrologii w celu zbadania sprawy morderstwa sprzed 40 lat. Autor (tak naprawdę autorka) dużo miejsca poświęcił też uprzedzeniom w stosunku do innych ludzi i przemocy wobec kobiet.

Powiedzieć, że "Niespokojna krew" to świetna lektura, to jakby nic nie powiedzieć. Niezwykle wciągajaca, dynamiczna i mimo, że dość obszerna, wcale nie nudna. Jestem ogromnie zaskoczona, ponieważ każda z części o detektywie Strike'u  jest lepsza od poprzedniej.

Autorka świetnie splotła wszystkie wątki. Trudne śledztwo, kłamstwa, tajemnice, ciekawe wątki obyczajowe, fantastyczni bohaterowie, to wszystko sprawia, że jest to na pewno jedna z lepszych książek, które czytałam.

Brawo dla autorki👏👏

Rewelacja!

„Niespokojna krew” to tom piąty serii kryminalnej o detektywie Cormoranie Strike’u i jego wspólniczce Robin Ellacott pióra J.K. Rowling (piszącej pod pseudonimem Roberta Galbraitha). I tak jak autorka robiła to w Harry’m Potterze, tak i robi tu tutaj – każdy kolejny tom serii liczy coraz więcej stron! Ten ma już konkretne rozmiary 900 stron! Ale i tak niezmiennie wciąga :)

W każdym tomie cyklu nie można odmówić autorce pomysłowości i odwagi –cały czas testuje nowe obszary, z których nieczęsto korzysta się w kryminałach. Tym razem sprawa dotyczy zaginięcia w latach 70tych XX wieku i kręci się wokół astrologii, znaków zodiaku i tarota. Innowacją są też fragmenty książki biograficznej seryjnego mordercy, który podejrzewany jest o udział w tym zaginięciu. Dla mnie akurat te wątki przeszły bez specjalnie większych emocji, jednak przesłuchania świadków jak zawsze wynagrodziły mi wszystko – Rowling jak nikt inny potrafi kreować oryginalne postacie, z których każda posługuje się swoim własnym językiem.

Oczywiście losy Robin i Cormorana również przedstawione są świetnie – na ich życiowych drogach znowu pojawiają się kolejne wyboje – tym razem dosyć smutne i ostateczne. Muszę przyznać, że to właśnie te prywatne losy bohaterów w tym tomie najmocniej mnie fascynowały. Już teraz za nimi tęsknię, a Rowling na pewno każde nam znowu trochę czekać na kolejny tom serii… Który ja na pewno będę chciała przeczytać! Uwielbiam jej książki!

Czytałam wszystkie poprzednie tomy przygód o tym detektywie, więc nie mogłam sobie odmówić tego, aby kupić piąty tom. Książka mi się bardzo podoba, ponieważ Robert Galbraith (J.K.Rowling) zadbał o to, aby dużo się działo i było naprawdę tajemniczo, a do tego mrocznie. Kto kocha opowieści z dreszczykiem, ten na pewno nie będzie nudził się przy tej książce. Polecam innym do przeczytania. Nie rozumiem tylko jednego - dlaczego inni czytelnicy w Wielkiej Brytanii uznali, że ta książka może zranić czyjeś uczucia? Przecież nie ma tu żadnych rażących elementów. To klasyczna, mocna, dobrze napisana książka.

Wow,trzeba przyznać,że w tej części Rowling zaszalała..bo liczba wątków, poza głównym ,ilość bohaterów jest tu imponująca.Aż dziw ,że autorka nie pogubiła się w całości :-)

Trzeba przyznać,ze te 910 stron trzeba na spokojnie czytać ,przynajmniej ja tak miałam,bo tu nie da się zanurzyć z doskoku,bez zanurkowania na całego.

Cormorana Strike’a i Robin Ellacott tym razem zajmują się sprawą ,która swój początek ma w latach 70-tych."Niespokojna krew" to kryminalna historia zamordowanej (lub zaginionej..)Margot,która zmusza parę detektywów,do cofnięcia się w czasie. Wraz z nimi czytelnik wertuje więc wycinki prasowe, tropy zaprzepaszczone i zatarte przez niefrasobliwość prowadzącego wówczas śledztwo.Mamy tu również szalone notatki sprzed lat, niezdrowe zainteresowanie tarotem i wreszcie świadków, którzy czasem bardziej utrudniają niż pomagają rozwikłać główną zagadkę. Trzeba tu jednak mieć świadomość,że autorka nie pędzi tu na łeb ,na szyję , a wręcz przeciwnie, powolnie brnie do przodu, krok po kroczku i myślę, że pewnie niejedna osoba się znudzi. Osobiście nie przepadam za tak wolnym tempem, ale mimo to, z przyjemnością śledziłam każdy kolejny wątek.

Ogólnie polecam .Warto sięgnąć po tę pozycję by delektować się kolejną zagadką, być okręconym wokół własnej osi i na koniec otworzyć szeroko usta ze zdziwienia.

"Niespokojna krew" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Rowling inną niż seria o młodym czarodzieju. Utwierdziło mnie to w przekonaniu, że mamy do czynienia z dobrą pisarką, która może nam opowiadać długo i o niczym, a my i tak będziemy tym oczarowani. Śmiało po książkę mogą sięgać osoby, które nie znają wcześniejszych przygód pary detektywów. Są kilka razy wspominane wydarzenia z przeszłości, ale ich nieznajomość nie przeszkadza w zrozumienia aktualnie prowadzonych spraw.

Główni bohaterowie to Cormoran Strike, znany i szanowany pan detektyw, oraz Robin Ellacott, jego młodsza partnerka, którą niestety nie wszyscy traktują z równym szacunkiem, ale Robin generalnie ma to gdzieś i po prostu robi swoje (co bardzo mi się w niej podoba). Agencja detektywistyczna dostaje sprawę zaginięcia Margot Bamborough, co wydarzyło się 40 lat temu. Sytuacja od początku wydaje się beznadziejna, tym bardziej, że policjant, który się tym kiedyś zajmował przechodził akurat załamanie psychiczne, a część świadków już nie żyje, ale para detektywów i tak podnosi rękawicę.

I tak rozpoczynamy naszą roczną podróż (w przełożeniu na miarę książkową to prawie 1000 stron) i powolne zbieranie okruszków, z których może ułoży się jakiś obraz. Musiałam się przyzwyczaić do tempa tej opowieści. Tutaj nie ma nagłych zwrotów akcji, pościgów, wybuchów, laserów 😅 Ta książka uzmysłowiła mi, jak żmudnym zajęciem para się detektyw. Godzinne obserwacje miejsc, próby odtworzenia biegu wydarzeń, mając do dyspozycji wyłącznie suche informacje z dawnych zeznań policyjnych, długie rozmowy z różnymi ludźmi, przy czym większość nie jest do nas przychylnie nastawiona - trzeba posiadać wiele cierpliwości i uważności, żeby odkryć prawdę. Autorka opisała tę pracę w taki sposób, że kiedy już weszłam w ten świat, to poczułam się, jak jedna z pracownic agencji. W czasie rzeczywistym, kiedy akurat nie czytałam książki, myślałam w kółko o tej zagadce, czekałam na kolejne rozdziały, kolejne rozmowy, z nadzieją, że znowu dostaniemy jakąś wskazówkę, co robić dalej.

Jest tutaj ogrom postaci pobocznych, ale jakimś sposobem nie gubimy się w nich, detektywowi sami co jakiś czas przypominają sobie, kto był kim. Poza życiem zawodowym bohaterów, jest też bardzo dobrze nakreślone ich życie prywatne, czytelnik tak się do nich zbliża, że nie dziwię się osobom, które potrafią czytać części tej serii jedna po drugiej, mimo że każda to objętościowo solidna cegła.

Książka mi się podobała, wciągnęła mnie, pozwoliła się zrelaksować wbrew ciężkiej tematyce. Polecam osobom, które lubią czasem się oderwać od rzeczywistości przy powieści detektywistycznej i powoli smakować kolejne strony.

No właśnie, to już piąty tom kryminalnej serii autorki, która zabłysnęła na świecie książkami o Harrym Potterze. Pod pseudonimem wydaje powieści, w których śledzimy losy detektywa.

Tym razem detektyw wyrusza do Kornwalii, aby odwiedzić chorą ciotkę. Oczywiście nie może zabraknąć zagadki i Cormoran pierwszy raz ma okazję pracować nad sprawą sprzed lat, ponieważ kobieta, która się do niego zgłasza, prosi o pomoc, ponieważ jej matka zaginęła w 1974 roku. Prywatny detektyw postanawia skupić się na rozwikłaniu zagadkowego zniknięcia kobiety.

A co u Robin? Tutaj nie mogę Wam spojlerować. Kobieta zmaga się z własnymi uczuciami i prywatnym życiem, w którym także nie brakuje problemów. Mimo to razem z Cormoranem pochyli się nad zaginięciem kobiety sprzed lat. Nie jest to łatwa sprawa i również może być niebezpieczna...

Jeśli znacie tę serię, to spodziewajcie się, że jest to kolejny tom, w którym jest tyle stron, że można się przestraszyć, ale to tylko zaleta. Jednak trzeba mieć świadomość, że Galbraith nie pędzi w swoich powieściach na łeb, na szyję, a wręcz przeciwnie, powolnie brnie do przodu, krok po kroczku i myślę, że niejedna osoba się znudzi. Osobiście nie przepadam za tak wolnym tempem, ale mimo to, czytając na raty, z przyjemnością śledzę każdy kolejny wątek.

Czy mi się podobało? Owszem! To taki brytyjski, typowy kryminał, a do tego dobrze napisany, przemyślany i czytelnik tylko czeka aż kolejne przygody dwójki detektywów pojawią się ponownie w księgarniach na kartach powieści. To taka seria, po którą sięga się w dniu premiery. Z Potterem miałam tak samo, a byłam wtedy dzieckiem i uwielbiałam wstawać wcześniej, aby przed szkołą przeczytać kilka stron. Niewiele jest takich serii, ale ta o Strike należy do tych, które po prostu muszę mieć na półce.

Polecam! Nie bójcie się tej ilości stron. Warto sięgnąć, chociażby, aby czytać codziennie po kilkadziesiąt stron, delektować się kolejną zagadką, być okręconym wokół własnej osi i na koniec otworzyć szeroko usta ze zdziwienia :) Do tego wątek głównych bohaterów, którzy w sumie sami do końca nie wiedzą co ich łączy i czy w ogóle cokolwiek dodaje smaczku i powoduje większą ciekawość!

Dziękuję serdecznie Wydawnictwu Dolnośląskiemu za wyróżnienie i przesłanie mi egzemplarza! Uczta czytelnicza to była!

No właśnie, to już piąty tom kryminalnej serii autorki, która zabłysnęła na świecie książkami o Harrym Potterze. Pod pseudonimem wydaje powieści, w których śledzimy losy detektywa.

Tym razem detektyw wyrusza do Kornwalii, aby odwiedzić chorą ciotkę. Oczywiście nie może zabraknąć zagadki i Cormoran pierwszy raz ma okazję pracować nad sprawą sprzed lat, ponieważ kobieta, która się do niego zgłasza, prosi o pomoc, ponieważ jej matka zaginęła w 1974 roku. Prywatny detektyw postanawia skupić się na rozwikłaniu zagadkowego zniknięcia kobiety.

A co u Robin? Tutaj nie mogę Wam spojlerować. Kobieta zmaga się z własnymi uczuciami i prywatnym życiem, w którym także nie brakuje problemów. Mimo to razem z Cormoranem pochyli się nad zaginięciem kobiety sprzed lat. Nie jest to łatwa sprawa i również może być niebezpieczna...

Jeśli znacie tę serię, to spodziewajcie się, że jest to kolejny tom, w którym jest tyle stron, że można się przestraszyć, ale to tylko zaleta. Jednak trzeba mieć świadomość, że Galbraith nie pędzi w swoich powieściach na łeb, na szyję, a wręcz przeciwnie, powolnie brnie do przodu, krok po kroczku i myślę, że niejedna osoba się znudzi. Osobiście nie przepadam za tak wolnym tempem, ale mimo to, czytając na raty, z przyjemnością śledzę każdy kolejny wątek.

Czy mi się podobało? Owszem! To taki brytyjski, typowy kryminał, a do tego dobrze napisany, przemyślany i czytelnik tylko czeka aż kolejne przygody dwójki detektywów pojawią się ponownie w księgarniach na kartach powieści. To taka seria, po którą sięga się w dniu premiery. Z Potterem miałam tak samo, a byłam wtedy dzieckiem i uwielbiałam wstawać wcześniej, aby przed szkołą przeczytać kilka stron. Niewiele jest takich serii, ale ta o Strike należy do tych, które po prostu muszę mieć na półce.

Polecam! Nie bójcie się tej ilości stron. Warto sięgnąć, chociażby, aby czytać codziennie po kilkadziesiąt stron, delektować się kolejną zagadką, być okręconym wokół własnej osi i na koniec otworzyć szeroko usta ze zdziwienia :) Do tego wątek głównych bohaterów, którzy w sumie sami do końca nie wiedzą co ich łączy i czy w ogóle cokolwiek dodaje smaczku i powoduje większą ciekawość!

Dziękuję serdecznie Wydawnictwu Dolnośląskiemu za wyróżnienie i przesłanie mi egzemplarza! Uczta czytelnicza to była!

Ciotka Strika jest ciężko chora. Detektyw dzieli swój czas między pracę w agencji i odwiedziny u ciotki w Kornwalii.

Jednego dnia będąc właśnie w Kornwalii spotyka kobietę, której matka zaginęła bez śladu w 1974 roku. Zaintrygowany detektyw mimo nikłych szans na rozwiązanie tej sprawy, przyjmuje zlecenie.

W dochodzeniu pomaga mu wspólniczka Robin Ellacott, która również boryka się z problemami osobistymi.

Para detektywów mimo trudności rusza ze śledztwem. Nie jest łatwo, bo wielu świadków już nie żyje, a niektóre tropy prowadzą do seryjnego mordercy. A co wspólnego ze sprawą mają znaki zodiaku i karty tarota? Czy Robin i Strikowi uda się rozwiązać zagadkę z przed lat?

"Niespokojna krew" to piąta część cyklu z Cormoranem Strikiem.

To była fascynują i wielowątkowa lektura. Akcja rozgrywa się na przestrzeni roku. W tym czasie detektywi wykonują żmudną i czasochonną pracę. Jednocześnie walcząc z osobistymi problemami i uczuciami, które nimi targają.

Warstwa obyczajowa to mocna strona książki. Relacja łącząca Strika i Robin jest skomplikowana i pełna niedomówień. Historia napisana jest z perspektywy obojga bohaterów, co pozwala lepiej ich poznać i zrozumieć.

Bardzo ciekawie jest opisane samo dochodzenie. Mnóstwo tropów, z których wiele okazuje się mylnych. Poszukiwania świadków wydarzeń z przed lat, ich przesłuchania. Do tego wplątany okultyzm, karty tarota i astrologia. Chociaż te tematy nie bardzo mnie interesują, to autorka napisała wszystko przystępnie i ciekawie.

Wielki plus za to, że nie domyśliłam się kto jest mordercą. Zakończenie i rozwiązanie sprawy jest świetne i zaskakujące.

Czy są jakieś słabe strony? Dla mnie jest ich niewiele. Akcja rozkręca się dosyć powoli i początek jest rozwleczony. Jest wiele wątków i postaci, że czasami można się trochę pogubić.

Jednak uważam, że jest to najlepsza część tego cyklu i mam nadzieję, że autorka nie każe długo czekać na kolejny tom.

Detektyw Cormoran Strike po raz kolejny będzie musiał zmierzyć się z wielkim wyzwaniem. Robert Galbraith, czyli J.K.Rowling, po raz kolejny zachwyca. Przyznaje, że nie mogłem się doczekać tej książki. Jest ona gruba, dzięki czemu mamy pewność, że całości tak szybko nie przeczytamy. Historia jest wciągająca i zasługuje na uznanie. Autorka na pewno nie spuszcza z tonu. Tajemniczy i mroczny świat, którego można nie raz się przestraszyć. Zupełnie nie rozumiem tego, że dookoła tej książki zrobiło się tak wielkie, negatywne zamieszanie. Nie ma tu nic złego, więc polecam ją wszystkim do przeczytania.

Niespokojna krew to piąta część cyklu o detektywie Cormoranie Strike. To prywatny detektyw, który po powrocie ze służby wojskowej w Afganistanie, założył w Londynie firmę detektywistyczną. Mężczyzna podczas pobytu w Kornwalii u chorej ciotki spotyka kobietę, której matka zaginęła 40 lat wcześniej. Mężczyzna podejmuje więc próbę rozwiązania zagadki sprzed kilkudziesięciu lat, a to prowadzi nas do wielu niezwykle interesujących wątków. Książka ma 900 stron, więc mamy tutaj sporo pobocznych tematów, które wspólnie tworzą bardzo udaną i spójną całość. Seryjny morderca, okultyzm, astrologia, mylne tropy – to nam zaserwowała autorka. Samo śledztwo było przeprowadzone w niezwykle interesujący sposób, także nie byłam w stanie się domyśleć zakończenia. Poczucie humoru to kolejny element w książce, który warto podkreślić. Nie raz zdarzyło mi się zaśmiać na głos.

Autorka dużą część powieści poświęciła na osobiste życie Cormorana i Robin. Ich relacja jest bardzo skomplikowana, mam wrażenie, że przepełniona żalem, oczekiwaniami, które nie zostały spełnione. Cała historia pokazana jest z punktu widzenia obu bohaterów, co pozwoliło na lepsze poznanie ich perspektywy.

Jedyna rzecz, do której mogłabym się przyczepić, to ilość stron. Myślę, że cała historia mogłaby być opowiedziana nieco zwięźlej.

To już piąta część serii o detektywie Cormoranie Strike, jednak brak znajomości poprzednich tomów nie zaburza odbioru książki. Według mnie to bardzo dobrze napisany kryminał, który z czystym sumieniem mogę polecić.

Joan Rowling zasłynęła opowieścią o małym czarodzieju Harrym Potterze, jednak mnie zdobyła opowieścią o prywatnym detektywie Cormoranie Strike'u.

Niespokojna krew to już piąty tom opowieści o specyficznym detektywie, który prowadzi swoją agencję. Cormoram Strike to weteran, który zamiast nogi ma protezę i chodzi w prochowcu. Jego styl jest wymięty i mało elegancki jednak budzi zainteresowanie kobiet. Jest człowiekiem z krwi i kości, który bez reszty angażuje się w prowadzone sprawy, to jego życie, bo prywatnego praktycznie nie ma. Przy jego boku tkwi Robin, uwikłana w mało przyjemny rozwód, mająca w sercu swego szefa, z wzajemnością zresztą, jednak żadne z nich się do tego nie przyznaje. Pracują razem, spędzają dużo czasu, jednak nadal utrzymują oficjalnie stopę przyjacielską.

Cormoran Strike jest teraz zmuszony częściej odwiedzać ciocię Joan, która go i jego siostrę, wychowała, ponieważ kobieta jest ciężko chora na raka, a rokowania nie są dobre. Stara się być przy ciotce, jednak nie może być tam cały czas, więc siostra ma o to do niego pretensje. Podczas jednej z takich wizyt spotyka się z przyjacielem w pubie, gdzie zaczepia go nieznajoma kobieta. Rozpoznaje w nim detektywa i prosi go o pomoc, a jej sprawa jest dość tajemnicza, na tyle, że zaintrygowany Strike podejmuje się sprawy. Matka kobiety w 1974 roku wyszła z pracy na spotkanie z przyjaciółką i nigdy na nie nie dotarła i ślad po niej zaginął. Nigdy nie została odnaleziona, a policja podciągnęła tą sprawę pod seryjne zabójstwa, które miały miejsce w tamtych czasach. Cormoran razem z Robin podejmują się sprawy, a jej wynik okazuje się zaskakujący dla wszystkich.

Niespokojna krew to powieść detektywistyczna, która jest świetnie napisana, a prywatne sprawy Cormorana mocno łączą się z wątkiem sprawy, którą się zajmuje. Powieść jest długa, ale nie jest nudna ani przez chwilę. Autorka doskonale buduje atmosferę powieści i sprawia, że jej powieści czyta się z przyjemnością i pełnym zaangażowaniem. Dodatkowo taniec godowy, jaki wokół siebie wykonują Strike i Robin dodają całości pieprzyku i ludzkiego charakteru. Przeczytałam z przyjemnością i gorąco polecam cały cykl!

[Adres usunięty]

Kiedy zobaczyłam jak długa jest ta powieść pomyślałam "kiedy ja to przeczytam" i to "kiedy" nastąpiło bardzo szybko. Wbrew pozorom, pomimo gabarytu i zbitego tekstu, książka jest na tyle interesująca, że ciężko odmówić sobie chociaż kilku stron dziennie.

To typowa angielska detektywistyczna powieść, z deszczem w tle i stateczną akcją. Bo raczej nie spodziewajcie się krwi i szaleńczych pościgów. Ale trupa w szafie - już tak. I chociaż akcja biegnie powoli to bardzo zajmująco. Strike i Robin podejmują się zlecenia, które wydaje się być takim z góry skazanym na porażkę. Wydarzenia sprzed 40 lat, tajemnicze zniknięcie, źle przeprowadzone śledztwo i brak świadków. A w dodatku biuro detektywistyczne prowadzi równocześnie inne sprawy. Jak dla mnie brzmi świetnie.

Jestem pod wrażeniem jak autorka prowadzi całą fabułę. Bo w książce mamy również fragmenty reportażu o zaginionej lekarce (dość obszerne i wymyślone) oraz ilustracje z akt sprawy (skomplikowane i też stworzone dla tej powieści). Ciężko przejść obojętnie obok kunsztu Rowling, bo raczej nie często spotyka się taki zabieg, w dodatku tak dobrze zrobiony.

Mogłoby się wydawać że 900 stron to dużo, bo są kryminały 300stronicowe, które dobrze się czyta. Tutaj akcja jest inaczej rozplanowana, jest warstwa obyczajowa, rodzinna, nawiązania do poprzednich części. Postacie nie są superbohaterami, a sprawa nie toczy się bezproblemowo. I to jest duży atut tej historii, realnej i prawdziwej. Mnie się bardzo podobała i z checią sięgnę po kolejne tomy tej świetnej serii.

Do znanego detektywa Cormorana Strike'a zgłasza się młoda kobieta ze sprawą zaginięcia matki, które miało miejsce w roku 1974. Matka wracała z pracy i ślad po niej zaginął. Po upływie wielu lat nadal nie wiadomo, czy kobieta żyje. Pytanie, została zamordowana czy może uciekła od rodziny? Wszelkie możliwe tropy wydają się prawdopodobne, brak dowodów świadczących o jej śmierci tylko mnoży wątpliwości. Strike wraz ze wspólniczką Robin Ellacott podejmują się prowadzenia sprawy, nawet nie zdając sobie sprawy, z jakim trudnym i żmudnym śledztwem przyjdzie im się zmierzyć. Dlaczego się jednak jego podjęli, pomimo, że policja nie rozwiązała zagadki jej zniknięcia.

Nie można też nie wspomnieć, że fabuła tej wielkich rozmiarów powieści to nie tylko prowadzone dochodzenie, ale też istotny jest wątek osobisty, zwłaszcza relacje między przyjaciółmi – wspólnikami. Oboje borykają się z łączącą ich relacją, nie są przekonani, w którą stronę powinna ona zmierzać. Czy są sobie obojętni? Czy skrywają buzujące w nich uczucia? Ale ile można tak żyć? Czy nie warto dopomóc szczęściu?

Nie miałam wcześniej szansy na zgłębianie twórczości Roberta Galbraitha, ale przyznam, że jestem zadowolona z otrzymanej okazji. Wiele dotychczas straciłam, ale już nadrabiam zaległości.

Niespokojna krew to intrygujący thriller, diametralnie inny niż zdecydowana większość. Nie będziecie mieli okazji nasycić swojego wzroku brutalnymi morderstwami, policyjnymi pościgami za sprawcami, ciałami ociekającymi krwią … A co w zamian oferuje ta lektura? Nieśpieszne i spokojne dochodzenie, zaryzykowałabym stwierdzenie, że ślimaczące się. Ale ten marazm i spokój pozwalają czytelnikowi delektować się niuansami dochodzenia, metodami pracy śledczych, nietuzinkowymi pomysłami na rozwiązanie sprawy. Bohaterowie spokojnie, trop po tropie starają się dojść do prawdy, koncentrując się głównie na przesłuchaniach świadków, analizując to co kiedyś powiedzieli policji, a właściwie, czego nie powiedzieli. Często obnażają wiarygodność świadków i właściwie już nie można się dziwić, dlaczego efekt dochodzenia policji sprzed wielu lat był znikomy. Momentami wiało nudą i spokojem, atmosfera robiła się leniwa i uśpiona. Ale czy to wada?

A powiedzieć, że zakończenie nas zaskoczyło to tak jakby nic nie powiedzieć. Po prostu odebrało mowę. Czy można było je przewidzieć? Można próbować, ale efekt …

Świetna i elektryzująca powieść, fabuła zaskoczy nie raz i nie dwa. Ale przez 900 stron przygotujcie się na niesamowitą przygodę, usiądźcie wygodnie, gdyż jazda będzie długa i wyboista, pełna niespodziewanych zakrętów. A zatem, czas na małą rozgrzewkę, silnik zaczyna się nagrzewać ...

MILCZENIE CORMORANÓW

Rowling powraca z nową powieścią wydaną pod pseudonimem Robert Galbright. Powieścią, która w dniu swojej światowej premiery wywołała wiele kontrowersji i falę hejtu wobec autorki – jak zawsze bezsensownych. A abstrahując od całej tej otoczki, „Niespokojna krew” to kolejna niezła powieść o Cormoranie Strike’au, która miłośnikom serii dostarczy solidnej, bo ponad 900-stronicowej, rozrywki na ponure jesienne wieczory.

Cormoran Strike, wojenny weteran i prywatny detektyw, rozwiązał już niejedną zagadkową sprawę. Tym razem jednak przyjdzie mu się zmierzyć z tajemnicami przeszłości i zająć się przypadkiem zaginionej w 1974 roku kobiety. On i jego wspólniczka Robin, zabierają się do roboty, ale nie jest łatwo. Z jednej strony oboje zmagają się z problemami osobistymi i uczuciem, które ich łączy, z drugiej zaś odkrywają, jak zagmatwane i niebezpieczne może być śledztwo. Karty tarota, znaki zodiaku, seryjny morderca, świadkowie, którym trudno jest zaufać… Przeszłość nie śpi i może okazać się śmiertelnie niebezpieczna.

„Niespokojna krew” to powieść, która – jak już wspominałem – wywołała wiele kontrowersji. Wszystko przez to, że ktoś uznał – zupełnie bezsensownie – że są tu wątki transfobiczne. Ale taki znak naszych czasów, gdy bycie tolerancyjnym nie oznacza tolerowania innych, a jedynie tego, czego wymaga poprawność polityczna, a równość postrzegana jest jedynie przez pryzmat mody, a nie rzeczywistej równości. Gdyby postać, która tu wywołała tak wiele kontrowersji była białym chrześcijaninem, nikt by nie protestował, a ewentualne głosy sprzeciwu zaraz zniknęłyby we wrzasku tych, którym to nie przeszkadza. Patrząc na to wszystko, trzeba zacząć się bać, że niedługo takie dzieła, jak „Milczenie owiec” zostaną uznane za transfobiczne i zakazane, a „Predatora” przestanie się udostępniać, bo przecież główny zły, morderca z kosmosu nosi dredy (rasizm w prezentacji postaci) i siatkowe body (homofobia), a pokonuje go biały Austriak (zapewne nazista). To może i żartobliwe podejście do tematu, ale warto jednak pochylić się nad tym i zastanowić.

A wracając do książki, skupmy się na tym, co najważniejsze, czyli kryminale. Jak zwykle mamy tu do czynienia ze zbrodnią, zagadką, którą trzeba wyjaśnić i rzeszą ludzi w to zamieszaną. Rowling, która swoje opus magnum, cykl o Harrym Potterze, oparła na schematach thrillera, powinna się pod tym względem czuć jak ryba w wodzie. I w pewnym sensie czuje, ale jednocześnie podąża dość utartymi ścieżkami, stawiając nie na świeżość, a dobre odtwórstwo. Przy okazji w pewnym sensie kopiuje także konstrukcję fabularną znaną fanom przygód jej nastoletniego czarodzieja. Jednakże wszystko to jest udane. Książkę, choć liczy sobie ponad 900 stron i ma sporo leniwych momentów, bo pisarska lubi tworzyć rozbudowane opisy, czyta się szybko, lekko i przyjemnie. Styl Rowling co prawda wciąż korzeniami tkwi w literaturze młodzieżowej, ale nie na tyle, by miało to kogokolwiek odrzucić. Owszem, czasem przydałoby się więcej ciężaru i mroku, ale i tak jest dobrze.

Całość ma też swój klimat i urok. Nie jest to wielka literatura, ot lekka rozrywka z dreszczykiem, niemniej o wiele bardziej udana, niż większość współczesnych thrillerów / kryminałów. Dlatego jeśli lubicie całkiem udane dreszczowce, sięgnijcie śmiało, bo to dobra książka. A kontrowersje? Cóż, Rowling zmagała się z tym, kiedy jej „Harry’ego Pottera” posądzano o satanizm, zmaga się też teraz, a wszystko to nie ma znaczenia, jeśli literatura jest dobra. Gdyby było inaczej, trzeba by zakazać większości książek, bo w każdej znajdzie się coś, co może kogoś obrazić. Trzeba więc trochę dystansu, trochę otwartości umysłu i trochę samodzielnego myślenia, a wtedy można już po prostu dobrze sią bawić.

Cormoran Strike i Robin Ellacott nie mogą spać spokojnie. Powodów jest wiele. Robert Galbraith nie pozwoli odetchnąć im ani na chwilę. Również i nam, czytelnikom gwarantując wiele emocji spod znaku zbrodni, kart tarota oraz uczucia, które widoczne jest w relacji głównych bohaterów.

„Niespokojna krew” to już piąta część z ich udziałem. Ta książka sprawia, że nasza czytelnicza krew buzuje osiągając temperaturę wrzenia. Z drugiej zaś strony intryga powoduje, że owa krew zamarza w obawie, o to co może spotkać Cormorana i Robin.

Historia rozpoczyna się w chwili, gdy detektyw wyjeżdża do Kornwalii w odwiedziny swojej ciężko chorej ciotki. Wówczas kontaktuje się z nim kobieta, chcąca aby mężczyzna zajął się sprawą zaginięcia jej matki, do którego doszło w 1974 toku. Strike mając wiele zleceń, postanawia przyjrzeć się sprawie zaginięcia Margot. Czy kobieta została zamordowana? A może jej zniknięcie jest ucieczką?

Podczas dochodzenia Strike i Ellacott nie tylko napotykają na wiele tajemniczych śladów, czy też trafiają na trop psychopatycznego mordercy kobiet, lecz również karty tarota odegrają tu ważną rolę. Rozpoczyna się drobiazgowe śledztwo, w którym również i my będziemy uczestniczyć. I choć akcja nie nabiera zawrotnej prędkości, to możecie być pewni, że i tak wpadniecie w je nurt. Proces przesłuchiwań oraz analiz zebranych materiałów przykuje Waszą uwagę. To bardzo dobra detektywistyczna robota.

Jednak nie tylko tajemnicze zaginięcie jest w tej historii mocnym punktem. Również wątek osobisty głównych bohaterów dostarcza nam wiele emocji. Robin Ellacott musi uporać się trudnościami w życiu prywatnym. A gdy dodam, że rodzące się uczucie między nią a detektywem wiele namiesza, to tylko spotęguje chęć sięgnięcia po „Niespokojną krew”. Możecie być spokojni, nuda Wam nie grozi!

To, co ważne piąta część tej serii nie jest próbą wybicia się na sukcesie wcześniejszych książek. Autorka stworzyła przemyślaną historię, która poziomem nie odbiega od pozostałych część. Dodam więcej jest ciekawą kontynuacją losów bohaterów. I myślę, że kolejne jeszcze przed nami.

„Niespokojna krew” przepełniona jest mrocznością, wciągającą intrygą, jak i również elementy humorystyczne wzbogacają tę powieść. Ta książka dowodzi, że jeszcze wiele możemy spodziewać się z twórczej kreatywności Robert Galbraith.

Jeśli „Wołanie kukułki”, „Jedwabnik”, „Żniwa zła” i „Zabójcza biel” zaspokoiły Wasze czytelnicze apetyty, to „Niespokojna krew” również nasyci Wasze czytelnicze żądze.

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Dolnośląskiemu [Adres usunięty]

[Adres usunięty]

Twórczości Roberta Galbraitha (a właściwie J.K.Rowling) chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Tym razem również autorka postanowiła wydać swoją najnowszą powieść pod pseudonimem. Muszę przyznać, że "Niespokojna krew" to kawał naprawdę dobrego i solidnie napisanego kryminału. Główni bohaterowie stają przed wyzwaniem odnalezienia kobiety, która od 40 lat uznawana jest za zaginioną. Na pierwszy rzut oka brzmi dość klasycznie, ale wszystko zmienia się w momencie, gdy odkrywamy, że że w całej sprawie dużą rolę odgrywają... karty tarota. Muszę jednak uprzedzić - najnowsze wydanie Rowlin.....Roberta Galbraitha liczy sobie grubo ponad 900 stron, jeśli szukacie lektury na jeden wieczór - pamiętajcie o tym przed zakupem. Pomijając ten drobny szczegół, książkę mogę polecić wszystkim miłośnikom kryminalnych zagadek.

Jest to książka autorki Harrego Pottera, jednak tym razem zawiodą się osoby poszukujące wartkiej akcji. Większą część książki zajmują przesłuchania oraz poszukiwania nowych informacji - nie każdemu może to przypaść do gustu. Akurat dla mnie to nie był problem, autorka mistrzowsko kreowała postacie i budowała napięcie, a dodatkowo świetnie operuje językiem literackim. Główne śledztwo jest bardzo ciekawe, historia jest zajmująca, przy czym czytelnik musi cały czas wiązać ze sobą różne wątki. Widać, że powieść jest bardzo dobrze przemyślana i nie dzieje się w niej nic przypadkowego. Jeśli ktoś ma ochotę doczytać książkę do końca (jest bardzo gruba, ponad 900 stron) to na pewno będzie zaskoczony zakończeniem!

„Niespokojna krew” to piąta książka z cyklu o prywatnym detektywie Cormoranem Strikem. Robert Galbraith, a właściwie J. K. Rowling znów wprowadza nas w świat zagadek i intryg. Mimo tego, że akcja była dość wolna, co mnie trochę zniechęcało do czytania, to autorka potrafiła utrzymać napięcie. Książkę czytało mi się dobrze, ponieważ bardzo lubię język, jakim posługuje się autorka. Sprawa jest zawiła, ponieważ miała miejsce czterdzieści lat temu, co utrudnia rozwiązanie. Wątek mnie zaciekawił, był tajemniczy. Oprócz tego lepiej poznajemy Robin i Strike’a, których polubiłam już przy wcześniejszych tomach, możemy obserwować ich bardzo specyficzną relację. Podoba mi się, jak Rowling potrafi przedstawić życiowe sytuacje.

Bardzo przyjemna powieść dla młodzieży, która napisana została lekkim językiem pełnym humoru. Książka skupia się na losach tytułowych babysitterek, które walczą z potworami nękającymi ich podopiecznych. Cała historia ma mocno fantastyczny charakter, ale autorka nie ogranicza się tylko do niego. Wiele miejsca poświęca również prawdziwym problemom nastolatków dotyczącym szkolnych konfliktów czy dojrzewania.

Nie oznacza to jednak, że powieść skierowana jest wyłącznie do młodszych odbiorców. Wprost przeciwnie, to świetna lektura, w której zabawne sytuacje przeplatają się ze scenami grozy, co jest połączeniem bardzo udanym, co z pewnością docenią również dorośli. Książka stanowi dobrą odskocznię od codziennych problemów, pomaga się zrelaksować i na chwilę zapomnieć o zwykłych sprawach. Jednak ze względu na dość przerażające momenty, raczej nie czytałbym ich przed snem najmłodszym miłośnikom literatury.

Kiedy dowiedziałam się, że Robert Galbraith to tak naprawdę pseudonim J.K. Rowling, miałam dość sceptyczne podejście do serii o detektywie Cormoranie Strike'u. Jak się jednak okazało - zupełnie niepotrzebnie, bowiem J.K. Rowling jest naprawdę utalentowaną pisarką i potrafi tworzyć nie tylko literaturę młodzieżową, ale także całkiem niezłe kryminały. "Niespokojna krew" to już piąty tom serii i podobnie jak poprzednie trzyma w napięciu do ostatniej strony. Autorka jest świetną obserwatorką rzeczywistości i potrafi konstruować dialogi, a także bohaterów w sposób bardzo realistyczny. Oprócz tego udaje jej świetnie znajdować równowagę między opisami intryg kryminalnych a wydarzeń z prywatnego życia bohaterów.