Cień i kość. Trylogia Grisza. Tom 1

Dobra książka, nie powala ale przyjemnie się czyta.

Znakomita książka! Może nie dam jej pięciu gwiazdek, bo książka miała kilka wad na początku, ale koniec był znakomity. Szok jakiego doznałam, matko boska, świetne.

Na plus zdecydowanie postacie takie jak Genya, kocham ją.

Książkę polecam każdemu, chociaż po krótkich rozmowach z innymi zauważyłam, że dla niektórych przez większość czasu była nudna. Dla mnie książka była niesamowita niemal cały czas, a nawet jeśli można tak powiedzieć, to dla końcówki, naprawdę warto.

2,5/5

Uważam, że potencjał pomysłu na tę książkę nie został wykorzystany. Myślę, że można było lepiej i bardziej opisać jak działają moce postaci. Wątek romantyczny beznadziejny, wielokrotnie się na nim krzywiłam. Mimo wielu wad, sądzę że nie było to aż tak tragiczne, jak niektórzy opisują. Z drugiej strony ciężko byłoby sprawić, że będę zawiedziona, mając tak niskie wymagania i oczekiwania. Będę kontynuować serię, chociaż ten tom mi się dłużył, mimo małej ilości stron. Mam nadzieję, że następne będą już tylko lepsze.

BARDUGO, WRESZCIE NADCHODZĘ!

Książki Leigh Bardugo chodziły za mną już od kilku lat. Słyszałam masę pochwał i podświadomie czułam, że to coś dla mnie, a jednak cały czas odkładałam lekturę na później. Przy okazji nowego wydania trylogii Grisha przyszedł czas, żeby wreszcie to zmienić i sprawdzić świat, którym zachwycają się czytelnicy na całym świecie. Czy jestem zadowolona? Jak najbardziej!

Nasza historia rozwijała się spokojnie, jednak gdy już pojawił się zwrot akcji, to był naprawdę porządny. Należy pochwalić autorkę za pomysł na całe uniwersum Grisha, gdyż świat ma w sobie niezwykły, mroczny klimat i sprawia, że czytelnik chce się w nim jeszcze bardziej zanurzyć. Podobała mi się także kreacja bohaterów - zaczynając od głównej bohaterki - Aliny, przez Mala, Genyę, aż na Darklingu kończąc. Ten ostatni w moich oczach okazał się najciekawszą postacią i absolutnie rozumiem już wszelkie zachwyty czytelniczek. Postać Zmrocza była tajemnicą samą w sobie i napędzała akcję. Ponadto, jego charakter był złożony i wielowarstwowy i miał w sobie pewną dozę mroku, jaką lubię. Zdecydowanie na plus!

L. Bardugo sięgnęła po znane motywy, bo w końcu w wielu książkach mamy dziewczynę, która okazuje się wybrańcem losu, jednak sądzę, że autorka wybrnęła z tego zwycięsko. Nie popadła w schematy i nudę, a także nie poszła drogą na skróty. W kilku momentach wybierała nietypowe rozwiązania i bardzo się z tego cieszę, bo radość z lektury była jeszcze większa. Nie mogę doczekać się lektury drugiego tomu, by przekonać się, jak potoczyły się losy bohaterów.

STRUKTURA

Zacznijmy może od walorów estetycznych. Oba wydania mają piękne okładki oraz niezwykle zdobione wnętrze, co bardzo mi się podobało. Do tego mapka na początku - genialna!

Książka podzielona jest na numerowane rozdziały, w których narrację powierzono Alinie. Jedynie wstęp i zakończenie pozwalały nam poznać wydarzenia oczami trzecioosobowego obserwatora. Bardzo mi się to spodobało, gdyż nie dostawaliśmy od razu zbyt wielu informacji i wszelkie zwroty akcji czy rewelacje przeżywaliśmy wraz z główną bohaterką. Podobał mi się również styl pisania L. Bardugo i czuję, że polubię się również z jej innymi powieściami. Co zgrzytało? Czasami tłumaczenie - Zmrocz mnie niestety zniechęcał, wolałam określenie Darkling, które budowało klimat wokół całej postaci. Dziwi mnie w ogóle decyzja o tłumaczeniu nazw własnych, bo według mnie to zawsze strzał w kolano. Czy poza tym miałam jakieś zarzuty? Raczej nie. ;-)

PODSUMOWUJĄC

Cień i kość to obiecujący wstęp do trylogii, która ma spore szanse trafić do grona moich ulubieńców. Świetnie zbudowany świat przedstawiony, ciekawa kreacja bohaterów i fajnie poprowadzone ich losy, a do tego niesamowity klimat, który niejednego czytelnika przeciągnie na ciemną stronę mocy. Ta książka zdecydowanie miała wszystko, by mnie zachwycić! Bez wahania sięgam po drugi tom, a Wam serdecznie polecam rozpocząć przygodę z książkami Bardugo, jeśli jeszcze nie mieliście okazji.

Mam nadzieję, że też będziecie zadowoleni z lektury!

Amanda z Bloga Amanda Says

Ile mamy już takich książek, gdzie to taka skromna dziewczyna okazuje się wielkim wybawieniem dla innych osób? Wiele. Kilka takich pozycji ostatnio wpadło mi w rękę i teraz doszedł do tego tom pierwszy "Trylogii Girszy". W całokształcie mogę powiedzieć teraz, po przeczytaniu, że książka i tak mi się podoba i tak - pomimo tego, że mamy do czynienia z często występującym motywem w ostatnim czasie. Autorka postawiła i tak na oryginalność, serwując nam świetnie wykreowaną historię, gdzie nie brakuje wielu pięknych (jak dla mnie) elementów magicznych. Tym bardziej, z wielką przyjemnością, zabieram się za poznanie kolejnych tomów Girszy.

"Cień i kość" to książka doskonale wpasowująca się w nurt fantastyki młodzieżowej. Świat w niej przedstawiony jest dość oryginalny, a Leigh Bardugo bardzo dba o to, żeby był kompletny. Mocno wciąga i zmusza czytelnika do dokończenia, ale niestety przy tym fabuła jest dość schematyczna. Główna bohaterka jest zagubiona i odkrywa powoli drzemiącą w niej wielką moc, przez co przypomina bohatera co drugiej książki z gatunku fantastyki. Pozycja na pewno będzie doskonałą lekturą dla młodszego czytelnika, bo idealnie wpisuje się w ten nurt, ale jednocześnie dla osoby starszej albo nieprzepadającej za tego typu klimatami może być miejscami nudna i rozwleczona. Moim zdaniem jest całkiem przyjemna, ale raczej nie sięgnę po kolejną część.

Życie w świecie dosłownie rozdartym nienaturalnym mrokiem, czyli Fałdą Cienia, nie jest proste. Alina Starkov, młoda żołnierka i kartografka, przypadkowo uwalnia ukryte w sobie moce - promień światła, który może całkowicie zmienić sytuację w kraju. Pozostaje pytanie, komu można w tej chwili zaufać i co jeszcze skrywa jej przeszłość...

Czytelnik do razu jest wrzucony na głęboką wodę. Na szczęście wszystko jest zrozumiałe i klarownie wyjaśniane, więc z radością i bez zbędnego wysiłku można po prostu obserwować losy głównej bohaterki. Akcja nie zwalnia, historia jest raczej jednotorowa i prosta. Powieść nie jest długa, ale za to wypełniona po brzegi ważnymi wydarzeniami.

Tempo i tak jest spokojniejsze w porównaniu do produkcji Netfliksa, w której wprowadzono jeszcze wydarzenia z innej serii tej autorki. Przyznaję, że najpierw obejrzałam serial, po którym byłam trochę skołowana, dopiero później otworzyłam książkę. Dzięki temu w wyobraźni widziałam aktorów i obrazy zapamiętane z ekranu, a jednocześnie wszystko lepiej ułożyło mi się w głowie. Na pewno warto sobie dopełnić tę historię lekturą, jeśli ktoś tego jeszcze nie zrobił.

Występuje tutaj ciekawy system magiczny, który bohaterowie określają formą nauki. Odpowiednio obdarzone osoby potrafią manipulować materią wedle swojego uznania i tak każdy grisza ma sobie przypisaną rolę w armii. Dodajmy do tego militaria, mundury, szczyptę rosyjskości i wychodzi świat niby nowatorski, a jednak zbudowany na dobrze znanych i lubianych fantastycznych schematach.

Alina jest niepokorna, niedoświadczona, nie raz zdarzy jej się postąpić głupio. Równoważy ją Zmrocz, który jest opanowany, tajemniczy i pociągający. Drugi najpotężniejszy mężczyzna w kraju i sierota, z którą nikt się nigdy nie liczył, co za duet. Ja jestem ciekawa ich dalszych losów i na pewno będę czytać kolejną część.

Powieść polecam i na koniec zostawiam cytat, który pięknie opisuje życie wśród arystokracji.

"- Jak wypadło spotkanie z królową? - zapytał.

- Pojęcia nie mam - odparłam zgodnie z prawdą. - Mówiła bardzo miłe rzeczy, ale przez cały czas patrzyła na mnie takim wzrokiem, jakby jej pies mnie wyrzygał.

Genya parsknęła śmiechem. Usta Zmrocza drgnęły w czymś, co prawie, prawie mogłoby ujść za uśmiech".

Leigh Bardugo jest osobą, której do tej pory nie miałam szansy poznać. Gdzieś mi się tam obiło o uszy, że pisze dobre książki, ale jakoś do tej pory nie mogłam się wziąć za ich przeczytanie. Dopiero najnowsza propozycja wzbudziła moje zainteresowanie. Ta okładka ma w sobie coś takiego, jakąś moc, która mnie przyciągała, więc postanowiłam skoczyć na głęboką wodę i się nie zawiodłam. Podoba mi się świat wykreowany w tej postaci. Uważam, że Alina to taka bohaterka, która dopiero tak naprawdę pokaże nam na co ją dokładnie stać. Świetny wstęp do historii, która już niedługo będzie miała swoją kontynuację.

Bardugo zaprasza do czytania swojej nowej serii, która zapowiedziana jest jako trylogia. Pierwszy tom wzbudził moje zaciekawienie na tyle, że chętnie sięgnę po część drugą. Może nie wszystko podobało mi się tak idealne, ale przymykam na to oko, bowiem całościowa koncepcja jest powalająca. Niesamowity świat i bohaterowie, którzy muszą zmagać się z wieloma problemami - nie tylko natury moralnej. Spodobała mi się postać Aliny. Mam cichą nadzieję, że pokaże ona co po niektórym gdzie jest ich miejsce. Życzę jej szczęścia. Jestem ciekawa co też otrzymamy w kolejnych tomach z tej serii "Trylogia Griszy".

To, co urzekło mnie w tej książce, to ta fantastyczna okładka. Jakąś taką magię ma ona w sobie, że postanowiłem zapoznać się z "Trylogią..". Uważam, że tom pierwszy to takie preludium do tego, co będzie działo się dalej. Nie ma tutaj zbyt wielu porywających akcji. Akcja rozgrywa się spokojnie, ale już wiem, że to taki celowy zabieg. Dlaczego? Wyjaśnienie znajdziecie w tomie drugim i w części ostatniej. Ogólnie, dzisiaj mogę z całego serca polecić "Trylogię...", bo jest to jedna z lepszych propozycji, jeżeli chodzi o fantastykę w ostatnich czasach. Myślę, że jeszcze kilka innych osób będzie skłonnych podzielić moją opinię.

Alina, Darkling, Mal, Apparat, Genya - każdy z tych bohaterów oraz inni, których nie wymieniłam mają w sobie coś takiego, że wróciłam do świata Griszy. Bardugo świetnie wykreowała całe uniwersum dbając o to, aby wszystko bardzo było starannie uporządkowane. Tutaj nie ma żadnych błędów. Nawet gdybym chciała autorce zwrócić za coś uwagę, to nawet nie mam za co, bo wszystko wydaje się takie spójne. Fantastyka to ogromne pole do popisu, a autorka w świetny sposób dała popis swojej niesamowitej wyobraźni. Cała trylogia będzie kolejnym cennym nabytkiem, który znajdzie stałe miejsce wśród moich ulubieńców.

Lubię mierzyć się z autorami, których wcześniej nie miałem przyjemności poznać. Gdzieś ktoś mówił mi kiedyś o pani Bardugo, ale jak to ja - jednym uchem wpuściłem, a drugim wypuściłem. Chyba po prostu czekałem na odpowiedni moment, którym okazał się "Cień i kość". Główna bohaterka to Alina, która już od samego początku nie ma łatwego życia. Z jednej strony bardzo jej współczułam. Życie w sierocińcu w żadnym świecie nie jest fajne - nawet, jeżeli odnosi się to do świata fantastycznego. Mamy tutaj do czynienia nie tylko z dylematami moralnymi, ale również ze świetnie skonstruowanymi tajemnicami i intrygami.

Leigh Bardugo należą się świetne brawa za to, że napisała świetną książkę, będącą zapowiedzą kolejnej, fantastycznej serii, która ma szansę na to, aby podbić serca wielu czytelników. Taka jest nie tylko moja opinia, ale również kilku innych miłośników tego gatunku. Grisza to tajemniczy świat, gdzie niczego nie można być pewnym. Elementy magiczne przeplatają się z takimi nieco oczywistymi, ludzkimi aspektami, dzięki czemu całość wydaje nam się zdecydowanie bliższa. Świetnie poprowadzona akcja, bohaterowie radzącymi sobie z różnymi problemami, zapowiedź kolejnych, świetnych przygód - jestem pewny, że książka Wam się spodoba.

To taki typ książki, który sprawia, że dzień staje się zbyt krótki do tego, aby przeczytać całą książkę. Jak zaczęłam czytać, tak dopiero ochłonęłam jak mój mąż zapytał, czy koca mi nie przynieść, bo tak zimno się zrobiło się na dworze. Gdyby nie inne obowiązki, to chyba bym pochłonęła całą książkę za jednym razem, a tak musiałam zostawić sobie tą rozkosz na dwa dni. Czy mi się podobało? Oczywiście, że tak. Podoba mi się tu wszystko. Począwszy od doskonale opracowanego uniwersum, po każdego bohatera - nawet tych, którzy nie odgrywają tak ważnych ról. Zabieram się zaraz za czytanie drugiego tomu.

Do tej pory z fantastyką jakoś nie było mi po drodze. Chyba, że można do tego zaliczyć przygody pana Pottera, to owszem, można powiedzieć, że coś tam z fantastyką miałam wspólnego, ale to by było na tyle. Potem było jeszcze kilka innych książek z tego gatunku, ale żadna inna nie spowodowała u mnie jakiegoś wzruszenia emocjonalnego. Dopiero "Cień i kość" jakoś tak na mnie zadziałały, że tak mocniej przyłożyłam się do czytania. Ten cały magiczny świat, te fantastyczne elementy są dobrane w taki sposób, że wciągają powolutku, otumaniając, czarując, nie chcąc wcale wypuścić ze swoich objęć. Dwie kolejne części już na mnie czekają.

Przyjemna, lekka fantastyka, którą można przeczytać za jednym razem, jeżeli tylko ktoś będzie miał na to chęć. Ja przeczytałem ją na trzy razy, ale to dlatego, że dużo miałem na głowie. Akcja przyspiesza od samego początku po to, aby zaraz zwolnić. Nie na długo. Akurat czytelnik ma taką chwilę na oddech po to, aby znowu wciągnąć się w wir niesamowitej akcji. Fajni bohaterowie. Każda osoba jest zupełnie inna, dzięki czemu w świecie Girszy wcale nie można narzekać na nudę. Jeżeli mam powiedzieć, kto był moim ulubieńcem to jest to Mal. Alina ma dużo na głowie, ale ON nie jest wcale od niej gorszy.

Alina Starkov jest sierotą, która wychowywała się wraz z swoim przyjacielem Malem w sierocińcu. Razem zostają wcieleni do armii. On jest żołnierzem, a Ona kartografem. Razem ze swoim oddziałem mają przekroczyć Fałdę Cienia, która jest obszarem mroku, do którego nie dociera światło, w którym żyją jedynie potwory. Podczas tej przeprawy zostają zaatakowani i Alina w obronie swojego przyjaciela uwalnia swoją moc, o istnieniu której wcześniej nie zdawałą sobie sprawy. Po tym zdarzeniu trafia do Małego Pałacu, by w miejscu, w którym szkolą się Griszowie i Ona nauczyła się wyzwalać i kontrolować swoją moc. Moc przywoływania słońca, która może pomóc w zniszczeniu Fałdy Cienia, która coraz bardziej zagraża Ravce.

Z początku zastanawiałam się, czy coś osadzonego w uniwersum stylizowanym na Rosję może mi się spodobać, ale zdecydowanie były to bezpodstawne obawy. W świecie Griszów przepadła praktycznie bez reszty. Jestem nim zauroczona, co nie oznacza, że nie widzę w tym wszystkim jakiś rzeczy, które w jakiś sposób mi się nie podobają lub mnie troszkę rażą.

Od samego początku dostajemy dynamiczną akcję i nie możemy narzekać, że książka nie porywa. Dla mnie uspokaja się troszkę, gdy Alina trafia do miejsca szkolenia Griszów, jednak w tej części książki dostajemy bardzo dużo dylematów głównej bohaterki, a także stopniowo dostrzegamy kolejne intrygi i tajemnice, które wychodzą na światło dzienne.

Zamiast na fabule, która głównie kręci się wokół treningu i nauki kontrolowania mocy przez Przywoływaczkę Słońca, wolałabym się skupić na bohaterach.

Alina to dziewczyna wychowana w sierocińcu, która w zasadzie nigdzie nie może się odnaleźć, jednocześnie wszędzie szuka tego miejsca, które będzie mogła nazwać domem. Nieśmiała dziewczyna, która nie jest gotowa na zmierzenie się z mocą, która posiada, nie mówiąc już o brzemieniu związanym z ratowaniem swojego kraju. To wszytko bardzo rzutuje na Jej zachowaniu. Przez to ufa praktycznie każdemu, kto wyciąga do niej rękę. Tylko czy postępuje właściwie?

Mal- wychował się z Aliną w jednym sierocińcu. Jest żołnierzem i bardzo dobrym tropicielem, który nie ma sobie równych. W przeciwieństwie do swojej przyjaciółki On jest duszą towarzystwa. Potrafi przystosować się wszędzie, gdzie się tylko pojawi, jednocześnie zaskarbiając sobie serca wszystkich ludzi.Szczególnie płci żeńskiej, która namiętnie do Niego wzdycha. Jednocześnie nie zdaje sobie sprawy z uczucia jakim darzy Go Alina. Tylko czy po rozdzieleniu ich będzie miał szansę dowiedzieć się tego?

Zmrocz (Darkling w innym tłumaczeniu)- najważniejszy Grisza posiadający ogromną moc. Kieruje Drugą Armia, kóra skąłda sie z samych Griszów. Odkrywszy talent Aliny dostrzega w Niej promyk nadziei na realizację swoich planów uratowania Ravki. Otacza ją swoją opieką i robi wszystko by pomóc Jej w kontrolowaniu mocy. Sporo osób po prostu ubóstwia tego bohatera po przeczytaniu tej książki. To taki typowy bad boy. Elegancki, charyzmatyczny i tajemniczy. Trudno się w nim w jakimś stopniu nie zakochać.

Genya- grisza, która jest służącą w Pałacu Króla. Nie jest to jakoś bardzo pierwszoplanowa postać tej książki, jednak Jej obecność jest istotna. W jakiś sposób trafiła do mojego serca na tyle, żeby i tu ją wspomnieć. Piękna kobieta, która staje się przyjaciółką Aliny. Zmaga się z własnymi rozterkami i problemami.

Apparat- umieściłam tego kapłana tu tylko i wyłącznie dlatego, żeby powiedzieć, że gdy się tylko pojawił w książce od razu skojarzy łmi się z Rasputinem i własnie tak Go sobie wyobrażam.

Przez lata był taki trend, że każda fantastyka musiała być inspirowana europejskim średniowieczem i Tolkienem. No i u mnie w końcu pojawiło się pytanie: "Ile można?"

Cykl "Cień i kość" zabiera nas do zupełnie innej bajki. Mamy tutaj fikcyjny świat, ale czerpiący z innych źródeł. Kraina, w której dzieje się akcja już na pierwszy rzut oka przypomina carską Rosję - konkretnie tą z dziewiętnastego wieku.

Podejście do magii też jest bardzo ciekawe. Grishe - tutejsi czarodzieje - są bardzo militarystyczni (w sumie bardziej niż widziałem w dowolnej książce do tej pory).

Kurde. Mi się podobało. Czytało się fajnie.Główni bohaterowie fajni, ale jedna rzecz nie dawała mi spokoju. Grishe w "Cień i kość" bardzo mocno przypominają, coś co już wszyscy wcześniej widzieliśmy.

Szkoła mocno fizycznych, niemal wojskowych czarodziejów, którzy żyją w krainie uderzająco przypominającej Rosję? Kurde? Czy to nie jest czasami plagiat Durstangu, który pojawił się w Harrym Potterze?

Może tylko mi się wydaje, ale nie dawało mi spokoju. Poza tym Alina ma na nazwisko Starkov, co wydało mi się nawiązaniem do "Gry o tron". Ale teraz to już się chyba czepiam.

To jest moim zdaniem książka, w której Harry Potter spotyka się z Dostojewskim. Magia? Checked. Szkoły magii? Checked? Element rosyjskiej nostalgii? Checked. Państwo rządzone przez nieudolnego despotę? Checked.

Znajdziemy tutaj elementy, dzięki którym każdy fan fantastyki będzie czuł się swojsko i jakby u siebie. Pojedynki na magię. Fikcyjne narody. Wielkie tajemnice. A jednocześnie to wszystko jest jakby odświeżone i wciśnięte w nowe ciuchy. Miło sobie zrobić taką odmianę po tych wszystkich historiach o orkach i wymachiwaniu różdżką.

Ostatnio jest takie słowo w społeczności fantastycznej, które stało się bardzo modne: Worldbuilding. I moim zdaniem pani Bardugo bardzo dobrze umie w worldbuilding. Ten świat nie jest może najlepszy i nie najbardziej spójny na świecie. Na pewno też nie aż tak bardzo skomplikowany jak u Tolkiena.

A jednocześnie ilość inspiracji, z których czerpała autorka powala... Mamy tutaj klimat fantastycznych czarodziejów, ale przeniesionych do Ravki, która mocno przypomina Rosję. Dziewiętnastowieczne motywy zbliżają książkę do westernu. A do tego należy dołożyć tajemniczą Fałdę.

Alina Starkov - imię głównej bohaterki zdecydowanie inspirowane jest słowiańszczyzną. No bo rosyjskie "ov" i imię, które przewijało się u Słowackiego.

Połowa świata w "Cień i kość" w ogóle ma być słowiańska. A jednocześnie jakby nie jest. Mi się podobało, ale miałem wrażenie, że anglosaska do bólu Leight Bardugo nie rozumie słowiańskiej duszy i klimatu Europy Wschodniej.

Czytało się fajnie, ale ja bym dołożył więcej mrozu, cierpienia, mroku i wyzysku pańszczyźnianych chłopów. Tak wiem. Brzmi jak ruska "Gra o tron".

Dopiero przeczytałem pierwszą część cyklu, ale na pewno będę sięgał po kolejne. Po pierwsze. Czyta się fajnie. Dobra lektura do pociągu czy na przykład do wchłaniania w trakcie szybkiej przerwy w zajęciach. Po drugie - troszkę większa oryginalność niż IN YOUR GENERIC FANTASY. Owszem główna bohaterka jest czarodziejką. Ale różni się diametralnie od Gandalfa czy nawet, i tak już dosyć ciekawej, Aes Sedai. Alina należy do grupy magów nazywanych tutaj Griszami. To właściwie bardziej kasta niż organizacja, która na dodatek nosi mundury i jest BARDZO MOCNO SKONCENTROWANA NA WALCE.

Moim zdaniem to jest fantastyka dla troszeczkę bardziej zaawansowanych. Bo bawi się tropami, jakie znajdziemy w najpopularniejszych powieściach i niekiedy bardzo mocno je wykrzywia. Mamy tutaj Fałdę Cienia. Trochę przypomina Mordor czy teren za murem z GOT. Jednocześnie przecina krainę na pół, więc spełnia odrobinę inną rolę. Mamy też czarodziejów - w tym główną bohaterkę, która z czasem okazuje się bardzo potężna. Jednocześnie jednak tutaj magia to wrodzony talent, który pozwala na czynienie cudów, a nie jakieś roty i zaklęcia.

Zwinnie prowadzi czytelnika przez fabułę,  jest napisana pięknym językiem, zawiera sporo fajnych cytatów i przyjemnie się ją czyta. Nie ma gorszych momentów, ciężko było mi się oderwać od czytania. Urzekł mnie opisywany przez autorkę świat - oryginalne miejsca i postaci.  Nie uważam, że to jedna z lepszych książek fantastycznych, które kiedykolwiek czytałam, ale mimo to będę wracać do niej z sentymentem, ponieważ w jakiś sposób zawiera w sobie element uroczej opowieści pełnej baśni i niespodzianek.

Pierwszy raz czytałam coś z fantasy, więc biorąc do ręki "Cień i kość" nie bardzo wiedziałam czego się spodziewać. Jednak muszę powiedzieć, że był to dobry wybór. Książka jest całkiem ciekawa, lekka i przyjemna w czytaniu. Bardzo mi się spodobał Świat Ravki, w którym jest pełno magii.Polubiłam Alinę, której życie nagle całkowicie się zmieniło i musiała odnaleźć się w nowej sytuacji. Jest trochę o przyjaźni i miłości no i o zdradzie też :). Połknęłam książkę w jeden weekend i na pewno sięgnę po 2 tom :)

Fajna książka, przy której można się trochę odprężyć, świat jest dobrze wytłumaczony, styl pisania autorki przypadł mi do gustu. Może nie jest to najlepsza książka Leigh Bardugo, ale i tak będę ją polecać! :)

Cień i kość to 1 tom trylogii Griszów. Opowiada o dziejach Aliny Starkov, osieroconej kartografki. Wraz z oddziałem żołnierzy, w którym jest jej najlepszy przyjaciel Mal, wyrusza w podróż do Fałdy Cienia, gdzie staje się coś nieoczekiwanego, przez co Alina zostaje zabrana przez Griszów. Początek był taki średni, potem akcja nawet całkiem się rozkręciła i było całkiem przyjemnie, aczkolwiek był to totalnie nie mój styl fantastyki i gdybym nie sluchała tego w audiobooku to pewnie nie przebrnęłabym przez to . W sumie to nie żałuję, przyjemnie sie sluchalo do puzzli i w busie 6,5/10

Pierwszy tom cyklu mocno trzyma w napięciu, a wykreowany świat jest barwny i spójny. Główna bohaterka szybko zyskuje sympatię czytelnika - nie jest tak irytująca, jak to często bywa w tego typu fantastyce dla młodzieży ;) Dołączona do powieści mapa pozwala lepiej wyobrazić sobie miejsce akcji, dlatego sama oprawa graficzna jest już sama w sobie dużym plusem tej powieści. Myślę, że to warta uwagi mieszanka young adult z fantasy, zwłaszcza że sam koncept fabularny - pomimo znanego motywu "from enemies to lovers" - wyróżnia się oryginalnością.

"Cień i kość" to przeciętna fantastyka. Wykreowany świat jest bardzo ciekawy, ale brakowało mi w nim szczegółów. Historia Aliny, jej dzieciństwo jest opowiadana pobieżnie, bardzo dynamicznie. Sama główna bohaterka nie skradła mojego serca, tak samo jak jej wybranek.

Ogromną miłością darze natomiast Zmrocza. Przydałaby się osobna historia opowiadająca jego historię i lata jego życia, dlaczego stał się tym kim jest i czemu życie ukształtowało go w taki sposób. Ta historia oczywiście znajduje się na kartach tej książki, ale znowu jest opowiedziana bardzo pobieżnie.

Największy problem tej książki polega na tym, że nie czuję mocnego przywiązania do bohaterów, nie stworzyłam z nimi silnej relacji. Przez co ciężko zmotywować mi się do czytania kolejnych tomów, mimo że fabuła sama w sobie jest dosyć ciekawa.

Po tę książkę autorstwa Leigh Bardugo zdecydowałam się sięgnąć stosunkowo nie dawno i od razu pragnę powiedzieć, że już po przeczytaniu pierwszych stron tej powieści, stałam się fanką twórczości pisarki. Interesująca historia osadzona według mnie w jeszcze ciekawszym świecie, przypominającym carską Rosję oraz ciekawi i nieszablonowi bohaterowie, to zaledwie trzy z ogromnej ilości plusów, które moim zdaniem posiada ta powieść, i za których sprawą tę książkę przeczytałam bardzo szybko. Moim skromnym zdaniem warto przeczytać, zarówno tę książkę, jak i całą trylogię, autorstwa Leigh Bardugo. Gorąco polecam.

Po "Cień i kość" chciałam sięgnąć już od dłuższego czasu. Prowadziłam sama ze sobą dyskusje na temat tego, jakie książki powinnam kupić w pierwszej kolejności i niestety trylogia przegrywała. Ostatnio dzięki koleżance z pracy (pozdrawiam!) miałam możliwość przeczytania pierwszego tomu, a drugi i trzeci już na mnie czekają!

Zacznę od tego, że nie nastawiałam się w żaden sposób. Zwłaszcza że wcześniej wspomniana koleżanka wspomniała mi, że z kolejnymi tomami widać różnicę w warsztacie pisarskim autorki. Przejdźmy jednak do sedna: podobało mi się.

Muszę przyznać, że co prawda sięgnęłam po nią w dość trudnym momencie mojego czytelniczego życia, bo szybko zasypiałam, szybko gubiłam wątek, a czasami niektóre strony musiałam czytać po kilka razy, ale, ale! Usiadłam w końcu porządnie i przeczytałam! Nie jestem wielką fanką fantastyki (jedyna seria, którą przeczytałam, niemalże wręcz pożarłam to HP i mogę do tych książek wracać bez końca), tak historia mnie wciągnęła i zainteresowała. Momentami co prawda czułam się delikatnie zagubiona i nie do końca rozumiałam, jak funkcjonuje przedstawiona społeczność, niby było to przedstawione i opisane, ale chwilami miałam wrażenie, że mogło być temu poświęcone więcej czasu. Nie zniechęciło mnie to jednak w żaden sposób. Mam nadzieję, że w drugim tomie będzie o tym nieco więcej... No i przede wszystkim jestem ciekawa co z Aliną i Malem, bo pierwszy tom skończył się intrygująco, pozostawiając wiele niezamkniętych wątków, co w przypadku serii jest oczywiście na plus, bo zdecydowanie jest na co czekać!

Lubię od czasu do czasu sięgnąć właśnie po coś fantastycznego. Ostatnio powiedziałabym nawet, że sięgam po takie książki coraz częściej i chętniej, ale to, co najważniejsze: naprawdę mi z tym dobrze! Chociaż doskonale wiem, że jeszcze chwila i porzucę wszystko inne na rzecz świątecznych książek... Czeka na mnie już sporo tytułów! Zdecydowanie nie mogę się doczekać, aż wjedzie świąteczny feed. Co jak co, ale jesień (w tym roku bardzo słabo u mnie wypadła) i święta to mój ulubiony czas na bookstagramie!

Wybrana, by walczyć nie znała swojego przeznaczenia. Wybrana, by wyzwolić zdecydowała się walczyć. Czy wypełni przeznaczenie?

Uwielbiam Leigh Bardugo za jej nie oczywistość. Jej książki są świeże, odkrywcze, zrywające ze schematami. Nawet jeśli pojawia się wątek romantyczny to niczego nie można być ostatecznie pewnym - ani w jaką stronę się rozwinie, ani czy na pewno jest szczery, ani tym bardziej czy przetrwa kolejne wydarzenia. Takie podejście do tematu dotyczy każdego wątku: autorka kluczy między faktami, zaskakuje, zmienia zdanie, ale zawsze trzyma się wiarygodności, nigdy nie przekłamuje wydarzeń nawet jeśli zrani przy tym czytelnika. To ładnie wygląda na podstawie całej trylogii Griszy, ale możecie być pewni, że już pierwszy tom kryje w sobie mnóstwo dobrego.

Dwójka przyjaciół - Alina i Mal. Osieroceni, porzuceni, zdani na samych siebie. Poznali się w sierocińcu i nie spodziewali się, że ta znajomość przerodzi się w wielką przyjaźń dojrzewającą przez lata. Ich los splatał się ze sobą w sposób zaskakujący i chwytający za serce: gdy dążyli do szczęścia nie dostrzegając siebie nawzajem oraz gdy walczyli ze wszystkich sił zapominając o własnym poczuciu bezpieczeństwa. Tak rozpoczęła się ich historia, która w tomie "Cień i kość" jest dopiero wstępem do dalszych wydarzeń, ale nie mogę zdradzić zbyt wiele, by nie popsuć nikomu radości z czytania.

Można zachwycać się nad tą serią, szczególnie jeśli lubicie coś innego, oryginalnego. Widać to w kreacji bohaterów, którzy są silni i niezależni a którym autorka poświęciła wiele, wiele uwagi. Alina bierze na siebie niemal całą waleczność, chociaż Mal nie odbiega od niej temperamentem. Nie ma tutaj jednak mowy o smutnej, nieśmiałej dziewczynce, która tylko irytuje. Nie, kiedy każdy bohater odgrywa tutaj jakąś konkretną rolę. Jednak nie tylko bohaterowie zasługują na brawa, ponieważ świat przedstawiony, wydarzenia czy nawet potencjalna przyszłość - wszystko to jest czymś nowym w literaturze, czymś odkrywczym, czego jeszcze nie było a co intryguje niesamowicie i wciąga w sam środek niebezpiecznych rozgrywek.

Powyższe wydanie jest wznowieniem - nowa okładka, nowe tłumaczenie, dodatek w postaci listu Mala. Przyznaję, że całość prezentuje się przepięknie i nawet jeśli ktoś nie miałby większej ochoty sięgać po książkę (błąd) sama wizualna oprawa bardzo kusi. To fantastyka w nietypowej formie, oprawiona w niezbędną mapkę miejsc, która wciąga od pierwszej strony i zachęca do kontynuowania przygody chociaż styl pisania wymaga chwili, by się w nim odnaleźć.

"Cień i kość" to doskonałe wprowadzenie do serii. Imponująca rozmachem historia, w której każdy ruch bohaterów ma znaczenie. Zakochałam się w miejscach, które kreuje Bardugo i niezwykle polubiłam bohaterów, także tych stających po ciemnej stronie. Mimo fikcji wymyślonego przez autorkę świata w tle przejawia się kultura Rosji ze swoją monumentalnością, która staje się wspaniałym tłem dla wydarzeń. Znałam historię bohaterów z pierwszego wydania a drugie tylko utwierdziło mnie w wydaniu jak wyjątkowa jest ta trylogia ponownie dostępna w kategorii nowości.

Książka Leigh Bardugo to pierwszy tom z Trylogii Grisza. Akcja powieści rozgrywa się w krainie o nazwie Ravka, przypominającej carską Rosję. Została ona podzielona przez Fałdę Cienia, w której mieszkają przerażające wilkry. Główna bohaterka Alina Starkov jest sierotą i pracuje jako kartografka. Razem ze swoim najlepszym przyjacielem Malem, dorastała w sierocincu na książęcym zamku. Podczas przeprawy przez Fałdę krwiożercze potwory atakują jej przyjaciela, którego ocaliło nagłe pojawienie się słonecznego światła odstraszającego wilkry. Okazuje się, że Alina jest Griszą, czyli osobą posiadającą specjalne zdolności. I w ten sposób ze zwykłej kartografki staje się Przyzywaczką Słońca, mogącą zniszczyć Fałdę Cienia oraz ulubienicą potężnego księcia Darklinga.

Po książce nie spodziewałam się zbyt dużo, ale spodobała mi się ze względu na oryginalny, rosyjski, surowy klimat, którego nie doświadczymy chyba w żadnej innej "młodzieżówce", a także zaskakujący zwrot akcji, zupełnie się go nie spodziewałam. Myślę, że to duże atuty dla powieści Young Adult, w których znajdujemy zazwyczaj wiele oklepanych motywów. Uważam, więc że warto zapoznać się z "Cień i kość" Leigh Bardugo i mam nadzieję, że kolejne części będą równie dobre, co pierwsza.

Podbiła moje serce, złamała je, skleiła, rozkleiła, zakopała, a potem wszystko naraz... Trylogia Grisza napisana przez wspaniałą Leigh Bardugo. Książka przedstawia magiczny świat, który został wykreowany, inspirując się Cesarstwem Rosji. Moje drogie panie, nie znajdziecie tu książąt, tylko carewiczów.

Gdy pierwszy raz usłyszałam słowo grisza, wyobraziłam sobie złego stwora ze skrzydłami... Nawet nie wiecie, jak bardzo się zdziwiłam, kiedy okazało się, że wyglądają jak ludzie i stoją po jasnej stronie mocy. Władają różnymi magicznymi mocami; przywołują ogień, wodę, kontrolują wiatr, uzdrawiają albo spowalniają puls do momentu gdy serce całkowicie przestaje bić. Pomimo ich potęgi i niesamowitych zdolności, krajem rządzi (ale sobie nie radzi) zwykły człowiek, a grisze są sługami, należą do armii itp. Główną bohaterką jest Alina Starkov i należy do tych nielicznych, które nie są ani idealne, ani nie są szarymi myszkami, ani nie pragną zginąć w obronie kraju. Alina jest po prostu ludzka, jest każdym z nas. Ulega pokusom, ugina się pod ciężarem władzy, boi się, chce chronić bliskich, pragnie miłości. Zaczyna jako zwykła dziewczyna, której najlepszy przyjaciel Mal otarł się o śmierć. W obliczu niebezpieczeństwa, w Alinie uwalniają się uśpione moce i od razu pojawiają się osoby, które chcą ją wykorzystać... Na temat fabuły więcej nie powiem, bo wszystko Wam zepsuję, trzeba przeczytać i koniec i kropka.

Warto zaznaczyć, że Trylogia Grisza, jest debiutem Leigh Bardugo, ale jak dobrym debiutem! Zachwycają się nią czytelnicy na całym świecie i mówię Wam szczerze, jest warta każdego westchnienia, uśmiechu, łzy. Czytałam recenzje innych i dla wielu osób kłopotliwy był język, który stworzyła autorka (mieszanka rosyjskiego i mongolskiego). Czasami pojawiają się nieznane słowa, ale powiem Wam, że nie sprawiło mi to żadnego kłopotu. Zawsze można było wyczytać znaczenie z kontekstu, ale najczęściej słowo było po prostu wytłumaczone. Wszystko jest dopracowane, postacie złożone i niepowtarzalne, nie mogę powiedzieć złego słowa, nie czekajcie mogę... Zakończenie... Droga Leigh Bardugo, tak się nie robi! Dobra, teraz tak na poważnie. Finał Trylogii Grisza jest chyba najpiękniejszym, z jakim się spotkałam. Płakałam, śmiałam się, a jednocześnie czułam taką zadumę, pustkę, to są emocję, które bardzo trudno opisać i trzeba przekonać się na własnej skórze. Jeżeli jeszcze nie przeczytaliście Trylogii Grisza, najwyższy czas.

Niby zwykła dziewczyna, wywodząca się ze zwykłego rodu, stworzona wprost do wojska i walki. Jednak, czy na pewno?

W świecie Aliny panuje księstwo, wysoce postawieni, tak zwani Griszowie, rządzą całym światem od morza po krańce gór.

Cechami, które tak bardzo ich wyróżniają i jednocześnie unoszą na wyżyny są pewne dary, które już od urodzenia posiadają. Związane z żywiołami pomagają nie tylko utrzymać w ryzach potwory z Fałdy, ale i pomagają w rządzeniu królestwem i trzymaniu hierarchii.

Od wieków elita Ravki poszukuje jedynej wybranej, która pomoże zniszczyć potwory i szczelinę, w której żyją, ale i także scali podzielone królestwo w jedność.

Ma posiadać bardzo szczególny i spotykany raz na parę pokoleń dar słońca.

Alina jak na razie prowadzi spokojny tryb życia u boku najlepszego przyjaciela, a jednocześnie nieświadomym odbiorcą jej nieśmiałej miłości.

Pewnego razu wyruszając na wojnę i żeglując statkiem po Fałdzie zostają zaatakowani. Demony ciemności, przebrzydłe kreatury kawałek po kawałku rozłupują parę tysięcy żołnierzy i Griszów, którzy starają się zapobiec krwawej rzezi.

Kiedy już nadzieja umiera powoli staje się cud.

Alina widząc swojego najlepszego przyjaciela, miłość życia, który leży bezbronny i krwawiący na statku resztkami sił zasłania go przed potworem wystawiając tym samym własne ciało na z rozszarpanie.

I oto cud ma miejsce. Dziewczyna nagle płonie złotymi promieniami niszcząc ciemność i pokonując potwory, potem niestety tylko widzi ciemność.

Na statku panuje poruszenie wszyscy zagapieni w nieprzytomną dziewczynę leżącą na deskach pokładu nie mogą uwierzyć co przed chwilą się stało.

Wszystko się zmienia, kiedy na pokład wychodzi elita władająca Ravką i zabiera Alinę ze sobą.

Pierwszy tom, a już bardzo mi się spodobał. Uwielbiam takie właśnie tajemnicze historie i prawdę mówiąc, czytałam wszystko z zapartym tchem. Może tylko jedynym minusem są tak wielkie marginesy na każdej ze stron książki.

Wracając, fabuła bardzo zgrabnie skomponowana i bardzo ciekawa, niekiedy nawet ekscytująca.

Jedyne przesłanie z niej płynie – uważaj w kim się zakochujesz, nie zawsze jest ON niestety dobrym charakterem.

Polecamy, zespół [Adres usunięty]