Królestwo Złowrogich. Królestwo Nikczemnych. Tom 3

Kiedy zobaczysz kogoś, kogo uznawałaś za martwego, jak zareagujesz?

Vittoria ujawnia, że jej śmierć została sfingowana, na Panie Gniewu ciąży klątwa, a Emilia odkrywa, że jej dotychczasowe życie było tylko złudną iluzją.

Witam w świecie „Królestwa złowrogich” i zapraszam na wycieczkę do piekła.

Trylogia nikczemnych została zakończona w dobrym stylu, znalazły się jednak kwestie, które wprawiały mnie w znużenie.

Samo uniwersum mogę uznać za bardziej rozbudowane, dostrzegłam tu więcej szczegółów zarówno jeśli chodzi o dwory książąt, jak i Zmienne Wyspy. Opisy w tym wypadku nie stanowiły dla mnie problemu, a bardziej służyły mojej wyobraźni. Z kolei retrospekcje, mimo że pomagały zrozumieć i połączyć wszystkie fakty, dla mnie były niesamowicie męczące, nie mogłam przez nie przebrnąć. Ilość faktów i postronnych postaci mnie dobijała, samo połączenie ze sobą wszystkich informacji, stworzenie na własną rękę drzewa genealogicznego było czymś, czego chciałam uniknąć, ale najzwyczajniej nie mogłam.

To jak potoczyły się wydarzenia bardzo mnie zaskoczyło, nie spodziewałam się takiej ilości plot twistów- tożsamość Staruchy, prawdziwe oblicze bliźniaczek, przeszłość Claudii. Przez większość książki byłam w totalnym szoku, a im dalej, tym ciekawiej. Nie będę jednak ukrywać, że spicy sceny były przeze mnie pomijane. Poddałam się po trzeciej. Nie były nie smaczne, nie. Zostały napisane w bardzo zmysłowy sposób, ale prostu było ich za dużo. Osobiście uznaję to za największy minus tej książki.

Czy ktoś tak jak ja wybrał sobie na celownik Księcia Zazdrości? Biorąc pod uwagę fakt, że to nie on liczył się najbardziej, moja sympatia do niego okazała się największa. Pan Gniewu... no cóż, nie zaliczę go do moich książkowych mężów. Wyjątkowo irytujący bohater.

Z kolei Emilia... na pewno w tej części widać jak dojrzała się stała i jak zmieniła się wewnętrznie. W porównaniu z pierwszą częścią, nie przypomina już siebie, szczególnie po kompletniej przemianie w Furię i złamaniu klątwy. Jest odważniejsza, potrafi kontrolować swoją moc.

"Zaczynałam rozumieć, że cokolwiek zrobię (...) zawsze znajdą pretekst, by nienawidzić mnie albo się mnie bać"

Jeśli mam być szczera, zakończenie wyobrażałam sobie inaczej. Moim zdaniem jest ono otwarte, zupełnie tak, jakby oczekiwało na kontynuację, pomimo że ta seria już dawno została zakończona. Jestem tym trochę rozczarowana, nie lubię dopowiadać sobie, co wydarzy się dalej. Wątek wiedźm i ich zgromadzenia nie został zamknięty, tak samo jak sytuacja Vesty i wiele innych. Tak dużo niewiadomych i tak mało odpowiedzi.

„Królestwo złowrogich” to trzeci tom „Królestwa Nikczemnych”. Bardzo przyjemna lektura, lecz niestety ta część podobała mi się najmniej z całej serii.

W książce znajdziemy wiele zwrotów akcji, ciągle coś się dzieje, a te wydarzenia zaskakują. Zupełnie nie spodziewałam się, że akcja potoczy się w takim kierunku. Z każdą stroną byłam coraz bardziej ciekawa co się wydarzy.

Nie zbyt przypadło mi do gustu w jaki sposób rozwinęła się Emilia. Jest to zupełnie inna bohaterka niż w pierwszej części i o ile tam skradła moje serce, tak tutaj jest interesującą postacią ale brakuje mi w niej „tego czegoś”.

U Kerri Maniscalco zauważyłam tendencję spadkową. Pierwsza część, podobnie jak w innej serii jej autorstwa, którą czytałam, jest wprost genialna. Byłam nią zachwycona. Kolejne są nadal bardzo dobre, ale zdecydowanie gorsze. Autorka udowadnia nam, że umie stworzyć świetną historię, dlatego jestem trochę rozczarowana, że kontynuacja ma niższy poziom.

Co nie zmienia faktu, że zachęcam aby sięgnąć po ten i pozostałe tytuły. To kawał dobrej fantastyki!

Jako że kocham poprzednie tomy, miałam co do tej pozycji wysokie oczekiwania i miałam nadzieję na świetną zabawę i porywającą, mroczną historię.

W tej części dostajemy kilka nowych, ciekawych wątków, które niezwykle mnie zaciekawiły i zaskoczyły. Mam wrażenie, że różni się ona trochę od poprzednich, a jej fabuła idzie w stronę, której totalnie się nie spodziewałam, ale muszę przyznać, że autorka bardzo zgrabnie wyjaśniła poszczególne kwestie i cała historia łączy się w jedną, logiczną całość.

Cieszę się, że pojawił się tu kolejny wątek kryminalny, który dodał odrobinę tajemniczości i sprawił, że bardziej wciągnęłam się w fabułę, jednak przyznaję, że to ten dotyczący pochodzenia bliźniaczek był zdecydowanie najciekawszy i najlepiej dopracowany ze wszystkich.

Jeśli chodzi o bohaterów, to o ile do Emilii nie mam zastrzeżeń, a wręcz nabrałam do niej większego respektu obserwując jej przemianę, to Książę Gniewu odrobinkę mnie rozczarował. Było go po prostu za mało, w tym sensie, że w dialogach głównie przytakiwał Emilii, a mało pokazywał samego siebie i brakowało mi jego aury tajemniczości i ciętego języka znanych z poprzednich tomów.

Pozostali książęta za to zdecydowanie zyskali w moich oczach, bo dowiedziałam się czegoś więcej na temat ich przeszłości, co niezwykle mnie zaintrygowało. Wprawdzie nie wszystkie wątki z nimi zostały do końca wyjaśnione, jednak nie przejmuję się tym, bo słyszałam, że autorka wydaje nową serię, z której każda książka będzie opowiadać o innym księciu, więc z nich z pewnością dowiem się wielu ciekawych rzeczy na ich temat ❤️.

„Królestwo złowrogich” to trzeci tom zamykający serię i szczerze trochę mi szkoda…

Przepadłam we wszystkich częściach, to świat fantastyki i iluzji, który kupił mnie już od pierwszych stron. Nie spodziewałam się, że ten piekielny zestaw tak mocno mnie wciągnie i to od samego początku! Każda kolejna strona utwierdzała mnie w przekonaniu, że poznanie Emilii i Pana Gniewu było strzałem w dziesiątkę!

Kocham intrygi, kocham zamiesznie i zagadki, które czekają na rozwiązanie. Tu było to wszystko, a nawet jeszcze więcej. Pełno domysłów, podchodów, spisków, a to wszystko ubrane w tak mroczny i magiczny klimat! No po prostu uwielbiam! Bohaterowie, których się zapamiętuje na długo i z którymi wcale nie miałam ochoty się już żegnać, naprawdę nie chodzi tu nawet o pokochanie każdego ale o to, że każdy z nich był tu idealnie wpasowany i dopełniał każdy szczegół. To dla mnie niesamowicie ważne, to sprawia, że cała historia nabiera jeszcze więcej barw. Ta część jest zdecydowanie najmocniejsza jeśli chodzi o sceny erotyczne więc trzeba pamiętać, że wiek +18 nie jest z tyłu podany bez przyczyny!

Ogólnie mówiąc to bardzo klimatyczna i mroczna historia, polecam każdemu kto ma ochotę przejść się obok wiedźm, demonów i stworzeń, których nie spotkacie w normalnym świecie 💜 dajcie się zaczarować 💜

Miałam ogromne obawy co do finałowej części, ponieważ moja relacja z tą trylogią była typu love-hate. A dokładniej love pierwszy tom, hate drugi. Moje odczucia w każdym z nich były całkowicie odwrotne, dlatego szansa na ostateczną miłość była 50/50. Na całe szczęście miłość wygrała - i to dosłownie (wink dla wszystkich czytelników tej serii)!

🌙Klimat był niesamowity. Raz lodowaty i twardy niczym kamień, o który z największą łatwością można było się zranić, a następnie rozpalający do czerwoności i buchający niczym ognie piekielne (i tu znów wink). Autorka jednak wszystko wyważyła i odpowiednio zgrała z charakterem rozgrywających się wydarzeń.

⭐️Również i sami bohaterowie mnie zaskoczyli, ponieważ większość z nich bez problemu zaskarbiła sobie moją sympatię. Dzięki nim było zarówno smutno, jak i wesoło. Poważnie i zabawnie. Wszystko w odpowiednich proporcjach.

🥀Nie czułam presji pokochania tej historii od nowa, ponieważ przyszło mi to zupełnie naturalnie i bez problemów. Wybaczam autorce ogromny zawód, który sprawiła mi drugim tomem, bo tym razem bawiłam się świetnie.

🔥Zaznaczam również, że jest to książka dla dorosłych czytelników, ponieważ sceny erotyczne są naprawdę na odpowiednim poziomie. BARDZO ODPOWIEDNIM.

💫Chociaż cały czas towarzyszyła mi tęsknota za scenerią z początku trylogii (umówmy się... jednak Sycylia to miejsce wymarzone do słodko-gorzkich porachunków z przystojnymi demonami), to ostatecznie Piekło nie okazało się wcale takie złe 😈

Z trylogią Kerri Maniscalco bywało u mnie różnie. Pierwszy tom był dla mnie zbyt chaotyczny i szczerze mówiąc, nie podobał mi się. Drugi był o wiele lepszy i w końcu zaczął wykorzystywać motywy na które liczyłam od początku. A jak spisał się trzeci?

Myślę, że "Królestwo złowrogich" jest najlepszym tomem tej serii. Przede wszystkim - dużo się tu dzieje. Wydarzenia są intrygujące i angażują czytelnika. Dużo tu zwrotów akcji, a niektóre naprawdę zaskakują i nadają zupełnie nowe znaczenie wcześniejszym wydarzeniom. Mamy tu kryminalny motyw śledztwa, zemstę i początek wielkiej wojny. Na pewno nie będziecie się nudzić czytając tę część serii.

Bardzo podobała mi się przemiana głównej bohaterki. Emilia z delikatnej i wrażliwej dziewczyny przeistacza się w prawdziwą boginię. Jej moc rośnie a wraz z nią wzrasta pewność siebie. Nie chcielibyście mieć w niej wroga.

"Królestwo złowrogich", to fantstyka tylko dla dorosłych czytelników. O ile pierwsza część była dosyć delikatna, kolejne są już bardzo pikantne i krwawe. Wydawało Wam się, że druga część była bardzo hot? W porównaniu z finałowym tomem, była zaledwie grą wstępną. Dla mnie akurat nie jest to plus, bo scen erotycznych jest aż do przesady dużo. Szczególnie na początku, kiedy bohaterowie w samym środku akcji mają tylko jedno w głowie. Na szczęście autorce udało się w końcu znaleźć złoty środek.

Podsumowując całą serię - nie jest idealna, momentami mogłaby być lepsza, ale podobała mi się. Teraz, kiedy wiem już wszystko chętnie przeczytałabym całość jeszcze raz i czuję, że zupełnie inaczej odebrałabym pierwszy tom. Jest to seria, której warto dać drugą szansę i cieszę się, że nie zakończyłam przygody z nią po pierwszej części. Jeśli lubicie hot romantasy - musicie przeczytać!

⭐️⭐️⭐️⭐️

,,Kiedy rozważałam możliwe sposoby działania, zrozumiałam, że bez magii zdołam żyć. Ale nie umiałam wyobrazić sobie, że aby ją zachować, wyrzekam się wszystkiego, co bliskie memu sercu”.

,,Królestwo Złowrogich” to trzeci i ostatni tom trylogii ,,Królestwo Nikczemnych” autorstwa Kerri Maniscalco.

⭐️Jest to seria romans/fantasy, z którą zdążyłam, się dość polubić jednak nie ma się co dziwić, gdyż jest to mieszanka dwóch moich ulubionych gatunków literackich😉.

⭐️Ta część była dla mnie nieco zaskakująca i emocjonująca, gdyż razem z bohaterką przeżywałam minione wydarzenia i z zapartym tchem obserwowałam zmagania Emilii w zrozumieniu tego, kim tak naprawdę jest jej siostra bliźniczka Vittoria.

⭐️Przygody w Krainie Cienia, którym Emilia musi stawić czoła, zapewniają fascynujący kontrast między światem rzeczywistym a mrocznymi zakątkami nadnaturalnego królestwa. To muszę przyznać autorce, że naprawdę dobrze wykreowała świat, w którym dzieje się cała fabuła.

⭐️Oczywiście w tej książce, jak i w poprzednich tomach szczególnie podobały mi się skomplikowane relacje między bohaterami. Zwłaszcza napięta relacja Emilii z Panem Gniewu, czyli główny wątek romantyczny, który mnie mocno wciągnął od pierwszego tomu.

⭐️Niemniej jednak, w tej części czułam pewien niedosyt, gdyż zabrakło mi czegoś w zachowaniu i postawie Pana Gniewu.Także nieco irytująca była dla mnie ilość scen erotycznych, które miały służyć chyba jedynie za zapychacz tekstu. Naprawdę, gdyby tych scen było, o połowę mniej byłoby zdecydowanie lepiej.

⭐️Nie zabrakło jednak w tej pozycji intrygi i tajemnic. Autorka zgrabnie splotła wątki, prowadząc czytelnika przez labirynt zdrad i nieoczekiwanych zwrotów akcji.

⭐️Podsumowując, uważam, że jest to dość dobre zakończenie serii. Mimo kilku małych uwag dotyczących zachowania bohaterów nie czułam nudy podczas czytania, a lektura przebiegała dość płynnie😉.

Jeśli jesteś fanem nadprzyrodzonych przygód i pełnych napięcia romansów, ta książka na pewno Cię zainteresuje.

Polecam!

✔️Współpraca reklamowa z @youandyabooks 🖤.

Emilia i Pan Gniewu muszą sprostać nowemu przeciwnikowi. Ich relacja nabiera tempa ale wisząca nad nimi klątwa nie ułatwia im zadania.

Muszę to powiedzieć, że czekałam aż zrobi się gorąco między Emilią a Gniewem i faktycznie autorka podniosła wysoko poprzeczkę - spicy scen jest dużo i są urozmaicone. W całym tomie zabrakło mi Pana Gniewu z poprzednich tomów. Ma bardzo mało wypowiedzi, słucha się Emilii i gdzieś w tej części autorka o nim zapomniała. Praktycznie użyła go tylko do scen erotycznych i wyglądania złowrogo. Jeśli miało to na celu wybicie na jego tle Emilii i jej mocy to niestety się to nie udało przez zakończenie (nie będę spoilerować.)

Zaskoczyło mnie rozwiązanie głównego wątku fabularnego i dawno nie spotkałam się z tak interesującym rozwinięciem fabularnym choć paru spraw można było się domyśleć to jednak cieszę się, że postać Emilii zyskała swoją chwilę sławy i rozwoju.

Muszę jednak przyznać, że jak na jeden tom to wątek siostry, wampirów, wilkołaków, czarownic, sztyletu i klątwy to było dla mnie za dużo. Tak, było dużo scen akcji ale przez mnogość postaci i ich motywów dało się w niej pogubić kto jest prawdziwym wrogiem.

Niestety nie było to zakończenie na które liczyłam jednak z pewnością wrócę do prequeli z tego universum by sprawdzić co inni Książęta mają do zaoferowania.

Wolicie oceniać pierwsze tomy, czy całe serie?

Ja ostatnio przekonałam się, jak można słabo oceniać poszczególne tomy. Jednak ostatni, który wszystko wyjaśnia, dopina każdy wątek i po prostu rzuca na kolana poprzednie tomy, potrafi zmienić moje zdanie o 180 stopni. Pierwszy raz mi się coś takiego zdarzyło, praktycznie za każdym razem nie doczekałam się dobrych zakończeń historii, jeśli poprzednie mnie nie porwały. Moje podejście się zmieniło w chwili, gdy skończyłam “Królestwo Złowrogich” Kerri Maniscalco. Pierwszy tom był ciekawy, wczułam się w klimat książki, jednak zderzyłam się ze ścianą w chwili sięgnięcia po drugi tom. Zwiedzanie kręgów piekielnych było ciekawe, jednak główna bohaterka tak bardzo mnie irytowała, że nie mogłam dać się porwać historii. Jakież było moje zdziwienie, gdy sięgnęłam po trzeci i zarazem ostatni tom, książka mnie porwała i zaczęłam wszystko rozumieć, nawet główną bohaterkę. Mam ochotę niedługo sięgnąć jeszcze raz po te książki, by sprawdzić, jak mi się spodobają, gdy już wiem, kto kim jest.

Nie zdradzając szczegółów poprzedniego tomu, będę musiała się bardzo pilnować podczas pisania, dlatego uprzedzam, że może mi się coś wymsknąć, więc jeśli nie czytaliście poprzedniego tomu, to możecie spokojnie ominąć dalszą część.

Emilia zadomowiła się w piekle, to co ją połączyło z Panem Gniewu, wydaje się prawdziwe, a na pewno już prawdziwa jest namiętność, która ich łączy. Żar, jaki czuje przy Samaelu jest ogromny, jednak nie może zapomnieć o tym, czego dowiedziała się i co ją tak bardzo zszokowało. Jej siostra żyje i ma się dobrze, a wszystko, co doprowadziło do zejścia Emilii do piekła, okazało się intrygą Vittorii. Prawd do odkrycia jednak jest o wiele więcej, a każda z odkrytych kart, okaże się jeszcze bardziej zadziwiająca. Jednak w drodze do poznania prawdy staje kolejna zagadka. Pewna osoba, wysoka rangą na Dworze Chciwości zostaje zamordowana, o morderstwo została posądzona siostra Emilii, wiec ta chce zrobić wszystko by poznać prawdę i oczyścić ją z zarzutów. Czy Vittoria okaże się być złym charakterem?

Zwracacie uwagę na to, by wszystkie tomy pasowały do siebie? Ja bardzo, jednak nie mówię tu o rażących uchybieniach jak różna wielkość książek, czy napisy umieszczone na grzbietach na różnej wysokości. W chwili, gdy dostałam do ręki “Królestwo złowrogich” rzucił mi się w oczy brokat, na zawijasach na okładce nie przeszkadza mi tak bardzo jak w oczodołach czaszki. Nie zwróciłabym na niego uwagi, gdyby poprzednie tomy również go miały, jednak taka zmiana koncepcji bardzo mnie zdziwiła, tym bardziej, że to ostatni tom przygód Emilii w piekle.

Co do samej Emilii, nie zyskała mojej sympatii, jednak szacunek już tak. W końcu pokazała swój potencjał, siłę i rozum, którego brakowało mi w poprzednich tomach. Nie można jej było odmówić odwagi i zadziorności i sprytu, jednak nie potrafiłam jej polubić. Za to uwielbiam wszystkich książąt piekieł, każdy z nich świetnie przedstawiał swój koronny grzech.

Jest to mój ulubiony tom tej trylogii, gdyby nie on całość oceniłabym na góra 6 gwiazdek na 10, jednak dzięki “Królestwu Złowrogich” ocena sięga nawet 8 gwiazdek, ponieważ całościowo prezentuje się ta historia zacnie, a na pewno bardzo namiętnie. Zdecydowanie jest to książka 18 +, więc weźcie to pod uwagę. Dziękuję bardzo za egzemplarz książki do recenzji wydawnictwu You And Ya.

Moi mili, w końcu jest! Finał historii Emilii i Pana Gniewu. Czekaliście? Ja bardzo.

[Współpraca reklamowa z Wydawnictwem You&YA]

Zaczynamy od konkretów i to dosłownie. Już pierwszy rozdział jasno wskazuje, dlaczego wydawnictwo zdecydowało się na oznaczenie 18+. Autorka buduje napięcie, ażeby za kilka chwil uśmiechnąć się złośliwie i przecząco pokręcić głową. Na wszystko musi przyjść odpowiednia chwila.

Mojej kochliwości już się nawet nie wstydzę. Pan Gniewu? Tak, proszę. Jeżeli mi nie wierzysz to, jestem pewna, że przekona Cię pierwszy art, na jaki trafisz. Poza tym to mroczny, sarkastyczny i cudowny władca piekieł. Minusy? Nie dostrzegam.

Fabularnie dzieje się sporo. Tajemnice i klątwy zostały wyjaśnione, a najciekawsze wątki domknięte. Emocji było więcej, tajemnic było więcej, erotyzmu było więcej. Kilku rzeczy zupełnie się nie spodziewałam. Dzięki czemu bawiłam się naprawdę dobrze! Postać Emilii rozwinęła się w bardzo fajnym kierunku. Za co również ogromny plus.

Przyznam Ci szczerze, że mam z tą serią relację hate-love. Z jednej strony uważam, że pomysł, bohaterowie, klimat i tajemnica są genialne, z drugiej jednak do pełni szczęścia brakuje mi szerszego poznania świata i mniej opisów wnętrz czy kulinariów. Mimo wad to jedna z serii, na którą mogę ponarzekać, ale i tak sięgnę po każdy kolejny tom.

Bezapelacyjnie ta część jest moim faworytem. Za mną morze emocji i zwrotów akcji. Teraz Twoja kolej. Chcesz poznać siedem grzesznych dworów?

„Królestwo złowrogich” to już ostatnia część trylogii i muszę przyznać, że ma ona to do siebie, że każdy kolejny tom jest zdecydowanie lepszy. Chociaż i tak do lektury podchodziłam zdecydowanie na luzie i bez żadnych oczekiwań.

Poprzedni tom zakończył się w dość ciekawym momencie i to właśnie od niego zaczyna się „Królestwo…”. Zatem już od samego początku zostajemy wciągnięci w wir wydarzeń i dość dynamicznej akcji. Pojawia się jeszcze więcej nowych tajemnic i niewiadomych, ale i odpowiedzi na pytania, które zadawaliśmy już sobie w pierwszym tomie. Chociaż trzeba przyznać, że całość i tak była dość mocno przewidywalna i wystarczy się jedynie mocniej skupić na lekturze, żeby wiedzieć co tak naprawdę jeszcze się wydarzy.

Jeżeli chodzi o bohaterów to bardzo mi się spodobało, ze Emilia przeszła swego rodzaju przemianę i nie była już tak mocno irytującą postacią. Zaczęła świadomie podejmować decyzje i dążyć do celu pomimo kłód rzucanych jej pod nogi. Stała się prawdziwą kobietą, która potrafi i przede wszystkim chce walczyć o swoje. Jednak przy tym wszystkim nie bała się i przede wszystkim chciała doradztwa Pana Gniewu. W przypadku tej postaci Maniscalco naprawdę bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła.

Natomiast Pan Gniewu to postać, która zyskała moją sympatię już od samego początki i to on jest najlepiej wykreowaną postacią całej trylogii. Jego historia najbardziej trzyma się kupy i jest dopracowana w najmniejszym szczególe.

„Królestwo złowrogich” to dość ciekawe zakończenie trylogii. Jednak czy długo o niej nie zapomnę? Zdecydowanie nie, ale wiem, że może ona zyskać rzesze prawdziwych fanów zwłaszcza wśród nastoletnich czytelników i to właśnie im polecam lekturę całej trylogii.

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

"Rozpamiętywanie przeszłości jest bezcelowe. Utrudni ci tylko zaakceptowanie tego, kim jesteś. Jedną z najtrudniejszych sztuk jest umiejętność życia w chwili obecnej, bez zamartwiania się o to, co będzie, i bez ciągłego analizowania tego, co już było. Żyj w teraźniejszości, to sekret zmiany swojej przyszłości. I odnalezienia prawdziwego szczęścia."

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

"Królestwo złowrogich" autorstwa Kerri Maniscalco, to długo wyczekiwany przeze mnie finał trylogii. Premiera już niedługo, bo w najbliższą środę - 17 czerwca.

Ta część jest zupełnie inna niż wcześniejsze, to taka wisienka na torcie😁. Wszystkiego jest więcej. Więcej akcji, emocji, napięcia, namiętności i ognia. Jest naprawdę gorąco🔥. Emilia i Pan Gniewu, wreszcie dają się porwać uczuciu. Na jaw wychodzą kolejne sekrety, a klątwa daje o sobie znać. Wreszcie się dowiadujemy, kto ją rzucił, kto jest na prawdę "tym złym" w tej historii. Czy uda się im ją złamać??? Czas niestety nie jest ich sprzymierzeńcem. Czy pisane jest im szczęście???

Emilia, wreszcie wie kim jest i co potrafi, nie boi się sięgać po to, co chce, a biada tym, którzy planują jej zaszkodzić i powstrzymać. Pokonuje każde przeciwności jakie los rzuca jej pod nogi. Zawsze może liczyć na wsparcie Pana Gniewu. Nie ogranicza jej, a wręcz przeciwnie pcha do przodu. Iście piekielna z nich para. Wybuchowa i bezwzględna dla swoich wrogów, ale jaka słodziachna. Widać i czuć łączące ich uczucie. Ta część jest bardziej krwawa i brutalna, pełną zwrotów akcji i to jakich. Niejednokrotnie dałam się zaskoczyć. Szok, niedowierzanie, ale i satysfakcja, że tak potoczyła się ich historia. Brawo dla autorki😘.

Uwielbiam humor autorki i intrygi, jak zawsze są na najwyższym poziomie. Władców piekieł też da się polubić. Każdy to manipulator i intrygant, ale jak dochodzi co do czego, umieją współpracować i się nie pozabijać. Choć czasami ciężko im było się powstrzymać🤭.

Czytanie tej książki to czysta przyjemność, nie da się od niej oderwać. Wciąga i nie chce wypuścić, dopóki się nie skończy. Choć smuteczek pozostaje, że to już koniec🥺. Ale za to jaki😁. Każdemu mogę ją polecać, bo na prawdę warto ją poznać. Każdy znajdzie coś dla siebie. POLECAM❤️❤️❤️