Królestwo popiołów. Część 1. Szklany tron. Tom 6

1. 

   Recenzentus NotPospolitus

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Zuzanna A. w dniu 2019-08-14

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   2 z 2 osób uznało recenzję za przydatną

   Nie mogę zaprzeczyć temu, że jest bardzo wiele osób, które znały i kochały Szklany tron latami, bardzo długo, zanim ja w ogóle dowiedziałam się o istnieniu tej serii. Nie zmienia to jednak faktu, że pokochałam te książki równie mocno, co te osoby, zżyłam się z postaciami, światem wykreowanym przez Maas, zwrotami akcji, humorem. I mogłabym tak wymieniać w nieskończoność. Jednak każda historia wcześniej lub później musi się skończyć. Sarah J. Maas zamknęła historię Aelin, Doriana, Manon i całej reszty w sześciu tomach (plus nowelki). Jednak czy finał tej wspaniałej przygody okazał się satysfakcjonujący?
   
   Kiedy zaczęto mówić o zagranicznej premierze Królestwa popiołów, ja miałam za sobą dopiero dwie części, a już wówczas wiedziałam, że ta książka złamie mi serce, że niesamowicie ciężko będzie mi się po niej pozbierać. Utwierdzałam się w tym przekonaniu z każdym kolejnym przeczytanym tomem, który okazywał się jeszcze lepszy od poprzedniego lub przynajmniej na tym samym poziomie i sprawiał, że ten świat mnie pochłaniał, każda kolejna część pozostawiała mnie z pustką w sercu po przeczytaniu ostatniej strony, ale i z iskierką ekscytacji, że będę mogła sięgnąć po kolejną część.
   
   Nie ukrywam, że jeszcze zanim przeczytałam pierwszą stronę Królestwa popiołów, szalała we mnie burza skrajnych emocji, które z każdym kolejnym rozdziałem we mnie narastały - poza tymi negatywnymi, jak smutek, które zeszły na drugi plan. Część pierwszą czytało mi się tak fantastycznie, że przez większość czasu nie przejmowałam się tym, że koniec jest coraz bliżej. Jak zwykle przy Szklanym tronie, czytałam rozemocjonowana, przeżywając kolejne wydarzenia i z zapartym tchem śledząc kolejne kroki bohaterów. Jeśli mam być szczera, to momentami brakowało mi dawnej Aelin, jednak byłam w stanie zrozumieć zmianę w jej zachowaniu, zwłaszcza biorąc pod uwagę wszystko to, co przeszła. Tak samo z Manon - czasem żałowałam, że nie jest już tą samą brutalną i bezwzględną wiedźmą, jaką była w Dziedzictwie ognia. Jednak na przykład rozdziały z perspektywy Chaola czytało mi się przyjemniej niż zazwyczaj. A perspektywa Doriana była po prostu świetna przez całą książkę. Ogólnie całość pierwszej części Królestwa popiołów podobała mi się tak bardzo, że bez wahania zaliczyłam ją do swojej top 3. Z tego, co się orientuję,  tutaj moja opinia odbiega od większości, bo pierwsza część podobała mi się bardziej od drugiej - bardziej mnie wciągnęła, fabuła porwała i całość miała ten klimat Królowej cieni i Imperium burz, który tak uwielbiam. O drugiej części nie mogę powiedzieć, że mi się nie podobała, jednak przypadła mi do gustu w mniejszym stopniu. I podejrzewam, że znaczną rolę odegrały tutaj moje emocje, które coraz bardziej wyrywały mi się spod kontroli, znacząco wpływając na mój osąd. I myślę, że to w znacznym stopniu dlatego bardzo wiele rzeczy tak mnie irytowało w tej drugiej części. Zachowania bohaterów. Fabuła. Zwrot akcji, który kompletnie mi się nie podobał i który aż trochę mnie odepchnął. Poza tym brakowało mi Aelin - zarówno pod tym względem, że rozdziały z jej perspektywy były dość nieliczne (co może się niektórym spodobać, biorąc pod uwagę to, że dla większości nie jest ona ulubioną postacią), ale też jeśli chodzi o jej zachowanie. Ogniste serce na większości z tych 500 stron przygasło. I jeszcze jedną wadą, która jest również zaletą (bo nie wiem, jakbym się pozbierała, gdyby Maas zrobiła jednak inaczej) jest śmierć postaci. Mimo tego, że w duchu cieszyłam się, że autorka nie uśmierciła nikogo, kto miałby dla mnie ogromne znaczenie, to gdzieś tam po cichu żałowałam, że jednak nie zdecydowała się na tak drastyczny krok, bo przez to całe wyobrażenie o tej koszmarnej wojnie nie jest aż takie złe (co nie z faktu, że płakałam przy każdej ze śmierci). Jeśli chodzi o całość,  to mam wrażenie, że większość opisów bitew była pisana trochę na jedno kopyto, jednak nie były one nudzące. Mam wrażenie, że im bliżej końca, tym lepiej mi się czytało tę część, mimo że na tym etapie miałam serce w gardle i żołądku jednocześnie. Jakieś ostatnie 200 stron znowu przypominało mi te moje ulubione części, wrócił klimat, zniknęła zdradziecka irytacja. Bardzo spodobało mi się to, w jaki sposób ostatecznie pokonano wrogów - to jest zdecydowany plus, że nie wygrali tej wojny tak, jakby można się było spodziewać. Jeśli chodzi o samo zakończeniez  to jest ono dobre. Pozostawia ono spory niedosyt, zionącą pustkę w sercu (której nie będzie można wypełnić kolejną częścią), jednak nie czułam się rozczarowana, zwłaszczazwłaszcza że na tych ostatnich stronach nie brakowało tego humoru, a postacie w końcu były sobą. I okazało się, że ta książka nie zniszczyła mnie emocjonalnie w takim stopniu, jak myślałam, pozbierałam się dużo szybciej, niż się spodziewałam, jednak tęsknić za tym światem będę z pewnością jeszcze bardzo długo.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Kinga Ł. w dniu 2019-05-07

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   2 z 3 osób uznało recenzję za przydatną

   Całkiem długo musiałam czekać na kolejne części tej książki. I w końcu się doczekałam. Trochę bałam się przysiąść do zakończenia, bo nie wiedziałam czy ta część mnie zaskoczy czy raczej nic pozytywnego tam nie znajdę.
   
   Ciężko jest mi pisać ostatnią recenzję tej serii, bo wiem, że już kolejnego tomu nie będzie. Co mogę zatem napisać? Autorka ponownie zaskakuje nas pomysłowością, genialnymi zwrotami akcji, błyskotliwą fabułą. A sama bohaterka Aelin w tej ostatniej części chyba najbardziej przypadła mi do gustu. Czemu? Miałam wrażenie, że przez te wszystkie tomy zdążyła już dorosnąć do pewnych decyzji, do pewnych zachowań, stała się dojrzałą kobietą. I niby mówi się, że przy fantastyce to jedynie co może nas zaskoczyć to zwroty akcji, fantastyczna fabuła, masa jakiejś magii i jeszcze bóg wie czego. No nie jest to do końca prawdą. Tutaj na każdym kroku były emocje i to nie tylko w fabule, ale przede wszystkim w dialogach, ogólnymi zachowaniami bohaterów, tego co nimi kierowało ( mam tutaj na myśli ich psychikę, myśli, zamierzenia).
   
   Pomimo tego, że obie części są bardzo grube, jest w nich dużo dialogów, opisów, postaci, to i tak lekturę czyta się zaskakująco szybko! O dziwo. Przyznam, że trochę się tego bałam, bo myślałam, że nie dam rady przez to przebrnąć, że będąc w połowie, zapomnę początku, że coś mi się pomiesza i czegoś do końca nie zrozumiem. No i tak się jednak nie stało, na szczęście. Ale myślę, że to właśnie dzięki tej wspaniałej pisarce. Bo tylko Sarah J. Maas jest w stanie napisać coś tak skomplikowanego, ale przedstawić to nam - czytelnikom w sposób bardzo czytelny i zrozumiały.
   
   No i kochani! Wiadomo, każdy czekał do tej ostatniej części na opisy bitew. Ja także nie mogłam się ich doczekać i przyznam się Wam szczerze, że powaliły mnie one na nogi. Dopracowane niemal w każdym detalu, wielokrotnie przewałkowane i przerobione, nie było tutaj miejsca na drobne niedociągnięcia. Sam opis walki, żołnierzy, którzy walczyli i ogólnych zwrotów akcji! Tutaj naprawdę trzeba mieć talent aby napisać coś tak fantastycznego.
   
   Muszę przyznać, że czytałam już kilka recenzji na lubimyczytać i zgodzę się z moimi poprzednikami - tę książkę czyta się w taki sposób, jakby to był film. Ten sposób prowadzenia narracji, ta fabuła, to jest coś genialnego, wręcz niemożliwego do opisania ( tak mi się przynajmniej wydawało, do momentu kiedy przeczytałam ostatnią część Szklanego tronu).
   
   Może to zabrzmi dziwnie... ale wieloktornie wzruszałam się podczas czytania, Autorka wielokrotnie łamała mi serce i zaskakiwała mnie do tego stopnia, że nie mogłam przestać myśleć o tej książce.
   
   Zdecydowanie polecam Wam ostatnią część Szklanego tronu. Od razu jednak powiem, że raczej propnuję przeczytanie wszystkich pozostałych części, raczej ciężko byłoby zrozumieć fabułę i ogólnie poznać bohaterów, bez znajomości poprzednich tomów.
   
   Opis fabuły
   
   Aelin w I części zostaje zamknięta w specjalnej urnie ( zakuta w żelazo). Stała się zakładniczką Maeve. Bowiem królowa, jedna z najsilniejszy Fae, żąda od niej przysięgi krwi (jednej z najsilniejszych przysięg na świecie). Pragnie związać się na całe życie z Aelin. Oprawcy stale używają różnyc chwytów aby przełamać Aelin, ale nasza wspaniała królowa nie poddaje się i dalej trwa. Bowiem nie da się zgasić ,,żaru w sercu" naszej Aelin.
   
   Na szczęście jej przyjaciele wiedzą co ma robić, jej lud zmierza w kieruku wojny z Erwanem i jego Valgami.
   
   Zaś Rowan żyje swoją misją. Pragnie podążać w nieznane za swą ukochaną. Chce ją odnaleźć i uwolnić, gdziekolwiek ona jest.
   
   Walka trwa... Każdy usilnie próbuje brać udział w walce, pokonać mroczne siły, ale nie jest to takie proste, nadzieja jedynie znajduje się w Północy ziem. Terrasen jako jedyny z najdzielniejszych wojowników stawia czoła Morath.
   
   Na szczęście Aelin ma plan, wraz z Chaolem i Rowanem wiodą nieoczekiwanych sprzymierzeńców, którzy mają okazać się zbawienni dla wojny. Dodatkowo Manon Czarnodzioba szykuje plan zjednoczenia wiedźm.
   
   Wszystko zaczyna być jeszcze bardziej trudne i ciężkie. Mróźna Północ po woli opada z sił, ale wojownicy walczą ostatkami sił. Aelin próbuje zrobić wszystko, stale szuka rozwiązań.
   
   Czy jest szansa aby wreszcie nasza królowa Aelin pokonała mroczne siły i odzyskała spokój?
   
   Za egzemplarz recenzencki dziękuję Uroboros/ grupie wydawniczej Foksal.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Monika S. w dniu 2019-04-28

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   2 z 3 osób uznało recenzję za przydatną

   Wieloletnia przygoda ze „Szklanym tronem” dobiegła końca. Z jednej strony czuję ulgę, bo chciałam poznać finał tej niezwykłej i porywającej historii, a z drugiej już tęsknię za bohaterami.
   
   Moje początki z tą serią nie były łatwe, do pierwszego tomu robiłam dwa podejścia i długo nie mogłam wniknąć w ten świat, ale jak już zaskoczyło, to moja miłość z każdą kolejną książką rosła. Oczywiście nie zawsze było różowo, a Sarah J. Maas miała gorsze momenty i przydługie opisy, lecz wykreowała świat złożony, dopracowany w najmniejszym szczególe.
   
   „Szklany tron” jest niepozorną powieścią, która z cała pewnością nie zapowiada serii, która zrobiła wrażenie na tak wielu czytelnikach. Celaena jest zabójczynią i tak naprawdę fabuła jest prosta, a bohaterów stosunkowo mało. Każdy kolejny tom jest lepszy, bardziej rozbudowany, a bohaterowie ewoluują i całkowicie się zmieniają. Nowych postaci przybywa, a wątki namnażają się w zastraszającym tempie. Chwilami trudno było mi się odnaleźć w tym świecie, a narracja szczególnie nie pomaga. Narrator lawiruje między bohaterami i ma dziwne upodobanie, do kończenia w najlepszym momencie.
   
   „Królestwo Popiołów” jest zwieńczeniem przygód Aelin. Początek jest mocny i brutalny, gdyż Dziedziczka Ognia jest zamknięta w trumnie i torturowana przez Maeve. Rovan szuka swojej towarzyszki przemierzając królestwa. Lysandra robi wszystko by zachować spokój podszywając się pod Aelin. Dorian wraz z Manon Czarnodziobą szukają kluczy, a Choal wraca do domu, by uratować swoje ziemie. Wojna, Wojna i jeszcze raz Wojna. Brutalna i nieznająca litości, a jednak autorka nie uśmierciła wszystkich ;) szczerze powiem, że spodziewałam się większej dramaturgii i łez.
   
   Książka została podzielona na dwie części, co wywołało skrajne emocje, ja uważam, że była to dobra decyzja. Książka jest bardzo obszerna, liczy sobie ponad 1200 stron i nie wyobrażam sobie lektury takiego tomiszcza. Grzbiet z pewnością złamałby się wielokrotnie. Historia nie jest urwana w środku akcji i pierwsza część zamyka pewien etap. Druki tom znacznie lepszy i więcej się w nim dzieje.
   
   Wszystko kręci się wokół wojny i wątki powoli się łączą, a bohaterowie mają jeden cel, choć różne motywy. Zmiana, jaką przeszli, robi ogromne wrażenie. Manon wydaję się jakaś sympatyczniejsza, a Choala na powrót polubiłam i w tym tomie zaprezentował się z najlepszej strony. Co się tyczy Doriana, to od zawsze darzyłam go sympatią i to w moim odczuciu jest najbardziej niedocenionym bohaterem tej serii! Posiada ogromną moc, ma w sobie to coś, a jednak Aelin przytłoczyła go swoją chwałą. Wielokrotnie obrywał i nie było mu łatwo, ale jakoś tak o nim zapomniano. Szkoda, bo naprawdę zasługiwał na więcej uwagi ze strony pozostałych bohaterów. Być może mam takie zdanie, ponieważ zwyczajnie go polubiłam.
   
   „Szklany tron” to niezwykła i porywająca seria. Wielowątkowość przyprawia o zawroty głowy, a epickie walki nie pozwalają oderwać się od lektury. Napisana z rozmachem i dbałością o szczegóły. Ten cykl robi wrażenie pod każdym względem! Bardzo dobre zakończenie serii, choć z chęcią sięgnęłabym po KRÓTKIE nowelki o dalszych perypetiach bohaterów. Jak najbardziej polecam wszystkim fanom fantasy! 8/10

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Martyna K. w dniu 2020-05-30

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Z poprzednim tomem zapoznałam się już prawie 2 lata temu. Nawet nie sądziłam, że od tamtej lektury minęło już tyle czasu.
   
   Aelin była p[od władzą Maeve, która trzymała ją w żelaznej skrzyni, katowała z pomocą swojego sługi, pozbawiła mocy. Bohaterka wierzyła jednak w to, że przyjaciele zrobią wszystko, by wygrać zbliżającą się wojnę. W tym celu jeden z nich poszukiwał Kluczy Wyrda, kolejni zajmowali się jeszcze czymś innym. W drugiej części książki miało dojść do decydującego starcia.
   
   Publikacje z tej serii i w ogóle prawie wszystkie autorki są niebywale obszerne, dlatego na ich lekturę zawsze lubię sobie przygotować więcej czasu. Tym razem zwieńczenie serii ze względu na obszerność zostało podzielone na dwie osobne książki. O ile pierwszą część czytałam z zainteresowaniem, o tyle od drugiej nie mogłam się oderwać nawet na moment.
   
   ,,Królestwo popiołów. Część I" i ,,Królestwo popiołów. Część II" Sarah J. Maas to zwieńczenie serii w najlepszym stylu. Mam wrażenie, że tylko Sarah J. Maas potrafi pisać o wojnie przez blisko połowę książki i wychodzi jej to świetnie.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Natalia Ś. w dniu 2020-05-09

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Szklany tron zaczęłam czytać 2016 roku. Pamiętam to doskonale, ponieważ recenzja pierwszego tomu była jedną z pierwszych po przekształceniu mojego bloga w blog recenzencki. Od tamtej pory pozostawałam wierna twórczości Sary J. Maas. Oczywiście niektóre tomy czytałam raz na rok, ale nie przeszkodziło mi to w tym, żeby zakochiwać się w kolejnych bohaterach (czy niektórych nawet potępiać). Po 4 latach przyszła pora na zakończenie mojej przygody z tymi książkami. W pierwszy weekend majowy zabrałam się za Królestwo popiołów i teraz chciałabym podzielić się swoją opinią.
   
   Aelin Galathynius, zamiast bronić za wszelką cenę swojego królestwa, spoczywa w żelaznej trumnie jako zakładnik królowej Fae, Maeve. Żąda ona od Aelin całkowitego posłuszeństwa i złożenia przysięgi krwi. Była królewska zabójczyni codziennie jest torturowana, a jej silna wola coraz bardziej łamana. W tym samym czasie Rowan wyrusza na poszukiwania swojej ukochanej i nie liczy się dla niego nic, poza tym, by ją wyrwać z rąk wroga. Czy zdąży ON uratować Aelin, zanim zgaśnie jej płomień?
   
   Powrót do tej serii był bardzo emocjonujący. Stęskniłam się za wszystkimi bohaterami i za całą akcją, więc z przyjemnością siadłam do lektury tej powieści.
   
   Skoro wspomniałam już o bohaterach, to muszę wyznać coś na temat Rowana. Nie polubiłam go w poprzednich częściach. Wprost nie mogłam już o nim czytać, a sceny, w których występował, najchętniej bym pomijała. Jednak w tym tomie coś się wydarzyło i Rowan zdołał zdobyć moją sympatię. Zaimponował mi swoim uporem i tym, że za wszelką cenę chciał odnaleźć ukochaną Aelin, nie patrząc na konsekwencje. Jest to może dość głupie, ale z drugiej strony cholernie romantyczne. Dlatego chyba mogę teraz powiedzieć, że stanęłam po stronie wielbicieli tej postaci.
   
   Co do samej głównej bohaterki, Aelin zaimponowała mi tym, jak silna się okazała. Mimo codziennego strachu, mimo bólu i katuszy, jakie przeżywała, nie poddała się i nie straciła swojego hartu ducha. Możecie mi wierzyć lub nie, ale ogromnie jej kibicowałam, kiedy przychodził kolejny fragment, gdzie znęcano się nad nią. Trzymałam kciuki, żeby broń Boże nie poddała się i wyszła z tej całej sytuacji jakoś w jednym kawałku.
   
   Muszę przyznać, że nie spodziewałam się, że ta część aż tak mnie wciągnie – i to od samego początku. Wyszło na to, że te ponad siedemset stron pochłonęłam w dwa dni. Po prostu moje czytanie zmieniło się w jakiś maraton, ale absolutnie nie żałuję. Całkowicie zagłębiłam się w tę historię i bardzo się z tego powodu cieszę.
   
   Dopiero przy ostatnich stu stronach pierwszej części tego tomu (pamiętajmy, że polskie wydanie dzieli się na dwie książki) mój entuzjazm zaczął spadać. Przyznaję, że trochę zaczęło być nudno, ta akcja gdzieś tam zeszła na dalszy plan i w zasadzie ta końcówka to było takie pitu pitu. Jednakże w kontekście całości, czyli tych siedmiuset stron nie było to aż tak rażące. W końcu wiedziałam, że jest kontynuacja, więc nie martwiłam się aż tak bardzo.
   
   Ta część przypomniała mi, za co pokochałam tę serię i za to jestem ogromnie wdzięczna. Nie będę jednak rozpisywać się za dużo na temat całości, ponieważ chciałabym to zrobić w recenzji drugiej części.
   
   Powiem jeszcze tyle, że jeżeli zastanawiacie się jeszcze czy sięgać po zakończenie Szklanego tronu, to powiadam Wam: czyńcie to.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 5 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję