Kobieta ze szkła

Po przeczytaniu wiem, że nie bez powodu Kobieta ze szkła jest upodabniana z Miniaturzystką. Ma intrygę i emocjonalny ładunek tej powieści, ale w otoczeniu i atmosferze obrzędów pogrzebowych. Jeśli miałabym się do czegoś przyczepić to uważam, że powieść ta powinna mieć o około połowę mniej stron, ponieważ biorąc pod uwagę fakt, że obowiązki – a co za tym idzie – dni Rósy powtarzały się, niektóre sceny również się powtarzają. Niemniej jestem lekturą zachwycona, a zakończenie niemal doprowadziło mnie do płaczu. Podobało mi się, jak Kobieta ze szkła obaliła oczekiwania, a zwłaszcza to, że ostatecznie praktycznie nikt w tej historii nie odgrywa roli, do której pierwotnie był przypisany.

Fragment opinii pochodzi z bloga [Adres usunięty] i jest w pełni mojego autorstwa.

‘’Kobieta ze szkła’’ to niezwykle klimatyczna i tajemnicza powieść, która przenosi nas do XVII- wiecznej Islandii. Dotąd nie miałam przyjemności czytać zbyt wiele powieści których akcja osadzona jest właśnie w tym rejonie, a tym bardziej w tym okresie.

W książce poznajemy Rosę, która by pomóc podupadającej na zdrowiu matce decyduje się wyjść za mąż. Mężczyzną z którym decyduje się związać jest Jon – potężny przywódca odległej osady, wokół którego krąży mało sprzyjająca sława. Rosa postanawia zignorować te plotki, jednak gdy dociera do domu małżonka nie wszystko wydaje się tu być zupełnie normalne . Jakie tajemnice skrywa zarówno Jon, jak i pozostali mieszkańcy osady? Czy Rosie uda się poznać ich sekrety zanim będzie za późno ?

‘’Kobieta ze szkła’’ to surowa powieść pełna niewypowiedzianych słów i skrywanej przeszłości. Przed naszą główną bohaterką staje nie lada wyzwanie by ostatecznie nie zwariować i nie postradać zmysłów w otaczającej ją samotności i bezsilności. Wbrew pozorom Rosa jest naprawdę silną i odważną kobietą, chociaż niekiedy jej działanie bywało naprawdę nieprzemyślane. Trzeba przyznać, że autorka dzięki swoim szczegółowym opisom doskonale odwzorowuje to, jak wyglądała codzienność w tamtych czasach i jakimi prawami rządziły się osady. Przeszywające zimno i śmiercionośna zima opisana w książce sprawi, że czytając sami poczujecie przejmujący chłód z jakim borykają się bohaterzy. W czasach , gdzie za przygotowanie naparu z ziół grozi spalenie na stosie poprzez podejrzenie o czary, nawet jedna plotka i cień podejrzeń może zaprowadzić przed oblicze kata.

Przyznaję, że na początku książka mi się nieco dłużyła, jednak wraz z ilością przeczytanych stron akcja nabiera tempa do tego stopnia, że nie sposób się oderwać. Książka niejednokrotnie Was zaskoczy i wprawi w osłupienie, a wraz z samą bohaterką będziecie snuć najrozmaitsze podejrzenia. Co się tyczy samego zakończenia to zdecydowanie nie jest ono oczywiste, niestety według mnie nie wszystkie wątki zostały doprowadzone do końca. Mimo wszystko gorąco polecam !