Kiedy spałaś

Dzisiaj odskocznia od romansów których ostatnio u mnie pełno.

Sięgnęłam po debiut autorki Liz Lawler.

I to był strzał w dziesiątkę .

Książka od samego początku zaczyna się mocno, czuć ciarki i niebezpieczeństwo.

Poznajemy Panią doktor Alex Taulor którą nagle budzi sie na stole operacyjnym i nie wie co sie dzieje . Oprawca każe powiedzieć "Tak"

I po tym słowie bohaterka budzi się już w śród znajomych. Nikt jej nie wierzy . Znajomi, policja twierdzą że oszalała. Dziewczyna zaczyna pić i brać leki . A w między czasie pojawia się więcej trupów, które bohaterka łączy w swoją historię. Czytając książkę ciągle próbowałam odgadnąć kto i co. Ale nie zgadlam. Thriller psychologiczny w szpitalu w tle . Czytając książkę samemu można stracić zmysły. Oderwać od tej historii się nie mogłam, byłam ciekawa co autorka jeszcze mi zagwarantuje. Zdecydowanie udany debiut .

Nie potrafię przejść obojętnie obok nowego thrillera psychologicznego i sięgam po wszystko w obrębie tego gatunku. Tu mamy do czynienia z całkiem niezłym debiutem.

Zdezorientowana Alex budzi się na stole operacyjnym. Nie wie, dlaczego się tu znalazła. Ukryty za maską chirurgiczną człowiek, ma wobec niej złe zamiary. Przerażona kobieta nie ma szans na żadną reakcję. Gdy budzi się po raz kolejny, zgłasza sprawę policji. Brak jakichkolwiek śladów sprawia, że nikt nie daje wiary jej słowom.

"Ludzki umysł to delikatna konstrukcja. Może wprowadzić nas w błąd, kiedy najmniej się tego spodziewamy, i karać w sposób, którego nikt nie potrafi wyjaśnić".

Od pierwszych stron następuje mocne uderzenie. Postaw się na miejscu Alex - szaleństwo gwarantowane! Cała ta sytuacja budzi we mnie grozę i przerażenie. Na dodatek policja lekceważy zeznania Alex, tłumacząc sobie jej zachowanie wstrząśnieniem mózgu. Nie pojmuję, dlaczego nikt nie bierze jej słów na poważnie, przecież nie wymyśliłaby tak "chorego" scenariusza. Jest znaną i szanowaną lekarką, pracuje w tym szpitalu, w którym doszło do ataku, dlaczego miałaby zmyślać?! Mało tego, przez całą tę ignorancję otoczenia, sama sobie przestaje wierzyć. Przez cały czas zastanawiało mnie, czy Alex stała się przypadkową ofiarą, czy jednak coś w jej życiu spowodowało, że znalazła się na celowniku psychopaty, w ogóle nie brałam pod uwagę, że sytuacja ta mogłaby być wytworem jej wyobraźni.

Całe dotychczas poukładane życie Alex rozpada się w pył, facet okazuje się dupkiem, przyjaciółka plotkuje za jej plecami , a chora z ambicji i zazdrości policjantka zamierza zrobić wszystko, by dzięki tej sprawie dostać awans. Na dodatek zagrożenie wciąż istnieje, a po świecie wciąż chodzą faceci, dla których "nie" z kobiecych ust, oznacza "tak".

Czuć doświadczenie medyczne autorki, kobieta wie, o czym pisze i umie to robić. Ciekawa fabuła oraz ciągle wyczuwalne napięcie, powodowały, że pragnęłam poznać tę historię do samego końca. A ten robi wrażenie... 🤯.

Premiera 24/02/2021

W obliczu niewyobrażalnego.

„Nikt mi nie wierzy, że to zdarzyło się naprawdę. Ale ON znów zaatakuje…”

„Kiedy spałaś” jest debiutancką powieścią Liz Lawler, która wcześniej między innymi pracowała, jako pielęgniarka w szpitalu, więc środowisko, które opisuje, nie jest jej obce. Łatwo było jej umieścić akcję w tym miejscu i realistycznie opisać. Tajemnica połączona z niezbyt wiarygodną bohaterką przykuła moją uwagę. Autorka wykonała świetną robotę, utrzymując napięcie na wysokim poziomie.

Nie jest to mocny thriller, ale potrafi zaintrygować czytelnika. Powieść zaczyna się z przytupem. Początek wciąga prosto w historię. Myślę, że nikt nie chciałaby znaleźć się w takiej sytuacji, jak główna bohaterka. Spotkać mordercę z pokręconym umysłem, który w imię zemsty i rewanżu jest zdolny do popełnienia najbardziej odrażających zbrodni.

Historia pokazana z perspektywy Alex i dwójki policjantów, którzy prowadzą śledztwo, próbując rozwikłać zagadkę, ale nie traktują tej sprawy poważnie, z powodu braku dowodów. Nikt nie daje wiary słowom Alex, nie wierzą jej także najbliżsi. Zostaje sama ze swym cierpieniem i lękami. Pojawia się coraz więcej niewyjaśnionych incydentów z jej udziałem, które są przyczyną osłabienia jej reputacji. Bohaterka, znana lekarka przebojowa kobieta, odnosząca sukcesy, chwilami zachowuje się jak naiwna nastolatka. Potrafi irytować swoją łatwowiernością i biernością, chociaż z drugiej strony, wzbudza współczucie z powodu sytuacji, w jakiej się znalazła. Często sięga po alkohol i środki uspokajające, więc sama nie ma pewności co do stanu swojego umysłu. Czytelnik także poddaje w wątpliwość relację bohaterki. Nie wiadomo czy to, co ją spotkało, wydarzyło się naprawdę czy sobie to wymyśliła.

Szpital w tej powieści staje się miejscem krwawych zbrodni. Dwudziestoletnia praca w szpitalu na pewno pomogła autorce perfekcyjnie odtworzyć realia tego miejsca. Miesza intrygę kryminalną z odczuciami bohaterki. Alex jest pewna, że padła ofiarą przestępstwa, ale nie potrafi tego udowodnić. Odruchowo czytelnik staje po jej stronie, ale z każdym rozdziałem ta pewność się zmniejsza. Pojawia się myśl, że może jednak wszystko zmyśliła albo jej się wydawało. Wątpliwości ma także personel, który ją doskonale zna i wie, że w jej życiu doszło do zdarzeń, które mogą prowadzić ją do autodestrukcji. W pewnym momencie rodzi się pytanie. Czy Alex jest ofiarą, czy wybitnie sprytnym sprawcą, który manipuluje wszystkimi wokół? Wydaje się, to nie możliwe, żeby psychopata zadał sobie tyle trudu, by ją udręczyć.

Wraz z rozwojem fabuły moje zainteresowanie jednak lekko spadło, ponieważ bohaterowie powieści byli mało przekonujący, a tempo zwolniło. Jest kilka zaskakujących zwrotów akcji, które trzymały w napięciu, ale niektóre dialogi czy zachowania bohaterów wydawały się nienaturalne. Ogólnie książka bardzo mi się podobała, przeżyłam z nią emocjonujące chwile, to była szybka lektura pod wieloma względami bardzo typowa. Liz Lawler wykorzystała stereotypy spotykane w tego typu literaturze, ale sądzę, że ten zabieg był celowy. Trudno wymyślić przecież coś nowego, a autorka świetnie sobie radzi z gmatwaniem i zaciemnianiem wątków. Chociaż momentami irytowały mnie niektóre aspekty fabuły, bo wydawało mi się, że spowalniają tempo akcji, to w końcowym efekcie byłam pod wielkim wrażeniem sposobu, w jaki niektóre rzeczy się rozegrały.

Liz Lawler napisała dobrą powieść z charakterem, który trzyma cały czas w napięciu, gdzie ciągle poddawałam w wątpliwość wszystko, co przeczytałam. Denerwowało mnie śledztwo, które toczyło się tak nie inaczej. Sposób, w jaki traktują Alex, podważając i kwestionując wszystko, co przeżyła i powiedziała. Jej zeznania są kwitowane lekceważącymi komentarzami. Dynamiczna i młoda policjantka, która cynicznie i bezwzględnie dąży do celu i za wszelką cenę chce zobaczyć lekarkę za kratkami, widząc w tej sprawie możliwość upragnionego awansu. Drugi z policjantów jest bardziej skłonny uwierzyć Alex, ale ma coraz mniej argumentów przemawiających na jej korzyść.

Bardzo ciekawy debiut, wyróżniający się pomysłem na fabułę. Styl pisania autorki przyjemny, przystępny i zrozumiały. Można by dywagować czy powieść niesie przesłanie na temat głosu kobiet, moim zdaniem autorka miała dobry pomysł na powieść i go zrealizowała.

Polecam fanom gatunku, może nie jest to thriller wyjątkowy, ale znakomicie napisany, wart uwagi. W pewnym sensie książka jest uzależniająca. Nie odłożysz, aż nie skończysz, chwilami przerażająca.

„Może pewnego dnia mu powie, gdy będzie dostatecznie odważna. Kiedy dotrze do niej, że ona, Alex Taylor, lekarka ratująca ludzkie życie, stanęła w obliczu rzeczy, których większość ludzi nie zdołałaby sobie wyobrazić…”

Thriller „Kiedy spałaś” to literacki debiut. Jeśli jednak obawiacie się, że niedoświadczenie autorki idzie w parze z niską jakością wymyślonej przez nią historii, to od razu powiem, że jesteście w błędzie. Liz Lawler spisała się naprawdę dobrze! Książkę czyta się w zasadzie jednym tchem. Nie jest może – wbrew okładkowym zapewnieniom – przesadnie przerażająca, ale nie można jej odmówić dwóch rzeczy: po pierwsze – wciąga jak diabli i po drugie – robi czytelnikowi wodę z mózgu ;)

Od samego początku nie możemy być pewni, czy scena przedstawiona w pierwszym rozdziale rzeczywiście miała miejsce, czy też może jest wytworem wyobraźni dr Taylor. Sytuacji nie ułatwia fakt, że Alex, która ma za sobą pewne traumatyczne przeżycia, a na co dzień doświadcza także mnóstwo stresu na szpitalnym oddziale ratunkowym, gdzie trafiają same trudne przypadki, nie radzi sobie najlepiej. Samopoczucie poprawia sobie więc wysokoprocentowymi trunkami i psychotropami, a jak wiadomo połączenie dużych ilości alkoholu z silnymi lekami na uspokojenie to często mieszanka wręcz wybuchowa. Powiem szczerze, że nigdy nie lubiłam, gdy w thrillerach pojawiały się kobiety nadużywające alkoholu i leków. Miałam po uszy tych wszystkich „Kobiet w oknie” i „Dziewczyn z pociągu”. Potwornie irytowała mnie wizja współczesnej kobiety, którą od kilku lat kreślą autorzy thrillerów. Z drugiej strony rozumiem, że przeżywająca kryzys psychiczny bohaterka jest dobrym punktem wyjścia do zabawy w kotka i myszkę z czytelnikiem, który musi odgadnąć, czy opisywane zdarzenia miały miejsce naprawdę.

Wciągająca fabuła, intrygująca zagadka i zaskakujące zwroty akcji to bez wątpienia plusy tej powieści. Do minusów zaliczyłabym chyba tylko jedną rzecz – grubymi nićmi szyte rozwiązanie. Niby wszystko się wyjaśnia, niby wszystkie elementy układanki wskakują na swoje miejsce, ale czujemy jakiś zgrzyt. Trochę naciągana jest niestety ta historia. Odnoszę wrażenie, że Liz Lawler chciała zrobić bardzo mocne wejście i od razu zarezerwować sobie miejsce w czołówce pisarzy tworzących w tym gatunku i w efekcie przedobrzyła.

Nie zmienia to jednak faktu, że „Kiedy spałaś” to bardzo przyzwoity thriller z wątkiem medycznym. Jego zakończenie prawdopodobnie nie sprawi, że będziecie zbierać szczękę z podłogi, ale przyjemnie spędzicie z tą powieścią przynajmniej kilka godzin. Liz Lawler może i jest debiutującą autorką, ale udowadnia, że bardzo zręcznie potrafi manipulować umysłem czytelnika. Przeczuwam, że dostaniemy od niej jeszcze niejedną mrożącą krew w żyłach historię.

Ta książka jest tak dobra, że ciężko uwierzyć, że jest to pierwsza powieść autorki. Wciągająca historia kobiety, które nikt nie wierzył w to, że została skrzywdzona. Uwielbiam thrillery psychologiczne, a ten pokochałam od pierwszych stron. Nie da się opisać emocji jakie towarzyszyły mi podczas czytania. Zakończenie, które zmienia perspektywę i pozostawia czytelnikowi pole manewru do stwierdzenia co jest prawdą, a co tylko wynikiem urojenia. Dzięki krótkim rozdziałom czytało się szybko. Specjalistyczne opisy medyczne sugerują, że autorka byłą związana z tą dziedziną i wie o czym pisze. Natłok coraz to nowych wątków zaciekawia i pozwala poznać prawdę.

Hej, hej 🖐🏻

Czytaliście w swoim życiu jakiś dobry debiut, który trzymał Was w napięciu do samego końca?

Ja tak! 😁 I to nie jeden! Tym razem też miałam przyjemność czytać świetny debiut, po którym nie mogę dojść do siebie 🙈

⭐RECENZJA⭐

Doktor Alex Taylor zostaje okrutnie skrzywdzona. Jednak nikt jej nie wierzy. Badania niczego nie wykazują, nie ma żadnych śladów, nic nie ma. Lekarka zaczyna swoją walkę, walkę o udowodnienie tego, że mówi prawda. Lecz z czasem staje się to jeszcze bardziej trudne, bo ofiar jest coraz więcej i więcej. Czy Alex zdoła przekonać wszystkich, że mówi prawdę?

💉

Debiut literacki? Serio? Ta powieść była tak dobra, że szok! Nie spodziewałam się, że aż tak mnie pochłonie i wywoła we mnie tyle reakcji. Pisarka wprowadza nas w bardzo ciekawą, a zarazem szokującą historię. Nigdy wcześniej nie czytałam thrilleru medycznego. Bohaterka w tej powieści zostaje skrzywdzona w bardzo okrutny sposób, lecz nikt w to nie wierzy. Wszyscy myślą, że zamiast ofiarą, za którą się uważa, jest sprawcą tego całego okrucieństwa wokół siebie. Dlatego za wszelką cenę chce udowodnić, że jest niewinna i to, co pamięta jak przez mgłę, jest prawdą. Czy są ludzie, którzy potrafią tak skutecznie manipulować innymi ludźmi, dowodami, żeby się tylko wybielić, a innych pogrążyć? W tej lekturze pokazane jest, że tak. Doktor Alex naprawdę ma przewalone i gdy czytałam tę lekturę, było mi jej szkoda. Ciągle miała pod górkę, ciągle ktoś wmawiał jej, że kłamie. Powiem Wam, że ta książka cały czas "siedzi" mi w głowie i nie mogę się po niej otrząsnąć. Pisarka lekkością języka i wspaniałym stylem spowodowała, że lekturę "połknęłam" i teraz czuję pustkę. Dostałam tutaj wiele emocji, wiele wrażeń i wiele niewiadomych, ale właśnie dzięki temu ta powieść jest jeszcze lepsza! Ten szok, niedowierzanie, znaki zapytania. Fabuła poprowadzona jest bardzo intrygująco, momentami czuć nutkę grozy. Długo zastanawiałam się, kto stoi za tym wszystkim, lecz poległam. Koniec zrobił mi papkę z mózgu 🤯 Ja wiedziałam, że ludzie są popaprani, ale żeby aż tak? 😅

Czy wyobrażacie sobie, że zostajecie napadnięci, jednak nikt Wam nie wierzy? Wszyscy próbują Wam wmówić, że to urojenia, reakcja na stres. A ktoś cały czas czycha na Wasze życie.

Doktor Alex Taylor budzi się na stole operacyjnym. Początkowo myśli, że uległa jakiemuś wypadkowi. Jednak szybko orientuje się, że osoba, która chowa się za maską chirurgiczną, chce jej zrobić krzywdę.

Kiedy budzi się po raz kolejny, jest na oddziale ratunkowym. Zgłasza porwanie i gwałt. Jednak policja nie daje wiary jej niesamowitej historii. Na ciele Alex nie ma dowodów napadu.

Przyjaciele, koledzy z pracy i partner próbują jej wmówić, że to jej wyobraźnia. Reakcja na stresującą pracę lub skutek uderzenia w głowę.

Jednak giną kolejne kobiety. Czy za ich śmiercią stoi ta sama osoba, która zaatakowała Alex? A może to ona sama za wszystkim stoi?

Książka jest wciągająca i czyta się jednym tchem. Od początku czuć napiętą atmosferę.

Nie wiadomo czy wydarzenia są prawdziwe czy wymyślone przez bohaterkę.

Dużym plusem dla mnie jest akcja rozgrywająca się w szpitalu. Jestem fanką thrillerów medycznych.

Historię poznajemy z perspektywy Alex oraz dwójki policjantów, którzy próbują rozwikłać tę zagadkę. Rozdziały są krótkie.

Moim zdaniem jest to bardzo udany thriller psychologiczny. Pokazuje jak łatwo kogoś zmanipulować. I jak pochopnie można wyciągnąć wnioski. Alex w końcu sama już nie wie czy to co ją spotkało wydarzyło się naprawdę.

Swego czasu bardzo popularne były thrillery medyczne. W ich pisaniu przodowali tacy autorzy jak np. Sebastian Fitzek. Tymczasem nadchodzi czas na wydany w ostatnim czasie debiut autorstwa Liz Lawler. Mowa o ,,Kiedy spałaś". Skąd pomysł na takie poprowadzenie fabuły? Okazuje się, że Lawler przez ponad 20 lat była pielęgniarką, obecnie mieszka z mężem w Bath. Tam też dzieje się akcja dramatycznego losu lekarki Alex Taylor. Kobieta budzi się z wrażeniem, że była przetrzymywana siłą na stole operacyjnym, a dodatkowo mężczyzna w masce chirurgicznej chciał ją skrzywdzić.

Niestety, ani posterunkowa Laura Best, do której trafia sprawa, ani narzeczony kobiety Patrick Ford nie wierzą w jej zapewnienia. Uważają, że jako lekarka jest narażona na szczególnie duże ryzyko, więc z pewnością to wytwór jej wyobraźni, a nie prawdziwy prześladowca czyha na jej życie... Nieoczekiwanie jednak giną kolejne kobiety. Czy Alex będzie kolejną z nich?

Muszę przyznać, że bardzo przyjemnie spędziłam czas z tą historią. Nie spodziewałam się, że to debiut literacki, ponieważ zarówno fabuła, jak i postaci są niezwykle przemyślane. Poznajemy wspomnianą już Alex, kobietę oddaną swojej pracy, która przed kilkunastoma wydarzeniami doznała traumatycznego przeżycia. O faktach dowiadujemy się stosunkowo późno, co działa na korzyść, że pisarka nie zdradza wszystkiego zbyt wcześnie. Patrick zaś jest oddanym weterynarzem, którzy nie do końca dowierza w wersję przedstawioną przez ukochaną. Czy taki związek ma rację bytu? Tym bardziej, że na horyzoncie pojawiają się nowi adoratorzy.

,,Kiedy spałaś" to fantastycznie napisany thriller medyczny, z którym spędzisz niesamowicie pasjonujący czas, nie mogąc oderwać się od lektury. Autorka wodzi czytelnika za nos, podsuwając mu mylne tropy. Praktycznie do przedstawienia prawdziwego sprawcy nie spodziewałam się, że rozwiązanie zagadki okaże się takim zaskoczeniem. Jednym słowem, jeśli jeszcze nie znasz debiutanckiej powieści Liz Lawler, koniecznie daj jej szansę i zapamiętaj to nazwisko na przyszłość. Jestem przekonana, że odniesie światowy sukces, czego serdecznie jej życzę.

"Kiedy spałaś" to książka z potencjałem, który według mnie nie został do końca wykorzystany.

Doktor Alex Taylor budzi się unieruchomiona na stole operacyjnym. Człowiek, którego po ubiorze można uznać za lekarza, chce ją skrzywdzić. Zostaje ponownie uśpiona. Gdy znaleziona przy szpitalu dochodzi do siebie, zgłasza napaść, ale nikt jej nie wierzy. Uznają, że ma wstrząśnienie mózgu, później problemy psychiczne. Kolejne wydarzenia wskazują na to, że ofiar napastnika jest więcej. Alex jest tego pewna.

Tak jak wspomniałam, fabuła ma potencjał. Z początkiem historii czuć dreszcz przerażenia, niepokoju, tajemniczości, chłodu. Co więcej, czuć również zawód i samotność kobiety, gdy wszyscy myślą, że postradała rozum. I teraz coś się psuje. Kobieta przechodzi traumę, jej spokojne życie wywraca się do góry nogami, nikt jej nie wierzy, a ona nagle skłania się ku uczuciom sercowym i widzi w swoim koledze po fachu kandydata na romans/miłość. Nagle go zauważa po trudnych wydarzeniach. Przyjaciółka, która rozgaduje na prawo i lewo kolegom z pracy i partnerowi Alex co się z nią dzieje, to też nie przyjaciółka, a mimo to kobieta jej wybacza. Nie wiem, mnie to jakoś po prostu nie kupiło 🤷 Pewne sytuacje po prostu nie pasowały mi do tej książki 🤷 Gdyby była poprowadzona w trochę innym kierunku myślę, że bardziej by do mnie przemówiła. Oczywiście to jest moja ocena, moje spostrzeżenia i nie mam nic przeciwko, gdy ktoś uzna inaczej 🙂

Zbliżając się ku końcowi powraca nuta dreszczu, który towarzyszył nam na początku. Czy mnie satysfakcjonuje taki koniec? Myślę, że tak. Nie będę zdradzała więcej, ponieważ nie chcę zdradzać kto, po co, dlaczego.

Książkę czytało mi się szybko. Widać, że autorka zna się na medycynie (była pielęgniarką), ponieważ można to wyczuć w opisach przy scenach w szpitalu.

Czy polecam? Tak. Warto się przekonać na własnej skórze, czy ta książka jest dla Was 🙂

Muszę jeszcze zaznaczyć, że książka niesie ważne przesłanie, które autorka chce przekazać. Głos kobiet nadal rzadko jest brany pod uwagę. Jesteśmy uważane za słabe, kłamliwe i możemy miewać urojenia, a w mniemaniu niektórych słowo "nie" znaczy "tak", co doprowadza do tragedii kobiet na szeroką skalę.

Jakiś czas temu usłyszałam pewną historię, która jednak może okazać się jedną z urban legen. Dziewczyna budzi się w wannie pełnej lodu. Ma przed sobą telefon komórkowy i doczepioną do niego wiadomością "jak się obudzisz zadzwoń do szpitala. Wycięliśmy Twoją nerkę i potrzebna Ci natychmiastowa pomoc medyczna". Jak tylko przeczytałam opis zamieszczony na okładce książki, przypomniała mi się właśnie ta opowieść. I kolejny raz przez moje ciało przeszedł dreszcz. Wyobraziłam sobie jakie to musi być okropne uczucie, kiedy budzimy się w obcym miejscu, a nad nami nachyla się psychopata, który opowiada nam o strasznych rzeczach, które nam zrobi. Potem jest tylko ciemność. Kiedy kolejny raz otwieramy oczy okazuje się, że leżymy na parkingu. Wokoło są ludzie, światło, dźwięki. Jednak w naszej głowie nadal rozpamiętujemy to co się wydarzyło. Lecz jak o tym opowiemy to wydaje się nierealne...nawet dla nas samych. Czy dziwi nas, że nikt nam nie chce uwierzyć? Dla mnie taka sytuacja byłaby jednym z najgorszych koszmarów, które mogłyby mi się przytrafić. A jak poradziła sobie z tym horrorem nasza bohaterka?

Nikt nie chciał jej uwierzyć. Najłatwiej było uznać ją za niepoczytalną.Doktor Alex Taylor budzi się na stole operacyjnym. Jest unieruchomiona. Tuż nad nią stoi lekarz ukryty za maską chirurgiczną. Nie zna go, ale z przerażeniem stwierdza, że ma ON zamiar ją skrzywdzić. I w chłodny, metodyczny sposób opowiada, w jaki sposób to zrobi. Zanim Alex zdąży zawołać o pomoc, dostaje kolejną dawkę znieczulenia.Kobieta zostaje znaleziona w środku nocy na szpitalnym parkingu. Kiedy budzi się po raz kolejny pośród życzliwych sobie osób, natychmiast zgłasza atak i gwałt. Jednak policja sceptycznie odnosi się do jej opowieści. Uważa, że Alex jest ofiarą ataku sadystycznego psychopaty.

"Kiedy spałaś" jest jedną z tych książek, które zaczynają się od wielkiego wybuchu. Zazwyczaj kiedy autorzy zrzucają bombę już na samym początku, mają później problemy z utrzymaniem właściwego tempa. Akcja staje się coraz wolniejsza, napięcie spada, a czytelnik zostaje z zawiedzionymi nadziejami. Liz Lawler udaje się jednak uniknąć pułapki "wejścia smoka". Faktem jest, że powieść zaczyna się ostro, a czytelnik (choć stara się tego nie robić), nie jest w stanie nie utożsamić się z główną bohaterką. Bycie Alex, było dla mnie nowym, chorym i niestabilnym doświadczeniem. Nigdy się nie zastanawiałam jak to jest być zabawką w rękach szaleńca. Dlatego też na początku traktowałam tę książkę jak literaturę fantastyczną, coś co nie ma racji bytu, gdyż takie historie nie mogę się zdarzyć w realnym świecie. Jednak wraz z rozwojem fabuły, kiedy zaczęły pojawiać się nowe ofiary i nowe okoliczności, zdałam sobie sprawę, że historia Alex wcale nie jest czymś wyjątkowym. Wystarczy sięgnąć po gazety, otworzyć przeglądarkę czy obejrzeć wiadomości telewizyjne. Z mediów poznamy ofiary szaleńców : kobiety przetrzymywane latami w piwnicy, dzieci uprowadzone do burdelów i wielu innych ludzi których spotkało nieszczęście spotkania na swojej drodze psychopaty. Kiedy otworzyłam oczy na to co się wokół mnie dzieje, zaczęłam traktować tę powieść bardziej poważnie. Już nie była dla mnie zwykłym thrillerem lecz opowieścią o ofiarach i ich katach, skondensowaną historią porwań i terroru. Autorce przez cały czas udało się utrzymać odpowiednie tempo a ostatnie 25 procent książki jest istnym emocjonalnym rollercoasterem, gdzie dzieje się tak wiele, że momentami wydawało się to nierealne. Tak, Lawler w końcówce może trochę poniosło, ale zdecydowanie można jej to wybaczyć, gdyż sam temat porwań i znęcania się wzbudza tak wielkie emocje, że nasza wyobraźnia podsuwa nam coraz to nowe , gorsze scenariusze.

"Kiedy spałaś" to książka, którą można przeczytać na jednym posiedzeniu. Pod wieloma względami to typowy thriller psychologiczny, ale był ON niesamowicie groźny i brutalny za co daję mu dodatkowe punkty . No i oczywiście za nieprzewidywalność- niekoniecznie na poziomie „kto to zrobił”, chociaż Liz Lawler świetnie sobie radzi z zaciemnianiem rzeczy - ale bardziej dlatego, że w ogóle nie wydawało się, że coś się ułoży naszemu głównemu bohaterowi.A czy tak się stało? By dostać odpowiedź na to pytanie musicie przeczytać książkę, bo ja już nic więcej nie zdradzę. W każdym razie powieść ta ma to "coś", czego szukam w tym gatunku. Wyobraź sobie, że zostałeś napadnięty, ale nikt ci nie wierzy. Wyobraź sobie, że na każdym kroku wyglądasz na coraz bardziej niezrównoważonego, ale wiesz, że tak nie jest. Właśnie ta tajemnica i zaciemnienie rzeczywistości w połączeniu z niezbyt wiarygodnym głównym bohaterem, sprawiły że ta książka była rewelacyjna. Czytając zwróciłam również uwagę na to, że postacie w większości zachowywały się rozsądnie, biorąc pod uwagę okoliczności. Gdybym już musiała się do kogoś przyczepić to byłby to jeden z policjantów, który był po prostu zbyt karykaturalny. Ale to jedna postać z całej plejady. "Kiedy spałaś" to świetna lektura, jednak zdecydowanie polecam czytać ją w swojej strefie komfortu - nie mam problemu z poleceniem jej fanom tego gatunku, choć może nie oferować niczego wyjątkowego , to jest znakomicie napisana i oferuje dobrą, wiarygodną historię.

Najbardziej w tej książce podobało mi się jednak to, w jak przekonujący i bezpośredni sposób pokazała procesy manipulacji człowiekiem oraz jak łatwo jest z ofiary zrobić kata. Nie zdradzę zbyt wiele z fabuły jeśli powiem, że to właśnie Alex była podejrzewana o to, że jest seryjnym mordercą kobiet. Trochę trudno mi było uwierzyć w to, że to akurat ona miałaby zabijać, bo w sumie jaki miałaby motyw? Szaleństwo? Nie rozumiałam również dlaczego jej rodzina nie wierzy i poddaje w wątpliwość to co ją spotkało. Było to przerażające. Bliscy powinni nas wspierać, podtrzymywać na duchu, pocieszać a czasem nawet kłamać dla nas. Tutaj było odwrotnie. Alex była podejrzewana, traktowana z przymrużeniem oka, a nawet poddawana ostracyzmowi. Całe szczęście koniec książki dał mi odpowiedzi na większość z moich pytań i były one więcej niż zadowalające.

Jeśli już podczas czytania pierwszych rozdziałów nie ruszysz się na skraj swojego fotela bądź też nie skulisz pod kocem to wiedz że, coś jest z tobą nie tak. Może jesteś typowym psychopatą? Wiecie dlaczego ta książka jest przerażająca? Ponieważ gra na ludzkich strachu przed przebudzeniem się podczas operacji. (Kto z nas o tym nie myślał)? Dzięki skomplikowanej fabule i niewiarygodnej bohaterce, zabierze Cię w szaloną przejażdżkę, której celem jest dowiedzenie się prawdy. Liz Lawyer zdołała sprawić, że podejrzewałam niemal każdego i chociaż czułam, że rozwiązanie zagadki było odrobinę naciągane, to byłam tak pochłonięta lekturą, że nie mogłam odłożyć książki, dopóki nie dotarłam do całkiem satysfakcjonującego końca. Fabuła jest genialnie skonstruowana i niesamowicie sprytna. Zdecydowanie polecam.

#kiedyspałaś będzie miała premierę 24 lutego a ja już teraz mogę wam ja z przyjemnością polecić 👌🙂

Alex Taylor pracuje na oddziale ratunkowym. Pewnego razy budzi się unieruchomienia na stole operacyjnym. Przez myśl przebiegają jej różne scenariusze. Pojawia się lakarz, który z opanowaniem mówi jej jaką krzywdę zamierza jej wyrządzić i ponownie podaje jej kolejna dawkę znieczulenia.

Kiedy doktor Alex budzi się ponownie jest już na swoim oddziale ratunkowym. Zglasza atak i gwałt, ale nikt nie daje wiary jej słowom. Badania nie wykazują żadnych niepokojących objawów. Koledzy i koleżanki z pracy, policja, przełożeni a nawet narzeczony zaczynają wątpić w jej zdrowie psychiczne. Kiedy ofiar zaczyna przybywać ludzie zaczynają inaczej patrzeć na słowa Alex.

Po ostatnim thrillerze psychologicznym również z latarką nie byłam nastawiona zbyt optymistycznie. I teraz czuje pozytywne zakocznie. Tym razem thriller okazał się pełen grozy i napięcia a akcja jest dynamiczna tak jak powinna. Rozwiązanie zagadki spada na czytelnika jak grom z jasnego nieba. Od lektury wprost nie można się oderwać i czyta się ją jednym tchem.

Jest jedna postać, która mnie tak irytowała, że kiedy tylko widziałam jej imię już zastanwialm się co ta żmija znowu knuje...

Ale ta książka ma drugie dno. Dużo ważniejsze moim zdaniem. Ofiarom się nie wierzy, ofiary gwałtu są spychane na margines, bo ich sprawy są mało priorytetowe, ofiara się tłumaczy, że nie sprowokowała niczym napastnika, że nie kłamie i nie manipuluje faktami... próby gwałtu traktowane są lekceważąco. Ta książką jest doskonałym przykładem tego jak funkcjonuje system... przykre i prawdziwe jednocześnie. Na to co następuje na końcu i na całe rozwiązanie zagadki czytelnik nie jest przygotowywany i nie sposób się domyśleć, kto stoi za dokonanym morderstawmi.

Na prawdę świetny thriller z bardzo ciekawym zakończeniem.

Nie spoilerując; Dr Alex Taylor budzi się na sali operacyjnej, przywiązana do stołu i przykryta prześcieradłem. Nie ma pojęcia, co się dzieje i dlaczego tu jest. Dostrzega osobę stojącą w pokoju, woła ją, prosi o pomoc – nic, głucha cisza, postać po prostu ją obserwuje.

Kiedy Alex przychodzi na ostry dyżur, wszyscy dookoła niej traktują ją tak, jakby nic się nie stało. Czy był to więc sen? Czy postradała rozum? Nikt nie wierzy w jej historie, nawet jej własny chłopak. A jednak było to całkowicie realne i nie ona jedyna padła ofiarą takiego „ataku”.

Autorka utrzymuje napięcie na wysokim poziomie. Czytając, próbowałem rozgryźć kto za tym wszystkim stoi i gdy sądziłem, że już to mam… wielce się pomyliłem.

Dziś kilka słów o książce, która premierę miała w ubiegłym roku, ale do moich rąk trafiła całkiem niedawno. ☺️ Intrygujący opis i ciekawa okładka sprawiły, że miałam wobec niej duże oczekiwania i nie pozwoliłam jej czekać zbyt długo. Przyznam, że nie porwała mnie jakoś wybitnie, ale to dobry thriller psychologiczny, a na dodatek debiut literacki autorki. Warto poświęcić jej swój czas. 🙂

•

Alex to młoda, ambitna i ceniona przez wszystkich pani doktor. Pewnego dnia rolę się odwracają. Przerażona i zdezorientowana kobieta budzi się na stole operacyjnym. Nie wie, co się dzieje, dlaczego jest unieruchomiona i kim jest chirurg opowiadający makabryczne brednie. Wie, że czeka ją coś okropnego, bardzo się boi. Niestety nie ma szansy się bronić, ani wezwać nikogo na pomoc. Zasypia.

Odnaleziona na parkingu przed szpitalem, od razu zgłasza napad i gwałt. Policja jednak twierdzi, że nie ma podstaw, by jej uwierzyć. Na ciele Alex nie stwierdzono żadnych śladów. Najgorsze, że nawet bliscy powątpiewają w jej historię. Śledztwo toczy się w ślimaczym tempie, a kobieta czuje się coraz bardziej samotna i oszukana. Na dodatek wokół niej zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Czy to możliwe, że pani doktor zaczyna wariować, a atak był tylko urojeniem? Czy ktoś celowo podkopuje jej pewność siebie i niszczy jej życie?

•

Dobrze rozwijająca się akcja, ciekawi bohaterowie i uczucie napięcia towarzyszące lekturze. Zaskakujące zakończenie i ważne tematy poruszane w książce powinny zachęcić Was do przeczytania. Ja również zachęcam! 😀

„Kiedy spałaś” to thriller Liz Lawyer. Historia opowiada o losach dwudziestodziewięcioletniej lekarki – Alex Taylor, która odzyskuje przytomność w szpitalu i twierdzi, że została zgwałcona, a następnie poddana zabiegowi usunięcia miejsc intymnych. Zarówno lekarze, jak i policja, uznają to za urojenia powstałe w wyniku wstrząsu mózgu po upadku na szpitalnym parkingu. W szpitalu pojawiają się kolejne ofiary zbrodni, które według Alex próbują ją ostrzec i przekazać informacje o sprawcy. Alex wierzy że jest w stanie odkryć prawdę, jednakże zarówno najbliżsi, jak i policja nie wierzą w jej wersje wydarzeń. Wręcz przeciwnie, kolejne niewyjaśnione i tajemnicze przypadki wskazują, że wszystkie zbrodnie popełniła sama lekarka.

Z każdą stroną coraz szybciej czytałam książkę, by móc jak najszybciej dowiedzieć się, czy główna bohaterka cierpi na schizofrenię, czy też uda jej się dowieść swoich racji. Historia jest ciekawa, ma potencjał i mogłaby być bardzo dobrym thrillerem gdyby nie język i uproszczenie wielu wątków. Autorka opanowała budowanie napięcia, jednakże w treści można znaleźć wiele niedociągnięć bądź motywów, które byłyby bardzo ciekawe, a nie zostały doprecyzowane. Pomimo że książkę czyta się bardzo szybko, irytujące są częste powtórki tych samych wyrazów, braki synonimów.

Potajemnie miałam nadzieje, że będę jedną z tych osób, które napiszą unpopular opinie i że jednak mi się spodoba.

Jak bardzo się pomyliłam.. jak bardzo się zawiodłam..

Słowa jakimi mogę opisać tę książkę to: szokująco biedna, absurdalna fabuła, niezręcznie gwałtowna narracja.

Ta książka odrazu skojarzyła mi się z sześciogodzinnym oczekiwaniem na oddziale ratunkowym w otoczeniu pijanych piłkarskich chuliganów. 🙃

Dalekosiężne scenariusze, zazdrość kobiet, mało prawdopodobne zdarzenia i bezmyślne podejmowanie decyzji przez nieprzekonujące postacie pozbawione zarówno konsekwencji jak i logiki.

Narracja książki w moim odczuciu była nieporęczna przez co tym bardziej zdawało się, że "Kiedy Spałaś'' jest amatorską próbą wykorzystania stosunkowo niezbadanego terytorium mrocznego i niepokojącego medycznego chaosu.

Nie zachęcam ale też nie odradzam - pamiętajcie, że czasami samemu lepiej przeczytać książkę i się przekonac czy jest to coś dla Was czy też nie.

Nie ukrywam, że uwielbiam kryminały;). A ten wciągnął mnie do swojego świata natychmiast.

Przedstawia historię lekarki, której życie poprzez ciąg dziwnych zdarzeń wywraca się do góry nogami. Z silnej, inteligentnej kobiety, staje się kłębkiem nerwów, nieufnej, nie umiejącej oddzielić prawdy od fikcji.

Czy lekarka znajduje się w prawdziwym niebezpieczeństwie, czy może ma do czynienia z urojeniami, spowodowanymi traumatycznym wydarzeniem z przeszłości? Jaki czeka ją koniec, wiedząc, że nikt jej nie wierzy ??

Opowieść jest debiutem literackim autorki, jak dla mnie, udanym. Wątek przemyślany, wartka akcja, trzyma w napięciu, ale nie przeraża, raczej z kategorii lekkich kryminałów.

Nie jest to niezwykły thriller, z gatunku tych, po których idąc po zmroku ulicą obracasz się co chwilę sprawdzając, czy nikt za tobą nie idzie ale oferuje dobrą i wiarygodną historię, przy której się nie znudzisz, i bedziesz chciał poznać zakończenie.

Początek zapowiadał się dość mrocznie i zagadkowo. Zważywszy na stan głównej bohaterki, która budzi się na stole operacyjnym i jest przetrzymywana przez lekarza ukrytego za maską chirurgiczną. W tym momencie całość owiana jest sporymi niedopowiedzeniami. I to bardzo zaciekawia, rodzi mnóstwo pytań, które nikną w późniejszych rozdziałach. Jednak mam wrażenie, że gdzieś po drodze zgubiła się jakakolwiek akcja, brakowało mi tu dynamiki. Jest statycznie, do tego stopnia, że przeważają myśli Alex, która zaczyna popadać w paranoję. Nikt nie jest w stanie jej uwierzyć i przez to ona coraz częściej myśli, że oszalała, ale w głębi duszy wie, że to co mówi wydarzyło się naprawdę. Alex szuka zaczepki, że wydarzenia, o których opowiada nie działy się tylko w jej głowie, że jeszcze nie zwariowała. Na początku te przemyślenia cokolwiek wnosiły do fabuły, jednak później zaczęły mnie nużyć. Zaczęła irytować mnie również Laura Best, która traktowała zeznania Alex jak wymyślone i absurdalne. Jej lekceważący ton do sprawy sprawiał, że nie polubiłam jej nawet troszeczkę. Jej sposób bycia, również pozostawiał wiele do życzenia, zwłaszcza to jak traktowała ludzi. Kiedy pojawiały się kolejne ofiary napadu, Alex zaczęła wychodzić na osobę niepoczytalną, ale te sytuacje były lekko absurdalne i jakoś nie trafiły do mnie. „Kiedy spałaś” zapowiadało się świetną historią, ale koniec końców książka mnie do siebie nie przekonała. Mam natomiast wrażenie, że w ten tytuł wczułam się aż za bardzo, bo niestety w pewnym momencie zasnęłam. Liczyłam na nutkę niepokoju, grozy i czegoś co wywoła burzę emocji w mojej podświadomości. Jednak nic takiego się nie wydarzyło, bo czytałam bez większych emocji.

Nikt jej nie wierzy w to co zobaczyła i co przeżyła.

On czeka aby znów zaatakować !

Doktor Alex Taylor poznajemy na stole operacyjnym. Nie znalazła się na nim z własnej woli, lecz jak twierdzi została porwana. Niedługo potem zostaje znaleziona przed szpitalem. Nikt z personelu nie wierzy w to co mówi, gdyż jej opowieść nie wiąże się z jej stanem faktycznym. Z czasem ofiar przybywa a doktor Alex ...?

Zanim zaczęłam czytać tą powieść, natknęłam się na kilka opinii które mnie zniechęciły . Mimo to musiałam ją przeczytać, gdyż fabuła wydała mi się bardzo interesująca . I właśnie taka była.

Kiedy spałaś to dobry thriller medyczny. Co prawda zdarzyły się momenty, które dla mnie okazały się całkowicie odrealnione, mimo to uważam że książka jest dobra!

Fabuła nie należy do skomplikowanych, bardziej skłoniła bym się do tego że czasem była przewidywalna, mimo to autorka utrzymywała mnie w ogromnej ciekawości. Całość akcji rozgrywa się w środowisku lekarskim i szpitalnym. To było dla mnie ogromne zaskoczenie, gdyż takich książek jest mało. Nie znalazłam tutaj trudnych, fachowych nazw zabiegów czy terminów medycznych. Wszystkie zagadnienia zostały opisane w sposób najprostszy, tak aby czytelnik mógł je łatwo przyswoić. Główna bohaterka Alex wzbudziła we mnie różne uczucia. Były momenty kiedy jej wierzyłam, ale jedno zdarzenie ale i jej lekkomyślność spowodowały że przestałam jej wierzyć. Postać Alex była dobrze wykreowana . Znajdowała się na pograniczu "wariatki" i osoby o zdrowych zmysłach. Dzięki temu nie zawsze mogłam przewidzieć jej kolejny ruch.

Rozbawił mnie wątek z komisarzem Gregiem który w pewnym momencie zadurzył się w Alex. Dla mnie był to wątek zupełnie odrealniony a nawet nie na miejscu ! Który policjant zakochuje się w podejrzanej ? Ogromnie dziwny wątek, i tutaj moja ocena spada:(

Cały wątek z tajemnicą z przed roku także mnie irytował. Robiono z tego ogromną tajemnice, ten kto przeczytał wie dlaczego, natomiast jakoś mi to kolidowało z całą akcją. Myślę że był to dobry pomysł ale nie został w pełni rozwinięty lub autorka chciała zbyt szybko o nim opowiedzieć gdyż najpierw nikt nie wiedział co się stało przed rokiem a następnie wiedzieli

O nim wszyscy. Odebrałam to jako niespójność. Zakończenie było dobre, akcja stała się niebezpieczna ale odkrycie kto jest " chirurgiem" mnie nie zdziwiło. Zorientowałam się bardzo szybko. Mimo to całość mi się podobała. Mimo moich uszczypliwości powieść czytało mi się bardzo szybko. Wydarzenia się zazębiały a akcja toczyła się dynamicznie. Podobała mi się, choć czegoś mi w niej brakowało . Może dawki prawdziwego przerażenia ? Mimo to polecam

Pierwsze 50 stron powieści to rasowy thriller, który wbija w fotel, robiąc Ci nadzieję na naprawdę mocną i tajemniczą historię. Później wchodzi Maryla Rodowicz i rozrzuca wokół Ciebie kilkaset pasemek kolorowej muliny, po czym mówi, że Twoim zadaniem jest znaleźć ten jeden jedyny kolor, którego brakuje na jej bransoletce. Zastanawiasz się może teraz „ale o co gościowi chodzi?” – no właśnie!!! Takie samo pytanie towarzyszyć Ci będzie przez kolejne 200 stron książki, aż do zakończenia, kiedy to fikcyjna Maryla schodzi ze sceny, a Ty znów masz do czynienia z thrillerem, od którego rozpoczęła się przygoda.

To jedna z dziwniejszych książek gatunku, jakie czytałem. Czy jest dobra? Nie. Czy jest zła? Nie w całości. To jaka w końcu jest? Totalnie nierówna, jakby sklejona z części, które mają zupełnie inną dynamikę, styl i kompletnie do siebie nie pasują. Początek i zakończenie powieści pokazują, że autorka naprawdę potrafi przerazić, stworzyć mroczny klimat i zaserwować wybornego twista. Z kolei środek, dobre 60% książki, jest dzieleniem włosa na czworo, z którego nic nie wynika i w trakcie którego naprawdę nie dzieje się nic. Taka sinusoida emocji towarzyszyła mi w lekturze. Mimo tego, że bardzo chciałem i liczyłem, że to będzie petarda czytelnicza – tak się nie stało, a ja zawsze jestem szczery w swoich opiniach.

„Kiedy spałaś” to historia lekarki Alex Taylor, która zostaje porwana, a następnie uwolniona przez porywacza przebranego za chirurga. Brak śladów porwania i przemocy powodują, że ofierze nikt nie wierzy – nawet najbliższe sercu osoby. To studium samotności kobiety, która zostaje ze swoją traumą całkowicie sama, doświadczając odwracania się od niej kolejnych bliskich jej osób. Nadużywanie alkoholu i leków potęgują odbiór Alex jako osoby z problemami psychicznymi. Śmierci kolejnych osób mają miejsce w jej bezpośrednim otoczeniu, co potęguje podejrzenia w stosunku do niej i jeszcze bardziej podważa wiarygodność niedoszłej ofiary. Na szczęście pojawia się Greg Turner – bystry policjant, który będąc zauroczony Alex, wbrew wszystkim szuka dowodów jej niewinności.

Jest to debiut autorki, która pisząc go chciała przekazać nam problem dyskryminacji kobiet. Ze względu na to iż pracowała jako pielęgniarka, świat medyczny wykorzystała w książce.

Alex Taylor to lekarka, która budzi się na stole operacyjnym. Jest powiązana, a nad nią stoi lekarz ukryty za maską chirurgiczną. Jest przerażona.

Czuje, że chce zrobić jej krzywdę. On w sposób metodyczny mówi co będzie jej robił. Alex próbuje krzyczeć. Jednak dostaje kolejną dawkę znieczulenia i traci świadomość. Po przebudzeniu w innym miejscu zgłasza atak i gwałt. Z braku śladów na jej ciele policja jej nie wierzy. Wszystko wskazuje na nieszczęśliwy wypadek. Alex zostaje z tym sama. Jednak pojawiają się kolejne ofiary. Śledztwo nabiera tępa. Kto tak naprawdę stoi za tym wszystkim? Czy to osoba, która robi to dla zabawy czy ktoś komu podpadły te osoby?

Od samego początku książka wciąga. Jest tajemnica, zagadkowy lekarz, porywacz. Alex, która traci świadomość, coś pamięta, czegoś nie. Nic nie trzyma się kupy, a do tego policja jej nie wierzy. Chcemy wraz z nią poznać prawdę. Niestety z kolejnymi stronami robi się coraz bardziej dziwnie. Duża ilość postaci, przeskakiwanie pomiędzy nimi. Momentami nie byłam pewna kto jest kim. Mialam wrażenie, że autorka chciała do książki wcisnąć wszystko co tylko może. Mnogość wątków niby spójnych, a jednak nie potrzebnych.

Książkę polecam, ponieważ sama historia jest ciekawa. Rozwiązanie jakich sporo, ale trudno, aby przy takim ogromie książek się one nie powtarzały

Alex przeżyła horror. Budzi się unieruchomiona w operacyjnej sali. Mężczyzna przebrany za chirurga mówi jej, co z nią zrobił i co zamierza dalej. Kolejny raz otwiera oczy już w szpitalu, w którym pracuje. Zgłasza porwanie i gwałt, ale nikt jej nie wierzy.

Początek był naprawdę intrygujący, ale jeśli chodzi o całokształt, to fabuła momentami mnie nudziła. Było trochę zbędnych wątków, które dość mocno spowalniały rozwiązanie zagadki. Autorka z pewnością chciała uzyskać efekt zgubienia czytelnika. Jednak w moim odczuciu nie był ON do końca udany, co trochę wzbudzało moją irytację. Nie znalazłam w książce żadnej oryginalności. Schemat był już wielokrotnie powielany w innych książkach. Nie odkryłam samodzielnie prawdy, ale znów wydaje mi się, że ta prawda zbyt szybko wychodzi na jaw. Ta pozycja nie jest zła, taka do przeczytania i do zapomnienia. Liczyłam szczerze na coś lepszego. Sami bohaterowie włącznie z Alex bardzo mnie denerwowali. Ich zachowania były trochę dziecinne, a oni sami mało wyraziści. Z całego thrillera zrobiła się mocna mieszanka gatunkowa. Trochę romansu, trochę thrillera, trochę kryminału i obyczajówki.

Dziękuję @[Adres usunięty]ce za egzemplarz. Premiera 24 lutego.