Kicia kocia ma braciszka Nunusia

,,Kicia Kocia ma braciszka Nunusia" to książeczka trochę bardziej nastawiona na różne emocje. Początkowo jest fascynacja maluszkiem jeszcze w brzuchu mamy. A kiedy dziecko już jest w domu są trudniejsze emocje, bo mama juz nie ma tyle czasu i nie jest na zawołanie. Kicia zastanawia w pewnym momencie czy mama jeszcze ją kocha? I tu wkracza tata i ratuje sytuację. Kici towarzyszą różne emocje. Radość, niepewność, czasami złość ale rodzice dzielnie radzą sobie w tej sytuacji. pozycja skłania dziecko do zadawania pytań. Skąd ten dzidziuś się wziął w brzuszku? Dlaczego tak długo musi tam być? Co robią dzidziusie kiedy już się urodzą? I jak to się dzieje, że wychodzą z tego brzucha mamy? Przy tych książeczkach można poruszyć z dzieckiem fajne tematy ale i świetnie się bawić, bo pytania potrafią zaskoczyć i rozsmieszyć 😊

Idealna książka dla najmłodszych. Moja 4 letnia córeczka uwielbia oglądać kolorowe obrazki i słuchać coraz to nowszych przygód małej kotki Kici Koci. Historie bohaterki i jej przyjaciół bawią i uczą dzieci poruszać się w codziennym życiu. Polecam:)

Kicia Kocia cudownie wpasowała się w krajobraz dzieciństwa mojego potomstwa - książeczki są kolorowe, mają mądre przesłania, pisane są prostymi zdaniami. Polecam każdemu - od kompletnego maleństwa do 4latka na pewno trafi w serducho.

Nie wiem jak to się stało, ale Kici Koci do tej pory nie znałam, a tymczasem to taka fajna bohaterka. Książkę "Kicia Kocia ma braciszka Nunusia" znalazłam szukając kolejnej pozycji o pojawieniu się w domu niemowlaka. I takim sposobem znalazłam całą serię książek godnych uwagi.

Kicia Kocia przez 9 miesięcy, niecierpliwie czekała, aż urodzi się jej braciszek. Śpiewała mu i ciągle pytała się go, kiedy do niej wyjdzie. W końcu mama pojechała do szpitala. W tym czasie Kicia Kocia wraz z babcią, zajęła się przygotowywaniem kącika dla maluszka. Gdy rodzice przywieźli Nunusia do domu, Kicia Kocia przywitała go z radością. Co było dalej? Czy ta radość trwała niezmiennie, czy może inne, miej przyjemne uczucia dopadły Kicię Kocię?

"Kicia kocia ma braciszka Nunusia" to cieniutka książeczka, z prostym tekstem i równie prostymi ilustracjami. Jednak zwraca ona uwagę, na wszystko to, co w pierwszych miesiącach po pojawieniu się w domu malutkiego dziecka, może się przydarzyć. Kicia Kocia cieszy się, że będzie miała braciszka. Nie martwi się na zapas tym, że będzie mniej ważna dla rodziców. Kicia Kocia czeka niecierpliwie na Nunusia. Przekazuje mu swoje łóżeczko i grającą myszkę, którą bardzo lubiła, ale karuzelki nie chce dać. Kicia Kocia cieszy się z przybycia Nunusia do domu, ale już w pierwszych dniach zauważa, że to ON teraz jest najważniejszy, że dla niej rodzice mają mniej czasu i zaczyna zastanawiać się, czy mama jeszcze ją kocha. Z czasem zaczyna się wściekać, że ciągle musi czekać, bo Nunuś akurat ... Kicia Kocia zauważa, że lepiej jest być niemowlakiem, bo nim wszyscy zajmują się w pierwszej kolejności, dlatego chce się cofnąć do tych czasów. Jednak tata przedstawia jej argumenty, które pokazują, że fajniej jest być starszakiem. Książeczka "Kicia Kocia ma braciszka Nunusia" pokazuje dziecku, że może się ono opiekować młodszym bratem/siostrą, może mamie pomagać, a rodziców takie zachowanie ucieszy. Na samym końcu książki pada zapewnienie o obustronnej miłości. Tak, Kicia Kocia, pomimo tego, że złościła się na braciszka, kocha go, a rodzice kochają ją.

Na blogu można obejrzeć zdjęcia książki, zapraszam

[Adres usunięty]

Trudno w to uwierzyć – bo to, w tej chwili, jedna z najpopularniejszych serii dla dzieci – ale na pierwszą wizytę Kici Koci w naszym domu czekaliśmy aż cztery lata. Nie żebyśmy mieli coś do kotków. Po prostu czytelnicze drogi prowadziły nas w inne rejony. Tak właściwie to sympatyczną kotkę „przyprowadzili” nasi przyjaciele, kiedy M. została starszą siostrą. Stwierdzili, że młoda może zaprzyjaźnić się z tą postacią, ponieważ Kicia Kocia również ma braciszka, Nunusia.

Anita Głowińska w prostej historyjce ukazuje emocje jakie towarzyszą pojawieniu się bobasa. Niecierpliwe wyczekiwanie, radość z przygotowań (w tym dzielenie się starymi zabawkami) i powrotu mamy do domu, ale też złość, że rodzice mają dla starszaka miej czasu. Dziecko łatwo nawiąże więź z małą kotką (u nas było to wyjątkowo łatwe, bo konfiguracja jest identyczna: starsza siostra i młodszy brat). Autorka w prostej wyliczance wymienia najważniejsze rzeczy jakie trzeba wykonywać przy bobasie i podkreśla, że zajmuje to dużo czasu. Co jest fajne, mama Kici Koci angażuje ją w te obowiązki proponując np. pchanie wózka na spacerze (dla mojej córki była to wyjątkowa atrakcja).

Rodzice powinni przypatrzeć się zachowaniu dorosłej kotki, która nie zapomina o swojej córeczce. Wykorzystuje wolną chwilę na wspólne wypicie herbaty, znajduje czas na przeczytanie bajki czy proponuje przytulenie, kiedy karmi synka. Te małe gesty przypominają starszakowi, że nadal jest ważny, że mama jest również dla niego.

Można powiedzieć, że w książeczce „Kicia Kocia ma braciszka Nunusia” poruszono standardowy pakiet zagadnień, jakie powinna zawierać publikacja typu „mam rodzeństwo”. Jednak chciałabym zwrócić uwagę na jedno bardzo ważne pytanie, jakie zostaje zadane w tej historyjce. Jest tu moment, kiedy mama pochłonięta jest opieką nad Nunusiem. „Kicia Kocia się niepokoi. Czy mama jeszcze ją kocha?”[1] Może się to wydawać dość bezpośrednie, jak na młody wiek odbiorcy. Ja w tym miejscu zrobiłam pauzę, żeby zobaczyć reakcję mojej córki. Po paru sekundach na jej buzi pojawił się uśmiech i wykrzyknęła: „Oczywiście, ze mama kocha Kicię Kocię!”. Spadł mi „kamień z serca”. Był to znak, że ona – pomimo że jest czasem zła – rozumie, co się dzieje, nie czuje się odsunięta na dalszy plan. Myślę, że postawienie tego pytania daje nam wspaniałą możliwość na wyczucie nastrojów dziecka, na wyśledzenie, czy czuje się zaopiekowanie.

M. łapczywie pochłaniała wszystkie książki oswajające z pojawieniem się nowego członka rodziny. Wydarzeniu temu towarzyszyło wiele radości, a zmiany jakie się z tym wiązały były emocjonujące. Widziałam, że literatura przynosi ukojenie, pomaga nazwać emocje, przemyśleć pewne kwestie. „Kicia Kocia ma braciszka Nunusia” trafiła do nas w najtrudniejszym dla M. czasie, kiedy brat był malutki. Kotka stała się jej najlepszą przyjaciółką i „dziewczyny” razem uczyły dzielić się mamą. Książka przypominała też o tym, że pomimo nowego dziecka starszak dalej jest ważny.

[1] Anita Głowińska, „Kicia Kocia ma braciszka Nunusia”, wyd. Media Rodzina, Poznań 2029, s. 11.